Relaties
alle pijlers
hij of ik?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:19
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:19
dinsdag 17 maart 2009 om 18:19
quote:dangeensuus schreef op 17 maart 2009 @ 18:15:
eh schat hij heeft al geen respect voor je om mee te beginnen.
Hij gaat niet weg bij zijn vrouw, jij bent en blijft altijd de buitenvrouw.
klopt, maar hij heeft ook geen respect voor zijn vrouw. Dus ik voel me wat dat betreft niet echt achtergesteld. Dus dat soort respect wat hij toch al niet heeft ga ik ook niet om zitten treuren.
Het gaat mij om een ander soort respect, dat hij weet dat ik niet met me laat sollen.
eh schat hij heeft al geen respect voor je om mee te beginnen.
Hij gaat niet weg bij zijn vrouw, jij bent en blijft altijd de buitenvrouw.
klopt, maar hij heeft ook geen respect voor zijn vrouw. Dus ik voel me wat dat betreft niet echt achtergesteld. Dus dat soort respect wat hij toch al niet heeft ga ik ook niet om zitten treuren.
Het gaat mij om een ander soort respect, dat hij weet dat ik niet met me laat sollen.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:20
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 18:18:
En waar ik ook mee zit, hoe moet ik het uitmaken? Sms, mail, in persoon? Met gevoel of gewoon de botte bijl? Of gewoon niks meer laten horen? Ik wil geen drama ervan maken, maar ik wil ook niet dat het lijkt alsof het hele jaar niks voor me betekent heeft. En ik wil ook dat ik hem stof tot nadenken geef, dat hij wel weet wat hij gedaan heeft, en wie en wat hij kwijt is als ik weg ben.In persoon zeggen dat je dit niet meer wilt, punt. Dat hij weet wat hij gedaan heeft? Tja, dat weet hij wel hoor en jij hebt het al die tijd goed gevonden, dus daar ga je hem niet mee 'raken'.
En waar ik ook mee zit, hoe moet ik het uitmaken? Sms, mail, in persoon? Met gevoel of gewoon de botte bijl? Of gewoon niks meer laten horen? Ik wil geen drama ervan maken, maar ik wil ook niet dat het lijkt alsof het hele jaar niks voor me betekent heeft. En ik wil ook dat ik hem stof tot nadenken geef, dat hij wel weet wat hij gedaan heeft, en wie en wat hij kwijt is als ik weg ben.In persoon zeggen dat je dit niet meer wilt, punt. Dat hij weet wat hij gedaan heeft? Tja, dat weet hij wel hoor en jij hebt het al die tijd goed gevonden, dus daar ga je hem niet mee 'raken'.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:22
Dat ie dat respect niet heeft voor zijn vrouw maakt dat zij net zo achtergesteld is als jij, jullie krijgen beiden niet het respect waar je recht op hebt dus daar zou ik wel degelijk om treuren.
Jij wilt toch ook gewoon een vent die je te pas en te onpas op zijn eigen mobiel kan bellen en waarvan je 100000% zeker weet dat ie er voor jou en alleen voor jou is?
Jij wilt toch ook gewoon een vent die je te pas en te onpas op zijn eigen mobiel kan bellen en waarvan je 100000% zeker weet dat ie er voor jou en alleen voor jou is?
dinsdag 17 maart 2009 om 18:23
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 18:19:
[...]
klopt, maar hij heeft ook geen respect voor zijn vrouw. Dus ik voel me wat dat betreft niet echt achtergesteld. Dus dat soort respect wat hij toch al niet heeft ga ik ook niet om zitten treuren.
Het gaat mij om een ander soort respect, dat hij weet dat ik niet met me laat sollen.
Dus jij wil een respectloze hufter die voor zijn vrouw (moeder van z'n kinderen) en voor jou geen respect heeft? Ben je masochistisch?
[...]
klopt, maar hij heeft ook geen respect voor zijn vrouw. Dus ik voel me wat dat betreft niet echt achtergesteld. Dus dat soort respect wat hij toch al niet heeft ga ik ook niet om zitten treuren.
Het gaat mij om een ander soort respect, dat hij weet dat ik niet met me laat sollen.
Dus jij wil een respectloze hufter die voor zijn vrouw (moeder van z'n kinderen) en voor jou geen respect heeft? Ben je masochistisch?
dinsdag 17 maart 2009 om 18:27
quote:dangeensuus schreef op 17 maart 2009 @ 18:22:
Dat ie dat respect niet heeft voor zijn vrouw maakt dat zij net zo achtergesteld is als jij, jullie krijgen beiden niet het respect waar je recht op hebt dus daar zou ik wel degelijk om treuren.
