Relaties
alle pijlers
Ik word er gek van...!!
maandag 8 juni 2009 om 18:50
Zit nu weer te janken over mijn verbroken relatie
van 6 maand terug!! Ik snap echt niet waarom ik het er nogsteeds zo onwijs moeilijk mee heb en ik me toch telkens weer zo verdrieig voel....Sorry moet het ff kwijt. Voel gewoon nog veel voor die jongen en kan (misschien wel: wil) het niet loslaten. Dat alles terwijl ik onwijs gekwetst ben door hem. Vat het niet!!
van 6 maand terug!! Ik snap echt niet waarom ik het er nogsteeds zo onwijs moeilijk mee heb en ik me toch telkens weer zo verdrieig voel....Sorry moet het ff kwijt. Voel gewoon nog veel voor die jongen en kan (misschien wel: wil) het niet loslaten. Dat alles terwijl ik onwijs gekwetst ben door hem. Vat het niet!!
maandag 8 juni 2009 om 18:54
Je zal het nog wel niet verwerkt hebben, en misschien wel afleiding gezocht hebben maar het echt verwerken doe je juist door er over te praten met vriendinnen of een neutraal iemand en wat ook kan helpen (hielp mij ook) is om de mindere kanten van die persoon naar voren te halen in je gedachten en desnoods op papier op te schrijven.
En als je dat telkens doorleest kom je misschien steeds meer tot het besef dat je beter af bent zonder iemand die jou kwetst. En dat je iemand verdient die jou goed behandelt (en andersom natuurlijk)...
Veel sterkte!
Liefs Maria
En als je dat telkens doorleest kom je misschien steeds meer tot het besef dat je beter af bent zonder iemand die jou kwetst. En dat je iemand verdient die jou goed behandelt (en andersom natuurlijk)...
Veel sterkte!
Liefs Maria
maandag 8 juni 2009 om 19:06
quote:maria1971 schreef op 08 juni 2009 @ 18:54:
Je zal het nog wel niet verwerkt hebben, en misschien wel afleiding gezocht hebben maar het echt verwerken doe je juist door er over te praten met vriendinnen of een neutraal iemand en wat ook kan helpen (hielp mij ook) is om de mindere kanten van die persoon naar voren te halen in je gedachten en desnoods op papier op te schrijven.
En als je dat telkens doorleest kom je misschien steeds meer tot het besef dat je beter af bent zonder iemand die jou kwetst. En dat je iemand verdient die jou goed behandelt (en andersom natuurlijk)...
Veel sterkte!
Liefs MariaAllemaal wel geprobeerd, maar dat helpt tijdelijk en dan heb ik af en toe weer zo'n dip. Vindt het echt vervelend worden en te lang duren allemaal.
Je zal het nog wel niet verwerkt hebben, en misschien wel afleiding gezocht hebben maar het echt verwerken doe je juist door er over te praten met vriendinnen of een neutraal iemand en wat ook kan helpen (hielp mij ook) is om de mindere kanten van die persoon naar voren te halen in je gedachten en desnoods op papier op te schrijven.
En als je dat telkens doorleest kom je misschien steeds meer tot het besef dat je beter af bent zonder iemand die jou kwetst. En dat je iemand verdient die jou goed behandelt (en andersom natuurlijk)...
Veel sterkte!
Liefs MariaAllemaal wel geprobeerd, maar dat helpt tijdelijk en dan heb ik af en toe weer zo'n dip. Vindt het echt vervelend worden en te lang duren allemaal.
maandag 8 juni 2009 om 19:11
De tijd tussen de dips wordt steeds langer. En er zijn geen verplichte treurtijden, dus laat het gewoon gebeuren.
Als je denkt dat je er echt nog niet klaar mee bent kan ik je aanraden eens met een maatschappelijk werker/huisarts/psycholoog/andere buitenstaander te praten, zodat je nieuwe inzichten krijgt van een onbevooroordeeld persoon.
