Relaties
alle pijlers
Hekel hebben aan schoonzus
dinsdag 6 augustus 2019 09:11
Mijn schoonzus (vrouw van broer) heeft een week geleden verteld aan mijn ouders dat ze zwanger is. Mijn ouders waren dolgelukkig omdat ze heel graag een kleinkind wilde (ze pushte mij ook heel erg om zwanger te worden). Nu merk ik dat mijn ouders (en dan voornamelijk mijn moeder) haar nu veel meer aandacht geven. Mijn moeder noemt haar nu ook haar dochter.
Ik probeerde een paar dagen geleden met mijn moeder af te spreken en toen zij ze dat ze ziek was. Maar later zie ik op Facebook dat ze met mijn schoonzus was om babykleren te kopen. En de foto die ze op Facebook is getiteld met moeder- en dochter uitje. Ik wordt hier heel erg verdrietig van. Het helpt ook niet dat mijn schoonzus jonger is dan mij. Dit maakt het extra vernederend dat ik geen kinderen heb. En nu heeft ze ook nog eens de affectie van mijn ouders. Het voelt alsof ik vervangen wordt. En ik begin echt een hekel te krijgen aan mijn schoonzus.
Ik vraag mij af hoe ik hiermee moet omgaan. Ze is op zich wel aardig en het is de vrouw van mijn broer, maar het voelt net alsof zij mij sided-lined. Ik kan hier soms echt erg boos om worden. En dan schrik ik ook best van mijzelf. Hoe ga ik met deze jaloezie om?
Ik probeerde een paar dagen geleden met mijn moeder af te spreken en toen zij ze dat ze ziek was. Maar later zie ik op Facebook dat ze met mijn schoonzus was om babykleren te kopen. En de foto die ze op Facebook is getiteld met moeder- en dochter uitje. Ik wordt hier heel erg verdrietig van. Het helpt ook niet dat mijn schoonzus jonger is dan mij. Dit maakt het extra vernederend dat ik geen kinderen heb. En nu heeft ze ook nog eens de affectie van mijn ouders. Het voelt alsof ik vervangen wordt. En ik begin echt een hekel te krijgen aan mijn schoonzus.
Ik vraag mij af hoe ik hiermee moet omgaan. Ze is op zich wel aardig en het is de vrouw van mijn broer, maar het voelt net alsof zij mij sided-lined. Ik kan hier soms echt erg boos om worden. En dan schrik ik ook best van mijzelf. Hoe ga ik met deze jaloezie om?
dinsdag 6 augustus 2019 11:12
dinsdag 6 augustus 2019 11:14
De eerste stap heb je binnen, je weet dat je jaloers bent. Ik lees het alsof je nu geconfronteerd wordt met jouw eigen twijfels (wel of geen kinderen) vanwege je ‘vernederd voelen’. Maar het is natuurlijk niet realistisch om te verwachten dat iedereen zijn of haar leven on hold zet totdat jij een knoop doorhakt.
Verder heb je meer problemen met jouw ouders dan je schoonzus. Zij legt alleen het probleem bloot door simpelweg een schoonzus te zijn. Niet door iets wat zij doet. Wellicht voel jij je al veel langer het achtergestelde kind ten opzichte van jouw broer. Of dat realistisch is weet ik natuurlijk niet. Maar ik zou het met jouw moeder wel hebben over dat liegen.
Verder heb je meer problemen met jouw ouders dan je schoonzus. Zij legt alleen het probleem bloot door simpelweg een schoonzus te zijn. Niet door iets wat zij doet. Wellicht voel jij je al veel langer het achtergestelde kind ten opzichte van jouw broer. Of dat realistisch is weet ik natuurlijk niet. Maar ik zou het met jouw moeder wel hebben over dat liegen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 6 augustus 2019 11:14
Heb ik nooit last van gehad. Boeide me niks.
Misschien hebben moeder en schoonzus wel een dag of twee dagen ervoor samen gewinkeld. En pas twee dagen laten of een dag later het op Facebook gezet. Zolang TO ze niet irl is tegengekomen valt er niks over te zeggen en kan TO alleen maar praten met moeder en ernaar vragen.
TO, probeer eerst zelf gelukkig te worden. Je komt echt heel ongelukkig over en zolang je niet zelf gelukkig bent en je geluk van anderen af laat hangen wordt het niks. Je moeder kan niet zorgen dat je gelukkig bent of wordt. En van een man en een kind ga je ook niet gelukkig worden. Gelukkig zijn moet komen vanuit jezelf. Man en kind zijn een aanvulling in je leven.
