Relaties
alle pijlers
Ieders leven gaat door behalve dat van mij?
zaterdag 21 juni 2008 om 13:49
Eigenlijk n.a.v de zwangerschap van een vriendin (waar ik ook een topic over heb geopend, jeetje, ben wel erg van de topics openen lately ) zit ik ineens met een raar gevoel en een aantal "levensvragen/issues".
Ik ben inmiddels alweer 34 en na een relatie van 8 jaar en wat losse scharrels met daar tussendoor nog een 2 jarig iets, ben ik nu alweer ruim 2 jaar single. En eigenlijk bevalt dat me best goed. Desondanks heb ik wel vaak, en niet alleen nu vriendin mama wordt, het idee dat mijn leven niet gaat zoals het hoort. Ik had bijvoorbeeld nooit kunnen bedenken dat ik op deze leeftijd nog single zou zijn. Of eigenlijk dacht ik helemaal nooit na over dat soort dingen, had nooit echt een planning ofzo. Maar de laatste tijd zie ik om me heen toch vaker mensen van mijn leeftijd settelen wat natuurlijk vrij normaal is op deze leeftijd. En ik begin mezelf echt een beetje een sneu figuur te vinden. Een overbijvertje. En helemaal nu ik 34 ben(gek genoeg had ik daar vorig jaar bijvoorbeeld nog niet echt last van) en de tijd om lijkt te vliegen, lijkt het erop dat het met mij niet meer echt goed komt qua een leuke relatie enzo. En natuurlijk heb ik ook vrijgezelle
vriendinnen en zie ik dat ik echt niet de enige ben. Maar toch geeft het me niet echt zelfvertrouwen voor de toekomst, het feit dat ik een soort van ouwe vrijster word/ben....
Ik kamp op dit moment ook met wat psychische dingen die ik nog even op moet lossen dus misschien is het ook niet de tijd enzo. Maar gek genoeg heb ik toch ook het idee dat ik "anders" ben en daarom altijd alleen zal blijven. Bovendien ontmoet ik niet echt mannen (nee, ook niet via internet).
Is er iemand die dit herkent? Hoe ga je er mee om? En vooral, hoe krijg ik een beter beeld van mezelf? Want jezelf ietwat een loser vinden voelt ook niet echt hiephoi zeg maar...
Thanks!
Ik ben inmiddels alweer 34 en na een relatie van 8 jaar en wat losse scharrels met daar tussendoor nog een 2 jarig iets, ben ik nu alweer ruim 2 jaar single. En eigenlijk bevalt dat me best goed. Desondanks heb ik wel vaak, en niet alleen nu vriendin mama wordt, het idee dat mijn leven niet gaat zoals het hoort. Ik had bijvoorbeeld nooit kunnen bedenken dat ik op deze leeftijd nog single zou zijn. Of eigenlijk dacht ik helemaal nooit na over dat soort dingen, had nooit echt een planning ofzo. Maar de laatste tijd zie ik om me heen toch vaker mensen van mijn leeftijd settelen wat natuurlijk vrij normaal is op deze leeftijd. En ik begin mezelf echt een beetje een sneu figuur te vinden. Een overbijvertje. En helemaal nu ik 34 ben(gek genoeg had ik daar vorig jaar bijvoorbeeld nog niet echt last van) en de tijd om lijkt te vliegen, lijkt het erop dat het met mij niet meer echt goed komt qua een leuke relatie enzo. En natuurlijk heb ik ook vrijgezelle
vriendinnen en zie ik dat ik echt niet de enige ben. Maar toch geeft het me niet echt zelfvertrouwen voor de toekomst, het feit dat ik een soort van ouwe vrijster word/ben....
Ik kamp op dit moment ook met wat psychische dingen die ik nog even op moet lossen dus misschien is het ook niet de tijd enzo. Maar gek genoeg heb ik toch ook het idee dat ik "anders" ben en daarom altijd alleen zal blijven. Bovendien ontmoet ik niet echt mannen (nee, ook niet via internet).
Is er iemand die dit herkent? Hoe ga je er mee om? En vooral, hoe krijg ik een beter beeld van mezelf? Want jezelf ietwat een loser vinden voelt ook niet echt hiephoi zeg maar...
Thanks!
zaterdag 21 juni 2008 om 13:59
Je zegt dat het single leven je bevalt en tegelijkertijd had je nooit gedacht op je 34-ste single te zijn. De realiteit strookt dus niet met je verwachtingen. Dan kun je of de realiteit gaan aanpassen (snel snel een man vinden, maakt niet echt wat voor een, als je maar geen single meer bent) of je verwachtingen bijstellen aan de realiteit. Dat laatste lijkt me het gezondst. Leef je leven en zie wat er op je pad komt. Je bent nu gelukkig, prima. En misschien ontmoet je een heel leuke man op je 35-ste, maar dat zou ook pas kunnen gebeuren op je 50-ste. Of misschien blijk je iemand voor verschillende partners achter elkaar en is er geen ware. Er is geen ideaalplaatje wat een garantie biedt voor geluk. Laat al die verwachtingen dus los en geniet. Als het goed is, heb je maar 1 leven.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zaterdag 21 juni 2008 om 14:48
Mm, was net zelf aan het overwegen zo'n soort topic te openen, hoeft dus niet meer. Ik ben nog maar net single, maar verder herken ik je verhaal heel goed. Ik had zelf ook gehoopt (ben bijna 33) nu wel een vaste relatie en kinderen te hebben. In mijn vriendinnenkring ben ik de enige single, en toen vorige week de een na laatste vertelde ook zwanger te zijn moest ik toch echt wel even de tranen uit mijn ogen vegen (nadat ik haar natuurlijk superveel geluk had gewenst hoor). Ik betrap mezelf erop dat ik mezelf inderdaad af en toe wel sneu vind. Ik besef heel goed dat dat niet helpt (en bovendien heeft niemand - behalve heel goede vriendinnen- zin in een ongelukkig, sikkeneurig persoon, ook begrijpelijk). Ik ben nog niet met een nieuwe man bezig, maar zie inderdaad nauwelijks vrijgezelle mannen om me heen, dus ben met je eens dat het echt niet heel gemakkelijk is even een nieuwe man aan de haak te slaan (zoals vriendinnen opbeurend zeggen). Dejavu heeft een goed punt met 'verwachtingen loslaten', maar het is mij tot nu toe niet erg gelukt. Ik probeer mijn leven weer op te pakken door zoveel mogelijk leuke dingen te gaan doen, en niet al te veel toe te geven aan het 'zielig' gevoel. Niemand biedt ons garanties dat het 'wel weer goed komt', (valt jou ook op hoeveel mensen dat lief tegen je zeggen?), dus inderdaad, zoals dejavu zegt, kun je tijdens het wachten erop (? ...) maar beter proberen het zo leuk mogelijk voor jezelf te maken (al ben ik met je eens dat het gewoon af en toe even niet leuk is, maar dat terzijde).