Jij wilt toch ook gewoon een vent die je te pas en te onpas op zijn eigen mobiel kan bellen en waarvan je 100000% zeker weet dat ie er voor jou en alleen voor jou is?
ja je hebt helemaal gelijk.
ik zou er ook wel om moeten treuren en het is ook zo fout dat hij niet alleen mij maar ook haar niet dat respect geeft wat zou moeten. Ik kom langzaamaan in de veronderstelling dat ik zelf iets niet heb (man), en daarom maar iets van een ander 'pak'. lekker makkelijk. En dat voelt gewoon fout. Ze moest eens weten. En wat me zo kwaad maakt is dat hij het doodnormaal vind wat ie doet. Ik heb geprobeerd om het te zien hoe hij het ziet, maar dat hou ik niet vol. Het blijft knagen.
Dat ie dat respect niet heeft voor zijn vrouw maakt dat zij net zo achtergesteld is als jij, jullie krijgen beiden niet het respect waar je recht op hebt dus daar zou ik wel degelijk om treuren.
Jij wilt toch ook gewoon een vent die je te pas en te onpas op zijn eigen mobiel kan bellen en waarvan je 100000% zeker weet dat ie er voor jou en alleen voor jou is?
ja je hebt helemaal gelijk.
ik zou er ook wel om moeten treuren en het is ook zo fout dat hij niet alleen mij maar ook haar niet dat respect geeft wat zou moeten. Ik kom langzaamaan in de veronderstelling dat ik zelf iets niet heb (man), en daarom maar iets van een ander 'pak'. lekker makkelijk. En dat voelt gewoon fout. Ze moest eens weten. En wat me zo kwaad maakt is dat hij het doodnormaal vind wat ie doet. Ik heb geprobeerd om het te zien hoe hij het ziet, maar dat hou ik niet vol. Het blijft knagen.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:29
Digitalis
nee ik wil geen respectloze hufter. Kan het niet zo zijn dat ie echt om me geeft en zelf in een spagaat zit. Ik probeer het niet goed te praten maar niets is altijd zwart wit.
Hij heeft me nooit opzettelijk gekwetst of iets aangedaan.
Hij gaat me weer een x bellen of mailen, ik wil nu eigenlijk niet meer opnemen of reageren maar dan ruikt hij onraad en dan wordt dit weer telefonisch beslecht, wat ik niet wil.
Moet ik hem dan maar uitnodigen voor een afspraak, maar dat doe ik ook nooit, ook dan ruikt hij onraad!
Wat een gedoe!
nee ik wil geen respectloze hufter. Kan het niet zo zijn dat ie echt om me geeft en zelf in een spagaat zit. Ik probeer het niet goed te praten maar niets is altijd zwart wit.
Hij heeft me nooit opzettelijk gekwetst of iets aangedaan.
Hij gaat me weer een x bellen of mailen, ik wil nu eigenlijk niet meer opnemen of reageren maar dan ruikt hij onraad en dan wordt dit weer telefonisch beslecht, wat ik niet wil.
Moet ik hem dan maar uitnodigen voor een afspraak, maar dat doe ik ook nooit, ook dan ruikt hij onraad!
Wat een gedoe!
dinsdag 17 maart 2009 om 18:37
Quote als je op dit onderwerp googeld:
'Het schijnt dat 1 op de 3 vrouwen vroeg of laat minnares wordt van een getrouwde man. 80% van alle minnaressen weet zéker dat hun lover voor hen gaat kiezen. Maar wat een tegenvaller: slechts 1,5% van de vreemdgangers verlaat hun vrouw.'
Zie artikel over vreemdgaan
Geen idee op welk onderzoek deze percentages berusten, maar ik geloof het wel eigenlijk.
Ik zou het wel weten; dit was leuk voor een paar maanden, nieuwe ervaring en mooie dingen beleefd, maar nu is het avontuur voorbij. Op naar een volgende fase voor je, dit levert je te weinig op.
Succes ermee!
'Het schijnt dat 1 op de 3 vrouwen vroeg of laat minnares wordt van een getrouwde man. 80% van alle minnaressen weet zéker dat hun lover voor hen gaat kiezen. Maar wat een tegenvaller: slechts 1,5% van de vreemdgangers verlaat hun vrouw.'
