Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
zondag 24 mei 2015 om 20:19
quote:Plensbui5 schreef op 24 mei 2015 @ 19:22:
De verpleegster is vanmiddag langs gekomen om nogmaals zijn hersenactiviteit te meten.
Toen ze binnenkwam deed mijn vriend net zijn ogen open. Hij staarde wat voor zich uit, hij was er niet volledig bij. Ze heeft dan de elektroden op zijn hoofd geplaatst. Dat was echter buiten mijn vriend gerekend, die de kabel uit haar toestel heeft getrokken, waardoor ze haar test heeft moeten herhalen. Mijn lieve dwarsligger . Het was de eerste maal dat hij een "doelbewuste" beweging maakte met zijn linkerkant (normaal zijn "goede" kant). Tot zover had hij enkel teruggetrokken op een pijnprikkel of wat onvrijwillige trillingen gehad. Het leek wel alsof hij zei dat we hem nog niet mochten opgeven. Hij heeft nog sterke hersenactiviteit. Wel heeft hij ook epileptische activiteit. Dit is een echte opsteker.
Wat goed! Zo hebben wij verschrikkelijk staan te juichen toen zoon zijn beademingstube eruit trok , en bij hem was dat de opmaat tot gestage verbetering. Ik ga heel hard voor je duimen dat je vriend nu ook wat meer tekenen van bewustzijn gaat vertonen . En wat ontzettend goed van die hersenactiviteit, heerlijk joh!
Hebben ze de sedatie inmiddels al helemaal stop kunnen zetten? Dat zou ook al een stuk kunnen schelen in de mate van bewustzijn.
De verpleegster is vanmiddag langs gekomen om nogmaals zijn hersenactiviteit te meten.
Toen ze binnenkwam deed mijn vriend net zijn ogen open. Hij staarde wat voor zich uit, hij was er niet volledig bij. Ze heeft dan de elektroden op zijn hoofd geplaatst. Dat was echter buiten mijn vriend gerekend, die de kabel uit haar toestel heeft getrokken, waardoor ze haar test heeft moeten herhalen. Mijn lieve dwarsligger . Het was de eerste maal dat hij een "doelbewuste" beweging maakte met zijn linkerkant (normaal zijn "goede" kant). Tot zover had hij enkel teruggetrokken op een pijnprikkel of wat onvrijwillige trillingen gehad. Het leek wel alsof hij zei dat we hem nog niet mochten opgeven. Hij heeft nog sterke hersenactiviteit. Wel heeft hij ook epileptische activiteit. Dit is een echte opsteker.
Wat goed! Zo hebben wij verschrikkelijk staan te juichen toen zoon zijn beademingstube eruit trok , en bij hem was dat de opmaat tot gestage verbetering. Ik ga heel hard voor je duimen dat je vriend nu ook wat meer tekenen van bewustzijn gaat vertonen . En wat ontzettend goed van die hersenactiviteit, heerlijk joh!
Hebben ze de sedatie inmiddels al helemaal stop kunnen zetten? Dat zou ook al een stuk kunnen schelen in de mate van bewustzijn.
maandag 25 mei 2015 om 17:24
Met mijn vriend lijkt het de goede kant op te gaan. Zijn infectie raakt goed onder controle en zijn nieren lijken zich stilletjes te herstellen. Hij ziet er ook opnieuw wat 'menselijk' uit, hij heeft wat kleur, doet regelmatig zijn ogen open, al lukt het nog niet om contact te maken. Hij staat nog op minimale sedatie, voor zijn comfort.
Ik zit er even helemaal door. Toen ik vanmiddag uit het ziekenhuis kwam ben ik beginnen huilen en ik ben eigenlijk nog niet gestopt, zonder duidelijk concrete aanleiding. Vannacht was ook de eerste nacht dat ik helemaal niet geslapen heb. Er bleef maar vanalles door mijn hoofd spoken. We wonen nog niet lang officieel samen, maar eigenlijk waren we al bijna elke avond bij elkaar sinds de eerste keer dat ik bij hem ben blijven slapen. Hij nodigde mij gewoon iedere avond uit om bij hem te blijven. Hij is ook zo'n huiselijke mens, hij houdt ervan lekker te koken, naar series te kijken, klussen, lezen. Als ik thuiskwam, was hij er altijd. Vaak kwam hij me enthousiast begroeten aan de deur, trots zodat ik één van zijn nieuwe creaties kon proeven. En nu is het hier zo leeg. Ik mis hem zo, verdomme.
