Relaties
alle pijlers
Ik ben 36 en moeder wil nog alles voor me regelen
donderdag 7 februari 2008 om 23:14
Hoi,
ik weet niet zo goed waar ik mijn topic moet plaatsen, ik ben 36 jaar, heb een relatie gehad van 10 jaar van mijn 20e tot mijn 30e, daarna nog een relatie gehad van 4 jaar waar mijn ouders het niet mee eens waren, de eerste 2 jaar was hij nog getrouwd en is toen gescheiden, ben nu dus zo'n 2 jaar single, heb wel iemand die ik regelmatig zie maar niet een serieuze relatie, date af en toe via internet maar dat is niks voor mij. Maar nu vraagt mijn moeder steeds en heb je nog dates gehad, nu met carnaval ben je iemand tegengekomen, ik wordt er gewoon moe van dat ze steeds zit te vissen of eigenlijk komt het over als pushen van heb je nou nog niemand. Dat wat betreft het liefdesleven. Maar ook andere dingen probeert ze voor me te regelen. Ik was laatst op vakantie heeft ze mijn hele klerenkast leeggehaald omdat niet alles netjes gestreken lag, alles op een aparte kamer gelegd zodat ik het uit kan zoeken, ik had een week voor mijn vakantie de hele klerenkast gesorteerd en nu ligt alles weer op 1 hoop ben daar behoorlijk pissed om, is toch wel terecht of niet dan. Zij heeft het al zo druk en heeft er goede bedoelingen mee maar ik ben er gewoon kwaad om. Reageer ik nu overdreven als ik pissed ben om het feit dat ze mijn kast/huis gaat opruimen terwijl ik er niet ben en dat ze constant over de mannen begint. O ja by the way ik ben al 18 jaar het huis uit.
ik weet niet zo goed waar ik mijn topic moet plaatsen, ik ben 36 jaar, heb een relatie gehad van 10 jaar van mijn 20e tot mijn 30e, daarna nog een relatie gehad van 4 jaar waar mijn ouders het niet mee eens waren, de eerste 2 jaar was hij nog getrouwd en is toen gescheiden, ben nu dus zo'n 2 jaar single, heb wel iemand die ik regelmatig zie maar niet een serieuze relatie, date af en toe via internet maar dat is niks voor mij. Maar nu vraagt mijn moeder steeds en heb je nog dates gehad, nu met carnaval ben je iemand tegengekomen, ik wordt er gewoon moe van dat ze steeds zit te vissen of eigenlijk komt het over als pushen van heb je nou nog niemand. Dat wat betreft het liefdesleven. Maar ook andere dingen probeert ze voor me te regelen. Ik was laatst op vakantie heeft ze mijn hele klerenkast leeggehaald omdat niet alles netjes gestreken lag, alles op een aparte kamer gelegd zodat ik het uit kan zoeken, ik had een week voor mijn vakantie de hele klerenkast gesorteerd en nu ligt alles weer op 1 hoop ben daar behoorlijk pissed om, is toch wel terecht of niet dan. Zij heeft het al zo druk en heeft er goede bedoelingen mee maar ik ben er gewoon kwaad om. Reageer ik nu overdreven als ik pissed ben om het feit dat ze mijn kast/huis gaat opruimen terwijl ik er niet ben en dat ze constant over de mannen begint. O ja by the way ik ben al 18 jaar het huis uit.
vrijdag 8 februari 2008 om 15:00
vrijdag 8 februari 2008 om 15:51
Jemig Layla, wat een situatie!
Mijn moeder lijkt een piepklein beetje op de jouwe, in die zin dat ze ook heel erg beschadigd kan doen; alsof alles om haar draait ("iedereen is tegen mij", "een moeder kan het ook nooit goed doen"). Egocentrisch.
Ze is erg gevoelig en ik ben juist een olifant in een porceleinkast, laag sensibel. Dat botst nog wel es. Maar ik heb daarmee leren omgaan. Tegenwoordig let ik zelf veel meer op mijn woorden, slik ik wel es wat in, probeer ik het geslagen-hond-gedrag gewoon te negeren en kijk ik voornamelijk naar haar leuke kanten. Want die zijn er plenty! Ze is erg sociaal meevoelend en heeft leuke humor, om maar wat te noemen.
Maar voor jou is het wel anders zo te lezen. Sterkte meid, met deze rotsituatie.
Mijn moeder lijkt een piepklein beetje op de jouwe, in die zin dat ze ook heel erg beschadigd kan doen; alsof alles om haar draait ("iedereen is tegen mij", "een moeder kan het ook nooit goed doen"). Egocentrisch.
Ze is erg gevoelig en ik ben juist een olifant in een porceleinkast, laag sensibel. Dat botst nog wel es. Maar ik heb daarmee leren omgaan. Tegenwoordig let ik zelf veel meer op mijn woorden, slik ik wel es wat in, probeer ik het geslagen-hond-gedrag gewoon te negeren en kijk ik voornamelijk naar haar leuke kanten. Want die zijn er plenty! Ze is erg sociaal meevoelend en heeft leuke humor, om maar wat te noemen.
