Ik word er gek van...

Jeetje Alice, begrijp dat je daar niet heel vrolijk van wordt. Maar nogmaals; wil jij dit wel en op deze manier??? Problemen komen overal wel bij tijd en wijlen voor maar die moet je als "setje" toch samen oplossen? Of er in ieder geval over praten.



Karin, begrijp wat je bedoelt maar ik voel er voor niet mezelf hard opstellen. Hij moet me willen zien/bellen/sms'en om dat hij dat wil en niet omdat hij weet dat ik het graag wil. Geloof absoluut dat mensen daar verschillend over denken (zijn visie versus mijn visie) en dan is het de vraag kom je tot elkaar tot tevredenhied van beiden. ik ben er in mijn geval nog niet uit.



Summer; geniet er maar van!!! Leuk hoor!!!



Meneer heeft me gisteravond weer een bericht gestuurd. Leuk maar (nog) niet overtuigend.

quote:ilse777777 schreef op 15 januari 2009 @ 16:54:



Karin, begrijp wat je bedoelt maar ik voel er voor niet mezelf hard opstellen. Hij moet me willen zien/bellen/sms'en om dat hij dat wil en niet omdat hij weet dat ik het graag wil. Geloof absoluut dat mensen daar verschillend over denken (zijn visie versus mijn visie) en dan is het de vraag kom je tot elkaar tot tevredenhied van beiden. ik ben er in mijn geval nog niet uit.





Meneer heeft me gisteravond weer een bericht gestuurd. Leuk maar (nog) niet overtuigend.



Snap ik, bij mijn vriend is t ook anders omdat hij eerder wel zo was en het dus wel in m zat. Dan nog is het een kwestie van willen maar duidelijk maken dat ik dit niet oké vind, vind ik niets mis mee. Mits het bij diegene hoort en bij diegene past.

Ieders situatie is ook anders natuurlijk. Maar vond wel dat ik het ff duidelijk moest maken waar ik mee zat.



In jou geval kun je hem niets iets vragen wat je niet van hem gezien hebt en waarvan je ook niet weet of het bij hem hoort/pas en of hij zo is.



Wat zou jij wel overtuigend vinden, als hij iets zegt/smst/mailt?

En waar zit bij jou de grens, dat je zegt; nu ga ik verder of nu wachty ik nog eventjes af?

quote:ilse777777 schreef op 15 januari 2009 @ 16:54:

Jeetje Alice, begrijp dat je daar niet heel vrolijk van wordt. Maar nogmaals; wil jij dit wel en op deze manier??? Problemen komen overal wel bij tijd en wijlen voor maar die moet je als "setje" toch samen oplossen? Of er in ieder geval over praten.



Karin, begrijp wat je bedoelt maar ik voel er voor niet mezelf hard opstellen. Hij moet me willen zien/bellen/sms'en om dat hij dat wil en niet omdat hij weet dat ik het graag wil. Geloof absoluut dat mensen daar verschillend over denken (zijn visie versus mijn visie) en dan is het de vraag kom je tot elkaar tot tevredenhied van beiden. ik ben er in mijn geval nog niet uit.



Summer; geniet er maar van!!! Leuk hoor!!!



Meneer heeft me gisteravond weer een bericht gestuurd. Leuk maar (nog) niet overtuigend.



Ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat je iemand niet moet proberen te veranderen. Hij is altijd alleen geweest, nooit een lange relatie gehad, veel gereisd en heeft in verschillende landen gewoond. Hij is dus heel erg gewend om zijn eigen boontjes te doppen, zijn eigen problemen op te lossen.



Ik ben lang getrouwd geweest, heb twee kinderen, familie en vrienden wonen allemaal redelijk in de buurt, waardoor ik meer gewend ben om dingen samen te doen, te overleggen, voor anderen klaar te staan en indien nodig even mijn hart uitstorten of advies vragen van de mensen om me heen.



Het is dus eigenlijk best wel een lastige relatie. We wonen niet samen, is ook nog lang niet aan de orde, en we leven allebei redelijk ons eigen leven. Ben er inmiddels aan gewend dat hij niet zo'n beller/sms'er is, maarja, nu er belangrijke beslissingen genomen worden die voor hem moeilijk zijn, lijkt hij niet te snappen dat dat voor mij ook moeilijk is en dat ik er wél behoefte aan heb om dat te delen en erover te praten.



