Relaties
alle pijlers
Ik wil geen hoop meer hebben...
zondag 15 februari 2009 om 17:51
Anderhalve maand heb ik gehoopt dat het toch nog goed zou komen. Ik ben echt veranderd, en ik hoopte dat dat voor hem reden zou zijn om weer verder te gaan. Ik heb nergens van genoten, en pas vorige week ging het wat beter, toen ik eigenlijk kwaad op hem was omdat het maar niet tot een afspraak kwam. Nu hebben we dan toch eindelijk gepraat, en het was zo ontzettend moeilijk om hem weer te zien. Ik heb dit nog nooit voor iemand gevoeld. Alles zit goed tussen ons alleen in het prille begin van onze relatie heb ik een stomme fout gemaakt. En voor hem is er te veel gebeurd om nu nog door te gaan. Ik weet dat het voor mij beter is om me nu even op mezelf te richten, maar het doet zo veel pijn. Ergens denk ik dat we zeker nog wel een kans maken, maar niet nu, en ook niet morgen. Misschien over een half jaar of een jaar....te ver weg om op te gaan wachten. Ik wil me de komende tijd gewoon op mezelf richten, maar het doet zoveel pijn. Ik heb echt het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben kwijt geraakt, degene met wie ik oud wilde worden. Ik heb hier ontzettend veel van geleerd en ben er een stuk sterker van geworden, maar wel tegen een hoge prijs. Ik wil er nu gewoon niet meer mee bezig zijn, maar het blijft me maar achtervolgen..... Het maakt me kapot en ik weet echt niet meer wat ik moet doen!
zondag 15 februari 2009 om 18:05
Eerst even rustig ademhalen, geloof ik. En je eigen post nog even teruglezen.
Je bent in anderhalve maand veranderd:
Dat is heel fijn voor jou, maar ik denk voor hem ongeloofwaardig. Niemand veranderd in anderhalve maand.
Je hebt nog nooit zoiets voor iemand gevoeld:
Hij voelt niet hetzelfde (meer) voor jou. Dat moet je accepteren, denk ik.
Je hebt een fout gemaakt:
Iedereen maakt fouten. Hij kan je dus niet vergeven. Dat is heel jammer, maar zul je ook moeten accepteren, lijkt me.
Je nu op jezelf richten is een goed plan. Weet je al hoe je dat wilt doen? Want ik krijg toch het idee dat dat niet is wat je echt wilt.
Je denkt dat het ooit goed komt, maar je wilt niet op hem wachten:
Oftewel, je hebt nog wel hoop, maar je wilt geen hoop. Je wilt niet op hem wachten. Waarom zou het nog goedkomen?
Als je iemand kwijt raakt waar je gek op bent of waar je van houdt, doet dat ook pijn. En vooral als je denkt dat het je eigen schuld is (door die fout in het begin.)
Wat is het nu precies wat je van het forum wilt? Ik heb nog wel wat vragen voor jou, om het verhaal helemaal duidelijk te krijgen. Als ik je verhaal lees, is het alsof ik halverwege een boek begin. Ik snap er dus eigenlijk niet zoveel van.
Hoe lang hadden jullie een relatie? Waarin ben jij veranderd? En hoezo ging het pas beter met je toen je kwaad op hem was? Wat is er gebeurd dan? Waarom wil je er niet mee bezig zijn? Waarom denk je dat het nog wel goed komt?
Je bent in anderhalve maand veranderd:
Dat is heel fijn voor jou, maar ik denk voor hem ongeloofwaardig. Niemand veranderd in anderhalve maand.
Je hebt nog nooit zoiets voor iemand gevoeld:
Hij voelt niet hetzelfde (meer) voor jou. Dat moet je accepteren, denk ik.
Je hebt een fout gemaakt:
Iedereen maakt fouten. Hij kan je dus niet vergeven. Dat is heel jammer, maar zul je ook moeten accepteren, lijkt me.
Je nu op jezelf richten is een goed plan. Weet je al hoe je dat wilt doen? Want ik krijg toch het idee dat dat niet is wat je echt wilt.
Je denkt dat het ooit goed komt, maar je wilt niet op hem wachten:
Oftewel, je hebt nog wel hoop, maar je wilt geen hoop. Je wilt niet op hem wachten. Waarom zou het nog goedkomen?
