ik kan niet meer

Geen advies, alleen : Sterkte!

Soms is liefde alleen niet genoeg.

Ik snap jullie telefoongesprek niet helemaal, zit vol tegenstrijdigheden, hij geeft niet op, maar je laat hem wel met rust, zeg je, maar je wilt hem niet met rust laten... ? Hoe duidelijk zijn jullie tegen elkaar?

Om een knoop door te hakken moet je consequent zijn. En dan volhouden. Als je dat niet wilt, blijf je eeuwig sukkelen en klooien, zoals je het zelf noemt. Als je daarvoor kiest: gewoon zo doorblijven gaan: ellende en onzekerheid.



En neem hem serieus: hij wil niet voor niets afstand. Dat is geen teken van de Grote Liefde, dat is een teken van twijfel.

Jouw gevoel is geen bewijs. Gevoel is juist een slechte raadgever in dit soort situaties.

Maak een keus en leef daar dan naar, dat is het enige wat ik je kan aanraden. Natuurlijk denk je dat je niet zonder hem kan, weet je niet wat je met je tijd moet zonder hem. Natuurlijk voel je je eenzaam en heb je verdriet. Dat hoort bij liefdesverdriet en daar moet je doorheen als het uit is. Daarna kun je best wel weer gelukkig worden.

quote:raiden schreef op 16 juli 2009 @ 20:34:

Hey meiden,



ik heb hier veel meegelezen en heel zelden wat gepost.

Ik vind het een beetje raar om jullie om advies en steun te vragen terwijl ik zelf niks post, maar ik weet nooit goed hoe ik mezelf moet uitleggen.

Maar ik zit met het volgende. Er is een jongen waar ik zielsveel van houd. Ik heb meer dan drie jaar een relatie met hem gehad. Het is uitgegaan en een jaar lang hebben we aangekloot. Er is geen enkel moment sprake van geweest dat de liefde weg was, van beide kanten niet. De jongen in kwestie heeft het heel moeilijk met zichzelf gehad en domme dingen gedaan. De afgelopen maanden was het zo fijn. we hadden niks. maar ik was veel met hem samen, we deden veel samen en het was gewoon echt goed. Wel had ik de afgelopen maand last van onzekerheid. Waarom hadden we nog niks etc?

Nu na een paar dagen met hem en mijn zusje weg te zijn geweest heeft hij besloten dat we niet meer kunnen klooien. Hij probeert afstandelijk te doen, maar ook hij kan zijn verdriet niet verbergen. Hij wil niet zeggen wat die voelt omdat hij mij geen hoop wil geven. Hij kan nu geen relatie hebben en hij vind het niet eerlijk mij aan het lijntje te houden. Heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in. Maar toch het is moeilijk niet te hopen als je zo vaak te horen kreeg dat die van je houdt je mist etc etc etc. En nu opeens wil die niks meer zeggen. Hij neemt afstand. Hij belt dadelijk. Want ik heb hem gevraagd of die asjeblief mij/ons nog niet helemaal wil opgeven. Ik hoor jullie al denken, loslaten, he's just not that into you. Ik heb het inderdaad allemaal gehoord. Maar hoe moet ik dat geloven als mijn gevoel zo ongelofelijk zeker is van de liefde? Is dit dan gewoon zo'n liefde, zo'n onmogelijke liefde?

Ik ben gewoon helemaal de weg kwijt, mijn hele lijf schreeuwt dat ik hem niet kwijt wil. Het doet zo ongelofelijk veel pijn. En ik heb voor hem moeten vechten toen hij te diep in de put zat. En ik kan daar niet mee stoppen. Ik weet niet hoe ik daarmee moet stoppen.

Ik heb hem nu net aan de telefoon gehad. Hij geeft niet op, dat belooft hij. Hij houdt nog van me.



Ik heb hem gezegd met rust te laten. Moeilijk, maar slim.



Maar goed, en nu? Ik ga komend weekend met vriendinnen wat doen. En stiekem blijven hopen he. Het zit echt zo vastgeroest. Hem opgeven kan ik ook niet. Ik kan niet opgeven. Alleen hoe kom ik de komende tijd door? Ik heb zoveel mensen om me heen die me steunen en toch voel je je alleen.