zondag 22 juni 2008 om 09:56
Bedankt voor julie reacties!
Goudkevertje, wat fijn (nou ja, je weet wel) dat je het begrijpt. Ik heb af en toe echt het idee alsof ik de enige op de wereld ben die hier mee worstelt.
Ik weet eigenlijk niet of ik wel verwachtingen had voor de toekomst, vroeger. Ik bedoel, een man kreeg je toch gewoon? Ik heb er nooit bij stil gestaan dat dat wel eens niet zo zou zijn. Ik dacht altijd, ach t komt wel goed. Maar zie hier... En het lijkt wel alsof de de tijd steeds sneller voorbij vliegt.
Wat ik vooral zo erg vind is dat ik er zo onzeker van word. Ik heb al niet het grootste zelfvertrouwen van de wereld en dit maakt het er niet beter op. En ik denk wel eens: ach, zo raar is het niet anders zou er ook geen serie a la Sex and The City over worden gemaakt .
Maar zonder gekheid, hoe ga je je in zo'n situatie beter voelen en bestaat er een kans dat je op deze leeftijd toch nog een leuke vent ontmoet??
Goudkevertje, wat fijn (nou ja, je weet wel) dat je het begrijpt. Ik heb af en toe echt het idee alsof ik de enige op de wereld ben die hier mee worstelt.
Ik weet eigenlijk niet of ik wel verwachtingen had voor de toekomst, vroeger. Ik bedoel, een man kreeg je toch gewoon? Ik heb er nooit bij stil gestaan dat dat wel eens niet zo zou zijn. Ik dacht altijd, ach t komt wel goed. Maar zie hier... En het lijkt wel alsof de de tijd steeds sneller voorbij vliegt.
Wat ik vooral zo erg vind is dat ik er zo onzeker van word. Ik heb al niet het grootste zelfvertrouwen van de wereld en dit maakt het er niet beter op. En ik denk wel eens: ach, zo raar is het niet anders zou er ook geen serie a la Sex and The City over worden gemaakt .
Maar zonder gekheid, hoe ga je je in zo'n situatie beter voelen en bestaat er een kans dat je op deze leeftijd toch nog een leuke vent ontmoet??
zondag 22 juni 2008 om 11:31
Ahhh wat kun je je sneu voelen inderdaad op je 34 zonder relatie!
Voor mij geldt hetzelfde, had nooit verwacht dat ik op mn 34 nog op zoek zou zijn naar een vent. Makkelijk zeggen... je verwachtingen bijstellen, tuurlijk is dat mogelijk, maar dan nog steeds had ik het nooit verwacht....
Heb wel een aantal langere relaties gehad, maar dacht altijd dat er wel weer een nieuwe zou komen, nu zit ik 1,5 jaar zonder en heb geen uitzicht op een nieuwe relatie, omdat ik gewoonweg geen vrijgezelle leuke mannen tegenkom!
Zou niet weten hoe en waar ze te vinden zijn, buiten alle dating programma's en sites om (dat is volgens mij niet mijn ding)
Weet ook wel dat ik een relatie niet moet idealiseren en dat je niet perse een relatie nodig hebt om het leven leuk te maken, maar het lijkt me toch wel heerlijk om op zondag ochtend samen wakker te worden en je dag te plannen. In plaats van de telefoon te pakken en je hele lijstje af te bellen of er toevallig nog iemand is die nog geen plannen heeft!!!!!BAH ben het gewoon zat.
Lekker om even mn frustratie van me af te schrijven
Voor mij geldt hetzelfde, had nooit verwacht dat ik op mn 34 nog op zoek zou zijn naar een vent. Makkelijk zeggen... je verwachtingen bijstellen, tuurlijk is dat mogelijk, maar dan nog steeds had ik het nooit verwacht....
Heb wel een aantal langere relaties gehad, maar dacht altijd dat er wel weer een nieuwe zou komen, nu zit ik 1,5 jaar zonder en heb geen uitzicht op een nieuwe relatie, omdat ik gewoonweg geen vrijgezelle leuke mannen tegenkom!
Zou niet weten hoe en waar ze te vinden zijn, buiten alle dating programma's en sites om (dat is volgens mij niet mijn ding)
Weet ook wel dat ik een relatie niet moet idealiseren en dat je niet perse een relatie nodig hebt om het leven leuk te maken, maar het lijkt me toch wel heerlijk om op zondag ochtend samen wakker te worden en je dag te plannen. In plaats van de telefoon te pakken en je hele lijstje af te bellen of er toevallig nog iemand is die nog geen plannen heeft!!!!!BAH ben het gewoon zat.
Lekker om even mn frustratie van me af te schrijven
zondag 22 juni 2008 om 11:39
erg herkenbaar dit topic, misschien ben ik dan nog "maar" 27, maar ik heb hetzelfde hoor. Heb net een lange relatie achter de rug waarin ik overtuigd was dat ik met hem oud ging worden, waren bezig met kinderen, waren verloofd etc. toen hij de stekker er plotseling uittrok. Ook ik denk steeds; vind ik straks wel weer iemand? Ook ik had al een heel vast verwachtingspatroon dat ik nu moet bijstellen. Vrienden en vriendinnen trouwen en krijgen kinderen en dat gun ik ze zeer, maar ik wil het ook zo graag!