Als je denkt dat je er echt nog niet klaar mee bent kan ik je aanraden eens met een maatschappelijk werker/huisarts/psycholoog/andere buitenstaander te praten, zodat je nieuwe inzichten krijgt van een onbevooroordeeld persoon.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 8 juni 2009 om 19:25
maandag 8 juni 2009 om 20:54
maandag 8 juni 2009 om 21:30
quote:rink schreef op 08 juni 2009 @ 20:54:
Herkenning!!! Ik vind ook dat ik er zo onderhand maar eens klaar mee moet zijn, maar ben het helaas nog niet! Afleiding zoeken, schrijven, praten, huilen, doe het allemaal, maar zo af en toe is er dan toch weer die dip. Vermoeiend!
Heel veel sterkte!JIj ook iig veel sterkte!! Echt vervelend is dat op den duur he?! Hij is al dood leuk na 3 weken verder gegaan met een andere meid. Kan dat moeilijk verwerken ookal heb ik daar verder niks meer mee te maken. En zegt dat meer over hem dan over mij natuurlijk! Maar 't blijft toch heel erg moeilijk!!
Herkenning!!! Ik vind ook dat ik er zo onderhand maar eens klaar mee moet zijn, maar ben het helaas nog niet! Afleiding zoeken, schrijven, praten, huilen, doe het allemaal, maar zo af en toe is er dan toch weer die dip. Vermoeiend!
Heel veel sterkte!JIj ook iig veel sterkte!! Echt vervelend is dat op den duur he?! Hij is al dood leuk na 3 weken verder gegaan met een andere meid. Kan dat moeilijk verwerken ookal heb ik daar verder niks meer mee te maken. En zegt dat meer over hem dan over mij natuurlijk! Maar 't blijft toch heel erg moeilijk!!
maandag 8 juni 2009 om 21:37
Ik herken het wel hoor! Vorige zomer had ik ook luduvudu en het duurde naar mijn zin ook veeeels te lang. Verstandelijk was ik er al lang overheen, maar gevoelsmatig kon ik ineens weer in een gat pleuren. Maar uit ervaring weet ik nu: het slijt echt. Het duurt te lang, maar het gaat over.
En misschien wil je het niet tegen vriendinnen kwijt, maar hé, je zit hier op een forum. Spuien maar! Kom maar met wat je van hem mist maar vooral ook wat stom aan hem was. Gewoon schrijven. Ben je het maar kwijt!
In ieder geval sterkte met overbruggen van de dipjes
En misschien wil je het niet tegen vriendinnen kwijt, maar hé, je zit hier op een forum. Spuien maar! Kom maar met wat je van hem mist maar vooral ook wat stom aan hem was. Gewoon schrijven. Ben je het maar kwijt!
In ieder geval sterkte met overbruggen van de dipjes
maandag 8 juni 2009 om 21:41
Mijn ex (vind ik nog steeds een rotwoord trouwens!) ging ook vrijwel direct over naar de volgende relatie incl. samenwonen. Kan er nu nog boos over worden als ik denk dat zij daar mooi lekker zit in "mijn huis"! Zit wat dat betreft echt nog vol met frustraties! Het gaat vast wel weer eens over, maar als het aan mij ligt kan dat niet snel genoeg gebeuren!
maandag 8 juni 2009 om 22:01
maandag 15 juni 2009 om 19:23
mmm...d8 laat dit topic zakken, want wil er ook weer niet te veel over nadenken. Maar ben er toch achter dat ik mijn verhaaltje toch graag kwijt wil.
Mijn gevoel schiet echt om de minuut: Van het houden van hem tot het haten van hem en het niet begrijpen waarom hij zo met mij is omgesprongen.
Ik vind het nu zo moeilijk te relativeren. Denk soms enkele momenten zelfs dat mijn situatie met hem zo moest zijn en dat het zo hoorde. Heb namelijk geen goed vergelijkings materiaal en heb nog nooit echt een leuke, goede en gelijkwaardige relatie gehad.
