Relaties
alle pijlers
Help, hoe relatie beeindigen???
vrijdag 10 juli 2009 om 10:01
Volgens mij heb ik er een beetje een puinhoop van gemaakt:
Ruim een jaar geleden heb ik mijn vriend leren kennen, was geen liefde op het eerste gezicht voor beiden, maar na een rustige date periode raakten we (dacht ik) toch verliefd. Zijn samen op vakantie geweest, langzaam aan bloeide er iets moois op. Ik vond hem lief, spontaan, grappig en voelde meer als vriendschap voor hem. We hebben besloten om eind nov al samen te gaan wonen, omdat we toch graag verder wilden, samen een toekomst opbouwen.
Sinds november woon ik bij hem, en heb wat andere kanten van hem leren kennen. In ´t kort is dit, hij is ongeduld, opvliegend en kan zelfs agressief worden. (niet naar mij maar naar meubels). Ik ben een beetje onhandig. Dat stoort hem heel erg, waardoor ik regelmatig kwetsende en vervelende opmerkingen heb gekregen. Verder drinkt hij veel bier, waardoor ik geen zin meer in hem heb als hij gedronken heeft waardoor ik weer afstandelijker ben geworden. Dit is sinds februari al zo aan de gang en wordt steeds erger. In de loop der tijd ben ik gaan inzien dat ik niet meer zoveel van hem hou als in het begin, vraag me nu af of ik zelfs wel verliefd ben geweest. Als ik aan hem denk, wil ik dat hij me met rust laat, heb geen behoefte aan hem en voel geen liefde. De afgelopen weken ben ik nog afstandelijker geworden omdat ik twijfelde. Aan hem. Na veel praten met vriendinnen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik beter af ben zonder hem. Een jaar geleden was ik onafhankelijk, gelukkig en zelfstandig. Nu ben ik ongelukkig, laat me vertellen wat ik wel moet en niet moet, en o wee als er iets verkeerd in huis gebeurd. Ik weet dat dit nergens op slaat, dus had ik besloten er een punt achter te zetten. Dat heb ik hem hakkelend, afgelopen dinsdag verteld.
Ik ben naar mijn ouders gegaan, die steunen me, want ik moet mijn spullen en meubels pakken en weer terug naar huis dan. Daarna heb ik hem mijn keuze verteld, en hij vond de timing (om 2300 uur) verkeerd, sliep de hele nacht niet meer zei hij) ik schrok wel een beetje van zijn reactie. Hij kreeg tranen, en vroeg me om niet te gaan, hij dacht dat we er wel uit konden komen. Toen zei ik, ik kan mijn gevoelens niet terugtoveren voor je, hoe graag ik dat misschien ook wil. Toen ben ik naar bed gegaan, en vroeg hij me nogmaals of ik wilde blijven. Om hem niet nog meer te kwetsen heb ik gezegd, ik zal erover nadenken.....
Gisterochtend ben ik opgestaan en toen maakte hij de opmerking, je gaat toch niet bij mij weg, het lukt je niet om alleen gelukkig te zijn. Daarna naar werk gegaan en besloten om hem toen ´s avonds nogmaals te vertellen dat ik er een punt achter wil zetten. Maar toen belde hij mij dat de crisis ineens in is geslagen op zijn werk, waardoor er collega´s weg moeten en dat hij zich k*t voelde. Dus ik met mijn stomme kop heb hem niets verteld en zelfs getroost een beetje. Nu wil hij vanavond naar de stad, lekker eten samen en winkelen. Ik heb daar weer ja op gezegd.....terwijl ik weet dat ik niet bij hem wil blijven.
Wat moet ik nu doen???? Nu voel ik me een bitch omdat ik hem valse hoop geef, aan het lijntje hou, Hoe kan ik hem op een minst pijnlijke manier duidelijk maken dat ik wegga? Moet ik vanavond mee gaan of naar mijn ouders gaan (heb al kleren en spullen bij voor geval dat) ?
Sorry voor het lange verhaal maar moest nu echt mijn verhaal kwijt en als iemand advies heeft, hoor ik dat graag!!!
Ruim een jaar geleden heb ik mijn vriend leren kennen, was geen liefde op het eerste gezicht voor beiden, maar na een rustige date periode raakten we (dacht ik) toch verliefd. Zijn samen op vakantie geweest, langzaam aan bloeide er iets moois op. Ik vond hem lief, spontaan, grappig en voelde meer als vriendschap voor hem. We hebben besloten om eind nov al samen te gaan wonen, omdat we toch graag verder wilden, samen een toekomst opbouwen.
