Relaties
alle pijlers
help, vader drinkt weer
zondag 21 juni 2009 om 08:25
Waar moet ik beginnen? Zit me op de bank compleet verslagen en verdrietig te voelen. Mijn vader was/is alcoholist. Heeft mijn hele jeugd gedronken, dat was vrij bepalend mag ik wel zeggen. Hij stond al tien jaar droog, is gestopt destijds. Maar het was allemaal wel vrij heftig.
Nu ligt hij al twee jaar in een nare rotscheiding met mijn moeder. Maar, hij heeft open kaart gespeeld, voor het eerst in mijn leven over zijn drankgebruik, en ook echt geluisterd naar mijn verhaal. Doordat hij open &eerlijk en nuchter was kreeg ik een vader de afgelopen jaren. Ontstond er een betere band en vertrouwen. Heb hem gesteund in al dit gedoe. Was zo blij dat hij na al die jaren verantwoordelijkheid nam.
Gisteravond, op een feestje wat hij voor mijn verjaardag had georganiseerd heb ik ontdekt dat hij weer stiekem drinkt. (Aan hem gemerkt dat ie had gebruikt en daarna de bewijzen gevonden)Ik vind het zo erg. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Aan de ene kant wil ik dit niet meer in mijn leven, dat is er genoeg door bepaald geweest. Aan de andere kan wil ik de vader die ik heb gekregen ook niet kwijt. Maar nu moet ik weer altijd op mijn hoede zijn, ga zijn kleindochter nimmer nooit niet bij hem alleen laten. Ik wil dit niet meer. Ik voel me zo verslagen
Nu ligt hij al twee jaar in een nare rotscheiding met mijn moeder. Maar, hij heeft open kaart gespeeld, voor het eerst in mijn leven over zijn drankgebruik, en ook echt geluisterd naar mijn verhaal. Doordat hij open &eerlijk en nuchter was kreeg ik een vader de afgelopen jaren. Ontstond er een betere band en vertrouwen. Heb hem gesteund in al dit gedoe. Was zo blij dat hij na al die jaren verantwoordelijkheid nam.
Gisteravond, op een feestje wat hij voor mijn verjaardag had georganiseerd heb ik ontdekt dat hij weer stiekem drinkt. (Aan hem gemerkt dat ie had gebruikt en daarna de bewijzen gevonden)Ik vind het zo erg. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Aan de ene kant wil ik dit niet meer in mijn leven, dat is er genoeg door bepaald geweest. Aan de andere kan wil ik de vader die ik heb gekregen ook niet kwijt. Maar nu moet ik weer altijd op mijn hoede zijn, ga zijn kleindochter nimmer nooit niet bij hem alleen laten. Ik wil dit niet meer. Ik voel me zo verslagen
maandag 22 juni 2009 om 23:20
je moet wel nageven dat je vader 10 jaar heeft drooggestaan. en dat is zijn wil geweest.
dus hij is zich van dege bewust wat verslaafd is.
nu hij weer begonnen is kan je hem er niet weer vanaf helpen, maar je kan wel zeggen, als jij op mijn kinderen past wil ik geen alcohol lucht uit je mond ruiken.
dus je stelt de vraag? ik weet dat je weer drinkt en dat vind ik niet fijn. (zijn verantwoording) maar als jij een keer met mijn kinderen bent wil ik niet dat je gedronken hebt, "dit kan je zeker ruiken".
maar jou vader is zeker geen kerel die het niet geprobeerd heeft.
hij moet er zelf weer aan toe wezen.
en al de postings die zeggen dat hij een lul is, (hij vind zelf ook dat hij zijn leven verknald) maar ik weet natuurlijk niet wat hij in jou kinder jaren gedaan heeft
dus hij is zich van dege bewust wat verslaafd is.
nu hij weer begonnen is kan je hem er niet weer vanaf helpen, maar je kan wel zeggen, als jij op mijn kinderen past wil ik geen alcohol lucht uit je mond ruiken.
dus je stelt de vraag? ik weet dat je weer drinkt en dat vind ik niet fijn. (zijn verantwoording) maar als jij een keer met mijn kinderen bent wil ik niet dat je gedronken hebt, "dit kan je zeker ruiken".
maar jou vader is zeker geen kerel die het niet geprobeerd heeft.
hij moet er zelf weer aan toe wezen.
en al de postings die zeggen dat hij een lul is, (hij vind zelf ook dat hij zijn leven verknald) maar ik weet natuurlijk niet wat hij in jou kinder jaren gedaan heeft
maandag 22 juni 2009 om 23:23
Lieverd,
hierbij even mijn verhaal.