En inderdaad, vrijgezellige mannen lopen niet met uithangbordjes om en die datingssites vind ik ook nogal tegenvallen.. zucht.. loslaten en openstaan, haha, jaja.. makkelijker gezegd dan gedaan
En inderdaad, vrijgezellige mannen lopen niet met uithangbordjes om en die datingssites vind ik ook nogal tegenvallen.. zucht.. loslaten en openstaan, haha, jaja.. makkelijker gezegd dan gedaan
zondag 22 juni 2008 om 13:18
De kunst van het leven is om te aanvaarden dat het leven nu eenmaal loopt zoals het loopt. Sommige zaken kan je controleren en sturen (opleiding, waar je woont,...), andere zaken helemaal niet.
Volgens mij wordt iedereen vroeg of laat wel geconfronteerd met de onvoorspelbaarheid van het leven. Mensen blijven single of gaan scheiden (terwijl ze het zich op hun huwelijksdag toch anders hadden voorgesteld), ze worden ongepland zwanger, verliezen hun kind of partner, worden ziek of krijgen een verkeersongeval, of... Er kan zoveel gebeuren in je leven waarover je geen controle hebt. Je zou kunnen zeggen: als je niet single wil zijn, ga dan actief op zoek naar een partner, maar zo simpel ligt dat natuurlijk niet. Het klikt met iemand of niet en soms kom je de juiste gewoon niet tegen.
Ik heb mezelf mijn hele leven als 'moeder' gezien. Ik zou trouwen en veel kindjes krijgen en een gezellig huishouden runnen. Het is heel anders uitgedraaid, ik blijf ongewenst kinderloos. Jammer maar helaas. Hoe erg ik het ook vind, ik moet mijn toekomstbeeld omgooien en probeer te aanvaarden dat het leven nu eenmaal niet altijd loopt zoals je het wilt of plant. Je moet er echt het beste van maken, genieten van het leven NU, niet wachten op 'later' om dan ineens te moeten beseffen dat dat later er niet komt....
Volgens mij wordt iedereen vroeg of laat wel geconfronteerd met de onvoorspelbaarheid van het leven. Mensen blijven single of gaan scheiden (terwijl ze het zich op hun huwelijksdag toch anders hadden voorgesteld), ze worden ongepland zwanger, verliezen hun kind of partner, worden ziek of krijgen een verkeersongeval, of... Er kan zoveel gebeuren in je leven waarover je geen controle hebt. Je zou kunnen zeggen: als je niet single wil zijn, ga dan actief op zoek naar een partner, maar zo simpel ligt dat natuurlijk niet. Het klikt met iemand of niet en soms kom je de juiste gewoon niet tegen.
Ik heb mezelf mijn hele leven als 'moeder' gezien. Ik zou trouwen en veel kindjes krijgen en een gezellig huishouden runnen. Het is heel anders uitgedraaid, ik blijf ongewenst kinderloos. Jammer maar helaas. Hoe erg ik het ook vind, ik moet mijn toekomstbeeld omgooien en probeer te aanvaarden dat het leven nu eenmaal niet altijd loopt zoals je het wilt of plant. Je moet er echt het beste van maken, genieten van het leven NU, niet wachten op 'later' om dan ineens te moeten beseffen dat dat later er niet komt....
zondag 22 juni 2008 om 15:58
Hoi Tjilla, jouw verhaal lijkt heel erg op dat van mij. Ben nu 34, zes jaar samen gewoond tot 4 jaar geleden, in de afgelopen jaren een paar korte relaties gehad en eentje van ongeveer 2 jaar, en nu al een tijdje single. Heb ook wel dat gevoel gehad dat ieders leven door leek te gaan behalve dat van mij. Totdat ik realiseerde dat mijn leven ook gewoon doorging, alleen op een andere manier. Ik had vroeger nooit echt een toekomstbeeld van getrouwd-zijn met kinderen, maar ik kon me uberhaupt niets voorstellen van hoe ik zou zijn op deze leeftijd.
Je bent niet sneu of anders, je bent jezelf, met je eigen unieke levensverhaal. Eigenlijk zit ik nu op een punt dat ik het wel goed vind zo. Of er nu wel of niet een man opduikt in m'n leven. Natuurlijk zou ik het wel willen, maar m'n leven is ook wel compleet zonder. Ik merk dat ik vroeger onbewust rekening ermee hield dat ik mijn leven ooit weer met iemand zou delen. Dat gebeurde bij kleine dingetjes, bijv. toen ik overwoog een zoveeldelige bestekset te kopen, toen realiseerde ik me dat ik al dat bestek in m'n eentje niet nodig had, en dat de motivatie om zoiets te kopen een onbewust rekening houdend met het mogelijke gezin in de toekomst was. Het is een heel klein voorval maar het maakte me wel veel duidelijk. Conclusie: ik heb die set helemaal niet nodig, en mocht ik 'm in de toekomst wel nodig hebben, dan koop ik 'm dan wel.
Het enige advies wat ik je kan geven is: ga uit van de situatie zoals hij nu is en ontzeg je geen dingen 'omdat je later met z'n tweeen misschien wat anders wilt'. Het loopt toch nooit zoals je verwacht. En dat bedoel ik niet cynisch maar juist optimistisch.
Ik zal er wel eerlijk bijzeggen dat ik wel eens moeite heb met het feit dat de een na de ander in m'n kennissenkring gaat trouwen of een kind op de wereld zet. Nu interesseert trouwen me niets, maar ik zou zeker kinderen willen en dan is het wel wat wrang. Natuurlijk ben ik blij voor ze maar ik hou ook enige afstand zodat ik niet te vaak met die kinderen geconfronteerd word. Misschien niet aardig, maar het is een soort zelfbescherming.
