Relaties
alle pijlers
hij of ik?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:19
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:35
quote:newstylista schreef op 17 maart 2009 @ 23:31:
[...]
maar Noa, serieus als iemand jouw dus op alle mogelijke manieren een miljoen wilt aftroggelen, ga je dan ook overstag? het is niet lullig bedoeld, maar ik vind het nogal naïef overkomen. het komt ook over als slachtoffergedrag. ik kon echt geen weerstand bieden want hij bleef maar op alle mogelijke manieren zijn liefde tonen. je hebt altijd een keus, je had dus ook nee kunnen blijven zeggen, dat dit niet makkelijk is, kan ik inkomen.
Nee maar ik zat op dat moment net na een scheiding, wilde zo graag weer voelen hoe het was om weer verliefd te zijn, even zoenen met gevoel (na 12 jaar), dus ik dacht waarom zou ik me dat gelukje ontnemen. Natuurlijk had ik nee kunnen zeggen, maar dat wilde ik niet.
Ik zou het nu NOOIT meer doen.
[...]
maar Noa, serieus als iemand jouw dus op alle mogelijke manieren een miljoen wilt aftroggelen, ga je dan ook overstag? het is niet lullig bedoeld, maar ik vind het nogal naïef overkomen. het komt ook over als slachtoffergedrag. ik kon echt geen weerstand bieden want hij bleef maar op alle mogelijke manieren zijn liefde tonen. je hebt altijd een keus, je had dus ook nee kunnen blijven zeggen, dat dit niet makkelijk is, kan ik inkomen.
Nee maar ik zat op dat moment net na een scheiding, wilde zo graag weer voelen hoe het was om weer verliefd te zijn, even zoenen met gevoel (na 12 jaar), dus ik dacht waarom zou ik me dat gelukje ontnemen. Natuurlijk had ik nee kunnen zeggen, maar dat wilde ik niet.
Ik zou het nu NOOIT meer doen.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:40
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 23:35:
[...]
Nee maar ik zat op dat moment net na een scheiding, wilde zo graag weer voelen hoe het was om weer verliefd te zijn, even zoenen met gevoel (na 12 jaar), dus ik dacht waarom zou ik me dat gelukje ontnemen. Natuurlijk had ik nee kunnen zeggen, maar dat wilde ik niet.
Ik zou het nu NOOIT meer doen.dat kan ik me voorstellen , maar snap je nu waarom ik de term "wanhopig" gebruikte?
[...]
Nee maar ik zat op dat moment net na een scheiding, wilde zo graag weer voelen hoe het was om weer verliefd te zijn, even zoenen met gevoel (na 12 jaar), dus ik dacht waarom zou ik me dat gelukje ontnemen. Natuurlijk had ik nee kunnen zeggen, maar dat wilde ik niet.
Ik zou het nu NOOIT meer doen.dat kan ik me voorstellen , maar snap je nu waarom ik de term "wanhopig" gebruikte?
dinsdag 17 maart 2009 om 23:41
quote:alice33 schreef op 17 maart 2009 @ 23:33:
Hi Noa,
Ik ben onlangs gestopt met roken. Cold Turkey. Geen uitstel van executie via nicotinepleisters voor mij. Dan maar liever een kortstondige ''pijn''. Was niet makkelijk, maar eigenlijk valt het me nog ontzettend mee. Het is meer het ''lijden'' dat je vreest . Stiekem ben ik echter tot nu toe apetrots op mezelf.
Dus kappuh nao, meid. Geef jezelf een reden om trots op jezelf te zijn.
Ik ben jaren terug ook gestopt met roken, maar pas na een paar terugvallen, zo zal het ook met dit geval zijn. Ik ben al een paar keer teruggevallen, maar nu moet het er echt een keer van komen. Ja, mijn grootste angst is het lijden, nu, vandaag voel ik me sterk, kan ik zo kappen. Maar morgen, overmorgen, als het wegebt en ik me realiseer dat ik hem nooit meer in die vorm mee zal maken? Dat ik geen deel meer uitmaak van zijn leven. Deed ik dat dan? Ja toch wel. Hij deelde zowat alles met me. Behalve dan wat ie met zn vrouw uitvreet verder, maar dat wil ik niet eens weten. Nee ik ben dit stomme gedoe zat. Ik eindig nog als een eenzaam zielig gerimpeld zonnebankbruin rokend mens die op dr minnaar wacht. Dat vooruitzicht is net zo erg als door hem gedumpt worden als hij me zat is.
