Relaties
alle pijlers
Hoe omgaan met vriendinnen?
maandag 23 juni 2025 om 11:24
Ik zoek handvatten hoe ik het beste kan omgaan met vriendinnen en onze sociale groep in het dorp.
Vanuit vroeger heb ik vaak gehoord dat ik een spontaan, open en vrolijk persoon ben. Ik ben behulpzaam, vriendelijk en heb geduld. Veel geduld. Voor bijna iedereen.
Maar sinds een paar jaar ben ik er zelf ook achter gekomen dat ik, zoals dat genoemd wordt, erg introvert ben.
Ik ben geen uitbundig feestbeest en hoef niet overal bij te zijn. Ook hoef ik niet elke week bij elkaar op de koffie of aan de borrel.
Ik kan goed kletsen en luisteren, maar kan niet echt praten over mijn eigen gevoelens. Hoefde ook nooit, want ik had nergens last van of loste het zelf wel op.
Naarmate de jaren verstrijken bouw je dan toch wat schade op van eerdere relaties met mannen en vriendinnen, wat zich opkropt.
En nu ben ik op een punt dat er onlangs wat nare dingen voor mij zijn voorgevallen en ik er niet meer overheen kan stappen. Sterker nog, mijn gevoel van aversie krijg ik niet meer weggestopt.
Ik ga grofweg proberen te benoemen, maar kan niet in detail treden omdat dat teveel weggeeft over wie dit gaat.
Ik crashte toen bleek dat, wat ik al een jaar vermoedde, waar was. Twee mensen waarvan de ene heel belangrijk voor mij was en de tweede mij zelfs lief was, mij keihard belazerden. Dat heeft ontzettend zeer gedaan, het heeft mij werk, mijn thuisbasis, de situatie voor mijn kinderen doen wankelen en enorm negatief beïnvloed. Midden in deze storm begon persoon 3 te muiten en die nam persoon 4 met zich mee. Er werd gefluisterd onderling, er werd niet meer op mij gereageerd, er werd niets meer voor mij gedaan en als ik het vroeg was het kortaf. Ik voelde het aan alles.
Weer 2 mensen waarvan ik bedacht had op te kunnen bouwen (mijn hart bij uit te storten nota bene) maar die mij volledig lieten vallen en eentje mij zelfs de rug toekeerde.
Met zijn 4en hebben ze het sprookje (mijn sprookje?) van een mooie vriendengroep in duigen doen vallen.
Ik heb er professionele hulp voor gezocht.
Deze mensen had ik zelf in mijn inner circle gestopt en dat raakte mij op een niveau waar ik zelf niet overheen kon komen. Natuurlijk heb ik dat (voor een deel) dus zelf verkeerd gedaan.
Het gaat een stuk beter, maar mijn introversie maakt het mij lastig. Daar wringt de schoen. En daar weet ik niet zo goed wat ik het beste kan/moet doen.
Want mijn introversie betekent dat ik niet meer kan doen "alsof" in onze vriendengroep, dat ik me soms wat meer terugtrek/in mijn schulp kruip, en maakt ook dat ik nu merk dat ik af en toe (meer en meer) word overgeslagen. Dat er dingen worden geregeld zonder het aan mij te vragen, of worden georganiseerd zonder mij mee te vragen.
We wonen in een klein dorp, de vriendengroep zit in alles verweven; kinderen, sport, werk, sociale aangelegenheden.
Doorgaans vind ik het heerlijk en gezellig om met iedereen te borrelen, maar zoals gezegd lukt het me niet meer om voor iedereen dezelfde vrolijkheid op te brengen. Als introvert kan ik geen toneelspelen en dat is zichtbaar. Ik keer mij in gesprekken, met een kort antwoord, af van bepaalde mensen.
Omdat ik nooit heb uitgesproken wat er aan de hand is (omdat ik dat niet goed kan, lastig vind, bang ben dat dat alles doet klappen, bang ben dat erover gepraat wordt en dat dat alles zal stuk maken wat er nu (nog) is) weten de meesten niet waarom ik veranderd ben.
