Relaties
alle pijlers
heftig
woensdag 25 november 2009 om 13:00
Weet niet hoe ik het moet brengen, ik moet gewoon iets kwijt.
Mn familie heeft me de rug toegekeerd omdat ik een jaar lang een geheime relatie had met iemand die ze niet goedkeurden. Ze kenden hem, had een jaar een relatie met hem en toen was het uitgekomen, groot drama en nu is het weer uitgekomen (na een jaar, dus in totaal ben ik al 2 jaar met hem) en het is natuurlijk geheel en al mn eigen fout. Ik weet gewoon niet hoe ik nu verder moet. Dat ik weer gelogen heb nadat ze mij een tweede kans hadden gegeven, vergeven ze natuurlijk nooit.
Moet mn leven nu leiden maar ik heb ze enorm gekwetst en dat doet pijn ook al denken ze waarschijnlijk dat ik zo egoistisch en slecht ben. Maar ik ben niet slecht.
Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest.
Maar ik hou van hem....Hij is alleen niet goed in hun ogen.
Ik voel me echt enorm zwaar kut. Ik weet dat mn zus meeleest...Weet niet wat ik verder moet zeggen.... Een tweede kans krijg ik nooit meer en voel me enorm schuldig.
Ik moest dit gewoon van me afschrijven. Het is nogal heftig allemaal. Was daarnet in de tram en keek naar de mensen en dacht, het is vast aan me te zien, iedereen gaat maar door met hun leven en we hebben allemaal problemen maar dit is gewoon te zwaar. Ik heb geen ouders, zus en broer meer.
Het spijt me echt,maar goed, ik hou van hem, en ik ben al 26, moet toch mn eigen beslissingen nemen in het leven?
Mn familie heeft me de rug toegekeerd omdat ik een jaar lang een geheime relatie had met iemand die ze niet goedkeurden. Ze kenden hem, had een jaar een relatie met hem en toen was het uitgekomen, groot drama en nu is het weer uitgekomen (na een jaar, dus in totaal ben ik al 2 jaar met hem) en het is natuurlijk geheel en al mn eigen fout. Ik weet gewoon niet hoe ik nu verder moet. Dat ik weer gelogen heb nadat ze mij een tweede kans hadden gegeven, vergeven ze natuurlijk nooit.
Moet mn leven nu leiden maar ik heb ze enorm gekwetst en dat doet pijn ook al denken ze waarschijnlijk dat ik zo egoistisch en slecht ben. Maar ik ben niet slecht.
Altijd leefde ik alsof ik niet echt zelf leefde, maar WERD geleefd, alsof alles me maar overkwam. Ik ben veel te zwak geweest.
Maar ik hou van hem....Hij is alleen niet goed in hun ogen.
Ik voel me echt enorm zwaar kut. Ik weet dat mn zus meeleest...Weet niet wat ik verder moet zeggen.... Een tweede kans krijg ik nooit meer en voel me enorm schuldig.
Ik moest dit gewoon van me afschrijven. Het is nogal heftig allemaal. Was daarnet in de tram en keek naar de mensen en dacht, het is vast aan me te zien, iedereen gaat maar door met hun leven en we hebben allemaal problemen maar dit is gewoon te zwaar. Ik heb geen ouders, zus en broer meer.
Het spijt me echt,maar goed, ik hou van hem, en ik ben al 26, moet toch mn eigen beslissingen nemen in het leven?
woensdag 25 november 2009 om 13:05
woensdag 25 november 2009 om 13:05
Gelijk heb je, je bent oud genoeg om je eigen leven te leiden en zelf (evt.) fouten te maken.
Ik heb het zelf ook een keer meegemaakt. Heel verdrietig maar het gaf me ook rust dat ik mijn eigen leven kon leven zonder verantwoording af te leggen.
Als je er erg mee zit kan je ze nog een brief schrijven waarin je uitlegt waarom je hiervoor gekozen hebt. Waarschijnlijk zal het contact erdoor niet goed komen maar dan heb je iig gezegd wat je graag wilde zeggen.