Daarom moet ik nu wel de stekker eruit trekken.
Hi Noa,
Ik ben onlangs gestopt met roken. Cold Turkey. Geen uitstel van executie via nicotinepleisters voor mij. Dan maar liever een kortstondige ''pijn''. Was niet makkelijk, maar eigenlijk valt het me nog ontzettend mee. Het is meer het ''lijden'' dat je vreest . Stiekem ben ik echter tot nu toe apetrots op mezelf.
Dus kappuh nao, meid. Geef jezelf een reden om trots op jezelf te zijn.
Ik ben jaren terug ook gestopt met roken, maar pas na een paar terugvallen, zo zal het ook met dit geval zijn. Ik ben al een paar keer teruggevallen, maar nu moet het er echt een keer van komen. Ja, mijn grootste angst is het lijden, nu, vandaag voel ik me sterk, kan ik zo kappen. Maar morgen, overmorgen, als het wegebt en ik me realiseer dat ik hem nooit meer in die vorm mee zal maken? Dat ik geen deel meer uitmaak van zijn leven. Deed ik dat dan? Ja toch wel. Hij deelde zowat alles met me. Behalve dan wat ie met zn vrouw uitvreet verder, maar dat wil ik niet eens weten. Nee ik ben dit stomme gedoe zat. Ik eindig nog als een eenzaam zielig gerimpeld zonnebankbruin rokend mens die op dr minnaar wacht. Dat vooruitzicht is net zo erg als door hem gedumpt worden als hij me zat is.
Daarom moet ik nu wel de stekker eruit trekken.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:45
quote:newstylista schreef op 17 maart 2009 @ 23:40:
[...]
dat kan ik me voorstellen , maar snap je nu waarom ik de term "wanhopig" gebruikte?Nee snap ik niet, want als ik dat echt zou zijn geweest had het ook zomaar iemand uit de kroeg kunnen zijn. Er zijn in die tijd zat andere mannen (nou ja, 2 dan) die me ook zagen zitten geweest, maar daar werd ik niet warm van. Als ik wanhopig zou zijn geweest had ik me wel aan een van hen vergrepen.
[...]
dat kan ik me voorstellen , maar snap je nu waarom ik de term "wanhopig" gebruikte?Nee snap ik niet, want als ik dat echt zou zijn geweest had het ook zomaar iemand uit de kroeg kunnen zijn. Er zijn in die tijd zat andere mannen (nou ja, 2 dan) die me ook zagen zitten geweest, maar daar werd ik niet warm van. Als ik wanhopig zou zijn geweest had ik me wel aan een van hen vergrepen.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:48
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 23:41:
[...]
Ik ben jaren terug ook gestopt met roken, maar pas na een paar terugvallen, zo zal het ook met dit geval zijn. Ik ben al een paar keer teruggevallen, maar nu moet het er echt een keer van komen. Ja, mijn grootste angst is het lijden, nu, vandaag voel ik me sterk, kan ik zo kappen. Maar morgen, overmorgen, als het wegebt en ik me realiseer dat ik hem nooit meer in die vorm mee zal maken? Dat ik geen deel meer uitmaak van zijn leven. Deed ik dat dan? Ja toch wel. Hij deelde zowat alles met me. Behalve dan wat ie met zn vrouw uitvreet verder, maar dat wil ik niet eens weten. Nee ik ben dit stomme gedoe zat. Ik eindig nog als een eenzaam zielig gerimpeld zonnebankbruin rokend mens die op dr minnaar wacht. Dat vooruitzicht is net zo erg als door hem gedumpt worden als hij me zat is.
Daarom moet ik nu wel de stekker eruit trekken.Probeer toch ergens de humor te vinden. Hang voor mijn part de slogan van Obama op je spiegel: ''Yes we can''.
[...]
