Relaties
alle pijlers
Ik had de ware gevonden, maar hij wil niet meer
donderdag 18 juni 2009 om 21:18
Eerst vooraf: ik weet dat ik jong ben en dat er nog meer liefdes zullen komen en bladiebladiebla... ik heb het ondertussen allemaal al gehoord.
Nu het verhaal:
Mijn ex en ik waren sinds zijn 16e en mijn 13e bij elkaar, we hebben 5,5 jaar een relatie gehad en sinds 3 maanden is hij bij me weg.
Onze relatie is nooit bepaald makkelijk geweest, maar we hebben voor elkaar gevochten...
Zijn ouders gingen scheiden toen wij een jaar bij elkaar waren, het contact met zijn vader werd meteen verbroken (zijn vader was al 3 jaar vreemd aan het gaan) pas na meer dan een jaar is dat contact weer goed gekomen, maar zijn vader en zijn vriendin, vonden mij niet goed genoeg voor mijn vriend, en lieten dat graag merken.
We zijn na 4 jaar samengaan wonen, hij studeerde al een jaar en ik ging ook studeren. Samen hebben we ons huisje opgeknapt, hadden onze ruzies ed, maar het zat goed tussen ons.
Ik heb na een half jaar wel getwijfeld, hij werkt veel in het weekend en 's nachts, zag ik daar wel toekomst in? Ja, voor hem kon ik alles aan.
Het zat goed tussen ons, we waren gelukkig samen en konden samen alles aan.
Ik was een paar dagen bij mijn ouders, en kreeg opeens een hele grote angst om hem kwijt te raken, ik had hem gebeld en verteld wat ik voelde, en hij stelde me gerust. Daarna heb ik hem een smsje gestuurd, dat het mij speet dat ik zo bang was, zijn antwoord: 'je hoeft niet bang te zijn om mij ooit kwijt te raken'
9 dagen later krijgen we ruzie, om iets onbenulligs, hij wilde er niet over praten, en de volgende dag kreeg ik een telefoontje; hij wist niet of ie verder met me wilde of niet. Ik heb hem gelijk die zaterdag en zondag gezien en gesproken. Hij pakte me vast, gaf een dikke knuffel en zei dat het hem speet voor alles, ik was ervan overtuigd dat het goed zou komen tussen ons.
10 dagen later het verlossende woord, hij wil niet meer.
hij komt zijn spullen halen bij ons thuis, een week later de rest; hij zegt dat hij van me houd, om me geeft, zijn gevoelens niet veranderd zijn, maar dat hij niet verder wil.
Ik snap er niks van, en nu nog steeds niet. Ik wil hem niet proberen te doorgronden, ik kan alleen maar hopen dat hij volledig achter zijn eigen keuze staat (hij is heel beinvloedbaar, zijn vader is me liever kwijt dan rijk, en mijn ex is bang om zijn vader kwijt te raken) Hij heeft nog minimaal 3 weken geroepen dat hij van me houd, en dat hij voor een auto wil springen.
ik probeer verder te gaan met me leven, heb eigenlijk nergens zin in en zou er het liefst een einde aan maken.
ik geloof nog steeds in ware liefde, ik heb het gevoel dat hij dat voor mij is. Als hij echt de ware is voor mij, komt het ooit wel goed tussen ons.
Liefs
Nu het verhaal:
Mijn ex en ik waren sinds zijn 16e en mijn 13e bij elkaar, we hebben 5,5 jaar een relatie gehad en sinds 3 maanden is hij bij me weg.
Onze relatie is nooit bepaald makkelijk geweest, maar we hebben voor elkaar gevochten...
Zijn ouders gingen scheiden toen wij een jaar bij elkaar waren, het contact met zijn vader werd meteen verbroken (zijn vader was al 3 jaar vreemd aan het gaan) pas na meer dan een jaar is dat contact weer goed gekomen, maar zijn vader en zijn vriendin, vonden mij niet goed genoeg voor mijn vriend, en lieten dat graag merken.
We zijn na 4 jaar samengaan wonen, hij studeerde al een jaar en ik ging ook studeren. Samen hebben we ons huisje opgeknapt, hadden onze ruzies ed, maar het zat goed tussen ons.
