Relaties
alle pijlers
Hoe omgaan met vriendinnen?
maandag 23 juni 2025 om 11:24
Ik zoek handvatten hoe ik het beste kan omgaan met vriendinnen en onze sociale groep in het dorp.
Vanuit vroeger heb ik vaak gehoord dat ik een spontaan, open en vrolijk persoon ben. Ik ben behulpzaam, vriendelijk en heb geduld. Veel geduld. Voor bijna iedereen.
Maar sinds een paar jaar ben ik er zelf ook achter gekomen dat ik, zoals dat genoemd wordt, erg introvert ben.
Ik ben geen uitbundig feestbeest en hoef niet overal bij te zijn. Ook hoef ik niet elke week bij elkaar op de koffie of aan de borrel.
Ik kan goed kletsen en luisteren, maar kan niet echt praten over mijn eigen gevoelens. Hoefde ook nooit, want ik had nergens last van of loste het zelf wel op.
Naarmate de jaren verstrijken bouw je dan toch wat schade op van eerdere relaties met mannen en vriendinnen, wat zich opkropt.
En nu ben ik op een punt dat er onlangs wat nare dingen voor mij zijn voorgevallen en ik er niet meer overheen kan stappen. Sterker nog, mijn gevoel van aversie krijg ik niet meer weggestopt.
Ik ga grofweg proberen te benoemen, maar kan niet in detail treden omdat dat teveel weggeeft over wie dit gaat.
Ik crashte toen bleek dat, wat ik al een jaar vermoedde, waar was. Twee mensen waarvan de ene heel belangrijk voor mij was en de tweede mij zelfs lief was, mij keihard belazerden. Dat heeft ontzettend zeer gedaan, het heeft mij werk, mijn thuisbasis, de situatie voor mijn kinderen doen wankelen en enorm negatief beïnvloed. Midden in deze storm begon persoon 3 te muiten en die nam persoon 4 met zich mee. Er werd gefluisterd onderling, er werd niet meer op mij gereageerd, er werd niets meer voor mij gedaan en als ik het vroeg was het kortaf. Ik voelde het aan alles.
Weer 2 mensen waarvan ik bedacht had op te kunnen bouwen (mijn hart bij uit te storten nota bene) maar die mij volledig lieten vallen en eentje mij zelfs de rug toekeerde.
Met zijn 4en hebben ze het sprookje (mijn sprookje?) van een mooie vriendengroep in duigen doen vallen.
Ik heb er professionele hulp voor gezocht.
Deze mensen had ik zelf in mijn inner circle gestopt en dat raakte mij op een niveau waar ik zelf niet overheen kon komen. Natuurlijk heb ik dat (voor een deel) dus zelf verkeerd gedaan.
Het gaat een stuk beter, maar mijn introversie maakt het mij lastig. Daar wringt de schoen. En daar weet ik niet zo goed wat ik het beste kan/moet doen.
Want mijn introversie betekent dat ik niet meer kan doen "alsof" in onze vriendengroep, dat ik me soms wat meer terugtrek/in mijn schulp kruip, en maakt ook dat ik nu merk dat ik af en toe (meer en meer) word overgeslagen. Dat er dingen worden geregeld zonder het aan mij te vragen, of worden georganiseerd zonder mij mee te vragen.
We wonen in een klein dorp, de vriendengroep zit in alles verweven; kinderen, sport, werk, sociale aangelegenheden.
Doorgaans vind ik het heerlijk en gezellig om met iedereen te borrelen, maar zoals gezegd lukt het me niet meer om voor iedereen dezelfde vrolijkheid op te brengen. Als introvert kan ik geen toneelspelen en dat is zichtbaar. Ik keer mij in gesprekken, met een kort antwoord, af van bepaalde mensen.
Omdat ik nooit heb uitgesproken wat er aan de hand is (omdat ik dat niet goed kan, lastig vind, bang ben dat dat alles doet klappen, bang ben dat erover gepraat wordt en dat dat alles zal stuk maken wat er nu (nog) is) weten de meesten niet waarom ik veranderd ben.
Een vriendin weet het wel, maar dat is nu juist ook 1 van degenen die mij afgevallen is.