Zie artikel over vreemdgaan
Geen idee op welk onderzoek deze percentages berusten, maar ik geloof het wel eigenlijk.
Ik zou het wel weten; dit was leuk voor een paar maanden, nieuwe ervaring en mooie dingen beleefd, maar nu is het avontuur voorbij. Op naar een volgende fase voor je, dit levert je te weinig op.
Succes ermee!
dinsdag 17 maart 2009 om 18:38
dinsdag 17 maart 2009 om 18:39
gunst, wat een ellende 
Ik heb er gelukkig nooit mee te maken gehad. Maar als ik je zo hoor moet je gewoon van die man af.
Maar hij eet gewoon van twee walletjes.
Je zei het zelf al in je openingspost: je bent meer waard dan dit
Mannen kunnen zo lief leuk en aardig doen dat het moeite kost ze niet te geloven. Hij haalt je telkens over om toch maar weer met hem verder te gaan. Zo te horen heeft ie je flink onder de duim
Gewoon bellen en zeggen dat het einde oefening is en dat ie maar een ander moet zoeken voor zijn uitjes en dan een ander telefoonnummer nemen, zijn mail blokkeren en proberen te vergeten.
Heel veel sterkte!
Ik heb er gelukkig nooit mee te maken gehad. Maar als ik je zo hoor moet je gewoon van die man af.
Maar hij eet gewoon van twee walletjes.
Je zei het zelf al in je openingspost: je bent meer waard dan dit
Mannen kunnen zo lief leuk en aardig doen dat het moeite kost ze niet te geloven. Hij haalt je telkens over om toch maar weer met hem verder te gaan. Zo te horen heeft ie je flink onder de duim
Gewoon bellen en zeggen dat het einde oefening is en dat ie maar een ander moet zoeken voor zijn uitjes en dan een ander telefoonnummer nemen, zijn mail blokkeren en proberen te vergeten.
Heel veel sterkte!
dinsdag 17 maart 2009 om 18:41
quote:EllaEllaElla schreef op 17 maart 2009 @ 18:37:
Quote als je op dit onderwerp googeld:
'Het schijnt dat 1 op de 3 vrouwen vroeg of laat minnares wordt van een getrouwde man. 80% van alle minnaressen weet zéker dat hun lover voor hen gaat kiezen. Maar wat een tegenvaller: slechts 1,5% van de vreemdgangers verlaat hun vrouw.'
Zie artikel over vreemdgaan
Geen idee op welk onderzoek deze percentages berusten, maar ik geloof het wel eigenlijk.
Ik zou het wel weten; dit was leuk voor een paar maanden, nieuwe ervaring en mooie dingen beleefd, maar nu is het avontuur voorbij. Op naar een volgende fase voor je, dit levert je te weinig op.
Succes ermee!
ja ,mensen hier zeggen niet iedereen zou hiervoor gaan, maar ik zie en hoor t ook om me heen, mannen die zijn uitgekeken op hun vrouw maar haar niet (durven te) verlaten, want dan zijn zij de slechterik, die hebben allemaal een ander ernaast.
En zeg dat niet te hard, dat jij het wel zou weten. Als je er zelf in zit, en echt gevoelens hebt voor iemand is dat niet anders, dan wanneer jij je vriend of man die je nu hebt zou moeten verlaten op eigen houtje. Liefde voor een getrouwde man voelt en is niet anders dan voor een vrijgezel.
Bij een vrijgezel is t vaak makkelijk om het uit te maken, omdat je genoeg redenen en irritaties krijgt op den duur die je over de drempel halen. Bij iemand die je nauwelijks ziet gaat de verliefdheid nooit over. Zie het dan maar eens uit te maken.
Quote als je op dit onderwerp googeld:
'Het schijnt dat 1 op de 3 vrouwen vroeg of laat minnares wordt van een getrouwde man. 80% van alle minnaressen weet zéker dat hun lover voor hen gaat kiezen. Maar wat een tegenvaller: slechts 1,5% van de vreemdgangers verlaat hun vrouw.'
Zie artikel over vreemdgaan
Geen idee op welk onderzoek deze percentages berusten, maar ik geloof het wel eigenlijk.
Ik zou het wel weten; dit was leuk voor een paar maanden, nieuwe ervaring en mooie dingen beleefd, maar nu is het avontuur voorbij. Op naar een volgende fase voor je, dit levert je te weinig op.
Succes ermee!
ja ,mensen hier zeggen niet iedereen zou hiervoor gaan, maar ik zie en hoor t ook om me heen, mannen die zijn uitgekeken op hun vrouw maar haar niet (durven te) verlaten, want dan zijn zij de slechterik, die hebben allemaal een ander ernaast.