Sinds november woon ik bij hem, en heb wat andere kanten van hem leren kennen. In ´t kort is dit, hij is ongeduld, opvliegend en kan zelfs agressief worden. (niet naar mij maar naar meubels). Ik ben een beetje onhandig. Dat stoort hem heel erg, waardoor ik regelmatig kwetsende en vervelende opmerkingen heb gekregen. Verder drinkt hij veel bier, waardoor ik geen zin meer in hem heb als hij gedronken heeft waardoor ik weer afstandelijker ben geworden. Dit is sinds februari al zo aan de gang en wordt steeds erger. In de loop der tijd ben ik gaan inzien dat ik niet meer zoveel van hem hou als in het begin, vraag me nu af of ik zelfs wel verliefd ben geweest. Als ik aan hem denk, wil ik dat hij me met rust laat, heb geen behoefte aan hem en voel geen liefde. De afgelopen weken ben ik nog afstandelijker geworden omdat ik twijfelde. Aan hem. Na veel praten met vriendinnen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik beter af ben zonder hem. Een jaar geleden was ik onafhankelijk, gelukkig en zelfstandig. Nu ben ik ongelukkig, laat me vertellen wat ik wel moet en niet moet, en o wee als er iets verkeerd in huis gebeurd. Ik weet dat dit nergens op slaat, dus had ik besloten er een punt achter te zetten. Dat heb ik hem hakkelend, afgelopen dinsdag verteld.
Ik ben naar mijn ouders gegaan, die steunen me, want ik moet mijn spullen en meubels pakken en weer terug naar huis dan. Daarna heb ik hem mijn keuze verteld, en hij vond de timing (om 2300 uur) verkeerd, sliep de hele nacht niet meer zei hij) ik schrok wel een beetje van zijn reactie. Hij kreeg tranen, en vroeg me om niet te gaan, hij dacht dat we er wel uit konden komen. Toen zei ik, ik kan mijn gevoelens niet terugtoveren voor je, hoe graag ik dat misschien ook wil. Toen ben ik naar bed gegaan, en vroeg hij me nogmaals of ik wilde blijven. Om hem niet nog meer te kwetsen heb ik gezegd, ik zal erover nadenken.....
Gisterochtend ben ik opgestaan en toen maakte hij de opmerking, je gaat toch niet bij mij weg, het lukt je niet om alleen gelukkig te zijn. Daarna naar werk gegaan en besloten om hem toen ´s avonds nogmaals te vertellen dat ik er een punt achter wil zetten. Maar toen belde hij mij dat de crisis ineens in is geslagen op zijn werk, waardoor er collega´s weg moeten en dat hij zich k*t voelde. Dus ik met mijn stomme kop heb hem niets verteld en zelfs getroost een beetje. Nu wil hij vanavond naar de stad, lekker eten samen en winkelen. Ik heb daar weer ja op gezegd.....terwijl ik weet dat ik niet bij hem wil blijven.
Wat moet ik nu doen???? Nu voel ik me een bitch omdat ik hem valse hoop geef, aan het lijntje hou, Hoe kan ik hem op een minst pijnlijke manier duidelijk maken dat ik wegga? Moet ik vanavond mee gaan of naar mijn ouders gaan (heb al kleren en spullen bij voor geval dat) ?
Sorry voor het lange verhaal maar moest nu echt mijn verhaal kwijt en als iemand advies heeft, hoor ik dat graag!!!
vrijdag 10 juli 2009 om 10:06
Gewoon alsnog eerlijk zijn? Dat je ervoor hem zult zijn als hij het moeilijk heeft, maar dat dat nu precies is wat er mis is...je voelt alleen nog maar vriendschap.
Voet bij stuk houden. Je kiest op dit moment voor iemand anders i.p.v. jezelf. Waarom? Hij moet / mag dus wel gelukkig zijn (want je blijft/geeft hem hoop) en jij niet?
Doorzetten...je weet wat je wil, aan die gevoelens verander je niets meer.
Voet bij stuk houden. Je kiest op dit moment voor iemand anders i.p.v. jezelf. Waarom? Hij moet / mag dus wel gelukkig zijn (want je blijft/geeft hem hoop) en jij niet?