Een vriendin weet het wel, maar dat is nu juist ook 1 van degenen die mij afgevallen is.
Uiteraard zijn de andere 2 erg populair in het dorp en erg verweven in alles (school, sport, festiviteiten). De laatste iets minder, maar hoort toch gewoon bij de groep.
Dit weekend dacht ik "Weet je wat? Ik nodig ze gewoon allemaal uit voor een leuke borrel bij ons. De hele club incl de mannen. Gewoon ouderwets gezellig. We pakken de draad weer op". Stom genoeg wil ook ik toch graag "bij de groep horen". Maar ik word bijna misselijk als ik dieper nadenk dat ik dat zou doen; die borrel.
Dus.
Hoe pak ik dit op?
Wat zouden jullie doen?
Mezelf gelijk geven en alle banden stopzetten, met dus het gevolg dat ik nergens meer aan mee doe in het dorp? Dat raakt nogal alles wat we doen.
Mezelf vermannen en kop in het zand en door? (maar ik houd dat niet meer vol)
Iets anders?
Ik ben benieuwd naar jullie tips en misschien ervaringen.
Vanuit vroeger heb ik vaak gehoord dat ik een spontaan, open en vrolijk persoon ben. Ik ben behulpzaam, vriendelijk en heb geduld. Veel geduld. Voor bijna iedereen.
Maar sinds een paar jaar ben ik er zelf ook achter gekomen dat ik, zoals dat genoemd wordt, erg introvert ben.
Ik ben geen uitbundig feestbeest en hoef niet overal bij te zijn. Ook hoef ik niet elke week bij elkaar op de koffie of aan de borrel.
Ik kan goed kletsen en luisteren, maar kan niet echt praten over mijn eigen gevoelens. Hoefde ook nooit, want ik had nergens last van of loste het zelf wel op.
Naarmate de jaren verstrijken bouw je dan toch wat schade op van eerdere relaties met mannen en vriendinnen, wat zich opkropt.
En nu ben ik op een punt dat er onlangs wat nare dingen voor mij zijn voorgevallen en ik er niet meer overheen kan stappen. Sterker nog, mijn gevoel van aversie krijg ik niet meer weggestopt.
Ik ga grofweg proberen te benoemen, maar kan niet in detail treden omdat dat teveel weggeeft over wie dit gaat.
Ik crashte toen bleek dat, wat ik al een jaar vermoedde, waar was. Twee mensen waarvan de ene heel belangrijk voor mij was en de tweede mij zelfs lief was, mij keihard belazerden. Dat heeft ontzettend zeer gedaan, het heeft mij werk, mijn thuisbasis, de situatie voor mijn kinderen doen wankelen en enorm negatief beïnvloed. Midden in deze storm begon persoon 3 te muiten en die nam persoon 4 met zich mee. Er werd gefluisterd onderling, er werd niet meer op mij gereageerd, er werd niets meer voor mij gedaan en als ik het vroeg was het kortaf. Ik voelde het aan alles.
Weer 2 mensen waarvan ik bedacht had op te kunnen bouwen (mijn hart bij uit te storten nota bene) maar die mij volledig lieten vallen en eentje mij zelfs de rug toekeerde.
Met zijn 4en hebben ze het sprookje (mijn sprookje?) van een mooie vriendengroep in duigen doen vallen.
Ik heb er professionele hulp voor gezocht.
Deze mensen had ik zelf in mijn inner circle gestopt en dat raakte mij op een niveau waar ik zelf niet overheen kon komen. Natuurlijk heb ik dat (voor een deel) dus zelf verkeerd gedaan.
Het gaat een stuk beter, maar mijn introversie maakt het mij lastig. Daar wringt de schoen. En daar weet ik niet zo goed wat ik het beste kan/moet doen.