Ik ben jaren terug ook gestopt met roken, maar pas na een paar terugvallen, zo zal het ook met dit geval zijn. Ik ben al een paar keer teruggevallen, maar nu moet het er echt een keer van komen. Ja, mijn grootste angst is het lijden, nu, vandaag voel ik me sterk, kan ik zo kappen. Maar morgen, overmorgen, als het wegebt en ik me realiseer dat ik hem nooit meer in die vorm mee zal maken? Dat ik geen deel meer uitmaak van zijn leven. Deed ik dat dan? Ja toch wel. Hij deelde zowat alles met me. Behalve dan wat ie met zn vrouw uitvreet verder, maar dat wil ik niet eens weten. Nee ik ben dit stomme gedoe zat. Ik eindig nog als een eenzaam zielig gerimpeld zonnebankbruin rokend mens die op dr minnaar wacht. Dat vooruitzicht is net zo erg als door hem gedumpt worden als hij me zat is.
Daarom moet ik nu wel de stekker eruit trekken.Probeer toch ergens de humor te vinden. Hang voor mijn part de slogan van Obama op je spiegel: ''Yes we can''.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:48
quote:Elenas schreef op 17 maart 2009 @ 23:01:
[...]
Er zijn twee scenario's:
A) hij beseft ineens dat hij je wil, staat voor je deur en jij stuurt hem terug naar zijn vrouw (of jij gaat verder met hem en moet constant met de angst leven dat jij hem hetzelfde flikt)
hij doet niks en jij bent gefrustreerd daarover waardoor je het niet af kan sluiten.
Niet bepaald een win/win-situatie he? Hou je hoofd getild en ga je frustraties niet op hem projecteren door hem een schuldgevoel aan proberen te praten want dan verlies je zeker je waardigheid en kom je over als een jengelend en hangend hoopje ellende.
Wat ik dan moet doen bij scenario:
A: de deur dichthouden. Ook de telefoon, mail, mijn oren alles.
B: ook niks doen als hij niks doet.
Dan is het een win/verlies situatie. Win voor mij, verlies (van mij) voor hem.
[...]
Er zijn twee scenario's:
A) hij beseft ineens dat hij je wil, staat voor je deur en jij stuurt hem terug naar zijn vrouw (of jij gaat verder met hem en moet constant met de angst leven dat jij hem hetzelfde flikt)
hij doet niks en jij bent gefrustreerd daarover waardoor je het niet af kan sluiten.Niet bepaald een win/win-situatie he? Hou je hoofd getild en ga je frustraties niet op hem projecteren door hem een schuldgevoel aan proberen te praten want dan verlies je zeker je waardigheid en kom je over als een jengelend en hangend hoopje ellende.
Wat ik dan moet doen bij scenario:
A: de deur dichthouden. Ook de telefoon, mail, mijn oren alles.
B: ook niks doen als hij niks doet.
Dan is het een win/verlies situatie. Win voor mij, verlies (van mij) voor hem.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:51
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 23:45:
[...]
Nee snap ik niet, want als ik dat echt zou zijn geweest had het ook zomaar iemand uit de kroeg kunnen zijn. Er zijn in die tijd zat andere mannen (nou ja, 2 dan) die me ook zagen zitten geweest, maar daar werd ik niet warm van. Als ik wanhopig zou zijn geweest had ik me wel aan een van hen vergrepen.oke maar hij wist dat je net gescheiden was? zei hij constant lieve dingen tegen je (dingen die wou horen) ik neem aan dat je dat niet hebt verteld aan die mannen uit de kroeg? zeiden zei lieve dingen tegen je?
[...]
Nee snap ik niet, want als ik dat echt zou zijn geweest had het ook zomaar iemand uit de kroeg kunnen zijn. Er zijn in die tijd zat andere mannen (nou ja, 2 dan) die me ook zagen zitten geweest, maar daar werd ik niet warm van. Als ik wanhopig zou zijn geweest had ik me wel aan een van hen vergrepen.oke maar hij wist dat je net gescheiden was? zei hij constant lieve dingen tegen je (dingen die wou horen) ik neem aan dat je dat niet hebt verteld aan die mannen uit de kroeg? zeiden zei lieve dingen tegen je?
dinsdag 17 maart 2009 om 23:52
quote:Noa_73 schreef op 17 maart 2009 @ 23:51:
[...]