Ik ben gewoon erg vernederd en weet ook dat de basis van onze relatie niet goed was (achteraf kijken is altijd makkelijker). Snap van mezelf niet waarom ik er dan toch 3,5 jaar mee gelopen heb en mee samengewoond heb. Hij liet mij al het huishouden doen in de weekenden dat ik er was en voerde zelf geen drol uit. Lag vaak te slapen wanneer ik leuke dingen wilde doen en we de tijd samen hadden. Voor voetbal maakte hij alle tijd vrij. Ik deed veel dingen naar zijn zin zonder te laten merken dat ik het misschien minder leuk vond. Hij daarin tegen deed soms wel dingen naar mijn zin en liep dan altijd chaggerijnig te doen en te zeuren.
Hij maakte mij ook onzeker door mij tokkie te noemen. Hij vond me dik (56 kg, 1.59cm) en keek altijd naar de zijkant van mijn gezicht en vond dan dat ik een snor had :-S. Hij heeft zelfs een keer op mij gespuugd tijdens een ruzie. Ik weet heel goed dat ik een prima meid ben en dat ik er wezen mag (zeggen veel mensen ook). Maar toch raakt het je wel als iemand waarvan je houdt je zo kwetst. Zelf denk ik dat het toch meer aan zijn eigen onzekerheid heeft gelegen?!
We hadden ook geen seks meer, kwam ongeveer 1x in de 3 maand aan mijn trekken en ik werd afgewezen doordat hij te moe was enz. (Meestal zie je dat toch andersom). Hij wilde me niet meer zoenen toen ik door een ongeval mijn voortand had verloren en met een tijdelijk kunstgebitje liep. Dat soort dingen doen gewoon onwijs veel pijn en nogsteeds.
Ik was gewoon totaal mijzelf verloren en diep ongelukkig!! Heb eruit geleerd me nooit meer zo te laten behandelen en eerder voor mezelf op te komen (ookal heb ik dat gedaan zonder enig resultaat: het was altijd van zijn kant "ja en amen") Gelukkig voel ik me nu weer bijna helemaal goed en ben weer lekker spontaan. Het enige nadeel is dat ik nog elke dag eraan denk en dat ik het hebben van een vriendje mis. Maar kan echt niet zomaar weer gaan daten. Kan het gewoon nog niet loslaten.
Mijn gevoel schiet echt om de minuut: Van het houden van hem tot het haten van hem en het niet begrijpen waarom hij zo met mij is omgesprongen.
Ik vind het nu zo moeilijk te relativeren. Denk soms enkele momenten zelfs dat mijn situatie met hem zo moest zijn en dat het zo hoorde. Heb namelijk geen goed vergelijkings materiaal en heb nog nooit echt een leuke, goede en gelijkwaardige relatie gehad.
Ik ben gewoon erg vernederd en weet ook dat de basis van onze relatie niet goed was (achteraf kijken is altijd makkelijker). Snap van mezelf niet waarom ik er dan toch 3,5 jaar mee gelopen heb en mee samengewoond heb. Hij liet mij al het huishouden doen in de weekenden dat ik er was en voerde zelf geen drol uit. Lag vaak te slapen wanneer ik leuke dingen wilde doen en we de tijd samen hadden. Voor voetbal maakte hij alle tijd vrij. Ik deed veel dingen naar zijn zin zonder te laten merken dat ik het misschien minder leuk vond. Hij daarin tegen deed soms wel dingen naar mijn zin en liep dan altijd chaggerijnig te doen en te zeuren.
Hij maakte mij ook onzeker door mij tokkie te noemen. Hij vond me dik (56 kg, 1.59cm) en keek altijd naar de zijkant van mijn gezicht en vond dan dat ik een snor had :-S. Hij heeft zelfs een keer op mij gespuugd tijdens een ruzie. Ik weet heel goed dat ik een prima meid ben en dat ik er wezen mag (zeggen veel mensen ook). Maar toch raakt het je wel als iemand waarvan je houdt je zo kwetst. Zelf denk ik dat het toch meer aan zijn eigen onzekerheid heeft gelegen?!
