Relaties
alle pijlers
Ik had de ware gevonden, maar hij wil niet meer
donderdag 18 juni 2009 om 21:18
Eerst vooraf: ik weet dat ik jong ben en dat er nog meer liefdes zullen komen en bladiebladiebla... ik heb het ondertussen allemaal al gehoord.
Nu het verhaal:
Mijn ex en ik waren sinds zijn 16e en mijn 13e bij elkaar, we hebben 5,5 jaar een relatie gehad en sinds 3 maanden is hij bij me weg.
Onze relatie is nooit bepaald makkelijk geweest, maar we hebben voor elkaar gevochten...
Zijn ouders gingen scheiden toen wij een jaar bij elkaar waren, het contact met zijn vader werd meteen verbroken (zijn vader was al 3 jaar vreemd aan het gaan) pas na meer dan een jaar is dat contact weer goed gekomen, maar zijn vader en zijn vriendin, vonden mij niet goed genoeg voor mijn vriend, en lieten dat graag merken.
We zijn na 4 jaar samengaan wonen, hij studeerde al een jaar en ik ging ook studeren. Samen hebben we ons huisje opgeknapt, hadden onze ruzies ed, maar het zat goed tussen ons.
Ik heb na een half jaar wel getwijfeld, hij werkt veel in het weekend en 's nachts, zag ik daar wel toekomst in? Ja, voor hem kon ik alles aan.
Het zat goed tussen ons, we waren gelukkig samen en konden samen alles aan.
Ik was een paar dagen bij mijn ouders, en kreeg opeens een hele grote angst om hem kwijt te raken, ik had hem gebeld en verteld wat ik voelde, en hij stelde me gerust. Daarna heb ik hem een smsje gestuurd, dat het mij speet dat ik zo bang was, zijn antwoord: 'je hoeft niet bang te zijn om mij ooit kwijt te raken'
9 dagen later krijgen we ruzie, om iets onbenulligs, hij wilde er niet over praten, en de volgende dag kreeg ik een telefoontje; hij wist niet of ie verder met me wilde of niet. Ik heb hem gelijk die zaterdag en zondag gezien en gesproken. Hij pakte me vast, gaf een dikke knuffel en zei dat het hem speet voor alles, ik was ervan overtuigd dat het goed zou komen tussen ons.
10 dagen later het verlossende woord, hij wil niet meer.
hij komt zijn spullen halen bij ons thuis, een week later de rest; hij zegt dat hij van me houd, om me geeft, zijn gevoelens niet veranderd zijn, maar dat hij niet verder wil.
Ik snap er niks van, en nu nog steeds niet. Ik wil hem niet proberen te doorgronden, ik kan alleen maar hopen dat hij volledig achter zijn eigen keuze staat (hij is heel beinvloedbaar, zijn vader is me liever kwijt dan rijk, en mijn ex is bang om zijn vader kwijt te raken) Hij heeft nog minimaal 3 weken geroepen dat hij van me houd, en dat hij voor een auto wil springen.
ik probeer verder te gaan met me leven, heb eigenlijk nergens zin in en zou er het liefst een einde aan maken.
ik geloof nog steeds in ware liefde, ik heb het gevoel dat hij dat voor mij is. Als hij echt de ware is voor mij, komt het ooit wel goed tussen ons.
Liefs
Nu het verhaal:
Mijn ex en ik waren sinds zijn 16e en mijn 13e bij elkaar, we hebben 5,5 jaar een relatie gehad en sinds 3 maanden is hij bij me weg.
Onze relatie is nooit bepaald makkelijk geweest, maar we hebben voor elkaar gevochten...
Zijn ouders gingen scheiden toen wij een jaar bij elkaar waren, het contact met zijn vader werd meteen verbroken (zijn vader was al 3 jaar vreemd aan het gaan) pas na meer dan een jaar is dat contact weer goed gekomen, maar zijn vader en zijn vriendin, vonden mij niet goed genoeg voor mijn vriend, en lieten dat graag merken.
We zijn na 4 jaar samengaan wonen, hij studeerde al een jaar en ik ging ook studeren. Samen hebben we ons huisje opgeknapt, hadden onze ruzies ed, maar het zat goed tussen ons.
Ik heb na een half jaar wel getwijfeld, hij werkt veel in het weekend en 's nachts, zag ik daar wel toekomst in? Ja, voor hem kon ik alles aan.
Het zat goed tussen ons, we waren gelukkig samen en konden samen alles aan.
Ik was een paar dagen bij mijn ouders, en kreeg opeens een hele grote angst om hem kwijt te raken, ik had hem gebeld en verteld wat ik voelde, en hij stelde me gerust. Daarna heb ik hem een smsje gestuurd, dat het mij speet dat ik zo bang was, zijn antwoord: 'je hoeft niet bang te zijn om mij ooit kwijt te raken'
9 dagen later krijgen we ruzie, om iets onbenulligs, hij wilde er niet over praten, en de volgende dag kreeg ik een telefoontje; hij wist niet of ie verder met me wilde of niet. Ik heb hem gelijk die zaterdag en zondag gezien en gesproken. Hij pakte me vast, gaf een dikke knuffel en zei dat het hem speet voor alles, ik was ervan overtuigd dat het goed zou komen tussen ons.
10 dagen later het verlossende woord, hij wil niet meer.
hij komt zijn spullen halen bij ons thuis, een week later de rest; hij zegt dat hij van me houd, om me geeft, zijn gevoelens niet veranderd zijn, maar dat hij niet verder wil.
Ik snap er niks van, en nu nog steeds niet. Ik wil hem niet proberen te doorgronden, ik kan alleen maar hopen dat hij volledig achter zijn eigen keuze staat (hij is heel beinvloedbaar, zijn vader is me liever kwijt dan rijk, en mijn ex is bang om zijn vader kwijt te raken) Hij heeft nog minimaal 3 weken geroepen dat hij van me houd, en dat hij voor een auto wil springen.
ik probeer verder te gaan met me leven, heb eigenlijk nergens zin in en zou er het liefst een einde aan maken.
ik geloof nog steeds in ware liefde, ik heb het gevoel dat hij dat voor mij is. Als hij echt de ware is voor mij, komt het ooit wel goed tussen ons.
Liefs
vrijdag 19 juni 2009 om 12:59