Uiteraard zijn de andere 2 erg populair in het dorp en erg verweven in alles (school, sport, festiviteiten). De laatste iets minder, maar hoort toch gewoon bij de groep.
Dit weekend dacht ik "Weet je wat? Ik nodig ze gewoon allemaal uit voor een leuke borrel bij ons. De hele club incl de mannen. Gewoon ouderwets gezellig. We pakken de draad weer op". Stom genoeg wil ook ik toch graag "bij de groep horen". Maar ik word bijna misselijk als ik dieper nadenk dat ik dat zou doen; die borrel.
Dus.
Hoe pak ik dit op?
Wat zouden jullie doen?
Mezelf gelijk geven en alle banden stopzetten, met dus het gevolg dat ik nergens meer aan mee doe in het dorp? Dat raakt nogal alles wat we doen.
Mezelf vermannen en kop in het zand en door? (maar ik houd dat niet meer vol)
Iets anders?
Ik ben benieuwd naar jullie tips en misschien ervaringen.
Vanuit vroeger heb ik vaak gehoord dat ik een spontaan, open en vrolijk persoon ben. Ik ben behulpzaam, vriendelijk en heb geduld. Veel geduld. Voor bijna iedereen.
Maar sinds een paar jaar ben ik er zelf ook achter gekomen dat ik, zoals dat genoemd wordt, erg introvert ben.
Ik ben geen uitbundig feestbeest en hoef niet overal bij te zijn. Ook hoef ik niet elke week bij elkaar op de koffie of aan de borrel.
Ik kan goed kletsen en luisteren, maar kan niet echt praten over mijn eigen gevoelens. Hoefde ook nooit, want ik had nergens last van of loste het zelf wel op.
Naarmate de jaren verstrijken bouw je dan toch wat schade op van eerdere relaties met mannen en vriendinnen, wat zich opkropt.
En nu ben ik op een punt dat er onlangs wat nare dingen voor mij zijn voorgevallen en ik er niet meer overheen kan stappen. Sterker nog, mijn gevoel van aversie krijg ik niet meer weggestopt.
Ik ga grofweg proberen te benoemen, maar kan niet in detail treden omdat dat teveel weggeeft over wie dit gaat.
Ik crashte toen bleek dat, wat ik al een jaar vermoedde, waar was. Twee mensen waarvan de ene heel belangrijk voor mij was en de tweede mij zelfs lief was, mij keihard belazerden. Dat heeft ontzettend zeer gedaan, het heeft mij werk, mijn thuisbasis, de situatie voor mijn kinderen doen wankelen en enorm negatief beïnvloed. Midden in deze storm begon persoon 3 te muiten en die nam persoon 4 met zich mee. Er werd gefluisterd onderling, er werd niet meer op mij gereageerd, er werd niets meer voor mij gedaan en als ik het vroeg was het kortaf. Ik voelde het aan alles.
Weer 2 mensen waarvan ik bedacht had op te kunnen bouwen (mijn hart bij uit te storten nota bene) maar die mij volledig lieten vallen en eentje mij zelfs de rug toekeerde.
Met zijn 4en hebben ze het sprookje (mijn sprookje?) van een mooie vriendengroep in duigen doen vallen.
Ik heb er professionele hulp voor gezocht.
Deze mensen had ik zelf in mijn inner circle gestopt en dat raakte mij op een niveau waar ik zelf niet overheen kon komen. Natuurlijk heb ik dat (voor een deel) dus zelf verkeerd gedaan.
Het gaat een stuk beter, maar mijn introversie maakt het mij lastig. Daar wringt de schoen. En daar weet ik niet zo goed wat ik het beste kan/moet doen.
Want mijn introversie betekent dat ik niet meer kan doen "alsof" in onze vriendengroep, dat ik me soms wat meer terugtrek/in mijn schulp kruip, en maakt ook dat ik nu merk dat ik af en toe (meer en meer) word overgeslagen. Dat er dingen worden geregeld zonder het aan mij te vragen, of worden georganiseerd zonder mij mee te vragen.
We wonen in een klein dorp, de vriendengroep zit in alles verweven; kinderen, sport, werk, sociale aangelegenheden.