Want mijn introversie betekent dat ik niet meer kan doen "alsof" in onze vriendengroep, dat ik me soms wat meer terugtrek/in mijn schulp kruip, en maakt ook dat ik nu merk dat ik af en toe (meer en meer) word overgeslagen. Dat er dingen worden geregeld zonder het aan mij te vragen, of worden georganiseerd zonder mij mee te vragen.
We wonen in een klein dorp, de vriendengroep zit in alles verweven; kinderen, sport, werk, sociale aangelegenheden.
Doorgaans vind ik het heerlijk en gezellig om met iedereen te borrelen, maar zoals gezegd lukt het me niet meer om voor iedereen dezelfde vrolijkheid op te brengen. Als introvert kan ik geen toneelspelen en dat is zichtbaar. Ik keer mij in gesprekken, met een kort antwoord, af van bepaalde mensen.
Omdat ik nooit heb uitgesproken wat er aan de hand is (omdat ik dat niet goed kan, lastig vind, bang ben dat dat alles doet klappen, bang ben dat erover gepraat wordt en dat dat alles zal stuk maken wat er nu (nog) is) weten de meesten niet waarom ik veranderd ben.
Een vriendin weet het wel, maar dat is nu juist ook 1 van degenen die mij afgevallen is.
Uiteraard zijn de andere 2 erg populair in het dorp en erg verweven in alles (school, sport, festiviteiten). De laatste iets minder, maar hoort toch gewoon bij de groep.
Dit weekend dacht ik "Weet je wat? Ik nodig ze gewoon allemaal uit voor een leuke borrel bij ons. De hele club incl de mannen. Gewoon ouderwets gezellig. We pakken de draad weer op". Stom genoeg wil ook ik toch graag "bij de groep horen". Maar ik word bijna misselijk als ik dieper nadenk dat ik dat zou doen; die borrel.
Dus.
Hoe pak ik dit op?
Wat zouden jullie doen?
Mezelf gelijk geven en alle banden stopzetten, met dus het gevolg dat ik nergens meer aan mee doe in het dorp? Dat raakt nogal alles wat we doen.
Mezelf vermannen en kop in het zand en door? (maar ik houd dat niet meer vol)
Iets anders?
Ik ben benieuwd naar jullie tips en misschien ervaringen.
maandag 23 juni 2025 om 12:28
Je bent door 2 mensen belazerd en daarna nog door 2 anderen afgeserveerd als ik het goed begrijp. En zij zijn allemaal onderdeel van een vriendengroep die bepalend is voor je sociale status in het dorp. De rest van de mensen weet niet dat zij jou dit hebben aangedaan als ik het goed begrijp en dat kun je ook niet vertellen want anders klapt het hele vriendenkaartenhuis in elkaar en bovendien durf je dit ook niet want je hebt jezelf als introvert "gediagnosticeerd".
Waarom keert iedereen jou ineens de rug toe als je je eerst gewoon een heel leuk mens vonden? En waarom kun je daar niemand over in vertrouwen nemen? Ik begrijp het allemaal niet zo goed denk ik.
Je schrijft dat je het niet meer volhoudt om kop in het zand te steken dus die optie valt eigenlijk af, terwijl dat wel de beste (denk ik) optie zou zijn.
Je wil ze allemaal uitnodigen voor een borrel maar bij het idee alleen al krijg je het spaans benauwd.
Wat vindt je partner hier allemaal van, als je die hebt dan natuurlijk?
En heb je geen beste vriendin in het dorp die je in vertrouwen kunt nemen?
Waarom keert iedereen jou ineens de rug toe als je je eerst gewoon een heel leuk mens vonden? En waarom kun je daar niemand over in vertrouwen nemen? Ik begrijp het allemaal niet zo goed denk ik.
Je schrijft dat je het niet meer volhoudt om kop in het zand te steken dus die optie valt eigenlijk af, terwijl dat wel de beste (denk ik) optie zou zijn.
