Relaties
alle pijlers
Ik weet het even niet met mijn vriend (lang verhaal)
donderdag 23 oktober 2008 om 11:14
Hallo dames en heren,
Ik ben nieuw hier, dus weet niet zo goed hoe ik dit allemaal op ga schrijven...
maar ja, ik begin maar misschien dat het zo onder me vingers vandaan rolt
Ik ben een moeder van pas 23 jaar..
mijn zoontje is 2 jaar en mijn (nu nog) vriend is 33.
we hebben een relatie van 4 jaar.
2 weken geleden vertelde hij dat wij niet verder kunnen,
op de manier hoe wij een relatie hebben, en dat hij stikt in onze relatie...
verklaar nader:
we wonen beide apart, we hebben samengewoond maar wegens ruimtegebrek,
woon ik nu sinds 6 maanden in ander huisje met ons kind.
ik had anderhalve maand geen baan,
waardoor ik dus vaak thuis zat.
mijn sociale leven had ik niet echt meer omdat ik naar amsterdam ben verhuist,
omdat mijn vriend daar woont.
en ik vind amsterdam zo'n moeilijke stad...
mensen leven zo langs elkaar heen!
verder speelde ik een online spel (world of warcraft).
en hij speelde dat ook regelmatig maar hij werkte veel dus was niet veel aan het spelen..
verder was ik van mijn 60 kilo naar 74 gegaan na mijn zwangerschap,
en daar deed ik eigelijk niet zoveel aan..
hij vertelde dat dit hem ook stoorde..
hij wilt dat ik mijn eigen ik weer vind,
en niet puur voor de kleine en hem moet leven...
Nou hebben mijn vriend en ik erge moeite om met elkaar te praten.
dus praten is er niet bij..
nu 2 weken later is de situatie zo erg opgelopen,
dat ik eigelijk alleen maar mijn mond hoef open te doen of hij is al boos..
en op dit moment zien we elkaar ook niet meer.
Ik vind dit allemaal lastig te combineren met een kindje.
zelf heb ik namelijk erg veel verdriet,
vooral omdat ik mijn uiterste best doe om onze relatie te helpen.
ik heb contact opgenomen met oude vrienden.
ben vrij weinig thuis,
ben nu 67.5 kilo,
en speel geen games meer online.
ben sinds vorige week dinsdag begonnen met mijn stage BBL en opleiding.
en daarnaast nog bezig met mijn rijbewijs.
en natuurlijk de kleine!
maar ik vind het heel moeilijk,
om mijn zoontje te zien en al die andere dingen te doen.
met de achterliggende idee dat het eigelijk allemaal niet meer zo'n zin heeft,
omdat hij naar mijn idee al een besluit heb genomen over onze relatie.
Hij zei dat hij het liefste bij mij blijft,
en nog heel veel van me houd maar dat er gewoon wat moet veranderen.
Zelfs is hij eigelijk dagelijks aan het werk..
van 7 tot 4 en soms daarachter aan nog een dienst van 4 tot 1 uur snachts.
Hij verteld dat hij het enorm naar zn zin heb op zijn werk,
en dat hij zich vrij voelt.
Op het werk heeft hij ook een vrouwelijke collega,
hij kan erg goed met haar opschieten,
en is daarom naast werk ook vaak bij haar..
opzich geen probleem.
ik heb haar ook gezien ze doet zich erg aardig voor..
zelf is ze getrouwt maar ligt in scheiding.
Ik heb zelf geen problemen in het vertrouwen van vreemde of van mijn vriend.
Ik heb 4 jaar een relatie,
en alles is helemaal vlekkenloos gegaan nooit problemen ondervonden!
Wel heb ik altijd een gevoel,
dat als iemand te vaak naar mijn idee langs komt.
Dat ik me dan ga irriteren, of het nou een man is of een vrouw.
De laatste 3 weken is zij er ook wel heel erg veel..
in het begin vond ik het gezellig maar het begint nu vervelend te worden.
Hij vertelde dat hij met haar goed kan praten over zijn gevoelens.
Opzich vind ik dat ook nog niet zo heeeel erg,
aangezien ik namelijk ook met vreemde praat.
dat doet mijn hart opluchten,
Maar dat zij me dan daarna ziet vind ik wel storend,
dan heb ik zo'n gevoel van : zij weet dingen wat ik niet weet!
Nu was het dus zo,
ik was bij zijn huis geweest om wat op te halen en zag dat hij niet had thuis geslapen.
Ik had hem daarvoor ook al gebeld om 6 uur sochtends om wat te vragen,
maar hij nam niet op.. normaal maakt hij zich dan klaar om te gaan werken.
rond 11 uur belde hij me, dus ik vroeg eigelijk vrijwel gelijk waar ie snachts was...
niet boos of geirriteerd, gewoon heel normaal eigelijk zo van:
Hey moppie, ik had gezien dat je vanacht niet thuis was.
Hij zo: Ik.... uhh.... mjah.....
Ik zo: ja had gezien dat je niet thuis had geslapen vandaar.
Hij zo: ja niet thuis inderdaad.. ik was bij een vriend (noemde de naam)
Ik was op dat moment bij mijn zwager, en hij belde eigelijk gelijk die vriend op.
Die vertelde JAAAA hij was hier om 10:30 gisterenavond..
Later die middag kwam mijn vriend bij zun broer (waar ik ook was).
en vroeg ik... hey hoelaat was je gisteren avond klaar met werken dan.
Hij zei: half 2 was ik bij (die vriend).
Ik ben er niet op doorgegaan.
Nu heb ik vermoeden dat hij bij haar heeft gecrashed.
maar dat hij geen gezeik wil...
ookal woon ik 5 min lopend bij haar vandaan.
Ik zei nog : had je eigelijk wel verwacht bij mij vanacht,
maar hij vertelde dat hij daar niet zo'n zin in had.
aangezien ons contact niet goed was.
Ik heb hem die avond nog gevraagt of hij enige gevoelens voor haar had,
hij zei lachend: nee schat echt niet... geloof me nou!
ze is echt mijn type niet!
Ik moet u hierbij vertellen dat deze vrouw ook totaal niet een mooi uiterlijk bezit,
en eigelijk puur saaiheid uitstraalt.
ze is een soort van mannelijk vrouwtje eigelijk.
dus ik had al niet echt verwacht dat hij wat met haar zou hebben.
daarom dat ik niet jaloers ben als hun samen zijn.
mijn gevoel is eerder een irritatie,
Ook zijn moeder en zijn broer vinden het belachelijk dat hij ZO enorm veel met haar optrekt,
en zeggen ook dat het bijna niet meer gezond is.
ze noemen haar Zwaan kleef aan, enz.
2 dagen geleden, was hij enorm vrolijk aan de telefoon met mij,
en vroeg aan mij of de friteuse schoon was.
Ik was onderweg naar huis, en hij was in de supermarkt met die vrouw en ons zoontje.
Ik zei: nee hij is nog niet schoon gemaakt hoezo?
Hij vertelde, nou want anders neem ik ff wat patatjes mee enzo en dan eet ik bij jou.
Terwijl ik overigens op dieet ben!
Ik zei tegenhem op een normale toon:
eet je niet bij (haar) dan?
(aangezien hij al paar uur bij haar was, en daar vaker eet ging ik daarvan uit)
Hij schoot uit zijn sloof. begon te schreeuwen,
en uiteindelijk zei hij, ben het helemaal zat met jou.
ik kom die kleine brengen en dan zoek je het maar uit.
TUUT TUUT TUUT (opgehangen).
uur later bracht hij de kleine,
ik zei dat ik er helemaal niks mee bedoelde,
hij zei boos dat hij het zat was,
en dat ik er wel wat mee insinueerde (hoe je dat ook schrijft, ik weet de betekenis wel
)
Nou ja op dat moment bedoelde ik er niets mee eigelijk en heb ik spijt dat ik gewoon niet had gezegt,
is goed schat kom dan eten we samen.
aan de andere kant, is het ook niet gek als ik wel wat zou insinueerde.
