Relaties
alle pijlers
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
zondag 16 november 2008 om 23:37
Zomaar even mijn gedachten kwijt. Iets wat me bezighoudt en benieuwd naar reacties van medeforummers.
Ik ben gelukkig! Echt blij met mijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik ben lang getrouwd geweest, laatste jaren van mijn huwelijk liepen niet lekker (understatement... drank, drugs, voelde me bedreigd). Na jaren de knoop doorgehakt, eigen leven opgebouwd, heb nu mijn eigen huis, mijn eigen plek, druk met werk, studie, kinderen, uitgaan, leuke dingen doen en ... de liefde. Ik ben een jaar alleen geweest en kwam hém toen tegen.
Inmiddels zijn we bijna een jaar samen en ik geniet zo enorm van alles. We latten, bewust, en zijn het erover eens dat we dat voorlopig nog zo houden. Zo lang mijn kinderen nog onder mijn dak wonen, gaan we niet samenwonen. Mijn kinderen zijn 17 en 18.
Mijn leven is heerlijk op dit moment. Ik heb een leuke baan, mijn carriére zit in de lift, ik studeer en ik ben verliefd. Mijn vriend en ik zien elkaar de meeste weekenden en heel af en toe door de week.
Toch hé, waar ik dan af en toe over nadenk, wat me bezighoudt. Ik wil zó graag dat dit goede gevoel blijft, maar ik twijfel daar soms aan. Heb het zelf natuurlijk meegemaakt: verliefd, verloofd, getrouwd, sleur, trammelant, gescheiden. Zie het in mijn omgeving zoveel. Dat er na een x aantal jaren een sleur in je relatie sluipt, het dagelijks leven en alle beslommeringen slokken je op, verliefdheid gaat over en voordat je het weet zit je in een relatiecrisis, waar haast niet meer uit te komen is. Ook hier op het forum lees je veel relatie-kommer-en-kwel (en ik weet wel dat je op een forum eerder je hart komt luchten dan vertellen dat je zo gelukkig bent). Terwijl iedereen die aan een relatie begint, dat toch doet vol goede moed en vlinders?
Ik doe er alles aan om het te voorkomen, ik ken een aantal van de valkuilen inmiddels, maar toch:
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
Ik ben gelukkig! Echt blij met mijn leven en ik kijk uit naar de toekomst. Ik ben lang getrouwd geweest, laatste jaren van mijn huwelijk liepen niet lekker (understatement... drank, drugs, voelde me bedreigd). Na jaren de knoop doorgehakt, eigen leven opgebouwd, heb nu mijn eigen huis, mijn eigen plek, druk met werk, studie, kinderen, uitgaan, leuke dingen doen en ... de liefde. Ik ben een jaar alleen geweest en kwam hém toen tegen.
Inmiddels zijn we bijna een jaar samen en ik geniet zo enorm van alles. We latten, bewust, en zijn het erover eens dat we dat voorlopig nog zo houden. Zo lang mijn kinderen nog onder mijn dak wonen, gaan we niet samenwonen. Mijn kinderen zijn 17 en 18.
Mijn leven is heerlijk op dit moment. Ik heb een leuke baan, mijn carriére zit in de lift, ik studeer en ik ben verliefd. Mijn vriend en ik zien elkaar de meeste weekenden en heel af en toe door de week.
Toch hé, waar ik dan af en toe over nadenk, wat me bezighoudt. Ik wil zó graag dat dit goede gevoel blijft, maar ik twijfel daar soms aan. Heb het zelf natuurlijk meegemaakt: verliefd, verloofd, getrouwd, sleur, trammelant, gescheiden. Zie het in mijn omgeving zoveel. Dat er na een x aantal jaren een sleur in je relatie sluipt, het dagelijks leven en alle beslommeringen slokken je op, verliefdheid gaat over en voordat je het weet zit je in een relatiecrisis, waar haast niet meer uit te komen is. Ook hier op het forum lees je veel relatie-kommer-en-kwel (en ik weet wel dat je op een forum eerder je hart komt luchten dan vertellen dat je zo gelukkig bent). Terwijl iedereen die aan een relatie begint, dat toch doet vol goede moed en vlinders?