Je wil ze allemaal uitnodigen voor een borrel maar bij het idee alleen al krijg je het spaans benauwd.
Wat vindt je partner hier allemaal van, als je die hebt dan natuurlijk?
En heb je geen beste vriendin in het dorp die je in vertrouwen kunt nemen?
.
maandag 23 juni 2025 om 12:39
Misschien eerst eens loslaten dat je introvert bent en dat dit de wortel van het probleem is. Want zo te horen valt dat introverte wel mee. Je praat enkel niet zo makkelijk over je gevoel.
Je bent belazerd, dus het is nogal logisch dat je niet makkelijk praat over je gevoel.
Zucht eens even diep, want je reactie op de situatie is normaal.
Alles wat je schrijft verder, wordt ingegeven voor angst.
Als je die even parkeert.
Wat wil je dan het liefst?
En dan ook nog: hoe staat jouw man hierin en wat voor advies krijg je van je therapeut?
Je bent belazerd, dus het is nogal logisch dat je niet makkelijk praat over je gevoel.
Zucht eens even diep, want je reactie op de situatie is normaal.
Alles wat je schrijft verder, wordt ingegeven voor angst.
Als je die even parkeert.
Wat wil je dan het liefst?
En dan ook nog: hoe staat jouw man hierin en wat voor advies krijg je van je therapeut?
maandag 23 juni 2025 om 12:52
Rooss4.0
Dank je wel voor jouw goede samenvatting.
Als antwoord op jouw vragen:
1. waarom keren ze mij de rug toe nadat het altijd zo gezellig was
Dat is denk ik omdat ik na het hele gebeuren ook echt even in mijn hol ben gekropen, mijn wonden heb gelikt en dus sociale dingen heb afgezegd. Radiostilte op de whatsapps van mijn kant.
Ik heb 1 van de meiden in vertrouwen genomen, maar die bleek mij later toch ook te benadelen. Ik heb gewoon domweg verkeerd ingeschat dat ik net zoveel voor haar waard was als zij voor mij. Ik heb daar mijn hart uitgestort en har bestempeld als betere/beste vriendin, maar kreeg dat niet terug. Ik kreeg terug dat ik over de tong ging en zij mij ging vermijden.
Ik heb bij haar wel aan gekaard dat ik dit voel en mis, maar daarop krijg ik terug dat dat "inderdaad mijn gevoel is" en zij daar niets aan kan doen. Dat steekt.
2. mijn partner. is een man, en trekt op met de mannen, en die denken allemaal 'waar maken jullie nou zo'n drukte om?' Hij zou die bedachte borrel prima kunnen doen. Hij kan wèl doen alsof het allemaal prima leuk is, en de eventuele pijn (die hij niet heeft) gewoon overslaan.
Let wel, hij doet zijn best. Hij is lief en luistert, maar heft gewoon niet het gevoel dat ik hierbij heb.
Het kan ook prima dat dit voor een groot deel aan mij ligt, he.
Dat ik sociale relaties niet snap, die de rest van de wereld wel snapt en dat ik teveel van mensen verwacht of hen te grote waarden toeken.
Ik ben op zoek naar hoe "men" dit dingen doet?
Ik heb werkelijk geen idee....
Dank je wel voor jouw goede samenvatting.
Als antwoord op jouw vragen:
1. waarom keren ze mij de rug toe nadat het altijd zo gezellig was
Dat is denk ik omdat ik na het hele gebeuren ook echt even in mijn hol ben gekropen, mijn wonden heb gelikt en dus sociale dingen heb afgezegd. Radiostilte op de whatsapps van mijn kant.
Ik heb 1 van de meiden in vertrouwen genomen, maar die bleek mij later toch ook te benadelen. Ik heb gewoon domweg verkeerd ingeschat dat ik net zoveel voor haar waard was als zij voor mij. Ik heb daar mijn hart uitgestort en har bestempeld als betere/beste vriendin, maar kreeg dat niet terug. Ik kreeg terug dat ik over de tong ging en zij mij ging vermijden.