Ik weet niet zo goed waarom ik dit tik eigelijk.
ik wil graag mijn verhaal kwijt.
ik heb mijn vriend al 2 dagen niet gesproken, weet niet of het over is of niet.
en eigelijk heb ik niet zo'n behoefte om het tegen te komen op het moment.
vond het moment dat hij zo uitschoot zo nergens op slaan.
bedoel het ging maar om een kleine vraag.
zij is eigelijk erg aan het stoken.
als ik haar een smsje stuur over dat ik het moeilijk vind,
of dat ik vind dat hij eigelijk alle tijd die hij bij mij zou zijn met haar deelt.
binnen paar uur heeft hij die berichten doorgestuurt gekregen.
tegen zijn broer zegt ie dat ie niet weet wat ie moet doen,
zijn broer vertelde hem dat ie het gewoon even goed moet laten bezinken,
en dan kijken wat ie zeker wilt.
Zij bleek hem het tegenovergestelde gezegt te hebben.
dat vertelde hij aan zijn broer.
Ik wil mijn vriend eigelijk de tijd geven,
want ja, het is niet zomaar iets.
het gaat hier wel om een kind en om een leven samen.
we hadden plannen om samen te gaan wonen over een half jaar,
omdat ik dan verhuis naar 4 kamer woning in zijn buurt.
Ik weet nou niet zo goed wat ik moet doen,
of ik hem moet blijven ontlopen,
of juist confornteren.
of hem met rust laten.
ik wil hem het liefste niet kwijt!
maar ja, dat lot ligt niet in mijn handen.
kent iemand zo'n situatie?
Hij gaat niet vreemd dat weet ik voor 99% zeker!
en ik weet niet hoe dit moet gaan met die kleine,
een bezoekregeling.
dat ik die kleine straks bij hem langs moet brengen.
vind het heel moeilijk omdat ik mijzelf pijn doe,
en het over is en ik mijn vriend dan zie.
blijf ik hoop houden!
wij zijn eerder uit elkaar gegaan en na half jaar bij elkaar gekomen!
toen hield ik ook hoop toen ik hem zag.
uit eindelijk is het toen ook goed gekomen, maar toen hadden we ook geen heftige ruzies.
dit alles was voor dat we zwanger waren.
HELP! ik wil hem zien, maar ook niet!
en mijn kind is op dit moment de link die ons in contact hou,
terwijl ik denk dat ik hem gewoon een week niet moet zien en spreken.
hij was gisteren bij zijn moeder op bezoek,
en bleek hij heel zielig te zijn.
in de zin van dat hij er slecht uitzag, en geen zin meer had in het leven!
Ik hou van deze man, maar weet niet hoe ik hem kan helpen!
Ik ben nieuw hier, dus weet niet zo goed hoe ik dit allemaal op ga schrijven...
maar ja, ik begin maar misschien dat het zo onder me vingers vandaan rolt
Ik ben een moeder van pas 23 jaar..
mijn zoontje is 2 jaar en mijn (nu nog) vriend is 33.
we hebben een relatie van 4 jaar.
2 weken geleden vertelde hij dat wij niet verder kunnen,
op de manier hoe wij een relatie hebben, en dat hij stikt in onze relatie...
verklaar nader:
we wonen beide apart, we hebben samengewoond maar wegens ruimtegebrek,
woon ik nu sinds 6 maanden in ander huisje met ons kind.
ik had anderhalve maand geen baan,
waardoor ik dus vaak thuis zat.
mijn sociale leven had ik niet echt meer omdat ik naar amsterdam ben verhuist,
omdat mijn vriend daar woont.
en ik vind amsterdam zo'n moeilijke stad...
mensen leven zo langs elkaar heen!
verder speelde ik een online spel (world of warcraft).
en hij speelde dat ook regelmatig maar hij werkte veel dus was niet veel aan het spelen..
verder was ik van mijn 60 kilo naar 74 gegaan na mijn zwangerschap,
en daar deed ik eigelijk niet zoveel aan..
hij vertelde dat dit hem ook stoorde..
hij wilt dat ik mijn eigen ik weer vind,
en niet puur voor de kleine en hem moet leven...
Nou hebben mijn vriend en ik erge moeite om met elkaar te praten.
dus praten is er niet bij..
nu 2 weken later is de situatie zo erg opgelopen,
dat ik eigelijk alleen maar mijn mond hoef open te doen of hij is al boos..
en op dit moment zien we elkaar ook niet meer.
Ik vind dit allemaal lastig te combineren met een kindje.
zelf heb ik namelijk erg veel verdriet,
vooral omdat ik mijn uiterste best doe om onze relatie te helpen.
ik heb contact opgenomen met oude vrienden.
ben vrij weinig thuis,
ben nu 67.5 kilo,
en speel geen games meer online.
ben sinds vorige week dinsdag begonnen met mijn stage BBL en opleiding.
en daarnaast nog bezig met mijn rijbewijs.
en natuurlijk de kleine!
maar ik vind het heel moeilijk,
om mijn zoontje te zien en al die andere dingen te doen.
met de achterliggende idee dat het eigelijk allemaal niet meer zo'n zin heeft,
omdat hij naar mijn idee al een besluit heb genomen over onze relatie.
Hij zei dat hij het liefste bij mij blijft,
en nog heel veel van me houd maar dat er gewoon wat moet veranderen.
Zelfs is hij eigelijk dagelijks aan het werk..
van 7 tot 4 en soms daarachter aan nog een dienst van 4 tot 1 uur snachts.
Hij verteld dat hij het enorm naar zn zin heb op zijn werk,
en dat hij zich vrij voelt.
Op het werk heeft hij ook een vrouwelijke collega,
hij kan erg goed met haar opschieten,
en is daarom naast werk ook vaak bij haar..
opzich geen probleem.
ik heb haar ook gezien ze doet zich erg aardig voor..
zelf is ze getrouwt maar ligt in scheiding.
Ik heb zelf geen problemen in het vertrouwen van vreemde of van mijn vriend.
Ik heb 4 jaar een relatie,
en alles is helemaal vlekkenloos gegaan nooit problemen ondervonden!
Wel heb ik altijd een gevoel,
dat als iemand te vaak naar mijn idee langs komt.
Dat ik me dan ga irriteren, of het nou een man is of een vrouw.
De laatste 3 weken is zij er ook wel heel erg veel..
in het begin vond ik het gezellig maar het begint nu vervelend te worden.
Hij vertelde dat hij met haar goed kan praten over zijn gevoelens.
Opzich vind ik dat ook nog niet zo heeeel erg,
aangezien ik namelijk ook met vreemde praat.
dat doet mijn hart opluchten,
Maar dat zij me dan daarna ziet vind ik wel storend,
dan heb ik zo'n gevoel van : zij weet dingen wat ik niet weet!
Nu was het dus zo,
ik was bij zijn huis geweest om wat op te halen en zag dat hij niet had thuis geslapen.
Ik had hem daarvoor ook al gebeld om 6 uur sochtends om wat te vragen,
maar hij nam niet op.. normaal maakt hij zich dan klaar om te gaan werken.
rond 11 uur belde hij me, dus ik vroeg eigelijk vrijwel gelijk waar ie snachts was...
niet boos of geirriteerd, gewoon heel normaal eigelijk zo van:
Hey moppie, ik had gezien dat je vanacht niet thuis was.
Hij zo: Ik.... uhh.... mjah.....
Ik zo: ja had gezien dat je niet thuis had geslapen vandaar.
Hij zo: ja niet thuis inderdaad.. ik was bij een vriend (noemde de naam)
Ik was op dat moment bij mijn zwager, en hij belde eigelijk gelijk die vriend op.
Die vertelde JAAAA hij was hier om 10:30 gisterenavond..
Later die middag kwam mijn vriend bij zun broer (waar ik ook was).
en vroeg ik... hey hoelaat was je gisteren avond klaar met werken dan.
Hij zei: half 2 was ik bij (die vriend).
Ik ben er niet op doorgegaan.
Nu heb ik vermoeden dat hij bij haar heeft gecrashed.
maar dat hij geen gezeik wil...
ookal woon ik 5 min lopend bij haar vandaan.