Maar voor jou is het wel anders zo te lezen. Sterkte meid, met deze rotsituatie.
vrijdag 8 februari 2008 om 19:08
Ik zou ze EERST mijn kast op laten ruimen, en dan de sleutel in laten leveren ...
Zonder gekheid, ik zou het niet op prijs stellen, en het liefst de sleutel terug willen. Wil je dat niet ivm de honden, dan zou ik echt een heel hartig woordje met haar gaan praten.
Sterkte ermee.
Zonder gekheid, ik zou het niet op prijs stellen, en het liefst de sleutel terug willen. Wil je dat niet ivm de honden, dan zou ik echt een heel hartig woordje met haar gaan praten.
Sterkte ermee.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 8 februari 2008 om 21:07
vrijdag 8 februari 2008 om 22:32
inlove, laila, helaas komen jullie verhalen mij ook bekend voor! Heb zelf jarenlang de conclusie getrokken dat mijn moeder overbezorgd was (ben enigst kind), mij moeilijk los kon laten en zo. Een jaar geleden kon ik het echter niet meer aan en ben met een therapeut gaan praten.
Het 'zielige, bezorgde' gedrag blijkt een symptoom van de borderlinestoornis te zijn. Nu ik dit weet en haar gedrag anders interpreteer valt alles op zijn plaats. Alle vage gebeurtenissen in mijn leven, die altijd anders waren dan van leeftijdgenoten.
Probeer eens van een afstand naar je moeder te kijken en naar haar echte gedrag. Het is niet normaal hoor en zelf heb je geen normaal leven zo.
Haar sleutel innemen lijkt me niet echt een oplossing omdat ze vast weer wat anders bedenkt. Of dwars gaat liggen tot je toegeeft (NIET DOEN!).
Vroeg me al af of ik de enige ben met zo'n moeder
Het 'zielige, bezorgde' gedrag blijkt een symptoom van de borderlinestoornis te zijn. Nu ik dit weet en haar gedrag anders interpreteer valt alles op zijn plaats. Alle vage gebeurtenissen in mijn leven, die altijd anders waren dan van leeftijdgenoten.
Probeer eens van een afstand naar je moeder te kijken en naar haar echte gedrag. Het is niet normaal hoor en zelf heb je geen normaal leven zo.
Haar sleutel innemen lijkt me niet echt een oplossing omdat ze vast weer wat anders bedenkt. Of dwars gaat liggen tot je toegeeft (NIET DOEN!).
Vroeg me al af of ik de enige ben met zo'n moeder
zaterdag 9 februari 2008 om 14:05
Gelukkig heb ik zelf niet zo'n moeder gehad, maar mijn schoonzusje heeft een moeder die is zoals de moeder van Layla is. Ik moest even goed lezen of zij het niet gepost had.
Al jaren zie ik hoe zij een werkelijke strijd voert met haar moeder over wat wel of niet acceptabel is. Diep respect voor mijn schoonzusje die ondanks heel veel voorvallen toch contact blijft houden met haar moeder.
Ik weet niet of het bij jullie ook het geval is, maar de vader van mijn schoonzus is gewoon nog steeds getrouwd met deze vrouw en speelt geen enkele rol van betekenis in dit geheel. Volgt zeer volgzaam zijn vrouw. Gaat in een aparte kamer zitten wanneer hij griep heeft om haar maar niet te besmetten, de gekste dingen om haar maar te pleasen. Een standpunt innemen zal hij never nooit niet doen.
Hoe is dat bij jullie vaders?
Al jaren zie ik hoe zij een werkelijke strijd voert met haar moeder over wat wel of niet acceptabel is. Diep respect voor mijn schoonzusje die ondanks heel veel voorvallen toch contact blijft houden met haar moeder.
Ik weet niet of het bij jullie ook het geval is, maar de vader van mijn schoonzus is gewoon nog steeds getrouwd met deze vrouw en speelt geen enkele rol van betekenis in dit geheel. Volgt zeer volgzaam zijn vrouw. Gaat in een aparte kamer zitten wanneer hij griep heeft om haar maar niet te besmetten, de gekste dingen om haar maar te pleasen. Een standpunt innemen zal hij never nooit niet doen.
Hoe is dat bij jullie vaders?
maandag 11 februari 2008 om 11:15
@poezeke: als ik terugkijk is mijn moeder ook niet helemaal normaal. Zo lang als ik mij herinner kan ze vreemde dingen doen of obsessies hebben. Zo heeft ze eens maandenlang aan allerlei prijsvragen etc. meegedaan, vertelde dan steeds bloedsereius wat ze ging winnen en hield de data van de uitslagen bij in een agenda. Die was nog wel grappig 
Maar zodra ze met iets bezig is opleiding, (vrijwilligers)werk, kon en kan ze alleen continu daarover praten. Haar gelijk zoeken, want er is altijd wel wat. Wat je ook doet, ze blijft er over doorratelen. Zo zijn al wat etentjes en verjaardagen verpest.