We hadden ook geen seks meer, kwam ongeveer 1x in de 3 maand aan mijn trekken en ik werd afgewezen doordat hij te moe was enz. (Meestal zie je dat toch andersom). Hij wilde me niet meer zoenen toen ik door een ongeval mijn voortand had verloren en met een tijdelijk kunstgebitje liep. Dat soort dingen doen gewoon onwijs veel pijn en nogsteeds.
Ik was gewoon totaal mijzelf verloren en diep ongelukkig!! Heb eruit geleerd me nooit meer zo te laten behandelen en eerder voor mezelf op te komen (ookal heb ik dat gedaan zonder enig resultaat: het was altijd van zijn kant "ja en amen") Gelukkig voel ik me nu weer bijna helemaal goed en ben weer lekker spontaan. Het enige nadeel is dat ik nog elke dag eraan denk en dat ik het hebben van een vriendje mis. Maar kan echt niet zomaar weer gaan daten. Kan het gewoon nog niet loslaten.
maandag 15 juni 2009 om 19:33
Natuurlijk doet het nog pijn, en dat zal ook nog wel even zo blijven. Maar echt, de pijn verminderd. Hier spreekt een ervaringsdeskundige!
Hij heeft je ontzettend lullig behandeld als ik dat zo lees. Dat zijn dingen die je nu inziet, wat je voorheen als 'grapje' ziet/moest zien.
Je mist iemand om je heen, om je dag mee te delen, dat gezeur op je werk aan kwijt te kunnen (en daarna weer opgelucht verder te kunnen gaan), iemand om tegenaan te kruipen als je daar behoefte aan hebt.
Maar ga geen vervanger zoeken, puur voor die dingen. Ga eerst jezelf weer leuk vinden en zorg dat je je ook zonder iemand anders kan vermaken.
Neem je tijd!!
Hij heeft je ontzettend lullig behandeld als ik dat zo lees. Dat zijn dingen die je nu inziet, wat je voorheen als 'grapje' ziet/moest zien.
Je mist iemand om je heen, om je dag mee te delen, dat gezeur op je werk aan kwijt te kunnen (en daarna weer opgelucht verder te kunnen gaan), iemand om tegenaan te kruipen als je daar behoefte aan hebt.
Maar ga geen vervanger zoeken, puur voor die dingen. Ga eerst jezelf weer leuk vinden en zorg dat je je ook zonder iemand anders kan vermaken.
Neem je tijd!!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 15 juni 2009 om 19:39
Probeer ook op de een of andere manier te begrijpen waarom hij zo lullig tegen me heeft gedaan. Wat hem daartoe de reden heeft gegeven. Misschien is het wel gewoon zijn karakter (denk het namelijk wel).
Hij kon heel charmant zijn, maar je vervolgens keihard negeren op momenten waarneer ik niet zo interessant voor hem was. Vindt het moeilijk dat ik dit geaccepteerd heb en al die tijd hem alle kansen heb gegeven en zelf keihard heb gevochten voor een evenwichtige relatie.
Denk zelf dat hij nu vast niet veel anders is tegen die andere meid en dat hij er wel achter zal komen. En dat heb ik mijzelf alweer helemaal op de rit en moet hij 2 verbroken relaties verwerken.
Hij kon heel charmant zijn, maar je vervolgens keihard negeren op momenten waarneer ik niet zo interessant voor hem was. Vindt het moeilijk dat ik dit geaccepteerd heb en al die tijd hem alle kansen heb gegeven en zelf keihard heb gevochten voor een evenwichtige relatie.
Denk zelf dat hij nu vast niet veel anders is tegen die andere meid en dat hij er wel achter zal komen. En dat heb ik mijzelf alweer helemaal op de rit en moet hij 2 verbroken relaties verwerken.
maandag 15 juni 2009 om 21:32
quote:BiBi123 schreef op 15 juni 2009 @ 20:05:
Even een vraagje algemeen:
"Wat is voor jullie de perfecte relatie?! Wat is rieel om van je partner te verwachten en wat niet?!"Het antwoord op je vraag is niet in één, sluitende definitie te vangen. Het komt er voor mij op neer dat ons leven samen leuker is dan mijn leven alleen (dat heel prettig zou zijn).