Ik zit er even helemaal door. Toen ik vanmiddag uit het ziekenhuis kwam ben ik beginnen huilen en ik ben eigenlijk nog niet gestopt, zonder duidelijk concrete aanleiding. Vannacht was ook de eerste nacht dat ik helemaal niet geslapen heb. Er bleef maar vanalles door mijn hoofd spoken. We wonen nog niet lang officieel samen, maar eigenlijk waren we al bijna elke avond bij elkaar sinds de eerste keer dat ik bij hem ben blijven slapen. Hij nodigde mij gewoon iedere avond uit om bij hem te blijven. Hij is ook zo'n huiselijke mens, hij houdt ervan lekker te koken, naar series te kijken, klussen, lezen. Als ik thuiskwam, was hij er altijd. Vaak kwam hij me enthousiast begroeten aan de deur, trots zodat ik één van zijn nieuwe creaties kon proeven. En nu is het hier zo leeg. Ik mis hem zo, verdomme.
maandag 25 mei 2015 om 17:33
Heel begrijpelijk dat het opeens allemaal even teveel wordt, Plensbui. Het is een heftige tijd voor je. Die gevoelens die je ervaart zijn heel normaal. Ik hoop echt dat jullie beide gauw weer een veel betere tijd samen mogen hebben. Doe je je best om je hoofd ook leeg te maken? Bijvoorbeeld door met een maatschappelijke werker/psycholoog te praten en ook met vrienden/vriendinnen waar je je verhaal kwijt kunt. Heftig dit. Veel sterkte gewenst, ik hoop dat hij weer gauw helemaal herstelt.
maandag 25 mei 2015 om 17:43
Ah plensbui, ik kan me voorstellen dat je er doorheen zit. Nu de zorgen om je vriend een heel klein beetje afnemen is er ineens weer ruimte voor je eigen gevoel. Helemaal niet gek, gezond juist, maar niet leuk.
Heb je iemand waar je mee kan praten? Of iemand die gewoon bij je kan zijn, en zodat je huis niet zo leeg en stil is? Als je daar behoefte aan hebt dan.
Veel sterkte! En lekker blijven schrijven als dat oplucht, er is altijd wel iemand die je leest.
Heb je iemand waar je mee kan praten? Of iemand die gewoon bij je kan zijn, en zodat je huis niet zo leeg en stil is? Als je daar behoefte aan hebt dan.
Veel sterkte! En lekker blijven schrijven als dat oplucht, er is altijd wel iemand die je leest.
maandag 25 mei 2015 om 18:28
Allereerst: wat fantastisch dat het met vriend de goede kant op gaat!
En nu komt er logischerwijs ruimte voor jouw emoties. Je hebt veel meegemaakt de afgelopen dagen en veel angst gehad. Dat moet er nu uit. Wees lief voor je zelf, probeer wat te eten. Kan er misschien iemand naar je toe komen om even voor je te zorgen? Heel veel liefs!
En nu komt er logischerwijs ruimte voor jouw emoties. Je hebt veel meegemaakt de afgelopen dagen en veel angst gehad. Dat moet er nu uit. Wees lief voor je zelf, probeer wat te eten. Kan er misschien iemand naar je toe komen om even voor je te zorgen? Heel veel liefs!
maandag 25 mei 2015 om 22:14
Lekker huilen hoor, het is een regelrechte ellende waarin hij en jij plots terecht zijn gekomen. Fijn om te lezen dat er kleine verbeteringen in zijn situatie komen. Kan je bij ouders, zussen/broers/ vriendinnen goed terecht? Jij bent ook belangrijk hè?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 25 mei 2015 om 22:17