Je bent niet sneu of anders, je bent jezelf, met je eigen unieke levensverhaal. Eigenlijk zit ik nu op een punt dat ik het wel goed vind zo. Of er nu wel of niet een man opduikt in m'n leven. Natuurlijk zou ik het wel willen, maar m'n leven is ook wel compleet zonder. Ik merk dat ik vroeger onbewust rekening ermee hield dat ik mijn leven ooit weer met iemand zou delen. Dat gebeurde bij kleine dingetjes, bijv. toen ik overwoog een zoveeldelige bestekset te kopen, toen realiseerde ik me dat ik al dat bestek in m'n eentje niet nodig had, en dat de motivatie om zoiets te kopen een onbewust rekening houdend met het mogelijke gezin in de toekomst was. Het is een heel klein voorval maar het maakte me wel veel duidelijk. Conclusie: ik heb die set helemaal niet nodig, en mocht ik 'm in de toekomst wel nodig hebben, dan koop ik 'm dan wel.
Het enige advies wat ik je kan geven is: ga uit van de situatie zoals hij nu is en ontzeg je geen dingen 'omdat je later met z'n tweeen misschien wat anders wilt'. Het loopt toch nooit zoals je verwacht. En dat bedoel ik niet cynisch maar juist optimistisch.
Ik zal er wel eerlijk bijzeggen dat ik wel eens moeite heb met het feit dat de een na de ander in m'n kennissenkring gaat trouwen of een kind op de wereld zet. Nu interesseert trouwen me niets, maar ik zou zeker kinderen willen en dan is het wel wat wrang. Natuurlijk ben ik blij voor ze maar ik hou ook enige afstand zodat ik niet te vaak met die kinderen geconfronteerd word. Misschien niet aardig, maar het is een soort zelfbescherming.
zondag 22 juni 2008 om 18:05
Ik herken het ook (ook 34 en alweer jaren single). Het is geen ramp als je een tijdje niemand naast je hebt liggen bij het wakker worden of als je je Kerst met vrienden doorbrengt in plaats van met een partner. Maar single zijn op een bepaalde leeftijd maakt je keuzemogelijkheden beperkter, en dat is wel moeilijk. Je hebt maar 1 leven, en je wilt er uithalen wat erin zit.
Ik heb wel het gevoel dat ik er alles uithaal wat erin zit, maar ook het gevoel dat er met relatie meer in zou zitten en dat ik er dan dus meer uit zou halen. Los van de beperking in 'levenskeuzes' (met een partner zou ik het heel fijn vinden om in een klein dorpje te wonen aan de rand van het bos, maar in mijn eentje word ik daar doodongelukkig en dus blijf ik in de drukke stad, met een partner zou ik het heel fijn vinden om te proberen een kindje te krijgen en groot te brengen, in mijn eentje is dat wel weer een erg moeilijke keuze en waarschijnlijk beter van niet) is dat ook bijvoorbeeld het verschijnsel "diepgaande liefde voor een ander". Misschien komt die nog wel op mijn pad, maar nu is ie er niet, en dus is dat nu ook niet iets wat ik uit het leven kan halen, terwijl ik dat wel iets heel belangrijks en moois vind in het leven.
Natuurlijk moet je relativeren: wat er 'in het leven zit' is niet voor iedereen gelijk. Sommigen gaan dood voor ze kans hebben gehad iets van hun leven te maken. Anderen wonen in een ontwikkelingsland met sowieso veel beperktere mogelijkheden. Weer anderen hebben een handicap die hen veel keuzes ontneemt. We hebben gewoon niet allemaal dezelfde keuzemogelijkheden en dat betekent niet dat iemands leven dus automatisch minder leuk is. Genoeg mensen hebben de mogelijkheden die wij ons zouden wensen wel en zijn toch doodongelukkig. En bovendien weet je niet wat er morgen ineens op je pad komt
Ik heb wel het gevoel dat ik er alles uithaal wat erin zit, maar ook het gevoel dat er met relatie meer in zou zitten en dat ik er dan dus meer uit zou halen. Los van de beperking in 'levenskeuzes' (met een partner zou ik het heel fijn vinden om in een klein dorpje te wonen aan de rand van het bos, maar in mijn eentje word ik daar doodongelukkig en dus blijf ik in de drukke stad, met een partner zou ik het heel fijn vinden om te proberen een kindje te krijgen en groot te brengen, in mijn eentje is dat wel weer een erg moeilijke keuze en waarschijnlijk beter van niet) is dat ook bijvoorbeeld het verschijnsel "diepgaande liefde voor een ander". Misschien komt die nog wel op mijn pad, maar nu is ie er niet, en dus is dat nu ook niet iets wat ik uit het leven kan halen, terwijl ik dat wel iets heel belangrijks en moois vind in het leven.
Natuurlijk moet je relativeren: wat er 'in het leven zit' is niet voor iedereen gelijk. Sommigen gaan dood voor ze kans hebben gehad iets van hun leven te maken. Anderen wonen in een ontwikkelingsland met sowieso veel beperktere mogelijkheden. Weer anderen hebben een handicap die hen veel keuzes ontneemt. We hebben gewoon niet allemaal dezelfde keuzemogelijkheden en dat betekent niet dat iemands leven dus automatisch minder leuk is. Genoeg mensen hebben de mogelijkheden die wij ons zouden wensen wel en zijn toch doodongelukkig. En bovendien weet je niet wat er morgen ineens op je pad komt
dinsdag 24 juni 2008 om 13:07
Hallo meiden!
Er wordt verdacht weinig geantwoord op dit topic, waardoor ik nog meer het gevoel krijg dat wij er helemaal alleen staan.