Even een vraagje algemeen:
"Wat is voor jullie de perfecte relatie?! Wat is rieel om van je partner te verwachten en wat niet?!"Het antwoord op je vraag is niet in één, sluitende definitie te vangen. Het komt er voor mij op neer dat ons leven samen leuker is dan mijn leven alleen (dat heel prettig zou zijn).
maandag 15 juni 2009 om 22:19
Hoi BIBI,
Als ik jou verhaaltje lees denkik dat je gewoon te lief voor hem was, Hij was niet lief voor jou en walste over je heen totdat je jezelf verloren bent...
Te lief voor hem, en toen hij doorhad dat je geen tegengas meer gaf is zijn respect verdwenen en is hij een grote eikel geworden wat ie toch al wel was hoor...
Het is niet jouw schuld, maar ik begrijp nu waarom je nog zoveel verdriet hebt hoor! Je hebt àlles gegeven, en zie nu, niks ervoor terug gekregen..
Wat de perfecte relatie is?
Ik weet het ook niet... de relatie waar ik nu in zit voelt goed! gewoon prettig! ik zeg wat ik wil zeggen, hoef zijn buien niet af te wachten. en hij houdt rekening met mij! Ik wil dat hij zich goed voelt, maar eerst wil ik dat ik mijzelf goed voel!
De uitspraak: : "heb je naasten lief" vind ik fout! Moet zijn "Wees lief voor jezelf, en dan zijn je naasten gelukkig!"
Wat je van je partner kan verwachten weet ik ook niet, maar wat ik van hem verwacht is eigenlijk niet zoveel...alleen maar dat hij mij waardeert en zich om mij bekommerd.
Het klinkt best egoistisch, maar ik ben ook echt superlief voor hem hoor! niet omdat ik bang ben dat ie anders boos wordt, maar gewoon omdat ik dat voor hem WIL zijn!
En zo heb ik nu best een perfecte relatie!!!al zeg ik het zelf!
zo ontspannen...
Ik hoop dat jij dat ook krijgt,
vergeet niet dat een goede man OOK wil dat jij jezelf belangrijk vindt!! als hij dit niet voor je wil, dan is het geen goede man...
knuffel
Als ik jou verhaaltje lees denkik dat je gewoon te lief voor hem was, Hij was niet lief voor jou en walste over je heen totdat je jezelf verloren bent...
Te lief voor hem, en toen hij doorhad dat je geen tegengas meer gaf is zijn respect verdwenen en is hij een grote eikel geworden wat ie toch al wel was hoor...
Het is niet jouw schuld, maar ik begrijp nu waarom je nog zoveel verdriet hebt hoor! Je hebt àlles gegeven, en zie nu, niks ervoor terug gekregen..
Wat de perfecte relatie is?
Ik weet het ook niet... de relatie waar ik nu in zit voelt goed! gewoon prettig! ik zeg wat ik wil zeggen, hoef zijn buien niet af te wachten. en hij houdt rekening met mij! Ik wil dat hij zich goed voelt, maar eerst wil ik dat ik mijzelf goed voel!
De uitspraak: : "heb je naasten lief" vind ik fout! Moet zijn "Wees lief voor jezelf, en dan zijn je naasten gelukkig!"
Wat je van je partner kan verwachten weet ik ook niet, maar wat ik van hem verwacht is eigenlijk niet zoveel...alleen maar dat hij mij waardeert en zich om mij bekommerd.
Het klinkt best egoistisch, maar ik ben ook echt superlief voor hem hoor! niet omdat ik bang ben dat ie anders boos wordt, maar gewoon omdat ik dat voor hem WIL zijn!
En zo heb ik nu best een perfecte relatie!!!al zeg ik het zelf!
zo ontspannen...