Doorzetten...je weet wat je wil, aan die gevoelens verander je niets meer.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:35
vrijdag 10 juli 2009 om 10:39
Je grenzen bewaken en gewoon doen wat je al van plan was: je spullen pakken en naar je ouders. Niet meer met hem in discussie. Desnoods vraag je je ouders en/of vrienden om mee te helpen inpakken en vertrekken.
Misschien is therapie iets voor je? Je hebt duidelijk moeite om je grenzen aan te geven en te bewaken. Bovendien heb je je helemaal uitgeleverd aan deze man. Je kunt blijkbaar geestelijk en lichamelijk niet tegen hem op en nu de relatie over is sta je zonder woonruimte op straat. Als je dat soort situaties in de toekomst wil voorkomen moet je aan jezelf werken.
Misschien is therapie iets voor je? Je hebt duidelijk moeite om je grenzen aan te geven en te bewaken. Bovendien heb je je helemaal uitgeleverd aan deze man. Je kunt blijkbaar geestelijk en lichamelijk niet tegen hem op en nu de relatie over is sta je zonder woonruimte op straat. Als je dat soort situaties in de toekomst wil voorkomen moet je aan jezelf werken.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:42
Ik denk dat hij jou op je gevoelens pakt, omdat hij waarschijnlijk weet , dat het werkt.
Als jij bij hem weg wilt, dan zal je achter je standpunt moeten gaan staan, vrees ik.
En als hij ermee door gaat, met dit soort geintjes, zal je de "'vriendschap''ook moeten verbreken, of opeens niet meer gevoelig moeten zijn voor zijn intimidatie spelletjes.
En dat laatste lijkt me moeilijker voor jou, als ik je verhaal lees.
Als jij bij hem weg wilt, dan zal je achter je standpunt moeten gaan staan, vrees ik.
En als hij ermee door gaat, met dit soort geintjes, zal je de "'vriendschap''ook moeten verbreken, of opeens niet meer gevoelig moeten zijn voor zijn intimidatie spelletjes.
En dat laatste lijkt me moeilijker voor jou, als ik je verhaal lees.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:44
Eens met mijn voorgangsters. Het is heel lullig voor hem dat het slecht gaat op zijn werk. Jullie relatie is echter niet meer wat het geweest is en jij wil er niet mee doorgaan. Je bent niet over een nacht ijs gegaan, je hebt er goed over nagedacht, en nu is het dus klaar. Zeg hem dit vandaag nog en vertrek. Ga het afscheid niet nodeloos rekken door toch weer mooi weer te spelen, je huichelt dan en daar voel je je zelf, zoals je schrijft, toch al niet prettig bij. Tegenover hem is dat ook niet netjes.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:44
vrijdag 10 juli 2009 om 10:53
vrijdag 10 juli 2009 om 11:00
Even sterk zijn! Natuurlijk speelt hij in op jouw gevoelens. Natuurlijk wil hij dat je blijft. Je bent immers makkelijk. Hij kan jou vertellen wat je moet doen en je luistert ook nog. Hij kan meubels in elkaar slaan in jouw aanwezigheid en je gaat geen eens weg. Hij kan bier drinken en bank hangen en niet snappen dat hij juist extra hard zijn best moet doen op het werk om te zorgen dat hij mag blijven.
Dat zijn allemaal zijn problemen. Die zijn niet van jou. Ga weg en zoek een man die jouw liefde wel waard is. Je doet jezelf echt tekort.
Dus nu je spullen pakken en weggaan. Jouw ultieme les om nee te leren zeggen.
Dat zijn allemaal zijn problemen. Die zijn niet van jou. Ga weg en zoek een man die jouw liefde wel waard is. Je doet jezelf echt tekort.
Dus nu je spullen pakken en weggaan. Jouw ultieme les om nee te leren zeggen.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:22
Thanx...soms heb je een duwtje in de rug nodig.
Denk niet dat ik therapie nodig heb. Normaal kan ik heel goed nee zeggen als ik iets echt niet wil, tis nu dat ik hem niet wil kwetsen en zijn familie niet. (die zijn dol op me) Maar ik maak mezelf alleen maar ongelukkiger als ik bij hem blijf. Ik ga vanavond tegen hem zeggen dat het wat mij betreft niet gaat werken als we samen blijven en dat ik toch heb besloten er een punt achter te zetten. Dat is het eerlijkst naar hem en mezelf.
