Relaties
alle pijlers
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
zondag 16 november 2008 om 23:37
Zomaar even mijn gedachten kwijt. Iets wat me bezighoudt en benieuwd naar reacties van medeforummers.
Ik ben gelukkig! Echt blij met mijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik ben lang getrouwd geweest, laatste jaren van mijn huwelijk liepen niet lekker (understatement... drank, drugs, voelde me bedreigd). Na jaren de knoop doorgehakt, eigen leven opgebouwd, heb nu mijn eigen huis, mijn eigen plek, druk met werk, studie, kinderen, uitgaan, leuke dingen doen en ... de liefde. Ik ben een jaar alleen geweest en kwam hém toen tegen.
Inmiddels zijn we bijna een jaar samen en ik geniet zo enorm van alles. We latten, bewust, en zijn het erover eens dat we dat voorlopig nog zo houden. Zo lang mijn kinderen nog onder mijn dak wonen, gaan we niet samenwonen. Mijn kinderen zijn 17 en 18.
Mijn leven is heerlijk op dit moment. Ik heb een leuke baan, mijn carriére zit in de lift, ik studeer en ik ben verliefd. Mijn vriend en ik zien elkaar de meeste weekenden en heel af en toe door de week.
Toch hé, waar ik dan af en toe over nadenk, wat me bezighoudt. Ik wil zó graag dat dit goede gevoel blijft, maar ik twijfel daar soms aan. Heb het zelf natuurlijk meegemaakt: verliefd, verloofd, getrouwd, sleur, trammelant, gescheiden. Zie het in mijn omgeving zoveel. Dat er na een x aantal jaren een sleur in je relatie sluipt, het dagelijks leven en alle beslommeringen slokken je op, verliefdheid gaat over en voordat je het weet zit je in een relatiecrisis, waar haast niet meer uit te komen is. Ook hier op het forum lees je veel relatie-kommer-en-kwel (en ik weet wel dat je op een forum eerder je hart komt luchten dan vertellen dat je zo gelukkig bent). Terwijl iedereen die aan een relatie begint, dat toch doet vol goede moed en vlinders?
Ik doe er alles aan om het te voorkomen, ik ken een aantal van de valkuilen inmiddels, maar toch:
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
Ik ben gelukkig! Echt blij met mijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik ben lang getrouwd geweest, laatste jaren van mijn huwelijk liepen niet lekker (understatement... drank, drugs, voelde me bedreigd). Na jaren de knoop doorgehakt, eigen leven opgebouwd, heb nu mijn eigen huis, mijn eigen plek, druk met werk, studie, kinderen, uitgaan, leuke dingen doen en ... de liefde. Ik ben een jaar alleen geweest en kwam hém toen tegen.
Inmiddels zijn we bijna een jaar samen en ik geniet zo enorm van alles. We latten, bewust, en zijn het erover eens dat we dat voorlopig nog zo houden. Zo lang mijn kinderen nog onder mijn dak wonen, gaan we niet samenwonen. Mijn kinderen zijn 17 en 18.
Mijn leven is heerlijk op dit moment. Ik heb een leuke baan, mijn carriére zit in de lift, ik studeer en ik ben verliefd. Mijn vriend en ik zien elkaar de meeste weekenden en heel af en toe door de week.
Toch hé, waar ik dan af en toe over nadenk, wat me bezighoudt. Ik wil zó graag dat dit goede gevoel blijft, maar ik twijfel daar soms aan. Heb het zelf natuurlijk meegemaakt: verliefd, verloofd, getrouwd, sleur, trammelant, gescheiden. Zie het in mijn omgeving zoveel. Dat er na een x aantal jaren een sleur in je relatie sluipt, het dagelijks leven en alle beslommeringen slokken je op, verliefdheid gaat over en voordat je het weet zit je in een relatiecrisis, waar haast niet meer uit te komen is. Ook hier op het forum lees je veel relatie-kommer-en-kwel (en ik weet wel dat je op een forum eerder je hart komt luchten dan vertellen dat je zo gelukkig bent). Terwijl iedereen die aan een relatie begint, dat toch doet vol goede moed en vlinders?
