Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik er vanaf?
dinsdag 3 maart 2009 om 14:27
Ja, dit klinkt raar, maar ik heb echt al jullie tips nodig..
Ik heb een relatie met een hele leuke man, maar om persoonlijke redenen wil ik stoppen met de relatie. Nu weet ik wel dat ik dit eigenlijk gewoon recht voor zn raap zou moeten zeggen, maar ik kan het gewoon niet opbrengen omdat ik weet dat ik hem daar enorm mee zou kwetsen. Elke keer als ik een poging wil wagen zakt de moed me in de schoenen. En hij doet ook niks verkeerd, eigenlijk, dus ik kan ook niet zeggen dat ik het uitmaak omdat hij zo´n eikel is, of iets in die richting.
Kortom, ik heb tips nodig om van mijn man af te komen, en dan echte! (en oja, ik ben mij er al heel erg van bewust dat het heel erg fout, onbeschoft niet netjes en oneerlijk is)
Bedankt!
Ik heb een relatie met een hele leuke man, maar om persoonlijke redenen wil ik stoppen met de relatie. Nu weet ik wel dat ik dit eigenlijk gewoon recht voor zn raap zou moeten zeggen, maar ik kan het gewoon niet opbrengen omdat ik weet dat ik hem daar enorm mee zou kwetsen. Elke keer als ik een poging wil wagen zakt de moed me in de schoenen. En hij doet ook niks verkeerd, eigenlijk, dus ik kan ook niet zeggen dat ik het uitmaak omdat hij zo´n eikel is, of iets in die richting.
Kortom, ik heb tips nodig om van mijn man af te komen, en dan echte! (en oja, ik ben mij er al heel erg van bewust dat het heel erg fout, onbeschoft niet netjes en oneerlijk is)
Bedankt!
dinsdag 3 maart 2009 om 14:34
De onbeschofte-dump-top-vier (met dank aan verschillende films en series):
1) Via een post-it die je in zijn agenda plakt als hij even niet kijkt.
2) Via een smsje: ik wil geen relatie meer met je, val me niet meer lastig
3) Via MSN: jong en hip, en net zo onpersoonlijk als de andere twee media
4) Via de negeer-modus: laat niets meer van je horen, neem de telefoon niet meer op. Werkt goed voor mannen, dus zal voor vrouwen ook wel effectief zijn
1) Via een post-it die je in zijn agenda plakt als hij even niet kijkt.
2) Via een smsje: ik wil geen relatie meer met je, val me niet meer lastig
3) Via MSN: jong en hip, en net zo onpersoonlijk als de andere twee media
4) Via de negeer-modus: laat niets meer van je horen, neem de telefoon niet meer op. Werkt goed voor mannen, dus zal voor vrouwen ook wel effectief zijn
dinsdag 3 maart 2009 om 14:38
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Het is nog veel fouter en onbeschofter, niet netjes en oneerlijk om hem aan het lijntje te houden omdat je m niet wilt kwetsen, dan om eerlijk te zijn. je maakt het uit omdat je niet verliefd genoeg bent, omdat je niet toe bent aan een relatie. alle redenen zijn goed als jij onvoldoende voelt. als het echt zo'n goede vent is, dan verdient ie ook iemand die 100% voor m kan gaan, en kennelijk kun je dat niet, anders wilde je het niet uitmaken.
dinsdag 3 maart 2009 om 14:57
Hoi return of kreng, jij zegt precies wat ik bedoel, dit weet ik en zo voel ik het ook, maar het lukt me gewoon niet dit recht in zn gezicht te zeggen. Na enige zelfanalyse ben ik er wel achter waarom ik dit zo moeilijk vind:
1) Ik heb hem een belofte gedaan bij hem te blijven, en ik vind het erg moeilijk een belofte te verbreken (vrouw een vrouw, een woord een woord). Die belofte kan ik wel verbreken maar dan moet hij eerst iets heel erg fout doen en dat zie ik niet gebeuren
2) Wellicht heeft het ermee te maken dat ik dit een keer eerder heb meegemaakt, mijn ex begon toen vreselijk te huilen en hij was zo ontzettend verdrietig, ook al weet ik dat dat de goede beslissing was, het breekt nog steeds mijn hart als ik aan dat moment denk, hij had het niet verdient, is altijd goed voor me geweest.
