Relaties
alle pijlers
Huiselijke problemen
zondag 14 februari 2010 om 22:31
Ik heb al sinds mijn pubertijd en zelfs daarvoor al een moeizame relatie met mijn moeder gehad. Mijn moeder kan af en toe heel afwijzend zijn en af en toe er geen zin meer in hebben om moeder te zijn.
Nu heb ik net weer een gesprek met mijn ouders gehad, ik woon als 21-jarige weer thuis bij mijn ouders omdat ik overspannen en depressief ben geraakt toen ik op mijzelf woonde met een lastige ex. Mijn vader en ik zijn haar gedrag gewoon echt spuugzat. De sfeer is gewoon echt slecht bij ons in huis. Mijn moeder klaagt steen en been over haar knie die geopereerd moet worden en terwijl ze in haar stoel zit geeft ze zoals gewoonlijk bevelen over wat wij wel en niet moeten doen.
We hebben het haar maar recht in haar gezicht gezegd: over het algemeen is ze gewoon niet vriendelijk, zelfs onaardig en dat verpest de sfeer. Ook wanneer ze wel rond kan lopen is het een negatief, zwartgallig persoon die mij als dochter, mijn vader ziet dat ook, elke dag continue afwijst. Omdat ik volgens haar mijn troep niet opruim. Of dit nou zo is of niet, mijn vader heeft daar geen probleem mee. Het is redelijk netjes in huis door mijn vader (mijn moeder zegt veel op te ruimen en schoon te maken maar doet het minder dan andere moeders van vrienden). Mijn vader zou meer in het huishouden kunnen doen maar die werkt nog.
Het komt er op neer dat ik, ondanks dat ik nu weer thuis woon, ik terug ga naar zelf mijn was doen (doe ik normaal gesproken al sinds mijn 18de ofzo), zelf mijn eten koken, schoonmaken enzovoorts. Nu vind ik die omschakeling niet prettig maar wel okee. Ze heeft een operatie en kan nu even niks. Maar waar ik zo moe van wordt is de sfeer in huis. Elke dag de afkeuring, je doet het niet goed, zie je wel, ik zie je dikke buik etc.
En dan mijn ouders die maar op deze manier door blijven gaan en niet uit elkaar gaan. Ik snap hier ook niet echt zo veel van. Mijn vader wordt ook knettergek van dat mijn moeder altijd aan zijn kop zit te zeuren met negativiteit. Hij kijkt constant boos weg. Mijn moeder heeft een bord voor haar kop die snapt niet waar wij ons aan ergeren en geeft de schuld aan dat wij niet goed genoeg zijn.
Is er iemand die snapt wat hier aan de hand is? Zodra ik het kan ga ik op mezelf wonen uiteraard maar voor nu is dit de beste oplossing. Meestal negeer ik wat mijn moeder zegt gewoon en reageer ik alleen op haar wanneer ze iets positiefs of normaals zegt (want soms doet ze dat ook). Maar zoals de situatie nu is kan het toch ook niet doorgaan?
Dit is niet de manier zoals ik wil leven en zoals ik de laatste tijd heb geleefd. Ik probeer namelijk altijd juist te genieten van het leven en van alles het beste te maken. Ik snap best dat je af en toe somber bent, dat ben ik ook, maar hoe kan het dat iemand zo negatief is en zo'n bord voor zijn kop heeft..
Nu heb ik net weer een gesprek met mijn ouders gehad, ik woon als 21-jarige weer thuis bij mijn ouders omdat ik overspannen en depressief ben geraakt toen ik op mijzelf woonde met een lastige ex. Mijn vader en ik zijn haar gedrag gewoon echt spuugzat. De sfeer is gewoon echt slecht bij ons in huis. Mijn moeder klaagt steen en been over haar knie die geopereerd moet worden en terwijl ze in haar stoel zit geeft ze zoals gewoonlijk bevelen over wat wij wel en niet moeten doen.
We hebben het haar maar recht in haar gezicht gezegd: over het algemeen is ze gewoon niet vriendelijk, zelfs onaardig en dat verpest de sfeer. Ook wanneer ze wel rond kan lopen is het een negatief, zwartgallig persoon die mij als dochter, mijn vader ziet dat ook, elke dag continue afwijst. Omdat ik volgens haar mijn troep niet opruim. Of dit nou zo is of niet, mijn vader heeft daar geen probleem mee. Het is redelijk netjes in huis door mijn vader (mijn moeder zegt veel op te ruimen en schoon te maken maar doet het minder dan andere moeders van vrienden). Mijn vader zou meer in het huishouden kunnen doen maar die werkt nog.