Ik zei nog : had je eigelijk wel verwacht bij mij vanacht,
maar hij vertelde dat hij daar niet zo'n zin in had.
aangezien ons contact niet goed was.
Ik heb hem die avond nog gevraagt of hij enige gevoelens voor haar had,
hij zei lachend: nee schat echt niet... geloof me nou!
ze is echt mijn type niet!
Ik moet u hierbij vertellen dat deze vrouw ook totaal niet een mooi uiterlijk bezit,
en eigelijk puur saaiheid uitstraalt.
ze is een soort van mannelijk vrouwtje eigelijk.
dus ik had al niet echt verwacht dat hij wat met haar zou hebben.
daarom dat ik niet jaloers ben als hun samen zijn.
mijn gevoel is eerder een irritatie,
Ook zijn moeder en zijn broer vinden het belachelijk dat hij ZO enorm veel met haar optrekt,
en zeggen ook dat het bijna niet meer gezond is.
ze noemen haar Zwaan kleef aan, enz.
2 dagen geleden, was hij enorm vrolijk aan de telefoon met mij,
en vroeg aan mij of de friteuse schoon was.
Ik was onderweg naar huis, en hij was in de supermarkt met die vrouw en ons zoontje.
Ik zei: nee hij is nog niet schoon gemaakt hoezo?
Hij vertelde, nou want anders neem ik ff wat patatjes mee enzo en dan eet ik bij jou.
Terwijl ik overigens op dieet ben!
Ik zei tegenhem op een normale toon:
eet je niet bij (haar) dan?
(aangezien hij al paar uur bij haar was, en daar vaker eet ging ik daarvan uit)
Hij schoot uit zijn sloof. begon te schreeuwen,
en uiteindelijk zei hij, ben het helemaal zat met jou.
ik kom die kleine brengen en dan zoek je het maar uit.
TUUT TUUT TUUT (opgehangen).
uur later bracht hij de kleine,
ik zei dat ik er helemaal niks mee bedoelde,
hij zei boos dat hij het zat was,
en dat ik er wel wat mee insinueerde (hoe je dat ook schrijft, ik weet de betekenis wel
)Nou ja op dat moment bedoelde ik er niets mee eigelijk en heb ik spijt dat ik gewoon niet had gezegt,
is goed schat kom dan eten we samen.
aan de andere kant, is het ook niet gek als ik wel wat zou insinueerde.
Ik weet niet zo goed waarom ik dit tik eigelijk.
ik wil graag mijn verhaal kwijt.
ik heb mijn vriend al 2 dagen niet gesproken, weet niet of het over is of niet.
en eigelijk heb ik niet zo'n behoefte om het tegen te komen op het moment.
vond het moment dat hij zo uitschoot zo nergens op slaan.
bedoel het ging maar om een kleine vraag.
zij is eigelijk erg aan het stoken.
als ik haar een smsje stuur over dat ik het moeilijk vind,
of dat ik vind dat hij eigelijk alle tijd die hij bij mij zou zijn met haar deelt.
binnen paar uur heeft hij die berichten doorgestuurt gekregen.
tegen zijn broer zegt ie dat ie niet weet wat ie moet doen,
zijn broer vertelde hem dat ie het gewoon even goed moet laten bezinken,
en dan kijken wat ie zeker wilt.
Zij bleek hem het tegenovergestelde gezegt te hebben.
dat vertelde hij aan zijn broer.
Ik wil mijn vriend eigelijk de tijd geven,
want ja, het is niet zomaar iets.
het gaat hier wel om een kind en om een leven samen.
we hadden plannen om samen te gaan wonen over een half jaar,
omdat ik dan verhuis naar 4 kamer woning in zijn buurt.
Ik weet nou niet zo goed wat ik moet doen,
of ik hem moet blijven ontlopen,
of juist confornteren.
of hem met rust laten.
ik wil hem het liefste niet kwijt!
maar ja, dat lot ligt niet in mijn handen.
kent iemand zo'n situatie?
Hij gaat niet vreemd dat weet ik voor 99% zeker!
en ik weet niet hoe dit moet gaan met die kleine,
een bezoekregeling.
dat ik die kleine straks bij hem langs moet brengen.
vind het heel moeilijk omdat ik mijzelf pijn doe,
en het over is en ik mijn vriend dan zie.
blijf ik hoop houden!
wij zijn eerder uit elkaar gegaan en na half jaar bij elkaar gekomen!
toen hield ik ook hoop toen ik hem zag.
uit eindelijk is het toen ook goed gekomen, maar toen hadden we ook geen heftige ruzies.
dit alles was voor dat we zwanger waren.
HELP! ik wil hem zien, maar ook niet!
en mijn kind is op dit moment de link die ons in contact hou,
terwijl ik denk dat ik hem gewoon een week niet moet zien en spreken.
hij was gisteren bij zijn moeder op bezoek,
en bleek hij heel zielig te zijn.
in de zin van dat hij er slecht uitzag, en geen zin meer had in het leven!
Ik hou van deze man, maar weet niet hoe ik hem kan helpen!
donderdag 23 oktober 2008 om 11:27
Oi Sjarrel, wat een verhaal!
Ik denk dat je eigenlijk je zaken best goed op de rails hebt, wat betreft afvallen, opleiding, gamen, rijbewijs en woning. Wees daar blij mee en trots op! Maar dan schrijf je: "met de achterliggende idee dat het eigelijk allemaal niet meer zo'n zin heeft,
omdat hij naar mijn idee al een besluit heb genomen over onze relatie.". En vanaf daar wordt je verhaal heel anders. Het beeld dat je mij geeft is dat hij eigenlijk gewoon een ontzettende eikel is en dat jij je dat een beetje laat aanleunen. Al de geweldige dingen waar je mee bezig bent (stoppen met WoW, rijbewijs, opleiding) zou je voor jezelf moeten doen en niet voor hem of om hem weer 100% voor je te winnen. Je wordt nooit gelukkig in een relatie als je de dingen die je doet niet voor jezelf doet maar voor de ander.
Wat hem en die vrouw betreft (of misschien nog wel een andere vrouw, als zij niet aantrekkelijk genoeg lijkt). Spreek het uit, laat hem vertellen wat er wel of niet gebeurt is en trek daar je eigen conclusies uit. Blijf bij hem als hij je dat waard is (of hij nu daadwerkelijk is vreemdgegaan of niet) of ga bij hem weg als hij je niet waard is (of hij nu daadwerkelijk is vreemdgegaan of niet). Ik snap dat het allemaal extra moeilijk is omdat jullie een kind hebben maar denk je dat dit wel weer goed gaat komen? Of zal het nog lang zo blijven dat jij je het vuur uit je sloffen loopt om maar te voldoen aan wat hij vraagt? Nogmaals; de dingen waar je mee bezig zijn lijken me allemaal heel goed en verstandig toe, maar je zou ze wel in eerste instantie voor jezelf moeten doen en in tweede instantie voor hem en niet andersom. Laat hem niet over je heen lopen!
succes!
Ow nog even over je laatste zin: "ik weet niet hoe ik hem moet helpen" ... help eerst en vooral jezelf, zorg voor een goede basis en dan mag/moet hij kiezen of hij zich weer met volledige toewijding aan jou wil verbinden want ik denk dat hij dat nu op dit moment niet doet.
Ik denk dat je eigenlijk je zaken best goed op de rails hebt, wat betreft afvallen, opleiding, gamen, rijbewijs en woning. Wees daar blij mee en trots op! Maar dan schrijf je: "met de achterliggende idee dat het eigelijk allemaal niet meer zo'n zin heeft,
omdat hij naar mijn idee al een besluit heb genomen over onze relatie.". En vanaf daar wordt je verhaal heel anders. Het beeld dat je mij geeft is dat hij eigenlijk gewoon een ontzettende eikel is en dat jij je dat een beetje laat aanleunen. Al de geweldige dingen waar je mee bezig bent (stoppen met WoW, rijbewijs, opleiding) zou je voor jezelf moeten doen en niet voor hem of om hem weer 100% voor je te winnen. Je wordt nooit gelukkig in een relatie als je de dingen die je doet niet voor jezelf doet maar voor de ander.