Doorgaans vind ik het heerlijk en gezellig om met iedereen te borrelen, maar zoals gezegd lukt het me niet meer om voor iedereen dezelfde vrolijkheid op te brengen. Als introvert kan ik geen toneelspelen en dat is zichtbaar. Ik keer mij in gesprekken, met een kort antwoord, af van bepaalde mensen.
Omdat ik nooit heb uitgesproken wat er aan de hand is (omdat ik dat niet goed kan, lastig vind, bang ben dat dat alles doet klappen, bang ben dat erover gepraat wordt en dat dat alles zal stuk maken wat er nu (nog) is) weten de meesten niet waarom ik veranderd ben.
Een vriendin weet het wel, maar dat is nu juist ook 1 van degenen die mij afgevallen is.
Uiteraard zijn de andere 2 erg populair in het dorp en erg verweven in alles (school, sport, festiviteiten). De laatste iets minder, maar hoort toch gewoon bij de groep.
Dit weekend dacht ik "Weet je wat? Ik nodig ze gewoon allemaal uit voor een leuke borrel bij ons. De hele club incl de mannen. Gewoon ouderwets gezellig. We pakken de draad weer op". Stom genoeg wil ook ik toch graag "bij de groep horen". Maar ik word bijna misselijk als ik dieper nadenk dat ik dat zou doen; die borrel.
Dus.
Hoe pak ik dit op?
Wat zouden jullie doen?
Mezelf gelijk geven en alle banden stopzetten, met dus het gevolg dat ik nergens meer aan mee doe in het dorp? Dat raakt nogal alles wat we doen.
Mezelf vermannen en kop in het zand en door? (maar ik houd dat niet meer vol)
Iets anders?
Ik ben benieuwd naar jullie tips en misschien ervaringen.
dinsdag 24 juni 2025 om 00:17
Dit. Kun je iets concreter zijn?
Hebben ze echt iets ergs gedaan of maak jij het groter door afstandelijk te gaan doen?
dinsdag 24 juni 2025 om 00:26
dinsdag 24 juni 2025 om 01:06
Het is misschien goed om je blik wat te verbreden, daar hoef je het dorp niet eens voor uit, maar een beetje afstand en relativering kunnen wel helpen denk ik. Hoe belangrijk is het allemaal? (Tenzij je beste vriendin er met je man vandoor is, dan heb je helemaal gelijk).
Mensen roddelen. Laat het gaan en haal er je schouders over op. Straks is de volgende aan de beurt en zijn ze dat akkefietje met jou allang weer vergeten. Overigens klinkt het niet als echte vriendschap, meer als een buurtkliekje dat toevallig in hetzelfde dorp woont. Maar het zou inderdaad helpen als je iets duidelijker was over wat er nou precies is gebeurd.
Mensen roddelen. Laat het gaan en haal er je schouders over op. Straks is de volgende aan de beurt en zijn ze dat akkefietje met jou allang weer vergeten. Overigens klinkt het niet als echte vriendschap, meer als een buurtkliekje dat toevallig in hetzelfde dorp woont. Maar het zou inderdaad helpen als je iets duidelijker was over wat er nou precies is gebeurd.
dinsdag 24 juni 2025 om 01:28
Waarom zoveel ophangen aan introversie? Ten eerste lijk je de betekenis ervan niet helemaal juist te gebruiken en ten tweede heeft dit met introversie weinig te maken.Want mijn introversie betekent dat ik niet meer kan doen "alsof" in onze vriendengroep
Het is best "normaal" om niet meer om te willen gaan met mensen die je iets geflikt hebben. Ik zou het-als je niet onder contact uit komt- zo oppervlakkig mogelijk houden. Het lijkt te gaan om roddelen en dingen doorvertellen (toch?) dus vertel deze mensen geen persoonlijke dingen meer.
Heb je het idee dat je goede inzichten krijgt door je therapie?
dinsdag 24 juni 2025 om 09:22
Voor mij klinkt het wel degelijk als overspel.blijfgewoonbianca schreef: ↑23-06-2025 17:23Je man snapt het niet. Dan is het vast geen overspel, ( dat had hij vast begrepen) dan heeft ze jullie geen geld gekost.