Ik doe er alles aan om het te voorkomen, ik ken een aantal van de valkuilen inmiddels, maar toch:
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
maandag 17 november 2008 om 15:52
quote:Sensy12 schreef op 17 november 2008 @ 00:09:
Ik zeg altijd: het ergste is niet je relatie verliezen maar jezelf.
Dus zolang niets jou aanleiding geeft te denken dat je hierin jezelf 'weer' kwijtraakt, is er geen zorg. Toch?
Geniet ervan maar klamp je er niet aan vast. Neem wat je geleerd hebt uit je eerdere relatie mee om jezelf en daarmee je huidige relatie te waarderen en niet meer in de oude valkuilen te trappen.Oh, zeker, ik denk dat ik de oude valkuilen prima weet te omzeilen. Maarja, ik ben nogal een controle freak soms, dus eigenlijk zou ik het liefst elke mogelijke valkuil alvast in kaart willen brengen en zorgen dat er alvast een survivalplan klaar ligt om t.z.t. niet in die valkuil te vallen!
Ik zeg altijd: het ergste is niet je relatie verliezen maar jezelf.
Dus zolang niets jou aanleiding geeft te denken dat je hierin jezelf 'weer' kwijtraakt, is er geen zorg. Toch?
Geniet ervan maar klamp je er niet aan vast. Neem wat je geleerd hebt uit je eerdere relatie mee om jezelf en daarmee je huidige relatie te waarderen en niet meer in de oude valkuilen te trappen.Oh, zeker, ik denk dat ik de oude valkuilen prima weet te omzeilen. Maarja, ik ben nogal een controle freak soms, dus eigenlijk zou ik het liefst elke mogelijke valkuil alvast in kaart willen brengen en zorgen dat er alvast een survivalplan klaar ligt om t.z.t. niet in die valkuil te vallen!
"
maandag 17 november 2008 om 16:55
quote:AliceInWonderland schreef op 17 november 2008 @ 15:42:
[...]
Wow reiger, ik zie ook veel overeenkomsten in onze verhalen!
Ik hoop dat ik over tien jaar ook nog net zo happy ben als nu met mijn alice-man.
En toch hé, is sleur niet haast onvermijdelijk? En is sleur niet dé killer voor een goede relatie?
Ik ervaar nog altijd helemaal geen sleur. Uiteraard zijn er dagen, soms een aantal achter elkaar, waarop we weinig tijd hebben voor elkaar omdat we het heel druk hebben (werk, kinderen helpen, kleinkinderen opvangen, familie, hobby's, maatschappelijke activiteiten, allerlei dingen regelen) of heel saaie dagen (als het werk routine is) maar als we 's avonds in bed tegen elkaar aankruipen komen altijd opnieuw intense gevoelens van liefde naar boven. Er gaat geen dag voorbij zonder dat we elkaar vertellen hoe blij we met elkaar zijn en ook geen dag zonder knuffels.
En verder zorgen we ervoor dat we geregeld (bijna ieder weekend) iets leuks met elkaar doen.
Overigens vind ik sleur niet dé killer voor een relatie. Chagrijnig tegen elkaar zijn om kleine dingen en gebrek aan respect en waardering voor elkaar, dat vind ik de killers.
Ook op 'saaie' dagen ben ik me ervan bewust dat ik een man uit miljoenen heb, die me accepteert en waardeert zoals ik ben. En dan voel ik me heel rijk.
[...]
Wow reiger, ik zie ook veel overeenkomsten in onze verhalen!
Ik hoop dat ik over tien jaar ook nog net zo happy ben als nu met mijn alice-man.
En toch hé, is sleur niet haast onvermijdelijk? En is sleur niet dé killer voor een goede relatie?
Ik ervaar nog altijd helemaal geen sleur. Uiteraard zijn er dagen, soms een aantal achter elkaar, waarop we weinig tijd hebben voor elkaar omdat we het heel druk hebben (werk, kinderen helpen, kleinkinderen opvangen, familie, hobby's, maatschappelijke activiteiten, allerlei dingen regelen) of heel saaie dagen (als het werk routine is) maar als we 's avonds in bed tegen elkaar aankruipen komen altijd opnieuw intense gevoelens van liefde naar boven. Er gaat geen dag voorbij zonder dat we elkaar vertellen hoe blij we met elkaar zijn en ook geen dag zonder knuffels.