Ik heb bij haar wel aan gekaard dat ik dit voel en mis, maar daarop krijg ik terug dat dat "inderdaad mijn gevoel is" en zij daar niets aan kan doen. Dat steekt.
2. mijn partner. is een man, en trekt op met de mannen, en die denken allemaal 'waar maken jullie nou zo'n drukte om?' Hij zou die bedachte borrel prima kunnen doen. Hij kan wèl doen alsof het allemaal prima leuk is, en de eventuele pijn (die hij niet heeft) gewoon overslaan.
Let wel, hij doet zijn best. Hij is lief en luistert, maar heft gewoon niet het gevoel dat ik hierbij heb.
Het kan ook prima dat dit voor een groot deel aan mij ligt, he.
Dat ik sociale relaties niet snap, die de rest van de wereld wel snapt en dat ik teveel van mensen verwacht of hen te grote waarden toeken.
Ik ben op zoek naar hoe "men" dit dingen doet?
Ik heb werkelijk geen idee....
maandag 23 juni 2025 om 13:02
Ik snap het verhaal niet omdat je het vaag houdt.
Wat zou je doen als deze vriendinnen in een andere stad woonden?
Uitpraten, contact verbreken, doen of er niks gebeurd is?
Dat antwoord is voor jouw situatie het zelfde. Als je ze eigenlijk niet meer wil zien maar wel steeds tegenkomt zeg je gedag en loop je door.
Je moet niet voorbij gaan aan je gevoel omdat ze in de buurt wonen.
Wat zou je doen als deze vriendinnen in een andere stad woonden?
Uitpraten, contact verbreken, doen of er niks gebeurd is?
Dat antwoord is voor jouw situatie het zelfde. Als je ze eigenlijk niet meer wil zien maar wel steeds tegenkomt zeg je gedag en loop je door.
Je moet niet voorbij gaan aan je gevoel omdat ze in de buurt wonen.
maandag 23 juni 2025 om 13:09
Ik begrijp je verhaal niet helemaal, dus mogelijk slaat mijn antwoord niet op jou.
Maar mijn ervaring: vroeger of later word je in mensen teleurgesteld. (Ik realiseer me dat ik anderen dus ook teleurstel, hoewel ik mijn best doe trouw te zijn.) Het kan komen doordat je te hoge verwachtingen hebt, maar het kan ook terecht zijn. Aan jou nu de keuze:
-wil je toch contact houden, omdat er een waardevol verleden is of het je op een andere manier iets oplevert,
-of is de teleurstelling zo groot dat je geen contact meer wilt?
Ik wil je ook sterkte wensen, want ook al snap ik het niet helemaal, ik merk dat je er verdriet om hebt.
Maar mijn ervaring: vroeger of later word je in mensen teleurgesteld. (Ik realiseer me dat ik anderen dus ook teleurstel, hoewel ik mijn best doe trouw te zijn.) Het kan komen doordat je te hoge verwachtingen hebt, maar het kan ook terecht zijn. Aan jou nu de keuze:
-wil je toch contact houden, omdat er een waardevol verleden is of het je op een andere manier iets oplevert,
-of is de teleurstelling zo groot dat je geen contact meer wilt?
Ik wil je ook sterkte wensen, want ook al snap ik het niet helemaal, ik merk dat je er verdriet om hebt.
maandag 23 juni 2025 om 13:17
maandag 23 juni 2025 om 13:46
maandag 23 juni 2025 om 13:51
Zou eerst stoppen met jezelf als introvert te bestempelen.
Ik ben zelf ook meer introvert als extravert, maar dit lijkt mij niet iets te maken hebben met de situatie. Je bent zoals je bent.