Ik wou gewoon dat er een andere manier was, dat hij morgen ineens ontzettend verliefd zou worden op een andere vrouw, dat hij tegen me zou zeggen dat hij niets meer voor me voelt, dat hij ineens de geweldigste baan ooit in verweggistan kan krijgen (en ik dus niet meewil), dat hij ineens inziet dat hij zich in mij vergist heeft.. met andere woorden: ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.
1) Ik heb hem een belofte gedaan bij hem te blijven, en ik vind het erg moeilijk een belofte te verbreken (vrouw een vrouw, een woord een woord). Die belofte kan ik wel verbreken maar dan moet hij eerst iets heel erg fout doen en dat zie ik niet gebeuren
2) Wellicht heeft het ermee te maken dat ik dit een keer eerder heb meegemaakt, mijn ex begon toen vreselijk te huilen en hij was zo ontzettend verdrietig, ook al weet ik dat dat de goede beslissing was, het breekt nog steeds mijn hart als ik aan dat moment denk, hij had het niet verdient, is altijd goed voor me geweest.
Ik wou gewoon dat er een andere manier was, dat hij morgen ineens ontzettend verliefd zou worden op een andere vrouw, dat hij tegen me zou zeggen dat hij niets meer voor me voelt, dat hij ineens de geweldigste baan ooit in verweggistan kan krijgen (en ik dus niet meewil), dat hij ineens inziet dat hij zich in mij vergist heeft.. met andere woorden: ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.
dinsdag 3 maart 2009 om 15:01
quote:Keranet schreef op 03 maart 2009 @ 14:57:
ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.
Vergeet dat maar...misschien heb jij nu net die goede man getroffen die je niet bedriegt of die gewoon oprecht heel veel van jou houdt.
Hoelang zijn jullie getrouwd? Relatietheraptie al overwogen?
ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.
Vergeet dat maar...misschien heb jij nu net die goede man getroffen die je niet bedriegt of die gewoon oprecht heel veel van jou houdt.
Hoelang zijn jullie getrouwd? Relatietheraptie al overwogen?
dinsdag 3 maart 2009 om 15:09
Sja, soms moet je nare dingen zelf oplossen. hoort bij verantwoordelijkheid en volwassen zijn enzo. Dat is inderdaad moeilijk en ik begrijp at je wel veel om m geeft en m niet wil kwetsen, maar als jij degene bent die het niet meer ziet zitten moet je ook zelf de verantwoordelijkheid nemen om het uit te maken.
Anders moet je gewoon vreemdgaan en zorgen dat je betrapt wordt. Als ie je met een ander in bed aantreft valt het kwartje ook wel en hoef je m niet te zeggen dat je genoeg van m houdt. ( maar ja, dat is natuurlijk wel pas echt gemeen, onbeschoft, niet eerlijk etc..).
Anders moet je gewoon vreemdgaan en zorgen dat je betrapt wordt. Als ie je met een ander in bed aantreft valt het kwartje ook wel en hoef je m niet te zeggen dat je genoeg van m houdt. ( maar ja, dat is natuurlijk wel pas echt gemeen, onbeschoft, niet eerlijk etc..).
dinsdag 3 maart 2009 om 15:14
quote:Keranet schreef op 03 maart 2009 @ 14:27:
Ja, dit klinkt raar, maar ik heb echt al jullie tips nodig..
Ik heb een relatie met een hele leuke man, maar om persoonlijke redenen wil ik stoppen met de relatie. Nu weet ik wel dat ik dit eigenlijk gewoon recht voor zn raap zou moeten zeggen, maar ik kan het gewoon niet opbrengen omdat ik weet dat ik hem daar enorm mee zou kwetsen. Elke keer als ik een poging wil wagen zakt de moed me in de schoenen. En hij doet ook niks verkeerd, eigenlijk, dus ik kan ook niet zeggen dat ik het uitmaak omdat hij zo´n eikel is, of iets in die richting.