Als je iemand kwijt raakt waar je gek op bent of waar je van houdt, doet dat ook pijn. En vooral als je denkt dat het je eigen schuld is (door die fout in het begin.)
Wat is het nu precies wat je van het forum wilt? Ik heb nog wel wat vragen voor jou, om het verhaal helemaal duidelijk te krijgen. Als ik je verhaal lees, is het alsof ik halverwege een boek begin. Ik snap er dus eigenlijk niet zoveel van.
Hoe lang hadden jullie een relatie? Waarin ben jij veranderd? En hoezo ging het pas beter met je toen je kwaad op hem was? Wat is er gebeurd dan? Waarom wil je er niet mee bezig zijn? Waarom denk je dat het nog wel goed komt?
zondag 15 februari 2009 om 18:14
Hm, wilde t kort houden want het is zo'n lang verhaal, maar het is inderdaad nogal onduidelijk zo.
Ik heb hem in het buitenland ontmoet, we hebben daar een aantal dagen een leuke tijd gehad en het gevoel zat goed, ik had nog wel mn twijfels bij een aantal dingen. Daarna hebben we elkaar een maand niet gezien omdat hij terug ging naar Nederland en ik niet. We hebben wel heel veel contact gehouden maar in die tijd ben ik ook met iemand anders naar bed geweest, wat een stuk minder betekende.
Toen ik terug kwam heb ik de eerste weer ontmoet en t ging steeds beter, en we kregen een relatie. Toen begon ik me ook schuldig te voelen over wat er nog meer gebeurd was, maar ik heb besloten om dit niet te vertellen. Toen hij er naar vroeg heb ik wel eerlijk antwoord gegeven en uiteindelijk was dit voor hem een reden om er een punt achter te zetten.
Ik ben er achter gekomen dat ik alle aandacht die ik kreeg erg interessant vond en daardoor zomaar met mannen naar bed ging, terwijl ik hier eigenlijk niet echt plezier aan beleefde. Ook kreeg ik hierdoor te snel relaties terwijl er eigenlijk niet echt een basis voor was. Gebeurd, kan er niks meer aan doen, maar dit wil ik niet meer.
In het verleden ging ik na het beeindigen van een relatie heel hard op zoek naar vervanging, nu heb ik deze behoefte totaal niet meer omdat ik weet dat ik er uiteindelijk alleen maar onzekerder door word. Dat is voor mij dus wel een teken dat ik echt veranderd ben, want het zou vroeger voor mij de makkelijkste oplossing zijn.
Ik weet dat ik moet accepteren dat het nu over is, maar ergens wil ik dat niet omdat ik nog niet goed kan accepteren dat het voorbij is. Het zou goed voor me zijn om de komende tijd vrijgezel te zijn en er helemaal niet mee bezig te zijn.
Hij wil nog wel blijven afspreken en dan kijken of het gevoel nog weer terug komt, maar heeft ook heel duidelijk gezegd dat hij daar op dit moment helemaal geen behoefte aan heeft. Ik denk dus dat ik daar voorlopig niet op hoef te rekenen. Ik wil wel vrienden blijven, want het is gewoon heel waardevol voor me. Ik denk dat hij zich op dit moment gewoon afgesloten heeft voor wat er nog tussen ons is, want gevoelens zijn er wel, en daardoor houdt het nu gewoon even op. Ik weet dus dat ik niks moet verwachten.
Ik denk dat deze maand doorkomen nog wel lastig is, volgende maand ga ik aan een uitdagende stage beginnen dus ik hoop dat dat wat afleiding brengt. Ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen maar ook dan blijft het moeilijk. Soms ben ik ook gewoon een groot chagarijn, bah!
Ik heb hem in het buitenland ontmoet, we hebben daar een aantal dagen een leuke tijd gehad en het gevoel zat goed, ik had nog wel mn twijfels bij een aantal dingen. Daarna hebben we elkaar een maand niet gezien omdat hij terug ging naar Nederland en ik niet. We hebben wel heel veel contact gehouden maar in die tijd ben ik ook met iemand anders naar bed geweest, wat een stuk minder betekende.