En zeg dat niet te hard, dat jij het wel zou weten. Als je er zelf in zit, en echt gevoelens hebt voor iemand is dat niet anders, dan wanneer jij je vriend of man die je nu hebt zou moeten verlaten op eigen houtje. Liefde voor een getrouwde man voelt en is niet anders dan voor een vrijgezel.
Bij een vrijgezel is t vaak makkelijk om het uit te maken, omdat je genoeg redenen en irritaties krijgt op den duur die je over de drempel halen. Bij iemand die je nauwelijks ziet gaat de verliefdheid nooit over. Zie het dan maar eens uit te maken.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:43
quote:Digitalis schreef op 17 maart 2009 @ 18:23:
[...]
Dus jij wil een respectloze hufter die voor zijn vrouw (moeder van z'n kinderen) en voor jou geen respect heeft? Ben je masochistisch?
Eensch. Jij verlangt andere spelregels dan hij. (Volgens mij heb ik dit deze week vaker gezegd tegen een teleurgestelde minnares). Jij wil respect en hem stof tot nadenken geven. Ik denk dat je teveel wilt in dit geval. De spelregels zijn in dit geval toch echt anders want dit is geen gelijkwaardige relatie als ie om te beginnen al op zijn ontrouw is gestoeld. Jij wil ze blijkbaar alsnog veranderen omdat je je niet meer (of nooit) in dit spel kan vinden.
Wil je respect en het gevoel dat hij naar jou luistert en niet met je solt? Zoek dan een gelijkwaardige relatie met een man die niet dubbelspel speelt.
[...]
Dus jij wil een respectloze hufter die voor zijn vrouw (moeder van z'n kinderen) en voor jou geen respect heeft? Ben je masochistisch?
Eensch. Jij verlangt andere spelregels dan hij. (Volgens mij heb ik dit deze week vaker gezegd tegen een teleurgestelde minnares). Jij wil respect en hem stof tot nadenken geven. Ik denk dat je teveel wilt in dit geval. De spelregels zijn in dit geval toch echt anders want dit is geen gelijkwaardige relatie als ie om te beginnen al op zijn ontrouw is gestoeld. Jij wil ze blijkbaar alsnog veranderen omdat je je niet meer (of nooit) in dit spel kan vinden.
Wil je respect en het gevoel dat hij naar jou luistert en niet met je solt? Zoek dan een gelijkwaardige relatie met een man die niet dubbelspel speelt.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:48
quote:Nicky40 schreef op 17 maart 2009 @ 18:39:
gunst, wat een ellende
Ik heb er gelukkig nooit mee te maken gehad. Maar als ik je zo hoor moet je gewoon van die man af.
Maar hij eet gewoon van twee walletjes.
Je zei het zelf al in je openingspost: je bent meer waard dan dit
Mannen kunnen zo lief leuk en aardig doen dat het moeite kost ze niet te geloven. Hij haalt je telkens over om toch maar weer met hem verder te gaan. Zo te horen heeft ie je flink onder de duim
Gewoon bellen en zeggen dat het einde oefening is en dat ie maar een ander moet zoeken voor zijn uitjes en dan een ander telefoonnummer nemen, zijn mail blokkeren en proberen te vergeten.
Heel veel sterkte! ja dit is ook echt ellende
gunst, wat een ellende
Ik heb er gelukkig nooit mee te maken gehad. Maar als ik je zo hoor moet je gewoon van die man af.
Maar hij eet gewoon van twee walletjes.
Je zei het zelf al in je openingspost: je bent meer waard dan dit
Mannen kunnen zo lief leuk en aardig doen dat het moeite kost ze niet te geloven. Hij haalt je telkens over om toch maar weer met hem verder te gaan. Zo te horen heeft ie je flink onder de duim
Gewoon bellen en zeggen dat het einde oefening is en dat ie maar een ander moet zoeken voor zijn uitjes en dan een ander telefoonnummer nemen, zijn mail blokkeren en proberen te vergeten.
Heel veel sterkte! ja dit is ook echt ellende
dinsdag 17 maart 2009 om 18:54
quote:Crazyinlovee schreef op 17 maart 2009 @ 18:19:
Misschien houdt hij wel van je, maar er verandert daardoor niets in jullie relatie....
Dat hij om je geeft en dat hij je buien accepteert is zo weinig.