Ik hoop dat jij dat ook krijgt,
vergeet niet dat een goede man OOK wil dat jij jezelf belangrijk vindt!! als hij dit niet voor je wil, dan is het geen goede man...
knuffel
maandag 15 juni 2009 om 22:23
Hoi Bibi, wat je zou kunnen helpen is de verantwoording nemen voor jouw eigen aandeel in de relatie. Ja hij is helemaal kut geweest en je begrijpt niet waarom hij zo heeft gedaan. Het doet er eigenlijk niet toe. Waarom heb jij jezelf zo laten behandelen? Wat kan je daaruit opmaken? Wat kan je daarvan leren? Als je het zo bekijkt, dan zie je dat het beter is dat het over is en is het makkelijker af te sluiten.
maandag 15 juni 2009 om 22:30
Liefdesverdriet is gewoon ontzettend K**. Sterkte!
Voor mij is het zoals Wuiles zegt, samen moet doorgaans leuker zijn dan alleen. Dat wil niet zeggen dat er nooit ruzie of onenigheid is ofzo, maar als je de balans opmaakt moet het gevoel overheersen van "samen voelt goed".
Vaak aan je relatie twijfelen is daarom, voor mij, al een duidelijk signaal. Er zit iets niet goed, anders waren er geen twijfels. En dat "niet goed zitten' hoeft niet perse in hem te zitten, zelf kan je dat ook zijn.
Wat ik heel belangrijk vind in een relatie is dat ik het gevoel en het vertrouwen heb dat je beiden het beste met elkaar voor hebt. Dat je beiden dus niet alleen aan eigen het belang denkt, maar ook aan het belang van de ander. Dus niet jezelf wegcijferen, maar ook niet alles om jezelf laten draaien.
Soms liggen die belangen/gevoelens heel ver uit elkaar, maar als je dat dan weet te benoemen en te begrijpen/respecteren is daar opeens heel goed een weg in te vinden (is mijn ervaring) en wordt de relatie die al zo mooi was opeens prachtig.
Ik hoop dat dit een beetje een antwoord is op je vraag.
Voor mij is het zoals Wuiles zegt, samen moet doorgaans leuker zijn dan alleen. Dat wil niet zeggen dat er nooit ruzie of onenigheid is ofzo, maar als je de balans opmaakt moet het gevoel overheersen van "samen voelt goed".
Vaak aan je relatie twijfelen is daarom, voor mij, al een duidelijk signaal. Er zit iets niet goed, anders waren er geen twijfels. En dat "niet goed zitten' hoeft niet perse in hem te zitten, zelf kan je dat ook zijn.
Wat ik heel belangrijk vind in een relatie is dat ik het gevoel en het vertrouwen heb dat je beiden het beste met elkaar voor hebt. Dat je beiden dus niet alleen aan eigen het belang denkt, maar ook aan het belang van de ander. Dus niet jezelf wegcijferen, maar ook niet alles om jezelf laten draaien.
Soms liggen die belangen/gevoelens heel ver uit elkaar, maar als je dat dan weet te benoemen en te begrijpen/respecteren is daar opeens heel goed een weg in te vinden (is mijn ervaring) en wordt de relatie die al zo mooi was opeens prachtig.
Ik hoop dat dit een beetje een antwoord is op je vraag.
maandag 15 juni 2009 om 22:32
Thnx voor de lieve berichten.
Wat wel grotendeels klopt is dat ik erg lief en meegaand ben ten opzichte van mensen waar ik om geef. Toch heb ik me niet op mijn kop laten zitten en heb ckr laten weten wat ik er van vond tegenover hem. Je moet iemand toch niet hard aan willen pakken om te krijgen wat je wil?! Dat zou me nog meer energie gekost hebben. Het leek wel alsof ik meer zijn moeder speelde voor hem en hij vond het allemaal wel prima zo. Heb het idee dat hij vrouwen ook ziet als een soort van hebben ding ofzo (zijn daar meer mannen van die zo denken?)
