Relaties
alle pijlers
Hoe werkt dat nou toch?
maandag 11 augustus 2008 om 12:58
Ik heb al een hele tijd een SV, laat ik het zo maar noemen, een term die ik hier op het forum ontdekt heb. Hij is zo vrij als een vogel, ik heb een kind, dus ik kan lang niet altijd.
Dus sms'te ik hem als ik tijd had. Hij kwam dan wel/niet, liet wel/niets horen of pas een tijd later. Vond ik vaak helemaal niet leuk, zelfs onbeleefd en lomp, want hoe ingewikkeld is het om even te laten weten dat je niet kunt? Tuurlijk werd ik wel eens pissig, maar ja, de afspraak was ongecompliceerd en vrijblijvend.
Het werd steeds slechter voor mijn zelfbeeld/gevoel voor eigenwaarde, ik bedoel: hoe leuk is een vrouw die 'bedelt' om aandacht/seks? Want zo ging het steeds meer voelen. Het stak me dat hij nooit het initiatief nam. Ook al was het natuurlijk het meest praktisch als ik aangaf wanneer ik tijd had. Andersom was ook irritant geweest, want dan had ik 9 van de 10 keer nee moeten zeggen.
Maar goed, ik vond het niet leuk meer zoals het ging, ook al is hij dus 'slechts' een wat lang durende SV en heb dat (per mail) meegedeeld. Met de korte boodschap dat ie van mij niets meer hoort. En er gelijk maar een nieuwe man tegenaan gesmeten (die er heel even ook was). Hij heeft me laatst ook met een (weer andere) man gezien, stomtoevallig zelfs de volgende ochtend toen ik bij die ONS vandaan kwam.
En ja hoor, nu sms't ie ineens wel, al een paar keer, het blijkt dus wel te kunnen. Niet met de expliciete vraag of ie langs zal komen, maar hoe het gaat en andere oppervlakkige dingen. In ruim een jaar nooit vertoond! Ik sms nietszeggende dingen terug, want wil nog even de schijn ophouden dat ik geen tijd/zin heb.
Dus ik heb mijn punt gemaakt en dat lijkt effect te hebben, hij is weer wakker. Maar ik ben een ei met dit soort dingen en vraag me nu af wat de volgende stap moet zijn. Want ik wil best doorgaan met onze SV-relatie, maar niet op oude voet.
Voor de duidelijkheid: hij is nogal een womanizer en kent absoluut het hele arsenaal aan versiertrucs. Zoals het was met mij was blijkbaar niet spannend genoeg, nu waarschijnlijk wel weer, het triggert. En ik ben zo'n sufferd die overal instinkt.
Maar het belangrijkste wat ik me afvraag: hoe werkt dat nou toch bij mannen? Hoe beschikbaar moet je zijn in zo'n SV-situatie? Hoeveel afstand moet je houden? Wat wakkert het jachtinstinct aan? Moet ik wachten tot hij expliciet vraagt of hij langs mag komen? Hem nog even laten bungelen? Of na het volgende sms'je vragen of hij zin heeft om iets te komen drinken? Etc.
Ik hoor het graag. Ook van vrouwen.
Dus sms'te ik hem als ik tijd had. Hij kwam dan wel/niet, liet wel/niets horen of pas een tijd later. Vond ik vaak helemaal niet leuk, zelfs onbeleefd en lomp, want hoe ingewikkeld is het om even te laten weten dat je niet kunt? Tuurlijk werd ik wel eens pissig, maar ja, de afspraak was ongecompliceerd en vrijblijvend.
Het werd steeds slechter voor mijn zelfbeeld/gevoel voor eigenwaarde, ik bedoel: hoe leuk is een vrouw die 'bedelt' om aandacht/seks? Want zo ging het steeds meer voelen. Het stak me dat hij nooit het initiatief nam. Ook al was het natuurlijk het meest praktisch als ik aangaf wanneer ik tijd had. Andersom was ook irritant geweest, want dan had ik 9 van de 10 keer nee moeten zeggen.
Maar goed, ik vond het niet leuk meer zoals het ging, ook al is hij dus 'slechts' een wat lang durende SV en heb dat (per mail) meegedeeld. Met de korte boodschap dat ie van mij niets meer hoort. En er gelijk maar een nieuwe man tegenaan gesmeten (die er heel even ook was). Hij heeft me laatst ook met een (weer andere) man gezien, stomtoevallig zelfs de volgende ochtend toen ik bij die ONS vandaan kwam.
