Relaties
alle pijlers
Ik verpest mijn eigen relatie....
zondag 10 maart 2019 08:04
Hey allemaal,
Ik zit met een eigenaardig probleem de laatste tijd: ik verpest mijn eigen relatie compleet, zonder grap.
Mijn vriend en ik zijn net een jaar samen en houden super veel van elkaar (ookal lijkt dat niet zo soms). We kennen elkaar al bijna ons hele leven en ik kan me geen betere vriend wensen. Alleen loopt onze relatie alles behalve soepel en ik weet dat ik de oorzaak hier van ben. Ik reageer overdreven op de kleinste dingen en blaas alles flink uit proportie.
Nu ben ik hier wel al een lange tijd mee bezig en weet ik van mezelf wat voor een idioot ik kan zijn, ik breng dingen rustiger, houd mezelf dan ook rustiger en praat gewoon over mijn gevoel. Nu reageert alleen mijn vriend nogal redelijk heftig als ik dit doe. Maar ik begrijp hem wel, eerst deed ik dit heel anders en op de meest slechte manier die je je kan bedenken en hij is puur gewend zo te reageren. Sterker nog, hij is mijn destructieve gedrag gewend.
Verder maak ik echt drama uit niks. Mijn gedrag en humeur veranderd op zo'n moment dan ook met de seconde, waardoor mijn vriend het nirt meer snapt na een paar minuten. Het gaat van verdrietig naar kwaad naar schuldgevoel en zo door. Ik ruineer hier mee vaak gezellige avondej en weekenden.
Mijn vriend weet zich soms geen raad meer maar weigert bij me weg te gaan, ook als hij weet dat ik het alleen zou uitmaken wegens mijn gedrag. We hebben al eens vaker schreeuwend tegenover elkaar gestaan.
We hebben vaak ruzie, minstens 1x per week.
Het erge nog van alles is, ik weet wat ik doe. Ik weet precies wat het probleem is en dat ik de oorzaak ben. Elke keer weer neem ik me voor om rustig te worden, niet zo fel te reageren en goed na te denken voordat ik wat zeg. En toch gaat het om de haverklap mis. Ik kan er op de een of andere manier niet mee stoppen en ik ben echt ten einde raad. Ik heb ook het idee dat hoe meer ik aan mezelf probeer te werken, hoe erger het wordt. Ik ben mijn eigen destructieve gedrag meer dan zat maar ik weet niet waarom ik niet kan stoppen ermee, ik ga zelf al denken dat ik psychische problemen heb.
Therapie en psychiaterd/psychologen heb ik jammer genoeg geen geld voor, maar ik wil dit echt de wereld uit hebben. Met jezelf amper kunnen leven is echt een verschrikkelijk gevoel en het liefst maak ik het nu uit omdat ik het niet meer kan aanzien wat ik hem aan doe, al die verspilde energie en tijd, de hoofdpijnen en de leuke dagen. Ik heb het idee dat ik zn leven ruineer, En toch vertikt hij het om bij me weg te gaan. Begin bijna te denken dat hij hierom juist degene is die niet spoort .
Ik wil hier echt zo graag aan werken met goede resultaten want ik wil hem absoluut niet kwijt, zou iemand me tips kunnen geven? Alle hulp en kritiek is welkom.
Ik zit met een eigenaardig probleem de laatste tijd: ik verpest mijn eigen relatie compleet, zonder grap.
Mijn vriend en ik zijn net een jaar samen en houden super veel van elkaar (ookal lijkt dat niet zo soms). We kennen elkaar al bijna ons hele leven en ik kan me geen betere vriend wensen. Alleen loopt onze relatie alles behalve soepel en ik weet dat ik de oorzaak hier van ben. Ik reageer overdreven op de kleinste dingen en blaas alles flink uit proportie.
Nu ben ik hier wel al een lange tijd mee bezig en weet ik van mezelf wat voor een idioot ik kan zijn, ik breng dingen rustiger, houd mezelf dan ook rustiger en praat gewoon over mijn gevoel. Nu reageert alleen mijn vriend nogal redelijk heftig als ik dit doe. Maar ik begrijp hem wel, eerst deed ik dit heel anders en op de meest slechte manier die je je kan bedenken en hij is puur gewend zo te reageren. Sterker nog, hij is mijn destructieve gedrag gewend.
Verder maak ik echt drama uit niks. Mijn gedrag en humeur veranderd op zo'n moment dan ook met de seconde, waardoor mijn vriend het nirt meer snapt na een paar minuten. Het gaat van verdrietig naar kwaad naar schuldgevoel en zo door. Ik ruineer hier mee vaak gezellige avondej en weekenden.
Mijn vriend weet zich soms geen raad meer maar weigert bij me weg te gaan, ook als hij weet dat ik het alleen zou uitmaken wegens mijn gedrag. We hebben al eens vaker schreeuwend tegenover elkaar gestaan.
We hebben vaak ruzie, minstens 1x per week.