Kortom, ik heb tips nodig om van mijn man af te komen, en dan echte! (en oja, ik ben mij er al heel erg van bewust dat het heel erg fout, onbeschoft niet netjes en oneerlijk is)
Bedankt!
Het wordt steeds zotter hier.
Tips; Gewoon zeggen! Niets zeggen of gewoon niets laten horen kan erger kwetsen. Daarbij heeft dan ook nog eens onduidelijkheid.
Als je groot genoeg bent om met een man te rommelen/scharrelen/ een relatie aan te gaan, ben je ook groot genoeg om die fatsoenlijk te beëindigen.
En volgende keer eerst nadenken of je er wel aan toe bent.
Ja, dit klinkt raar, maar ik heb echt al jullie tips nodig..
Ik heb een relatie met een hele leuke man, maar om persoonlijke redenen wil ik stoppen met de relatie. Nu weet ik wel dat ik dit eigenlijk gewoon recht voor zn raap zou moeten zeggen, maar ik kan het gewoon niet opbrengen omdat ik weet dat ik hem daar enorm mee zou kwetsen. Elke keer als ik een poging wil wagen zakt de moed me in de schoenen. En hij doet ook niks verkeerd, eigenlijk, dus ik kan ook niet zeggen dat ik het uitmaak omdat hij zo´n eikel is, of iets in die richting.
Kortom, ik heb tips nodig om van mijn man af te komen, en dan echte! (en oja, ik ben mij er al heel erg van bewust dat het heel erg fout, onbeschoft niet netjes en oneerlijk is)
Bedankt!
Het wordt steeds zotter hier.
Tips; Gewoon zeggen! Niets zeggen of gewoon niets laten horen kan erger kwetsen. Daarbij heeft dan ook nog eens onduidelijkheid.
Als je groot genoeg bent om met een man te rommelen/scharrelen/ een relatie aan te gaan, ben je ook groot genoeg om die fatsoenlijk te beëindigen.
En volgende keer eerst nadenken of je er wel aan toe bent.
dinsdag 3 maart 2009 om 15:15
Daar ben ik ook bang voor.. Ik ben niet getrouwd overigens maar ik zal toch even iets meer bekend maken over de reden waarom ik de relatie wil beeindigen.
Het zit zo:
Ik woon niet in NL maar in het buitenland, daar ben ik in eerste instantie terecht gekomen voor mijn werk. Hem aldaar ontmoet, de vonken sprongen ervanaf. Toen mijn tijd daar erop zat, besloten dat we in zijn woonland een leven op wilden bouwen. Ik dacht toen dat ik het daar wel goed naar mijn zin zou hebben, maarja, dat blijft altijd een gok natuurlijk.
Uiteindelijk, na twee jaar hier wonen, heb ik het ook nog wel naar mijn zin, maar ik heb gewoon vreselijke heimwee naar Nederland, naar mijn familie en vriendinnetjes, naar de h&m en de ikea, lange strand/boswandelingen, de seizoenen nouja, kortom, alles. Nou zeggen jullie waarschijnlijk: waarom gaan jullie dan niet naar NL? Nou, ik ben bang - of weet eigenlijk wel zeker - dat hij daar helemaal niet kan aarden en niet gelukkig zou zijn. We zijn een keer voor een lange vakantie in NL geweest en dat zei genoeg. De opties zijn dus of ik ongelukkig en blijven wonen in zijn thuisland of hij ongelukkig wonen in NL.
Dat lijkt mij niet echt een goed basis om op verder te gaan ook al houden we wel van elkaar. Ik heb dus het gevoel dat er geen toekomst is voor ons, maar het feit dat we nog wel van elkaar houden maakt het zo moeilijk voor mij om er een eind aan te maken.
Het zit zo:
Ik woon niet in NL maar in het buitenland, daar ben ik in eerste instantie terecht gekomen voor mijn werk. Hem aldaar ontmoet, de vonken sprongen ervanaf. Toen mijn tijd daar erop zat, besloten dat we in zijn woonland een leven op wilden bouwen. Ik dacht toen dat ik het daar wel goed naar mijn zin zou hebben, maarja, dat blijft altijd een gok natuurlijk.