En ja hoor, nu sms't ie ineens wel, al een paar keer, het blijkt dus wel te kunnen. Niet met de expliciete vraag of ie langs zal komen, maar hoe het gaat en andere oppervlakkige dingen. In ruim een jaar nooit vertoond! Ik sms nietszeggende dingen terug, want wil nog even de schijn ophouden dat ik geen tijd/zin heb.
Dus ik heb mijn punt gemaakt en dat lijkt effect te hebben, hij is weer wakker. Maar ik ben een ei met dit soort dingen en vraag me nu af wat de volgende stap moet zijn. Want ik wil best doorgaan met onze SV-relatie, maar niet op oude voet.
Voor de duidelijkheid: hij is nogal een womanizer en kent absoluut het hele arsenaal aan versiertrucs. Zoals het was met mij was blijkbaar niet spannend genoeg, nu waarschijnlijk wel weer, het triggert. En ik ben zo'n sufferd die overal instinkt.
Maar het belangrijkste wat ik me afvraag: hoe werkt dat nou toch bij mannen? Hoe beschikbaar moet je zijn in zo'n SV-situatie? Hoeveel afstand moet je houden? Wat wakkert het jachtinstinct aan? Moet ik wachten tot hij expliciet vraagt of hij langs mag komen? Hem nog even laten bungelen? Of na het volgende sms'je vragen of hij zin heeft om iets te komen drinken? Etc.
Ik hoor het graag. Ook van vrouwen.
maandag 11 augustus 2008 om 13:07
maandag 11 augustus 2008 om 13:12
Ik heb geen idee, voordat ik op dit forum terechtkwam, wist ik niet eens wat een SV was... Laat staan dat ik er een dacht te hebben, ik noemde het een serial onenightstand. En die wederzijdse overeenkomst was er dus wel (ongecompliceerd en vrijblijvend, dat hebben we besproken), het respect van zijn kant in mijn ogen alleen niet. En daar had/heb ik genoeg van, want zelfs bij een SV moet je naar mijn idee wel een beetje moeite doen.
maandag 11 augustus 2008 om 13:33
quote:Kaat64 schreef op 11 augustus 2008 @ 13:12:
Want zelfs bij een SV moet je naar mijn idee wel een beetje moeite doen.
Als hij niet de SV is die bij jou past dan zou ik het zo laten....geen contact.
Verder zijn mannen over het algemeen jagers dus...toen jij hem steeds belde en er altijd voor hem was...vind hij het misschien lang niet zo interessant. Of hij is aan het kijken of het hem nog lukt om je in bed te krijgen om gewoon even zijn ego te strelen. juist omdat er een andere "jager" spel is...
Want zelfs bij een SV moet je naar mijn idee wel een beetje moeite doen.
Als hij niet de SV is die bij jou past dan zou ik het zo laten....geen contact.
Verder zijn mannen over het algemeen jagers dus...toen jij hem steeds belde en er altijd voor hem was...vind hij het misschien lang niet zo interessant. Of hij is aan het kijken of het hem nog lukt om je in bed te krijgen om gewoon even zijn ego te strelen. juist omdat er een andere "jager" spel is...
maandag 11 augustus 2008 om 23:29
Maar hij past verder prima bij me, als SV dan. Als hij er is, hebben we het erg gezellig, hij kookt af en toe voor me en de seks is uitstekend. Ik word er alleen zo moe van dat ik de 'spelregels' maar niet lijk te begrijpen. En inmiddels zo ver ben dat ik dat gedoe van jagen enzo mee begin te spelen... En daar dus ook weer over na loop te denken.
dinsdag 12 augustus 2008 om 19:54
[quote]Kaat64 schreef op 11 augustus 2008 @ 12:58:
Maar het belangrijkste wat ik me afvraag: hoe werkt dat nou toch bij mannen? Hoe beschikbaar moet je zijn in zo'n SV-situatie? Hoeveel afstand moet je houden? Wat wakkert het jachtinstinct aan? Moet ik wachten tot hij expliciet vraagt of hij langs mag komen? Hem nog even laten bungelen? Of na het volgende sms'je vragen of hij zin heeft om iets te komen drinken? Etc.
Ik hoor het graag. Ook van vrouwen.[/quote]
Ik vermoed dat die sv/soort-van-vriend van jou meerdere vrouwen heeft. En dat het dus niks met jachtinstinct of veroveren te maken heeft, maar gewoon een gebrek aan zin, geen tijd hebben, of "al voorzien zijn" van hem is.
Het is voor een man een grote luxe om een leuke vrouw als sv te hebben, dus je mag zeker van hem verwachten dat hij veel moeite doet en veel tijd en aandacht aan jou besteed. En duidelijk laat merken dat hij naar jou verlangt.
