Relaties
alle pijlers
Ik herken mezelf niet meer, hersens verloren
zondag 3 mei 2009 om 18:39
Lieve mede- forummers,
Normaal ben ik meer een meelezer maar nu moet ik toch even mijn hart luchten en hoop ik dat er hier mensen zijn die het willen lezen.
Zal beginnen met een kleine intro, Ik word niet snel verliefd, kan zeker wel snel iemand leuk vinden maar blijf altijd op afstand en laat pas gevoelens toe na enige tijd. Ben erg nuchter en rationeel en zo kijk ik ook naar relaties en mannen in het algemeen. Nu is mij het volgende overkomen. Onlangs ben ik s avonds bij het uitgaan een erg leuke man tegen gekomen. Meteen met hem in gesprek geraakt en klikte super. Hele avond bij elkaar gebleven, s nachts ben ik zelfs bij hem gaan slapen. Uren gekletst (geen echte sex), s ochtends was ook onwijs leuk en gezellig. De dag erna zou ik weer naar de stad gaan en hij vroeg waar ik heen ging of hij mij mocht bellen om te kijken waar ik uithing. Hem mijn nummer gegeven en ben weggegaan. Ik moest de hele verdere dag aan hem denken tot hij belde (zelfs diverse keren omdat ik mijn telefoon eerste paar keer niet had gehoord). Enfin hem weer gezien, wederom een super avond en wederom met hem mee gegaan. Dit keer wel sex (ja ik weet het slecht maar soms kun je jezelf niet meer inhouden). Veel gepraat ook echt over persoonlijke dingen. Hij was onwijs lief. De volgende ochtend moest hij werken en dus redelijk vroeg weg. Bij het afscheid zegt hij weer 1000 lieve dingen niet van dat geslijm maar meer ook echt mooie wijze dingen. En vraagt dan of hij mij nog mag bellen. Ik zeg ja, dan nog een kus wat lieve woorden, dan ik bel je en ik zie je ook nog even en dat was het afscheid. Ik was totaal in de war want pff na 2 keer was ik al zo ondersteboven van hem terwijl dit normaal echt nooit maar dan ook echt nooit gebeurt. Hoofd in de wolken etc totdat er dus niet gebeld wordt door hem, niks nada noppes meer.
Ik heb zijn nummer niet, zijn email niet weet zelfs niet waar hij woont. Dat ik hem dus kan bereiken is uitgesloten. Hij woont ook niet in Nederland (is wel Nederlands) maar komt hier alleen voor zaken en vrienden dus is enkele dagen per maand of zoiets in Nederland. Kan over dit gedeelte niet zoveel zeggen ivm herkenbaarheid. Dus over het huisgebeuren etc kan ik dus niks zeggen op het forum.
Maar echt ik voel me zo verschrikkelijk slecht ik baal er zo van. Echt geloof niet eerder dat ik zo gebaald heb van een man en ik ben 29 en heb zeker op dat gebied het ea meegemaakt. Maar waarom ik er nu zo stuk van zit dat ik nu ruim een week later me nog steeds zo slecht voel, ik iedere moment dat ik wakker ben aan hem denk, amper kan eten, nergens zin meer in heb, ik als een volslagen debiel langs ga fietsen waar ik geslapen heb met hem terwijl hij daar echt niet meer is, sterker, hij is niet eens meer in Nederland. Ik google afstruin en zijn naam maar blijf intypen om te kijken of ik misschien toch een mailadres of zo van hem zie. Volslagen kansloos, volslagen dom van me. Echt ik herken mezelf niet en voel mij echt een domme gans.
Ik weet dat mannen mooie woorden kunnen zeggen en slijmen etc dus dat neem ik doorgaans met een korrel zout maar waarom dan toch bij het afscheid van zulke lieve dingen zeggen en dingen beloven en vervolgens dit... Geloof me dit matcht totaal niet met zijn gedrag. Echt al had hij nog maar 1 telefoontje gepleegd voordat hij weer wegging uit Nederland en ha dhij alleen maar gezegd toen van luister schat ik heb leuke dagen geha dmet je maar ik ga weer weg, het ga je goed. Alleen dan al wa sik een stuk gelukkiger geweest. Dat hij verdwenen is, dat ik weet dta ik hem nooit meer zal zien want de kan sdat ik hem spontaan tegenkom is nihil vwg zijn verblijfplaats.
Pff ben zo bang dat ik me nog weken lang zo ellendig ga voelen. Wist ik maar wat ik eraan kon doen. Voor nu laat ik het even hierbij anders is iedereen al afgehaakt omdat het bericht zo lang is. Het lucht in ieder geval al een beetje op om het hier neer te schrijven. Jee wat ben ik echt een ongelofelijke domme gans nu!
Normaal ben ik meer een meelezer maar nu moet ik toch even mijn hart luchten en hoop ik dat er hier mensen zijn die het willen lezen.