En verder zorgen we ervoor dat we geregeld (bijna ieder weekend) iets leuks met elkaar doen.
Overigens vind ik sleur niet dé killer voor een relatie. Chagrijnig tegen elkaar zijn om kleine dingen en gebrek aan respect en waardering voor elkaar, dat vind ik de killers.
Ook op 'saaie' dagen ben ik me ervan bewust dat ik een man uit miljoenen heb, die me accepteert en waardeert zoals ik ben. En dan voel ik me heel rijk.
maandag 17 november 2008 om 18:50
Bedankt voor de tip reiger, alhoewel ik de meeste tips waarschijnlijk zelf wel kan verzinnen, op basis van ervaringen uit het verleden enzo
Ben gewoon een beetje angstig voor de factor tijd. Zou de tijd wel stil willen zetten in het hier en nu omdat nu alles zo verschrikkelijk lekker op rolletjes loopt. En ik geniet ervan, maar heb zo mijn peinsmomenten af en toe.
Hopelijk denk ik over een jaar of tien nog eens terug aan het forum: 'Die reiger had toch maar mooi gelijk!'
En misschien is sleur niet dé killer van een relatie, maar ik denk toch, dat als de sleur erin sluipt, je elkaar 'voor lief' gaat nemen. Waardoor je weer minder je waardering naar elkaar uit en je minder je best voor elkaar gaat doen. En daardoor weer chagrijnig tegen elkaar gaat doen om de kleinste dingen. En voordat je het weet zit je in een neerwaartse spiraal.
Juist die kleine dingen maken het zo prettig samen. Bijvoorbeeld: dan gaat hij voor mij koken, wat ik op zich al heerlijk vind, pure verwennerij. Ik vraag hem of ik kan helpen en hij zegt dat dat niet nodig is, ik moet maar lekker op de bank uitrusten. Echt ongekende luxe en pure verwennerij! Lig ik met mijn boek op de bank terwijl hij een fantastische maaltijd in elkaar draait en ook maar gelijk een extra portie kookt, zodat ik maandag na mijn werk alleen maar de magnetron hoef te bedienen. Hij doet dat met liefde voor mij, ik laat hem met liefde weten hoe ik het waardeer. Allebei blij. Ach, het is eigenlijk zo simpel hé
Ben gewoon een beetje angstig voor de factor tijd. Zou de tijd wel stil willen zetten in het hier en nu omdat nu alles zo verschrikkelijk lekker op rolletjes loopt. En ik geniet ervan, maar heb zo mijn peinsmomenten af en toe.
Hopelijk denk ik over een jaar of tien nog eens terug aan het forum: 'Die reiger had toch maar mooi gelijk!'
En misschien is sleur niet dé killer van een relatie, maar ik denk toch, dat als de sleur erin sluipt, je elkaar 'voor lief' gaat nemen. Waardoor je weer minder je waardering naar elkaar uit en je minder je best voor elkaar gaat doen. En daardoor weer chagrijnig tegen elkaar gaat doen om de kleinste dingen. En voordat je het weet zit je in een neerwaartse spiraal.
Juist die kleine dingen maken het zo prettig samen. Bijvoorbeeld: dan gaat hij voor mij koken, wat ik op zich al heerlijk vind, pure verwennerij. Ik vraag hem of ik kan helpen en hij zegt dat dat niet nodig is, ik moet maar lekker op de bank uitrusten. Echt ongekende luxe en pure verwennerij! Lig ik met mijn boek op de bank terwijl hij een fantastische maaltijd in elkaar draait en ook maar gelijk een extra portie kookt, zodat ik maandag na mijn werk alleen maar de magnetron hoef te bedienen. Hij doet dat met liefde voor mij, ik laat hem met liefde weten hoe ik het waardeer. Allebei blij. Ach, het is eigenlijk zo simpel hé