En het is altijd erg vervelend als het initiatief 90% van de tijd van slechts één kant komt. Dat interesseert hem blijkbaar niet, of hij heeft een gebrekkig inlevingsvermogen.
Zo te lezen moet hij zich idd aanpassen aan jou omdat hij veel flexibeler is.
Maar het belangrijkste wat ik me afvraag: hoe werkt dat nou toch bij mannen? Hoe beschikbaar moet je zijn in zo'n SV-situatie? Hoeveel afstand moet je houden? Wat wakkert het jachtinstinct aan? Moet ik wachten tot hij expliciet vraagt of hij langs mag komen? Hem nog even laten bungelen? Of na het volgende sms'je vragen of hij zin heeft om iets te komen drinken? Etc.
Ik hoor het graag. Ook van vrouwen.[/quote]
Ik vermoed dat die sv/soort-van-vriend van jou meerdere vrouwen heeft. En dat het dus niks met jachtinstinct of veroveren te maken heeft, maar gewoon een gebrek aan zin, geen tijd hebben, of "al voorzien zijn" van hem is.
Het is voor een man een grote luxe om een leuke vrouw als sv te hebben, dus je mag zeker van hem verwachten dat hij veel moeite doet en veel tijd en aandacht aan jou besteed. En duidelijk laat merken dat hij naar jou verlangt.
En het is altijd erg vervelend als het initiatief 90% van de tijd van slechts één kant komt. Dat interesseert hem blijkbaar niet, of hij heeft een gebrekkig inlevingsvermogen.
Zo te lezen moet hij zich idd aanpassen aan jou omdat hij veel flexibeler is.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:33
Dank Quattro. Dat van die meerdere vrouwen vermoed ik ook, want ik hoor wel eens wat en ben al tientallen keren gewaarschuwd. En ik ken zijn reputatie, al van voor dat we 'iets kregen'. Aan de andere kant ken ik hem inmiddels goed genoeg om te weten dat zijn 'gloriejaren' achter hem liggen, want 50-plus, en dat ie daar nogal moeite mee heeft. Het wordt allemaal wat minder, zeg maar. Mij maakt dat niets uit, maar hem wel.
In het begin voelde ik me wel eens gekwetst als hij niet reageerde, maar na wat aanvaringen heb ik al een tijd geleden bedacht dat ik toch niet gek ben. Hij mag blij zijn dat hij me kent en moet inderdaad maar eens wat moeite gaan doen.
Maar... sinds een paar dagen sms't hij ineens iedere dag. Vandaag zelfs met de expliciete vraag of we konden afspreken. Ik kon niet, maar heb er hard om gelachen. En ben benieuwd wat er gaat volgen. Voorlopig hou ik de boot in ieder geval nog even af.
Ondertussen vraag ik me wel af wat er nu ineens aan de hand is. Wat er gebeurd is dat ik nu ineens wel zijn aandacht heb. Of het er toch aan gelegen heeft dat ie me met een ander gezien heeft. En van dat hele mechanisme zal ik waarschijnlijk nooit iets gaan begrijpen.
In het begin voelde ik me wel eens gekwetst als hij niet reageerde, maar na wat aanvaringen heb ik al een tijd geleden bedacht dat ik toch niet gek ben. Hij mag blij zijn dat hij me kent en moet inderdaad maar eens wat moeite gaan doen.
Maar... sinds een paar dagen sms't hij ineens iedere dag. Vandaag zelfs met de expliciete vraag of we konden afspreken. Ik kon niet, maar heb er hard om gelachen. En ben benieuwd wat er gaat volgen. Voorlopig hou ik de boot in ieder geval nog even af.
Ondertussen vraag ik me wel af wat er nu ineens aan de hand is. Wat er gebeurd is dat ik nu ineens wel zijn aandacht heb. Of het er toch aan gelegen heeft dat ie me met een ander gezien heeft. En van dat hele mechanisme zal ik waarschijnlijk nooit iets gaan begrijpen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:44
Omdat je niet beschikbaar bent.
Dáárom ben je nu ineens wél interessant.
Hij weet het misschien niet eens maar dát is voor hem een trigger. Dat hij je ook wel eens niet kan hebben. En dan wil hij ineens wel.
Heel kinderachtig maar zo werkt het. Als je te beschikbaar bent word je saai en saai, als seksvriendin, dat is niet de bedoeling. Anders had hij wel een vaste relatie van 18 jaar.
Dáárom ben je nu ineens wél interessant.
Hij weet het misschien niet eens maar dát is voor hem een trigger. Dat hij je ook wel eens niet kan hebben. En dan wil hij ineens wel.