Zelf heb ik afstand genomen van een vriendin die mijn teleurgesteld heeft na een ingrijpende gebeurtenis. Ik had niet veel verwacht, maar helemaal niks was toch wel verrassend. Ik heb dit zelf nooit uitgesproken, omdat ik het niet zinvol vond. Misschien komt het nog eens te sprake, maar ik verwacht geen verandering in gedrag en ik houd het contact dan liever oppervlakkig.
Scheelt wel, die persoon woont niet in het dorp.
Ik snap wel dat het moeilijk is, omdat je schrijft dat je de personen ook treft op activiteiten van de kinderen en in het dorp.
Wil je nog wel contact na de gebeurde situatie?
Wat zegt man? behalve, 'waar maken jullie je druk om'
Ik ben zelf ook meer introvert als extravert, maar dit lijkt mij niet iets te maken hebben met de situatie. Je bent zoals je bent.
Zelf heb ik afstand genomen van een vriendin die mijn teleurgesteld heeft na een ingrijpende gebeurtenis. Ik had niet veel verwacht, maar helemaal niks was toch wel verrassend. Ik heb dit zelf nooit uitgesproken, omdat ik het niet zinvol vond. Misschien komt het nog eens te sprake, maar ik verwacht geen verandering in gedrag en ik houd het contact dan liever oppervlakkig.
Scheelt wel, die persoon woont niet in het dorp.
Ik snap wel dat het moeilijk is, omdat je schrijft dat je de personen ook treft op activiteiten van de kinderen en in het dorp.
Wil je nog wel contact na de gebeurde situatie?
Wat zegt man? behalve, 'waar maken jullie je druk om'
maandag 23 juni 2025 om 14:17
Ik zou ook stoppen met dit allemaal ophangen aan dat je introvert bent. Volgens mij heeft het daar niks mee te maken. Je bent gekwetst, mensen zijn over je grenzen gedaan en dat doet wat met je. Dat heeft niks te maken met introvert zijn, waar sowieso al niks mis mee is.
Misschien was het sprookje van de mooie vriendengroep waar je zo in geloofde helemaal niet zo'n sprookje als het leek. Misschien gaf je deze mensen wel teveel credits. Was het gezellig op borrels en praatjes in het dorp, maar zijn dit gewoon niet zulke goede vriendinnen die het beste met je voor hebben.
Parkeer alle angsten. Wat wil je echt? En waarom wil je dit?
Hoe zie jij het ideale plaatje voor je over pak hem beet, een jaar?
Misschien was het sprookje van de mooie vriendengroep waar je zo in geloofde helemaal niet zo'n sprookje als het leek. Misschien gaf je deze mensen wel teveel credits. Was het gezellig op borrels en praatjes in het dorp, maar zijn dit gewoon niet zulke goede vriendinnen die het beste met je voor hebben.
Parkeer alle angsten. Wat wil je echt? En waarom wil je dit?
Hoe zie jij het ideale plaatje voor je over pak hem beet, een jaar?
maandag 23 juni 2025 om 15:04
vriendschappen en zeker in een groep horen vaak bij een fase. en ze gaan dan vaak voorbij als het gezamelijke (sport school werk etc) wegvalt. er zijn maar een paar blijvende vriendschappen is mijn ervaring. Ik zou ze niet uitnodigen. je krijgt er een rotgevoel bij en het brengt je niets. gewoon lekker je eigen ding doen. en taal asl dromen die zijn kapot gemaakt helpt niet, dat is onnodig dramatiserend en maakt je ook alleen maar somber
maandag 23 juni 2025 om 15:19
Zit hier misschien een kern van waarheid in, zou het "wijvengezeik" kunnen zijn? Kan het een kwestie zijn van zand erover en door? Voor mij leest het een beetje alsof je in de greep zit van een hecht dorpsgebeuren en je er compleet buiten valt als je niet meer leuk meedoet en dat iedereen inclusief kinderen daar dan last van heeft.BooksTeaandCats schreef: ↑23-06-2025 12:522. mijn partner. is een man, en trekt op met de mannen, en die denken allemaal 'waar maken jullie nou zo'n drukte om?' Hij zou die bedachte borrel prima kunnen doen. Hij kan wèl doen alsof het allemaal prima leuk is, en de eventuele pijn (die hij niet heeft) gewoon overslaan.