Ben 27 en ongeveer al 5 jaar single! 5 Jaar! Lieve hemel, ik kan me zelfs niet meer herinneren hoe een normale relatie eruit ziet, hoe dat voelt. Ik weet alleen dat ik het enorm mis! Het beheerst volledig mijn leven. Het wordt een ware obsessie. Bij gesprekken in groep ga ik in mijn hoofd rond wie nog alleen is. Dan kom ik besluit dat ik de enige ben. Ik denk hoe anderen naar hun huis gaan en een leven hebben. Ik luister naar gesprekken over kinderen, huwelijken, huwelijksreizen, trips naar parijs... Maar het voelt alsof ik die wereld helemaal niet ken. Kortom, ik ben er veeeeel te veeeel mee bezig.
Er staan hier ondertussen al talloze tips op, maar ik kan maar niet zo denken. De negatieve gedachten steken zich steeds de kop op en elke kleine tegenslag is enkel en alleen maar een bevestigen van wat een alien ik wel moet zijn.
Ik zou alles geven voor die rust en zekerheid, voor een gezinnetje en een toekomst. Want als je het mij vraagt is er geen toekomst alleen. Of moeten wij ons dagen vullen met waardelozen zaken als cafeetjes doen, uitgaan, sporten en hobbys. Dat noem ik gewoon 'opvulling'. Dus hier alvast een vrij behoorlijk saai leven als je t mij vraagt. En nog niet te spreken van die 'kou'. Koude in je hart. Leegte...
Soit, ga jullie niet verder depressief maken. Maar wou anderszijds niet dat dit topic verloren gaat. Het is sowieso al zoeken naar een toppic voor singles. Wat zoals steeds gaat alles over relaties en liefde. Daar heb ik verdacht weinig over te zeggen... snotter
Er wordt verdacht weinig geantwoord op dit topic, waardoor ik nog meer het gevoel krijg dat wij er helemaal alleen staan.
Ben 27 en ongeveer al 5 jaar single! 5 Jaar! Lieve hemel, ik kan me zelfs niet meer herinneren hoe een normale relatie eruit ziet, hoe dat voelt. Ik weet alleen dat ik het enorm mis! Het beheerst volledig mijn leven. Het wordt een ware obsessie. Bij gesprekken in groep ga ik in mijn hoofd rond wie nog alleen is. Dan kom ik besluit dat ik de enige ben. Ik denk hoe anderen naar hun huis gaan en een leven hebben. Ik luister naar gesprekken over kinderen, huwelijken, huwelijksreizen, trips naar parijs... Maar het voelt alsof ik die wereld helemaal niet ken. Kortom, ik ben er veeeeel te veeeel mee bezig.
Er staan hier ondertussen al talloze tips op, maar ik kan maar niet zo denken. De negatieve gedachten steken zich steeds de kop op en elke kleine tegenslag is enkel en alleen maar een bevestigen van wat een alien ik wel moet zijn.
Ik zou alles geven voor die rust en zekerheid, voor een gezinnetje en een toekomst. Want als je het mij vraagt is er geen toekomst alleen. Of moeten wij ons dagen vullen met waardelozen zaken als cafeetjes doen, uitgaan, sporten en hobbys. Dat noem ik gewoon 'opvulling'. Dus hier alvast een vrij behoorlijk saai leven als je t mij vraagt. En nog niet te spreken van die 'kou'. Koude in je hart. Leegte...
Soit, ga jullie niet verder depressief maken. Maar wou anderszijds niet dat dit topic verloren gaat. Het is sowieso al zoeken naar een toppic voor singles. Wat zoals steeds gaat alles over relaties en liefde. Daar heb ik verdacht weinig over te zeggen... snotter
dinsdag 24 juni 2008 om 15:00
Kop op jipke! Je zet het wel heel zwaar neer. Hobbies, uitgaan, sporten, dat zijn toch zeker geen 'waardeloze dingen' of 'opvulling'? Zeker niet als je ze met vrienden doet.
En ja ik heb makkelijk praten, want heb op het moment een (hele lieve!) vriend. Maar tussen relaties in 2,5 jaar geen relatie gehad en heb me toen prima geamuseerd ook al waren de meeste vrienden en vriendinnen 'bezet'. Ik vond de dingen die ik toen deed waardevol. En ik doe de meeste dingen nog steeds, vaak zonder mijn vriend.
Sterkte!
En ja ik heb makkelijk praten, want heb op het moment een (hele lieve!) vriend. Maar tussen relaties in 2,5 jaar geen relatie gehad en heb me toen prima geamuseerd ook al waren de meeste vrienden en vriendinnen 'bezet'. Ik vond de dingen die ik toen deed waardevol. En ik doe de meeste dingen nog steeds, vaak zonder mijn vriend.
Sterkte!
dinsdag 24 juni 2008 om 15:10
enne jiipke, er zitten hier ook een boel topics bij over ldvd en aanverwante zaken, dus niet alleen maar jubelverhalen, ben ook net weer vrijgezel (ongewenst :')) Er staan daar ook veel verhalen die je wel zult herkennen maar het helpt echt als je wat gelukkiger wordt met je huidige leven en jezelf, je staat dan ook wat meer open voor contacten, geloof me ik kan het weten want voor mijn ex had ik nooit een relatie gehad, pas toen ik dat idee van het móeten hebben van een relatie losliet kwam ik hem tegen, kun je nagaan.
Het is nu wel uit maar ik weet wel dat ik eerst weer van mezelf moet gaan houden voor er ruimte is voor iemand anders,
Sterkte!
Eef
En zoals je ziet; zondag keek ik er nog anders tegenaan, zo snel kan het gaan
Het is nu wel uit maar ik weet wel dat ik eerst weer van mezelf moet gaan houden voor er ruimte is voor iemand anders,
Sterkte!
Eef
En zoals je ziet; zondag keek ik er nog anders tegenaan, zo snel kan het gaan
dinsdag 24 juni 2008 om 15:34
Oe Tiipke, dat klinkt erg hoor wat je schrijft!
Als je werkelijk zo geobsedeerd bent door het hebben van een relatie moet je misschien eens met iemand gaan praten
Het leven wat je nu leeft mag je zeker niet zien als een opvulling
Daar doe je jezelf ernsig tekort mee.