Heel kinderachtig maar zo werkt het. Als je te beschikbaar bent word je saai en saai, als seksvriendin, dat is niet de bedoeling. Anders had hij wel een vaste relatie van 18 jaar.
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:47
Oh, je bent er zoeen tegen het lekkere lijf gelopen.
Dit wordt nooit beter.
Meneer zal altijd op zijn lauweren gaan liggen rusten als jij het initiatief neemt. Dan ben je leuk en lekker, maar niet spannend, want te beschikbaar. Hij komt dan bij jou als hij niets beters te doen heeft.
Als je zoals nu het initiatief aan hem laat, ja, dan wil hij wel jagen. Als jij hem het idee geeft dat je hem niet wilt, dan is hij er als de kippen bij om je ervan te overtuigen dat je het mis hebt.
Maar ja, begrijpen hoe het werkt maakt het niet makkelijker, want hoe kom je in hemelsnaam tot een afspraak, als jij hem niet mag bellen en de boot moet afhouden als hij belt?
Lastige types dit.
Charmant, een tikje arrogant, komt heel zeker van zichzelf over... Zit ik een beetje goed?
Dit wordt nooit beter.
Meneer zal altijd op zijn lauweren gaan liggen rusten als jij het initiatief neemt. Dan ben je leuk en lekker, maar niet spannend, want te beschikbaar. Hij komt dan bij jou als hij niets beters te doen heeft.
Als je zoals nu het initiatief aan hem laat, ja, dan wil hij wel jagen. Als jij hem het idee geeft dat je hem niet wilt, dan is hij er als de kippen bij om je ervan te overtuigen dat je het mis hebt.
Maar ja, begrijpen hoe het werkt maakt het niet makkelijker, want hoe kom je in hemelsnaam tot een afspraak, als jij hem niet mag bellen en de boot moet afhouden als hij belt?
Lastige types dit.
Charmant, een tikje arrogant, komt heel zeker van zichzelf over... Zit ik een beetje goed?
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:50
Haha, ik heb me nooit zo met dit soort dingen beziggehouden, maar het blijkt dus echt zo te werken. Had ik veel eerder moeten weten! Ik vind het namelijk vrij grappig. Dat er elke dag een moment is dat hij aan me denkt en dan maar iets sms't... Het was altijd andersom (maar zeker niet iedere dag, hooguit 1x in de week), ik ga nog even zo door, hoewel ik inmiddels wel weer zin in hem begin te krijgen, maar helaas... geen tijd!
dinsdag 12 augustus 2008 om 23:55
'Meneer zal altijd op zijn lauweren gaan liggen rusten als jij het initiatief neemt. Dan ben je leuk en lekker, maar niet spannend, want te beschikbaar. Hij komt dan bij jou als hij niets beters te doen heeft.'
Ja, zo was het dus precies, Geheim, en daar begon ik zo van te balen. Maar ik had niet door dat ik het zelf in de hand had, ei dat ik ben...
'Maar ja, begrijpen hoe het werkt maakt het niet makkelijker, want hoe kom je in hemelsnaam tot een afspraak, als jij hem niet mag bellen en de boot moet afhouden als hij belt?'
We hebben in al die tijd (ruim een jaar) nog nooit gebeld, het is altijd sms'en en mailen, of elkaar tegenkomen in de kroeg. Maar die afspraak komt er binnenkort wel, hoor, want op een dag, kan ik ineens wel weer... Maar nu nog niet.
Ja, zo was het dus precies, Geheim, en daar begon ik zo van te balen. Maar ik had niet door dat ik het zelf in de hand had, ei dat ik ben...
'Maar ja, begrijpen hoe het werkt maakt het niet makkelijker, want hoe kom je in hemelsnaam tot een afspraak, als jij hem niet mag bellen en de boot moet afhouden als hij belt?'
We hebben in al die tijd (ruim een jaar) nog nooit gebeld, het is altijd sms'en en mailen, of elkaar tegenkomen in de kroeg. Maar die afspraak komt er binnenkort wel, hoor, want op een dag, kan ik ineens wel weer... Maar nu nog niet.
woensdag 13 augustus 2008 om 00:09
Mijn sv is er precies zo een, en we maken elkaar gek.
Ik klaag dat hij niet of niet snel genoeg reageert als ik hem benader, hij komt dan aan met excuses over werk, druk, andere verplichtingen, noem maar op.
Ben ik het zat en laat ik niets meer van me horen, dan komt hij langs op mijn werk om te klagen over dat feit.
En om me, als ie er dan toch is, weer enorm te versieren. Prachtige beloftes doen, me vertellen hoe waanzinnig sexy ik ben, me verzekeren dat ik de enige vrouw ben in zijn leven.