Ik doe er alles aan om het te voorkomen, ik ken een aantal van de valkuilen inmiddels, maar toch:
Heeft echte liefde een uiterste houdbaarheidsdatum?
maandag 17 november 2008 om 00:09
Ik zeg altijd: het ergste is niet je relatie verliezen maar jezelf.
Dus zolang niets jou aanleiding geeft te denken dat je hierin jezelf 'weer' kwijtraakt, is er geen zorg. Toch?
Geniet ervan maar klamp je er niet aan vast. Neem wat je geleerd hebt uit je eerdere relatie mee om jezelf en daarmee je huidige relatie te waarderen en niet meer in de oude valkuilen te trappen.
Dus zolang niets jou aanleiding geeft te denken dat je hierin jezelf 'weer' kwijtraakt, is er geen zorg. Toch?
Geniet ervan maar klamp je er niet aan vast. Neem wat je geleerd hebt uit je eerdere relatie mee om jezelf en daarmee je huidige relatie te waarderen en niet meer in de oude valkuilen te trappen.
maandag 17 november 2008 om 07:19
Zoals de loterij al zegt: spreid je kansen. M.a.w. zorg dat je relatie niet het enige is waar je gelukkig van wordt. Met een leuk leven naast je relatie blijf je ook interressant voor je partner. Je hebt wat om over te praten, dan kom je volgens mij niet zo gauw in de sleur van alle dag.
Maar dan nog: je krijgt er geen garantie bij. De houdbaarheids datum is voor elke relatie anders ook al omdat je externe factoren niet altijd zelf in de hand hebt.
Dus mijn advies zou zijn: geniet van elke dag alsof het je laatste zou zijn en wees voor je geluk onafhankelijk van anderen.
Maar dan nog: je krijgt er geen garantie bij. De houdbaarheids datum is voor elke relatie anders ook al omdat je externe factoren niet altijd zelf in de hand hebt.
Dus mijn advies zou zijn: geniet van elke dag alsof het je laatste zou zijn en wees voor je geluk onafhankelijk van anderen.
maandag 17 november 2008 om 07:27
Ben al jaren samen met mijn man en wij hebben ook een behoorlijke relatiecrisis gehad. Maar als je daar weet uit te komen samen dan kan je echt wel weer heel erg gelukkig worden samen.
Hang je geluk niet alleen op aan je relatie, zorg dat de rest van je leven ook de moeite waard is. Als je gelukkig bent met je werk, je kinderen, je familie, je vrienden, je sport, etc. dan is een relatiedip wel te overleven.
Moet wel zeggen dat drank, drugs en bedreigingen de houdbaarheidsdatum wel behoorlijk vervroegen, als dat bij mij het geval zou zijn, dan is de uiterste vervaldatum al gepasseerd zeg maar.
Hang je geluk niet alleen op aan je relatie, zorg dat de rest van je leven ook de moeite waard is. Als je gelukkig bent met je werk, je kinderen, je familie, je vrienden, je sport, etc. dan is een relatiedip wel te overleven.
Moet wel zeggen dat drank, drugs en bedreigingen de houdbaarheidsdatum wel behoorlijk vervroegen, als dat bij mij het geval zou zijn, dan is de uiterste vervaldatum al gepasseerd zeg maar.
maandag 17 november 2008 om 07:34
quote:Hang je geluk niet alleen op aan je relatie, zorg dat de rest van je leven ook de moeite waard is. Als je gelukkig bent met je werk, je kinderen, je familie, je vrienden, je sport, etc. dan is een relatiedip wel te overleven.
Belangrijkste is dat je gelukkig met jezelf bent. Een ander pf iets anders kan je niet gelukkig maken, dat zijn toevoegingen. Hele fijne toevoegingen, maar de basis ligt in jou zelf.
2e; Wees realistisch en stel je verwachtingen zonodig bij. Elke relatie heeft z'n ups en downs. Als je daar niet op voorbereid bent dan heb je een probleem.
Belangrijkste is dat je gelukkig met jezelf bent. Een ander pf iets anders kan je niet gelukkig maken, dat zijn toevoegingen. Hele fijne toevoegingen, maar de basis ligt in jou zelf.