Ik heb na een half jaar wel getwijfeld, hij werkt veel in het weekend en 's nachts, zag ik daar wel toekomst in? Ja, voor hem kon ik alles aan.
Het zat goed tussen ons, we waren gelukkig samen en konden samen alles aan.
Ik was een paar dagen bij mijn ouders, en kreeg opeens een hele grote angst om hem kwijt te raken, ik had hem gebeld en verteld wat ik voelde, en hij stelde me gerust. Daarna heb ik hem een smsje gestuurd, dat het mij speet dat ik zo bang was, zijn antwoord: 'je hoeft niet bang te zijn om mij ooit kwijt te raken'
9 dagen later krijgen we ruzie, om iets onbenulligs, hij wilde er niet over praten, en de volgende dag kreeg ik een telefoontje; hij wist niet of ie verder met me wilde of niet. Ik heb hem gelijk die zaterdag en zondag gezien en gesproken. Hij pakte me vast, gaf een dikke knuffel en zei dat het hem speet voor alles, ik was ervan overtuigd dat het goed zou komen tussen ons.
10 dagen later het verlossende woord, hij wil niet meer.
hij komt zijn spullen halen bij ons thuis, een week later de rest; hij zegt dat hij van me houd, om me geeft, zijn gevoelens niet veranderd zijn, maar dat hij niet verder wil.
Ik snap er niks van, en nu nog steeds niet. Ik wil hem niet proberen te doorgronden, ik kan alleen maar hopen dat hij volledig achter zijn eigen keuze staat (hij is heel beinvloedbaar, zijn vader is me liever kwijt dan rijk, en mijn ex is bang om zijn vader kwijt te raken) Hij heeft nog minimaal 3 weken geroepen dat hij van me houd, en dat hij voor een auto wil springen.
ik probeer verder te gaan met me leven, heb eigenlijk nergens zin in en zou er het liefst een einde aan maken.
ik geloof nog steeds in ware liefde, ik heb het gevoel dat hij dat voor mij is. Als hij echt de ware is voor mij, komt het ooit wel goed tussen ons.
Liefs
donderdag 18 juni 2009 om 21:27
Ik kan me voorstellen dat het allemaal nogal onwerkelijk is. Je weet zelf alle antwoorden al denk ik. Dus die ga ik niet voor je neerzetten. Maar ik wens je wel veel sterkte om je leven op te pakken. Geloof me, het voelt alsof je wereld vergaat, maar wat er ook gebeurt de wereld draait door, of je nou verder wil of niet. Probeer wat leuke dingen te doen en vooral bezig te zijn en praat er over met je familie en vrienden. (f)
donderdag 18 juni 2009 om 21:36
Lieverd, als hij zo met je omgaat, is hij niet de ware voor je. Die loopt nog ergens anders rond. Dat is rot, want je wilt m nu. Maar dat lukt dus niet.
Veel sterkte met verwerken en verdergaan.
Je wilt het niet horen, maar ik vertel het toch...
Ik kreeg op m'n 16e een relatie, die na 5,5 jaar uitging. Ik dacht ook dat het nooit meer goed zou komen, dat het met hém misschien nog goed zou komen. Heb erg lang zonder relatie gezeten, maar wel genoten in die tijd!! En op een plek waar ik het echt niet verwachtte (secretaresse-opleiding) kwam ik zomaar mijn nieuwe ware tegen.
Groetjes
(f)
Veel sterkte met verwerken en verdergaan.
Je wilt het niet horen, maar ik vertel het toch...
Ik kreeg op m'n 16e een relatie, die na 5,5 jaar uitging. Ik dacht ook dat het nooit meer goed zou komen, dat het met hém misschien nog goed zou komen. Heb erg lang zonder relatie gezeten, maar wel genoten in die tijd!! En op een plek waar ik het echt niet verwachtte (secretaresse-opleiding) kwam ik zomaar mijn nieuwe ware tegen. Groetjes
(f)
Later is nu
donderdag 18 juni 2009 om 22:09
donderdag 18 juni 2009 om 22:30
Je gevoelens voor iemand worden niet 'echter' puur doordat je ouder wordt. Dus jij kan nu op je 19e net zo goed het gevoel hebben dat hij de ware is, als dat ik dat nu op mijn 30e kon.