Ja ja. Ik trap er elke keer weer in.
Ik geloof helemaal niets meer van wat hij me verteld, maar ik hoor het wel graag.
En dus modderen we maar voort.
Het wordt nooit beter, maar ik geniet er wel van.
Laat het me alsjeblieft weten als je die balans ooit vindt...
Ik klaag dat hij niet of niet snel genoeg reageert als ik hem benader, hij komt dan aan met excuses over werk, druk, andere verplichtingen, noem maar op.
Ben ik het zat en laat ik niets meer van me horen, dan komt hij langs op mijn werk om te klagen over dat feit.
En om me, als ie er dan toch is, weer enorm te versieren. Prachtige beloftes doen, me vertellen hoe waanzinnig sexy ik ben, me verzekeren dat ik de enige vrouw ben in zijn leven.
Ja ja. Ik trap er elke keer weer in.
Ik geloof helemaal niets meer van wat hij me verteld, maar ik hoor het wel graag.
En dus modderen we maar voort.
Het wordt nooit beter, maar ik geniet er wel van.
Laat het me alsjeblieft weten als je die balans ooit vindt...
woensdag 13 augustus 2008 om 10:32
Hoi Geheim,
Bij 'ons' is het op bepaalde punten toch anders, want hij heeft me nog nooit iets beloofd en voor zover ik me kan herinneren ook nog nooit een compliment gemaakt. Ik kende hem al een beetje toen hij me in de kroeg 'versierde'. Dat ging zo: 'Wat denk je, zal ik vanavond bij je komen slapen?' En ik zei ja. Geweldige seks en de volgende ochtend liet hij zijn nummer achter. Ik heb niet gebeld. Een paar weken later kwam ik hem weer tegen en toen meldde hij dat zijn telefoon het nog deed. En ging die avond weer mee naar mijn huis. En toen was de sv-relatie begonnen, iets wat ik nog niet eerder meegemaakt had (tien jaar getrouwd geweest en daarna drie jaar een relatie gehad).
Mijn relatie was toen net voorbij. Die was onder meer stukgelopen op het feit dat ik me in een behoorlijk ambitieus zakelijk project gestort had en dag en nacht werkte. Dat trok mijn ex niet, die wilde me 's avonds naast hem op de bank hebben. Bovendien kon hij me slecht delen met mijn kind. Dus mijn hoofd stond op dat moment helemaal niet naar weer een man in mijn leven, maar seks op zijn tijd werkte prima. Dus dat sv me totaal niet claimde, beviel uitstekend: ik kon hem gewoon 'bestellen' als ik tijd had.
Hij is altijd heel duidelijk geweest, over ons en over zijn levensstijl. Die zacht gezegd nogal opmerkelijk is. Briljante man, intelligent en met een enorm gevoel voor humor, maar niet in staat om er iets van te maken. Dus hij klooit maar wat aan. Een wandelend probleem: alles kwijtgeraakt, dus geen geld, geen baan, niet eens een fatsoenlijk huis, etc. Laat ik het zo zeggen: ik heb hem meer te bieden dan hij mij, want mijn zakelijke project is vrij succesvol geworden.
Ik heb drie jaar met een dergelijke man verkeerd en daarvan geleerd dat ik niemand meer ga 'redden'. Dus meer dan een sv-relatie was en is voor mij ook geen optie. Op zich zou ik het in deze fase van mijn leven (opgroeiend kind en nog steeds drukke baan) jaren met hem uithouden. Maar door zijn lompe acties en desinteresse begon het 'voddig' te voelen en daar kreeg ik steeds meer last van. Een gevoel van: kijk mij nou, alles voor elkaar, en dan bedel ik om de aandacht van zo'n type, ik lijk wel gek. Dus begon ik te zeiken. En daar werd het niet beter van tussen hem en mij.
Een paar weken geleden was het helemaal klaar. Hij was totaal 'incommunicado' en voor mij was de lol er ook helemaal af. Dus dat heb ik meegedeeld. En ben weer eens om me heen gaan kijken, een date gehad en een ONS, met wie hij me dus samen zag. Met als gevolg dat hij nu wel sms't.
In mijn date leek even muziek te zitten en toen ik naast die man in bed lag, werd ik helemaal verdrietig van de gedachte dat het met sv misschien wel afgelopen zou zijn, ik kon het me niet voorstellen. Vond het een veeg teken, misschien heb ik daarom wel die drastische maatregelen getroffen.