Uiteindelijk, na twee jaar hier wonen, heb ik het ook nog wel naar mijn zin, maar ik heb gewoon vreselijke heimwee naar Nederland, naar mijn familie en vriendinnetjes, naar de h&m en de ikea, lange strand/boswandelingen, de seizoenen nouja, kortom, alles. Nou zeggen jullie waarschijnlijk: waarom gaan jullie dan niet naar NL? Nou, ik ben bang - of weet eigenlijk wel zeker - dat hij daar helemaal niet kan aarden en niet gelukkig zou zijn. We zijn een keer voor een lange vakantie in NL geweest en dat zei genoeg. De opties zijn dus of ik ongelukkig en blijven wonen in zijn thuisland of hij ongelukkig wonen in NL.
Dat lijkt mij niet echt een goed basis om op verder te gaan ook al houden we wel van elkaar. Ik heb dus het gevoel dat er geen toekomst is voor ons, maar het feit dat we nog wel van elkaar houden maakt het zo moeilijk voor mij om er een eind aan te maken.
dinsdag 3 maart 2009 om 15:17
quote:Keranet schreef op 03 maart 2009 @ 14:57:
Hoi return of kreng, jij zegt precies wat ik bedoel, dit weet ik en zo voel ik het ook, maar het lukt me gewoon niet dit recht in zn gezicht te zeggen. Na enige zelfanalyse ben ik er wel achter waarom ik dit zo moeilijk vind:
1) Ik heb hem een belofte gedaan bij hem te blijven, en ik vind het erg moeilijk een belofte te verbreken (vrouw een vrouw, een woord een woord). Die belofte kan ik wel verbreken maar dan moet hij eerst iets heel erg fout doen en dat zie ik niet gebeuren
2) Wellicht heeft het ermee te maken dat ik dit een keer eerder heb meegemaakt, mijn ex begon toen vreselijk te huilen en hij was zo ontzettend verdrietig, ook al weet ik dat dat de goede beslissing was, het breekt nog steeds mijn hart als ik aan dat moment denk, hij had het niet verdient, is altijd goed voor me geweest.
Ik wou gewoon dat er een andere manier was, dat hij morgen ineens ontzettend verliefd zou worden op een andere vrouw, dat hij tegen me zou zeggen dat hij niets meer voor me voelt, dat hij ineens de geweldigste baan ooit in verweggistan kan krijgen (en ik dus niet meewil), dat hij ineens inziet dat hij zich in mij vergist heeft.. met andere woorden: ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.Gewoon laten merken wat voor hork je bent dat je het op deze manier op wilt lossen. Dan is ie binnen no-time weg.
Hoi return of kreng, jij zegt precies wat ik bedoel, dit weet ik en zo voel ik het ook, maar het lukt me gewoon niet dit recht in zn gezicht te zeggen. Na enige zelfanalyse ben ik er wel achter waarom ik dit zo moeilijk vind:
1) Ik heb hem een belofte gedaan bij hem te blijven, en ik vind het erg moeilijk een belofte te verbreken (vrouw een vrouw, een woord een woord). Die belofte kan ik wel verbreken maar dan moet hij eerst iets heel erg fout doen en dat zie ik niet gebeuren
2) Wellicht heeft het ermee te maken dat ik dit een keer eerder heb meegemaakt, mijn ex begon toen vreselijk te huilen en hij was zo ontzettend verdrietig, ook al weet ik dat dat de goede beslissing was, het breekt nog steeds mijn hart als ik aan dat moment denk, hij had het niet verdient, is altijd goed voor me geweest.