2e; Wees realistisch en stel je verwachtingen zonodig bij. Elke relatie heeft z'n ups en downs. Als je daar niet op voorbereid bent dan heb je een probleem.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 17 november 2008 om 09:40
Nee. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn grootouders, dan had mijn opa het tot de dag van zijn dood over 'zijn moppie', en dat na 60 jaar huwelijk en inmiddels een dementerend moppie. Hij weigerde te sterven voordat mijn moeder beloofd had heel goed op het moppie te passen (en toen kwamen we er pas achter hoe dement ze al was).
Mijn andere oma is 20 jaar weduwe geweest (40 jaar huwelijk, vanaf haar 14e verkering) en kon nog steeds haar man intens missen.
Mijn tante is inmiddels 9 jaar weduwe (ook +40 jaar huwelijk) en daar hetzelfde. En toch ook die blijdschap die er vanaf straalt wanneer ze een bepaald mooi moment herinnert.
Toch hebben ook die huwelijken hun downs en hun sleur gekend. Dat hoort erbij. En heel realistisch: mijn single leven kende ook zeer zeker sleur en hele diepe dieptepunten. Het geheim van houdbaarheid zit hem in hoe je daarmee omgaat. Je kunt ervoor weglopen, maar je kunt ook accepteren dat die er zijn en er toch ook aan werken dat het geen permanente toestand wordt.
Mijn andere oma is 20 jaar weduwe geweest (40 jaar huwelijk, vanaf haar 14e verkering) en kon nog steeds haar man intens missen.
Mijn tante is inmiddels 9 jaar weduwe (ook +40 jaar huwelijk) en daar hetzelfde. En toch ook die blijdschap die er vanaf straalt wanneer ze een bepaald mooi moment herinnert.
Toch hebben ook die huwelijken hun downs en hun sleur gekend. Dat hoort erbij. En heel realistisch: mijn single leven kende ook zeer zeker sleur en hele diepe dieptepunten. Het geheim van houdbaarheid zit hem in hoe je daarmee omgaat. Je kunt ervoor weglopen, maar je kunt ook accepteren dat die er zijn en er toch ook aan werken dat het geen permanente toestand wordt.
maandag 17 november 2008 om 11:28
Ik herken het! Het is nu zó leuk, dat kan nooit lang zo blijven! Het beangstigt me soms een beetje, ik denk regelmatig aan dat het allemaal maar vergankelijk is. Terwijl ik zou moeten genieten van het NU! En toch ben ik me bewust van dat kleine donkere wolkje boven me: "dit is strax allemaal weer voorbij'... erg vervelend... weet niet wat er aan te doen is.... toch proberen in het nu te leven denk ik dus niet te veel denken aan later. En idd zoveel mogelijk creativiteit gebruiken om het leuk, spannend en gezellig te houden.... heel veel succes!
Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken. Confucius
maandag 17 november 2008 om 11:29
Na jaren zijn mijn huidige partner en ik weer bij elkaar gekomen. Al die tijd ontzettend gek op elkaar geweest, maar nooit de gelegenheid gehad om de liefde naar elkaar te kunnen (en mogen) uiten.
Momenteel zijn we ruim 1,5 jaar echt een koppeltje, nog steeds tot over onze oren verliefd.
Wat vooral mee speelt, volgens mij (en partner), is dat we naast partners ook maatjes zijn. We delen alles met elkaar, staan altijd voor elkaar klaar. Hij bespreekt 'mannen dingen' met mij en ik 'vrouwen zaken' met hem. Heerlijk!
Momenteel zijn we ruim 1,5 jaar echt een koppeltje, nog steeds tot over onze oren verliefd.
Wat vooral mee speelt, volgens mij (en partner), is dat we naast partners ook maatjes zijn. We delen alles met elkaar, staan altijd voor elkaar klaar. Hij bespreekt 'mannen dingen' met mij en ik 'vrouwen zaken' met hem. Heerlijk!
maandag 17 november 2008 om 11:32
Feit is wel dat een mens meerdere grote liefdes in één leven kan meemaken.