Nou het zal ook wel dankzij jullie zijn als dit lukt, ik ken jullie wel niet, maar het helpt wel om niet terug te vallen in geidealiseerde gedachten over zijn liefde voor mij, wat ik hem aan zou doen als ik zou breken, dat ik de liefde van mijn leven kwijt zou raken als ik breek met m en nooit meer iemand zal tegenkomen als hem. Dat houd me al een half jaar tegen om voor mezelf te kiezen.
Ik weet dat ik t kan, maar ben niet zeker of ik t wil.
[...]
Nou het zal ook wel dankzij jullie zijn als dit lukt, ik ken jullie wel niet, maar het helpt wel om niet terug te vallen in geidealiseerde gedachten over zijn liefde voor mij, wat ik hem aan zou doen als ik zou breken, dat ik de liefde van mijn leven kwijt zou raken als ik breek met m en nooit meer iemand zal tegenkomen als hem. Dat houd me al een half jaar tegen om voor mezelf te kiezen.
Ik weet dat ik t kan, maar ben niet zeker of ik t wil.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:57
quote:newstylista schreef op 17 maart 2009 @ 23:51:
[...]
oke maar hij wist dat je net gescheiden was? zei hij constant lieve dingen tegen je (dingen die wou horen) ik neem aan dat je dat niet hebt verteld aan die mannen uit de kroeg? zeiden zei lieve dingen tegen je?
Nee die mannen in de kroeg liet ik niet zo dichtbij komen. Mannen in de kroeg bedoelde ik meer in de algemene zin trouwens.
hij wist het allemaal natuurlijk van me, hebben de eerste maanden uren en uren gepraat elke dag. En ja hij zei al de juiste dingen, soms lag het er zo dik bovenop dat ik dacht wat een slijmbal en het me zelfs irriteerde soms. Maar dan nam ik afstand en dat trok hem nog meer naar me toe. Waardoor hij dingen voor me ging doen die hij nu natuurlijk niet meer doet. De buit is binnen. Maar toen vond ik t fantastisch, was helemaal in de wolken op een gegeven moment toen ik het maar allemaal over me heen liet komen. De druppel dat ik hem echt toeliet, was de gedachte dat ik iemand die me zo op handen droeg een keer in mijn leven verdiende. Hij was gewoon een en al aandacht. Dus ik dacht als ik dan verliefd moet worden op iemand dan iemand zoals hij. En daar ging ik.
[...]
oke maar hij wist dat je net gescheiden was? zei hij constant lieve dingen tegen je (dingen die wou horen) ik neem aan dat je dat niet hebt verteld aan die mannen uit de kroeg? zeiden zei lieve dingen tegen je?
Nee die mannen in de kroeg liet ik niet zo dichtbij komen. Mannen in de kroeg bedoelde ik meer in de algemene zin trouwens.
hij wist het allemaal natuurlijk van me, hebben de eerste maanden uren en uren gepraat elke dag. En ja hij zei al de juiste dingen, soms lag het er zo dik bovenop dat ik dacht wat een slijmbal en het me zelfs irriteerde soms. Maar dan nam ik afstand en dat trok hem nog meer naar me toe. Waardoor hij dingen voor me ging doen die hij nu natuurlijk niet meer doet. De buit is binnen. Maar toen vond ik t fantastisch, was helemaal in de wolken op een gegeven moment toen ik het maar allemaal over me heen liet komen. De druppel dat ik hem echt toeliet, was de gedachte dat ik iemand die me zo op handen droeg een keer in mijn leven verdiende. Hij was gewoon een en al aandacht. Dus ik dacht als ik dan verliefd moet worden op iemand dan iemand zoals hij. En daar ging ik.
dinsdag 17 maart 2009 om 23:59
quote:meds schreef op 17 maart 2009 @ 23:48:
heb je het al uitgemaakt?
nee
maar ik heb m ook niet gebeld, of gesmst of wat dan ook.
ik weet even nu niet wat te doen, dus ik hou me afzijdig.
ik wacht op het juiste moment. maar ik voel wel dat ik me afsluit voor m. Ik weet ook niet meer wat ik tegen m moet zeggen als hij belt. Ik heb hem niet zoveel meer te zeggen.
heb je het al uitgemaakt?
nee
maar ik heb m ook niet gebeld, of gesmst of wat dan ook.