Ik wou gewoon dat er een andere manier was, dat hij morgen ineens ontzettend verliefd zou worden op een andere vrouw, dat hij tegen me zou zeggen dat hij niets meer voor me voelt, dat hij ineens de geweldigste baan ooit in verweggistan kan krijgen (en ik dus niet meewil), dat hij ineens inziet dat hij zich in mij vergist heeft.. met andere woorden: ik zou hem er graag op een subtiele manier van overtuigen dat wij niet bijelkaar horen zodat niet ik, maar hij uiteindelijk zelf de conclusie trekt en er vrede mee heeft. Dus daar zocht ik tips voor. Ook al weet ik dat dit heel erg fout is.Gewoon laten merken wat voor hork je bent dat je het op deze manier op wilt lossen. Dan is ie binnen no-time weg.
dinsdag 3 maart 2009 om 15:21
Ik heb het ook net uitgemaakt.....na lang niet durven! Doen! Het verlicht je! Gewoon zeggen: ik heb niet meer het juiste gevoel en ik wil onze relatie beeindigen. We hebben het heel fijn gehad samen, maar het is echt voorbij nu helaas. Ik heb de fout gemaakt nog teveel uit te leggen mbt zijn en mijn fouten. Dat moet je niet doen! Gewoon eenvoudig houden en niet teveel antwoorden op vragen.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 3 maart 2009 om 15:34
dinsdag 3 maart 2009 om 15:38
Zo komt het op mij ook over Extrahalo. Waarom Keranet, zou je anders niet bespreekbaar maken wat jij voelt en wilt?
In een relatie, waarin je elkaar beloofd altijd bij elkaar te blijven moet je het toch zeker wel over dit soort dingen kunnen hebben? Anders stelt het bijzonder weinig voor, en was het gewoon dom om zoiets te beloven. (vind het toch altijd dom, want je weet niet wat de toekomst breng, maar los daarvan snap ik je redenatie echt niet).
In een relatie, waarin je elkaar beloofd altijd bij elkaar te blijven moet je het toch zeker wel over dit soort dingen kunnen hebben? Anders stelt het bijzonder weinig voor, en was het gewoon dom om zoiets te beloven. (vind het toch altijd dom, want je weet niet wat de toekomst breng, maar los daarvan snap ik je redenatie echt niet).
dinsdag 3 maart 2009 om 15:47
Wacht even, je wil het uitmaken omdat je denkt dat het misschien niet gaat lukken als je probeert ergens anders te wonen? Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Juist, het gaat uit want hij wil terug naar huis. En wat ga jij nu doen? Het uitmaken en bij voorbaat al de handdoek in de ring gooien. Niet slim, althans, deze redenatie klopt van geen kant.
Praat met hem. Het is doodnormaal in een internationale relatie om heimwee te hebben. Overweeg de optie naar Nederland of misschien een ander land (engeland, australie) te verhuizen waar jullie beiden denken te aarden.
Praat met hem. Het is doodnormaal in een internationale relatie om heimwee te hebben. Overweeg de optie naar Nederland of misschien een ander land (engeland, australie) te verhuizen waar jullie beiden denken te aarden.
dinsdag 3 maart 2009 om 15:53
Ik denk dat je moeite hebt om het uit te maken omdat je moeite hebt met jezelf.
Als jij zelf jouw wens en mening zou begrijpen en respecteren, kan ik me haast niet voorstellen dat het je moeite zou kosten om dat met hem te delen. Al helemaal omdat het de enige nette manier is om met hem om te gaan.
En kijk, dat iemand gekwetst is en moet huilen, is natuurlijk vervelend. Maar dat wil niet zeggen dat diegene er niet meer overheen komt hoor.
Zelf lijkt het me verschrikkelijk als iemand informatie achterhoudt omdat ie bang is mij te kwetsen.
Als jij zelf jouw wens en mening zou begrijpen en respecteren, kan ik me haast niet voorstellen dat het je moeite zou kosten om dat met hem te delen. Al helemaal omdat het de enige nette manier is om met hem om te gaan.
En kijk, dat iemand gekwetst is en moet huilen, is natuurlijk vervelend. Maar dat wil niet zeggen dat diegene er niet meer overheen komt hoor.