Natuurlijk komt hij binnenkort weer langs. Maar ik wil het niet meer zoals het was. En daarom kijk ik het nu even aan, ben benieuwd hoe lang hij het blijft proberen. Ik heb niet de illusie dat hij echt zal veranderen, dat hoeft ook helemaal niet, maar het moet voor mezelf beter voelen. En dat lukt vrij aardig.
Wat een gedoe allemaal!
Hij is allesbehalve dom en heeft
Bij 'ons' is het op bepaalde punten toch anders, want hij heeft me nog nooit iets beloofd en voor zover ik me kan herinneren ook nog nooit een compliment gemaakt. Ik kende hem al een beetje toen hij me in de kroeg 'versierde'. Dat ging zo: 'Wat denk je, zal ik vanavond bij je komen slapen?' En ik zei ja. Geweldige seks en de volgende ochtend liet hij zijn nummer achter. Ik heb niet gebeld. Een paar weken later kwam ik hem weer tegen en toen meldde hij dat zijn telefoon het nog deed. En ging die avond weer mee naar mijn huis. En toen was de sv-relatie begonnen, iets wat ik nog niet eerder meegemaakt had (tien jaar getrouwd geweest en daarna drie jaar een relatie gehad).
Mijn relatie was toen net voorbij. Die was onder meer stukgelopen op het feit dat ik me in een behoorlijk ambitieus zakelijk project gestort had en dag en nacht werkte. Dat trok mijn ex niet, die wilde me 's avonds naast hem op de bank hebben. Bovendien kon hij me slecht delen met mijn kind. Dus mijn hoofd stond op dat moment helemaal niet naar weer een man in mijn leven, maar seks op zijn tijd werkte prima. Dus dat sv me totaal niet claimde, beviel uitstekend: ik kon hem gewoon 'bestellen' als ik tijd had.
Hij is altijd heel duidelijk geweest, over ons en over zijn levensstijl. Die zacht gezegd nogal opmerkelijk is. Briljante man, intelligent en met een enorm gevoel voor humor, maar niet in staat om er iets van te maken. Dus hij klooit maar wat aan. Een wandelend probleem: alles kwijtgeraakt, dus geen geld, geen baan, niet eens een fatsoenlijk huis, etc. Laat ik het zo zeggen: ik heb hem meer te bieden dan hij mij, want mijn zakelijke project is vrij succesvol geworden.
Ik heb drie jaar met een dergelijke man verkeerd en daarvan geleerd dat ik niemand meer ga 'redden'. Dus meer dan een sv-relatie was en is voor mij ook geen optie. Op zich zou ik het in deze fase van mijn leven (opgroeiend kind en nog steeds drukke baan) jaren met hem uithouden. Maar door zijn lompe acties en desinteresse begon het 'voddig' te voelen en daar kreeg ik steeds meer last van. Een gevoel van: kijk mij nou, alles voor elkaar, en dan bedel ik om de aandacht van zo'n type, ik lijk wel gek. Dus begon ik te zeiken. En daar werd het niet beter van tussen hem en mij.
Een paar weken geleden was het helemaal klaar. Hij was totaal 'incommunicado' en voor mij was de lol er ook helemaal af. Dus dat heb ik meegedeeld. En ben weer eens om me heen gaan kijken, een date gehad en een ONS, met wie hij me dus samen zag. Met als gevolg dat hij nu wel sms't.
In mijn date leek even muziek te zitten en toen ik naast die man in bed lag, werd ik helemaal verdrietig van de gedachte dat het met sv misschien wel afgelopen zou zijn, ik kon het me niet voorstellen. Vond het een veeg teken, misschien heb ik daarom wel die drastische maatregelen getroffen.
Natuurlijk komt hij binnenkort weer langs. Maar ik wil het niet meer zoals het was. En daarom kijk ik het nu even aan, ben benieuwd hoe lang hij het blijft proberen. Ik heb niet de illusie dat hij echt zal veranderen, dat hoeft ook helemaal niet, maar het moet voor mezelf beter voelen. En dat lukt vrij aardig.
Wat een gedoe allemaal!