Ik heb echt 100% v ertrouwen in zijn liefde voor mij en andersom, maar er moet nog veel gepraat worden als hij terug is. Wanneer dat dan ook is...



Afgelopen weekend ben ik ook nog gevallen op het ijs en heb rugwervelfractuur en gekneusd stuitje en nogal wat pijn, dus daar word ik ook niet echt vrolijk van....



Ik ga nu de rest van dit topic eens even lezen, want ik ben een beetje heel erg met mijn eigen verhaal bezig. Eens kijken of ik nog wijze woorden heb voor iemand anders

Nee hoor, geen wijze woorden hier. Maar het lijkt erop dat de rode draad in het verhaal wel is dat 'wij vrouwen' (even generaliseren) meer behoefte hebben aan contact, aandacht, bevestiging en duidelijkheid. En door alle communicatiemiddelen die voorhanden zijn ook verwachten dat dat contact er (dagelijks?) is.



Zou er ook ergens een mannenforum zijn waarop zij van gedachten wisselen hierover? Daar zou ik dan wel eens mee willen lezen...

quote:ilse777777 schreef op 15 januari 2009 @ 16:54:

Hij moet me willen zien/bellen/sms'en om dat hij dat wil en niet omdat hij weet dat ik het graag wil. Geloof absoluut dat mensen daar verschillend over denken (zijn visie versus mijn visie) en dan is het de vraag kom je tot elkaar tot tevredenhied van beiden. ik ben er in mijn geval nog niet uit.







Misschien zit hier het probleem wel. Eigenlijk willen we dat ze bepaalde dingen voor ons doen, maar het hoeft niet meer als ze het doen omdat wij willen dat ze het doen. Dus zeggen we niet wat we willen dat ze doen, waardoor zij het niet doen en wij dus teleurgesteld zijn omdat ze niet uit zichzelf doen wat wij willen dat ze doen. Haha, klinkt aardig ingewikkeld, dus eigenlijk snap ik ook nog wel dat zij ons niet snappen.

Pff, ik snap er zelf ook niks meer van. Als ik wartaal uit ga slaan, blame it on de pijnstillers die ik nu slik!

...Anders ik wel!!!!!

Oké, nog één voorbeeldje dan?

Afgelopen maandag had hij een belangrijk gesprek in Frankrijk over zijn baan en wel/niet in Nederland kunnen blijven werken of wel/niet ontslag krijgen/nemen. Hij zag daar tegenop (dacht ik tussen de regels door te begrijpen) en ik had aan hem gevraagd mij daar maandag over te bellen, zodra hij meer wist. Dat zou hij doen. Ik had hem gevraagd dan na 6 uur te bellen, omdat ik dan thuis was van mijn werk. Om 12 uur 's nachts had hij nog niet gebeld. Ik helemaal chagrijnig weer. Belt hij eindelijk om 1 uur 's nachts. Ik boos. Hij vertelde me dat hij na de gesprekken met een goede vriend uit eten was gegaan (die hij dus al ruim een jaar niet gezien had) en bedacht had dat hij beter even kon bellen als hij weer thuis was en rustig de tijd had. Ik vond dat hij dan op z'n minst even een smsje had kunnen sturen om mij te laten weten dat hij nog uit eten was en later pas zou bellen. Hij was zich werkelijk van geen kwaad bewust en vond het beter om pas te bellen als hij daar rustig de tijd voor had en geen andere mensen om zich heen. Maar hij begreep niet dat ik al vanaf 6 uur zat te wachten op zijn telefoontje.



Hij snapte mijn probleem daarmee niet. Jullie vast wel



En weet je, eigenlijk snap ik het ook wel. Het is al een jaar geleden dat hij daar geweest is, dus voor hem erg leuk om familie en vrienden weer te zien. Ik snap ook dat het dan erg gezellig is om met een goede vriend een hapje te gaan eten en bij te praten. Ik snap ook dat het makkelijker met mij praat als hij rustig thuis is in plaats van ergens in een restaurant in Parijs. Maar had dat even in een kort smsje gemeld: 'gesprek achter de rug, ben nu nog even met goede vriend aan het eten, bel je na 12 uur als ik alleen ben en rustig kan praten'.