Toen ze nog werkte was ze regelmatig overspannen oid. Meestal kregen wij daar de schuld van. Ze is ook vrij vroeg in de WAO geraakt daardoor. Kon het gewoon niet aan.
En ondanks dat ze zich overal mee bemoeit, regelde ze vroeger niets voor mij. Dingen met school of instanties etc. moest ik zelf maar oplossen.
@pom: mijn ouders zijn ook nog steeds bij elkaar. De eerste jaren van hun huwelijk waren ze 24 uur per dag bij elkaar, daarna jarenlang niet door het beroep van mijn vader. Zagen ze elkaar alleen in de vakanties en zo vaak mogelijk tussendoor. Altijd het zonnige gezicht. Toen mijn vader weer bij ons kwam wonen, ging dat best moeizaam. Hij zag toen hoe ze te keer kon gaan en onredelijk, driftig en cynisch naar ons als kinderen was. Losse handjes ook. Hij zei daar wel eens iets van, maar heeft kennelijk het onderspit gedolven. Door de jaren heen heb ik een paar keer gedacht dat ze uit elkaar zouden gaan maar dat is niet gebeurd. Heeft ook met de generatie te maken denk ik, ze zijn nu 72.
Maar mijn vader neemt dus ook geen standpunt in. Hij wordt een beetje rondgecommandeerd, doet dingen om haar tevreden te houden. Mag niet zelf weten hoe laat hij opstaat of wat hij wil doen. Hij trekt zich vaak in zichzelf terug, zit er dan een beetje suf bij. Tot ze de kamer uitgaat of we even naar buiten lopen of zo. Maar als mijn moeder ergens boos over is, staat hij altijd achter haar, probeert misschien de zaak te sussen in de zin dat wij onze excuses maar aan moeten bieden of zo. Soms zichtbaar tegen beter weten in.
Maar zodra ze met iets bezig is opleiding, (vrijwilligers)werk, kon en kan ze alleen continu daarover praten. Haar gelijk zoeken, want er is altijd wel wat. Wat je ook doet, ze blijft er over doorratelen. Zo zijn al wat etentjes en verjaardagen verpest.
Toen ze nog werkte was ze regelmatig overspannen oid. Meestal kregen wij daar de schuld van. Ze is ook vrij vroeg in de WAO geraakt daardoor. Kon het gewoon niet aan.
En ondanks dat ze zich overal mee bemoeit, regelde ze vroeger niets voor mij. Dingen met school of instanties etc. moest ik zelf maar oplossen.
@pom: mijn ouders zijn ook nog steeds bij elkaar. De eerste jaren van hun huwelijk waren ze 24 uur per dag bij elkaar, daarna jarenlang niet door het beroep van mijn vader. Zagen ze elkaar alleen in de vakanties en zo vaak mogelijk tussendoor. Altijd het zonnige gezicht. Toen mijn vader weer bij ons kwam wonen, ging dat best moeizaam. Hij zag toen hoe ze te keer kon gaan en onredelijk, driftig en cynisch naar ons als kinderen was. Losse handjes ook. Hij zei daar wel eens iets van, maar heeft kennelijk het onderspit gedolven. Door de jaren heen heb ik een paar keer gedacht dat ze uit elkaar zouden gaan maar dat is niet gebeurd. Heeft ook met de generatie te maken denk ik, ze zijn nu 72.
Maar mijn vader neemt dus ook geen standpunt in. Hij wordt een beetje rondgecommandeerd, doet dingen om haar tevreden te houden. Mag niet zelf weten hoe laat hij opstaat of wat hij wil doen. Hij trekt zich vaak in zichzelf terug, zit er dan een beetje suf bij. Tot ze de kamer uitgaat of we even naar buiten lopen of zo. Maar als mijn moeder ergens boos over is, staat hij altijd achter haar, probeert misschien de zaak te sussen in de zin dat wij onze excuses maar aan moeten bieden of zo. Soms zichtbaar tegen beter weten in.
maandag 11 februari 2008 om 12:56
Jeetje wat een verhalen zeg! Zit hier met verbazing mee te lezen ...
Erg dominant gedrag van deze moeders .
Heb deze ervaring zelf niet met mijn eigen moeder,helaas is mijn schoonmoeder wel iemand die je onder de duim moet houden .Gewoon je grenzen op een vriendelijke manier bewaken en soms lukt dat niet helaas .Dan gaan we gewoon een tijd niet langs,dat werkt altijd .
Ze is ook hatelijk naar onze dochter ,laatst toen die bij haar op bezoek kwam zei schoonmoeder dat kleindochter wel een erg dikke kont kreeg .