Hij is allesbehalve dom en heeft
woensdag 13 augustus 2008 om 23:19
Nadat ik het bovenstaande verhaal vanochtend had geschreven, heb ik nog eens nagedacht over het hele gebeuren en mijn sv. Nog nooit een compliment van hem gekregen... Belachelijk eigenlijk. Nu is hij redelijk van de stoere, maar ook van de lompe, dat vindt ie wel een makkelijk etiketje, het ontslaat hem van een hoop poespas. Hij kan het wel, hoor, maar niet tegen mij. Wel tegen mijn vriendinnen als we hem tegenkomen, die probeert ie voor mijn ogen te versieren. Daar ben ik de eerste keer pislink om geworden, toen voelde ik me erg gekwetst. Daarna heb ik hem nog een keer de deur uitgezet toen ie onverwacht langskwam toen ik bezoek had en hij prince charming ging uithangen. Toen heb ik hem gewoon vrolijk uitgelachen. Volgens mij weet ie zich tegenover mij gewoon geen houding te geven en uit ie dat door desinteresse te veinzen. Maar wel in de buurt blijven, dat is het tegenstrijdige. En nu steeds sms'en. Wat een portret eigenlijk!
woensdag 13 augustus 2008 om 23:23
[quote]geheim1972 schreef op 13 augustus 2008 @ 00:09:
Mijn sv is er precies zo een, en we maken elkaar gek.
Ik klaag dat hij niet of niet snel genoeg reageert als ik hem benader, hij komt dan aan met excuses over werk, druk, andere verplichtingen, noem maar op.
Ben ik het zat en laat ik niets meer van me horen, dan komt hij langs op mijn werk om te klagen over dat feit.
En om me, als ie er dan toch is, weer enorm te versieren. Prachtige beloftes doen, me vertellen hoe waanzinnig sexy ik ben, me verzekeren dat ik de enige vrouw ben in zijn leven.
Ja ja. Ik trap er elke keer weer in.
Ik geloof helemaal niets meer van wat hij me verteld, maar ik hoor het wel graag.
En dus modderen we maar voort.
Het wordt nooit beter, maar ik geniet er wel van.
Hahaha,komt me bekend voor van jaaaaaaaaaren geleden voor mijn huidige vriend,heerlijke spanning was dat mis het soms zelfs wel eens
Mijn sv is er precies zo een, en we maken elkaar gek.
Ik klaag dat hij niet of niet snel genoeg reageert als ik hem benader, hij komt dan aan met excuses over werk, druk, andere verplichtingen, noem maar op.
Ben ik het zat en laat ik niets meer van me horen, dan komt hij langs op mijn werk om te klagen over dat feit.
En om me, als ie er dan toch is, weer enorm te versieren. Prachtige beloftes doen, me vertellen hoe waanzinnig sexy ik ben, me verzekeren dat ik de enige vrouw ben in zijn leven.
Ja ja. Ik trap er elke keer weer in.
Ik geloof helemaal niets meer van wat hij me verteld, maar ik hoor het wel graag.
En dus modderen we maar voort.
Het wordt nooit beter, maar ik geniet er wel van.
Hahaha,komt me bekend voor van jaaaaaaaaaren geleden voor mijn huidige vriend,heerlijke spanning was dat mis het soms zelfs wel eens
donderdag 14 augustus 2008 om 00:58
Ja, die spanning is geweldig. En het is idd af en toe net een soap, dat herken ik wel.
En mijn sv deelt zeker wel complimentjes uit, maar voornamelijk als ik boos op hem ben. Ik probeer wanhopig mijn woede vast te houden dan, maar het lukt me niet, als hij me midden in een tirade van mij, vertelt hoe mooi mijn ogen zijn.
Het is een vreselijke vent, maar wel over the top mannelijk en sexy.
Ik herken dat voddige gevoel ook wel dat je er soms aan overhoudt, als het tussen ons zo ongelijk opgaat kan ik me erg goedkoop voelen af en toe.
Zou je een relatie met hem willen ipv alleen dat sv-gedoe?
Een relatie met hem zou ik niet willen, maar ik ben getrouwd naast het hebben van deze sv. Dit gezegd te hebben ben ik er dus vandoor, voor het bashen begint, daar is op seks al een topic voor en ik wil de jouwe niet vervuilen.
(Hate-mail dus graag daar)
Ik wens je veel succes met deze man.
En mijn sv deelt zeker wel complimentjes uit, maar voornamelijk als ik boos op hem ben. Ik probeer wanhopig mijn woede vast te houden dan, maar het lukt me niet, als hij me midden in een tirade van mij, vertelt hoe mooi mijn ogen zijn.
Het is een vreselijke vent, maar wel over the top mannelijk en sexy.
Ik herken dat voddige gevoel ook wel dat je er soms aan overhoudt, als het tussen ons zo ongelijk opgaat kan ik me erg goedkoop voelen af en toe.
Zou je een relatie met hem willen ipv alleen dat sv-gedoe?
Een relatie met hem zou ik niet willen, maar ik ben getrouwd naast het hebben van deze sv. Dit gezegd te hebben ben ik er dus vandoor, voor het bashen begint, daar is op seks al een topic voor en ik wil de jouwe niet vervuilen.