Het erge nog van alles is, ik weet wat ik doe. Ik weet precies wat het probleem is en dat ik de oorzaak ben. Elke keer weer neem ik me voor om rustig te worden, niet zo fel te reageren en goed na te denken voordat ik wat zeg. En toch gaat het om de haverklap mis. Ik kan er op de een of andere manier niet mee stoppen en ik ben echt ten einde raad. Ik heb ook het idee dat hoe meer ik aan mezelf probeer te werken, hoe erger het wordt. Ik ben mijn eigen destructieve gedrag meer dan zat maar ik weet niet waarom ik niet kan stoppen ermee, ik ga zelf al denken dat ik psychische problemen heb.
Therapie en psychiaterd/psychologen heb ik jammer genoeg geen geld voor, maar ik wil dit echt de wereld uit hebben. Met jezelf amper kunnen leven is echt een verschrikkelijk gevoel en het liefst maak ik het nu uit omdat ik het niet meer kan aanzien wat ik hem aan doe, al die verspilde energie en tijd, de hoofdpijnen en de leuke dagen. Ik heb het idee dat ik zn leven ruineer, En toch vertikt hij het om bij me weg te gaan. Begin bijna te denken dat hij hierom juist degene is die niet spoort .
Ik wil hier echt zo graag aan werken met goede resultaten want ik wil hem absoluut niet kwijt, zou iemand me tips kunnen geven? Alle hulp en kritiek is welkom.
zondag 10 maart 2019 08:15
Klinkt alsof je je mee laat slepen door je emoties en je er zelf geen baas over bent. Achteraf voel je schuld en schaamte, maar op het moment zelf, heb je het niet in de hand. Bij verschillende instanties bijv GGZ, geven ze hier een training voor. Dat heet een VERS training (vaardigheidstraining emotie regulatie stoornis). Er wordt wel beweerd dat die training alleen is voor mensen met Borderline, maar dat is niet zo. Iedereen die zich kan herkennen in het snel wisselen van stemming, door relatief kleine gebeurtenissen en het niet in de hand kunnen houden van heftige emoties, kan daaraan deelnemen. Je kunt dit eens bespreken met je huisarts. Dit soort zorg valt onder de ziektekosten verzekering.
zondag 10 maart 2019 08:18
Dankjewel! Dit is indd het enige positieve wat ik er uit kan halen nog. Vind het van mezelf alleen zo raar dat ik er niks aan doe...pamelacourson schreef: ↑10-03-2019 08:14Wel goed trouwens dat je inziet dat jij het probleem bent. Er zijn genoeg mensen die iedereen de schuld geven behalve zichzelf.
zondag 10 maart 2019 08:22
zondag 10 maart 2019 08:23
Dit is allemaal van de laatste tijd en het heeft wel een paar "oorzaken", oa dat mijn vriend eerst loog en het overlijden van een dierbare.
En nee, zijn ouders hebben nog steeds geen gelijk. Sterker nog, ze willen me helpen.
zondag 10 maart 2019 08:26
Laat je (met hulp van dit forum goed informeren) en ga met een plan naar de huisarts. Volgens mij is de lijn vaak doorverwijzing naar de praktijkondersteuner van de huisarts. Daar kun je gesprekken volgen. De praktijkondersteuner kan in overleg met de huisarts beslissen dat er meer nodig is binnen de basisggz of de specialistische ggz (zoals de vers training die werd genoemd). Om voor een vergoeding in aanmerking te komen moet er een vermoedelijke diagnose worden gesteld.loveandcigarettes schreef: ↑10-03-2019 08:16Laatste keer dat ik heb nagecheckt en het gevraagd had bij mijn huisarts, werd me vertelt dat dat dus wel geld kostte, en nog een flinke smak geld ook.
Maar ik denk dat nog een keer gaan voor de zekerheid geen kwaad kan zo te horen
De huisarts kan ook besluiten je rechtsstreeks door te verwijzen met of zonder vermoedelijke diagnose. Als er geen diagnose is dan kost het idd geld tenzij de verzekering dingen vergoed. goed je polis bekijken /verzekering bellen.
rilena wijzigde dit bericht op 10-03-2019 08:31
4.36% gewijzigd
zondag 10 maart 2019 08:27
Een jaar is niks nee ik weet t. En ik wil juist voorkomen dat hij uitgeput raakt, want ik ben er al namelijk
zondag 10 maart 2019 08:28
Er zijn zeker wel vormen die gewoon vanuit het basispakket worden vergoed. Anders raad ik je eerst een nieuwe huisarts aan. Laat je niet met een kluitje in het riet sturen hoor en check ook eens goed de voorwaarden van je verzekering. Dit kan gewoon online.loveandcigarettes schreef: ↑10-03-2019 08:16Laatste keer dat ik heb nagecheckt en het gevraagd had bij mijn huisarts, werd me vertelt dat dat dus wel geld kostte, en nog een flinke smak geld ook.