I told you walking was idiotic.
dinsdag 6 augustus 2019 11:16
Een kind krijgen maakt je niet gelukkig hoor. Een kind hebben is soms heel zwaar en je kost heel veel verantwoordelijkheid en zelfopoffering.WinterLenteZomerZon schreef: ↑06-08-2019 10:04Ik zal het op zich wel willen, maar ik ben nooit echt een moeder-type geweest. Maar ik denk als ik ze heb zou het wel leuk zijn. En ik heb in mijn hoofd dat als een vrouw kinderen krijgt ze wel geluk zou zijn.
In mijn ogen ben jij nog lang niet klaar om een kind te krijgen.
Lijkt me handig als je je wat minder aan gaat trekken van de mening van anderen en vooral van je ouders. Wat zij vinden is echt niet belangrijk. Je bent 28 en verantwoordelijk voor je eigen leven. Werk aan jezelf in plaats van jaloers te doen naar je schoonzus. Das echt een lelijke eigenschap. Ze krijgt een kind... dat doet ze niet om jou te pesten he.
dinsdag 6 augustus 2019 11:17
Je hebt een hekel aan je schoonzus, maar zij is nou juist de enige die hier niets aan kan doen. Jij moet iets doen aan je jaloezie en je moeder moet niet tegen je liegen. Ga het gesprek met je moeder aan waarom ze zo doet, het kan best wel júist komen doordat jij zo jaloers bent. Daarom durft ze waarschijnlijk niet tegen je te zeggen dat ze met schoonzus gaat shoppen.
Ik zou juist willen dat mijn ouders zo wegliepen met mijn schoonzus. Natuurlijk moeten ze haar niet meer aandacht blíjven geven, maar kom op, ze weten net dat ze opa en oma worden. Dat is heel bijzonder voor hen en jij moet ermee leren omgaan dat jij niet de eerste bent die met dit nieuws. Maar dat is toch echt jouw probleem!
Ik zou juist willen dat mijn ouders zo wegliepen met mijn schoonzus. Natuurlijk moeten ze haar niet meer aandacht blíjven geven, maar kom op, ze weten net dat ze opa en oma worden. Dat is heel bijzonder voor hen en jij moet ermee leren omgaan dat jij niet de eerste bent die met dit nieuws. Maar dat is toch echt jouw probleem!
dinsdag 6 augustus 2019 11:22
Hier ben ik het wel mee eens ja.pamelacourson schreef: ↑06-08-2019 11:20En neem alsjeblieft geen kind omdat je dan aandacht krijgt en denkt dat je dan gelukkig zal zijn. Dit vind ik best wel verontrustende denkbeelden.
dinsdag 6 augustus 2019 11:23
Wat mij overigens heeft geholpen is me meer focussen op mijn eigen leven, en minder op dat van mijn ouders. Bovendien schoonzus geblokkeerd op social media zonder dat die dat zelf doorheeft. Zo word ik minder geconfronteerd met haar leven en de band tussen haar en mijn ouders.
En nogmaals, het hoeft niet met jaloezie te maken te hebben. Het is echt heel naar als de band tussen je ouders en jou negatief beïnvloedt wordt door een ander.
En nogmaals, het hoeft niet met jaloezie te maken te hebben. Het is echt heel naar als de band tussen je ouders en jou negatief beïnvloedt wordt door een ander.
dinsdag 6 augustus 2019 11:37
Als ik jou was zou ik tegen mijn moeder zeggen dat je het niet op prijs stelt dat ze tegen je liegt en dat je graag was meegegaan om babykleertjes te gaan shoppen.
Zeg haar dat je blij bent voor je moeder dat ze oma wordt en dat je blij bent voor je schoonzus, maar vraag of ze er beiden rekening mee houden dat deze situatie heel confronterend is voor jou, omdat jouw kinderwens helaas nog niet in vervulling is gegaan.
Zeg haar dat je blij bent voor je moeder dat ze oma wordt en dat je blij bent voor je schoonzus, maar vraag of ze er beiden rekening mee houden dat deze situatie heel confronterend is voor jou, omdat jouw kinderwens helaas nog niet in vervulling is gegaan.
dinsdag 6 augustus 2019 11:47
Dit klinkt best kinderlijk en pathologisch. En heel verdrietig vooral.WinterLenteZomerZon schreef: ↑06-08-2019 09:17Ja dat weet ik, maar het voelt alsof het meer haar schuld is dan mijn moeders. Het is moeilijk om uit te leggen. Maar het is makkelijker om een hekel te hebben aan mijn schoonzus dan aan mijn moeder.