Zelf lijkt het me verschrikkelijk als iemand informatie achterhoudt omdat ie bang is mij te kwetsen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 3 maart 2009 om 16:00
Feit dat jij je thuisland mist is toch 'n erg goede motivatie om de relatie te beeindigen. Je zegt gewoon dat 't niet aan hem ligt, maar dat je je familie en vrienden mist en liever terug naar Nederland gaat om daar 'n nieuw leven op te bouwen. Als hij Nederland niks vindt dan zal ie niet achter je aankomen, maar om daar zeker van te zijn zou ik zeker ook zeggen dat jouw gevoelens voor hem over zijn.
dinsdag 3 maart 2009 om 16:02
Als je al een tijd met iemand amenbent, kun je mss best inschatten hoe zijn toekomst in nederland zou zijn en of ie daar gelukkig van zou worden.
Ik ben ook wel eens verliefd geweest op een jongen in het buitenland en uiteindelijk de relatie verbroken om precies die reden. Wel na 9 maanden en niet na 2 jaar. in zijn land zou ik geacht worden om te stoppen met werken en voor de kinderen te gaan zorgen, wonend in het zelfde dorp als de rest van zijn familie, terwijl hij van maart tot oktober elders aan het werk zou zijn. Of wel met hem meereizen, maar evengoed aan huis gekluisterd zijn omdat hij 6 dagen per week tot 2300 uur werkt.
In zijn geboorteland was hij iemand met aanzien, had ie een redelijke functie, mar hij sprak zeer gebrekkig engels en was in nederland waarschijnlijk veroordeeld tot schoonmaakwerk of de afwaskeuken. Ook ik heb toen voor hem besloten dat een van ons doodongelukkig zou worden in het land van de ander. En hoewel ik wel gek op m was, en het moeite kosste heb ik m dat ook uitgelegd. Hij begreep er weinig van, want in zijn cultuur leeft het idee enorm dat "echte liefde alles overwint, dus ook dit soort dingen", maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten wat vor mij wel en niet werkt.
als je het echt zo voelt, zul je echter ook de consequentie moeten dragen van het beëindigen van de relatie.
Ik ben ook wel eens verliefd geweest op een jongen in het buitenland en uiteindelijk de relatie verbroken om precies die reden. Wel na 9 maanden en niet na 2 jaar. in zijn land zou ik geacht worden om te stoppen met werken en voor de kinderen te gaan zorgen, wonend in het zelfde dorp als de rest van zijn familie, terwijl hij van maart tot oktober elders aan het werk zou zijn. Of wel met hem meereizen, maar evengoed aan huis gekluisterd zijn omdat hij 6 dagen per week tot 2300 uur werkt.
In zijn geboorteland was hij iemand met aanzien, had ie een redelijke functie, mar hij sprak zeer gebrekkig engels en was in nederland waarschijnlijk veroordeeld tot schoonmaakwerk of de afwaskeuken. Ook ik heb toen voor hem besloten dat een van ons doodongelukkig zou worden in het land van de ander. En hoewel ik wel gek op m was, en het moeite kosste heb ik m dat ook uitgelegd. Hij begreep er weinig van, want in zijn cultuur leeft het idee enorm dat "echte liefde alles overwint, dus ook dit soort dingen", maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten wat vor mij wel en niet werkt.
als je het echt zo voelt, zul je echter ook de consequentie moeten dragen van het beëindigen van de relatie.
dinsdag 3 maart 2009 om 16:05
Het was ook dom om zoiets te beloven, je weet immers nooit hoe het leven gaat lopen, in principe zijn alle beloftes dus dom. Ik heb de belofte gedaan omdat ik dacht dat wij het heel goed zouden hebben samen en omdat ik dacht dat ik in zijn land gelukkig zou zijn.
Alleen dat weet je natuurlijk nooit vantevoren, zeker niet bij zon grote beslissing als emigreren.
En in principe ben ik hier ook wel gelukkig, alleen ik kan het wel uitschreeuwen van heimwee, elke nacht droom ik van mijn familie en de keren dat ik overdag fantaseer dat ik in het vliegtuig stap zijn al niet meer te tellen, kortom ik kan er gewoon niet mee omgaan. Juist omdat ik weet hoe slopend dit gevoel is wil ik het hem niet aandoen.