Dus liefde heeft een uiterste houdbaarheidsdatum, maar het kan zijn dat je niet lang genoeg leeft om die datum te kunnen bereiken. Ook als je het meemaakt dat de liefde 'over' is is eigenlijk geen ramp of mislukking te noemen, want je kunt ook terugkijken op goede jaren, alleen zijn ze voorbij.
Ik zou er niet op die manier mee bezig zijn, het leven is iets wat je moet leven, er teveel bij stilstaan is al afstand. Bang zijn om je relatie te verliezen hoeft ook niet, vaak is het niet voor niets en beter zo om uit elkaar te gaan op een bepaald punt. Ik kan me voorstellen dat je af en toe niet kunt geloven dat het zo goed met je gaat na alles wat je hebt meegemaakt. Zie het maar als verworvenheden die je niet meer kwijtraakt, zelfs niet als je relatie weer over gaat. Want het kan niet zo zijn dat de aanwezigheid van een man bepaalt of je gelukkig bent of niet. Geluk zit in jou, niet in je relatie, geluk is jouw verdienste, jouw vermogen, en jij brengt het met je mee en geeft het gul door aan anderen, overal waar je komt.
Dus liefde heeft een uiterste houdbaarheidsdatum, maar het kan zijn dat je niet lang genoeg leeft om die datum te kunnen bereiken. Ook als je het meemaakt dat de liefde 'over' is is eigenlijk geen ramp of mislukking te noemen, want je kunt ook terugkijken op goede jaren, alleen zijn ze voorbij.
Ik zou er niet op die manier mee bezig zijn, het leven is iets wat je moet leven, er teveel bij stilstaan is al afstand. Bang zijn om je relatie te verliezen hoeft ook niet, vaak is het niet voor niets en beter zo om uit elkaar te gaan op een bepaald punt. Ik kan me voorstellen dat je af en toe niet kunt geloven dat het zo goed met je gaat na alles wat je hebt meegemaakt. Zie het maar als verworvenheden die je niet meer kwijtraakt, zelfs niet als je relatie weer over gaat. Want het kan niet zo zijn dat de aanwezigheid van een man bepaalt of je gelukkig bent of niet. Geluk zit in jou, niet in je relatie, geluk is jouw verdienste, jouw vermogen, en jij brengt het met je mee en geeft het gul door aan anderen, overal waar je komt.
maandag 17 november 2008 om 11:42
maandag 17 november 2008 om 11:54
Leuk, al die reacties op mijn mijmermoment.
Ik ben het eens met jullie, je relatie moet niet je álles zijn. Ik heb het nodige meegemaakt de afgelopen jaren en heb ervan geleerd dat ik sterk ben en heel veel aankan, dat ik het ook heel goed alleen kan, heel goed alleen gelukkig kan zijn. En nu heb ik ook nog het geluk dat ik nu ervaar dat ik samen nog gelukkiger ben.
En ik ben echt niet dagelijks aan het piekeren over of dit misschien ooit overgaat hoor. Maar toch schiet het af en toe door mijn hoofd. Zoals Nell zegt: dat je af en toe niet kunt geloven dat het zo goed met je gaat. Het ging al fantastisch: ik had mijn leven helemaal op orde in alle opzichten: twee geweldige kinderen waar het goed mee gaat, een heerlijk (t)huis, een carriere die in de lift zit, studie, fijne familie, fantastische vriendschappen en een sport waar ik mijn energie en passie in kwijt kan. De enige kleine te verwaarlozen minpuntjes waren (en zijn nog steeds) altijd te weinig geld en altijd een zooitje in mijn huis
Loesje: Heb ik eindelijk mijn huis op orde, is mijn leven een puinhoop!
Voor mij geldt dat dus andersom
En als er dan ook nog een geweldige man zomaar je leven binnenwandelt, als kers op een taart, die zelfs zonder kers al helemaal jummie was, dan is dat een beetje veel geluk opeens
Terwijl je dan tegelijkertijd in je omgeving en uit eigen ervaring zoveel relatieperikelen ziet, dan krijg ik dus echt het gevoel dat ik nu moet genieten. Zoals Doe Maar het zong: 'alles gaat voorbij'.
En ik heb in mijn omgeving gelukkig ook goede voorbeelden. Mijn opa en oma. Mijn moeder die voor de tweede keer gelukkig is in de liefde, na het overlijden van mijn vader.