Toen ik terug kwam heb ik de eerste weer ontmoet en t ging steeds beter, en we kregen een relatie. Toen begon ik me ook schuldig te voelen over wat er nog meer gebeurd was, maar ik heb besloten om dit niet te vertellen. Toen hij er naar vroeg heb ik wel eerlijk antwoord gegeven en uiteindelijk was dit voor hem een reden om er een punt achter te zetten.
Ik ben er achter gekomen dat ik alle aandacht die ik kreeg erg interessant vond en daardoor zomaar met mannen naar bed ging, terwijl ik hier eigenlijk niet echt plezier aan beleefde. Ook kreeg ik hierdoor te snel relaties terwijl er eigenlijk niet echt een basis voor was. Gebeurd, kan er niks meer aan doen, maar dit wil ik niet meer.
In het verleden ging ik na het beeindigen van een relatie heel hard op zoek naar vervanging, nu heb ik deze behoefte totaal niet meer omdat ik weet dat ik er uiteindelijk alleen maar onzekerder door word. Dat is voor mij dus wel een teken dat ik echt veranderd ben, want het zou vroeger voor mij de makkelijkste oplossing zijn.
Ik weet dat ik moet accepteren dat het nu over is, maar ergens wil ik dat niet omdat ik nog niet goed kan accepteren dat het voorbij is. Het zou goed voor me zijn om de komende tijd vrijgezel te zijn en er helemaal niet mee bezig te zijn.
Hij wil nog wel blijven afspreken en dan kijken of het gevoel nog weer terug komt, maar heeft ook heel duidelijk gezegd dat hij daar op dit moment helemaal geen behoefte aan heeft. Ik denk dus dat ik daar voorlopig niet op hoef te rekenen. Ik wil wel vrienden blijven, want het is gewoon heel waardevol voor me. Ik denk dat hij zich op dit moment gewoon afgesloten heeft voor wat er nog tussen ons is, want gevoelens zijn er wel, en daardoor houdt het nu gewoon even op. Ik weet dus dat ik niks moet verwachten.
Ik denk dat deze maand doorkomen nog wel lastig is, volgende maand ga ik aan een uitdagende stage beginnen dus ik hoop dat dat wat afleiding brengt. Ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen maar ook dan blijft het moeilijk. Soms ben ik ook gewoon een groot chagarijn, bah!
zondag 15 februari 2009 om 18:32
Hi W,
Ik herken een stuk uit je verhaal over dat hoop blijven houden. Iemand verliezen waarmee je een toekomts wilt opbouwen is verschrikkelijk pijnlijk. Ik zit er namelijk ook nog middenin. Maar zolang je niet accepteert kom je echt niet verder en blijft het pijn doen. Die hoop he? Dat moet je echt uit je hoofd zetten! Denk maar, het kan nu niet, en als we bij elkaar horen komen we wel weer bij elkaar maar leg daar niet je focus op! Maar hoe moet je accepteren dan? Accepteren dat het NU niet mogelijk is. Het is wat het is. Wat je ook doet, zegt of wil, het blijft wat het is!
Accepteer het feit dat hij niet met je verder wil. Accepteren is je eerste stap en de rest volgt wel...Of het nou goed komt tussen jullie of niet...denk aan jezelf, want jij bent het belangrijkste, niet hij. Zet jezelf op de eerste plaats en blijf realistisch. Gun jezelf geluk want hij kan dat jou nu niet geven en bedenk waarom je nog hoop hebt. Waarom wil je iemand die jou niet wilt (en wilt vergeven)? Je verdient toch het beste?
Ik heb veel gepraat met mijn vriendinnen en het contact met mijn ex is volledig verbroken en dat helpt echt. Zo verdwijnt hij langzaam aan mijn leven en ik heb mezelf er zelfs op betrapt dat ik niet meer huil en hij niet meer het eerste is waaraan ik denk als ik 's ochtends opsta. Liefdesverdriet is zo klote en als je hoop hebt blijft het zo. Geloof me, accepteer en de rest volgt wel. Je gaat je echt beter voelen en hij+gevoelens verdwijnen naar de achtergrond. Denk gewoon aan jezelf!