Is er geroddeld ? Iets doorverteld ? Heeft ze iets gedaan met een goed idee van jou ? Een feest gepland op een voor jou belangrijke dag ? Gauw de jurk besteld die jij had willen dragen ? Gesolliciteerd op jouw droombaan ? Tegen de tennisleraar gezegd hoe lekker jij hem vindt ? Geef ons in ieder geval een beetje een idee hoe groot dat verraad ( waar jouw man geen pijn van heeft en niet echt snapt ) nu eigenlijk is.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 24 juni 2025 om 09:57
Ik crashte toen bleek dat, wat ik al een jaar vermoedde, waar was. Twee mensen waarvan de ene heel belangrijk voor mij was en de tweede mij zelfs lief was, mij keihard belazerden. Dat heeft ontzettend zeer gedaan, het heeft mij werk, mijn thuisbasis, de situatie voor mijn kinderen doen wankelen en enorm negatief beïnvloed.
Dat klinkt als "man ging vreemd met beste vriendin".
Dat klinkt als "man ging vreemd met beste vriendin".
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 24 juni 2025 om 09:57
Wat fijn dat jullie allemaal jullie ervaringen en inzichten delen.
Dat zet me aan het denken en haalt me uit mijn tunnelvisie.
Ik denk inderdaad dat wat ik schrijf, wordt ingegeven door angst.
Angst om er niet bij te horen. Angst dat ik er niet bij hoor omdat ze soms wel de een vragen en niet mij (en dan foto's delen op insta dat de vrienden groep zo geweldig is, maar die was dus niet compleet - overigens waren er meer niet bij hoor, niet alleen ik niet).
Ik wil inderdaad onderdeel zijn van "de groep" en er net zo lekker in liggen als de rest (ogenschijnlijk) doet.
Ik mis inderdaad de verbondenheid, het hebben van een groep meiden waar je ongedwongen leuke dingen mee doet. (maar misschien kan ik dat gewoon niet; ongedwongen zijn).
Ik heb zeker goede vrienden. Maar op afstand (1-2u rijden) en een paar. Die vormen geen groep omdat die elkaar nauwelijks kennen.
Het voelt, in een dorp, dat je iedereen kent en met elkaar en bij elkaar op de koffie hoort te gaan. Dat mis ik. Maar misschien zit dat alleen in mijn hoofd.
Het klopt denk ik ook dat dit geen hechte vriendengroep is maar inderdaad meer "een buurtkliekje dat toevallig in hetzelfde dorp woont", daar heb je gelijk in. Waarschijnlijk was dit geen groep geweest als ze elkaar wel hadden gekend maar allemaal ergens anders hadden gewoond.
Ok. Les geleerd daar dus. Geen hoge verwachtingen scheppen.
De groep is ongeveer 20man groot, incl de mannen. Dus 10 meiden totaal denk ik.
Als ik ze allemaal voor de borrel uitnodig, komen ze allemaal. Want in tegenstelling tot mij kunnen zij wèl heel goed doen alsof.
Maar dat hoef ik inderdaad niet perse te doen.
Als ik alles parkeer en bedenk wat ik het liefste wil dan is het
- goede vriendinnen waar ik van op aan kan - niet in deze groep dus, dat snap ik nu - en daar heb ik een inschattingsfout gemaakt en mezelf mee verwond
- meedoen met activiteiten in de groep in het dorp - en dat is deze groep dus wel, maar daar moet ik dus geen verwachtingen aan ophangen, maar gewoon zelf doen wat ik leuk vind en hen erbij nemen voor lief
- een groep vriendinnen hebben waar je niet hoeft te doen alsof, lief en leed deelt en leuke dingen mee doet - maar dat is hier dus een utopie
Ik denk dat ik gewoon niet zo goed ben in oppervlakkige relaties en te snel meer ervan verwacht. De tegenpartij denkt daar niet zo over of niet over nagedacht en dat word het in mijn hoofd scheef.
Dank allemaal. Ik kan hier wat mee. Ik ga mijn best doen.
Sorry dat het verhaal vaag is en vaag blijft. Ik snap dat een aantal van jullie graag hoort wát er nu is voorgevallen, maar dat gaat niet. Die punten bij elkaar opgeteld maken dat degenen waar het over gaat preciés kunnen afleiden wie en wat dit is.
Dat zet me aan het denken en haalt me uit mijn tunnelvisie.
Ik denk inderdaad dat wat ik schrijf, wordt ingegeven door angst.
