Relaties
alle pijlers
Hechte vriendschap na verbreking open relatie
woensdag 1 oktober 2008 om 14:09
Hoi allemaal,
Ik heb ontzettend behoefte om mijn verhaal en met name mijn vertwijfeling met jullie te delen. Ik hoop zowel op de succes-verhalen van lotgenoten, maar ik hoop ook dat degenen bij wie hetgeen succes werd iets van zich laten horen.
Sinds het begin van de zomer is de relatie met mijn vriend over. Ik schijn volgens de VIVA niet de enige te zijn die in de zomer andere keuzes gaat maken, met de redenen die zij beschrijven kan ik niet zoveel, het zijn niet de mijne . Ik heb het onderwerp "stoppen met samenwonen" nadrukkelijk aangezwengeld en bespreekbaar gemaakt. Mijn vriend kon toen zeggen dat hij ook wel twijfels had. In hoofdzaak ging het voor mij niet meer omdat ik vond en vind dat mijn vriend onvoldoende investeerde in de relatie. Hij is van zichzelf somber van aard en bracht weinig positiefs in en was ook ronduit negatief over mijn persoon en bijv het feit dat ik een paar kilo's zwaarder werd. Ik heb dat beleefd als dat hij vanwege zijn eigen negatieve zelfbeeld moeite had met mijn positievere zelfbeeld en het gemak waarmee ik mijn mindere kanten weet te accepteren, zowel lichamelijk als in mijn karakter. We hebben van meet af aan elkaar seksueel vrij gelaten en hadden een zogenoemde open relatie. Het klikte van af het eerste moment heel erg omdat we daar dezelfde gedachten over bleken te hebben. In het begin hebben we beide gedate en daar spraken we openlijk over, later werd dat op een vanzelfsprekende manier minder bij ons beide. Mijn visie is om elkaar alles te willen gunnen en de ander niet te willen beperken. Ik ervaar mezelf niet als een monogaam persoon en wil daar eerlijk en vrij in zijn. We hebben in die zin beide veel ruimte nodig. Dat we nu uit elkaar gaan, we hebben dus samen gewoond en dat is binnenkort voorbij is voor mij super pijnlijk. Ik had veel geloof in deze relatie, vooral omdat we zo sterk dezelfde levensvisie en visie op relaties hebben. Dat blijkt dan toch ook weer niet voldoende te zijn. Na 4 lange relaties kwelt de vraag me wanneer het toch eens voldoende is, zowel voor mij als voor de ander, maar dat is weer een ander onderwerp en ik wil even bij deze blijven. Hij blijft voor mij een hele bijzondere man, die ik graag in mijn leven wil houden en dat heb ik hem vanaf de break-up kenbaar gemaakt. Mijn reden om te stoppen met samenwonen was ook sterk gerelateerd aan dat we dan nog niet alles kapot hadden gemaakt door te lang te blijven hangen in een situatie die ons niet gelukkig maakte en zodoende alles te kunnen vernietigen. Dat hij twijfelde, had ik ook al lang gemerkt, dat kan niet anders als je bij voortduring zoveel negatiefs te melden hebt. Ik wilde graag een hechte vriendschap proberen te krijgen, die ik gezien onze relatie ook niet perse vrij van intimiteit wil houden. Misschien wel in de hoop weer opnieuw te kunnen beginnen, onze beginperiode was super, we waren toen zo close en deelden alles met elkaar. Ik heb me zelden zo compleet met iemand gevoeld als toen met hem. Hele dagen brachten we kletsend op terrasjes, in strandtenten door.
Mijn verhaal had niet op deze site gestaan als hij nog met dezelfde intentie naar de toekomst keek. Dat was in eerste instantie wel het geval. We spraken over gezamenlijke vakanties en waren weer positief over elkaar. Alles wees op een goede keuze, hoe moeilijk ook. De laatste weken, wat ook een periode van klussen is, want ik ga verhuizen, merk ik aan hem een terugtrekkende beweging. Hij is wispelturig, dus de ene dag een bos bloemen,omdat hij me zo waardeert en dat ik nog zoveel investeer in ons, de andere dag een in mijn ogen overtrokken gesnauw over dat hij ook overal alleen voor staat. Een goed gesprek hierover krijg ik niet meer met hem voor elkaar. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Is het een kwestie van hem de tijd gunnen of kan ik mijn conclusie al wel trekken en doe ik er beter aan om ook achter de intentie van hechte vriendschap maar zelf een punt te zetten. Afwachten is niet mijn sterkste kant. Ik ben dan eerder iemand die het getwijfel zat is en een keuze wil van de ander en anders de keuze zelf wel maakt. Ik neig sterk naar pushen bij hem, omdat ik zo graag wat positiefs wil horen. Los van dat dit geen enkele zin heeft, vind ik niet dat ik mezelf dat nog langer aan zou moeten doen. Geloven jullie in hechte vriendschap na een relatie... Kan je nog eens opnieuw beginnen of zijn dit allemaal illusies die ik zo graag na wil jagen, omdat ik hem niet geheel wil verliezen.