Wat hem en die vrouw betreft (of misschien nog wel een andere vrouw, als zij niet aantrekkelijk genoeg lijkt). Spreek het uit, laat hem vertellen wat er wel of niet gebeurt is en trek daar je eigen conclusies uit. Blijf bij hem als hij je dat waard is (of hij nu daadwerkelijk is vreemdgegaan of niet) of ga bij hem weg als hij je niet waard is (of hij nu daadwerkelijk is vreemdgegaan of niet). Ik snap dat het allemaal extra moeilijk is omdat jullie een kind hebben maar denk je dat dit wel weer goed gaat komen? Of zal het nog lang zo blijven dat jij je het vuur uit je sloffen loopt om maar te voldoen aan wat hij vraagt? Nogmaals; de dingen waar je mee bezig zijn lijken me allemaal heel goed en verstandig toe, maar je zou ze wel in eerste instantie voor jezelf moeten doen en in tweede instantie voor hem en niet andersom. Laat hem niet over je heen lopen!
succes!
Ow nog even over je laatste zin: "ik weet niet hoe ik hem moet helpen" ... help eerst en vooral jezelf, zorg voor een goede basis en dan mag/moet hij kiezen of hij zich weer met volledige toewijding aan jou wil verbinden want ik denk dat hij dat nu op dit moment niet doet.
donderdag 23 oktober 2008 om 11:30
"Ik hou van deze man, maar weet niet hoe ik hem kan helpen!"
Meid, als ik je verhaal zo lees moet je vooral jezelf helpen en niet je vriend. Wat mij opvalt is dat in je hele verhaal nog niet één keer zegt wat je zelf nou eigenlijk wilt. Het lijkt erop dat je je hele leven inricht om het hém maar naar zijn zin te maken. Wellicht bedoelt je vriend dit ook wanneer hij zegt dat je weer wat meer aan jezelf moet denken ipv alleen aan hem en jullie zoon.
Zo te horen stel je je heel afhankelijk van hem op en ben je voortdurend op hem geconsentreerd. Wat hij doet, wat hij wil, wat hij zegt. Probeer eens wat meer vanuit jezelf te leven.
Neem eens de tijd om goed na te denken en op een rijtje te zetten wat je zelf wil. Wat jóú gelukkig zou maken.
Pas als je daar uit bent kun je, volgens mij, een goed beeld krijgen over je relatie en of je daar mee door wil gaan.
Meid, als ik je verhaal zo lees moet je vooral jezelf helpen en niet je vriend. Wat mij opvalt is dat in je hele verhaal nog niet één keer zegt wat je zelf nou eigenlijk wilt. Het lijkt erop dat je je hele leven inricht om het hém maar naar zijn zin te maken. Wellicht bedoelt je vriend dit ook wanneer hij zegt dat je weer wat meer aan jezelf moet denken ipv alleen aan hem en jullie zoon.
Zo te horen stel je je heel afhankelijk van hem op en ben je voortdurend op hem geconsentreerd. Wat hij doet, wat hij wil, wat hij zegt. Probeer eens wat meer vanuit jezelf te leven.
Neem eens de tijd om goed na te denken en op een rijtje te zetten wat je zelf wil. Wat jóú gelukkig zou maken.
Pas als je daar uit bent kun je, volgens mij, een goed beeld krijgen over je relatie en of je daar mee door wil gaan.
banba wijzigde dit bericht op 23-10-2008 11:33
Reden: spelvout
Reden: spelvout
% gewijzigd
The time is now
donderdag 23 oktober 2008 om 11:35
Lieve kind, je bent eenzaam in Amsterdam, je kunt niet praten met je vriend en je valt nu vooral af omdat hij je niet aantrekkelijk vindt met een paar kilo te veel aan je lijf. Denk je niet dat het beter is dat je aan jezelf gaat werken, in plaats van aan het gelukkig maken van iemand anders? Straks weeg je weer 60 kilo en dan? Ben je dan wel weer goed? Is dat je eigen ik? Die 7 kilo?
Als je vriend iets liever tegen je zou zijn, je wat meer zou helpen met waar je tegenaan loopt in de grote nieuwe stad en je bijstaat met de zorg voor jullie beider kind, dan denk ik dat je daar een heel eind van op zou knappen. Nu sta je er alleen voor en moet je ook nog van alles doen om hem weer happy met jou te maken. Daarbij trekt hij veel op met iemand die jij niet vertrouwd en als je laat merken dat je niet blij bent met zijn nauwe collega betrekkingen dan is het ruzie en moet jij het bijleggen.....Erg ongezellig allemaal hoor en helemaal vertrouwen doe je het niet.
Ik kan me voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Maar je vriend is niet zielig hoor, niet zieliger dan jij in ieder geval. Jij doet erg je best maar het is niet genoeg blijkbaar en dan houdt het op meid, ik hoop eigenlijk dat je dat snel in gaat zien.
(f)
Als je vriend iets liever tegen je zou zijn, je wat meer zou helpen met waar je tegenaan loopt in de grote nieuwe stad en je bijstaat met de zorg voor jullie beider kind, dan denk ik dat je daar een heel eind van op zou knappen. Nu sta je er alleen voor en moet je ook nog van alles doen om hem weer happy met jou te maken. Daarbij trekt hij veel op met iemand die jij niet vertrouwd en als je laat merken dat je niet blij bent met zijn nauwe collega betrekkingen dan is het ruzie en moet jij het bijleggen.....Erg ongezellig allemaal hoor en helemaal vertrouwen doe je het niet.
Ik kan me voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Maar je vriend is niet zielig hoor, niet zieliger dan jij in ieder geval. Jij doet erg je best maar het is niet genoeg blijkbaar en dan houdt het op meid, ik hoop eigenlijk dat je dat snel in gaat zien.
(f)
donderdag 23 oktober 2008 om 11:42
Als ik je verhaal zo lees, vind ik het heel knap van je dat je al zoveel dingen aan het veranderen bent (gewicht, sociaal, baan)
Vanaf dat punt dat jij weer je oude dingen oppakt, dan moet hij ook weer vechten.
Hij had een probleem met iets van jou dat jij aanpakt. Vanaf dat punt mag je zijn steun echt wel verwachten. Ik zou met hem gaan praten en hebben over dat je bezig bent alles weer op de rails te zetten, en dat je niet van hem pikt dat hij je zo behandeld! Dat praten zou hij met jou moeten doen, hij kan het blijkbaar wel. Zijn jullie nog gelukkig met elkaar? Wat doe je nog samen? Wat wil je veranderen? Hoe zien jullie de toekomst samen en alleen? Met alleen bedoel ik je eigen sociale leven buiten je relatie om.
En vooral onderliggend verdriet en angsten uitspreken.
Ik heb het idee dat je vriend zich erg gekwetst voelt, dat jij hem niet vertrouwd. (waar je wel rede toe hebt) dus dan krijg je dat soort stomme ruzies.
Praat alsjeblieft uit en stel je grenzen, dan weet hij ook waar hij aan toe is en kan hij respect voor je hebben! Als iemand namelijk alles maar pikt zou mijn respect voor diegene langzaam afnemen omdat alles wel lijkt te kunnen. Juist door grenzen te stellen en te blijven doen wat je ook deed voor de bevalling (in bepaalde mate natuurlijk) blijf je jezelf, en diegene
waarop hij gevallen is!
Vanaf dat punt dat jij weer je oude dingen oppakt, dan moet hij ook weer vechten.
Hij had een probleem met iets van jou dat jij aanpakt. Vanaf dat punt mag je zijn steun echt wel verwachten. Ik zou met hem gaan praten en hebben over dat je bezig bent alles weer op de rails te zetten, en dat je niet van hem pikt dat hij je zo behandeld! Dat praten zou hij met jou moeten doen, hij kan het blijkbaar wel. Zijn jullie nog gelukkig met elkaar? Wat doe je nog samen? Wat wil je veranderen? Hoe zien jullie de toekomst samen en alleen? Met alleen bedoel ik je eigen sociale leven buiten je relatie om.
En vooral onderliggend verdriet en angsten uitspreken.