M'n moeder heeft een hele moeilijke jeugd gehad.Misbruikt (seksueel) als kind.
Dit heeft er oa toe geleid dat ze alcoholiste werd.
Al zo lang ik me kan herinneren.Ruzies, schelden, vallen, noem maar op.
Weet nog dat ik het heel zielig vond voor m'n vader.(hij is heel zachtaardig, eigenlijk te)
Soms kwamen er ook pillen bij, kreeg ze 'aanvallen' etc...
Er kwamen gesprekken met de huisarts, soms ging het een hele tijd goed, en dan verviel ze ineens weer, zonder een echt aanwijsbare reden.
Tot op de dag van vandaag.Als m'n vader overdag weg is,(hij werkt officieel niet maar doet hier en daar wat klusjes), is ze 's middags al dronken.Soms belt ze me op, dan krijgen we geheid ruzie omdat ik het meteen aan haar hoor, hoe erg ze het ook ontkent.Daar word ik woedend van, heb het jaren gehoord en gezien, hoe kan ze dan denken dat ik zo stom ben om het niet te merken?!
Dan zegt ze wel eens dat ze eenzaam is omdat m'n vader weg is.Als hij dat niet doet is er echter geen geld voor drank ofzo.
En als ze in 'een bui' is, en ze krijgt geen drank, word ze compleet hysterisch.Dus geeft m'n pa maar.(ik zei het al, hij is té zachtaardig)
Met oud op nieuw is ze gevallen in onze toilet.(ze was al zat toen ze hier aankwam)Mijn dochter en stiefdochter waren er.
Met de doop van mijn dochter was ze zat en heeft ze mijn schoonzus belachelijk gemaakt.
En zo tal van voorbeelden.
Vorige week was het weer zover, heeft ze me een paar keer zat opgebeld.Terwijl ik net dacht dat het weer beter ging!
Dat is dan zo'n klap in je gezicht he...
Ik weet het ook niet meer.Wil wel afstand nemen van haar, maar niet van m'n vader.
Wil m'n dochter niet alleen bij haar laten, ook al zegt ze dat ze haar nooit iets zal doen en dat ze nooit zal drinken als ze alleen met haar is.(Ja hallo, en bij mij vroeger dan?!)
Psycholoog ofzo om dingen van vroeger te verwerken 'gelooft ze niet in'.Ze kan er alleen over praten als ze zat is.(?!)Heb ik gemerkt vroeger ja.Tot in detail heeft ze me verteld wat ze me heeft meegemaakt.
Ik weet ook niet wat ik moet doen.
Het is zo'n fijn mens als ze nuchter is...en maak me wel heel erg zorgen als ze me in zo'n toestand belt.
Dametje27, sorry voor het lange verhaal.Wil je topic niet 'inpikken' maar het riep zoveel herkenning bij me op...
Ik wil je heel veel sterkte wensen, en een dikke digitale knuffel!
hierbij even mijn verhaal.
M'n moeder heeft een hele moeilijke jeugd gehad.Misbruikt (seksueel) als kind.
Dit heeft er oa toe geleid dat ze alcoholiste werd.
Al zo lang ik me kan herinneren.Ruzies, schelden, vallen, noem maar op.
Weet nog dat ik het heel zielig vond voor m'n vader.(hij is heel zachtaardig, eigenlijk te)
Soms kwamen er ook pillen bij, kreeg ze 'aanvallen' etc...
Er kwamen gesprekken met de huisarts, soms ging het een hele tijd goed, en dan verviel ze ineens weer, zonder een echt aanwijsbare reden.
Tot op de dag van vandaag.Als m'n vader overdag weg is,(hij werkt officieel niet maar doet hier en daar wat klusjes), is ze 's middags al dronken.Soms belt ze me op, dan krijgen we geheid ruzie omdat ik het meteen aan haar hoor, hoe erg ze het ook ontkent.Daar word ik woedend van, heb het jaren gehoord en gezien, hoe kan ze dan denken dat ik zo stom ben om het niet te merken?!