Beetje warrig geschreven geloof ik, maar ik hoop dat je er wat aan hebt! Heel veel sterkte
Ik herken een stuk uit je verhaal over dat hoop blijven houden. Iemand verliezen waarmee je een toekomts wilt opbouwen is verschrikkelijk pijnlijk. Ik zit er namelijk ook nog middenin. Maar zolang je niet accepteert kom je echt niet verder en blijft het pijn doen. Die hoop he? Dat moet je echt uit je hoofd zetten! Denk maar, het kan nu niet, en als we bij elkaar horen komen we wel weer bij elkaar maar leg daar niet je focus op! Maar hoe moet je accepteren dan? Accepteren dat het NU niet mogelijk is. Het is wat het is. Wat je ook doet, zegt of wil, het blijft wat het is!
Accepteer het feit dat hij niet met je verder wil. Accepteren is je eerste stap en de rest volgt wel...Of het nou goed komt tussen jullie of niet...denk aan jezelf, want jij bent het belangrijkste, niet hij. Zet jezelf op de eerste plaats en blijf realistisch. Gun jezelf geluk want hij kan dat jou nu niet geven en bedenk waarom je nog hoop hebt. Waarom wil je iemand die jou niet wilt (en wilt vergeven)? Je verdient toch het beste?
Ik heb veel gepraat met mijn vriendinnen en het contact met mijn ex is volledig verbroken en dat helpt echt. Zo verdwijnt hij langzaam aan mijn leven en ik heb mezelf er zelfs op betrapt dat ik niet meer huil en hij niet meer het eerste is waaraan ik denk als ik 's ochtends opsta. Liefdesverdriet is zo klote en als je hoop hebt blijft het zo. Geloof me, accepteer en de rest volgt wel. Je gaat je echt beter voelen en hij+gevoelens verdwijnen naar de achtergrond. Denk gewoon aan jezelf!
Beetje warrig geschreven geloof ik, maar ik hoop dat je er wat aan hebt! Heel veel sterkte
zondag 15 februari 2009 om 20:04
Okee, is een stuk duidelijker nu.
Maar dan nog de vraag: wat verwacht je van ons? Advies of gewoon van je afschrijven of mensen met de zelfde ervaring?
En heb ik nog een vraag. Je schrijft dat je altijd direct op zoek naar vervanging ging of dat je zomaar relaties aanging zonder dat je daar echt de behoefte aan had. Waarom denk je dat je dat bij hem niet doet? Wat maakt hem anders dan die andere mannen? Want je geeft aan dat je zelf ook nog wel twijfels had (en daarom denk ik met een ander naar bed bent geweest.)
Ik denk als jij je echt op jezelf wilt richten en als je het beter vindt om vrijgezel te zijn, dat je ook beter geen contact met hem kunt houden/hebben. Want dan richt je je toch op hem en jullie eventuele vriendschap en/of relatie.
Maar dan nog de vraag: wat verwacht je van ons? Advies of gewoon van je afschrijven of mensen met de zelfde ervaring?
En heb ik nog een vraag. Je schrijft dat je altijd direct op zoek naar vervanging ging of dat je zomaar relaties aanging zonder dat je daar echt de behoefte aan had. Waarom denk je dat je dat bij hem niet doet? Wat maakt hem anders dan die andere mannen? Want je geeft aan dat je zelf ook nog wel twijfels had (en daarom denk ik met een ander naar bed bent geweest.)
Ik denk als jij je echt op jezelf wilt richten en als je het beter vindt om vrijgezel te zijn, dat je ook beter geen contact met hem kunt houden/hebben. Want dan richt je je toch op hem en jullie eventuele vriendschap en/of relatie.
zondag 15 februari 2009 om 20:24
Jij bent met een ander naar bed geweest en in de afgelopen anderhalve maand ben je zo erg veranderd dat je dit nooit meer zult doen en hij wil je niet meer. Dat zijn de feiten toch?
Maar als ik het me goed herinner hadden jullie geen relatie toen je met een ander het bed in dook en waren dat zijn zaken dus helemaal niet? Als ik het me goed herinner wil hij gewoon niet meer en was dit een perfect excuus om jullie contact te stoppen. Als ik het me goed herinner wil jij je op jezelf richten en heb je dat nog niet gedaan?