Ik ben het eens met jullie, je relatie moet niet je álles zijn. Ik heb het nodige meegemaakt de afgelopen jaren en heb ervan geleerd dat ik sterk ben en heel veel aankan, dat ik het ook heel goed alleen kan, heel goed alleen gelukkig kan zijn. En nu heb ik ook nog het geluk dat ik nu ervaar dat ik samen nog gelukkiger ben.
En ik ben echt niet dagelijks aan het piekeren over of dit misschien ooit overgaat hoor. Maar toch schiet het af en toe door mijn hoofd. Zoals Nell zegt: dat je af en toe niet kunt geloven dat het zo goed met je gaat. Het ging al fantastisch: ik had mijn leven helemaal op orde in alle opzichten: twee geweldige kinderen waar het goed mee gaat, een heerlijk (t)huis, een carriere die in de lift zit, studie, fijne familie, fantastische vriendschappen en een sport waar ik mijn energie en passie in kwijt kan. De enige kleine te verwaarlozen minpuntjes waren (en zijn nog steeds) altijd te weinig geld en altijd een zooitje in mijn huis
Loesje: Heb ik eindelijk mijn huis op orde, is mijn leven een puinhoop!
Voor mij geldt dat dus andersom
En als er dan ook nog een geweldige man zomaar je leven binnenwandelt, als kers op een taart, die zelfs zonder kers al helemaal jummie was, dan is dat een beetje veel geluk opeens
Terwijl je dan tegelijkertijd in je omgeving en uit eigen ervaring zoveel relatieperikelen ziet, dan krijg ik dus echt het gevoel dat ik nu moet genieten. Zoals Doe Maar het zong: 'alles gaat voorbij'.
En ik heb in mijn omgeving gelukkig ook goede voorbeelden. Mijn opa en oma. Mijn moeder die voor de tweede keer gelukkig is in de liefde, na het overlijden van mijn vader.
maandag 17 november 2008 om 12:20
Lieve Liselotte, het is wel een feit dat je meerdere grote liefdes in je leven kunt meemaken, ik zeg dat omdat ik dat aan den lijve heb ondervonden, ook ken ik meerdere mensen die het hebben meegemaakt, dus het is een feit dat het kan.
Het is zelfs uitgezocht: mensen ontmoeten hun grote liefde meestal dichtbij huis, op het werk, op vakantie: kortom op plaatsen waar zij zich begeven. Maar op andere plaatsen waar zij niet komen, omdat je nou eenmaal niet op alle plaatsen tegelijk kunt zijn, lopen ook logisch beredeneerd ook potentiële 'grote' liefdes rond.
Gelukkig wel, want als het er ééntje zou zijn, zou het wel zuur zijn als je hem nooit tegenkwam omdat hij in China woont en jij hier.
Het is zelfs uitgezocht: mensen ontmoeten hun grote liefde meestal dichtbij huis, op het werk, op vakantie: kortom op plaatsen waar zij zich begeven. Maar op andere plaatsen waar zij niet komen, omdat je nou eenmaal niet op alle plaatsen tegelijk kunt zijn, lopen ook logisch beredeneerd ook potentiële 'grote' liefdes rond.
Gelukkig wel, want als het er ééntje zou zijn, zou het wel zuur zijn als je hem nooit tegenkwam omdat hij in China woont en jij hier.
maandag 17 november 2008 om 12:25
Oh ja, voordat daar misverstanden over komen: als je tevreden bent met je huidige grote liefde, dan zie je al die potentiële grote liefdes in je omgeving als het goed is niet staan. Gelukkig maar, je zou het er maar druk mee krijgen met alle gevolgen van dien.
Nee die komen pas weer in het blikveld als de huidige liefde over is.
Nee die komen pas weer in het blikveld als de huidige liefde over is.
maandag 17 november 2008 om 12:32
maandag 17 november 2008 om 12:35
Alice-man is er dus wel van overtuigd dat er maar één is en je die vanzelf tegenkomt. Hij komt uit italië, wou werken in het buitenland en twijfelde tussen Nederland en Canada. In beide landen had hij mogelijkheden om aan de slag te gaan. Hij is ervan overtuigd dat hij voor Nederland heeft gekozen omdat hij anders mij niet was tegengekomen en dit was 'ment to be'.