Goed ik ben ook een maand weer vrijgezel, en nee vind het ook niet leuk, ja heb ook liever een lief o m me heen
Maar tot dat weer komt heb ook zeker een volwaardig leven.
Want STEL nou eens, stel nou eens dat ik echt geen lief meer tegenkom?
Dan moet ik toch zeker zorgen dat mijn leven zoals ik het nu heb een prachtleven is.
Goed misschoen niet het leven waar ik van droomde, maar zeker wel een leven waar ik later (en op het moment zelf) blij naar kan kijken.
Want weet je (en ik denk dat je dat wel weet)
Je straalt op deze manier geen positieve vibe uit
Nou ben ik helemaal niet zweverig aangelegd, maar ik geloof wel dat je terug krijgt wat je geeft.
Dus zoek iets waar je blij van wordt (en dan even geen man of gezin want das best iets heel groots)
Gewoon iets kleins waar je blij van wordt
Tis net wat Eefje zegt (haai Eef) als je gelukkiger in het leven staat straal je dat ook uit naar buiten
Succes
Als je werkelijk zo geobsedeerd bent door het hebben van een relatie moet je misschien eens met iemand gaan praten
Het leven wat je nu leeft mag je zeker niet zien als een opvulling
Daar doe je jezelf ernsig tekort mee.
Goed ik ben ook een maand weer vrijgezel, en nee vind het ook niet leuk, ja heb ook liever een lief o m me heen
Maar tot dat weer komt heb ook zeker een volwaardig leven.
Want STEL nou eens, stel nou eens dat ik echt geen lief meer tegenkom?
Dan moet ik toch zeker zorgen dat mijn leven zoals ik het nu heb een prachtleven is.
Goed misschoen niet het leven waar ik van droomde, maar zeker wel een leven waar ik later (en op het moment zelf) blij naar kan kijken.
Want weet je (en ik denk dat je dat wel weet)
Je straalt op deze manier geen positieve vibe uit
Nou ben ik helemaal niet zweverig aangelegd, maar ik geloof wel dat je terug krijgt wat je geeft.
Dus zoek iets waar je blij van wordt (en dan even geen man of gezin want das best iets heel groots)
Gewoon iets kleins waar je blij van wordt
Tis net wat Eefje zegt (haai Eef) als je gelukkiger in het leven staat straal je dat ook uit naar buiten
Succes
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 24 juni 2008 om 15:58
Ben nu sinds 2 jaar gescheiden en voor die tijd was mijn huwelijk ook al zo'n 2 jaar dood. Dus eigenlijk ben ik al 4 jaar zonder partner.
Moet zeggen dat ik een hele tijd heb gehad dat ik een relatie miste, en dan vooral op zaterdagavond als ik weer eens alleen op de bank zat, dan dacht ik waar is die knuffel, kusje, arm om me heen. Ik ben geen uitgaanstype en zit er niet op te wachten om zo'n zaterdagavond met een vriendin of kennis op te vullen, dan ben ik nog liever alleen. Komt nog bij dat ik single mum ben, dus wil ik weg, moet ik altijd oppas hebben.
Na onlangs tegen een paar contacten met mannen aangelopen te zijn die, om het nog zachtjes uit te drukken, teleurstellend waren, zijn mijn ogen weer geopend. Je moet zelf iets prachtigs van je leven maken want een ander doet het niet voor je.
Nu ik dit zo kan zien heb ik helemaal geen last meer van die gevoelens van: ik wil perse een leuke vriend hebben. Nee, ik probeer nu gewoon ten volste van mijn leven te genieten, alsof ik nog maar een paar dagen te leven heb. Ik geniet nu echt weer van alles, van de gekste dingen, zoals je vroeger als kind ook kon doen.
Ook voel ik me regelmatig erg gelukkig met mijn vrijheid, niemand die iets van me wil, aan me trekt, ruzie met me maakt, zeurt, ik doe gewoon waar ik zin in heb. Heerlijk rustig zo, gewoon met mijn eigen persoontje als gezelschap.
Moet zeggen dat ik een hele tijd heb gehad dat ik een relatie miste, en dan vooral op zaterdagavond als ik weer eens alleen op de bank zat, dan dacht ik waar is die knuffel, kusje, arm om me heen. Ik ben geen uitgaanstype en zit er niet op te wachten om zo'n zaterdagavond met een vriendin of kennis op te vullen, dan ben ik nog liever alleen. Komt nog bij dat ik single mum ben, dus wil ik weg, moet ik altijd oppas hebben.
Na onlangs tegen een paar contacten met mannen aangelopen te zijn die, om het nog zachtjes uit te drukken, teleurstellend waren, zijn mijn ogen weer geopend. Je moet zelf iets prachtigs van je leven maken want een ander doet het niet voor je.
Nu ik dit zo kan zien heb ik helemaal geen last meer van die gevoelens van: ik wil perse een leuke vriend hebben. Nee, ik probeer nu gewoon ten volste van mijn leven te genieten, alsof ik nog maar een paar dagen te leven heb. Ik geniet nu echt weer van alles, van de gekste dingen, zoals je vroeger als kind ook kon doen.
Ook voel ik me regelmatig erg gelukkig met mijn vrijheid, niemand die iets van me wil, aan me trekt, ruzie met me maakt, zeurt, ik doe gewoon waar ik zin in heb. Heerlijk rustig zo, gewoon met mijn eigen persoontje als gezelschap.
dinsdag 24 juni 2008 om 18:41
Hallo allemaal,
Allereerst excuus voor de late reactie!
Herkenbaar dus, het single zijn op "latere" leeftijd. Moet wel even zeggen dat toen ik op mn, pak em beet, 27e single was ik daar absoluut niet mee zat. Het is bij mij echt de combinatie van ouder worden en single zijn die het em doet. Ik herken me trouwens helemaal niet in een eerdere posting dat je leven niet zinvol zou zijn alleen. Ik vermaak me namelijk prima alleen en om die reden hoef ik geen relatie.