Wat ga je zelf actief doen om hem te vergeten, want je klampt je nu nog steeds vast aan hem, aan je hoop.
Daarnaast waren jullie pas heel kort samen en zul je echt wel meer voor een ander gaan voelen, ooit. Nadat je je een tijd écht op jezelf hebt gericht. Ja toch!
Maar als ik het me goed herinner hadden jullie geen relatie toen je met een ander het bed in dook en waren dat zijn zaken dus helemaal niet? Als ik het me goed herinner wil hij gewoon niet meer en was dit een perfect excuus om jullie contact te stoppen. Als ik het me goed herinner wil jij je op jezelf richten en heb je dat nog niet gedaan?
Wat ga je zelf actief doen om hem te vergeten, want je klampt je nu nog steeds vast aan hem, aan je hoop.
Daarnaast waren jullie pas heel kort samen en zul je echt wel meer voor een ander gaan voelen, ooit. Nadat je je een tijd écht op jezelf hebt gericht. Ja toch!
zondag 15 februari 2009 om 21:58
Hey S! Dank je voor je berichtje, fijn om wat herkenning te lezen! Bij mij lukt het zinnen verzetten vaak helemaal niet, als ik met vriendinnen afspreek denk ik er toch constant aan! Maar hopelijk gaat het over een tijdje beter.
Doel van dit topic was ook om te kijken hoe anderen met dit soort dingen omgaan. Kan jullie moeilijk om advies gaan vragen want denk dat er niet zoveel over te zeggen is.
@ Marianne; die twijfels gingen niet zozeer over mijn gevoel maar meer over het feit dat hij jonger is dan ik, en bijbehorende verschillen. Maar later bleek dat dit geen probleem vormde. Het is anders, omdat er slechts twee keren zijn geweest dat ik een relatie is begonnen met iemand die ik zeg maar heb uitgekozen. Normaal kreeg ik de aandacht en werd ik daar zeg maar verliefd op, nu was er eerst het gevoel en dat was gelukkig wederzijds, en toen kwam de aandacht. Met die ander was overigens een aantal jaren geleden en dit is nooit iets geworden omdat het een best wel onmogelijke relatie was. Ik denk alleen wel dat het voor mezelf goed zal zijn om een tijd alleen te zijn, omdat ik zo aan mezelf kan ¡¥bewijzen¡¦ dat ik het niet nodig heb om iemand te hebben. Nu heb ik daar verder ook niet zo¡¦n behoefte aan dus dat zal wel goed komen.
@ Madhe; ja ik heb me dat ook afgevraagd, ik zou het zelf niet hierom uitmaken. Maar hij gaf aan dat het volgens hem ook heel goed zat tussen ons. We hebben het er uitgebreid over gehad en voor hem is het heel moeilijk te begrijpen waarom ik toen nog met iemand anders ben gegaan, omdat hij zelf nooit met iemand naar bed gaat waar hij geen relatie mee heeft. Ik ben wat dat betreft wel wat meer gewend vanuit mijn vrienden- en kennissenkring. Maar ik denk dat het feit dat ik me er zelf schuldig over voelde wel veel zegt; het was niet dat ik dacht dat ik niks verkeerd had gedaan. Het is een grijs gebied, maar ik heb het misschien teveel goed gepraat voor mezelf. Hij is op zich nooit op zoek geweest naar een relatie maar werd gewoon verliefd. Ik denk dat voor hem het mooie sprookje een beetje over is en dat dat voor hem reden is om er niet mee door te gaan, omdat er teveel tussen zit. En je hebt gelijk dat het nog maar heel kort was, en ergens weet ik ook wel dat er wel een ander zal komen ļ Het voelde alleen wel heel erg goed met hem, hij voelde me perfect aan.
Het zou misschien inderdaad beter voor me zijn om geen contact meer te hebben, maar ik wil die vriendschap gewoon nog niet kwijt. Ik wil me er alleen niet meer zo op focussen.
Doel van dit topic was ook om te kijken hoe anderen met dit soort dingen omgaan. Kan jullie moeilijk om advies gaan vragen want denk dat er niet zoveel over te zeggen is.