Let wel, hij doet zijn best. Hij is lief en luistert, maar heft gewoon niet het gevoel dat ik hierbij heb.
Voor mij leest het ook een beetje alsof iedereen russisch lijkt te praten en jij chinees, je lijkt de ongeschreven regels niet helemaal te pakken en ik krijg ook een beetje het idee dat men daar een beetje tabak van lijkt te krijgen waardoor jij uit de innercircle gewerkt bent.
Wat ik zou doen? Niks denk ik. Het gewoon even op zijn beloop laten. Ik zou mezelf niet in de picture zetten door een borrel te organiseren, ik zou mezelf niet leuker voordoen dan ik ben en ik zou geen gesprekken forceren. Soms is even niks doen prima. Wordt er iets georganiseerd in het dorp dan kun je kijken of je daar zin in hebt. Ben je echt ergens voor uitgenodigd, laat dan in elk geval je gezicht even zien en dat is het. Heel vaak lossen zaken zich vanzelf weer op, ook dit gaat weer voorbij.
.
maandag 23 juni 2025 om 15:19
Je bent vooral heel vermijdend.
Ik zou het proberen een op een uit te praten. En me vervolgens op andere mensen richten. Je bent niet veroordeeld tot deze mensen omdat je nu eenmaal in een dorp woont en zij in jouw ogen queen bees zijn.
Als mensen vragen stellen; tja soms groei je uit elkaar. Je kent vast meer mensen die niet zo met hen optrekken.
Misschien is het ook gewoon een kwestie van “get over it”, maar dat is slecht te beoordelen. Je schrijft erg theatraal, dramatisch en onduidelijk. Dat laatste vast ivm herkenbaarheid, maar daardoor is het ook moeilijk een beeld te vormen.
Ik zou het proberen een op een uit te praten. En me vervolgens op andere mensen richten. Je bent niet veroordeeld tot deze mensen omdat je nu eenmaal in een dorp woont en zij in jouw ogen queen bees zijn.
Als mensen vragen stellen; tja soms groei je uit elkaar. Je kent vast meer mensen die niet zo met hen optrekken.
Misschien is het ook gewoon een kwestie van “get over it”, maar dat is slecht te beoordelen. Je schrijft erg theatraal, dramatisch en onduidelijk. Dat laatste vast ivm herkenbaarheid, maar daardoor is het ook moeilijk een beeld te vormen.
maandag 23 juni 2025 om 15:32
Misschien goed om jezelf af te vragen: Mis je echt het contact met deze groep mensen? Of mis je vooral het gevoel van verbondenheid? Als je vooral dat laatste mist, zou ik eens op zoek gaan naar andere manieren om dit gevoel weer te ervaren. Bijvoorbeeld door nieuwe contacten op te doen buiten je bestaande netwerk of dorp. Als je de mensen zélf mist, dan is het misschien een idee om eerst eens te beginnen met één-op-één contact. Dan kun je eens rustig aftasten met wat je er uiteindelijk mee wilt. Ik zou zeker geen borrel organiseren als je daar niet achter staat. Dat je er al misselijk van wordt, zegt genoeg lijkt mij.
maandag 23 juni 2025 om 15:42
Is het een optie om de koe eens bij de horens te vatten en te appen:
"Jongens, het ging een tijdje niet zo goed met me, vandaar de radiostilte van mijn kant. Inmiddels gaat het weer wat beter en ik mis jullie! Dus nodig ik jullie graag uit voor een borrel bij ons, dan en dan, partners welkom uiteraard. Ik hoop op onze ouderwetse gezelligheid!"
Nee heb je, ja kun je krijgen. Om hier niet op in te gaan moet je iemand wel heel actief gaan negeren.