Ik heb het idee dat je vriend zich erg gekwetst voelt, dat jij hem niet vertrouwd. (waar je wel rede toe hebt) dus dan krijg je dat soort stomme ruzies.
Praat alsjeblieft uit en stel je grenzen, dan weet hij ook waar hij aan toe is en kan hij respect voor je hebben! Als iemand namelijk alles maar pikt zou mijn respect voor diegene langzaam afnemen omdat alles wel lijkt te kunnen. Juist door grenzen te stellen en te blijven doen wat je ook deed voor de bevalling (in bepaalde mate natuurlijk) blijf je jezelf, en diegene
waarop hij gevallen is!
donderdag 23 oktober 2008 om 11:45
donderdag 23 oktober 2008 om 11:49
dank jullie wel,
Ik moet eigenlijk zeggen, d
at ik op dit moment een dweil ben,
en die bijna is uitgewrongen (met andere woorden: kep zoveel gehuild de laatste dagen dat ik geen energie meer heb)
Ik zelf: wat wil ik zelf... hmm,
Allereerste wil ik natuurlijk mijn rijbewijs halen zodat ik ten minste buiten amsterdam kan gaan om niet gebonden te zijn aan dit vreselijke gebied.
verder was eigelijk alles gefocussed met het idee dat wij zouden gaan samen wonen.
ik woon nu in een Sloopwoning en ga over een half jaartje in de buurt van hem wonen, zodat hij bij mij zou gaan wonen.
Mijn opleiding en Werk is bedoeld om in combinatie met zijn hulp te kunnen doen.
aangezien ik nu langer werk en daadwerkelijk moet studeren zodat wij dat huis kunnen betalen.
Hij is niet een man van centen, dus het geld zal uit mijn zak moeten komen.
Inderdaad ben ik heel gefocussed op hem en de kleine.
maar vooral omdat de hele situatie waar ik nu woon en wat ik doe, gebaseerd is op wat we later samen hebben.
Het liefste ga ik ook plezier maken met mijn vrienden,
maar die wonen 40 km verder en hebben geen kind.
ik kan niet gaan stappen omdat ik moet passen op die kleine.
en 40 km red ik niet zo snel op de fiets.
wat mij gelukkig maakt:
ik weet het eigelijk niet meer, op het moment staat elke gedachten bij hem omdat ik hem niet wil verliezen, aan de andere kant ben ik ook boos.
omdat ik mij altijd vol inzet en het altijd van mijn kant moet komen.
Ik ben eigelijk ook nooit single geweest.
had hiervoor een relatie van 2n half jaar toen 3 maanden single (was 18 dus flink feestbeesten) en toen weer relatie in gedoken tot nu..
Ik wil mijzelf niet zien als een moeder in de kroeg.
Ik wil graag een goede carriere hebben zodat ik genoeg geld heb.
verder hou ik hier en daar van een bioscoopje, en ga ik graag vroeg naar bed (uurtje of 10 a 11) zodat ik volgende ochtend om 6 uur eigelijk vrolijk een deuntje kan fluiten, want mijn kind die is elke ochtend zo vroeg op.
Ik ga dit weekend met een vriend naar de bios dat vind ik dan wel gezellig.
en als ik naar een vriendin ga om bij haar te eten ook leuk..
maar het moment dat ik thuis ben, en de kleine gaat slapen 7 a 7:30. voel ik me rot. en duik ik eigelijk gelijk mijn bed in.
ik vraag me dan ook af.
wat doen alleenstaande moeders savonds?
herhalingen kijken op tv?
ik woon ergens helemaal achteraan ken niemand en de buurt is zeg maar erg slecht!
in de buurt van hem ken ik wel mensen gelukkig maar ja daar ben ik savonds dus ook niet.
verder antwoord te geven op jullie vragen:
ik wou altijd al terug op mijn streefgewicht 60 kilo.
maar zolang er lekkere hapjes thuis waren kwam het er niet van.
nu heb ik zoveel liefdes verdriet dat ik niks binnenhoud.
dus is dit mooi meegenomen, buiten dat alles heb ik nu ook mijn baan en fiets ik 2x 50 minuten per dag.
WoW, mjah ik zag het eerder als tijdverspilling maar puur omdat zoals ik al aangaf niks te doen had in mijn eentje.
dit liep dat ontzettend uit naar spelen, als hij op bezoek was dat het het niet waard is.
nu ik met mijn school ben begonnen en ik 10 nov rijexamen moet doen... moet ik wel gaan leren dus helemaal geen tijd om te spelen meer.
en vrienden weer contact opgenomen:
allereerst met tegenzin, nu ik er een paar heb gezien weer was het eigelijk heel gezellig.
wel moeilijk omdat ik 2 uur reis om heen en terug te gaan en dan ook nog rekening moet houden met etens en bedtijd van de kleine.
in principe wil ik mijn eigen leven weer vormen. alleen vind ik het lastig omdat ik er helemaal alleen voor sta in middle of nowhere gebonden met tijden van mijn zoontje!
Ik moet eigenlijk zeggen, d
at ik op dit moment een dweil ben,
en die bijna is uitgewrongen (met andere woorden: kep zoveel gehuild de laatste dagen dat ik geen energie meer heb)
Ik zelf: wat wil ik zelf... hmm,
Allereerste wil ik natuurlijk mijn rijbewijs halen zodat ik ten minste buiten amsterdam kan gaan om niet gebonden te zijn aan dit vreselijke gebied.
verder was eigelijk alles gefocussed met het idee dat wij zouden gaan samen wonen.
ik woon nu in een Sloopwoning en ga over een half jaartje in de buurt van hem wonen, zodat hij bij mij zou gaan wonen.
Mijn opleiding en Werk is bedoeld om in combinatie met zijn hulp te kunnen doen.
aangezien ik nu langer werk en daadwerkelijk moet studeren zodat wij dat huis kunnen betalen.
Hij is niet een man van centen, dus het geld zal uit mijn zak moeten komen.
Inderdaad ben ik heel gefocussed op hem en de kleine.
maar vooral omdat de hele situatie waar ik nu woon en wat ik doe, gebaseerd is op wat we later samen hebben.
Het liefste ga ik ook plezier maken met mijn vrienden,
maar die wonen 40 km verder en hebben geen kind.
ik kan niet gaan stappen omdat ik moet passen op die kleine.
en 40 km red ik niet zo snel op de fiets.
wat mij gelukkig maakt:
ik weet het eigelijk niet meer, op het moment staat elke gedachten bij hem omdat ik hem niet wil verliezen, aan de andere kant ben ik ook boos.
omdat ik mij altijd vol inzet en het altijd van mijn kant moet komen.
Ik ben eigelijk ook nooit single geweest.
had hiervoor een relatie van 2n half jaar toen 3 maanden single (was 18 dus flink feestbeesten) en toen weer relatie in gedoken tot nu..
Ik wil mijzelf niet zien als een moeder in de kroeg.
Ik wil graag een goede carriere hebben zodat ik genoeg geld heb.
verder hou ik hier en daar van een bioscoopje, en ga ik graag vroeg naar bed (uurtje of 10 a 11) zodat ik volgende ochtend om 6 uur eigelijk vrolijk een deuntje kan fluiten, want mijn kind die is elke ochtend zo vroeg op.
Ik ga dit weekend met een vriend naar de bios dat vind ik dan wel gezellig.
en als ik naar een vriendin ga om bij haar te eten ook leuk..
maar het moment dat ik thuis ben, en de kleine gaat slapen 7 a 7:30. voel ik me rot. en duik ik eigelijk gelijk mijn bed in.
ik vraag me dan ook af.
wat doen alleenstaande moeders savonds?
herhalingen kijken op tv?
ik woon ergens helemaal achteraan ken niemand en de buurt is zeg maar erg slecht!
in de buurt van hem ken ik wel mensen gelukkig maar ja daar ben ik savonds dus ook niet.
verder antwoord te geven op jullie vragen:
ik wou altijd al terug op mijn streefgewicht 60 kilo.
maar zolang er lekkere hapjes thuis waren kwam het er niet van.
nu heb ik zoveel liefdes verdriet dat ik niks binnenhoud.
dus is dit mooi meegenomen, buiten dat alles heb ik nu ook mijn baan en fiets ik 2x 50 minuten per dag.