Het komt er op neer dat ik, ondanks dat ik nu weer thuis woon, ik terug ga naar zelf mijn was doen (doe ik normaal gesproken al sinds mijn 18de ofzo), zelf mijn eten koken, schoonmaken enzovoorts. Nu vind ik die omschakeling niet prettig maar wel okee. Ze heeft een operatie en kan nu even niks. Maar waar ik zo moe van wordt is de sfeer in huis. Elke dag de afkeuring, je doet het niet goed, zie je wel, ik zie je dikke buik etc.
En dan mijn ouders die maar op deze manier door blijven gaan en niet uit elkaar gaan. Ik snap hier ook niet echt zo veel van. Mijn vader wordt ook knettergek van dat mijn moeder altijd aan zijn kop zit te zeuren met negativiteit. Hij kijkt constant boos weg. Mijn moeder heeft een bord voor haar kop die snapt niet waar wij ons aan ergeren en geeft de schuld aan dat wij niet goed genoeg zijn.
Is er iemand die snapt wat hier aan de hand is? Zodra ik het kan ga ik op mezelf wonen uiteraard maar voor nu is dit de beste oplossing. Meestal negeer ik wat mijn moeder zegt gewoon en reageer ik alleen op haar wanneer ze iets positiefs of normaals zegt (want soms doet ze dat ook). Maar zoals de situatie nu is kan het toch ook niet doorgaan?
Dit is niet de manier zoals ik wil leven en zoals ik de laatste tijd heb geleefd. Ik probeer namelijk altijd juist te genieten van het leven en van alles het beste te maken. Ik snap best dat je af en toe somber bent, dat ben ik ook, maar hoe kan het dat iemand zo negatief is en zo'n bord voor zijn kop heeft..
zondag 14 februari 2010 om 22:42
Nou, Sakara ik vind het wel heel logisch dat wanneer je 21 bent je een aanzienlijk deel van het huishouden op je neemt, zeker als je ouders dit niet kunnen op dit moment.
Wat voor hulp heb jij om uit je depressie en overspannenheid te komen? Misschien dit punt ook eens aankaarten bij je hulpverlener?
Je kunt je moeder niet veranderen, zeker niet als ze eigenlijk altijd al zo geweest is. Je moet dealen met de situatie zoals deze nu is. Ik denk dat je je het beste kunt richten op het leefbaar houden van de situatie en op het herstel van jezelf. Het is even rot, maar je kunt niet anders dan roeien met de riemen die je hebt.
Wat voor hulp heb jij om uit je depressie en overspannenheid te komen? Misschien dit punt ook eens aankaarten bij je hulpverlener?
Je kunt je moeder niet veranderen, zeker niet als ze eigenlijk altijd al zo geweest is. Je moet dealen met de situatie zoals deze nu is. Ik denk dat je je het beste kunt richten op het leefbaar houden van de situatie en op het herstel van jezelf. Het is even rot, maar je kunt niet anders dan roeien met de riemen die je hebt.
zondag 14 februari 2010 om 22:46
Nou Sakara. ik ben het niet helmaal eens met Sgaapie, maar ik vind jou ook negatief overkomen. Vooral als je bijvoorbeeld zegt dat je moeder te weinig in huis doet " mijn moeder zegt veel op te ruimen en schoon te maken maar doet het minder dan andere moeders van vrienden)"
Mijn advies zou zijn: Ga actief op zoek naar een nieuwe kamer. Probeer te genieten van de leuke momenten, je niet te focussen op de negativiteit en dankbaar te zijn voor het dak boven je hoofd.
Mijn advies zou zijn: Ga actief op zoek naar een nieuwe kamer. Probeer te genieten van de leuke momenten, je niet te focussen op de negativiteit en dankbaar te zijn voor het dak boven je hoofd.
zondag 14 februari 2010 om 22:54
Hoe ben jij zelf in huis? Vast ook niet zo gezellig als je overspannen bent en depressief.