"Jongens, het ging een tijdje niet zo goed met me, vandaar de radiostilte van mijn kant. Inmiddels gaat het weer wat beter en ik mis jullie! Dus nodig ik jullie graag uit voor een borrel bij ons, dan en dan, partners welkom uiteraard. Ik hoop op onze ouderwetse gezelligheid!"
Nee heb je, ja kun je krijgen. Om hier niet op in te gaan moet je iemand wel heel actief gaan negeren.
Such fun!1
maandag 23 juni 2025 om 15:46
Zoals ik het lees ben je heel erg gekwetst door veel mensen uit die groep. Zoals vroeger gaat het nooit meer worden denk ik, daarvoor is er waarschijnlijk teveel gebeurd. Zijn er mensen uit de groep waar je nog wel bevriend mee zou willen zijn? Het hoeft toch niet de hele groep te zijn?
Probeer wat contacten buiten je dorp te zoeken. Het klinkt mij best benauwend om echt alles in je eigen kleine dorp te hebben zoal je zelf benoemd, school, sport, festiviteiten. Buiten het dorp is dat ook best te vinden.
Probeer wat contacten buiten je dorp te zoeken. Het klinkt mij best benauwend om echt alles in je eigen kleine dorp te hebben zoal je zelf benoemd, school, sport, festiviteiten. Buiten het dorp is dat ook best te vinden.
Depression is my body needing deep rest from putting on an act.
maandag 23 juni 2025 om 16:37
Zijn er binnen of buiten jullie groep mensen met wie je wel goed contact hebt? Dan zou ik me hier voorlopig op richten. Misschien dat je naar verloop van tijd ook weer enigszins normaal kunt omgaan met degenen met wie het nu niet meer lukt, zodat je in ieder geval kunt meedoen aan dezelfde activiteiten.
Ik zou me verder niet drukmaken over het voortbestaan van deze vriendengroep. Het is voor jou niet meer belangrijk of deze groep blijft bestaan, omdat deze in de huidige vorm jou niets meer brengt. En onthoud dat jij niet degene bent die de groep heeft kapotgemaakt.
Ik zou me verder niet drukmaken over het voortbestaan van deze vriendengroep. Het is voor jou niet meer belangrijk of deze groep blijft bestaan, omdat deze in de huidige vorm jou niets meer brengt. En onthoud dat jij niet degene bent die de groep heeft kapotgemaakt.
maandag 23 juni 2025 om 17:14
Het zijn ook de vrienden van haar man.quasi-onschuldig schreef: ↑23-06-2025 16:45Ik begrijp het niet maar als het voelt zoals het leest zou ik nieuwe vriendinnen zoeken, buiten je woonplaats. Ik zou misschien zelfs overwegen te verhuizen....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 23 juni 2025 om 17:23
Je man snapt het niet. Dan is het vast geen overspel, ( dat had hij vast begrepen) dan heeft ze jullie geen geld gekost.
Is er geroddeld ? Iets doorverteld ? Heeft ze iets gedaan met een goed idee van jou ? Een feest gepland op een voor jou belangrijke dag ? Gauw de jurk besteld die jij had willen dragen ? Gesolliciteerd op jouw droombaan ? Tegen de tennisleraar gezegd hoe lekker jij hem vindt ? Geef ons in ieder geval een beetje een idee hoe groot dat verraad ( waar jouw man geen pijn van heeft en niet echt snapt ) nu eigenlijk is.
Is er geroddeld ? Iets doorverteld ? Heeft ze iets gedaan met een goed idee van jou ? Een feest gepland op een voor jou belangrijke dag ? Gauw de jurk besteld die jij had willen dragen ? Gesolliciteerd op jouw droombaan ? Tegen de tennisleraar gezegd hoe lekker jij hem vindt ? Geef ons in ieder geval een beetje een idee hoe groot dat verraad ( waar jouw man geen pijn van heeft en niet echt snapt ) nu eigenlijk is.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