Hij is bij zijn vrouw! Dat is zijn relatie, en zijn leven.
Dit is eigenlijk het meest heldere antwoord.
Ik focus me al een jaar op de vraag of hij wel of niet van me zou houden, maar so what als ie wel van me zou houden? Het zou niks veranderen, want hij gaat 1. nooit bij zijn gezin weg en 2. ik zou hem toch ook niet willen want ik weet tot wat hij in staat is en 3. ik krijg nooit meer dan dit wat ie me nu geeft.
Ik weet genoeg.
Dank jullie wel. Ik hou jullie op de hoogte hoe en wat, ik hoop dat ik dit vast kan houden en hem voor altijd uit mijn leven kan zetten. Hij zal echt nooit gaan dat weet ik. Alleen ik ben degene die het kan stoppen.
Misschien houdt hij wel van je, maar er verandert daardoor niets in jullie relatie....
Dat hij om je geeft en dat hij je buien accepteert is zo weinig.
Hij is bij zijn vrouw! Dat is zijn relatie, en zijn leven.
Dit is eigenlijk het meest heldere antwoord.
Ik focus me al een jaar op de vraag of hij wel of niet van me zou houden, maar so what als ie wel van me zou houden? Het zou niks veranderen, want hij gaat 1. nooit bij zijn gezin weg en 2. ik zou hem toch ook niet willen want ik weet tot wat hij in staat is en 3. ik krijg nooit meer dan dit wat ie me nu geeft.
Ik weet genoeg.
Dank jullie wel. Ik hou jullie op de hoogte hoe en wat, ik hoop dat ik dit vast kan houden en hem voor altijd uit mijn leven kan zetten. Hij zal echt nooit gaan dat weet ik. Alleen ik ben degene die het kan stoppen.
dinsdag 17 maart 2009 om 18:56
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 17:19:
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Hier ben ik afgehaakt.
Heeft iemand Het Lijstje nog?
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Hier ben ik afgehaakt.
Heeft iemand Het Lijstje nog?
dinsdag 17 maart 2009 om 18:58
Stappenplan:
1. Lees vanavond nog het minnaressentopic op dit forum eens!
2. Ren verder morgen zo hard als je kan naar de boekhandel en koop: 'Als hij maar gelukkig is' en 'De duivelsdriehoek'.
3. Verbreek het contact met hem zoals jij denkt dat het goed voor jou is (de softe manier of de botte bijl manier), kom op, je kan het, je weet dat deze verhouding héél slecht voor je is, je bericht op dit forum is eerste stap in het verbreken van het contact, nu de volgende stap nemen....niet nadenken, dóen, je weet en vóelt dat dit contact slecht voor je is!
4. Maak een noodplan in geval van contact-opneem-neigingen: lijst met afleidingen die je kan gaan doen (sporten, shoppen, punnikken, whatever); regel een vriendin die je bij elke bel-neiging kan bellen ipv hem; schrijf het hele minnaressentopic vol, enzovoort.
5. Jank de ogen uit je kop.
6. Prent in je hoofd: 'deze verhouding is NIET goed voor mij, dit sta ik niet meer toe!'
Sterkte, het is kut, maar je kan het, je moet er doorheen, kop op!!!!!
1. Lees vanavond nog het minnaressentopic op dit forum eens!
2. Ren verder morgen zo hard als je kan naar de boekhandel en koop: 'Als hij maar gelukkig is' en 'De duivelsdriehoek'.
3. Verbreek het contact met hem zoals jij denkt dat het goed voor jou is (de softe manier of de botte bijl manier), kom op, je kan het, je weet dat deze verhouding héél slecht voor je is, je bericht op dit forum is eerste stap in het verbreken van het contact, nu de volgende stap nemen....niet nadenken, dóen, je weet en vóelt dat dit contact slecht voor je is!
4. Maak een noodplan in geval van contact-opneem-neigingen: lijst met afleidingen die je kan gaan doen (sporten, shoppen, punnikken, whatever); regel een vriendin die je bij elke bel-neiging kan bellen ipv hem; schrijf het hele minnaressentopic vol, enzovoort.
5. Jank de ogen uit je kop.
6. Prent in je hoofd: 'deze verhouding is NIET goed voor mij, dit sta ik niet meer toe!'
Sterkte, het is kut, maar je kan het, je moet er doorheen, kop op!!!!!
dinsdag 17 maart 2009 om 18:58
Meid kies lekker eieren voor je geld, hij is het iet waard om je zo druk over te maken ( hoewel het misschien wel zo voelt voor je). Daarnaast moet je ophouden om jezelf in een negatief daglicht te zetten door steeds dingen aan te halen als mijn kinderachtige buien etc. Het lijkt wel alsof hij je dat soort dingen aangepraat heeft door je te negeren als je een voor hem vervelende reactie hebt gegeven,en je gelooft het ook nog.