Ik heb het zelf ook een keer meegemaakt. Heel verdrietig maar het gaf me ook rust dat ik mijn eigen leven kon leven zonder verantwoording af te leggen.
Als je er erg mee zit kan je ze nog een brief schrijven waarin je uitlegt waarom je hiervoor gekozen hebt. Waarschijnlijk zal het contact erdoor niet goed komen maar dan heb je iig gezegd wat je graag wilde zeggen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 25 november 2009 om 13:06
woensdag 25 november 2009 om 13:07
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:03:
Gescheiden, heeft een kind. Niet goed genoeg voor me.
Huh, wat.... gescheiden en een kind is niet goed genoeg?
Ik ben gescheiden, heb 2 kinderen. Wat maakt dat mij? Nog slechter?
Dit zijn de maatstaven van jouw ouders Lolita. Misschien moet je eens met ze rond de tafel gaan zitten en ze duidelijk maken dat jij een eigen individu bent, met eigen normen en waarden en een eigen smaak wat mannen betreft!
Gescheiden, heeft een kind. Niet goed genoeg voor me.
Huh, wat.... gescheiden en een kind is niet goed genoeg?
Ik ben gescheiden, heb 2 kinderen. Wat maakt dat mij? Nog slechter?
Dit zijn de maatstaven van jouw ouders Lolita. Misschien moet je eens met ze rond de tafel gaan zitten en ze duidelijk maken dat jij een eigen individu bent, met eigen normen en waarden en een eigen smaak wat mannen betreft!
woensdag 25 november 2009 om 13:10
woensdag 25 november 2009 om 13:12
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:10:
Waarom? Omdat ze me dwongen NIET bij hem te zijn... Wat kon ik dan doen? Ik kon niet hen kwetsen, had er het hart niet voor, maar mezelf ook niet....
Mylene, heb je nu wel weer contact met je ouders dan? Ben je niet meer samen met die man?
Hebben ze je vastgebonden? Je laat je dwingen, je laat je hu regels opleggen.
En "ik kon hen niet kwetsen"? Wat doen zij dan?
Tijd om voor jezelf op te komen en op eigen benen te staan meisje. Jij bent de enigste die wat aan deze situatie kan verenderen.
Waarom? Omdat ze me dwongen NIET bij hem te zijn... Wat kon ik dan doen? Ik kon niet hen kwetsen, had er het hart niet voor, maar mezelf ook niet....
Mylene, heb je nu wel weer contact met je ouders dan? Ben je niet meer samen met die man?
Hebben ze je vastgebonden? Je laat je dwingen, je laat je hu regels opleggen.
En "ik kon hen niet kwetsen"? Wat doen zij dan?
Tijd om voor jezelf op te komen en op eigen benen te staan meisje. Jij bent de enigste die wat aan deze situatie kan verenderen.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 25 november 2009 om 13:14
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:11:
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Hallo, dat doen ze zelf.
Zolang jij geen vergif in hun koffie gooit of met voodoo poppetjes in de weer gaat valt jou niks te verwijten.
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Hallo, dat doen ze zelf.
Zolang jij geen vergif in hun koffie gooit of met voodoo poppetjes in de weer gaat valt jou niks te verwijten.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 25 november 2009 om 13:15
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:10:
Mylene, heb je nu wel weer contact met je ouders dan? Ben je niet meer samen met die man?
Mijn vader leeft niet meer, met mijn moeder heb ik geen contact. Nee die relatie is later op de klippen gelopen.
Maar ik blijf vinden, prima als je iemand wilt behoeden voor "nare"dingen in hun ogen. Maar feit is dat iedereen zijn eigen fouten maakt. Dat is vaak ook een leerproces in je leven. Om je te laten leven word je ook niet zelfstandig van. Daarbij, wie zegt dat het tussen jou en je vriend het fout zou gaan? Wie weet is het wel een relatie voor het leven. Zoniet, dan is het nog niet de zaak van je ouders. Hebben zij nog nooit een fout gemaakt in hun leven? (niet willen suggereren dat je nu een fout maakt maar in hun ogen wel).