Ik ben geneigd met Nell mee te gaan. Dat er meerdere grote liefdes in je leven kunnen zijn. Mijn eerste grote liefde kende ik al op mijn 17e. Ik ben inmiddels niet meer dezelfde persoon als ik toen was, dus mijn eerste grote liefde is nu niet meer mijn grote liefde. Ik veranderde en hij veranderde (op een wel heel vervelende manier) en tja, dan gaat de liefde toch echt wel over.
Als er maar een grote liefde p/p is, dan had ik die van mij al opgebruikt nu.
Rest mij nu nog de vraag hoe lang de houdbaarheidsdatum is voor liefde. Maar dat moet ik eigenlijk helemaal niet willen weten, dat weet ik ook wel.
Ik denk ook wel eens dat het goed is voor de liefde om gewoon lekker te blijven latten en afspreken. Misschien dat samenwonen en alle dagelijkse beslommeringen (en dat jarenlang) de doodsteek is voor liefde, verliefdheid en passie?
Ik ben geneigd met Nell mee te gaan. Dat er meerdere grote liefdes in je leven kunnen zijn. Mijn eerste grote liefde kende ik al op mijn 17e. Ik ben inmiddels niet meer dezelfde persoon als ik toen was, dus mijn eerste grote liefde is nu niet meer mijn grote liefde. Ik veranderde en hij veranderde (op een wel heel vervelende manier) en tja, dan gaat de liefde toch echt wel over.
Als er maar een grote liefde p/p is, dan had ik die van mij al opgebruikt nu.
Rest mij nu nog de vraag hoe lang de houdbaarheidsdatum is voor liefde. Maar dat moet ik eigenlijk helemaal niet willen weten, dat weet ik ook wel.
Ik denk ook wel eens dat het goed is voor de liefde om gewoon lekker te blijven latten en afspreken. Misschien dat samenwonen en alle dagelijkse beslommeringen (en dat jarenlang) de doodsteek is voor liefde, verliefdheid en passie?
maandag 17 november 2008 om 13:01
Stel dat die éne die voor jou bestemd was Alice een ongeluk had gekregen? dan had je toch mooi helemaal zonder gezeten omdat je hem dan nooit had kunnen ontmoeten. Of je potentiële grote liefde leefde in de 14e eeuw en jij nu (foutje van boven), dat is toch eens pech!. Nee, er zijn meer kapers op de kust, en dat moet voor veel mensen toch een hoopgevende gedachte zijn.
maandag 17 november 2008 om 13:52
Hoi Alice, mijn verhaal zou ongeveer het jouwe kunnen zijn: lang getrouwd geweest, laatste jaren waren heel slecht. Kort na mijn scheiding mijn huidige man én grote liefde ontmoet. We zijn nu bijna tien jaar samen en de liefde is nog steeds even intens en heerlijk als in het begin, nog heerlijker zelfs. Aan onze liefde zit geen houdbaarheidsdatum, daar ben ik helemaal van overtuigd.
Over 1 of meer grote liefdes: ik denk dat je er meerdere kunt hebben, als je veel geluk hebt. Maar ik heb mijn eerste échte grote liefde pas leren kennen toen ik 44 was: mijn huidige man.
Toen ik mijn ex leerde kennen was ik 16 en ik was ervan overtuigd dat hij mijn grote liefde was, ik was namelijk enorm verliefd. Ik zag hem en mij als een soort Romeo en Julia, ik dacht dat er geen grotere liefde bestond. Als mijn ex gebleven was zoals hij in het begin was, zou ik altijd bij hem gebleven zijn en zou ik ervan overtuigd geweest zijn dat dát liefde was. Maar hij werd steeds norser, steeds chagrijniger, het leven met hem werd uiteindelijk een hel en ik besloot te scheiden.