Hij weet precies hoe hij de zaak moet sturen om jou in zijn straatje te parkeren. Jij geeft bijvoorbeeld aan dat je het niet meer pikt, hij zet je in de wacht en bestempeld je als kinderachtig en jij gaat er uiteindelijk in mee, meneer lacht in zijn vuistje en jij zit met de gebakken peren.
Ik wil helemaal niet oordelen over het feit dat je het met een getrouwde man hebt aangelegd, maar ik vind het jammer dat je jezelf zo onwijs tekort doet
Hij weet precies hoe hij de zaak moet sturen om jou in zijn straatje te parkeren. Jij geeft bijvoorbeeld aan dat je het niet meer pikt, hij zet je in de wacht en bestempeld je als kinderachtig en jij gaat er uiteindelijk in mee, meneer lacht in zijn vuistje en jij zit met de gebakken peren.
Ik wil helemaal niet oordelen over het feit dat je het met een getrouwde man hebt aangelegd, maar ik vind het jammer dat je jezelf zo onwijs tekort doet
dinsdag 17 maart 2009 om 19:01
quote:fleurtje schreef op 17 maart 2009 @ 18:56:
[...]
Hier ben ik afgehaakt.
Heeft iemand Het Lijstje nog?
Je hoeft helemaal niet af te haken, want niks is wat het lijkt hoor.
Het was niet zo van in de kroeg of in de disco, hey jij ziet er leuk uit, ik ben verliefd op je, aan deze relatie ging echt wel het een en ander aan vooraf. Ik ben niet zomaar overstag gegaan. Zo wanhopig was ik niet. Hij heeft enorm veel moeite moeten doen. Ik ben niet zomaar iemand die langsliep en zich over hem heen stortte.Oordeel dus niet over iets waar je niets van weet.
[...]
Hier ben ik afgehaakt.
Heeft iemand Het Lijstje nog?
Je hoeft helemaal niet af te haken, want niks is wat het lijkt hoor.
Het was niet zo van in de kroeg of in de disco, hey jij ziet er leuk uit, ik ben verliefd op je, aan deze relatie ging echt wel het een en ander aan vooraf. Ik ben niet zomaar overstag gegaan. Zo wanhopig was ik niet. Hij heeft enorm veel moeite moeten doen. Ik ben niet zomaar iemand die langsliep en zich over hem heen stortte.Oordeel dus niet over iets waar je niets van weet.
dinsdag 17 maart 2009 om 19:04
quote:CharlotteC schreef op 17 maart 2009 @ 18:58:
Stappenplan:
1. Lees vanavond nog het minnaressentopic op dit forum eens!
2. Ren verder morgen zo hard als je kan naar de boekhandel en koop: 'Als hij maar gelukkig is' en 'De duivelsdriehoek'.
3. Verbreek het contact met hem zoals jij denkt dat het goed voor jou is (de softe manier of de botte bijl manier), kom op, je kan het, je weet dat deze verhouding héél slecht voor je is, je bericht op dit forum is eerste stap in het verbreken van het contact, nu de volgende stap nemen....niet nadenken, dóen, je weet en vóelt dat dit contact slecht voor je is!
4. Maak een noodplan in geval van contact-opneem-neigingen: lijst met afleidingen die je kan gaan doen (sporten, shoppen, punnikken, whatever); regel een vriendin die je bij elke bel-neiging kan bellen ipv hem; schrijf het hele minnaressentopic vol, enzovoort.
5. Jank de ogen uit je kop.
6. Prent in je hoofd: 'deze verhouding is NIET goed voor mij, dit sta ik niet meer toe!'
Sterkte, het is kut, maar je kan het, je moet er doorheen, kop op!!!!!
Die heb ik aaaaallemaal al gelezen! En het helpt geen moer, als je zelf niet wil. Je moet eerst door een diep tranendal (been there done that) en dan zie je iets aan de horizon gloren (mijn eigen ouwe gelukkige sterke emotioneel onafhankelijke ik) en dan ga je beseffen, hoeveel ik ook van hem hou, en hoeveel hij misschien ook van mij zou kunnen houden, het doet er niet toe. Ik raak mezelf kwijt, maar voordat je dat beseft moet je jezelf wel eerst kwijt zijn!