@ Marianne; die twijfels gingen niet zozeer over mijn gevoel maar meer over het feit dat hij jonger is dan ik, en bijbehorende verschillen. Maar later bleek dat dit geen probleem vormde. Het is anders, omdat er slechts twee keren zijn geweest dat ik een relatie is begonnen met iemand die ik zeg maar heb uitgekozen. Normaal kreeg ik de aandacht en werd ik daar zeg maar verliefd op, nu was er eerst het gevoel en dat was gelukkig wederzijds, en toen kwam de aandacht. Met die ander was overigens een aantal jaren geleden en dit is nooit iets geworden omdat het een best wel onmogelijke relatie was. Ik denk alleen wel dat het voor mezelf goed zal zijn om een tijd alleen te zijn, omdat ik zo aan mezelf kan ¡¥bewijzen¡¦ dat ik het niet nodig heb om iemand te hebben. Nu heb ik daar verder ook niet zo¡¦n behoefte aan dus dat zal wel goed komen.
@ Madhe; ja ik heb me dat ook afgevraagd, ik zou het zelf niet hierom uitmaken. Maar hij gaf aan dat het volgens hem ook heel goed zat tussen ons. We hebben het er uitgebreid over gehad en voor hem is het heel moeilijk te begrijpen waarom ik toen nog met iemand anders ben gegaan, omdat hij zelf nooit met iemand naar bed gaat waar hij geen relatie mee heeft. Ik ben wat dat betreft wel wat meer gewend vanuit mijn vrienden- en kennissenkring. Maar ik denk dat het feit dat ik me er zelf schuldig over voelde wel veel zegt; het was niet dat ik dacht dat ik niks verkeerd had gedaan. Het is een grijs gebied, maar ik heb het misschien teveel goed gepraat voor mezelf. Hij is op zich nooit op zoek geweest naar een relatie maar werd gewoon verliefd. Ik denk dat voor hem het mooie sprookje een beetje over is en dat dat voor hem reden is om er niet mee door te gaan, omdat er teveel tussen zit. En je hebt gelijk dat het nog maar heel kort was, en ergens weet ik ook wel dat er wel een ander zal komen ļ Het voelde alleen wel heel erg goed met hem, hij voelde me perfect aan.
Het zou misschien inderdaad beter voor me zijn om geen contact meer te hebben, maar ik wil die vriendschap gewoon nog niet kwijt. Ik wil me er alleen niet meer zo op focussen.
zondag 15 februari 2009 om 22:15
Vriendschap werkt niet als er een van de twee personen nog aan het worstelen is met gevoelens. Raak eerst over hem heen, misschien wil je dan niet eens meer vrienden zijn.
Met mijn tekst bedoelde ik niet te vragen hoe hij zich voelde, maar om duidelijk te maken dat hij niet meer wil. Hoop heeft geen zin. Hij gebruikt een bagger excuus of is gewoon niet toe aan een volwassen relatie. Hierop wachten heeft geen zin.
Dus.. wat ga jij effectief doen om hem te vergeten en je hoop kwijt te raken?
Met mijn tekst bedoelde ik niet te vragen hoe hij zich voelde, maar om duidelijk te maken dat hij niet meer wil. Hoop heeft geen zin. Hij gebruikt een bagger excuus of is gewoon niet toe aan een volwassen relatie. Hierop wachten heeft geen zin.
Dus.. wat ga jij effectief doen om hem te vergeten en je hoop kwijt te raken?