WoW, mjah ik zag het eerder als tijdverspilling maar puur omdat zoals ik al aangaf niks te doen had in mijn eentje.
dit liep dat ontzettend uit naar spelen, als hij op bezoek was dat het het niet waard is.
nu ik met mijn school ben begonnen en ik 10 nov rijexamen moet doen... moet ik wel gaan leren dus helemaal geen tijd om te spelen meer.
en vrienden weer contact opgenomen:
allereerst met tegenzin, nu ik er een paar heb gezien weer was het eigelijk heel gezellig.
wel moeilijk omdat ik 2 uur reis om heen en terug te gaan en dan ook nog rekening moet houden met etens en bedtijd van de kleine.
in principe wil ik mijn eigen leven weer vormen. alleen vind ik het lastig omdat ik er helemaal alleen voor sta in middle of nowhere gebonden met tijden van mijn zoontje!
donderdag 23 oktober 2008 om 11:56
Dus jij draagt nu alle zorg van jullie kleintje omdat je ergens anders woont? Als hij zo graag wilt dat jij je eigen ding doet mag meneer wel even de helft van de zorg op zich nemen!!
En al wilde hij dat niet jij hebt daar recht op! En komt hij jullie dan nooit bezoeken soms? Ik zou zo snel mogelijk met meneer gaan praten, je kan niet in tijden dat het wat minder gaat de relatie negeren!
Jullie moeten dit zo snel mogelijk uitpraten, de zorg beter verdelen en quality tijd nemen samen en met zijn 3en. Stel alsjeblieft je grenzen
En al wilde hij dat niet jij hebt daar recht op! En komt hij jullie dan nooit bezoeken soms? Ik zou zo snel mogelijk met meneer gaan praten, je kan niet in tijden dat het wat minder gaat de relatie negeren!
Jullie moeten dit zo snel mogelijk uitpraten, de zorg beter verdelen en quality tijd nemen samen en met zijn 3en. Stel alsjeblieft je grenzen
anoniem_64080 wijzigde dit bericht op 23-10-2008 11:57
Reden: woord fout
Reden: woord fout
% gewijzigd
donderdag 23 oktober 2008 om 11:58
donderdag 23 oktober 2008 om 11:58
@ Chinoise: het is geen eikel ik heb het idee dat hij ergens meezit het is voor hem een critish jaar geweest met vele schulden denk dat dat niet meehelpt.
en dat alles bijeen een groot probleem is geworden.
@ Pinksterbloempje: onvolwassen? misschien ik probeer alles gewoon te combineren. ik heb wel de volle zorg voor ons kindje en hij helpt daar niet echt veel aan mij, ik zou graag een steuntje in de rug krijgen. maar dat kan een vrouw die volwassen is ook soms nog wel eens gebruiken.
@ elninjoo: hoe kan dat ons kindje geboren is?
allereerst nee mijn kindje was niet geplanned.
we woonde samen hadden beide een vaste baan, zijn huis is alleen 2 kamers.
wij hadden geplanned woning ruil te gaan doen hebben een aantal woningen bezichtigt maar de plaats waar dat zich bevond was niet goed genoeg om een kind op te voeden.
uiteindelijk kreeg ik de kans om een sloopwoning te krijgen voor 1 jaar en daarna een vaste woning in zijn woongebied ook 4 kamers. wij hebben deze kans met beide handen aangepakt omdat het uiteindelijk het beste was voor ons allemaal.
met als eindoel, een groter huis voor ons 3en.
Mijn baas heeft mijn contract niet verlengt toen ik 6 maanden zwanger was, en mijn vriends contract liep ook af.
vanwege bezuinigingen dus ook geen baan!
het kan dan nog zo goed met iemand gaan. maar 9 maanden kan veel in gebeuren!
en dat alles bijeen een groot probleem is geworden.
@ Pinksterbloempje: onvolwassen? misschien ik probeer alles gewoon te combineren. ik heb wel de volle zorg voor ons kindje en hij helpt daar niet echt veel aan mij, ik zou graag een steuntje in de rug krijgen. maar dat kan een vrouw die volwassen is ook soms nog wel eens gebruiken.
@ elninjoo: hoe kan dat ons kindje geboren is?
allereerst nee mijn kindje was niet geplanned.
we woonde samen hadden beide een vaste baan, zijn huis is alleen 2 kamers.
wij hadden geplanned woning ruil te gaan doen hebben een aantal woningen bezichtigt maar de plaats waar dat zich bevond was niet goed genoeg om een kind op te voeden.
uiteindelijk kreeg ik de kans om een sloopwoning te krijgen voor 1 jaar en daarna een vaste woning in zijn woongebied ook 4 kamers. wij hebben deze kans met beide handen aangepakt omdat het uiteindelijk het beste was voor ons allemaal.
met als eindoel, een groter huis voor ons 3en.
Mijn baas heeft mijn contract niet verlengt toen ik 6 maanden zwanger was, en mijn vriends contract liep ook af.
vanwege bezuinigingen dus ook geen baan!
het kan dan nog zo goed met iemand gaan. maar 9 maanden kan veel in gebeuren!
donderdag 23 oktober 2008 om 12:02
donderdag 23 oktober 2008 om 12:05
@ banba : nee helaas we hadden plannen om naar een plaats te verhuizen tussen onze woonplekken in. in een straal van 5 jaar als ik mijn opleiding af heb.
@ blijfgewoonbianca : hij heeft een tijd geen baan gehad. en dus geen inkomsten, wij leefde van mijn geld.
nu werkt hij heel erg veel en heeft hij dus wel geld.
afgelopen jaar is ook zijn motor gestolen van 18000 euro en heeft tot vorige maand moeten wachten en kijken of hij het geld uberhaupt nog wel kreeg.
@ tove: op het moment ben ik inderdaad degene die zorg op me neemt.
dit vooral met zijn werkdagen en tijden.
mijn werk is van 9 tot 5 en dat van hem van 7 tot 4... of 4 tot 1.. of achter elkaar...
hoe dan ook ... sochtends zou hij hem nooit kunne wegbrengen... omdat het pas om 8 uur opengaat.
en smiddags mogen wij hem pas halen om 4 uur dus dat gaat ook niet.
helaas!
hij komt ons nu 2 dagen niet opzoeken.
misschien dat ik vandaag smsje krijg dat hij de kleine haalt.
want mijn vriend is vrij... maar ik weet het niet.. dat wacht ik dan maar af.
@ blijfgewoonbianca : hij heeft een tijd geen baan gehad. en dus geen inkomsten, wij leefde van mijn geld.
nu werkt hij heel erg veel en heeft hij dus wel geld.
afgelopen jaar is ook zijn motor gestolen van 18000 euro en heeft tot vorige maand moeten wachten en kijken of hij het geld uberhaupt nog wel kreeg.
@ tove: op het moment ben ik inderdaad degene die zorg op me neemt.
dit vooral met zijn werkdagen en tijden.
mijn werk is van 9 tot 5 en dat van hem van 7 tot 4... of 4 tot 1.. of achter elkaar...
hoe dan ook ... sochtends zou hij hem nooit kunne wegbrengen... omdat het pas om 8 uur opengaat.
en smiddags mogen wij hem pas halen om 4 uur dus dat gaat ook niet.
helaas!
hij komt ons nu 2 dagen niet opzoeken.
misschien dat ik vandaag smsje krijg dat hij de kleine haalt.
want mijn vriend is vrij... maar ik weet het niet.. dat wacht ik dan maar af.
donderdag 23 oktober 2008 om 12:09
elninjoo: ik zal nooit meer terug gaan naar mijn oude gebied, omdat ik op dit moment eenzaam ben.
ik maak vanzelf wel nieuwe vrienden, kep een nieuwe baan en school. en verder binnenkort een auto.
buiten dit alles vind ik het belangrijk dat mijn kindje gewoon naar zun vader toekan, en dat oma en zun oom ook in de buurt wonen.
dat heb ik bij mijn dorp niet.