Ik hoor graag van jullie!
Ik heb ontzettend behoefte om mijn verhaal en met name mijn vertwijfeling met jullie te delen. Ik hoop zowel op de succes-verhalen van lotgenoten, maar ik hoop ook dat degenen bij wie hetgeen succes werd iets van zich laten horen.
Sinds het begin van de zomer is de relatie met mijn vriend over. Ik schijn volgens de VIVA niet de enige te zijn die in de zomer andere keuzes gaat maken, met de redenen die zij beschrijven kan ik niet zoveel, het zijn niet de mijne . Ik heb het onderwerp "stoppen met samenwonen" nadrukkelijk aangezwengeld en bespreekbaar gemaakt. Mijn vriend kon toen zeggen dat hij ook wel twijfels had. In hoofdzaak ging het voor mij niet meer omdat ik vond en vind dat mijn vriend onvoldoende investeerde in de relatie. Hij is van zichzelf somber van aard en bracht weinig positiefs in en was ook ronduit negatief over mijn persoon en bijv het feit dat ik een paar kilo's zwaarder werd. Ik heb dat beleefd als dat hij vanwege zijn eigen negatieve zelfbeeld moeite had met mijn positievere zelfbeeld en het gemak waarmee ik mijn mindere kanten weet te accepteren, zowel lichamelijk als in mijn karakter. We hebben van meet af aan elkaar seksueel vrij gelaten en hadden een zogenoemde open relatie. Het klikte van af het eerste moment heel erg omdat we daar dezelfde gedachten over bleken te hebben. In het begin hebben we beide gedate en daar spraken we openlijk over, later werd dat op een vanzelfsprekende manier minder bij ons beide. Mijn visie is om elkaar alles te willen gunnen en de ander niet te willen beperken. Ik ervaar mezelf niet als een monogaam persoon en wil daar eerlijk en vrij in zijn. We hebben in die zin beide veel ruimte nodig. Dat we nu uit elkaar gaan, we hebben dus samen gewoond en dat is binnenkort voorbij is voor mij super pijnlijk. Ik had veel geloof in deze relatie, vooral omdat we zo sterk dezelfde levensvisie en visie op relaties hebben. Dat blijkt dan toch ook weer niet voldoende te zijn. Na 4 lange relaties kwelt de vraag me wanneer het toch eens voldoende is, zowel voor mij als voor de ander, maar dat is weer een ander onderwerp en ik wil even bij deze blijven. Hij blijft voor mij een hele bijzondere man, die ik graag in mijn leven wil houden en dat heb ik hem vanaf de break-up kenbaar gemaakt. Mijn reden om te stoppen met samenwonen was ook sterk gerelateerd aan dat we dan nog niet alles kapot hadden gemaakt door te lang te blijven hangen in een situatie die ons niet gelukkig maakte en zodoende alles te kunnen vernietigen. Dat hij twijfelde, had ik ook al lang gemerkt, dat kan niet anders als je bij voortduring zoveel negatiefs te melden hebt. Ik wilde graag een hechte vriendschap proberen te krijgen, die ik gezien onze relatie ook niet perse vrij van intimiteit wil houden. Misschien wel in de hoop weer opnieuw te kunnen beginnen, onze beginperiode was super, we waren toen zo close en deelden alles met elkaar. Ik heb me zelden zo compleet met iemand gevoeld als toen met hem. Hele dagen brachten we kletsend op terrasjes, in strandtenten door.