zondag 15 februari 2009 om 22:18
quote:Watchamacallit schreef op 15 februari 2009 @ 17:51:
Anderhalve maand heb ik gehoopt dat het toch nog goed zou komen. Ik ben echt veranderd, en ik hoopte dat dat voor hem reden zou zijn om weer verder te gaan. Ik heb nergens van genoten, en pas vorige week ging het wat beter, toen ik eigenlijk kwaad op hem was omdat het maar niet tot een afspraak kwam. Nu hebben we dan toch eindelijk gepraat, en het was zo ontzettend moeilijk om hem weer te zien. Ik heb dit nog nooit voor iemand gevoeld. Alles zit goed tussen ons alleen in het prille begin van onze relatie heb ik een stomme fout gemaakt. En voor hem is er te veel gebeurd om nu nog door te gaan. Ik weet dat het voor mij beter is om me nu even op mezelf te richten, maar het doet zo veel pijn. Ergens denk ik dat we zeker nog wel een kans maken, maar niet nu, en ook niet morgen. Misschien over een half jaar of een jaar....te ver weg om op te gaan wachten. Ik wil me de komende tijd gewoon op mezelf richten, maar het doet zoveel pijn. Ik heb echt het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben kwijt geraakt, degene met wie ik oud wilde worden. Ik heb hier ontzettend veel van geleerd en ben er een stuk sterker van geworden, maar wel tegen een hoge prijs. Ik wil er nu gewoon niet meer mee bezig zijn, maar het blijft me maar achtervolgen..... Het maakt me kapot en ik weet echt niet meer wat ik moet doen!Zolang je je hierop blijft richten, op hém blijft richten en hieraan blijft denken laat dit je niet los. Je zegt dat het je kapot maakt, dat het je achtervolgt, maar dat komt alleen maar omdat jij dat toelaat. Stop daarmee, dan zul je zien dat het steeds makkelijker wordt.
Anderhalve maand heb ik gehoopt dat het toch nog goed zou komen. Ik ben echt veranderd, en ik hoopte dat dat voor hem reden zou zijn om weer verder te gaan. Ik heb nergens van genoten, en pas vorige week ging het wat beter, toen ik eigenlijk kwaad op hem was omdat het maar niet tot een afspraak kwam. Nu hebben we dan toch eindelijk gepraat, en het was zo ontzettend moeilijk om hem weer te zien. Ik heb dit nog nooit voor iemand gevoeld. Alles zit goed tussen ons alleen in het prille begin van onze relatie heb ik een stomme fout gemaakt. En voor hem is er te veel gebeurd om nu nog door te gaan. Ik weet dat het voor mij beter is om me nu even op mezelf te richten, maar het doet zo veel pijn. Ergens denk ik dat we zeker nog wel een kans maken, maar niet nu, en ook niet morgen. Misschien over een half jaar of een jaar....te ver weg om op te gaan wachten. Ik wil me de komende tijd gewoon op mezelf richten, maar het doet zoveel pijn. Ik heb echt het gevoel dat ik iets heel belangrijks ben kwijt geraakt, degene met wie ik oud wilde worden. Ik heb hier ontzettend veel van geleerd en ben er een stuk sterker van geworden, maar wel tegen een hoge prijs. Ik wil er nu gewoon niet meer mee bezig zijn, maar het blijft me maar achtervolgen..... Het maakt me kapot en ik weet echt niet meer wat ik moet doen!Zolang je je hierop blijft richten, op hém blijft richten en hieraan blijft denken laat dit je niet los. Je zegt dat het je kapot maakt, dat het je achtervolgt, maar dat komt alleen maar omdat jij dat toelaat. Stop daarmee, dan zul je zien dat het steeds makkelijker wordt.
zondag 15 februari 2009 om 22:44
thanks
het accepteren betekent ook toegeven dat het over is, en dat is toch wel moeilijk! maar ik wil er inderdaad niet in blijven hangen, en er de hele dag mee bezig zijn. Ik heb sowiezo heel veel dingen gedaan de afgelopen tijd, en daar wil ik ook zeker mee door gaan want het leidt lekker af. Ik denk dat ik voor mezelf een soort treur-halfuurtje in ga stellen, en mezelf dat deel van de dag geef om er over na te denken en verdrietig te zijn, en voor de rest gewoon tegen mezelf te zeggen dat het over is en dat ik maar gewoon door moet gaan.
het accepteren betekent ook toegeven dat het over is, en dat is toch wel moeilijk! maar ik wil er inderdaad niet in blijven hangen, en er de hele dag mee bezig zijn. Ik heb sowiezo heel veel dingen gedaan de afgelopen tijd, en daar wil ik ook zeker mee door gaan want het leidt lekker af. Ik denk dat ik voor mezelf een soort treur-halfuurtje in ga stellen, en mezelf dat deel van de dag geef om er over na te denken en verdrietig te zijn, en voor de rest gewoon tegen mezelf te zeggen dat het over is en dat ik maar gewoon door moet gaan.
maandag 16 februari 2009 om 08:57