Nja sorry voor het lange verhaal. En ik vind het altijd mooi om te lezen hoeveel steun jullie aan mekaar hebben!



dikke knuffel allemaalZo op het eerste gezicht lijkt dit meer met verslaving dan met liefde te maken hebben. Net zoals de meeste mensen zul jij vermoedelijk ook in staat zijn om over dit liefdesverdriet heen te komen en weer gelukkig te worden. Door je gevoel voor hem in zulke dramatische termen te beschrijven maak je het echter niet makkelijker voor jezelf. Eerlijk gezegd geloof ik niet zo in onmogelijke échte liefdes. Echte liefde veroorzaakt niet zoveel ellende lijkt me.

Ik herken je situatie wel een beetje. Ik had ook een relatie en die is verbroken, omdat mijn ex veelste aan zijn hoofd heeft en nog veel dingen moet regelen voordat hij echt een relatie aan kan gaan. Het is bij ons puur de situatie die het voor hem onmogelijk maakt om nu een relatie te hebben.

Ook wij hebben nog veel contact en ik hoop dat het weer goed komt als zijn leven op orde is.

Het is idd zo moeilijk om een keuze te maken tussen wel of geen contact meer. Ik weet wat je doormaak en wens je veel sterkte!

Raiden,



Wat is er dan gebeurt het afgelopen jaar en wat kan hij zichzelf niet vergeven? Moet wel heel erg zijn als hij het vertrouwen in zichzelf daardoor kwijt is geraakt..

Sterkte in ieder geval...

Ik heb een jaar lang een relatie gehad met een jongen. Ik ben voor hem weggegaan bij mijn vriend. Deze jongen was namelijk, zo dacht ik, de liefde van mijn leven. Ik had hem een behoorlijk aantal jaar niet gezien en daar was hij opeens.



Deze jongen had erg veel bagage. Veel dingen die hij nog voor zichzelf moest oplossen. Aan het eind van dat jaar.. - kerst zal voor mij altijd beladen blijven - gaf hij aan dat hij echt voor mij wilde gaan, dat ik het voor hem was maar dat hij tijd nodig had om wat dingen een plek te geven.



22 december 2006. Ik heb nooit geweten dat ik hem daarna nooit meer zou zien, horen of lezen.



Ik heb na een jaar intens samen zijn.. nooit meer iets gehoord. Ik vertel je dit, omdat ik daarna helemaal ben ingestort... en nog maanden.. maaaaaanden heb zitten wachten, mails heb gestuurd, brieven... Ik begreep er helemaal niks van. Ik was kapot. Deze laatste twee dingen vergeef ik mijzelf wel, logisch. Echter, ik ben er veel te lang in blijven hangen.. Ergens wist ik al dat hij niet meer zou komen. Ik heb echter nooit antwoorden gekregen en daadoor is verwerken lastig, je hebt geen closure.



Ja, ik ben er over heen gekomen. Ik denk nog wel eens aan hem.. maar tijd heelt echt alle wonden. Je hart heelt weer.

Lang verhaal... maar... kies echt voor jezelf, probeer zelf de regie te houden. En ja, ook jouw hart kan dit aan.



Sterkte.

quote:raiden schreef op 17 juli 2009 @ 11:12:

Hey Assa,



jemig wat een verhaal zeg. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk het geweest moet zijn! En dat je geen antwoorden hebt lijkt me vreselijk.

Maar ik weet dat mijn hart dit allemaal wel aankan. Ik wil het alleen nog niet nu opgeven. Ik ben echt iemand die zijn gevoel achterna gaat. Maar ik probeer nu ook voor mezelf te leven, dat doe ik ook wel. Ik heb een leven naast hem, ik weet dat dat heel belangrijk is.In de liefde is dat doorgaans niet zo heel erg verstandig...

Ik snap wel wat je bedoelt hoor, raiden.

Als het echt niet meer gaat, gaat het niet meer.

Maar ik vind het niet verkeerd om ergens voor te moeten vechten, dan heb je het echt geprobeerd.

maak er geen sprookje van meis..

De hoop en de liefde die jij hebt is mooi, maar de realiteit is dat hij niet meer wil nu!