mijn vrienden zijn mensen die snachts uitgaan dit doe ik zowieso al niet, omdat ik hier geen behoefte meer aan heb.
geef mij maar een bioscoopje of een diner.
en buiten dat heb ik nu eindelijk alles aan de gang waar ik al ruim jaar voor bezig ben.
ik krijg mijn huisje voor vast. ik heb een baan en opleiding!
dit alles raak ik kwijt zodra ik verhuis alweer.
ik probeer mijn leven in amsterdam op te bouwen,
omdat ik al 12 x ben verhuist in totaal. en ik het nu wel goed vind.
als ik mijn rijbewijs heb kan ik altijd naar mijn oude woonplaats toe om vrienden te bezoeken.
ik maak vanzelf wel nieuwe vrienden, kep een nieuwe baan en school. en verder binnenkort een auto.
buiten dit alles vind ik het belangrijk dat mijn kindje gewoon naar zun vader toekan, en dat oma en zun oom ook in de buurt wonen.
dat heb ik bij mijn dorp niet.
mijn vrienden zijn mensen die snachts uitgaan dit doe ik zowieso al niet, omdat ik hier geen behoefte meer aan heb.
geef mij maar een bioscoopje of een diner.
en buiten dat heb ik nu eindelijk alles aan de gang waar ik al ruim jaar voor bezig ben.
ik krijg mijn huisje voor vast. ik heb een baan en opleiding!
dit alles raak ik kwijt zodra ik verhuis alweer.
ik probeer mijn leven in amsterdam op te bouwen,
omdat ik al 12 x ben verhuist in totaal. en ik het nu wel goed vind.
als ik mijn rijbewijs heb kan ik altijd naar mijn oude woonplaats toe om vrienden te bezoeken.
donderdag 23 oktober 2008 om 12:13
Sjarrel,
zet even op een rijtje wat je wilt en verwacht van hem, en maak dan een afspraak op zijn vrije dag om te gaan praten. Je wilt toch zo ook niet verder? Kom op voor je eigen belangen en je eigen geluk. Is het zoveel werken dat hij doet nu tijdelijk of wilt hij dat blijven doen? Kan of wil je zo wel een relatie onderhouden?
zet even op een rijtje wat je wilt en verwacht van hem, en maak dan een afspraak op zijn vrije dag om te gaan praten. Je wilt toch zo ook niet verder? Kom op voor je eigen belangen en je eigen geluk. Is het zoveel werken dat hij doet nu tijdelijk of wilt hij dat blijven doen? Kan of wil je zo wel een relatie onderhouden?
donderdag 23 oktober 2008 om 12:14
Wat een moeilijke situatie Sjarrel!
Ik maak uit je verhaal op dat jij vooral in jullie relatie investeert. Je vriend maakt jou verwijten, waarop jij extra je best gaat doen. Maar als hij andersom ook maar even het idee heeft dat jij hem iets verwijt (of je het nou zo bedoeld of niet) dan reageert hij boos en hebben jullie daardoor dus helemaal geen kans om te praten over wat jou nou dwarszit. Om een oplossing te vinden, zal je vriend dus eerst eens in moeten gaan zien dat zijn eigen gedrag ook een deel van het probleem is.
In plaats van jou dingen verwijten, zou hij je moeten steunen en stimuleren. Want volgens mij ben jij heel goed bezig! Misschien wel veel te goed. Ik persoonlijk zou, als mijn vriend mijn gewicht zo belangrijk vond dat hij zich eraan stoorde dat ik na de bevalling boven de 70 kilo woog, juist een tweede portie opscheppen en een berg chocolademousse toe!
sterkte!
Ik maak uit je verhaal op dat jij vooral in jullie relatie investeert. Je vriend maakt jou verwijten, waarop jij extra je best gaat doen. Maar als hij andersom ook maar even het idee heeft dat jij hem iets verwijt (of je het nou zo bedoeld of niet) dan reageert hij boos en hebben jullie daardoor dus helemaal geen kans om te praten over wat jou nou dwarszit. Om een oplossing te vinden, zal je vriend dus eerst eens in moeten gaan zien dat zijn eigen gedrag ook een deel van het probleem is.
In plaats van jou dingen verwijten, zou hij je moeten steunen en stimuleren. Want volgens mij ben jij heel goed bezig! Misschien wel veel te goed. Ik persoonlijk zou, als mijn vriend mijn gewicht zo belangrijk vond dat hij zich eraan stoorde dat ik na de bevalling boven de 70 kilo woog, juist een tweede portie opscheppen en een berg chocolademousse toe!
sterkte!
donderdag 23 oktober 2008 om 12:14
Ja er is inderdaad veel gebeurt in jullie leven. Maar in de brokstukken van al dat onverwachte mag hij zich niet zomaar uit de voeten maken! Uiteraard heeft hij recht op 'vrije tijd' maar als hij een deel van de tijd die hij met die tijd doorbrengt nou eens zou doorbrengen met jou en de kleine? Jullie zouden een gezin moeten proberen te zijn. Dat wil zeggen: of jullie (hij!) moet proberen een gezin met jou en de kleine te vormen of jij moet (mag?) eieren voor je geld kiezen en idd terug gaan naar een plek waar je je prettig en veilig voelt om een doorstart te maken.
Wat betreft die gestolen motor: dat maakt natuurlijk alleen maar uit als hij de intentie had gehad om hem te verkopen nu jullie financieel zo krap zitten. Ik mag toch hopen dat hij niet van plan is om een nieuwe te kopen nu?
Het is hoe dan ook belachelijk dat je op zijn vrije dag jullie kind bij je hebt en afwacht of hij een sms stuurt... het is je partner en de vader van je kind. Ik snap dat het eng voor hem is dat alles zo snel veranderd is maar hij zou toch eigenlijk wel de ballen moeten hebben om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Daar zou hij wellicht nog gelukkiger van worden ook!
Wat betreft die gestolen motor: dat maakt natuurlijk alleen maar uit als hij de intentie had gehad om hem te verkopen nu jullie financieel zo krap zitten. Ik mag toch hopen dat hij niet van plan is om een nieuwe te kopen nu?
Het is hoe dan ook belachelijk dat je op zijn vrije dag jullie kind bij je hebt en afwacht of hij een sms stuurt... het is je partner en de vader van je kind. Ik snap dat het eng voor hem is dat alles zo snel veranderd is maar hij zou toch eigenlijk wel de ballen moeten hebben om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Daar zou hij wellicht nog gelukkiger van worden ook!
donderdag 23 oktober 2008 om 12:25
Ik heb wel sterk de indruk dat hij wat heeft met deze vrouw, of dat het wat gaat worden. Als mijn vriend zo close zou zijn met een ander en ook nog met kind samen op stap gaan. Ik weet het niet oor, het lijkt eop dat dit op een breuk uitdraait maar het verloopt allemaal wel langzaam en pijnlijk voor jou! Sterkte!
donderdag 23 oktober 2008 om 12:27
Hoho....het is niet allemaal vriendlief zijn schuld hoor..it takes two to tango. Verbazend hoe er altijd blind gekozen wordt voor de kant van de TO...vrouw dan vaak.
Ten eerste zou ik idd achter die pc vandaan kruipen, wow even deleten en aan jezelf gaan werken. Ga naar buiten, zoek contacten. Laat je vriend zien dat je een zelfstandige leuke vrouw bent. Je moet er zelf ook moeite voor doen.
Ik snap die reactie van je vriend wel over die patat enzo. Je blijft maar zeuren over die vriendin.
Je kunt twee dingen doen..of hem vertrouwen als hij zegt dat hij niets met haar heeft,of hem niet vertrouwen en het gewoon uitmaken. Twee keuzes, meer zijn er niet.
Als laatste vind ik je mening over die vriendin van hem buitengewoon aanmatigend. Wat is aantrekkelijk? Misschien vind hij haar wel erg leuk....aantrekkelijk is een subjectief begrip.
Hij bent aardig wat kilo's aangekomen....ben jij nog aantrekkelijk voor hem?
Ik zeg niet dat je je koste wat het kost aan moet passen aan je partner, want men moet je nemen zoals je bent (tot op zekere hoogte), maar jij laat je ook gaan met je wow-en en niet werken aan je lijf na je zwangerschap.