Toen wij een relatie kregen, wilde hij eerst weten of ik het zag zitten in zijn land te wonen.
Ik heb wel met hem gepraat over mijn heimwee en dat ik NL mis, maar hij kan daar niks mee.
Dat wil zeggen hij begrijpt me wel, maar hij weet ook niet zo goed wat hij ermee moet. Als hij eraan denkt om naar NL te moeten breekt het zweet hem aan alle kanten uit, alhoewel ik denk dat hij het voor mij zou proberen. Maar juist omdat ik weet hoe moeilijk het is en omdat ik denk dat hij het nog veel moeilijker gaat krijgen dan ik denk ik: wat doen we onszelf aan? En dan heb ik het nog niet eens over of het uberhaupt wel mogelijk is om naar Nederland te komen, dankzij de toelatingseisen van mevrouw Verdonk is dit bijzonder moeilijk zoniet onmogelijk. Waarschijnlijk zouden we dan eerst een tijdje in een ander EU land moeten wonen om zo verblijfsrechten te krijgen zodat we daarna in NL kunnen gaan wonen (de befaamde EU route en nee mijn man is geen marokkaan of turk en is ook niet laagopgeleid)
Ik vind het gewoon een k**situatie en weet niet wat ik moet doen.
Alleen dat weet je natuurlijk nooit vantevoren, zeker niet bij zon grote beslissing als emigreren.
En in principe ben ik hier ook wel gelukkig, alleen ik kan het wel uitschreeuwen van heimwee, elke nacht droom ik van mijn familie en de keren dat ik overdag fantaseer dat ik in het vliegtuig stap zijn al niet meer te tellen, kortom ik kan er gewoon niet mee omgaan. Juist omdat ik weet hoe slopend dit gevoel is wil ik het hem niet aandoen.
Toen wij een relatie kregen, wilde hij eerst weten of ik het zag zitten in zijn land te wonen.
Ik heb wel met hem gepraat over mijn heimwee en dat ik NL mis, maar hij kan daar niks mee.
Dat wil zeggen hij begrijpt me wel, maar hij weet ook niet zo goed wat hij ermee moet. Als hij eraan denkt om naar NL te moeten breekt het zweet hem aan alle kanten uit, alhoewel ik denk dat hij het voor mij zou proberen. Maar juist omdat ik weet hoe moeilijk het is en omdat ik denk dat hij het nog veel moeilijker gaat krijgen dan ik denk ik: wat doen we onszelf aan? En dan heb ik het nog niet eens over of het uberhaupt wel mogelijk is om naar Nederland te komen, dankzij de toelatingseisen van mevrouw Verdonk is dit bijzonder moeilijk zoniet onmogelijk. Waarschijnlijk zouden we dan eerst een tijdje in een ander EU land moeten wonen om zo verblijfsrechten te krijgen zodat we daarna in NL kunnen gaan wonen (de befaamde EU route en nee mijn man is geen marokkaan of turk en is ook niet laagopgeleid)
Ik vind het gewoon een k**situatie en weet niet wat ik moet doen.
dinsdag 3 maart 2009 om 16:15
Hoi zusenzo, nee, zijn afkomst doet daar niets aan af, maar ik weet dat dankzij onze fijne overeenkamscheer media veel mensen bij het lezen van de EU route denken: oh heb je weer zon turkse of marokkaanse importbruid. Dat dat in 90% van de gevallen niet opgaat weten de meesten niet, dus dat wilde ik even uit de wereld helpen. Hoe lossen jij en je man dit probleem dan op? Hoe gaat hij met zijn heimwee om en hebben jullie er ooit aan gedacht om in Turkije te gaan wonen? Of misschien zelfs te gaan scheiden?
Ik wilde iedereen trouwens ook nog bedanken voor de reacties en het luisterende beeldscherm, er even anoniem openlijk over schrijven doet me al veel goed.
Ik wilde iedereen trouwens ook nog bedanken voor de reacties en het luisterende beeldscherm, er even anoniem openlijk over schrijven doet me al veel goed.