Zal beginnen met een kleine intro, Ik word niet snel verliefd, kan zeker wel snel iemand leuk vinden maar blijf altijd op afstand en laat pas gevoelens toe na enige tijd. Ben erg nuchter en rationeel en zo kijk ik ook naar relaties en mannen in het algemeen. Nu is mij het volgende overkomen. Onlangs ben ik s avonds bij het uitgaan een erg leuke man tegen gekomen. Meteen met hem in gesprek geraakt en klikte super. Hele avond bij elkaar gebleven, s nachts ben ik zelfs bij hem gaan slapen. Uren gekletst (geen echte sex), s ochtends was ook onwijs leuk en gezellig. De dag erna zou ik weer naar de stad gaan en hij vroeg waar ik heen ging of hij mij mocht bellen om te kijken waar ik uithing. Hem mijn nummer gegeven en ben weggegaan. Ik moest de hele verdere dag aan hem denken tot hij belde (zelfs diverse keren omdat ik mijn telefoon eerste paar keer niet had gehoord). Enfin hem weer gezien, wederom een super avond en wederom met hem mee gegaan. Dit keer wel sex (ja ik weet het slecht maar soms kun je jezelf niet meer inhouden). Veel gepraat ook echt over persoonlijke dingen. Hij was onwijs lief. De volgende ochtend moest hij werken en dus redelijk vroeg weg. Bij het afscheid zegt hij weer 1000 lieve dingen niet van dat geslijm maar meer ook echt mooie wijze dingen. En vraagt dan of hij mij nog mag bellen. Ik zeg ja, dan nog een kus wat lieve woorden, dan ik bel je en ik zie je ook nog even en dat was het afscheid. Ik was totaal in de war want pff na 2 keer was ik al zo ondersteboven van hem terwijl dit normaal echt nooit maar dan ook echt nooit gebeurt. Hoofd in de wolken etc totdat er dus niet gebeld wordt door hem, niks nada noppes meer.
Ik heb zijn nummer niet, zijn email niet weet zelfs niet waar hij woont. Dat ik hem dus kan bereiken is uitgesloten. Hij woont ook niet in Nederland (is wel Nederlands) maar komt hier alleen voor zaken en vrienden dus is enkele dagen per maand of zoiets in Nederland. Kan over dit gedeelte niet zoveel zeggen ivm herkenbaarheid. Dus over het huisgebeuren etc kan ik dus niks zeggen op het forum.
Maar echt ik voel me zo verschrikkelijk slecht ik baal er zo van. Echt geloof niet eerder dat ik zo gebaald heb van een man en ik ben 29 en heb zeker op dat gebied het ea meegemaakt. Maar waarom ik er nu zo stuk van zit dat ik nu ruim een week later me nog steeds zo slecht voel, ik iedere moment dat ik wakker ben aan hem denk, amper kan eten, nergens zin meer in heb, ik als een volslagen debiel langs ga fietsen waar ik geslapen heb met hem terwijl hij daar echt niet meer is, sterker, hij is niet eens meer in Nederland. Ik google afstruin en zijn naam maar blijf intypen om te kijken of ik misschien toch een mailadres of zo van hem zie. Volslagen kansloos, volslagen dom van me. Echt ik herken mezelf niet en voel mij echt een domme gans.
Ik weet dat mannen mooie woorden kunnen zeggen en slijmen etc dus dat neem ik doorgaans met een korrel zout maar waarom dan toch bij het afscheid van zulke lieve dingen zeggen en dingen beloven en vervolgens dit... Geloof me dit matcht totaal niet met zijn gedrag. Echt al had hij nog maar 1 telefoontje gepleegd voordat hij weer wegging uit Nederland en ha dhij alleen maar gezegd toen van luister schat ik heb leuke dagen geha dmet je maar ik ga weer weg, het ga je goed. Alleen dan al wa sik een stuk gelukkiger geweest. Dat hij verdwenen is, dat ik weet dta ik hem nooit meer zal zien want de kan sdat ik hem spontaan tegenkom is nihil vwg zijn verblijfplaats.
Pff ben zo bang dat ik me nog weken lang zo ellendig ga voelen. Wist ik maar wat ik eraan kon doen. Voor nu laat ik het even hierbij anders is iedereen al afgehaakt omdat het bericht zo lang is. Het lucht in ieder geval al een beetje op om het hier neer te schrijven. Jee wat ben ik echt een ongelofelijke domme gans nu!
zondag 3 mei 2009 om 21:11
Nogmaals bedankt! En Sherlockjes vind ik zeker niet erg. Een week is normaal gesproken niet lang maar laat ik zeggen in dit geval met hem wel. Juist omdat hij weer terug is naar zijn andere woonoorden en zakenrelaties was het gewoon we doen Het goed in Nland of niet. Dus in die zin van dat ik gewoon echt voor 100% zeker weet dat contact er nu niet meer in zit.