Ik vind echt dat de tijd enorm snel voorbij gaat en denk echt dat ik, nu ik op mn 34ste nog alleen ben, ik de rest van mn leven ook wel alleen zal blijven. Want waarom zou er nu ineens iets gaan veranderen? Ik denk juist dat de kansen om iemand te ontmoeten steeds kleiner worden. Ik ontmoette iig in mn twenties meer mannen dan nu.
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn.
Kennen jullie eigenlijk veel singles van in de 30? Ik heb nu nog 3 vriendinnen die ook single zijn (en zij hebben ook wel weer andere vriendinnen die single zijn) maar verder heb ik echt het idee dat ik de enige 30 plusser ben die niet achter zo'n kinderwagen-ding loop....
Allereerst excuus voor de late reactie!
Herkenbaar dus, het single zijn op "latere" leeftijd. Moet wel even zeggen dat toen ik op mn, pak em beet, 27e single was ik daar absoluut niet mee zat. Het is bij mij echt de combinatie van ouder worden en single zijn die het em doet. Ik herken me trouwens helemaal niet in een eerdere posting dat je leven niet zinvol zou zijn alleen. Ik vermaak me namelijk prima alleen en om die reden hoef ik geen relatie.
Ik vind echt dat de tijd enorm snel voorbij gaat en denk echt dat ik, nu ik op mn 34ste nog alleen ben, ik de rest van mn leven ook wel alleen zal blijven. Want waarom zou er nu ineens iets gaan veranderen? Ik denk juist dat de kansen om iemand te ontmoeten steeds kleiner worden. Ik ontmoette iig in mn twenties meer mannen dan nu.
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn.
Kennen jullie eigenlijk veel singles van in de 30? Ik heb nu nog 3 vriendinnen die ook single zijn (en zij hebben ook wel weer andere vriendinnen die single zijn) maar verder heb ik echt het idee dat ik de enige 30 plusser ben die niet achter zo'n kinderwagen-ding loop....
dinsdag 24 juni 2008 om 18:55
quote:tjilla schreef op 24 juni 2008 @ 18:41:
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn.
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn.
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!
dinsdag 24 juni 2008 om 19:01
[quote]tjilla schreef op 24 juni 2008 @ 18:41:
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn. quote]
Ik vind dit zo tegenstrijdig klinken (en lees vaak vergelijkbare uitspraken, vandaar mijn vraag erover).......wat je hier schrijft over dat sneu voelen, gevoel dat je stilstaat en dat dat zo'n pijn doet, hangt toch samen met/komt toch door dát je alleen bent? Dan is het op dit moment toch ook het alleen zijn wat je als probleem voelt?
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn. quote]
Ik vind dit zo tegenstrijdig klinken (en lees vaak vergelijkbare uitspraken, vandaar mijn vraag erover).......wat je hier schrijft over dat sneu voelen, gevoel dat je stilstaat en dat dat zo'n pijn doet, hangt toch samen met/komt toch door dát je alleen bent? Dan is het op dit moment toch ook het alleen zijn wat je als probleem voelt?
dinsdag 24 juni 2008 om 19:02
Mooi verhaal Boebele!
(beetje herkenning ook wel)
En Tjiilla, zolang je het gevoel blijft houden dat je stilstaat zul je ook niet verder komen.
Waarom heb je het gevoel dat je stilstaat dan?
Denk je echt dat je alleen vooruit gaat MET een relatie
Ga ervan uit dat 4 op de 10 (misschien wel meer) huwelijken kapot lopen, dat de meeste relaties niet zo mooi zijn als dat ze aan de buitenkant lijken....focus dus niet teveel op het hele relatie verhaal
Ik ken plenty singels 30+ meiden (zo ongeveer mijn hele vriendinnengroep)
(beetje herkenning ook wel)
En Tjiilla, zolang je het gevoel blijft houden dat je stilstaat zul je ook niet verder komen.
Waarom heb je het gevoel dat je stilstaat dan?
Denk je echt dat je alleen vooruit gaat MET een relatie
Ga ervan uit dat 4 op de 10 (misschien wel meer) huwelijken kapot lopen, dat de meeste relaties niet zo mooi zijn als dat ze aan de buitenkant lijken....focus dus niet teveel op het hele relatie verhaal
Ik ken plenty singels 30+ meiden (zo ongeveer mijn hele vriendinnengroep)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 24 juni 2008 om 19:12
quote:boebele schreef op 24 juni 2008 @ 18:55:
[...]
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Wat mij nav mijn vorige bericht ook vaak opvalt, is dat mensen voordelen van het single opnoemen door ze af te zetten tegen dingen die in een matige/slechte relatie wellicht niet zo zijn/kunnen.....ik bedoel, in een goede relatie kan je ook doen en laten wat je wilt, en voelen bepaalde dingen helemaal niet als (dwangmatig) verantwoording af moeten leggen.........
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!Zou je denk je die knop ook nog 'gewoon' om kunnen zetten als je bv net als Jiipke over 5 jaar nog vrijgezel bent?
[...]
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Wat mij nav mijn vorige bericht ook vaak opvalt, is dat mensen voordelen van het single opnoemen door ze af te zetten tegen dingen die in een matige/slechte relatie wellicht niet zo zijn/kunnen.....ik bedoel, in een goede relatie kan je ook doen en laten wat je wilt, en voelen bepaalde dingen helemaal niet als (dwangmatig) verantwoording af moeten leggen.........