Ik zou bijna willen dat iedereen die er zo makkelijk over denkt het zelf zou meemaken, maar dit wens ik echt niemand toe!
Stappenplan:
1. Lees vanavond nog het minnaressentopic op dit forum eens!
2. Ren verder morgen zo hard als je kan naar de boekhandel en koop: 'Als hij maar gelukkig is' en 'De duivelsdriehoek'.
3. Verbreek het contact met hem zoals jij denkt dat het goed voor jou is (de softe manier of de botte bijl manier), kom op, je kan het, je weet dat deze verhouding héél slecht voor je is, je bericht op dit forum is eerste stap in het verbreken van het contact, nu de volgende stap nemen....niet nadenken, dóen, je weet en vóelt dat dit contact slecht voor je is!
4. Maak een noodplan in geval van contact-opneem-neigingen: lijst met afleidingen die je kan gaan doen (sporten, shoppen, punnikken, whatever); regel een vriendin die je bij elke bel-neiging kan bellen ipv hem; schrijf het hele minnaressentopic vol, enzovoort.
5. Jank de ogen uit je kop.
6. Prent in je hoofd: 'deze verhouding is NIET goed voor mij, dit sta ik niet meer toe!'
Sterkte, het is kut, maar je kan het, je moet er doorheen, kop op!!!!!
Die heb ik aaaaallemaal al gelezen! En het helpt geen moer, als je zelf niet wil. Je moet eerst door een diep tranendal (been there done that) en dan zie je iets aan de horizon gloren (mijn eigen ouwe gelukkige sterke emotioneel onafhankelijke ik) en dan ga je beseffen, hoeveel ik ook van hem hou, en hoeveel hij misschien ook van mij zou kunnen houden, het doet er niet toe. Ik raak mezelf kwijt, maar voordat je dat beseft moet je jezelf wel eerst kwijt zijn!
Ik zou bijna willen dat iedereen die er zo makkelijk over denkt het zelf zou meemaken, maar dit wens ik echt niemand toe!
dinsdag 17 maart 2009 om 19:34
Je bent er nog lang niet aan toe om hem los te laten. Dus geniet van je buitenvrouw positie. Van het idee van zijn grote liefde voor jou en die van zijn kinderen. Wel lullig trouwens dat hij jou als vervangende moeder niet vindt opwegen tegen de mogelijke vervangende vader.
Maar als je niet kan loslaten geniet dan. Of je voor hem een neukertje bent of zijn grote ware maar onmogelijke liefde doet niets af aan wat je kan krijgen voorlopig.
Dus accepteer dat en analyseer en denk niet teveel na. Als jullie soulmates zijn en meant to be dan komt het heus wel goed.
Vele minnaressen hebben het op deze gedachte jarenlang volgehouden.
Maar als je niet kan loslaten geniet dan. Of je voor hem een neukertje bent of zijn grote ware maar onmogelijke liefde doet niets af aan wat je kan krijgen voorlopig.
Dus accepteer dat en analyseer en denk niet teveel na. Als jullie soulmates zijn en meant to be dan komt het heus wel goed.
Vele minnaressen hebben het op deze gedachte jarenlang volgehouden.
dinsdag 17 maart 2009 om 19:41
quote:puk69 schreef op 17 maart 2009 @ 19:34:
Je bent er nog lang niet aan toe om hem los te laten. Ik ben het hier wel mee eens. Ga geen dingen doen zeggen, die je niet kunt waarmaken! hij zal echt niet zomaar opgeven, je hebt namelijk al vaker gezegd dat je niet verder wil en toch weer contact opnam (of hij) dus je bent je geloofwaardigheid ook kwijt, wat mij betreft! Dus geniet van je buitenvrouw positie. Van het idee van zijn grote liefde voor jou en die van zijn kinderen. Wel lullig trouwens dat hij jou als vervangende moeder niet vindt opwegen tegen de mogelijke vervangende vader.
Maar als je niet kan loslaten geniet dan. Of je voor hem een neukertje bent of zijn grote ware maar onmogelijke liefde doet niets af aan wat je kan krijgen voorlopig.
Dus accepteer dat en analyseer en denk niet teveel na. Als jullie soulmates zijn en meant to be dan komt het heus wel goed.
Vele minnaressen hebben het op deze gedachte jarenlang volgehouden.