Angst om er niet bij te horen. Angst dat ik er niet bij hoor omdat ze soms wel de een vragen en niet mij (en dan foto's delen op insta dat de vrienden groep zo geweldig is, maar die was dus niet compleet - overigens waren er meer niet bij hoor, niet alleen ik niet).
Ik wil inderdaad onderdeel zijn van "de groep" en er net zo lekker in liggen als de rest (ogenschijnlijk) doet.
Ik mis inderdaad de verbondenheid, het hebben van een groep meiden waar je ongedwongen leuke dingen mee doet. (maar misschien kan ik dat gewoon niet; ongedwongen zijn).
Ik heb zeker goede vrienden. Maar op afstand (1-2u rijden) en een paar. Die vormen geen groep omdat die elkaar nauwelijks kennen.
Het voelt, in een dorp, dat je iedereen kent en met elkaar en bij elkaar op de koffie hoort te gaan. Dat mis ik. Maar misschien zit dat alleen in mijn hoofd.
Het klopt denk ik ook dat dit geen hechte vriendengroep is maar inderdaad meer "een buurtkliekje dat toevallig in hetzelfde dorp woont", daar heb je gelijk in. Waarschijnlijk was dit geen groep geweest als ze elkaar wel hadden gekend maar allemaal ergens anders hadden gewoond.
Ok. Les geleerd daar dus. Geen hoge verwachtingen scheppen.
De groep is ongeveer 20man groot, incl de mannen. Dus 10 meiden totaal denk ik.
Als ik ze allemaal voor de borrel uitnodig, komen ze allemaal. Want in tegenstelling tot mij kunnen zij wèl heel goed doen alsof.
Maar dat hoef ik inderdaad niet perse te doen.
Als ik alles parkeer en bedenk wat ik het liefste wil dan is het
- goede vriendinnen waar ik van op aan kan - niet in deze groep dus, dat snap ik nu - en daar heb ik een inschattingsfout gemaakt en mezelf mee verwond
- meedoen met activiteiten in de groep in het dorp - en dat is deze groep dus wel, maar daar moet ik dus geen verwachtingen aan ophangen, maar gewoon zelf doen wat ik leuk vind en hen erbij nemen voor lief
- een groep vriendinnen hebben waar je niet hoeft te doen alsof, lief en leed deelt en leuke dingen mee doet - maar dat is hier dus een utopie
Ik denk dat ik gewoon niet zo goed ben in oppervlakkige relaties en te snel meer ervan verwacht. De tegenpartij denkt daar niet zo over of niet over nagedacht en dat word het in mijn hoofd scheef.
Dank allemaal. Ik kan hier wat mee. Ik ga mijn best doen.
Sorry dat het verhaal vaag is en vaag blijft. Ik snap dat een aantal van jullie graag hoort wát er nu is voorgevallen, maar dat gaat niet. Die punten bij elkaar opgeteld maken dat degenen waar het over gaat preciés kunnen afleiden wie en wat dit is.
dinsdag 24 juni 2025 om 10:01
wat ik even niet begrijp: 2 vrienden hebben je bedrogen, 2 anderen hebben afstand genomen. Maar dat heb je nooit uitgesproken, dus niemand weet dat je gekwetst bent, en vervolgens heb je jezelf teruggetrokken.
Ik zou heel eerlijk gezegd ook niet staan te springen op een vriendin die 'zomaar opeens' maanden radiostilte gaf.
Ik zou heel eerlijk gezegd ook niet staan te springen op een vriendin die 'zomaar opeens' maanden radiostilte gaf.
dinsdag 24 juni 2025 om 10:19
In de OP spreekt ze over keihard belazerd zijn. Dat lijkt mij vrij duidelijk voor iedereen.florence13 schreef: ↑24-06-2025 10:01wat ik even niet begrijp: 2 vrienden hebben je bedrogen, 2 anderen hebben afstand genomen. Maar dat heb je nooit uitgesproken, dus niemand weet dat je gekwetst bent, en vervolgens heb je jezelf teruggetrokken.