Ook nu kreeg ze lik op stuk ,onze dochter reageerde met dank je wel en gelukkig trek jij ook geen volle zalen .!
Triest,want op deze manier zal ze haar kleinkinderen dus ook steeds minder gaan zien .En dat terwijl ze nu net een week weduwe is
Erg dominant gedrag van deze moeders .
Heb deze ervaring zelf niet met mijn eigen moeder,helaas is mijn schoonmoeder wel iemand die je onder de duim moet houden .Gewoon je grenzen op een vriendelijke manier bewaken en soms lukt dat niet helaas .Dan gaan we gewoon een tijd niet langs,dat werkt altijd .
Ze is ook hatelijk naar onze dochter ,laatst toen die bij haar op bezoek kwam zei schoonmoeder dat kleindochter wel een erg dikke kont kreeg .
Ook nu kreeg ze lik op stuk ,onze dochter reageerde met dank je wel en gelukkig trek jij ook geen volle zalen .!
Triest,want op deze manier zal ze haar kleinkinderen dus ook steeds minder gaan zien .En dat terwijl ze nu net een week weduwe is
woensdag 13 februari 2008 om 20:46
als je moeder het contact wil verbreken omdat je volgens haar te lang op vakantie bent met een volgens haar ongeschikt vriendje, is dat geen goedbedoeld advies meer!!!
dat is manipulatief en jij laat het gebeuren....
je moeder gaat veel en veel en veel te ver!!
geen wonder dat je ongeschikte vriendjes toestaat, je bent nl. nog steeds aan het puberen.
je wilt je wel losmaken van je moeder, maar weet niet hoe.
nou, tijd om volwassen te worden en duidelijk je grenzen aan te geven!!
goh, ik verneem dat ik me hier erg boos over maak,dat je je moeder toestaat je leven te regelen.
mijn moeder heeft met ons op een gegeven moment de afspraak gemaakt dat we volwassen mensen zijn, die niet meer in een ouder-kind relatie tot elkaar staan.
hoewel het voor haar ook moeilijk is en was om je kinderen los te laten.....
ik moet zeggen dat dat inzicht heel verfrissend werkt, als je je moeder niet meer ziet als een regulerende factor, is het veel eenvoudiger om je open te stellen voor (zelfgevraagd) advies....
dat is manipulatief en jij laat het gebeuren....
je moeder gaat veel en veel en veel te ver!!
geen wonder dat je ongeschikte vriendjes toestaat, je bent nl. nog steeds aan het puberen.
je wilt je wel losmaken van je moeder, maar weet niet hoe.
nou, tijd om volwassen te worden en duidelijk je grenzen aan te geven!!
goh, ik verneem dat ik me hier erg boos over maak,dat je je moeder toestaat je leven te regelen.
mijn moeder heeft met ons op een gegeven moment de afspraak gemaakt dat we volwassen mensen zijn, die niet meer in een ouder-kind relatie tot elkaar staan.
hoewel het voor haar ook moeilijk is en was om je kinderen los te laten.....
ik moet zeggen dat dat inzicht heel verfrissend werkt, als je je moeder niet meer ziet als een regulerende factor, is het veel eenvoudiger om je open te stellen voor (zelfgevraagd) advies....
woensdag 13 februari 2008 om 21:50
Nou Layla, jij kon mijn zusje zijn! Mijn moeder is net zo, mijn psycholoog toentertijd noemde haar 'kindvrouwtje', dat schijnt een of andere psychische stoornis te zijn. Het betekent zoveel als 'nooit volwassen worden', en dat is op mijn moeder van toepassing, ze is net een klein verwend kind.
@Pom: hier nog zo'n vader, gedwee, onderdanig en meegaand. Ze zijn 76 en mijn moeder heeft al bijna 47 jaar goed de wind eronder, zowel bij ons als bij hem. Mijn oudste broer en ik hebben intussen voor onszelf gekozen en hebben met haar gebroken.
@Layla: wat je vader doet, dat in zichzelf terugtrekken en suf voor zich uitstaren is voor mij heel herkenbaar. Ik ben daar zelf heel goed in geworden, juist door het rare onvoorspelbare gedrag van mijn moeder. Ik betrap mezelf er zelfs nu nog regelmatig op in mezelf gekeerd te zijn, mezelf helemaal van de wereld buiten te sluiten. Ik hoor dan niks meer, de wereld kan instorten en ik merk er niks van. Het is voor mij een vorm van zelfbescherming geweest toentertijd, nu is het een manier voor mij om dingen te verwerken als ik veel stress heb.
@Pom: hier nog zo'n vader, gedwee, onderdanig en meegaand. Ze zijn 76 en mijn moeder heeft al bijna 47 jaar goed de wind eronder, zowel bij ons als bij hem. Mijn oudste broer en ik hebben intussen voor onszelf gekozen en hebben met haar gebroken.