Dan zegt ze wel eens dat ze eenzaam is omdat m'n vader weg is.Als hij dat niet doet is er echter geen geld voor drank ofzo.
En als ze in 'een bui' is, en ze krijgt geen drank, word ze compleet hysterisch.Dus geeft m'n pa maar.(ik zei het al, hij is té zachtaardig)
Met oud op nieuw is ze gevallen in onze toilet.(ze was al zat toen ze hier aankwam)Mijn dochter en stiefdochter waren er.
Met de doop van mijn dochter was ze zat en heeft ze mijn schoonzus belachelijk gemaakt.
En zo tal van voorbeelden.
Vorige week was het weer zover, heeft ze me een paar keer zat opgebeld.Terwijl ik net dacht dat het weer beter ging!
Dat is dan zo'n klap in je gezicht he...
Ik weet het ook niet meer.Wil wel afstand nemen van haar, maar niet van m'n vader.
Wil m'n dochter niet alleen bij haar laten, ook al zegt ze dat ze haar nooit iets zal doen en dat ze nooit zal drinken als ze alleen met haar is.(Ja hallo, en bij mij vroeger dan?!)
Psycholoog ofzo om dingen van vroeger te verwerken 'gelooft ze niet in'.Ze kan er alleen over praten als ze zat is.(?!)Heb ik gemerkt vroeger ja.Tot in detail heeft ze me verteld wat ze me heeft meegemaakt.
Ik weet ook niet wat ik moet doen.
Het is zo'n fijn mens als ze nuchter is...en maak me wel heel erg zorgen als ze me in zo'n toestand belt.
Dametje27, sorry voor het lange verhaal.Wil je topic niet 'inpikken' maar het riep zoveel herkenning bij me op...
Ik wil je heel veel sterkte wensen, en een dikke digitale knuffel!
dinsdag 23 juni 2009 om 09:27
Anoniempje, andere verhalen helpen me ook dingen in perspectief te zien en het is steun. En je bent van harte welkom om zelf te schrijven. Dit topic is niet van mij, ik ben alleen op dit moment even heel erg met mijn eigen shit bezig.
Graspolletje, als, als, hij weer gaat/blijft drinken ben ik zowiezo van plan flink afstand te houden, laat staan dat ik mijn dochter bij hem zou laten.
Mamzelle, je slaat de spijker op zijn kop, tussen die twee dingen gaat het.
Graspolletje, als, als, hij weer gaat/blijft drinken ben ik zowiezo van plan flink afstand te houden, laat staan dat ik mijn dochter bij hem zou laten.
Mamzelle, je slaat de spijker op zijn kop, tussen die twee dingen gaat het.
dinsdag 23 juni 2009 om 23:15
Nou, bij de therapeut geweest.
Ik ga me in elk geval kwetsbaar opstellen (dus zeggen wat het met me doet) en ik vind het heel spannend. Hoop zo dat hij eerlijk kan zijn. Is hij dat niet dan zien we wel weer verder. Dan ga ik weg en nadenken. Onze naaste familie is erbij en morgen is in elk geval snel. Ik wil die steen uit mijn buik. Niets doen is geen optie.
Ik ga me in elk geval kwetsbaar opstellen (dus zeggen wat het met me doet) en ik vind het heel spannend. Hoop zo dat hij eerlijk kan zijn. Is hij dat niet dan zien we wel weer verder. Dan ga ik weg en nadenken. Onze naaste familie is erbij en morgen is in elk geval snel. Ik wil die steen uit mijn buik. Niets doen is geen optie.
donderdag 25 juni 2009 om 10:28
Goed nieuws!
Het was een goed gesprek. Hij heeft belooft niet meer alleen te drinken. Hij relativeerde het gevaar ervan maar erkende wel dat dat risicovol gedrag was. En hij heeft nog nooit ooit wat belooft laat staan toegegeven dus ik vind dat heel hoopvol.
Verder is het wel een enorm big thing om op een feestje een drankje te willen kunnen nemen (daar had ie natuurlijk een enorm verhaal bij) maar hij heeft (ook voor het eerst in zijn leven) toegezegd een psychotherapeut te willen proberen.