Ik zou heel eerlijk gezegd ook niet staan te springen op een vriendin die 'zomaar opeens' maanden radiostilte gaf.
dinsdag 24 juni 2025 om 10:50
Klinkt gewoon als een groepje kennissen. Het is ok om daar leuke dingen mee te doen, maar je moet het niet verwarren met "besties". En als je er dezelfde verwachtingen aan hangt als aan innige vriendschappen, komt dat soms clingy en zwaar op de hand over. Met wat geluk heb je binnen die groep er 1 of 2 waar het wat beter mee klikt en waar je wat meer mee deelt. En juist die 1 of 2 hebben je nu blijkbaar teleurgesteld. Blijft wat het is: een groepje om mee te bbq-en of een terrasje mee te pikken. Vind je dat leuk genoeg, kan je dat gewoon blijven doen. Vind je daar geen flikker aan, kan je er ook mee stoppen.
Vriendschap vind ik toch van een andere categorie.
Vriendschap vind ik toch van een andere categorie.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 24 juni 2025 om 10:56
Maar wat het verwarrend maakt is dat twee anderen haar vervolgens lieten vallen. En vooral ook haar behoefte om nog steeds deel uit te maken van de vriendengroep. In de meeste gevallen valt een groep uit elkaar na deze vorm van hoogverraad, worden er kampen gekozen en wil degene die keihard belazerd is niets meer te maken hebben met de mensen die erbij stonden en ernaar keken. Sterker, iemand die zo hard wordt voorgelogen, wil waarschijnlijk weg uit dat hele dorp, want iedereen weet het en elk gevoel van veiligheid (laat staan verbondenheid met die groep) is weg.
Allemaal hypothetisch, we weten niet wat er gebeurd is, maar op basis van die informatie denk ik dat er misschien toch iets anders speelt. Of misschien is TO extreem cryptisch en bedoelt ze eigenlijk dat ze had verwacht dat de groep háár kant zou kiezen, wat overduidelijk niet gebeurd is. Rest de vraag: ga je in díe hypothetische situatie een gezellige borrel organiseren? Lijkt me toch niet.
dinsdag 24 juni 2025 om 14:20
Als je deze mensen nep vindt en niet leuk, investeer dan in andere mensen waar je liever mee omgaat .BooksTeaandCats schreef: ↑24-06-2025 09:57Wat fijn dat jullie allemaal jullie ervaringen en inzichten delen.
Dat zet me aan het denken en haalt me uit mijn tunnelvisie.
Ik denk inderdaad dat wat ik schrijf, wordt ingegeven door angst.
Angst om er niet bij te horen. Angst dat ik er niet bij hoor omdat ze soms wel de een vragen en niet mij (en dan foto's delen op insta dat de vrienden groep zo geweldig is, maar die was dus niet compleet - overigens waren er meer niet bij hoor, niet alleen ik niet).
Niet iedereen was er bij. Een deel van deze groep was samen op stap. Misschien omdat het toevallig zo uit kwam? Klinkt niet alsof je bewust niet bent uitgenodigd.
Ik wil inderdaad onderdeel zijn van "de groep" en er net zo lekker in liggen als de rest (ogenschijnlijk) doet.
Ik mis inderdaad de verbondenheid, het hebben van een groep meiden waar je ongedwongen leuke dingen mee doet. (maar misschien kan ik dat gewoon niet; ongedwongen zijn).
"Ongedwongen leuke dingen doen" betekent dat je niet altijd iedereen mee hoeft te nemen en dat je gewoon af kan spreken zonder dat meteen iemand beledigd is. Jouw reactie rijmt niet met "ongedwongen".
Ik heb zeker goede vrienden. Maar op afstand (1-2u rijden) en een paar. Die vormen geen groep omdat die elkaar nauwelijks kennen.
Het voelt, in een dorp, dat je iedereen kent en met elkaar en bij elkaar op de koffie hoort te gaan. Dat mis ik. Maar misschien zit dat alleen in mijn hoofd.
Je moet iedereen kennen en je hoort bij iedereen op de koffie te gaan. Hoe rijmt dat met "Ongedwongen"?
Het klopt denk ik ook dat dit geen hechte vriendengroep is maar inderdaad meer "een buurtkliekje dat toevallig in hetzelfde dorp woont", daar heb je gelijk in. Waarschijnlijk was dit geen groep geweest als ze elkaar wel hadden gekend maar allemaal ergens anders hadden gewoond.