Mijn verhaal had niet op deze site gestaan als hij nog met dezelfde intentie naar de toekomst keek. Dat was in eerste instantie wel het geval. We spraken over gezamenlijke vakanties en waren weer positief over elkaar. Alles wees op een goede keuze, hoe moeilijk ook. De laatste weken, wat ook een periode van klussen is, want ik ga verhuizen, merk ik aan hem een terugtrekkende beweging. Hij is wispelturig, dus de ene dag een bos bloemen,omdat hij me zo waardeert en dat ik nog zoveel investeer in ons, de andere dag een in mijn ogen overtrokken gesnauw over dat hij ook overal alleen voor staat. Een goed gesprek hierover krijg ik niet meer met hem voor elkaar. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Is het een kwestie van hem de tijd gunnen of kan ik mijn conclusie al wel trekken en doe ik er beter aan om ook achter de intentie van hechte vriendschap maar zelf een punt te zetten. Afwachten is niet mijn sterkste kant. Ik ben dan eerder iemand die het getwijfel zat is en een keuze wil van de ander en anders de keuze zelf wel maakt. Ik neig sterk naar pushen bij hem, omdat ik zo graag wat positiefs wil horen. Los van dat dit geen enkele zin heeft, vind ik niet dat ik mezelf dat nog langer aan zou moeten doen. Geloven jullie in hechte vriendschap na een relatie... Kan je nog eens opnieuw beginnen of zijn dit allemaal illusies die ik zo graag na wil jagen, omdat ik hem niet geheel wil verliezen.
Ik hoor graag van jullie!
woensdag 1 oktober 2008 om 14:39
Mijn ex-vriend en ik zijn nu ruim 4 maanden uit elkaar en we hadden van begin af aan al de intentie om contact te houden. Maar de eerste tijd ging dat gewoon niet zonder dat vooral ik weer hoop kreeg dat het nog goed kon komen. We hebben toen een tijdje afstand genomen en geen contact gehad. Daardoor kwam ik weer sterker in mijn schoenen te staan. De laatste weken hebben we weer regelmatig contact. We spreken zo om de week af en dan kletsen we bij, eten samen oid en regelmatig hebben we ook seks. Een hechte vriendschap zou ik het niet noemen, maar regelmatig contact is er dus wel. Daarvoor was wel veel duidelijkheid van beide kanten nodig. Dus dat zou mijn tip zijn: eerst even wat tijd nemen om aan de nieuwe situatie te wennen en die te accepteren, en daarna heel duidelijk zijn naar elkaar toe wat je wel en niet met elkaar wilt. Succes ermee.
woensdag 1 oktober 2008 om 15:00
Wat verwacht je van die vriendschap?
Jullie hebben een open relatie en hij is negatief over jou. Wat is dat anders dan een vriendschap met seks? Behalve dan dat je niet meer samen woont.
Lijkt mij dat als alleen het samenwonen zelf de boosdoener in jullie relatie is, dat er dan iets veranderd aan de verhoudingen.
Een minnaar die negatief over je is, wordt niet zomaar positief over je als hij een andere rol aanneemt in jullie leven.
Ik begrijp dat je het liefst die negativiteit verandert, maar je kunt hem niet veranderen.
Op mij komt het over dat je graag vrienden wilt blijven omdat je graag wilt dat de relatie weer opgepakt wordt zoals ie was. Dat is niet echt de juiste insteek voor een leuke vriendschap denk ik.
Jullie hebben een open relatie en hij is negatief over jou. Wat is dat anders dan een vriendschap met seks? Behalve dan dat je niet meer samen woont.
Lijkt mij dat als alleen het samenwonen zelf de boosdoener in jullie relatie is, dat er dan iets veranderd aan de verhoudingen.
Een minnaar die negatief over je is, wordt niet zomaar positief over je als hij een andere rol aanneemt in jullie leven.
Ik begrijp dat je het liefst die negativiteit verandert, maar je kunt hem niet veranderen.
Op mij komt het over dat je graag vrienden wilt blijven omdat je graag wilt dat de relatie weer opgepakt wordt zoals ie was. Dat is niet echt de juiste insteek voor een leuke vriendschap denk ik.
woensdag 1 oktober 2008 om 15:51
woensdag 1 oktober 2008 om 18:09
ik zie het verschil in je nieuwe en oude relatie ook niet zo anders dan dat je nu wil gaan latten.
maar goed je vraag, ja het kan, maar het gebeurd zelden!
mijn ex en ik zijn na het verbreken van de relatie (na een pauze) weer vrienden geworden, hele goede vrienden zelfs, dacht ik.
hij is getuige geweest op mijn bruiloft bij de geboorte van mijn eerste er in het begin bij geweest heeft ons geholpen verhuizen kwam vaak op de koffie dat soort dingen. hij heeft in die tijd wat scharrels gehad maar nooit een echte relatie en toen hij die wel kreeg was hij binnen een paar weken 100% uit beeld. ik heb diverse malen geprobeerd contact met hem op te nemen, maar toen hij verhuisde/ging samen wonen en niet eens de moeite meer nam mij dat te laten weten was ik er ook wel klaar mee. (overigens weet ik dat het niet 'mag' van zijn vriendin, maar kom op zeg! wat zijn al die jaren dan waard? ik ben getrouwd dus echt een bedreiging kan je het niet noemen)
of het voor jullie werkt weet ik niet, maar niet uit ongeduld je glazen gaan ingooien, geef hem ook de tijd te wennen en probeer vriendschap te sluiten op basis van vriendschap en niet een lat relatie
maar goed je vraag, ja het kan, maar het gebeurd zelden!