Omdat jij niet gelukkig bent, gun jij het geluk te naasten ook niet?
Jij klinkt heel ongelukkig met jezelf en doordat jij je zo voelt, is de kans ook klein dat jij een leuke partner treft, waarmee je een gezin kunt stichten.
Ik denk ook niet dat jij dit in je eentje kunt oplossen en professionele hulp zoeken is een goed idee.
dinsdag 6 augustus 2019 11:52
Hier een reactie van een moeder.
TO, je bent volwassen en alleen jij maakt keuzes die voor jou belangrijk zijn en die jou gelukkig maken. Jouw schrijfwijze van het 'probleem' komt over dat jij min of meer fok konijn moet zijn om je ouders geluk te bezorgen. Sorry voor de bewoording, maar het is zoals ik het zo tussen de regels door lees. Je ouders moeten zelf op zoek naar een invulling van hun leven waarin ze geluk vinden of hun geluk dermate bevredigd wordt zonder een aanslag te moeten doen op hun kinderen om onvervulde wensen in te willigen.
Waar jij toe moet is dat jij jouw leven leeft naar jouw eer en geweten, keuzes maakt waar jij achter staat en waar jij als mens gewaardeerd wordt.
Je hebt het idee dat je alleen in het leven kunt slagen als je moeder wordt en je staat toe dat de omgeving (in dit geval je ouders) die idee blijven voeden.
Persoonlijk denk ik dat het voor jou een goede keuze zou zijn als je een goede en gedegen assertiviteitscursus gaat volgen. Niet alleen om beter jouw grenzen aan te geven, nee te leren zeggen maar ook om situaties vanuit een helicopterview te bezien. Voor je jaloezie, je gevoelens van onbehagen m.b.t. geaccepteerd worden, het niet voldoen aan de normen / eisen, et cetera..... zoek een goede psycholoog en maak er werk van om dit te verwerken. Je hebt er alleen maar baat bij.
En ja, je mag echt aan je ouders laten weten dat je absoluut niet gediend bent van druk op jou om kinderen te krijgen. Zoiets is en blijft altijd nog een privé zaak van jou (en je partner), daar hebben je ouders zich niet mee te bemoeien.
Ook mag je absoluut aangeven dat je niet gediend bent van hun wangedrag. Ik zie dat nl wel zo, geen tijd voor jou onder het mom van ziek zijn maar wel tijd voor schoonzus. Ziek is ziek. Je mag echt duidelijk aangeven dat dit gedrag door jou als erg kwetsend wordt ervaren en dat jij eerlijkheid, hoe moeilijk en lastig dat ook kan zijn, hoog in het vaandel hebt staan. Het is dan aan jouw ouders om die handschoen op te pakken.
TO, je bent volwassen en alleen jij maakt keuzes die voor jou belangrijk zijn en die jou gelukkig maken. Jouw schrijfwijze van het 'probleem' komt over dat jij min of meer fok konijn moet zijn om je ouders geluk te bezorgen. Sorry voor de bewoording, maar het is zoals ik het zo tussen de regels door lees. Je ouders moeten zelf op zoek naar een invulling van hun leven waarin ze geluk vinden of hun geluk dermate bevredigd wordt zonder een aanslag te moeten doen op hun kinderen om onvervulde wensen in te willigen.
Waar jij toe moet is dat jij jouw leven leeft naar jouw eer en geweten, keuzes maakt waar jij achter staat en waar jij als mens gewaardeerd wordt.
Je hebt het idee dat je alleen in het leven kunt slagen als je moeder wordt en je staat toe dat de omgeving (in dit geval je ouders) die idee blijven voeden.
Persoonlijk denk ik dat het voor jou een goede keuze zou zijn als je een goede en gedegen assertiviteitscursus gaat volgen. Niet alleen om beter jouw grenzen aan te geven, nee te leren zeggen maar ook om situaties vanuit een helicopterview te bezien. Voor je jaloezie, je gevoelens van onbehagen m.b.t. geaccepteerd worden, het niet voldoen aan de normen / eisen, et cetera..... zoek een goede psycholoog en maak er werk van om dit te verwerken. Je hebt er alleen maar baat bij.