Alleen nu nog het plan ten uitvoering brengen.....
Denk niet dat ik therapie nodig heb. Normaal kan ik heel goed nee zeggen als ik iets echt niet wil, tis nu dat ik hem niet wil kwetsen en zijn familie niet. (die zijn dol op me) Maar ik maak mezelf alleen maar ongelukkiger als ik bij hem blijf. Ik ga vanavond tegen hem zeggen dat het wat mij betreft niet gaat werken als we samen blijven en dat ik toch heb besloten er een punt achter te zetten. Dat is het eerlijkst naar hem en mezelf.
Alleen nu nog het plan ten uitvoering brengen.....
vrijdag 10 juli 2009 om 11:30
vrijdag 10 juli 2009 om 11:33
Ook het plan kan je al maken. Blijf vannacht niet daar, maar zorg dat je bij je ouders terecht kan. Geen spullen mee nemen wat meubels betreft, alleen kleren, portomonee, spullen wat je bij je ouders nodig hebt.
Dan hem laten bezinken ( waarschijnlijk hangt hij vannacht of anders morgen aan de lijn), nog een afspraak maken met hem op neutraal terrein om dingen voor hem duidelijk te maken, en klaar is Darcy.
Aangezien ik een man ben, kan ik hem ook voorstellen: mannen hebben geen hints nodig, geen onduidelijkheden. Gewoon een routekaart van A naar B, bezienswaardigheden onderweg voor het geval je verdwaald, en het eind doel. Klare taal, dat werkt het beste. Hoe rot het ook voor hem is.
Dan hem laten bezinken ( waarschijnlijk hangt hij vannacht of anders morgen aan de lijn), nog een afspraak maken met hem op neutraal terrein om dingen voor hem duidelijk te maken, en klaar is Darcy.
Aangezien ik een man ben, kan ik hem ook voorstellen: mannen hebben geen hints nodig, geen onduidelijkheden. Gewoon een routekaart van A naar B, bezienswaardigheden onderweg voor het geval je verdwaald, en het eind doel. Klare taal, dat werkt het beste. Hoe rot het ook voor hem is.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:41
vrijdag 10 juli 2009 om 12:40
vrijdag 10 juli 2009 om 12:51
Als je niet bij hem wilt blijven dan blijf je niet bij hem! Zo simpel is het. Doe het niet om andere redenen of omdat hij zielig doet om zijn werk. Nee, je wilt niet meer dat is duidelijk! Je hebt hem ermee en jezelf als je wel doorgaat en straks wordt het alleen maar moeilijker! Veel wijsheid!
voer eendjes geen oorlog!
vrijdag 10 juli 2009 om 12:51
Als je niet bij hem wilt blijven dan blijf je niet bij hem! Zo simpel is het. Doe het niet om andere redenen of omdat hij zielig doet om zijn werk. Nee, je wilt niet meer dat is duidelijk! Je hebt hem ermee en jezelf als je wel doorgaat en straks wordt het alleen maar moeilijker! Veel wijsheid!
voer eendjes geen oorlog!
vrijdag 10 juli 2009 om 13:03
Blijf maar doormalen...
Mijn gevoel is dat ik geen huis met hem wil kopen (wil hij wel) geen kinderen wil en niet oud met hem wil worden....zegt eigenlijk al genoeg, alleen zegt mijn vriendin weer; wat als je er spijt van krijgt, weet je het 100% zeker? Geef je helemaal niets om hem?
Ik weet het niet 100% zeker, wel 80%...als ik spijt krijg is dat mijn probleem daar kom ik wel weer uit, ik hou van hem als maatje, een vriend maar niet als de man van mijn leven.
Ik moet vanavond, mijn keuze duidelijk maken, spullen pakken en weggaan.
Mijn gevoel is dat ik geen huis met hem wil kopen (wil hij wel) geen kinderen wil en niet oud met hem wil worden....zegt eigenlijk al genoeg, alleen zegt mijn vriendin weer; wat als je er spijt van krijgt, weet je het 100% zeker? Geef je helemaal niets om hem?
Ik weet het niet 100% zeker, wel 80%...als ik spijt krijg is dat mijn probleem daar kom ik wel weer uit, ik hou van hem als maatje, een vriend maar niet als de man van mijn leven.
Ik moet vanavond, mijn keuze duidelijk maken, spullen pakken en weggaan.