Ok. Les geleerd daar dus. Geen hoge verwachtingen scheppen.
De groep is ongeveer 20man groot, incl de mannen. Dus 10 meiden totaal denk ik.
Als ik ze allemaal voor de borrel uitnodig, komen ze allemaal. Want in tegenstelling tot mij kunnen zij wèl heel goed doen alsof.
Dus als ze komen is het ook niet goed, want dan doen ze alsof? Ik krijg het al benauwd als ik je posts lees. Je klinkt niet alsof je ze nog erg leuk vindt, waarom zou je ze dan uitnodigen voor een borrel? Heb je daar dan wel zin in? En valt dat niet onder "doen alsof"? En als ze dan komen doen zij wel alsof?
Maar dat hoef ik inderdaad niet perse te doen.
Als ik alles parkeer en bedenk wat ik het liefste wil dan is het
- goede vriendinnen waar ik van op aan kan - niet in deze groep dus, dat snap ik nu - en daar heb ik een inschattingsfout gemaakt en mezelf mee verwond
Wat is voor jou "van op aan kunnen"?
- meedoen met activiteiten in de groep in het dorp - en dat is deze groep dus wel, maar daar moet ik dus geen verwachtingen aan ophangen, maar gewoon zelf doen wat ik leuk vind en hen erbij nemen voor lief
- een groep vriendinnen hebben waar je niet hoeft te doen alsof, lief en leed deelt en leuke dingen mee doet - maar dat is hier dus een utopie
Ik denk dat ik gewoon niet zo goed ben in oppervlakkige relaties en te snel meer ervan verwacht. De tegenpartij denkt daar niet zo over of niet over nagedacht en dat word het in mijn hoofd scheef.
Ik denk dat je dat goed ziet. Maar vriendschappen moeten groeien. Als je uitgangspunt al is dat een ander er voor jou moet zijn, is er weinig ruimte voor ontwikkeling van een vriendschap.
Dank allemaal. Ik kan hier wat mee. Ik ga mijn best doen.
Sorry dat het verhaal vaag is en vaag blijft. Ik snap dat een aantal van jullie graag hoort wát er nu is voorgevallen, maar dat gaat niet. Die punten bij elkaar opgeteld maken dat degenen waar het over gaat preciés kunnen afleiden wie en wat dit is.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 24 juni 2025 om 14:26
Waarom is het per definitie 'doen alsof' als andere mensen een bepaald voorval wel achter zich kunnen laten? Klinkt alsof jij nogal veel voor anderen invult.BooksTeaandCats schreef: ↑24-06-2025 09:57
Ok. Les geleerd daar dus. Geen hoge verwachtingen scheppen.
De groep is ongeveer 20man groot, incl de mannen. Dus 10 meiden totaal denk ik.
Als ik ze allemaal voor de borrel uitnodig, komen ze allemaal. Want in tegenstelling tot mij kunnen zij wèl heel goed doen alsof.
Maar dat hoef ik inderdaad niet perse te doen.
dinsdag 24 juni 2025 om 14:58
Je gaat je best doen schrijf je, maar hoe ga je om met mensen die jou keihard belazerd hebben? Weten zij zelf overigens wel hoe rottig jij dit hebt gevonden?BooksTeaandCats schreef: ↑24-06-2025 09:57Dank allemaal. Ik kan hier wat mee. Ik ga mijn best doen.
Sorry dat het verhaal vaag is en vaag blijft. Ik snap dat een aantal van jullie graag hoort wát er nu is voorgevallen, maar dat gaat niet. Die punten bij elkaar opgeteld maken dat degenen waar het over gaat preciés kunnen afleiden wie en wat dit is.
Hoe geef je jezelf nog een houding bij mensen die jou zo'n geweld aangedaan hebben? Of .... valt dat "belazeren" eigenlijk wel een beetje mee? Heb je het in je hoofd wellicht groter gemaakt dan het sec genomen is?
We hoeven niet precies te weten wat er voorgevallen is maar als het waar is dat jouw man je belazerd heeft met een goede vriendin in seksuele zin dan wordt het verhaal wel significant anders. Dat snap jij zelf ook.