Als de was/stijkgoed hoog opgestapeld lag en ik wijgerde het te doen voor hem. Zei zijn moeder dood leuk: "och jongen ik kom het wel even voor je doen, bel me maar." Daar kon ik zo pissed om worden he...
Het gaf mij ook het gevoel dat alles om een soort van manipulatie of een slim spelletje speelde. Om maar op een subtiele maar oh zo effectieve manier te krijgen wat hij wilde. Dat is toch pure egoïsme?! Of zie ik dat verkeerd.
Wat wel grotendeels klopt is dat ik erg lief en meegaand ben ten opzichte van mensen waar ik om geef. Toch heb ik me niet op mijn kop laten zitten en heb ckr laten weten wat ik er van vond tegenover hem. Je moet iemand toch niet hard aan willen pakken om te krijgen wat je wil?! Dat zou me nog meer energie gekost hebben. Het leek wel alsof ik meer zijn moeder speelde voor hem en hij vond het allemaal wel prima zo. Heb het idee dat hij vrouwen ook ziet als een soort van hebben ding ofzo (zijn daar meer mannen van die zo denken?)
Als de was/stijkgoed hoog opgestapeld lag en ik wijgerde het te doen voor hem. Zei zijn moeder dood leuk: "och jongen ik kom het wel even voor je doen, bel me maar." Daar kon ik zo pissed om worden he...
Het gaf mij ook het gevoel dat alles om een soort van manipulatie of een slim spelletje speelde. Om maar op een subtiele maar oh zo effectieve manier te krijgen wat hij wilde. Dat is toch pure egoïsme?! Of zie ik dat verkeerd.
maandag 15 juni 2009 om 22:41
Ik heb ook erg veel respect getoond ten opzichte van zijn voetbal (Hij vond achteraf van niet, geen idee waar hij dat uit opmaakte). Had er zelf niks mee, maar kwam er door hem toch mee in aanraking. Heb interesse getoond, ging mee naar wedstrijden met plezier. Maar stond ik aan de kant naar zijn wedstrijd te kijken kwam hij mij na de wedstrijd nog niet eens een zoen geven of amper gedag zeggen. (kon dat niet begrijpen).
Hij daarin tegen vond mijn paardensport niks. Gaf al aan te verbieden dat ik later ooit iets van een paard zou kopen. Dat was echt uit den boze (relatie verpestend noemende hij dat). Ik mocht mijn gitaar niet in huis halen (die bij mij ouders stond). Zou nooit een piano mogen hebben omdat dat zo lelijk staat in de kamer (vindt het zulke prachtige instrumenten) Eigenlijk kraakte hij vrijwel alles wat ik leuk vond af. Mijn vrienden had hij ook weinig goeds over te melden, altijd negatief over ze.
Heb echt alle frustraties geuit, maar het mocht allemaal niet baten. Vind echt dat ik dit niet heb verdiend!!
Hij daarin tegen vond mijn paardensport niks. Gaf al aan te verbieden dat ik later ooit iets van een paard zou kopen. Dat was echt uit den boze (relatie verpestend noemende hij dat). Ik mocht mijn gitaar niet in huis halen (die bij mij ouders stond). Zou nooit een piano mogen hebben omdat dat zo lelijk staat in de kamer (vindt het zulke prachtige instrumenten) Eigenlijk kraakte hij vrijwel alles wat ik leuk vond af. Mijn vrienden had hij ook weinig goeds over te melden, altijd negatief over ze.
Heb echt alle frustraties geuit, maar het mocht allemaal niet baten. Vind echt dat ik dit niet heb verdiend!!
maandag 15 juni 2009 om 22:58
Ja daar ben ik ook blij om, maar het lijkt alsof ik ook nu nog blijf door vechten ofzo?! Omdat ik dat die 3,5 continue heb gedaan in mijn eentje. Heb hem laatst nog een mail gestuurd (ik weet dat het dom is), maar heb er alleen maar in gezet dat het zo onwijs goed gaat met me nu.