En ja, je mag echt aan je ouders laten weten dat je absoluut niet gediend bent van druk op jou om kinderen te krijgen. Zoiets is en blijft altijd nog een privé zaak van jou (en je partner), daar hebben je ouders zich niet mee te bemoeien.
Ook mag je absoluut aangeven dat je niet gediend bent van hun wangedrag. Ik zie dat nl wel zo, geen tijd voor jou onder het mom van ziek zijn maar wel tijd voor schoonzus. Ziek is ziek. Je mag echt duidelijk aangeven dat dit gedrag door jou als erg kwetsend wordt ervaren en dat jij eerlijkheid, hoe moeilijk en lastig dat ook kan zijn, hoog in het vaandel hebt staan. Het is dan aan jouw ouders om die handschoen op te pakken.
kleppeboxx wijzigde dit bericht op 06-08-2019 11:54
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
5.51% gewijzigd
dinsdag 6 augustus 2019 11:57
En als iedereen in de sloot springt spring jij er achteraan?WinterLenteZomerZon schreef: ↑06-08-2019 09:58In mijn omgeving heeft iedereen al jong kinderen dus het gemiddelde ligt hier ook lager voor mijn gevoel.
Leef je eigen leven zonder te vergelijken hoe en wat anderen doen.
Dat je moeder gelogen heeft zou ik veel kwalijker vinden en zou ik zeker wat van zeggen. Ook nogal behoorlijk dom om dan iets op Facebook te zetten.
dinsdag 6 augustus 2019 12:11
Ik geef het op, geloof ik. Heel hard daten is niet wat je gaat helpen. En natuurlijk doet het zeer. Daarom is therapie ook een heel goed idee. Dit ga je niet in je eentje oplossen.WinterLenteZomerZon schreef: ↑06-08-2019 11:12En ik probeer mij meer op mijn eigen leven te focussen. Heb nu een paar leuke dates gehad met een jongen. Maar ik zie mijn ouders regelmatig en ik vind het contact hebben belangrijk. Maar het doet wel erg zeer als zulke dingen gebeuren.
dinsdag 6 augustus 2019 12:19
dinsdag 6 augustus 2019 12:28
Dat jij geen kinderen hebt/wilt/kunt krijgen kan je heel triest vinden, maar je kan niet verwachten dat je broer en schoonzus daarom hun kinderwens on-hold zetten. Het is niet zo dat jij het eerste recht hebt omdat je toevallig de oudste bent. Probeer dat los van elkaar te zien, het leven is geen wedstrijd.
Dat je moeder tegen je liegt vind ik wel raar. Ik zou haar daar gewoon mee confronteren.
Dat je moeder tegen je liegt vind ik wel raar. Ik zou haar daar gewoon mee confronteren.
dinsdag 6 augustus 2019 12:32
dinsdag 6 augustus 2019 12:37
ieder heeft enkel zijn eigen verantwoordelijkheid in een situatiepoezewoefje schreef: ↑06-08-2019 12:32In een ander topic wordt een moeder verweten dat ze door haar gepush haar zoon niet meer ziet maar hier in dat Topic als TO niet aan de verwachting van haar moeder voldoet en zich daar slecht bij voelt mag ze niet jaloers enzo zijn.
2 dezelfde situaties alleen van een andere kant belicht.
In dit topic gaat het om TO en haar verantwoordelijkheid in deze situatie
Het andere topic ken ik niet, maar andere situatie, andere verantwoordelijkheid
dinsdag 6 augustus 2019 13:00
Overigens kan ik me je jaloezie echt helemaal voorstellen, maar relativeren kan veel helpen.
Mijn voorbeeldje; (die ik weghaal wegens herkenbaarheid straks dus svp niet quoten) mijn vader was vroeger weinig thuis, mooie baan druk en reizen etc. verder conflictmijdend ingesteld dus zat graag 'te werken' uit veiligheid.