@Layla: wat je vader doet, dat in zichzelf terugtrekken en suf voor zich uitstaren is voor mij heel herkenbaar. Ik ben daar zelf heel goed in geworden, juist door het rare onvoorspelbare gedrag van mijn moeder. Ik betrap mezelf er zelfs nu nog regelmatig op in mezelf gekeerd te zijn, mezelf helemaal van de wereld buiten te sluiten. Ik hoor dan niks meer, de wereld kan instorten en ik merk er niks van. Het is voor mij een vorm van zelfbescherming geweest toentertijd, nu is het een manier voor mij om dingen te verwerken als ik veel stress heb.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
donderdag 14 februari 2008 om 08:40
Contacten verbreken, dat hoort ook een beetje bij dit soort vrouwen. Waar gebeurd verhaal bij de moeder van mijn schoonzus. Zij had een ontzettende hekel aan de nieuwe vriend van een van haar dochters, hij en zij waren water en vuur. Na weer een voorval gaat ze een mail opstellen aan een andere dochter om eens flink haar gal te spuwen over hem. In de mail liet ze geen spaan heel van hem. Ze voegde het mail adres toe en verstuurde de mail.........Helaas zat deze vriend nog te veel in haar hoofd en de mail was dus naar hem gestuurd ipv haar andere dochter. Die mail was aanleiding voor een zeer felle ruzie. Maar zij was zich van geen kwaad bewust eigenlijk, want wat in de mail stond was toch gewoon waar?
Zij heeft dus nu ook geen contact meer met haar dochter en vriend.
Zij heeft dus nu ook geen contact meer met haar dochter en vriend.
maandag 18 februari 2008 om 11:53
Setter, dat in jezelf terugtrekken deed ik als kind ook. Vanaf een jaar of 11 sloot ik me totaal af voor mijn moeder, vertelde ook nooit iets over wat me bezighield.
Als ik dat wel deed werd het of belachelijk gemaakt, of op een ander moment tegen me gebruikt. Inderdaad, pure zelfbescherming.
Mijn moeder werd daar trouwens woest van, ze bleef proberen er doorheen te breken. Desnoods door erop te slaan. Gelukkig was ik op mijn 13e zo sterk dat ik haar handen vast kon houden tot ze het opgaf.
Heb je op dit moment wel een redelijk contact met je moeder?
Als ik dat wel deed werd het of belachelijk gemaakt, of op een ander moment tegen me gebruikt. Inderdaad, pure zelfbescherming.
Mijn moeder werd daar trouwens woest van, ze bleef proberen er doorheen te breken. Desnoods door erop te slaan. Gelukkig was ik op mijn 13e zo sterk dat ik haar handen vast kon houden tot ze het opgaf.
Heb je op dit moment wel een redelijk contact met je moeder?
maandag 18 februari 2008 om 21:09
Ik? Oh god nee! Pffff.....nooooooooooooit weer wil ik contact met die akelige heks! Ik ben sinds 27 mei 2003 (één van de mooiere dagen uit mijn leven) verlost van mijn moeder. Die dag belde ze mij op mijn werk om een en ander 'uit te praten'. Iets wat in haar ogen zoveel betekent als 'ik geef Setter haar vet, als Setter mij op dingen wijst doe ik of mijn neus bloedt en zeg ik dat dat niet zo is of ik het mij niet meer kan herinneren, en verder beticht ik Setter van de meest idiote dingen die alleen maar in mijn hoofd hebben plaatsgevonden'. Op de een of andere manier bleef ik kalm, zei keer op keer tegen haar dat zij recht had op haar mening maar ik dus ook op de mijne. Net zolang tot ze uitgepraat was en de moed opgaf, met een heel zielig stemmetje met een snik.....dramaqueen. Nog geen 10 minuten later belde ze met de o zo vertrouwde heksenstem om te zeggen dat mijn spullen in de garage stonden en dat ik die maar even op moest halen. 'Oh, heb je geen sleutel??? Goh, rot voor je zeg. Tja, dan moet je die maar even komen halen hè? Nou, dag hoor". Echt, precies Eucalypta. Ohohoh wat was ze verdrietig, maar niet heus.....echt, ik voel me bevrijd van mijn tiran, mijn psychopaat met haar verwrongen zieke geest, van die 'moeder' die openlijk toegegeven heeft dat ik niet gewenst was en dat ze niet van me hield, niet van me zou gaan houden en al helemaal nooit van me gehouden had. "Mannen naaien wel door, zo ben jij ook ter wereld gekomen", waren haar woorden. Woorden die ik jarenlang meerdere malen per maand mocht aanhoren, als sneer naar mijn vader.
Arme arme jij, dat je moeder je sloeg, mijn god! Slaan deed mijn moeder mij niet, mijn oudste broer wel. Met de stalen stofzuigerstang tegen zijn onderbenen terwijl hij de trap opvluchtte, nadat ze hem iets naar zijn hoofd gegooid had. Twee weken lang liep hij kreupel vanwege de verwondingen. Dikke bloeduitstortingen op zijn benen.