Toch???

quote:Bettyyy schreef op 16 januari 2009 @ 12:46:

...Anders ik wel!!!!!haha, ik ben bang dat 'mannenfora' alleen maar gaan over auto's, motoren, voetbal, beleggen, het laatste nieuws en meer van zulk soort zaken

quote:AliceInWonderland schreef op 16 januari 2009 @ 12:55:

Oké, nog één voorbeeldje dan?

Afgelopen maandag had hij een belangrijk gesprek in Frankrijk over zijn baan en wel/niet in Nederland kunnen blijven werken of wel/niet ontslag krijgen/nemen. Hij zag daar tegenop (dacht ik tussen de regels door te begrijpen) en ik had aan hem gevraagd mij daar maandag over te bellen, zodra hij meer wist. Dat zou hij doen. Ik had hem gevraagd dan na 6 uur te bellen, omdat ik dan thuis was van mijn werk. Om 12 uur 's nachts had hij nog niet gebeld. Ik helemaal chagrijnig weer. Belt hij eindelijk om 1 uur 's nachts. Ik boos. Hij vertelde me dat hij na de gesprekken met een goede vriend uit eten was gegaan (die hij dus al ruim een jaar niet gezien had) en bedacht had dat hij beter even kon bellen als hij weer thuis was en rustig de tijd had. Ik vond dat hij dan op z'n minst even een smsje had kunnen sturen om mij te laten weten dat hij nog uit eten was en later pas zou bellen. Hij was zich werkelijk van geen kwaad bewust en vond het beter om pas te bellen als hij daar rustig de tijd voor had en geen andere mensen om zich heen. Maar hij begreep niet dat ik al vanaf 6 uur zat te wachten op zijn telefoontje.



Hij snapte mijn probleem daarmee niet. Jullie vast wel



En weet je, eigenlijk snap ik het ook wel. Het is al een jaar geleden dat hij daar geweest is, dus voor hem erg leuk om familie en vrienden weer te zien. Ik snap ook dat het dan erg gezellig is om met een goede vriend een hapje te gaan eten en bij te praten. Ik snap ook dat het makkelijker met mij praat als hij rustig thuis is in plaats van ergens in een restaurant in Parijs. Maar had dat even in een kort smsje gemeld: 'gesprek achter de rug, ben nu nog even met goede vriend aan het eten, bel je na 12 uur als ik alleen ben en rustig kan praten'.

Toch???



Ik begrijp het wel idd, je hebt nu meer dan 6uren op hem gewacht eigenlijk, om iets waarmee jij HEM wilde steunen en jij wilde er voor hem zijn, maar hij zag de nood er niet van. Natuurlijk is het leuk voor hem dat hij zijn vrienden/fam weer ziet enzo en logisch dat iemand daar dan ook ff mee bezig is.

Maar ikzelf ben er ook voor om ff te smsen/kort bellen om te laten weten dat je iets eventjes niet kunt doen of iets later.

En geef dan een indicatie van hoelaat "ongeveer" dan zit je ook niet te wachten.



Opzich jammer dat hij niet inziet waarom jij het jammer vind, aan de andere kan, als jij iets vergeet of even geen tijd hebt, dan begrijpt hij jou dus ook en hoef je ook niet zo te stressen zegmaar.



maargoed, tijdsafspraken vind ikzelf erg belangrijk, de ander wat minder..

meiden wat doen we onszelf toch ook aan......



Alice de situatie is inderdaad gecompliceerd. Het is maar net hoelang/hoeveel jij aankunt/wilt... ik vind het knap dat je er zo in kan staan. Ik zou hier denk ik niet tegen kunnen.



Karin jij vraagt wanneer het voor mij goed zou zijn; tsja dat is ook moeilijk te zeggen.

Ik krijg nu dus afgelopen woensdag 's ochtends en 's avonds een sms, waren heel minimaal dus is niet genoeg.

Toch was ik er blij mee maar verwacht dan stiekem gister weer een bericht. Dat komt dan niet en dan word ik weer onrustig en ga uiteindelijk vandaag zelf een sms sturen waar ik me weer niet fijn onder voel.

Ik denk dat ik een soort intentieverklaring wil maar dat is waarschijnlijk ook niet reeel.....? Weet het niet zo goed .



Summer hoe is het?

Ja het is ook moeilijk ilse..

Hoe heb je gereageerd op zijn laatste smsje?



Als je een open smsje stuurd is diegene ook weer uitgenodigd om iets terug te sturen maar waarsch doe je dat ook wel..