Dus al met al ben ik heel blij. Realiseer me natuurlijk dondersgoed dat woorden wel daden moeten gaan worden. We merken het wel..
Het was een goed gesprek. Hij heeft belooft niet meer alleen te drinken. Hij relativeerde het gevaar ervan maar erkende wel dat dat risicovol gedrag was. En hij heeft nog nooit ooit wat belooft laat staan toegegeven dus ik vind dat heel hoopvol.
Verder is het wel een enorm big thing om op een feestje een drankje te willen kunnen nemen (daar had ie natuurlijk een enorm verhaal bij) maar hij heeft (ook voor het eerst in zijn leven) toegezegd een psychotherapeut te willen proberen.
Dus al met al ben ik heel blij. Realiseer me natuurlijk dondersgoed dat woorden wel daden moeten gaan worden. We merken het wel..
donderdag 25 juni 2009 om 11:22
Heel herkenbaar allemaal. Mijn schoonvader heeft ook zijn hele leven veel gedronken.
Hij was een hele lieve man maar droeg veel bagage mee uit zijn jeugd en was met de verkeerde vrouw getrouwd.
Tien jaar geleden is hij overleden en ondanks het verdriet viel er ook een hele last van onze schouders af.
Nu ik dit topic lees komen al die gevoelens van toen weer boven, ik vond het vooral een heel machteloos gevoel.
Afstand van hem nemen gaf ons het gevoel hem te laten vallen (wat hij als alcoholist wel verdiende maar mens absoluut niet) en dat zou zeker als gevolg hebben dat hij drinkend ten onder zou gaan. Maar de zorg voor hem werd, hoe ouder hij werd hoe groter. Het is inderdaad zoals hier al werd geschreven vooral een gezinsziekte want het hele gezin lijd eronder.
Stoppen ging altijd voor een paar maanden goed, daarna nam hij alleen in gezelschap wat te drinken en voor je wist stopte het niet meer. Een verslaafde is voor het leven verslaafd.
Ik hoop dat jouw vader het wel kan dametje, hij heeft tenslotte 10 jaar droog gestaan maar ik vind het heel gevaarlijk.
Sterkte.
Hij was een hele lieve man maar droeg veel bagage mee uit zijn jeugd en was met de verkeerde vrouw getrouwd.
Tien jaar geleden is hij overleden en ondanks het verdriet viel er ook een hele last van onze schouders af.
Nu ik dit topic lees komen al die gevoelens van toen weer boven, ik vond het vooral een heel machteloos gevoel.
Afstand van hem nemen gaf ons het gevoel hem te laten vallen (wat hij als alcoholist wel verdiende maar mens absoluut niet) en dat zou zeker als gevolg hebben dat hij drinkend ten onder zou gaan. Maar de zorg voor hem werd, hoe ouder hij werd hoe groter. Het is inderdaad zoals hier al werd geschreven vooral een gezinsziekte want het hele gezin lijd eronder.
Stoppen ging altijd voor een paar maanden goed, daarna nam hij alleen in gezelschap wat te drinken en voor je wist stopte het niet meer. Een verslaafde is voor het leven verslaafd.
Ik hoop dat jouw vader het wel kan dametje, hij heeft tenslotte 10 jaar droog gestaan maar ik vind het heel gevaarlijk.
Sterkte.
donderdag 25 juni 2009 om 12:27
Hey lief dametje fijn voor je maar ik vrees dat hij zijn belofte niet na kan komen, wil het mss wel hoor, maar een alcoholist heeft geen keus....... anders ben je geen alcoholist....
Vaak heb ik me ook voorgenomen minder te drinken, ik ga vanavond maar 2 wijntjes drinken en vaak werden het er dan vier of meer..... ik drink voorlopig niet meer en vaak een half jr daarna begon ik weer matig, met moeite vaak, om te eindigen met wel 2 a 3 x pw toch wel een fles of 2 wijn en vaak gecombineerd met likeurtje 1 a 2 of duveltje of zo, pas toen ik om gezondheid redenen moest stoppen en het niet ging kwam de gedachte in me op tjee mss ben ik wel een verslaafde, alcoholist of hoe je het wilt noemen....... ik moest ondanks dat ik er doodziek van werd door ziekte perse toch 1 x pm me vol laten lopen, met 1 liter fles wijn en likeurtje of zo brrrrr......