Misschien voelt het voor jou alleen maar intenser/heftiger omdat dit voor jou de eerste (en hopelijk enige) keer is dat je dit doormaakt?
Zelf geloof ik niet in 1 ware liefde. Maar ik geloof beslist dat je ware liefde voor hem voelt/voelde.
Liefdesverdriet is gewoon echt niet leuk! Het is een ontzettend rotgevoel. Uit ervaring kan ik je zeggen dat het het beste helpt om afleiding te zoeken en je niet meer op hem te richten. Ga dus leuke dingen zoeken en laat hem. Zoek hem niet op, bel hem niet op, msn niet met hem, mail niet met hem. Laat hem. Het gaat nu om jou en hoe jij hier doorheen komt. En dat is door veel afleiding te zoeken, veel lol te maken, lekker uit te huilen bij vriendinnen, etc.
Wat je vooral niet moet doen is blijven hopen dat het goed komt en je daarop richten. Dit maakt dat je er alleen maar moeilijker overheen komt. Het maakt ook dat je jezelf afhankelijk van hem maakt. Dus ga je eigen leven weer leiden. Dat is - voor nu - echt het beste!
Misschien voelt het voor jou alleen maar intenser/heftiger omdat dit voor jou de eerste (en hopelijk enige) keer is dat je dit doormaakt?
Zelf geloof ik niet in 1 ware liefde. Maar ik geloof beslist dat je ware liefde voor hem voelt/voelde.
Liefdesverdriet is gewoon echt niet leuk! Het is een ontzettend rotgevoel. Uit ervaring kan ik je zeggen dat het het beste helpt om afleiding te zoeken en je niet meer op hem te richten. Ga dus leuke dingen zoeken en laat hem. Zoek hem niet op, bel hem niet op, msn niet met hem, mail niet met hem. Laat hem. Het gaat nu om jou en hoe jij hier doorheen komt. En dat is door veel afleiding te zoeken, veel lol te maken, lekker uit te huilen bij vriendinnen, etc.
Wat je vooral niet moet doen is blijven hopen dat het goed komt en je daarop richten. Dit maakt dat je er alleen maar moeilijker overheen komt. Het maakt ook dat je jezelf afhankelijk van hem maakt. Dus ga je eigen leven weer leiden. Dat is - voor nu - echt het beste!
donderdag 18 juni 2009 om 22:50
donderdag 18 juni 2009 om 23:39
quote:fleurtje schreef op 18 juni 2009 @ 23:26:
[...]
Sorry, moest even. Zo maar een topic gekozen, at random. Wou nog een uitspatting vóór mijn 20.000e post.
Ahh. Ik heb de link gevonden ja.
Nah vooruut dan maar. Omdat je komende 20.000 postings voor jou een kwelling zullen worden.
Heel veel kusjes en liefs.
[...]
Sorry, moest even. Zo maar een topic gekozen, at random. Wou nog een uitspatting vóór mijn 20.000e post.
Ahh. Ik heb de link gevonden ja.
Nah vooruut dan maar. Omdat je komende 20.000 postings voor jou een kwelling zullen worden.
Heel veel kusjes en liefs.
vrijdag 19 juni 2009 om 08:31
quote:kuskip schreef op 18 juni 2009 @ 22:13:
die nuchterheid komt af en toe naar boven (ben ondertussen ook 19 xp)
en wie zegt dat je niet al zo jong je ware liefde gevonden kan hebben?Als de ware al bestaat, áls, dan kun je natuurlijk pas aan het einde van je leven bepalen wie voor jou de ware is geweest. Door te denken dat je de ware nu al hebt ontmoet en weer bent kwijt geraakt ontneem je jezelf het perspectief op een fantastische relatie met een ander. Van mij mag het, maar jij moet nog zeventig jaar verder....
die nuchterheid komt af en toe naar boven (ben ondertussen ook 19 xp)
en wie zegt dat je niet al zo jong je ware liefde gevonden kan hebben?Als de ware al bestaat, áls, dan kun je natuurlijk pas aan het einde van je leven bepalen wie voor jou de ware is geweest. Door te denken dat je de ware nu al hebt ontmoet en weer bent kwijt geraakt ontneem je jezelf het perspectief op een fantastische relatie met een ander. Van mij mag het, maar jij moet nog zeventig jaar verder....
vrijdag 19 juni 2009 om 10:09
quote:kuskip schreef op 18 juni 2009 @ 22:13:
die nuchterheid komt af en toe naar boven (ben ondertussen ook 19 xp)
en wie zegt dat je niet al zo jong je ware liefde gevonden kan hebben?