En je zus dan, die doet precies wat jullie ouders willen?
Mylene, heb je nu wel weer contact met je ouders dan? Ben je niet meer samen met die man?
Mijn vader leeft niet meer, met mijn moeder heb ik geen contact. Nee die relatie is later op de klippen gelopen.
Maar ik blijf vinden, prima als je iemand wilt behoeden voor "nare"dingen in hun ogen. Maar feit is dat iedereen zijn eigen fouten maakt. Dat is vaak ook een leerproces in je leven. Om je te laten leven word je ook niet zelfstandig van. Daarbij, wie zegt dat het tussen jou en je vriend het fout zou gaan? Wie weet is het wel een relatie voor het leven. Zoniet, dan is het nog niet de zaak van je ouders. Hebben zij nog nooit een fout gemaakt in hun leven? (niet willen suggereren dat je nu een fout maakt maar in hun ogen wel).
En je zus dan, die doet precies wat jullie ouders willen?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 25 november 2009 om 13:15
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:11:
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Zij maken zichzelf kapot door jou uit deze relatie te willen houden en nu het contact te verbreken. HUN keuze!
Je bent volwassen, je maakt je eigen keuzes.
Je lief heb je zelf uitgekozen, je familie niet....
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Zij maken zichzelf kapot door jou uit deze relatie te willen houden en nu het contact te verbreken. HUN keuze!
Je bent volwassen, je maakt je eigen keuzes.
Je lief heb je zelf uitgekozen, je familie niet....
woensdag 25 november 2009 om 13:15
Heb wel klappen gekregen (1 keer, toen mn vriend 1,5j geleden naar mn ouders huis kwam nadat het was uitgekomen en ik heb hem gebeld dat hij moest komen (helemaal van Brussel naar West-Vlaanderen, waar mn ouders dus wonen , ik was toen bij mn ouders dat weekend), dat was dus de eerste keer dat ze hem zagen) en hun woorden zijn nog erger dan klappen.
woensdag 25 november 2009 om 13:17
quote:mylenevalerie schreef op 25 november 2009 @ 13:15:
[...]
Mijn vader leeft niet meer, met mijn moeder heb ik geen contact. Nee die relatie is later op de klippen gelopen.
Maar ik blijf vinden, prima als je iemand wilt behoeden voor "nare"dingen in hun ogen. Maar feit is dat iedereen zijn eigen fouten maakt. Dat is vaak ook een leerproces in je leven. Om je te laten leven word je ook niet zelfstandig van. Daarbij, wie zegt dat het tussen jou en je vriend het fout zou gaan? Wie weet is het wel een relatie voor het leven. Zoniet, dan is het nog niet de zaak van je ouders. Hebben zij nog nooit een fout gemaakt in hun leven? (niet willen suggereren dat je nu een fout maakt maar in hun ogen wel).
En je zus dan, die doet precies wat jullie ouders willen?
mn zus is getrouwd, woont in NL. Zij heeft een man die mn ouders hebben goedgekeurd, die ze goed vonden (want van ons "niveau" ).
Nee blijkbaar hebben mn ouders nooit een fout gemaakt... AL heel hun leven samen, gelukkig getrouwd.
[...]
Mijn vader leeft niet meer, met mijn moeder heb ik geen contact. Nee die relatie is later op de klippen gelopen.
Maar ik blijf vinden, prima als je iemand wilt behoeden voor "nare"dingen in hun ogen. Maar feit is dat iedereen zijn eigen fouten maakt. Dat is vaak ook een leerproces in je leven. Om je te laten leven word je ook niet zelfstandig van. Daarbij, wie zegt dat het tussen jou en je vriend het fout zou gaan? Wie weet is het wel een relatie voor het leven. Zoniet, dan is het nog niet de zaak van je ouders. Hebben zij nog nooit een fout gemaakt in hun leven? (niet willen suggereren dat je nu een fout maakt maar in hun ogen wel).
En je zus dan, die doet precies wat jullie ouders willen?
mn zus is getrouwd, woont in NL. Zij heeft een man die mn ouders hebben goedgekeurd, die ze goed vonden (want van ons "niveau" ).