En het lijkt me niet meer dan logisch dat je zelf je was doet en je steentje bijdraagt in het huishouden. Zeker als je moeder met haar knie zit.
Oftwel, bekijk het ook eens van haar kant: Dochter was het huis uit. Die is nu overspannen en depressief, komt thuis wonen en voert in eerste instantie niks uit terwijl dochter weet dat ma met een zere knie zit.......
En het lijkt me niet meer dan logisch dat je zelf je was doet en je steentje bijdraagt in het huishouden. Zeker als je moeder met haar knie zit.
Oftwel, bekijk het ook eens van haar kant: Dochter was het huis uit. Die is nu overspannen en depressief, komt thuis wonen en voert in eerste instantie niks uit terwijl dochter weet dat ma met een zere knie zit.......
zondag 14 februari 2010 om 22:57
Hi Sakara,
Lijkt me vreselijk als je door omstandigheden genoodzaakt bent om tijdelijk bij je ouders te gaan wonen. Natuurlijk ontstaan er wrijvingen, jij hebt jouw manier van leven & wonen, en die is anders dan de manier van jouw ouders. Jij voelt je weer het kleine meisje die achter de kont aan gezeten wordt.
Wel heel fijn dat je je ei kwijt kunt bij je vader, samen kunnen jullie in ieder geval relativeren, en zorg dat je dat niet kwijtraakt.
Ik heb eigenlijk maar 1 tip voor je: neem eens een grote bos bloemen mee voor je moeder, een mooi cadeau voor je vader en wees ze ontzettend dankbaar dat ze jou in deze tijd willen en kunnen opvangen. Ga ook als de bliksem op zoek naar nieuwe woonruimte zodat het lijntje tussen jou en jouw ouders niet breekt.
(Ohnee, het waren er 2)
Veel succes gewenst!
Lijkt me vreselijk als je door omstandigheden genoodzaakt bent om tijdelijk bij je ouders te gaan wonen. Natuurlijk ontstaan er wrijvingen, jij hebt jouw manier van leven & wonen, en die is anders dan de manier van jouw ouders. Jij voelt je weer het kleine meisje die achter de kont aan gezeten wordt.
Wel heel fijn dat je je ei kwijt kunt bij je vader, samen kunnen jullie in ieder geval relativeren, en zorg dat je dat niet kwijtraakt.
Ik heb eigenlijk maar 1 tip voor je: neem eens een grote bos bloemen mee voor je moeder, een mooi cadeau voor je vader en wees ze ontzettend dankbaar dat ze jou in deze tijd willen en kunnen opvangen. Ga ook als de bliksem op zoek naar nieuwe woonruimte zodat het lijntje tussen jou en jouw ouders niet breekt.
(Ohnee, het waren er 2)
Veel succes gewenst!
zondag 14 februari 2010 om 22:57
zondag 14 februari 2010 om 22:59
Ik kan me voorstellen dat je het liefst warm ontvangen zou worden door je moeder en vind het jammer dat dit je tegenvalt. Je moeder zit nu blijkbaar niet zo lekker in haar vel en dan krijgt ze ook nog ineens een dochter met problemen in huis. Probeer niet te hopen op jouw ideaalbeeld van een warme, verzorgende moeder, maar kijk naar wie ze wel is en vind daarin een weg naar een goed contact.
zondag 14 februari 2010 om 22:59
Zo zeg, ik lees heel wat anders uit de OP...
Wat naar dat je moeder zo zwartgallig is en altijd klaagt Sakara.
Heeft ze dat altijd al gedaan of is het iets van de laatste tijd? Hoe heb je dat gesprek met haar aangepakt? Door een hoop verwijten over en weer of heb je goed kunnen duidelijk maken waar je nou eigenlijk mee zit?
Wat zou zelf een manier zijn om wat meer positiviteit in het leven van je moeder te brengen? Misschien kun je het daar eens met haar over hebben?
Uit huis gaan lost de situatie niet op, je moeder zal tijd haar afkeuring laten blijken. Dus daar moet iets aan veranderen lijkt me...
Wat naar dat je moeder zo zwartgallig is en altijd klaagt Sakara.
Heeft ze dat altijd al gedaan of is het iets van de laatste tijd? Hoe heb je dat gesprek met haar aangepakt? Door een hoop verwijten over en weer of heb je goed kunnen duidelijk maken waar je nou eigenlijk mee zit?