Toen leerde ik mijn huidige man kennen en toen pas leerde ik hoe het is als iemand écht van je houdt. Het is onvergelijkbaar veel liefdevoller, intiemer, heerlijker dan wat ik ooit met mijn ex heb meegemaakt. Ik zou mijn ex nu dus zeker 'geen grote liefde' meer noemen. Mijn criteria voor wat ik een 'grote liefde' noem liggen nu heel wat hoger dan vroeger, en ook heel wat hoger dan bij veel mensen, denk ik. Een van die criteria is dat een grote liefde alleen door de dood kan eindigen. Als ze anders eindigt, was ze kennelijk niet in alle opzichten ideaal, en dus geen grote liefde, maar een illusie.
Ik denk dat er wellicht nog een paar mensen op de wereld rondlopen waarmee ik eventueel een vergelijkbare relatie zou kunnen hebben als met mijn man. Echter niet meer dan een paar. En ik denk dat heel veel mensen zo'n grote liefde niet meemaken in hun hele leven. Laat staan dat ze er meerdere meemaken.
Over 1 of meer grote liefdes: ik denk dat je er meerdere kunt hebben, als je veel geluk hebt. Maar ik heb mijn eerste échte grote liefde pas leren kennen toen ik 44 was: mijn huidige man.
Toen ik mijn ex leerde kennen was ik 16 en ik was ervan overtuigd dat hij mijn grote liefde was, ik was namelijk enorm verliefd. Ik zag hem en mij als een soort Romeo en Julia, ik dacht dat er geen grotere liefde bestond. Als mijn ex gebleven was zoals hij in het begin was, zou ik altijd bij hem gebleven zijn en zou ik ervan overtuigd geweest zijn dat dát liefde was. Maar hij werd steeds norser, steeds chagrijniger, het leven met hem werd uiteindelijk een hel en ik besloot te scheiden.
Toen leerde ik mijn huidige man kennen en toen pas leerde ik hoe het is als iemand écht van je houdt. Het is onvergelijkbaar veel liefdevoller, intiemer, heerlijker dan wat ik ooit met mijn ex heb meegemaakt. Ik zou mijn ex nu dus zeker 'geen grote liefde' meer noemen. Mijn criteria voor wat ik een 'grote liefde' noem liggen nu heel wat hoger dan vroeger, en ook heel wat hoger dan bij veel mensen, denk ik. Een van die criteria is dat een grote liefde alleen door de dood kan eindigen. Als ze anders eindigt, was ze kennelijk niet in alle opzichten ideaal, en dus geen grote liefde, maar een illusie.
Ik denk dat er wellicht nog een paar mensen op de wereld rondlopen waarmee ik eventueel een vergelijkbare relatie zou kunnen hebben als met mijn man. Echter niet meer dan een paar. En ik denk dat heel veel mensen zo'n grote liefde niet meemaken in hun hele leven. Laat staan dat ze er meerdere meemaken.
maandag 17 november 2008 om 13:55
quote:AliceInWonderland schreef op 17 november 2008 @ 12:35:
Ik denk ook wel eens dat het goed is voor de liefde om gewoon lekker te blijven latten en afspreken. Misschien dat samenwonen en alle dagelijkse beslommeringen (en dat jarenlang) de doodsteek is voor liefde, verliefdheid en passie?
Bij ons is het dus net omgekeerd: wij zijn nog veel gelukkiger geworden sinds we konden samenwonen (wij hebben ook gewacht tot mijn kinderen het huis uit waren).
En, Nell, mijn grote liefde (mijn man dus) woonde in een ander land ; in mijn eigen omgeving liepen helemaal geen mannen rond die in aanmerking kwamen
Ik denk ook wel eens dat het goed is voor de liefde om gewoon lekker te blijven latten en afspreken. Misschien dat samenwonen en alle dagelijkse beslommeringen (en dat jarenlang) de doodsteek is voor liefde, verliefdheid en passie?
Bij ons is het dus net omgekeerd: wij zijn nog veel gelukkiger geworden sinds we konden samenwonen (wij hebben ook gewacht tot mijn kinderen het huis uit waren).
En, Nell, mijn grote liefde (mijn man dus) woonde in een ander land ; in mijn eigen omgeving liepen helemaal geen mannen rond die in aanmerking kwamen
maandag 17 november 2008 om 15:32
Dat is helemaal waar Moondancer, alleen weet je meestal nooit wanneer dat einde is.
