Ik verpest mijn eigen relatie....

Hey allemaal,

Ik zit met een eigenaardig probleem de laatste tijd: ik verpest mijn eigen relatie compleet, zonder grap.

Mijn vriend en ik zijn net een jaar samen en houden super veel van elkaar (ookal lijkt dat niet zo soms). We kennen elkaar al bijna ons hele leven en ik kan me geen betere vriend wensen. Alleen loopt onze relatie alles behalve soepel en ik weet dat ik de oorzaak hier van ben. Ik reageer overdreven op de kleinste dingen en blaas alles flink uit proportie.
Nu ben ik hier wel al een lange tijd mee bezig en weet ik van mezelf wat voor een idioot ik kan zijn, ik breng dingen rustiger, houd mezelf dan ook rustiger en praat gewoon over mijn gevoel. Nu reageert alleen mijn vriend nogal redelijk heftig als ik dit doe. Maar ik begrijp hem wel, eerst deed ik dit heel anders en op de meest slechte manier die je je kan bedenken en hij is puur gewend zo te reageren. Sterker nog, hij is mijn destructieve gedrag gewend.

Verder maak ik echt drama uit niks. Mijn gedrag en humeur veranderd op zo'n moment dan ook met de seconde, waardoor mijn vriend het nirt meer snapt na een paar minuten. Het gaat van verdrietig naar kwaad naar schuldgevoel en zo door. Ik ruineer hier mee vaak gezellige avondej en weekenden.
Mijn vriend weet zich soms geen raad meer maar weigert bij me weg te gaan, ook als hij weet dat ik het alleen zou uitmaken wegens mijn gedrag. We hebben al eens vaker schreeuwend tegenover elkaar gestaan.


We hebben vaak ruzie, minstens 1x per week.
Het erge nog van alles is, ik weet wat ik doe. Ik weet precies wat het probleem is en dat ik de oorzaak ben. Elke keer weer neem ik me voor om rustig te worden, niet zo fel te reageren en goed na te denken voordat ik wat zeg. En toch gaat het om de haverklap mis. Ik kan er op de een of andere manier niet mee stoppen en ik ben echt ten einde raad. Ik heb ook het idee dat hoe meer ik aan mezelf probeer te werken, hoe erger het wordt. Ik ben mijn eigen destructieve gedrag meer dan zat maar ik weet niet waarom ik niet kan stoppen ermee, ik ga zelf al denken dat ik psychische problemen heb.

Therapie en psychiaterd/psychologen heb ik jammer genoeg geen geld voor, maar ik wil dit echt de wereld uit hebben. Met jezelf amper kunnen leven is echt een verschrikkelijk gevoel en het liefst maak ik het nu uit omdat ik het niet meer kan aanzien wat ik hem aan doe, al die verspilde energie en tijd, de hoofdpijnen en de leuke dagen. Ik heb het idee dat ik zn leven ruineer, En toch vertikt hij het om bij me weg te gaan. Begin bijna te denken dat hij hierom juist degene is die niet spoort .

Ik wil hier echt zo graag aan werken met goede resultaten want ik wil hem absoluut niet kwijt, zou iemand me tips kunnen geven? Alle hulp en kritiek is welkom.