Je bent er nog lang niet aan toe om hem los te laten. Ik ben het hier wel mee eens. Ga geen dingen doen zeggen, die je niet kunt waarmaken! hij zal echt niet zomaar opgeven, je hebt namelijk al vaker gezegd dat je niet verder wil en toch weer contact opnam (of hij) dus je bent je geloofwaardigheid ook kwijt, wat mij betreft! Dus geniet van je buitenvrouw positie. Van het idee van zijn grote liefde voor jou en die van zijn kinderen. Wel lullig trouwens dat hij jou als vervangende moeder niet vindt opwegen tegen de mogelijke vervangende vader.
Maar als je niet kan loslaten geniet dan. Of je voor hem een neukertje bent of zijn grote ware maar onmogelijke liefde doet niets af aan wat je kan krijgen voorlopig.
Dus accepteer dat en analyseer en denk niet teveel na. Als jullie soulmates zijn en meant to be dan komt het heus wel goed.
Vele minnaressen hebben het op deze gedachte jarenlang volgehouden.
dinsdag 17 maart 2009 om 19:44
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 19:01:
[...]
Je hoeft helemaal niet af te haken, want niks is wat het lijkt hoor.
Het was niet zo van in de kroeg of in de disco, hey jij ziet er leuk uit, ik ben verliefd op je, aan deze relatie ging echt wel het een en ander aan vooraf. Ik ben niet zomaar overstag gegaan. Zo wanhopig was ik niet. Hij heeft enorm veel moeite moeten doen. Ik ben niet zomaar iemand die langsliep en zich over hem heen stortte.Oordeel dus niet over iets waar je niets van weet.schijnbaar ben je wel wanhopig, je had ook NEE kunnen zeggen en er niks mee doen, maar dat heb je niet gedaan. je had ook "op zoek" kunnen gaan naar een man die niet getrouwd is!
[...]
Je hoeft helemaal niet af te haken, want niks is wat het lijkt hoor.
Het was niet zo van in de kroeg of in de disco, hey jij ziet er leuk uit, ik ben verliefd op je, aan deze relatie ging echt wel het een en ander aan vooraf. Ik ben niet zomaar overstag gegaan. Zo wanhopig was ik niet. Hij heeft enorm veel moeite moeten doen. Ik ben niet zomaar iemand die langsliep en zich over hem heen stortte.Oordeel dus niet over iets waar je niets van weet.schijnbaar ben je wel wanhopig, je had ook NEE kunnen zeggen en er niks mee doen, maar dat heb je niet gedaan. je had ook "op zoek" kunnen gaan naar een man die niet getrouwd is!
dinsdag 17 maart 2009 om 19:48
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 17:19:
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.Goh dit is een makkie, je geeft zelf alle antwoorden al, (zie vetgedrukt) dus wat wil je nog van dit forum?
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.Goh dit is een makkie, je geeft zelf alle antwoorden al, (zie vetgedrukt) dus wat wil je nog van dit forum?
dinsdag 17 maart 2009 om 20:01
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 18:11:
Als ik zou weten dat ie geen moer om me geeft dan ben ik weg. Dat is het enige wat me ermee door laat gaan.
Meisje, als hij ECHT van je zou houden, dan liep jij niet zo op je tenen, dan was jij niet bang om jezelf en je onzekerheden te laten zien. Dan had hij begrip gehad voor jouw gevoelens en manipuleerde hij jou er niet mee.
Als hij ECHT van je zou houden, dan zou hij inmiddels bij zijn vrouw en kinderen zijn weggegaan.
Dus, wees sterk. Vertel hem dat deze situatie jou frustreert en jij geen gelukkige relatie met hem hebt. En dan wis je al zijn nummers/ email/ ed en neem je nooit meer op als hij belt en open je zijn mailtjes ook nooit meer.
Als ik zou weten dat ie geen moer om me geeft dan ben ik weg. Dat is het enige wat me ermee door laat gaan.
Meisje, als hij ECHT van je zou houden, dan liep jij niet zo op je tenen, dan was jij niet bang om jezelf en je onzekerheden te laten zien. Dan had hij begrip gehad voor jouw gevoelens en manipuleerde hij jou er niet mee.
Als hij ECHT van je zou houden, dan zou hij inmiddels bij zijn vrouw en kinderen zijn weggegaan.
Dus, wees sterk. Vertel hem dat deze situatie jou frustreert en jij geen gelukkige relatie met hem hebt. En dan wis je al zijn nummers/ email/ ed en neem je nooit meer op als hij belt en open je zijn mailtjes ook nooit meer.