Ben blij Kym dat je het herkent! Ben ik niet de enige die soms haar hersens verliest... (althans ik!) Ik vind het ook echt een k idee, hij die nu weer alleen maar gelukkig is, waarschijnlijk alleen nog mijn naam weet ,maar dus nooit meer zal denken van he weet je nog en ik die hier ziet, tranen met tuiten ah huilen, bepaalde kleding niet wil wassen omdat die ergens nog naar hem ruiken, bepaalde routes rijden omdat die ergens langs gaan, voor de komende maanden een aantal cafe's gaat ontlopen omdat de herinneringen te zwaar zijn, en alleen maar zo blij is als het nacht is en gedachtes uit gaan.
Ps leuke dingen doe ik wel probeer veel afleiding te zoeken alleen werkt dit minimaal.
Ben blij Kym dat je het herkent! Ben ik niet de enige die soms haar hersens verliest... (althans ik!) Ik vind het ook echt een k idee, hij die nu weer alleen maar gelukkig is, waarschijnlijk alleen nog mijn naam weet ,maar dus nooit meer zal denken van he weet je nog en ik die hier ziet, tranen met tuiten ah huilen, bepaalde kleding niet wil wassen omdat die ergens nog naar hem ruiken, bepaalde routes rijden omdat die ergens langs gaan, voor de komende maanden een aantal cafe's gaat ontlopen omdat de herinneringen te zwaar zijn, en alleen maar zo blij is als het nacht is en gedachtes uit gaan.
Ps leuke dingen doe ik wel probeer veel afleiding te zoeken alleen werkt dit minimaal.
zondag 3 mei 2009 om 22:23
Euhm. Tips. Tja. Ehm.. nee, niet echt. Het is een gevoeletje Dwz: ineens kun je het relativeren. Bij mij was dat vandaag rond 12:00. Dus wie weet gebeurt dat bij jou morgen.
En anders overmorgen, of de dag erna. Even afwachten.
En ondertussen je leven leiden en vooral niet vergeten hoe ontzettend je de moeite waard bent om leuk gevonden te worden. Iemand doet geen moeite? Dan is het niet ment to be. Echt niet.
En anders overmorgen, of de dag erna. Even afwachten.
En ondertussen je leven leiden en vooral niet vergeten hoe ontzettend je de moeite waard bent om leuk gevonden te worden. Iemand doet geen moeite? Dan is het niet ment to be. Echt niet.
zondag 3 mei 2009 om 23:05
Wat doet mijn naam ertoe? Heeft nl niks met blauwe ogen te maken is en engelse grap nl die ik niet verder zal uitleggen.
Ik hoop dat het gevoelentje snel overgaat, tot nu toe ben ik nog steeds alleen maar naar zijn foto ah staren...
En nee ga niet lukraak naar allemaal mensen mailen, ik weet waar hij slaapt als hij in nland is en ja die plek ga ik in de gaten houden, verder ben ik geen stalker dus no worries allemaal....
Ik hoop dat het gevoelentje snel overgaat, tot nu toe ben ik nog steeds alleen maar naar zijn foto ah staren...
En nee ga niet lukraak naar allemaal mensen mailen, ik weet waar hij slaapt als hij in nland is en ja die plek ga ik in de gaten houden, verder ben ik geen stalker dus no worries allemaal....
zondag 3 mei 2009 om 23:08
www.wieowie.nl
schrikwekkend hoe veel info je daarmee soms over iemand kan vinden! En linkedin al geprobeerd?
schrikwekkend hoe veel info je daarmee soms over iemand kan vinden! En linkedin al geprobeerd?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 7 mei 2009 om 15:44
Wat een herkenbaar verhaal. Heb Onlangs ook iets soortgelijks meegemaakt, deze man woonde ook niet in Nederland. Tsja zal vast wel aan het type spannende zakenman liggen. Ze hebben een snel en spannend leven, zien alles doen alles etc. Geloof oprecht dat zo;n man je op het moemnt van zien erg leuk kan vinden maar zodar hij weer op schiphol staat, hij verder gaat met zijn leven.
Misschien val je daarom ook wel op hem, op het onbereikbare, heb daar zelf nogal vaak last van namelijk.
Geloof nog altijd wel erin als het goed moet komen, komt het goed. (ben zelf diverrse keren namelijk weer iemand tegen gekomen, totaal onverwachts, die ook niet bij mij in de buurt woonde etc) Dus het kan. Maar ja hopelijk gaat het rotgevoel snel over, zit er zelf momenteel ook midden in.
Sterkte!
Misschien val je daarom ook wel op hem, op het onbereikbare, heb daar zelf nogal vaak last van namelijk.
Geloof nog altijd wel erin als het goed moet komen, komt het goed. (ben zelf diverrse keren namelijk weer iemand tegen gekomen, totaal onverwachts, die ook niet bij mij in de buurt woonde etc) Dus het kan. Maar ja hopelijk gaat het rotgevoel snel over, zit er zelf momenteel ook midden in.
Sterkte!