Hele beloftes heb ik uitgesproken goed onderbouwd en ik wilde het ook werkelijk...... maar het lukte niet...... dit is omdat ik verslaafd ben, alcoholiste......
Wens je heel veel sterkte en toitoi hoop het voor je.....
Hugsssss Fajah
Vaak heb ik me ook voorgenomen minder te drinken, ik ga vanavond maar 2 wijntjes drinken en vaak werden het er dan vier of meer..... ik drink voorlopig niet meer en vaak een half jr daarna begon ik weer matig, met moeite vaak, om te eindigen met wel 2 a 3 x pw toch wel een fles of 2 wijn en vaak gecombineerd met likeurtje 1 a 2 of duveltje of zo, pas toen ik om gezondheid redenen moest stoppen en het niet ging kwam de gedachte in me op tjee mss ben ik wel een verslaafde, alcoholist of hoe je het wilt noemen....... ik moest ondanks dat ik er doodziek van werd door ziekte perse toch 1 x pm me vol laten lopen, met 1 liter fles wijn en likeurtje of zo brrrrr......
Hele beloftes heb ik uitgesproken goed onderbouwd en ik wilde het ook werkelijk...... maar het lukte niet...... dit is omdat ik verslaafd ben, alcoholiste......
Wens je heel veel sterkte en toitoi hoop het voor je.....
Hugsssss Fajah
donderdag 25 juni 2009 om 17:07
Meisje wat naar voor je. Ken het probleem al m,n hele 37 jarige leven. Ik snap dat je graag je relatie met hem wilt behouden. Mijn keus en die van mijn broer is geweest: als jij blijft drinken willen wij geen contact meer met je. Het was genoeg geweest! Vlak daarna is hij naar maanden in een kliniek te hebben gezeten gestopt met drinken en dat gaat nu al jaren goed. Onze band is nu erg goed maar eerlijk gezegd, als hij weer gaat drinken is het voor mij afgelopen. Het is een nare gniepige rotziekte hoor maar dat wil niet zeggen dat iedereen om je heen er maar kapot aan moet gaan.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid, en een grote knuffel!
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid, en een grote knuffel!
donderdag 25 juni 2009 om 18:11
Dat is alleen maar gezond dametje, hou het in je achterhoofd en wees niet mega teleurgesteld als hij wel weer veel te veel drinkt gaat drinken....
Heb mijn verhaal vrij openlijk toch beknopt neergezet omdat ik duidelijk wil maken dat ook ik een verslaafde/alcoholiste ben...
Het maakt niet uit hoeveel je drinkt of hoe vaak wat wel uitmaakt is wat doet alcohol met jou....
Toen ik er openlijk voor uit kwam en het aan enkele mensen bekend maakte zaten er sommige beetje te lachen en zeiden meid dat meen je niet! Nou als jij alcoholist bent dan ben ik het zeker en blablablabla...
Alcoholisme [verslaafd zijn aan alcohol] wordt "ziekte" genoemd en dit is ergens wel zo.. alleen ziekte vind ik een nare bijklank hebben..... je word ook niet als vol aangezien of zo in bijv klinieken maar als een soort van stumper die ziek is...... gelukkig is dit met de jaren [en o.a. mijn schrijven fervent op allerlei fora ook buitenlandse en schrijven naar instanties] beter geworden je kunt nu zelfs heel luxe afkicken...
Waarom ik zo fel ben en gedreven ben geweest en nog af en toe een beetje, omdat nog steeds het idee bij sommige mensen bestaat dat je alcholist bent als je stiekem drinkt [deed ik nooit] verstopt [deed ik niet] dag en nacht zuipt [deed ik niet] etc.
Dit soort "gevallen" zijn duidelijk en worden snel herkend... maar wat mensen vergeten en een heleboel niet willen weten, [wordt als gezeik of wat dat ook afgedaan mss ook wel moraalridderij? net als je kan zien bij rokers bijv] is dat als iemand niet buiten zijn drankjes kan iedere dag dat er dan grote kans op verslaving is....
iemand die twijfelt zou er verstandig aan doen om bijv een tijdje niet of alleen in het weekend bijv te drinken, als je, je daardoor klote voelt geen lol kunt hebben, en niet kan ontspannen etc. dan kun je al grote vraagtekens gaan plaatsen bij je drank gedrag...