Wanneer hebben jullie elkaar voor t laatst gezien? Hoe was dat toen en hoe deed hij erna? (of staat dat hier al beschreven?)

quote:ilse777777 schreef op 16 januari 2009 @ 13:35:

meiden wat doen we onszelf toch ook aan......

Ik denk dat je hiermee de spijker op z'n kop slaat

Heb gister goed gepraat met mijn vriend.. wel discussie gehad nog omdat hij aan het mopperen was en ik iets verdrietig omdat ik baal van het gedoe. En dat mopperen erbij over andere dingen (ik wilde svonds douchen en hij wilde vroeg op bed, zegt hij; trek jij je eigen plan etc etc etc) waarover ik niet begrijp dat hij er moeilijk over doet, hij gaat nooit vroeg naar bed en douchen is binnen 10min gebeurd.. dus dat botste een beetje. Maar daarna fijn geknuffeld en vannacht en vanavond heeft hij me vaak verteld hoeveel hij van me houdt en ik me geen zorgen moet maken.

Dat hij wel snapt dat ik me zo voel etc.

1x zei hij dat ik dingen zelf moet oplossen oid wat ik niet pik, je bent samen in een relatie en dit moeten we ook samen oplossen, een middenweg vinden in iets vind ik normaal. Niet dat de één alles maar oplost. Dat werkt niet.



Ik ga dit weekend genieten van hoe het is als we samen zijn en hopen dat als het beter gaat het contact ook beter word.

Ik hou mezelf wel voor dat als onze band niet sterker wordt en ik na een tijd dat het goed gaat nogsteeds geen "wij" gevoel heb, het gewoon niet goed zit.



Ik mis dat gevoel wel, en ik denk dat het grotendeels in het contact zit, heb door de week echt geen idee wat hij doet, waar hij aan denkt etc en ik mis interesse van zijn kant ook. Zo weet hij niet hoe ik me voel en kan hij er dus ook niet voor me zijn als ik bv baal. Natuurlijk kan ik hem bellen dat ik baal van iets op t werk ofzo maar goed, soms is t ook fijn als iemand dat gewoon merkt.

Als hij nu al zo slecht is in contact is dat een teken aan de wand. Zal me niet verbazen dat zijn oude relatie hierdoor ook onder druk heeft gestaan. Mijn theorie is dat de persoon waramee je een relatie hebt wel in staat moet zijn om te communiceren met je op een manier die jij prettig vindt.

Dus elke dag even bellen o.i.d.

Maar, jullie hebben nog niet zo lang iets, dus misschien dat het nog toeneemt naarmate de intimiteit toeneemt?

Oooooooooooooooo help



Ik was een dergelijk onderwerp aan het zoeken, en voila....



Ik heb even snel alles gelezen, en ik heb ook zoiets aan de hand.



Heb vorig jaar een man ontmoet via via, en dat was gewoon gezellig, op een verjaardag, verder niks.

2 Maanden later krijg ik weer via die via de vraag dat hij met mij wil msn-en. Via via heeft echter aan hem laten weten dat ik met hem wou sms-en. Affijn, van het een komt het ander, en sindsdien hebben wij bijna dagelijks contact, op msn en hyves, en soms sms.



Heel gezellig allemaal, en we lachen heel veel, maar er komen ook echt serieuze zaken aan de orde, oa. zijn verleden hij heeft 25 jaar geleden nl. vrouw en kinderen verloren bij een ongeluk.





Toen dit gebeurde zat ik nog in een relatie.

Gaandeweg het jaar hebben we elkaar misschien 10 x gezien, is niks gebeurd, maar was wel gewoon heel gezellig, ook met mijn man en kinderen erbij. Echter omdat (?) we zoveel kontakt hebben gehad, en zo vaak, hebben we elkaar heel goed leren kennen, en weten zo onderhand wel wat we wel en niet leuk vinden etc. etc.



In de zomer ben ik verliefd op hem geworden. Niet op zijn uiterlijk, of wat dan ook, want het is helemaal NIET mijn type.

Maar ik ben gevallen voor zijn humor, zijn manier van doen, zijn levensstijl toch ook wel een beetje, en ga zo maar door.



Liefde is blind??





Mijn relatie is over sinds een paar maanden, en daarna heb ik hem ook van mijn gevoelens verteld.