ik weet even nu niet wat te doen, dus ik hou me afzijdig.
ik wacht op het juiste moment. maar ik voel wel dat ik me afsluit voor m. Ik weet ook niet meer wat ik tegen m moet zeggen als hij belt. Ik heb hem niet zoveel meer te zeggen.
woensdag 18 maart 2009 om 00:32
woensdag 18 maart 2009 om 09:26
quote:meds schreef op 18 maart 2009 @ 00:32:
Je weet niet wat te doen? R U kidding me? Je zou het toch uitmaken, want deze relatie is volstrekt kansloos. Heel simpel, je belt hem en zegt dat je dit niet meer wilt, of je smst of je mailt, en daarna delete je hem uit je computer en gsm. Heel simpel hoor
nee, verkeerd gezegd van mij, ik weet wel wat te doen (stoppen) maar niet hoe. Wil t niet op zo een manier doen dat hij me niet serieus neemt, of dat ik kan terugkrabbelen.
Ik wil t goed doen zeg maar, nu definitief. Daar zit ik nu mee. Gewoon kappen okee, een sms sturen is makkelijk, maar het gaat om hoe ik me daarna ga gedragen. Daar ben ik onzeker over, of ik het vol ga houden. Ik weet dat ik moet volhouden, zeker als ik serieus genomen wil worden. Ik wil gewoon niet terugvallen als ik t doe.
Je weet niet wat te doen? R U kidding me? Je zou het toch uitmaken, want deze relatie is volstrekt kansloos. Heel simpel, je belt hem en zegt dat je dit niet meer wilt, of je smst of je mailt, en daarna delete je hem uit je computer en gsm. Heel simpel hoor
nee, verkeerd gezegd van mij, ik weet wel wat te doen (stoppen) maar niet hoe. Wil t niet op zo een manier doen dat hij me niet serieus neemt, of dat ik kan terugkrabbelen.
Ik wil t goed doen zeg maar, nu definitief. Daar zit ik nu mee. Gewoon kappen okee, een sms sturen is makkelijk, maar het gaat om hoe ik me daarna ga gedragen. Daar ben ik onzeker over, of ik het vol ga houden. Ik weet dat ik moet volhouden, zeker als ik serieus genomen wil worden. Ik wil gewoon niet terugvallen als ik t doe.
woensdag 18 maart 2009 om 09:32
Doe het eerst maar. Eerst de ene hobbel, daarna de andere. Als je je voor de eerste hobbel al gaat afvragen hoe je de rest in godsnaam moet nemen, dan begin je er van pure ellende al niet meer aan. En er zit in dit geval toch weinig anders op.
Tenzij je zin hebt om je nog jaren in ellende te blijven wentelen, maar hee: daar is het leven echt te kort voor, hoor!
(en ik weet dat ik makkelijk praten heb vanaf de zijlijn, maar ik probeer ook maar een peptalk...)
Tenzij je zin hebt om je nog jaren in ellende te blijven wentelen, maar hee: daar is het leven echt te kort voor, hoor!
(en ik weet dat ik makkelijk praten heb vanaf de zijlijn, maar ik probeer ook maar een peptalk...)
woensdag 18 maart 2009 om 09:58
woensdag 18 maart 2009 om 10:05
woensdag 18 maart 2009 om 10:15
Desnoods voeg je er voor de vorm nog aan toe dat je zijn vrouw inlicht als hij je nog één keer durft te bellen , mailen of te sms'en . Maar het lijkt me handiger als je gewoon zelf zorgt dat je zijn mail niet meer kunt lezen en zijn sms'en ongelezen verwijdert .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 18 maart 2009 om 10:15
Eigenlijk zouden minnaressen een tijdje moeten proefsamenwonen met hun GM. Wegens kat van huis wonen "mijn" GM en ik al anderhalve week zo´n beetje samen en tot mijn vreugde hebben we last van wrijvingen. Mijn dagelijkse routine wordt in de war gestuurd door die aandachtvretende vent om me heen, samen slapen is leuk maar de voordelen wegen niet op tegen de nadelen: ik ben mijn rust kwijt. Zo leren we onze plek in elkaars leven kennen: seks, romantische uitjes en that´s it. Toch houden we wel van elkaar.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