Nu denk ik: je hebt grote en NOG grotere liefdes, mijn huidige is tot nu toe de allergrootste, die slaat alles met gemak. Maar ik heb andere grote liefdes gekend, platonisch, niet-platonisch, echt niet te vergelijken met hoe het nu is, maar ik had ze niet willen missen. Misschien zit de allergrootste liefde wel in jezelf, daar huist je gevoel, daar huist alles wat in vervoering gebracht kan worden, daar huist je vermogen tot liefhebben, je vermogen om je aan iemand te kunnen hechten, en dat neem je overal met je mee.
Nu denk ik: je hebt grote en NOG grotere liefdes, mijn huidige is tot nu toe de allergrootste, die slaat alles met gemak. Maar ik heb andere grote liefdes gekend, platonisch, niet-platonisch, echt niet te vergelijken met hoe het nu is, maar ik had ze niet willen missen. Misschien zit de allergrootste liefde wel in jezelf, daar huist je gevoel, daar huist alles wat in vervoering gebracht kan worden, daar huist je vermogen tot liefhebben, je vermogen om je aan iemand te kunnen hechten, en dat neem je overal met je mee.
maandag 17 november 2008 om 15:42
quote:Reiger100 schreef op 17 november 2008 @ 13:55:
[...]
Bij ons is het dus net omgekeerd: wij zijn nog veel gelukkiger geworden sinds we konden samenwonen (wij hebben ook gewacht tot mijn kinderen het huis uit waren).
En, Nell, mijn grote liefde (mijn man dus) woonde in een ander land ; in mijn eigen omgeving liepen helemaal geen mannen rond die in aanmerking kwamen
Wow reiger, ik zie ook veel overeenkomsten in onze verhalen!
Ik hoop dat ik over tien jaar ook nog net zo happy ben als nu met mijn alice-man.
En toch hé, is sleur niet haast onvermijdelijk? En is sleur niet dé killer voor een goede relatie?
[...]
Bij ons is het dus net omgekeerd: wij zijn nog veel gelukkiger geworden sinds we konden samenwonen (wij hebben ook gewacht tot mijn kinderen het huis uit waren).
En, Nell, mijn grote liefde (mijn man dus) woonde in een ander land ; in mijn eigen omgeving liepen helemaal geen mannen rond die in aanmerking kwamen
Wow reiger, ik zie ook veel overeenkomsten in onze verhalen!
Ik hoop dat ik over tien jaar ook nog net zo happy ben als nu met mijn alice-man.
En toch hé, is sleur niet haast onvermijdelijk? En is sleur niet dé killer voor een goede relatie?
maandag 17 november 2008 om 15:49
quote:nell schreef op 17 november 2008 @ 15:32:
Dat is helemaal waar Moondancer, alleen weet je meestal nooit wanneer dat einde is.
Nu denk ik: je hebt grote en NOG grotere liefdes, mijn huidige is tot nu toe de allergrootste, die slaat alles met gemak. Maar ik heb andere grote liefdes gekend, platonisch, niet-platonisch, echt niet te vergelijken met hoe het nu is, maar ik had ze niet willen missen. Misschien zit de allergrootste liefde wel in jezelf, daar huist je gevoel, daar huist alles wat in vervoering gebracht kan worden, daar huist je vermogen tot liefhebben, je vermogen om je aan iemand te kunnen hechten, en dat neem je overal met je mee.Maar het is toch mooi als je iemand tegenkomt om die liefde, die in jezelf zit, op los te laten
Dat is helemaal waar Moondancer, alleen weet je meestal nooit wanneer dat einde is.
Nu denk ik: je hebt grote en NOG grotere liefdes, mijn huidige is tot nu toe de allergrootste, die slaat alles met gemak. Maar ik heb andere grote liefdes gekend, platonisch, niet-platonisch, echt niet te vergelijken met hoe het nu is, maar ik had ze niet willen missen. Misschien zit de allergrootste liefde wel in jezelf, daar huist je gevoel, daar huist alles wat in vervoering gebracht kan worden, daar huist je vermogen tot liefhebben, je vermogen om je aan iemand te kunnen hechten, en dat neem je overal met je mee.Maar het is toch mooi als je iemand tegenkomt om die liefde, die in jezelf zit, op los te laten