Belachelijk maken, iets op een ander moment tegen me gebruiken en dan liefst als er visite bij was? Ja heel herkenbaar.
Contact? Nee! Nooit meer! Ik haat haar.
Arme arme jij, dat je moeder je sloeg, mijn god! Slaan deed mijn moeder mij niet, mijn oudste broer wel. Met de stalen stofzuigerstang tegen zijn onderbenen terwijl hij de trap opvluchtte, nadat ze hem iets naar zijn hoofd gegooid had. Twee weken lang liep hij kreupel vanwege de verwondingen. Dikke bloeduitstortingen op zijn benen.
Belachelijk maken, iets op een ander moment tegen me gebruiken en dan liefst als er visite bij was? Ja heel herkenbaar.
Contact? Nee! Nooit meer! Ik haat haar.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 19 februari 2008 om 10:13
Ik heb ook zo'n moeder die mijn hele huis schoonmaakt als ik op vakantie ben. Soms neemt ze dat beetje was dat in de wasmand ligt ook mee om thuis te wassen. Ik vind het juist superlief!! Wat een heerlijke manier om thuis te komen.
Ook ik ben al jaren uit huis, getrouwd, kindje..Ik voel me er prima bij. Ze doet het niet om te betuttelen, maar omdat het haar prettig lijkt voor ons en dat vinden wij ook. Ik heb er geen probleem mee dat ze aan onze spulletjes zit en mijn post zou ze niet inkijken. Hecht geloof ik weinig waarde aan privacy.
Ook ik ben al jaren uit huis, getrouwd, kindje..Ik voel me er prima bij. Ze doet het niet om te betuttelen, maar omdat het haar prettig lijkt voor ons en dat vinden wij ook. Ik heb er geen probleem mee dat ze aan onze spulletjes zit en mijn post zou ze niet inkijken. Hecht geloof ik weinig waarde aan privacy.
dinsdag 19 februari 2008 om 10:34
Ken het... niet van mijn eigen moeder of huidige schoonmoeder, maar een van mijn vorige schoonmoeders was daar een draak in. Mijn toenmalige vriend zei er nooit iets over. Maar dan kwam ik thuis van mijn werk dan was ineens mijn woonkamer opnieuw ingericht omdat dat 'handiger' was. Het maakte niks uit dat ik het telkens weer terugzette zoals ik het leuk vond. De volgende dag was alles weer verbouwd. Tot zo erg aan toe dat ik een keer een briefje op de tafel vond waarin stond "Zou het prettig vinden als je het nu een keer zo laat staan, het staat praktischer en ik vind het niet prettig om het elke dag te moeten doen"... pardon. Dwarse ik dus gewoon WEER alles teruggezet. Is ze nou helemaal gek geworden.
Ook kwam ze de was doen. Op zich niet zo heel erg, maar wel zo dat ze al mijn leuke stringetjes stond te strijken waar ik NIET blij mee was en mijn kasten ging herindelen door alles op kleur te leggen zodat ik werkelijk niks meer kon vinden (had zelf alles op set hangen).... Mijn handdoekenkast werd ontruimd en alle handdoeken op haar manier opgevouwen. Ik doe het op de manier zoals ik het heb geleerd, maar zij vond dat het perfecte vierkantjes moesten zijn...Zelfs mijn ondergoed lade werd onder handen genomen en alles werd opgevouwen. De vibrator die in die bewuste la lag werd OP het nachtkastje gezet. Ze dacht dat het een kunstitem (had toen zo'n enorm estethisch verantwoorde.... )was en het was zonde zei ze op een verjaardag... Ik had toen al 2 borrels op en zei hard terug dat het geen kunst was maar een vibrator en dat ik hoopte dat ze hem niet met de stofdoek had afgenomen omdat ik anders wellicht een schimmelinfectie zou oplopen... (ma was er echt een van de hele oude stempel). De hele visite lag in een deuk en ma liep paars aan. Sindsdien heb ik echt nooit meer last van haar gehad. Een jaar later gingen haar zoontje en ik uit elkaar (was een mamma's kindje. Hij bracht zelfs zijn schoenen naar zijn ouderlijk huis toe zodat zijn moeder ze kon poetsen voor hem... zucht... NB.. hij was toen al 30)
Ook kwam ze de was doen. Op zich niet zo heel erg, maar wel zo dat ze al mijn leuke stringetjes stond te strijken waar ik NIET blij mee was en mijn kasten ging herindelen door alles op kleur te leggen zodat ik werkelijk niks meer kon vinden (had zelf alles op set hangen).... Mijn handdoekenkast werd ontruimd en alle handdoeken op haar manier opgevouwen. Ik doe het op de manier zoals ik het heb geleerd, maar zij vond dat het perfecte vierkantjes moesten zijn...Zelfs mijn ondergoed lade werd onder handen genomen en alles werd opgevouwen. De vibrator die in die bewuste la lag werd OP het nachtkastje gezet. Ze dacht dat het een kunstitem (had toen zo'n enorm estethisch verantwoorde.... )was en het was zonde zei ze op een verjaardag... Ik had toen al 2 borrels op en zei hard terug dat het geen kunst was maar een vibrator en dat ik hoopte dat ze hem niet met de stofdoek had afgenomen omdat ik anders wellicht een schimmelinfectie zou oplopen... (ma was er echt een van de hele oude stempel). De hele visite lag in een deuk en ma liep paars aan. Sindsdien heb ik echt nooit meer last van haar gehad. Een jaar later gingen haar zoontje en ik uit elkaar (was een mamma's kindje. Hij bracht zelfs zijn schoenen naar zijn ouderlijk huis toe zodat zijn moeder ze kon poetsen voor hem... zucht... NB.. hij was toen al 30)
dinsdag 19 februari 2008 om 11:22
@ pomodori: ze doet het niet om te betuttelen... ik denk dat dat juist het verschil maakt.