(Hate-mail dus graag daar)
Ik wens je veel succes met deze man.
donderdag 14 augustus 2008 om 10:35
Geheim,
Of ik een relatie met hem zou willen? Nee. We zijn zo'n enorme 'misfit' samen. SV heeft veel problemen, waar ik niet over uit ga weiden, en ik wil niet dat die mijn (gevoels)leven gaan beinvloeden.
Hij is duidelijk en wil helemaal geen relatie, met niemand. Ik vraag me wel eens af of hij zich met dat standpunt niet probeert te beschermen tegen (nog meer) teleurstellingen. Hij is namelijk nogal eens op zijn hart getrapt. Maar ik denk dat ie het wat 'ons' betreft vrij scherp ziet, scherper dan ik soms.
Ik zie af en toe namelijk wel een iets ander scenario voor me. Iets exclusiever, met wat meer vriendschap naast de seks, minder wisselvallig. En ook andere leuke dingen doen samen.
Het is nu zo dat vrijwel niemand, op een paar vriendinnen van me na, het weet. We gaan bijvoorbeeld nooit samen weg uit het cafe. Eerst had ik weleens het gevoel dat ie zich er voor schaamde, voor mij, want ik ben nu eenmaal niet meer het 'jonge dakkie' waar hij zich met zijn vrienden zo graag aan verlekkert. Maar daar ben ik overheen, hij zou namelijk net zo goed het omgekeerde kunnen denken, want zo'n 'catch' is hij beslist niet.
Dus nee, geen relatie, is niet realistisch. Maar wel graag een SV die iets meer inhoudt.
Of ik een relatie met hem zou willen? Nee. We zijn zo'n enorme 'misfit' samen. SV heeft veel problemen, waar ik niet over uit ga weiden, en ik wil niet dat die mijn (gevoels)leven gaan beinvloeden.
Hij is duidelijk en wil helemaal geen relatie, met niemand. Ik vraag me wel eens af of hij zich met dat standpunt niet probeert te beschermen tegen (nog meer) teleurstellingen. Hij is namelijk nogal eens op zijn hart getrapt. Maar ik denk dat ie het wat 'ons' betreft vrij scherp ziet, scherper dan ik soms.
Ik zie af en toe namelijk wel een iets ander scenario voor me. Iets exclusiever, met wat meer vriendschap naast de seks, minder wisselvallig. En ook andere leuke dingen doen samen.
Het is nu zo dat vrijwel niemand, op een paar vriendinnen van me na, het weet. We gaan bijvoorbeeld nooit samen weg uit het cafe. Eerst had ik weleens het gevoel dat ie zich er voor schaamde, voor mij, want ik ben nu eenmaal niet meer het 'jonge dakkie' waar hij zich met zijn vrienden zo graag aan verlekkert. Maar daar ben ik overheen, hij zou namelijk net zo goed het omgekeerde kunnen denken, want zo'n 'catch' is hij beslist niet.
Dus nee, geen relatie, is niet realistisch. Maar wel graag een SV die iets meer inhoudt.
donderdag 14 augustus 2008 om 23:26
Geheim, ik kan je prima volgen en dat is dus ook precies 'het probleem' tussen SV en mij. Wel S, maar weinig V. Terwijl als ie er is, hebben we het gewoon erg gezellig. Maar ik weiger om nog langer de stoplap te zijn, voor als ie een keer echt niet meer weet wat hij die avond wil gaan doen.
Maar... we gaan voor mijn gevoel deze week de goede kant op. Vandaag als een stel randdebielen onnozele sms'jes zitten sturen, die zo stom en suggestief waren dat ik er de slappe lach van kreeg. Voor het eerst zit ik hem gewoon te pesten, en dat weet ie, denk ik ook wel, maar hij speelt mee. En dat is leuk. Ik vraag hem niet, zoals vroeger, of ie zin heeft om langs te komen, dat mag ie dit keer zelf vragen.
Lijk wel een puber, maar toen speelde ik dit soort spelletjes nooit en later ook niet, dus ik heb iets in te halen.
Maar... we gaan voor mijn gevoel deze week de goede kant op. Vandaag als een stel randdebielen onnozele sms'jes zitten sturen, die zo stom en suggestief waren dat ik er de slappe lach van kreeg. Voor het eerst zit ik hem gewoon te pesten, en dat weet ie, denk ik ook wel, maar hij speelt mee. En dat is leuk. Ik vraag hem niet, zoals vroeger, of ie zin heeft om langs te komen, dat mag ie dit keer zelf vragen.
Lijk wel een puber, maar toen speelde ik dit soort spelletjes nooit en later ook niet, dus ik heb iets in te halen.