Tuurlijk kan dat. Ik zag de ware voor het eerst toen ik 10 dagen oud was.
Maar "de ware" is niet iemand die de relatie beëindigt. Het KAN dus wel, maar bij jou is het, helaas, niet gebeurd. En dat is heel rot voor je.
die nuchterheid komt af en toe naar boven (ben ondertussen ook 19 xp)
en wie zegt dat je niet al zo jong je ware liefde gevonden kan hebben?
Tuurlijk kan dat. Ik zag de ware voor het eerst toen ik 10 dagen oud was.
Maar "de ware" is niet iemand die de relatie beëindigt. Het KAN dus wel, maar bij jou is het, helaas, niet gebeurd. En dat is heel rot voor je.
vrijdag 19 juni 2009 om 10:15
Sorry hoor, maar tussen je 13e en je 18e al een relatie die "niet bepaald makkelijk" was en waarin je "voor elkaar moet vechten"? Wat is dat voor gezwatel alsof je dertig jaar getrouwd bent?
Op die leeftijd had ik dat soort uitdrukkingen nog nooit gedácht (en nu nog steeds niet, eigenlijk).
Waarom zou je als 15-jarige een relatie hebben die 'niet bepaald makkelijk' is? Je bent toch geen bejaarde?
Kom op. Doe leuke meisjesdingen. En trap lol met leuke jongens. Je bent nog lang niet volwassen, dus geniet ervan.
Op die leeftijd had ik dat soort uitdrukkingen nog nooit gedácht (en nu nog steeds niet, eigenlijk).
Waarom zou je als 15-jarige een relatie hebben die 'niet bepaald makkelijk' is? Je bent toch geen bejaarde?
Kom op. Doe leuke meisjesdingen. En trap lol met leuke jongens. Je bent nog lang niet volwassen, dus geniet ervan.
vrijdag 19 juni 2009 om 11:13
Een van de weinige voorwaarden aan 'de ware' is dat het wederzijds moet zijn. In dit geval niet meer zo dus is hij niet de ware. Simple as that.
Geloof dat 80% van 't forum hier in je schoenen heeft gestaan op jouw leefijd. Zelf ook 5 jaar relatie op mijn 19e beeindigd. Dacht ook dat hij 'de ware' was. Nu, tig jaar verder dank ik God op mijn blote knietjes dat hij vooral niet de ware was want jonge jonge, wat lopen er een hoop (veel leukere mannen rond) en jemig wat was het fijn om te weten dat een relatie ook ongecompliceerd kon zijn....
Geloof dat 80% van 't forum hier in je schoenen heeft gestaan op jouw leefijd. Zelf ook 5 jaar relatie op mijn 19e beeindigd. Dacht ook dat hij 'de ware' was. Nu, tig jaar verder dank ik God op mijn blote knietjes dat hij vooral niet de ware was want jonge jonge, wat lopen er een hoop (veel leukere mannen rond) en jemig wat was het fijn om te weten dat een relatie ook ongecompliceerd kon zijn....
vrijdag 19 juni 2009 om 12:18
Kan me er wel iets bij voorstellen dat het zo niet voelt. Je bent natuurlijk nog steeds verdrietig.
Het is je eerste vriendje en jij had toekomstplannen met hem. Alleen dat is nu veranderd doordat hij niet meer wil. Tja en dan zit er echt niets anders op om hier door heen te komen.
Grijp jezelf bij kop en kont en focus je op leuke dingen, net zoals eerdere posters al aangaven.
Je leven houdt nu niet op, al lijkt dat nu zo. Je leven begint pas.
Het is je eerste vriendje en jij had toekomstplannen met hem. Alleen dat is nu veranderd doordat hij niet meer wil. Tja en dan zit er echt niets anders op om hier door heen te komen.
Grijp jezelf bij kop en kont en focus je op leuke dingen, net zoals eerdere posters al aangaven.
Je leven houdt nu niet op, al lijkt dat nu zo. Je leven begint pas.