Nee blijkbaar hebben mn ouders nooit een fout gemaakt... AL heel hun leven samen, gelukkig getrouwd.
woensdag 25 november 2009 om 13:17
En weet je, het is niet helemaal te vergelijken hoor maar ik heb wel een vriendin die je wel door elkaar wilt schudden om haar wakker te schudden hoe stom ze bezig is. Ik heb een keer goed met haar gepraat, gezegd wat ik ervan vind en verder is het haar leven. Ik zal haar steunen, ook als het fout loopt. Maar we kunnen onze wil niet opdringen aan andere. Respect en gewoon voor iemand zijn.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 25 november 2009 om 13:17
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:15:
Heb wel klappen gekregen (1 keer, toen mn vriend 1,5j geleden naar mn ouders huis kwam nadat het was uitgekomen en ik heb hem gebeld dat hij moest komen (helemaal van Brussel naar West-Vlaanderen, waar mn ouders dus wonen , ik was toen bij mn ouders dat weekend), dat was dus de eerste keer dat ze hem zagen) en hun woorden zijn nog erger dan klappen.
Dat zou al einde oefening zijn voor mij, (iig voorlopig) einde contact met ouders.
Je laat je toch door niemand slaan!
Heb wel klappen gekregen (1 keer, toen mn vriend 1,5j geleden naar mn ouders huis kwam nadat het was uitgekomen en ik heb hem gebeld dat hij moest komen (helemaal van Brussel naar West-Vlaanderen, waar mn ouders dus wonen , ik was toen bij mn ouders dat weekend), dat was dus de eerste keer dat ze hem zagen) en hun woorden zijn nog erger dan klappen.
Dat zou al einde oefening zijn voor mij, (iig voorlopig) einde contact met ouders.
Je laat je toch door niemand slaan!
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 25 november 2009 om 13:18
Lolita, je moet sterker worden. Laat je ouders weten dat hij je gelukkig maakt. Dat je het prima hebt met hem, dat het een fantastische man voor je is! Je ouders denken blijkbaar erg bekrompen...Kennen ze je vriend? Of weten ze alleen dat ie gescheiden is met kind en baseren ze daar hun ideeën op? En je kreeg een tweede kans...mijn god...en nu voor straf verbreken ze het contact met je?
woensdag 25 november 2009 om 13:19
quote:LolitaLempicka schreef op 25 november 2009 @ 13:11:
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Als dit je ouders ziek maakt, dan wordt het hoog tijd dat jullie de navelstreng eens gaan doorknippen. Kom op nou, zowel jij als je ouders reageren echt totaal niet volwassen zeg.
Je ouders chanteren je, en jij laat je chanteren.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je ouders, en zij zouden dat ook niet voor het jouwe moeten zijn.
Als ik jou was zou ik hulp gaan zoeken om hier mee om te gaan, bij een relatietherapeut bijvoorbeeld, want dit is echt niet gezond hoor. En dit gaat ook niet zomaar over. Stel dat het goed komt, wat is dan het volgende issue? Je werk, je eigen kinderwens, je huis, de kleur van je haar?
Ik kan toch niet met mezelf leven als ik weet dat het mn moeder ziek maakt, mn vader ook...Dat is het enige wat ik het ergste vind. Die enorme verantwoordelijkheid wat ik voel dat ik degene ben die hen kapotmaakt.
Als dit je ouders ziek maakt, dan wordt het hoog tijd dat jullie de navelstreng eens gaan doorknippen. Kom op nou, zowel jij als je ouders reageren echt totaal niet volwassen zeg.
Je ouders chanteren je, en jij laat je chanteren.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je ouders, en zij zouden dat ook niet voor het jouwe moeten zijn.
Als ik jou was zou ik hulp gaan zoeken om hier mee om te gaan, bij een relatietherapeut bijvoorbeeld, want dit is echt niet gezond hoor. En dit gaat ook niet zomaar over. Stel dat het goed komt, wat is dan het volgende issue? Je werk, je eigen kinderwens, je huis, de kleur van je haar?