Lees eens de grote verdoving van Stofferis, dan word je vast een hoop duidelijk..
Sterkte nogmaals, pas goed op jezelf!
Groetjes Fajah
Heb mijn verhaal vrij openlijk toch beknopt neergezet omdat ik duidelijk wil maken dat ook ik een verslaafde/alcoholiste ben...
Het maakt niet uit hoeveel je drinkt of hoe vaak wat wel uitmaakt is wat doet alcohol met jou....
Toen ik er openlijk voor uit kwam en het aan enkele mensen bekend maakte zaten er sommige beetje te lachen en zeiden meid dat meen je niet! Nou als jij alcoholist bent dan ben ik het zeker en blablablabla...
Alcoholisme [verslaafd zijn aan alcohol] wordt "ziekte" genoemd en dit is ergens wel zo.. alleen ziekte vind ik een nare bijklank hebben..... je word ook niet als vol aangezien of zo in bijv klinieken maar als een soort van stumper die ziek is...... gelukkig is dit met de jaren [en o.a. mijn schrijven fervent op allerlei fora ook buitenlandse en schrijven naar instanties] beter geworden je kunt nu zelfs heel luxe afkicken...
Waarom ik zo fel ben en gedreven ben geweest en nog af en toe een beetje, omdat nog steeds het idee bij sommige mensen bestaat dat je alcholist bent als je stiekem drinkt [deed ik nooit] verstopt [deed ik niet] dag en nacht zuipt [deed ik niet] etc.
Dit soort "gevallen" zijn duidelijk en worden snel herkend... maar wat mensen vergeten en een heleboel niet willen weten, [wordt als gezeik of wat dat ook afgedaan mss ook wel moraalridderij? net als je kan zien bij rokers bijv] is dat als iemand niet buiten zijn drankjes kan iedere dag dat er dan grote kans op verslaving is....
iemand die twijfelt zou er verstandig aan doen om bijv een tijdje niet of alleen in het weekend bijv te drinken, als je, je daardoor klote voelt geen lol kunt hebben, en niet kan ontspannen etc. dan kun je al grote vraagtekens gaan plaatsen bij je drank gedrag...
Lees eens de grote verdoving van Stofferis, dan word je vast een hoop duidelijk..
Sterkte nogmaals, pas goed op jezelf!
Groetjes Fajah
donderdag 25 juni 2009 om 21:16
Is dat een boek 'de grote verdoving', misschien wel goed om er iets over te lezen, juist nu. Juist in deze kwetsbare periode is het absoluut onverstandig voor mijn vader om te drinken maar ik denk eigenlijk dat ook met ontspanning hij op zijn tellen zou moeten passen. Eerst maar eens zien of we hem hier door heen kunnen helpen. Mocht dat niet zo zijn dan zal ik, in mijn eigen tempo, toch afstand gaan nemen. Maar dat zien we dan wel weer.
zaterdag 27 juni 2009 om 18:01
maandag 23 november 2009 om 12:54
Mijn vader is weer in de fout gegaan afgelopen weekend. Mijn zus was op bezoek en trof mijn vader slapend op de bank aan. Hij ging vervolgens aan tafel zitten en zakte zo in elkaar. Er stonden weer twee lege bierkratten en twee lege jeneverflessen in de gang en mijn zus vond een lege rose fles. Mijn vader was ineens weg en we waren bang dat hij in verwarde toestand was gaan zwerven. Uiteindelijk hebben mijn broer, zus en ik mijn vader op een harde manier geconfronteerd met zijn gedrag - de zachte aanpak heeft niet geholpen - maar het enige wat hij kon zeggen was dat we hem zijn gang moesten laten gaan en dat we ons geen zorgen hoefden te maken, want dat was nergens voor nodig. Terwijl hij tegen mijn zus had gezegd dat ze maar 'zes planken om hem heen moest leggen'........