.
dinsdag 24 juni 2025 om 15:00
Ja, precies dit!Claire45 schreef: ↑24-06-2025 10:56Maar wat het verwarrend maakt is dat twee anderen haar vervolgens lieten vallen. En vooral ook haar behoefte om nog steeds deel uit te maken van de vriendengroep. In de meeste gevallen valt een groep uit elkaar na deze vorm van hoogverraad, worden er kampen gekozen en wil degene die keihard belazerd is niets meer te maken hebben met de mensen die erbij stonden en ernaar keken.
.
dinsdag 24 juni 2025 om 15:12
dinsdag 24 juni 2025 om 15:26
Als je bepaalde gevoeligheden hebt, kan een ogenschijnlijk klein voorval al heel veel teweeg brengen.
Ik vind het dan weer lastig te rijmen dat je je enerzijds zo enorm bedrogen voelt maar er toch erg graag bij wilt horen.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:33
BooksTeaandCats schreef: ↑23-06-2025 12:52Rooss4.0
Dank je wel voor jouw goede samenvatting.
Als antwoord op jouw vragen:
1. waarom keren ze mij de rug toe nadat het altijd zo gezellig was
Dat is denk ik omdat ik na het hele gebeuren ook echt even in mijn hol ben gekropen, mijn wonden heb gelikt en dus sociale dingen heb afgezegd. Radiostilte op de whatsapps van mijn kant.
Ik heb 1 van de meiden in vertrouwen genomen, maar die bleek mij later toch ook te benadelen. Ik heb gewoon domweg verkeerd ingeschat dat ik net zoveel voor haar waard was als zij voor mij. Ik heb daar mijn hart uitgestort en har bestempeld als betere/beste vriendin, maar kreeg dat niet terug. Ik kreeg terug dat ik over de tong ging en zij mij ging vermijden.
Ik heb bij haar wel aan gekaard dat ik dit voel en mis, maar daarop krijg ik terug dat dat "inderdaad mijn gevoel is" en zij daar niets aan kan doen. Dat steekt.
2. mijn partner. is een man, en trekt op met de mannen, en die denken allemaal 'waar maken jullie nou zo'n drukte om?' Hij zou die bedachte borrel prima kunnen doen. Hij kan wèl doen alsof het allemaal prima leuk is, en de eventuele pijn (die hij niet heeft) gewoon overslaan.
Let wel, hij doet zijn best. Hij is lief en luistert, maar heft gewoon niet het gevoel dat ik hierbij heb.
Het kan ook prima dat dit voor een groot deel aan mij ligt, he.
Dat ik sociale relaties niet snap, die de rest van de wereld wel snapt en dat ik teveel van mensen verwacht of hen te grote waarden toeken.
Ik ben op zoek naar hoe "men" dit dingen doet?
Ik heb werkelijk geen idee....
Ik vreet m'n schoen op als dit over overspel van haar man gaat. Want me dunkt dat TO dan toch heel erg pissig zou worden op haar man als hij zou zeggen ''waar maak je je druk om''. En dan zou TO het ook niet hebben over dat het best voor een groot gedeelte zou kunnen liggen aan dat zij sociale relaties niet snapt.
dinsdag 24 juni 2025 om 20:22
belgali schreef: ↑24-06-2025 10:50Klinkt gewoon als een groepje kennissen. Het is ok om daar leuke dingen mee te doen, maar je moet het niet verwarren met "besties". En als je er dezelfde verwachtingen aan hangt als aan innige vriendschappen, komt dat soms clingy en zwaar op de hand over. Met wat geluk heb je binnen die groep er 1 of 2 waar het wat beter mee klikt en waar je wat meer mee deelt. En juist die 1 of 2 hebben je nu blijkbaar teleurgesteld. Blijft wat het is: een groepje om mee te bbq-en of een terrasje mee te pikken. Vind je dat leuk genoeg, kan je dat gewoon blijven doen. Vind je daar geen flikker aan, kan je er ook mee stoppen.
Vriendschap vind ik toch van een andere categorie.
Volledig eens met bovenstaand en vooral de laatste zin.
Zo te lezen zijn jullie allemaal ruim volwassen mét kinderen, maar komt het nogal over als puberaal gedrag. Klinkt eerder als een groep ‘oude vriendinnen’ die in de loop der jaren uit elkaar zijn gegroeid.
Live Life to the fullest
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