Hij is daar enorm van geschrokken.............

In eerste instantie er wel in meegegaan, nog niks gebeurd hoor, maar na één week vertelde hij mij dat dit toch niks kon worden, want hij was niet verliefd op mij, was ook helemaal niet op zoek, en hij dacht dat ik gewoon altijd zo spontaan was, had er verder niks achter gezocht, en vond het altijd gewoon heel leuk en gezellig op msn enzo...

Schaamteloos heb ik met hem zitten flirten..... en al die gevoelens werden volgens mij wel beantwoord.



Maar nu zit ik dus met een kater.....



We willen wel vrienden blijven, hebben elkaar daarna ook nog wel gezien, maar ik heb het gevoel dat ik toch iets moois verpest heb; vriendschap....



Hij heeft het erover dat hij mij wel als een echte goede vriendin ziet, maar niet als liefdes-partner.

Hij heeft sowieso al die 25 jaar geen relatie gehad, ivm. de klap van toen.

Hij zegt ook dat zoiets (misschien) nog gaat groeien tussen ons.



Ik ben de kluts kwijt, ben helemaal gek op die jongen.

Maar ik weet ook dat ik het echt heel rustig aan moet doen, wil ik dit een kans geven. En dat wil ik wel.



Maar.... Hoelang moet ik dat laten duren? Als het aan mij lag, hadden we nu al "verkering", maar zo is het dus niet. Volgens hem als we iets op zouden bouwen, dan zou daar eerder een jaar overheen gaan dan 2 dagen...



Ik was zelf ook niet op zoek, maar dit is mij overkomen.

En nou zit ik er maar mooi mee (dus niet...)



Wat moet ik nou......

Vrienden blijven (ja graag), en afwachten of het inderdaad iets wordt, en echt het allemaal van hem uit laten gaan (wat ik hem ook verteld heb). En ook samen wel dingen doen, eens naar de film enzo. Maar voorlopig alleen als (goede) vrienden.

Maar als ik bij hem ben, wil ik toch hem aanraken, hand in hand lopen.... En dat is nu gewoon even (voor hem dan) NIET aan de orde. Hij vindt dat ik veel te snel ga.



Hellup.......

Trixy..



Hefig voor die man dat hij zijn vrouw+kinderen verloren is bij een ongeluk, en dat hij sindsdien geen relatie meer heeft gehad geeft ook erg veel aan. Hij heeft het blijkbaar nooit aangedurfd(??) om weer een relatie te beginnen, bang om weer iemand kwijt te raken.



Misschien was die vriendschap met jou als getrouwde vrouw wel veilig, jij was getrouwd dus kon er niets "gebeuren" maar toch had hij een maatje (wat je kunt zien in een levenspartner) en vond hij dat al prettig genoeg omdat hij zich niet op die manier hoefde te hechten.



Ik schets ook maar een situatie wat in me opkomt maar kan het me wel voorstellen in zijn situatie.



Verder kun je wel jaren blijven wachten maar een man die aangeeft dat hij geen relatie wil meent dit ook, dat het kan groeien, kan altijd.. opties openhouden kan ook zijn om jou niet te kwetsen(?)



Waarom is je relatie met je ex uitgegaan? Vanwege jou verliefdheid of had dat andere redenen?

Hoi Karin,



De relatie met mijn ex is uitgegaan vanwege zijn gedrag, daar stoorde ik mij al jaren aan, maar ja, je hebt toch kinderen samen...... en ik was nog niet zover om DE beslissing te nemen.

Die verliefdheid heeft de beslissing wel bespoedigd denkik, maar heeft niet DE doorslag gegeven, nogmaals, ik was zijn gedrag ZO zat.....



Maar DE vraag die ik eigenlijk wil stellen (en daar kan natuurlijk niemand antwoord opgeven...) kun je na zoveel tijd op iemand verliefd worden?? Ik bedoel, hij weet pas sinds kort dat ik dus helemaal gek op hem ben, en kan zoiets groeien dan? Ik denk het wel, want bij mij is het ook gegroeid, maarja.

We hebben het van de week ook over vakantie gehad, en dat ik dat maar helemaal openlaat, want ik weet echt niet wat of hoe of waarheen, en misschien willen mijn kinderen wel helemaal niet, of met vrienden/vriendinnen.