maandag 23 november 2009 om 13:06
Nee, we hadden al een vermoeden. Hoe naief konden we ook zijn te denken dat hij uit zichzelf wel zou stoppen. Afgelopen zomer hebben we een heel offensief gehad. Familieleden hebben geprobeerd met hem te praten en hebben aangegeven dat ze zagen dat het niet goed ging, wij hebben dat als gezin gedaan, mijn moeder en ik zijn naar een praatgroep geweest. Ik heb bemoeizorg ingeschakeld en uiteindelijk weer afgebeld omdat hij bij de huisarts terecht kwam voor twee gebroken ribben (was natuurlijk weer gevallen door de drank) maar ik heb er nu genoeg van. Hij ruimt zijn eigen rotzooi maar op.
maandag 23 november 2009 om 13:08
Ik zag dit topic langskomen, eigenlijk wilde ik het niet gaan lezen, maar toch........, omdat het zo dichtbij komt. Jarenlang heeft mijn vader teveel gedronken, een paar jaar geleden is hij nadat hij ziek werd "definitief"gestopt. Hij heeft nu kanker en waarschijnlijk niet zo lang meer te leven hebben. Maar mijn jeugd was door zijn verslaving een hel. Op volwassen leeftijd ben ik uit eigen behoud afstand gaan nemen, niet zozeer van hem, als wel van zijn verslaving. Ik had genoeg aan mezelf en mijn eigen leven. Het is moeilijk om toe te zien dat mijn oudste zus al jaren veel teveel drinkt en ook ontkent dat ze teveel drinkt, dat wil ze echt niet horen. Dat is nog het moeilijkste, de ontkenning.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
maandag 23 november 2009 om 13:11
maandag 23 november 2009 om 13:12
quote:Prima69 schreef op 23 november 2009 @ 13:08:
Ik zag dit topic langskomen, eigenlijk wilde ik het niet gaan lezen, maar toch........, omdat het zo dichtbij komt. Jarenlang heeft mijn vader teveel gedronken, een paar jaar geleden is hij nadat hij ziek werd "definitief"gestopt. Hij heeft nu kanker en waarschijnlijk niet zo lang meer te leven hebben. Maar mijn jeugd was door zijn verslaving een hel. Op volwassen leeftijd ben ik uit eigen behoud afstand gaan nemen, niet zozeer van hem, als wel van zijn verslaving. Ik had genoeg aan mezelf en mijn eigen leven. Het is moeilijk om toe te zien dat mijn oudste zus al jaren veel teveel drinkt en ook ontkent dat ze teveel drinkt, dat wil ze echt niet horen. Dat is nog het moeilijkste, de ontkenning.Precies! Die ontkenning. We hebben alledrie aangegeven dat hij een probleem heeft, maar nee hoor, niks aan de hand. En net wat je zegt: je hebt je eigen leven. Het gaat hier thuis goed nu, man was heel depressief, maar zit nu goed in zijn vel, en dat wil ik niet verpesten vanwege mijn vader.
Ik zag dit topic langskomen, eigenlijk wilde ik het niet gaan lezen, maar toch........, omdat het zo dichtbij komt. Jarenlang heeft mijn vader teveel gedronken, een paar jaar geleden is hij nadat hij ziek werd "definitief"gestopt. Hij heeft nu kanker en waarschijnlijk niet zo lang meer te leven hebben. Maar mijn jeugd was door zijn verslaving een hel. Op volwassen leeftijd ben ik uit eigen behoud afstand gaan nemen, niet zozeer van hem, als wel van zijn verslaving. Ik had genoeg aan mezelf en mijn eigen leven. Het is moeilijk om toe te zien dat mijn oudste zus al jaren veel teveel drinkt en ook ontkent dat ze teveel drinkt, dat wil ze echt niet horen. Dat is nog het moeilijkste, de ontkenning.Precies! Die ontkenning. We hebben alledrie aangegeven dat hij een probleem heeft, maar nee hoor, niks aan de hand. En net wat je zegt: je hebt je eigen leven. Het gaat hier thuis goed nu, man was heel depressief, maar zit nu goed in zijn vel, en dat wil ik niet verpesten vanwege mijn vader.
maandag 23 november 2009 om 14:29
Wat erg Traincha, het moet moeilijk zijn om zo'n stap ten opzichte van je eigen vader te nemen. Sterkte ermee.