mijn ex en ik zijn na het verbreken van de relatie (na een pauze) weer vrienden geworden, hele goede vrienden zelfs, dacht ik.
hij is getuige geweest op mijn bruiloft bij de geboorte van mijn eerste er in het begin bij geweest heeft ons geholpen verhuizen kwam vaak op de koffie dat soort dingen. hij heeft in die tijd wat scharrels gehad maar nooit een echte relatie en toen hij die wel kreeg was hij binnen een paar weken 100% uit beeld. ik heb diverse malen geprobeerd contact met hem op te nemen, maar toen hij verhuisde/ging samen wonen en niet eens de moeite meer nam mij dat te laten weten was ik er ook wel klaar mee. (overigens weet ik dat het niet 'mag' van zijn vriendin, maar kom op zeg! wat zijn al die jaren dan waard? ik ben getrouwd dus echt een bedreiging kan je het niet noemen)
of het voor jullie werkt weet ik niet, maar niet uit ongeduld je glazen gaan ingooien, geef hem ook de tijd te wennen en probeer vriendschap te sluiten op basis van vriendschap en niet een lat relatie
donderdag 2 oktober 2008 om 18:25
Hoi allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Voor mij is er wel een groot verschil tussen een open (LAT)relatie en vriendschap met seks. Vriendschap is in beginsel voor mij veel vrijblijvender. Uiteindelijk heb je ook meerdere vrienden en ook als je een open relatie hebt, heb je 1 relatie. Het is geen poly-amorie. Dus als wij vrienden worden, zijn, kan ik, kan hij met een ander een relatie beginnen, bij wijze van... Ik zit daar dus geheel niet aan te denken. Wat ik dan wel wil, ja misschien is dat ook niet zo duidelijk. En moet het proces inderdaad z'n tijd hebben. Gisteren nog wel gepraat, toen gaf hij voor het eerst heel duidelijk aan dat het wat hem betreft weer vanaf 0 beginnen is. Voor mij is dat dus dat er nu niets is geen relatie, geen vriendschap, gewoon niets en dan wil hij zien wat er ontstaat. Ik vind het heel moeilijk om het zo af te sluiten, deze periode van samen wonen. De eindconclusie is simpelweg voor mij dat ik speciaal voor hem wil blijven, een speciale plek in zijn leven, in zijn hart. En dat wil hij dus nu in beginsel niet. Auw! Ik kan niet anders meer dan accepteren. Weet ook inderdaad niet zeker meer wat ik dan gewild had, ik hoopte blijkbaar dat niet meer samen wonen veel zou veranderen. Maar de kans dat hij negatief blijft doen is natuurlijk even groot aanwezig.
Bedankt voor jullie reacties. Voor mij is er wel een groot verschil tussen een open (LAT)relatie en vriendschap met seks. Vriendschap is in beginsel voor mij veel vrijblijvender. Uiteindelijk heb je ook meerdere vrienden en ook als je een open relatie hebt, heb je 1 relatie. Het is geen poly-amorie. Dus als wij vrienden worden, zijn, kan ik, kan hij met een ander een relatie beginnen, bij wijze van... Ik zit daar dus geheel niet aan te denken. Wat ik dan wel wil, ja misschien is dat ook niet zo duidelijk. En moet het proces inderdaad z'n tijd hebben. Gisteren nog wel gepraat, toen gaf hij voor het eerst heel duidelijk aan dat het wat hem betreft weer vanaf 0 beginnen is. Voor mij is dat dus dat er nu niets is geen relatie, geen vriendschap, gewoon niets en dan wil hij zien wat er ontstaat. Ik vind het heel moeilijk om het zo af te sluiten, deze periode van samen wonen. De eindconclusie is simpelweg voor mij dat ik speciaal voor hem wil blijven, een speciale plek in zijn leven, in zijn hart. En dat wil hij dus nu in beginsel niet. Auw! Ik kan niet anders meer dan accepteren. Weet ook inderdaad niet zeker meer wat ik dan gewild had, ik hoopte blijkbaar dat niet meer samen wonen veel zou veranderen. Maar de kans dat hij negatief blijft doen is natuurlijk even groot aanwezig.