Als je hem terug wilt, moet je er iets voor doen..laat hem zien wie je bent....aantrekkelijk, zelfstandig, actief.
En vraag hem gewoon om duidelijkheid...
Ten eerste zou ik idd achter die pc vandaan kruipen, wow even deleten en aan jezelf gaan werken. Ga naar buiten, zoek contacten. Laat je vriend zien dat je een zelfstandige leuke vrouw bent. Je moet er zelf ook moeite voor doen.
Ik snap die reactie van je vriend wel over die patat enzo. Je blijft maar zeuren over die vriendin.
Je kunt twee dingen doen..of hem vertrouwen als hij zegt dat hij niets met haar heeft,of hem niet vertrouwen en het gewoon uitmaken. Twee keuzes, meer zijn er niet.
Als laatste vind ik je mening over die vriendin van hem buitengewoon aanmatigend. Wat is aantrekkelijk? Misschien vind hij haar wel erg leuk....aantrekkelijk is een subjectief begrip.
Hij bent aardig wat kilo's aangekomen....ben jij nog aantrekkelijk voor hem?
Ik zeg niet dat je je koste wat het kost aan moet passen aan je partner, want men moet je nemen zoals je bent (tot op zekere hoogte), maar jij laat je ook gaan met je wow-en en niet werken aan je lijf na je zwangerschap.
Als je hem terug wilt, moet je er iets voor doen..laat hem zien wie je bent....aantrekkelijk, zelfstandig, actief.
En vraag hem gewoon om duidelijkheid...
donderdag 23 oktober 2008 om 12:28
Lieve meid,
Ga eens heel gauw weg bij deze eikel, hij gaat gewoon vreemd (geen 99 maar 100% zeker) en gebruikt jou gewoon!!
Je verdient meer dan dat, ga lekker door zoals je nu bezig bent, heel knap van je. En als je straks een ECHT leuke vent tegenkomt, zul je je voor je kop slaan dat je ooit met hem iets bent begonnen. (behalve dan om die kleine natuurlijk)\
Succes ermee, want je zal het nodig hebben!!!
Ga eens heel gauw weg bij deze eikel, hij gaat gewoon vreemd (geen 99 maar 100% zeker) en gebruikt jou gewoon!!
Je verdient meer dan dat, ga lekker door zoals je nu bezig bent, heel knap van je. En als je straks een ECHT leuke vent tegenkomt, zul je je voor je kop slaan dat je ooit met hem iets bent begonnen. (behalve dan om die kleine natuurlijk)\
Succes ermee, want je zal het nodig hebben!!!
donderdag 23 oktober 2008 om 12:29
op dit moment ben ik op het werk, mijn zoontje is bij kinderdagverblijf.
hij zal mij een smsje sturen zovan: ik ga de kleine halen.
wat het werk betreft: hij wil nu even flink werken dat hij genoeg geld heb om een huur voor te staan met geld,
want op dit moment hangt hij aan een zijde draadje op het werk, en het werk wat hij doet is niet altijd daar zegmaar.
hij werkt op de haven, en er is pas werk als er een boot is,... zo niet dan niet.. soms is er een week geen werk soms 2 weken lang dubbeldiensten.
en mjah over mijn gewicht.. ik wou het altijd kwijt eigelijk...
moet zeggen hij weegt nu ook 115 ipv 90 wat hij eerst woog...
maar ik heb hier geen problemen mee.
ik vind mijzelf steeds mooier worden, en dat doet mij veel meer zelfvertrouwen op.
ik durfde niet meer naar oude vrienden toe die mij kende als mooie slanke meid.
dat durf ik nu weer wel.
dus uiteindelijk heeft dat afvallen mij wel geholpen hoor.
het liefste wil ik met hem praten, feit is alleen.
hij wil mij niet zien en neemt telefoon niet op.
ik bedenk me zelf gewoon dat ik gewoon doorga met mijn leven.
ik ben uit eindelijk nog jong, en heb nog heel veel voor me,
het liefste deel ik die met hem. maar wil hij dat niet dan niet.
ik wil gewoon mijn werk doen en mijn dingen gaan leren. en dit weekend met vrienden weg.
en verder zie ik wel of hij behoefte heb aan contact..
enige wat ik weet is dat hij nu alleen thuis is, en zeer treurig aan het doen is... en ik hoop dat ie dan uiteindelijk beseft, dat het misschien wel logish is dat ik ga twijfelen aan hem en haar...
want als de rollen andersom zouden zijn.. ik zou hem zijn en hij mij... dan zou hij gif spuwen als ik bij een ander sliep ookal is het op de bank!
en al helemaal als ik daarover zou liegen.
verder hoop ik eigenlijk dat hij mij gaat missen en gaat inzien dat ik hard bezig ben om onze relatie te redden...
zijn moeder en zijn broer die hebben goede invloed op hem.. en die zeggen ook dat hij in zun handen mag knijpen met mij..
een andere meid had misschien al weggeweest.
hij wou overigens vroeger nooit een kind!
maar hij heeft toch zelf gekozen voor ons kind.
toen ik zwanger was heb ik gevraagt wat hij wou en heb een week gegeven om te kijken of hij het zeker wou..
ik zou nooit een kind op de wereld zetten als ik zou weten dat de situatie waarin in kom op dat moment niet goed zou zijn.
ik vecht hard voor mijn kind.
om alles goed en pijnlijk mogelijk te laten verlopen!
hij zal mij een smsje sturen zovan: ik ga de kleine halen.
wat het werk betreft: hij wil nu even flink werken dat hij genoeg geld heb om een huur voor te staan met geld,
want op dit moment hangt hij aan een zijde draadje op het werk, en het werk wat hij doet is niet altijd daar zegmaar.
hij werkt op de haven, en er is pas werk als er een boot is,... zo niet dan niet.. soms is er een week geen werk soms 2 weken lang dubbeldiensten.
en mjah over mijn gewicht.. ik wou het altijd kwijt eigelijk...
moet zeggen hij weegt nu ook 115 ipv 90 wat hij eerst woog...
maar ik heb hier geen problemen mee.
ik vind mijzelf steeds mooier worden, en dat doet mij veel meer zelfvertrouwen op.
ik durfde niet meer naar oude vrienden toe die mij kende als mooie slanke meid.
dat durf ik nu weer wel.
dus uiteindelijk heeft dat afvallen mij wel geholpen hoor.
het liefste wil ik met hem praten, feit is alleen.
hij wil mij niet zien en neemt telefoon niet op.
ik bedenk me zelf gewoon dat ik gewoon doorga met mijn leven.
ik ben uit eindelijk nog jong, en heb nog heel veel voor me,
het liefste deel ik die met hem. maar wil hij dat niet dan niet.
ik wil gewoon mijn werk doen en mijn dingen gaan leren. en dit weekend met vrienden weg.
en verder zie ik wel of hij behoefte heb aan contact..
enige wat ik weet is dat hij nu alleen thuis is, en zeer treurig aan het doen is... en ik hoop dat ie dan uiteindelijk beseft, dat het misschien wel logish is dat ik ga twijfelen aan hem en haar...
want als de rollen andersom zouden zijn.. ik zou hem zijn en hij mij... dan zou hij gif spuwen als ik bij een ander sliep ookal is het op de bank!
en al helemaal als ik daarover zou liegen.
verder hoop ik eigenlijk dat hij mij gaat missen en gaat inzien dat ik hard bezig ben om onze relatie te redden...
zijn moeder en zijn broer die hebben goede invloed op hem.. en die zeggen ook dat hij in zun handen mag knijpen met mij..
een andere meid had misschien al weggeweest.
hij wou overigens vroeger nooit een kind!
maar hij heeft toch zelf gekozen voor ons kind.
toen ik zwanger was heb ik gevraagt wat hij wou en heb een week gegeven om te kijken of hij het zeker wou..
ik zou nooit een kind op de wereld zetten als ik zou weten dat de situatie waarin in kom op dat moment niet goed zou zijn.
ik vecht hard voor mijn kind.
om alles goed en pijnlijk mogelijk te laten verlopen!