Toen gaf hij aan dat er volgens hem nog een caravan stond in Luxemburg, van familie, en die zouden we evt. kunnen gebruiken, anders gezegd: hij wou ook wel op vakantie, en dan met ons samen leek hem ook wel gezellig.

Ik dacht natuurlijk meteen: JA, maarja......

Ik weet nog niet of dat wel een goed idee is.....

Ik heb er nog verder niks over gehoord, dus ik wacht het maar even af, maar je kunt je voorstellen dat mijn verwachtingen hoog gespannen zijn.....

Met de kinderen er ook nog niet over gehad.

Die denken (volgens mij, hoop ik dan maar) dat we gewoon goede vrienden zijn.

Om nu al vakantieplannen te maken (voor de zomervakantie?) is misschien niet zo handig, zeker omdat je allebei anders in de relatie staat. En ik neem aan dat je nog niet zo heel lang gescheiden bent. Is het dan wel slim om nu al vakantieplannen te maken met een andere man?



Ik denk overigens dat liefde best wel kan groeien, maar dan moet je daar wel open voor staan, en ik weet niet of dat bij jouw vriend het geval is.

Karin:ik hoop voor je dat het dit weekend beter gaat en je van het "wij gevoel" kan genieten!



Ilse: je hebt hem gister dus een sms gestuurd? wat heb je gesmst? al een reactie van hem terug? je hebt hem week of 2 geleden voor het laatst gezien? komend weekend nog kans dat je hem ziet?



met mij alles prima..was erg pittig weekje, qua werk gezien dan, dus ben heerlijk aan het relaxen. Leuke man speelt regelmatig door mijn hoofd....woensdag dus gemaild met hem, ik was de laatste die mailde, had hem een heel goed weekend gewenst (hij is paar dagen weg) en gemaild dat ik het wel hoor als hij weer terug is,dat we daarna snel weer moeten afspreken.hij had al gemaild dat het paar dagen kon duren voor hij zou reageren,omdat hij weg is..dus moet geduld hebben..hoop toch maandag ergens wel een mailtje van hem te krijgen...moet me dan wel inhouden om zelf niks te sturen! Nu begint dat onzekere weer beetje op te spelen,terwijl daar geen enkele aanleiding voor is! Pfff..wil hem gewoon zo graag snel weer zien.Maar komend weekend ben ik weg en hij is ook weer weg geloof ik..maar goed,waar een wil is,is een weg..het maakt het ook wel weer spannend..!Maar moet niet te lang duren!

Ga heerlijk relax/uitrustweekendje houden,keertje niet stappen ofzo,gewoon lekker dvdtje kijken ofzo. En veeeel slapen!

Hoi



Bellen en smsen zag ik eerst ook als pure overdracht van informatie. Tot ik erachter kwam hoe belangrijk het voor vrouwen is om zich zo geliefd te voelen. Nu bel ik met mn vriendinnen voor de lol, of ik stuur zomaar een smsje. Dat vinden ze geweldig! En wanneer ze dat laten merken ben ik weer tevree



Wanneer je van vriendlief spontaan iets krijgt, beloon hem dan dus. Laat hem merken hoe belangrijk het voor je is. Doe dit wel op de juiste manier. Vragen "waarom bel je nooit zomaar?" klinkt meer als een verwijt. Beter is het om te zeggen hoe leuk je dat vind. Hoeft niet eens moeilijk te zijn, je kunt het gewoon in een gesprek laten vallen



Zo, mijn eerste post

wat leuk hier!

@ Baardaap,



Je mag mij ook weleens sms-en hoor!

Jaha, en daarna willen trouwen zeker

@ Alice in wonderland

Ik begon over vakantie in het algemeen, en hij begon toen erover dat hij ook wel zin had om op vakantie te gaan en via familie nog wel een sta-caravan wist te staan waar we in zouden kunnen.



En dat liefde kan groeien dat weet ik ook wel, maar moet je niet eerst verliefd zijn dan?? Dat is hij namelijk niet....





@ Baardaap

Voorlopig ben ik nog helemaal hooked on somebody else, maar als dat over is, dan stuur ik je nog weleens een berichtje.

Maar trouwen.... nee, daar begin ik niet meer aan.

Aiai een vervelende ervaring das niet fijn..



Een berichtje is altijd welkom en wanneer je hooked ben moet je daar helemaal voor gaan!