Maar ik denk dat nog een keer gaan voor de zekerheid geen kwaad kan zo te horen
zondag 10 maart 2019 08:29
Ik heb het er vaker met hem over gehad en geprobeerd zelfs maar hij weigert. Hij wilt me helpen juist omdat hij weet hoe anders ik kan zijn en hij weet wat de oorzaken zijn.
Goeie match zijn we wel alleen moet ik leren normaal te doen
zondag 10 maart 2019 08:31
Ken je (iets) van deze felheid van jezelf ook naar anderen?
Dan lijkt me therapie een erg goed idee (en jezelf misschien laten testen op bijvoorbeeld AD(H)D).
Als je het alleen bij je vriend hebt, zit er blijkbaar iets niet goed in jullie dynamiek.
En dan hoef je natuurlijk niet bij hem te blijven...
BasisGGZ wordt vergoed (na doorverwijzing door de huisarts) uit het basispakket.
Dan lijkt me therapie een erg goed idee (en jezelf misschien laten testen op bijvoorbeeld AD(H)D).
Als je het alleen bij je vriend hebt, zit er blijkbaar iets niet goed in jullie dynamiek.
En dan hoef je natuurlijk niet bij hem te blijven...
BasisGGZ wordt vergoed (na doorverwijzing door de huisarts) uit het basispakket.
zondag 10 maart 2019 08:32
Heb ik wel gedaan al maar de prijzen van wat ik toen zag waren echt om flauw van te vallen (voor mij althans). Eentje hier in de buurt ben ik een aantal keren heen gewist maar om dan gelijk een paar honderd euro lichter te zijn werd me toch net iets te veel van t goede.viva-amber schreef: ↑10-03-2019 08:27Je hoeft therapie niet altijd zelf te betalen dan wel niet helemaal zelf. Waarom gebruik je geld als reden om geen hulp te zoeken?
Maar zoals ik al zei ik ga weer ff terug naar de huisarts en indd op internet verder onderzoek doen weer
zondag 10 maart 2019 08:37
Ze willen je helpen? Ze vinden je te min, zeggen racistische dingen en je mag daar niet thuis komen. En jij mag hen ook niet.loveandcigarettes schreef: ↑10-03-2019 08:23Dit is allemaal van de laatste tijd en het heeft wel een paar "oorzaken", oa dat mijn vriend eerst loog en het overlijden van een dierbare.
En nee, zijn ouders hebben nog steeds geen gelijk. Sterker nog, ze willen me helpen.
Jullie klinken alletwee lang niet stabiel en volwassenen genoeg om een relatie re hebben. Je ‘probeert’ het uit te maken? Dat alleen al geeft weer dat je dnrkm van drama geniet. Want anders maak je het gewoon uit. Maar jij laat hem je overhalen en gaat weer verder met dit drama.
Je werkt fulltime. Dan heb je heus geld om hulp te zoeken, al kost het je alleen je eigen risico waarschijnlijk.
zondag 10 maart 2019 08:39
Nope, dit is pas iets van de laatste maanden, ik ben altijd wel direct en te eerlijk geweest maar zo fel nog nooit.
Over dat we een match zijn de ja of de nee durf ik amper te twijfelen, omdat we als het hoed gaat elkaar juist aanvullen en het hiervoor ook altijd super goed ging.
Ik heb al anderhalf jaar dezelfde spiraal dus daar is ook niks veranderd...
Zat te denken en het kan nog wel s zijn dat het deels te. Maken heeft met werk. Ik werk sinds vorig jaar november 40 uur per week en ook daar merk ik dat ik wel eens feller reageer
zondag 10 maart 2019 08:43
Ik merk het ook op mijn werk de laatste tijd. Heb zitten denken en eigenlijk is het downhill gegaan toen ik 40u in de week begon te werken en een nieuwe baan kreeg. Werk in de klantenservice en merk soms dat als klanten al boos opbellen dat ik sneller mn geduld verlies.swaentje71 schreef: ↑10-03-2019 08:31Ken je (iets) van deze felheid van jezelf ook naar anderen?
Dan lijkt me therapie een erg goed idee (en jezelf misschien laten testen op bijvoorbeeld AD(H)D).
Als je het alleen bij je vriend hebt, zit er blijkbaar iets niet goed in jullie dynamiek.
En dan hoef je natuurlijk niet bij hem te blijven...
BasisGGZ wordt vergoed (na doorverwijzing door de huisarts) uit het basispakket.
Verder dan dat merk ik het niet naar mn familie of vrienden, misschien ook omdat ik hen wat minder spreek.
Het gekke is alleen dat ik hiervoor nooit ergens last van heb gehad, was juist van de rust en vrede altijd. Alrijd wel een direct en te eerlijk persoon geweest maar zo fel als nu niet.
Ik ga zeker nog even langs bij de huisarts binnenkort ja, zag al. Meerdere berichten dat dit wel gewoon vergoed kan worden