Inmiddels is hij erg gelovig en is zijn huis een opvang voor iedereen met de meest uiteenlopende problemen, drugs/burnout/psychische stoornissen etc. en die mensen zijn altijd lyrisch over mijn vader, krijgen onverdeelde aandacht en begrip en hij gaat altijd maar helpen overal mee, al snel noemen ze hem ook 'papa' en moet ik mijn best doen me geen verontwaardigde kleuter te voelen die vindt dat ze nog steeds iets te kort komt. Allerlei dingen spelen hierbij mee, zoals; ik zou graag dichterbij wonen bijvoorbeeld en hem vaker zien, en deze mensen trekken gewoon in soms nemen ze zelfs zijn mobiel op met hun voornaam (alsof dat de normaalste zaak van de wereld is). Dan nog die geloofskwestie, ik weet van mezelf... dat past niet bij me. Maar deze mensen omarmen dat wereldje want er valt veel te halen als je meewerkt, en zij worden dus met veel enthousiasme ontvangen en bejubeld zoals ik nooit bejubeld ga worden. Vervolgens hebben deze mensen alle tijd om ook dingen terug te doen, helpen met zaken waar ik steeds of te ver weg voor ben of moeilijk tijd voor kan maken want moet tijdens kantooruren. Je voelt je snel ge-sidelined zo. Tegenwoordig weet ik dat het een kwestie van tijd is of Pietje zit weer in de gevangenis en Marietje is weer in de kliniek opgenomen voor shizofrenie. Mijn vader hoort dan ineens nooit meer wat van ze. Dus dat hou ik mezelf maar voor. Zo snel als iets gaat, zo snel is het ook weer over vaak. En ondertussen ben ik uitgegroeid tot een constante factor. Iemand die nooit wispelturig is, altijd afspraken nakomt en haast saai betrouwbaar en stabiel is. Daar bestaat een ander soort waardering voor en die voel je op een andere manier, als je hem wil voelen tenminste... en als je niet te veel focust op wat je denkt te missen.
Iemand hierboven zei het al, straks is dat kind er en liggen je moeder en zij ineens in de clinch over oppassen en (op)voeding of weet ik veel.
Geluk haal je uit jezelf, en dan bedoel ik niet uit je baarmoeder.
Mijn voorbeeldje; (die ik weghaal wegens herkenbaarheid straks dus svp niet quoten) mijn vader was vroeger weinig thuis, mooie baan druk en reizen etc. verder conflictmijdend ingesteld dus zat graag 'te werken' uit veiligheid.
Inmiddels is hij erg gelovig en is zijn huis een opvang voor iedereen met de meest uiteenlopende problemen, drugs/burnout/psychische stoornissen etc. en die mensen zijn altijd lyrisch over mijn vader, krijgen onverdeelde aandacht en begrip en hij gaat altijd maar helpen overal mee, al snel noemen ze hem ook 'papa' en moet ik mijn best doen me geen verontwaardigde kleuter te voelen die vindt dat ze nog steeds iets te kort komt. Allerlei dingen spelen hierbij mee, zoals; ik zou graag dichterbij wonen bijvoorbeeld en hem vaker zien, en deze mensen trekken gewoon in soms nemen ze zelfs zijn mobiel op met hun voornaam (alsof dat de normaalste zaak van de wereld is). Dan nog die geloofskwestie, ik weet van mezelf... dat past niet bij me. Maar deze mensen omarmen dat wereldje want er valt veel te halen als je meewerkt, en zij worden dus met veel enthousiasme ontvangen en bejubeld zoals ik nooit bejubeld ga worden. Vervolgens hebben deze mensen alle tijd om ook dingen terug te doen, helpen met zaken waar ik steeds of te ver weg voor ben of moeilijk tijd voor kan maken want moet tijdens kantooruren. Je voelt je snel ge-sidelined zo. Tegenwoordig weet ik dat het een kwestie van tijd is of Pietje zit weer in de gevangenis en Marietje is weer in de kliniek opgenomen voor shizofrenie. Mijn vader hoort dan ineens nooit meer wat van ze. Dus dat hou ik mezelf maar voor. Zo snel als iets gaat, zo snel is het ook weer over vaak. En ondertussen ben ik uitgegroeid tot een constante factor. Iemand die nooit wispelturig is, altijd afspraken nakomt en haast saai betrouwbaar en stabiel is. Daar bestaat een ander soort waardering voor en die voel je op een andere manier, als je hem wil voelen tenminste... en als je niet te veel focust op wat je denkt te missen.
Iemand hierboven zei het al, straks is dat kind er en liggen je moeder en zij ineens in de clinch over oppassen en (op)voeding of weet ik veel.
Geluk haal je uit jezelf, en dan bedoel ik niet uit je baarmoeder.
Lorem Ipsum