Wat zou zelf een manier zijn om wat meer positiviteit in het leven van je moeder te brengen? Misschien kun je het daar eens met haar over hebben?
Uit huis gaan lost de situatie niet op, je moeder zal tijd haar afkeuring laten blijken. Dus daar moet iets aan veranderen lijkt me...
zondag 14 februari 2010 om 23:05
zondag 14 februari 2010 om 23:17
Ja nou, ik was ook wat negatief. Inmiddels hebben we weer gepraat en het blijkt ook dat ik, na een half jaar weer 'gezond' te zijn, ook weer over mijn grenzen dreig te gaan. Dat merk ik aan dat ik nogal on edge ben, ik ben snel geirriteerd en ik heb momenteel bij veel dingen het gevoel het even niet aan te kunnen. We hebben afgesproken dat ik morgen weer een afspraak maak met mijn hulpverlener om dit te bespreken. Er kwam ook boven tafel dat ik me de laatste tijd weer wat somberder voel. Dat betekent gewoon dat ik weer wat gesprekken moet voeren om in de goede richting te blijven gaan.
Inmiddels is de rust weer teruggekeerd. We houden allemaal onze irritaties maar ze zijn in ieder geval weer eens uitgesproken. Het is nou eenmaal niet altijd koek en ei. We gaan een huishoudelijk werkster in dienst nemen dus dat zal ook helpen. Mijn ouders worden gewoon ook wat ouder en het is moeilijk om de situatie daar op aan te passen. Soms wil ik niet de lieve aardige dochter zijn maar ook even flink van me af schoppen.
Heel belangrijk is dat mijn vader nu wel tegen me gezegd heeft dat hij geen hekel aan mijn moeder heeft, daar was ik wel bang voor.
Als ik er goed over nadenk komen al onze problemen voort uit het feit dat mijn ouders gewoon een dagje ouder worden. Ze irriteren zich aan elkaar maar nog meer aan zichzelf, aan dat ze steeds minder kunnen. Qua sommige dingen, zoals invulling van de oudere dagen, verschillen mijn ouders ook qua mening. Dat maakt het soms ook lastig.
Inmiddels is de rust weer teruggekeerd. We houden allemaal onze irritaties maar ze zijn in ieder geval weer eens uitgesproken. Het is nou eenmaal niet altijd koek en ei. We gaan een huishoudelijk werkster in dienst nemen dus dat zal ook helpen. Mijn ouders worden gewoon ook wat ouder en het is moeilijk om de situatie daar op aan te passen. Soms wil ik niet de lieve aardige dochter zijn maar ook even flink van me af schoppen.
Heel belangrijk is dat mijn vader nu wel tegen me gezegd heeft dat hij geen hekel aan mijn moeder heeft, daar was ik wel bang voor.
Als ik er goed over nadenk komen al onze problemen voort uit het feit dat mijn ouders gewoon een dagje ouder worden. Ze irriteren zich aan elkaar maar nog meer aan zichzelf, aan dat ze steeds minder kunnen. Qua sommige dingen, zoals invulling van de oudere dagen, verschillen mijn ouders ook qua mening. Dat maakt het soms ook lastig.
zondag 14 februari 2010 om 23:28
Heb je je trouwens wel eens afgevraagd hoeveel je eigenlijk op je moeder lijkt? Ook jij klaagt steen en been. Je moppert dat je zelf je was moet doen, stelt dat je moeder niet vriendelijk is, een bord voor haar kop heeft en de sfeer verpest door haar afkeuring, maar je ziet niet dat je hier zelf net zo hard een hele klaagzang neerzet en andersom ook geen enkel begrip voor je moeder opbrengt.
maandag 15 februari 2010 om 08:37
Blijven voorgaande adviezen natuurlijk wel staan, naar mijn mening. Ga op zoek naar een eigen plek en probeer vooral niet bezig te zijn met de relatie tussen jouw vader en moeder. Dat is aan hen om daar uit te komen.
Mijn ouders zien me al aankomen zeg..
Wel fijn dat jullie even een moment van openheid hebben gedeeld.
Mijn ouders zien me al aankomen zeg..
Wel fijn dat jullie even een moment van openheid hebben gedeeld.