Laat hem gaan, hij wil rust...accepteer dat hij dat nodig heeft



heel veel sterkte in iedergeval!

quote:raiden schreef op 17 juli 2009 @ 12:34:

@wuiles: dat snap ik voor een gedeelte wel, maar voor een gedeelte ook niet. Gevoel is in de liefde toch juist heel belangrijk? En wat als mijn verstand niet weet wat het moet doen? Ik geloof er niet in dat als er wat mis is, hij dus niet de ware kan zijn. In mijn ogen geven mensen er soms te snel de brui aan. Ik leef maar een keer, en ik krijg niet honderd keer de kans om zo voor iemand te vechten. Dat is mijn redenering. Maar ik krijg het idee dat ik een beetje gek of raar daarin ben. Je krijgt zo vaak te horen kies voor jezelf, maar doe ik dat op een bepaalde manier niet? Ik snap dat het op een gegeven moment genoeg is. Dat je niet eeuwig door kan blijven vechten en wachten. V



Gevoel is bedriegelijk en blijkt een slechte raadgever in de liefde. Al is het alleen maar omdat liefde nogal eens wordt verward met gewenning of het willen vermijden van eenzaamheid. Je gevoel volgen heeft je totnutoe niets dan ellende gebracht. Dan kun je wel schrijven dat jullie nooit gestopt zijn van elkaar te houden, maar wat is dat waard als hij vervolgens een relatie aangaat met een ander? Wat is dat waard nu hij te kennen heeft gegeven geen relatie met je te willen? Wat is dat waard als jij ongelukkig bent? Je verstand heb je nodig om te gevoel zo objectief mogelijk te toetsen. Bijvoorbeeld om na te gaan hoe realistisch jouw beeld is dat hij jouw 'ware' is. Als hij geen relatie met je wil kán hij niet de ware zijn. Dit nog los van het feit dat je pas over zestig zult kunnen bepalen wie de liefde van je leven was.



Honderd keer voor iemand moeten vechten zou ik overigens eerder omschrijven als kansloos dan als kans.

quote:raiden schreef op 17 juli 2009 @ 14:44:

Hey,



ik maak het misschien inderdaad een sprookje. En ik ben inderdaad te oud om daar nog in te geloven. En inderdaad als het niet meer gaat, gaat het niet. Ik zie de realiteit ook wel maar niet helemaal zoals jullie. Ik heb niet honderden keren hoeven vechten, dat overdrijf ik inderdaad.

En hij wil nu geen relatie, dat weet ik, en ik neem ook afstand en rust. Ik ga me niet opdringen, dat beloof ik! Ik heb gezien wat dat kapot kan maken dus. Maar dat die nu geen relatie kan hebben, hoeft toch niet te betekenen dat het perse nooit wat kan worden? Hij zegt dat hij het gewoon niet kan, dat hij eerst zijn leven goed moet hebben voordat die mij kan bieden wat ik verdien om het even stom te zeggen.

Nja ik snap jullie redenering wil, en er zit zeker wat in. Ik wil hem ook niet dwingen of wat dan ook, en dat doe ik ook zeker niet.

En wuiles je hebt gelijk ik kan pas over 60 jaar zeggen dat hij de ware was of niet. Ik geloof ook niet zeker in een ware. Maar als ik hem voor mijn gevoel gevonden heb, is het lastig om hem te laten lopen.Welnee. Het minste dat je van de 'ware' mag verwachten is dat hij een relatie met je zal willen. Daar voldoet deze meneer duidelijk niet aan. Next.

Raiden, ik begrijp het wel hoor. Ik heb zelf ook te lang in een relatie gezeten die eigenlijk niet goed voor me was. Ik dacht ook,dat als je van elkaar houdt, is het toch goed?

Maar nee, want als je van iemand houdt, begin je inderdaad geen relatie met een ander...(dat deed hij dus, terwijl wij nog samen waren)

Ik heb ook voor hem gevochten, en hij maakte daar dankbaar gebruik van. Ik wil er verder ook niets over vertellen, dit is een afgesloten hoofdstuk voor mij.

Maar wat ik eigenlijk wil zeggen...houden van betekent soms ook dat je iemand moet loslaten, hoe zeer het ook doet..

En ALS hij de ware blijkt te zijn, kom je elkaar wel weer tegen. Maar ga er niet op zitten wachten...



Sterkte meis