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!Zou je denk je die knop ook nog 'gewoon' om kunnen zetten als je bv net als Jiipke over 5 jaar nog vrijgezel bent?
dinsdag 24 juni 2008 om 19:32
Mm, best lastige vragen. Natuurlijk kan je een leuk en gelukkig leven hebben in je eentje. Mijn ervaring tot nu toe is dat ik het met een relatie wel leuker vond, al lijkt dat een beetje een taboe. Ik denk dat met een leuke vriendenkring je ook heel veel uit het leven kunt halen. Wel jammer voor mij is dat ik geen single vriendinnen heb (ben jaloers, Summerdance ..) Ik ben zelf dol op gezelschap, vind alleen zijn echt moeilijk, dus op zich ook wel goed om dat nu (verplicht) te leren. Maar het is ook echt mijn leeftijd, ik heb een grote kinderwens (moeilijk om precies uit te leggen waarom ik kinderen wil, maar niet perse omdat alle anderen dat ook hebben), en de tijd gaat inderdaad hard. Komt er ook nog van alle kanten (overheidsreclame zelfs!) het advies je kinderen op tijd te plannen.. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik me op dat gebied onrustig voel. Maar inderdaad: er zijn ook genoeg positieve kanten: ik wil graag een kat en nu kan het ook! En ook mag ie in mijn bed! Hoera voor (de tip van) Boebele. Ik wil ook echt niet overkomen alsof mijn leven voorbij is of geen zin heeft. Maar vind het wel fijn af en toe even mijn hart te luchten op het forum, bij mensen in het zelfde schuitje, of die er nou geheel tevreden of minder gelukkig in rondhangen..
dinsdag 24 juni 2008 om 19:37
quote:boebele schreef op 24 juni 2008 @ 18:55:
[...]
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!Misschien is stilstaan wel niet het goede woord. Ik doe namelijk ook heel veel leuke dingen en vind het alleen zijn erg prettig. Het is bij mij meer de angst om over te blijven. Het idee dat ik straks als 40er nog steeds alleen ben maakt me wel triest. Omdat ik dat niet zou willen en toch deep down het gevoel heb dat ik misschien wel helemaal niet geschikt ben voor een relatie en dus altijd wel alleen zal blijven. Zoiets.
[...]
Maar je hoeft toch helemaal niet stil te blijven staan? Juist als je alleen bent kun je alles uit je leven en uit jezelf halen. Je hebt er immers alle tijd voor.
Weet je, ik ben nu weer ruim een jaar alleen en om me heen krijgt de 1 na de ander een relatie. Ik kan er voor kiezen om dat heel erg te vinden en me zelf zo zielig te gaan zitten vinden omdat ik al zo lang alleen ben.
Maar waarom zou ik? Ik heb een heerlijk leven. Ik zou wel graag een relatie willen, maar aan de andere kant: hoe weet ik dat zo'n relatie mijn leven leuker maakt dan het nu is? Dat weet ik helemaal niet! Oftewel: ik verlang naar iets waarvan ik helemaal niet weet of het wel zo leuk is.
Tijdverspilling dus.
Nu heb ik geen relatie, maar weet ik wel wat ik heb: mezelf. En een leuk leven. Ik kan doen wat ik wil, ga heerlijk mijn eigen gang, hoef aan niemand verantwoording af te leggen, kan lekker mijn katten bij me in bed laten slapen en ik kan werken aan mezelf. Ik kan nu dingen doen waar ik in een eventuele relatie of met kinderen helemaal niet meer aan toe zou komen. Ik kies er dus voor om dáár naar te kijken, en vooral: te genieten!
Echt hoor, ik voelde me ook heel sneu, maar ik heb bij mezelf gewoon een knop omgezet en ik voel me nu veel rustiger.
Hoop dat jullie ook wat aan mijn verhaal hebben!Misschien is stilstaan wel niet het goede woord. Ik doe namelijk ook heel veel leuke dingen en vind het alleen zijn erg prettig. Het is bij mij meer de angst om over te blijven. Het idee dat ik straks als 40er nog steeds alleen ben maakt me wel triest. Omdat ik dat niet zou willen en toch deep down het gevoel heb dat ik misschien wel helemaal niet geschikt ben voor een relatie en dus altijd wel alleen zal blijven. Zoiets.
dinsdag 24 juni 2008 om 19:41
quote:CharlotteC schreef op 24 juni 2008 @ 19:01:
[quote]tjilla schreef op 24 juni 2008 @ 18:41:
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn. quote]
Ik vind dit zo tegenstrijdig klinken (en lees vaak vergelijkbare uitspraken, vandaar mijn vraag erover).......wat je hier schrijft over dat sneu voelen, gevoel dat je stilstaat en dat dat zo'n pijn doet, hangt toch samen met/komt toch door dát je alleen bent? Dan is het op dit moment toch ook het alleen zijn wat je als probleem voelt?Nee, dat is het niet. Misschien kan ik het gewoon niet goed uitleggen. Ik heb een leuk leven. Weet bijvoorbeeld niet of ik, mocht ik ooit een relatie krijgen, ik samen in een huis zou willen wonen juist omdat ik ook graag alleen ben. Ik vind het alleen moeilijk om te zien/voelen/meemaken dat "iedereen" (voor mij) logische stappen zet in zijn leven en ik niet. Dat maakt dat ik me een buitenbeentje voel (sneu is mss niet het goede woord).
[quote]tjilla schreef op 24 juni 2008 @ 18:41:
Het alleen zijn is dus voor mij ansich niet het probleem, ik heb best een leuk leven. Maar het gevoel dat ik eigenlijk best sneu ben, zo stilstaand in mn leven terwijl iedereen doorgaat, dat doet me echt pijn. quote]
Ik vind dit zo tegenstrijdig klinken (en lees vaak vergelijkbare uitspraken, vandaar mijn vraag erover).......wat je hier schrijft over dat sneu voelen, gevoel dat je stilstaat en dat dat zo'n pijn doet, hangt toch samen met/komt toch door dát je alleen bent? Dan is het op dit moment toch ook het alleen zijn wat je als probleem voelt?Nee, dat is het niet. Misschien kan ik het gewoon niet goed uitleggen. Ik heb een leuk leven. Weet bijvoorbeeld niet of ik, mocht ik ooit een relatie krijgen, ik samen in een huis zou willen wonen juist omdat ik ook graag alleen ben. Ik vind het alleen moeilijk om te zien/voelen/meemaken dat "iedereen" (voor mij) logische stappen zet in zijn leven en ik niet. Dat maakt dat ik me een buitenbeentje voel (sneu is mss niet het goede woord).