Als mijn moeder oppast bij mijn zus gaat ze vaak ook wassen of schoonmaken of andere huishoudelijke klussen doen. Mijn zus voelt zich daar niet prettig bij, omdat ze direct als ze thuiskomt te horen krijgt dat mijn moeder het zo druk gehad heeft, dat ze haar huishouding niet goed voor elkaar heeft etc... En dan praat ze daar ook nog eens met andere mensen over. Bovendien is het zo dat mijn moeder er bepaalde rechten aan ontleent als ze iets voor je doet.
@setter: wat erg, als je moeder openlijk zegt dat je niet gewenst bent en dat ze niet van je houdt. Ik had datzelfde gevoel ook wel. Mijn zus was echt een vaderskindje, daar was ze erg jaloers om. Zei ze tegen mij: ' nou ja, dan moet jij mama's meisje maar zijn'. En ondertussen maar aan mijn zusje trekken. Dat gaf mij het gevoel dat ze tegen haar zin met mij opgescheept zat. Ik denk dat dat komt doordat mijn moeder gewoon zelf alle aandacht wilde hebben, het middelpunt wil zijn. Ze had trouwens wel 4 kinderen gewild, gelukkig is het bij 2 gebleven
Dat slaan, ja. Toen ik heel klein was, een jaar of 4, heb ik wel eens geweigerd om binnen te komen, riep ik door de tuin: 'anders sla je me weer'. Ze was meteen rustig, bang dat de buren me gehoord hadden. hihi... Maar ze sloeg niet zo hard als jouw moeder hoor, geloof niet dat ik er ooit zichtbaar iets aan over heb gehouden.
@Oriane, geweldig dat verhaal van die vibrator !
Als mijn moeder oppast bij mijn zus gaat ze vaak ook wassen of schoonmaken of andere huishoudelijke klussen doen. Mijn zus voelt zich daar niet prettig bij, omdat ze direct als ze thuiskomt te horen krijgt dat mijn moeder het zo druk gehad heeft, dat ze haar huishouding niet goed voor elkaar heeft etc... En dan praat ze daar ook nog eens met andere mensen over. Bovendien is het zo dat mijn moeder er bepaalde rechten aan ontleent als ze iets voor je doet.
@setter: wat erg, als je moeder openlijk zegt dat je niet gewenst bent en dat ze niet van je houdt. Ik had datzelfde gevoel ook wel. Mijn zus was echt een vaderskindje, daar was ze erg jaloers om. Zei ze tegen mij: ' nou ja, dan moet jij mama's meisje maar zijn'. En ondertussen maar aan mijn zusje trekken. Dat gaf mij het gevoel dat ze tegen haar zin met mij opgescheept zat. Ik denk dat dat komt doordat mijn moeder gewoon zelf alle aandacht wilde hebben, het middelpunt wil zijn. Ze had trouwens wel 4 kinderen gewild, gelukkig is het bij 2 gebleven
Dat slaan, ja. Toen ik heel klein was, een jaar of 4, heb ik wel eens geweigerd om binnen te komen, riep ik door de tuin: 'anders sla je me weer'. Ze was meteen rustig, bang dat de buren me gehoord hadden. hihi... Maar ze sloeg niet zo hard als jouw moeder hoor, geloof niet dat ik er ooit zichtbaar iets aan over heb gehouden.
@Oriane, geweldig dat verhaal van die vibrator !
dinsdag 19 februari 2008 om 14:41
dinsdag 19 februari 2008 om 15:17
quote:layla1 schreef op 18 februari 2008 @ 11:53:
Setter, dat in jezelf terugtrekken deed ik als kind ook. Vanaf een jaar of 11 sloot ik me totaal af voor mijn moeder, vertelde ook nooit iets over wat me bezighield.
Als ik dat wel deed werd het of belachelijk gemaakt, of op een ander moment tegen me gebruikt. Inderdaad, pure zelfbescherming.