Mijn verstand weet 100% ckr dat ik beter af ben zonder hem. Heb nu mijn leven al weer beetje op de rit, mijn verwaarloosde vrienden weer opgepakt. Nieuwe mensen leren kennen. Ging echt ff door een hell van verdriet.
Heb er iig wel uit geleerd wat ik wel en niet wil!
Herken dit gedrag nu meteen en wil gewoon de perfecte man die bij me past. Neem dus geen genoegen meer met iemand die alleen maar lief doet wanneer het hem uit komt. Je raakt er ook een soort aan verslaafd. Aan dat kleine beetje liefde. Telkens denk je zie je wel hij kan het wel. Maar heb geleerd dat het zo niet werkt in een echte goeie relatie
Mijn verstand weet 100% ckr dat ik beter af ben zonder hem. Heb nu mijn leven al weer beetje op de rit, mijn verwaarloosde vrienden weer opgepakt. Nieuwe mensen leren kennen. Ging echt ff door een hell van verdriet.
Heb er iig wel uit geleerd wat ik wel en niet wil!
Herken dit gedrag nu meteen en wil gewoon de perfecte man die bij me past. Neem dus geen genoegen meer met iemand die alleen maar lief doet wanneer het hem uit komt. Je raakt er ook een soort aan verslaafd. Aan dat kleine beetje liefde. Telkens denk je zie je wel hij kan het wel. Maar heb geleerd dat het zo niet werkt in een echte goeie relatie
dinsdag 16 juni 2009 om 10:45
Jep denk ook niet dat ik met zo'n mailtje mezelf echt pijn doe. Laat gewoon heel duidelijk merken tegenover hem dat ik mezelf prima redt zonder hem. En wat hij verder met die informatie doet zal mij een worst wezen.
Owja is het niet ziek/abnormaal als je partner zegt:
- "Als je gehandicapt raakt door een ongeluk, denk ik niet dat ik nog bij je wil blijven!"
- "Toekomstige kinderen moeten jongens zijn, want dan kunnen ze op voetbal (niks anders) en meiden gooi ik over het balkon."
- "Ik verwacht van jou dat jij je een keer aanpast en van de rode piste gaat met skiën (terwijl ik dat niet wil/durf toch blijven door zeiken)."
Hij was altijd erg snel op zijn teentjes getrapt en ging dan slaan met spullen/deuren/keukenkastdeurtjes, zodat ik me bang voelde. Hij zei wel dat hij mij dat niet aan jou doen, maar denk dat op den duur dat agressieve toch op mij uitgeoefend zou worden.
sorry wil hier ff op een rijtje zetten wat toch echt de negatieve punten waren zodat als ik dit topic lees me daar op kan richten.
@ bungaa: Nee dit zal me geen 2e keer meer overkomen. Misschien komt er ooit nog zo'n man op mijn pad, maar daar hoef ik dan geen 3,5 jaar mee te lopen om hem te kunnen dumpen.
Owja is het niet ziek/abnormaal als je partner zegt:
- "Als je gehandicapt raakt door een ongeluk, denk ik niet dat ik nog bij je wil blijven!"
- "Toekomstige kinderen moeten jongens zijn, want dan kunnen ze op voetbal (niks anders) en meiden gooi ik over het balkon."
- "Ik verwacht van jou dat jij je een keer aanpast en van de rode piste gaat met skiën (terwijl ik dat niet wil/durf toch blijven door zeiken)."
Hij was altijd erg snel op zijn teentjes getrapt en ging dan slaan met spullen/deuren/keukenkastdeurtjes, zodat ik me bang voelde. Hij zei wel dat hij mij dat niet aan jou doen, maar denk dat op den duur dat agressieve toch op mij uitgeoefend zou worden.
sorry wil hier ff op een rijtje zetten wat toch echt de negatieve punten waren zodat als ik dit topic lees me daar op kan richten.
@ bungaa: Nee dit zal me geen 2e keer meer overkomen. Misschien komt er ooit nog zo'n man op mijn pad, maar daar hoef ik dan geen 3,5 jaar mee te lopen om hem te kunnen dumpen.