Dametje, hoe is het nu met jouw vader? Ik had hier in juni al eens meegelezen. Verder niks bij te dragen (gelukkig geen ervaring) maar het lijkt me zo rot om een naaste zo naar de klote te zien gaan zonder dat je iets kan doen.
Dametje, hoe is het nu met jouw vader? Ik had hier in juni al eens meegelezen. Verder niks bij te dragen (gelukkig geen ervaring) maar het lijkt me zo rot om een naaste zo naar de klote te zien gaan zonder dat je iets kan doen.
mahna mahna tuduuuudududu
maandag 23 november 2009 om 16:07
quote:Feesie schreef op 23 november 2009 @ 14:29:
Wat erg Traincha, het moet moeilijk zijn om zo'n stap ten opzichte van je eigen vader te nemen. Sterkte ermee.
Ik kan niet anders meer. Ik heb van alles geprobeerd, maar hij wil gewoon niet anders. Ik zou ook niet weten, wat ik verder nog zou moeten doen.
Wat erg Traincha, het moet moeilijk zijn om zo'n stap ten opzichte van je eigen vader te nemen. Sterkte ermee.
Ik kan niet anders meer. Ik heb van alles geprobeerd, maar hij wil gewoon niet anders. Ik zou ook niet weten, wat ik verder nog zou moeten doen.
maandag 23 november 2009 om 18:10
Ik heb ook zo'n vader. Ander soort verslaving, maar ik ben er inmiddels ook helemaal klaar mee. Ik maak me veel zorgen, de dag dat hij zichzelf uit wanhoop tegen een boom rijdt is misschien wel dichterbij dan ooit. Maar ik wil me er niet meer mee bemoeien, we hebben als gezin de afgelopen jaren zo'n klappen gehad, dat ik nu eigenlijk alleen nog wil genieten van de leuke momenten die er nog wel zijn. En ja, dat is een stukje struisvogelpolitiek van mijn kant, maar goed, het is voor mij een manier om ermee om te gaan.
Hoofdzaak: als hij zelf niet wil veranderen, gaat het jou al helemaal niet lukken, dat is althans mijn mening.
Hoofdzaak: als hij zelf niet wil veranderen, gaat het jou al helemaal niet lukken, dat is althans mijn mening.
dinsdag 24 november 2009 om 14:06
quote:Guinnevere schreef op 23 november 2009 @ 18:10:
Ik heb ook zo'n vader. Ander soort verslaving, maar ik ben er inmiddels ook helemaal klaar mee. Ik maak me veel zorgen, de dag dat hij zichzelf uit wanhoop tegen een boom rijdt is misschien wel dichterbij dan ooit. Maar ik wil me er niet meer mee bemoeien, we hebben als gezin de afgelopen jaren zo'n klappen gehad, dat ik nu eigenlijk alleen nog wil genieten van de leuke momenten die er nog wel zijn. En ja, dat is een stukje struisvogelpolitiek van mijn kant, maar goed, het is voor mij een manier om ermee om te gaan.
Hoofdzaak: als hij zelf niet wil veranderen, gaat het jou al helemaal niet lukken, dat is althans mijn mening.En met die laatste opmerking sla je de spijker op de kop. Ik ben ook als de dood dat mijn vader weer in elkaar zakt en dan voor de laatste keer, maar wij kunnen hem toch niet op andere gedachten brengen.
Ik heb ook zo'n vader. Ander soort verslaving, maar ik ben er inmiddels ook helemaal klaar mee. Ik maak me veel zorgen, de dag dat hij zichzelf uit wanhoop tegen een boom rijdt is misschien wel dichterbij dan ooit. Maar ik wil me er niet meer mee bemoeien, we hebben als gezin de afgelopen jaren zo'n klappen gehad, dat ik nu eigenlijk alleen nog wil genieten van de leuke momenten die er nog wel zijn. En ja, dat is een stukje struisvogelpolitiek van mijn kant, maar goed, het is voor mij een manier om ermee om te gaan.
Hoofdzaak: als hij zelf niet wil veranderen, gaat het jou al helemaal niet lukken, dat is althans mijn mening.En met die laatste opmerking sla je de spijker op de kop. Ik ben ook als de dood dat mijn vader weer in elkaar zakt en dan voor de laatste keer, maar wij kunnen hem toch niet op andere gedachten brengen.