Dit herken ik. Krijg altijd naar mijn hoofd dat ik niets vertel. Maar als ik wel iets vertel is er of niemand geïnteresseerd (vader en moeder) of het is niet goed. En krijg ik te horen wat er zo belachelijk is aan wat ik wil of zeg.
Of ik krijg later via broer terug te horen dat ik ze wel erg pijn deed met wat ik zei. Het gaat dan om dingen als, willen verhuizen of een andere bank willen kopen. Ik ben 35, geen idee hoe ik mijn ouders pijn zou moeten doen door een andere bank of vloer te willen.
Setter, dat in jezelf terugtrekken deed ik als kind ook. Vanaf een jaar of 11 sloot ik me totaal af voor mijn moeder, vertelde ook nooit iets over wat me bezighield.
Als ik dat wel deed werd het of belachelijk gemaakt, of op een ander moment tegen me gebruikt. Inderdaad, pure zelfbescherming.
Dit herken ik. Krijg altijd naar mijn hoofd dat ik niets vertel. Maar als ik wel iets vertel is er of niemand geïnteresseerd (vader en moeder) of het is niet goed. En krijg ik te horen wat er zo belachelijk is aan wat ik wil of zeg.
Of ik krijg later via broer terug te horen dat ik ze wel erg pijn deed met wat ik zei. Het gaat dan om dingen als, willen verhuizen of een andere bank willen kopen. Ik ben 35, geen idee hoe ik mijn ouders pijn zou moeten doen door een andere bank of vloer te willen.
dinsdag 19 februari 2008 om 15:49
Met andere woorden, Einstein, je kunt het gewoon nooit goed doen. Wat een zielige vertoning zeg. Linksom, rechtsom, het maakt niet uit want je doet hen toch wel pijn....tssss. Tja, negatieve aandacht is óók aandacht tenslotte....
En als je afstand neemt, helpt dat? En die nieuwe bank/vloer/verzin het maar, die laat je je toch hopelijk niet uit je hoofd praten hè?
En als je afstand neemt, helpt dat? En die nieuwe bank/vloer/verzin het maar, die laat je je toch hopelijk niet uit je hoofd praten hè?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 20 februari 2008 om 11:16
Weet je wat ik zo lastig vind? Naar andere mensen toe komt ze in eerste instantie best normaal en aardig over
Mijn vrienden weten inmiddels wel beter, uit eigen ervaring en uit verhalen. Ze heeft haar bijnaam Hyacinth Bucket niet voor niks
Mijn vrienden weten inmiddels wel beter, uit eigen ervaring en uit verhalen. Ze heeft haar bijnaam Hyacinth Bucket niet voor niks
anoniem_44530 wijzigde dit bericht op 20-02-2008 11:17
Reden: tiepvout
Reden: tiepvout
% gewijzigd
woensdag 20 februari 2008 om 16:55
Yep, precies de mijne! Mijn moeder windt ook iedereen acuut om haar pink, maar het duurt meestal maar 3 weken, dan vallen bij de meeste mensen de schellen van de ogen.
Vroeger, als iemand van ons jarig was, moesten we de hele dag poetsen, boenen en hapjes klaarmaken, stoelen van boven halen enzovoorts....en dat alles onder het genot van een constante stroom sneren, snauwen en grauwen van moeder'lief'. Totdat de visite in aantocht was, dan snelde ze naar boven om zich om te kleden - iets wat normaliter een half uur duurde wist ze nu in 50 seconden voor elkaar te toveren - om vervolgens als een koningin de trap af te schrijden met zo'n Hollywood-glimlach om de lippen. Vervolgens vroeg ze mij dan met zo'n Hollywood-stemmetje of ik héél misschien wel eventjes koffie en thee in wilde schenken? Zodat zij haar visite even kon begroeten? Alsjeblieft Setter? Wil je dat wel voor me doen? kotsbraak....
Het allermooiste was dat de visite minstens net zo raar naar haar keek als ik
Wat zijn dit soort vrouwen toch in- en inzielig.......
Vroeger, als iemand van ons jarig was, moesten we de hele dag poetsen, boenen en hapjes klaarmaken, stoelen van boven halen enzovoorts....en dat alles onder het genot van een constante stroom sneren, snauwen en grauwen van moeder'lief'. Totdat de visite in aantocht was, dan snelde ze naar boven om zich om te kleden - iets wat normaliter een half uur duurde wist ze nu in 50 seconden voor elkaar te toveren - om vervolgens als een koningin de trap af te schrijden met zo'n Hollywood-glimlach om de lippen. Vervolgens vroeg ze mij dan met zo'n Hollywood-stemmetje of ik héél misschien wel eventjes koffie en thee in wilde schenken? Zodat zij haar visite even kon begroeten? Alsjeblieft Setter? Wil je dat wel voor me doen? kotsbraak....
Het allermooiste was dat de visite minstens net zo raar naar haar keek als ik
Wat zijn dit soort vrouwen toch in- en inzielig.......
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
