Relaties
alle pijlers
Ik zit in een flinke dip, (let op: klaagzang alert)
dinsdag 16 december 2008 om 15:35
Dag allemaal,
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
zaterdag 27 december 2008 om 23:29
Nee, dat is het niet...
Meneer 1 ging vreemd. (toen was ik overigens nog vrij jong)
Meneer 2 heb ik bijna 5 jaar een relatie mee gehad. Heerlijke relatie, maar ineens vertelde hij dat hij wegging, out of the blue. Later bleek hij binnen 2 weken een ander te hebben.
Meneer 3 zat onze hele relatie op datingsites. En loog er uiteindelijk alles over aan elkaar.
En meneer 4 lees je hierboven. Ik was zijn wereld, zijn toekomst en ook hij is ineens weg.
Waar waren mijn verwachtingen te hoog dan?
Het vertrouwen ben ik kwijtgeraakt door mannen die ineens out of the blue opstappen, terwijl je samenwoont, net een nieuw huis hebt.
Door mannen die vreemdgaan. Door mannen die altijd een ander zoeken en alles aan elkaar liegen.
Door mannen die met mij de toekomst zagen en 6 weken later niet meer.
Vertel me eens, wat heb ik teveel verwacht denk je?
Meneer 1 ging vreemd. (toen was ik overigens nog vrij jong)
Meneer 2 heb ik bijna 5 jaar een relatie mee gehad. Heerlijke relatie, maar ineens vertelde hij dat hij wegging, out of the blue. Later bleek hij binnen 2 weken een ander te hebben.
Meneer 3 zat onze hele relatie op datingsites. En loog er uiteindelijk alles over aan elkaar.
En meneer 4 lees je hierboven. Ik was zijn wereld, zijn toekomst en ook hij is ineens weg.
Waar waren mijn verwachtingen te hoog dan?
Het vertrouwen ben ik kwijtgeraakt door mannen die ineens out of the blue opstappen, terwijl je samenwoont, net een nieuw huis hebt.
Door mannen die vreemdgaan. Door mannen die altijd een ander zoeken en alles aan elkaar liegen.
Door mannen die met mij de toekomst zagen en 6 weken later niet meer.
Vertel me eens, wat heb ik teveel verwacht denk je?
zaterdag 27 december 2008 om 23:30
Wat ik dus wil zeggen: ik neem aan dat je mag verwachten als je samenwoont dat iemand niet ineens opstapt op een avond en niet meer terugkomt?
Dat je mag verwachten dat je in een relatie goed genoeg bent voor iemand, en dat iemand eerlijk tegen je is?
Dat je mag verwachten dat als iemand jou als de ware ziet, hij dat 1,5 maand later nog steeds zo vindt.
Waar zouden mijn verwachtingen te hoog geweest zijn? Ik zie niks geks... En daarom doet het ook zo'n pijn.
Dat je mag verwachten dat je in een relatie goed genoeg bent voor iemand, en dat iemand eerlijk tegen je is?
Dat je mag verwachten dat als iemand jou als de ware ziet, hij dat 1,5 maand later nog steeds zo vindt.
Waar zouden mijn verwachtingen te hoog geweest zijn? Ik zie niks geks... En daarom doet het ook zo'n pijn.
zaterdag 27 december 2008 om 23:36
Nou weet je... ergens zou ik bijna willen dat het aan mij lag, en aan mijn verwachtingen. Want dan kon ik er tenminste zelf wat aan doen. Dat zou het zelfs makkelijker maken
Maar helaas, ik weet ook niet wat het is, domme pech?
Anyway.... we zullen zien, ik hoop in elk geval dat die man iets met me kan doen, en zo niet... dan heb ik in elk geval eens met iemand gepraat die ervoor heeft doorgeleerd
Trusten!
Maar helaas, ik weet ook niet wat het is, domme pech?
Anyway.... we zullen zien, ik hoop in elk geval dat die man iets met me kan doen, en zo niet... dan heb ik in elk geval eens met iemand gepraat die ervoor heeft doorgeleerd
Trusten!
zaterdag 27 december 2008 om 23:40
zaterdag 27 december 2008 om 23:45
Vinyl, ik denk dat de psych niet zozeer ingaat op de foute mannen in je leven, maar jouw aandeel daarin en waarom je op dat ' soort' mannen bent gevallen. Vraag je jezelf dat ook wel af?
Dit is niet beledigend bedoeld hoor! Zoals ik al in eerdere posts al aangaf, herken ik je dip maar al te goed, maar als het ergste verdriet/boosheid weg was, probeerde ik wel te zien wat ik anders had kunnen doen, patronen te herkennen etc.
Waarom ben ik te vaak gevallen op onbereikbare mannen gevallen? onbeeikbaar in zin van geen relatie willen/kunnen, btw.
In het boek ' het monsterverbond' las ik de eyeopener, dat ikzelf ook onbereikbaar ben en ik het dus zoek bij dito mannen, is dan minder bedreigend.
En vergeet niet, deze laatste man was/is overspannen, het ligt dus niet aan jou, maar aan zijn omstandigheden.
Maar ik begrijp je gevoel heel goed!!
Heel veel sterkte!
Dit is niet beledigend bedoeld hoor! Zoals ik al in eerdere posts al aangaf, herken ik je dip maar al te goed, maar als het ergste verdriet/boosheid weg was, probeerde ik wel te zien wat ik anders had kunnen doen, patronen te herkennen etc.
Waarom ben ik te vaak gevallen op onbereikbare mannen gevallen? onbeeikbaar in zin van geen relatie willen/kunnen, btw.
In het boek ' het monsterverbond' las ik de eyeopener, dat ikzelf ook onbereikbaar ben en ik het dus zoek bij dito mannen, is dan minder bedreigend.
En vergeet niet, deze laatste man was/is overspannen, het ligt dus niet aan jou, maar aan zijn omstandigheden.
Maar ik begrijp je gevoel heel goed!!
Heel veel sterkte!
zaterdag 27 december 2008 om 23:47
Grinnik... ben erg benieuwd welk patroon hij ontwaart.
Zover ik nu kan zien, heb ik er geen invloed op gehad.
Dat wil zeggen: als je bijvoorbeeld altijd alcoholisten aantrekt, kun je zeggen dat je moet uitkijken voor een bepaald type man bijvoorbeeld.
Deze mannen waren elk heel verschillend. Tevens hebben ze niet allemaal hetzelfde gedaan. Wel is er een patroon dat wat ze hebben gedaan, mijn vertrouwen heeft doen kelderen.
Ik ben ook heel benieuwd, en heel erg blij dat ik toch ga praten. Ik vind het doodeng, maar ja... zo gaat het ook niet. En als het uiteindelijk niks helpt, heb ik het in elk geval geprobeerd. Toch?
Nou, ik duik lekker mijn bed in met een boek. Ben nog steeds heel moe, dus dat speelt nu even ook mee.
Morgen idd weer een hele nieuwe dag, heerlijk!
Liefs,
Vinyl
Zover ik nu kan zien, heb ik er geen invloed op gehad.
Dat wil zeggen: als je bijvoorbeeld altijd alcoholisten aantrekt, kun je zeggen dat je moet uitkijken voor een bepaald type man bijvoorbeeld.
Deze mannen waren elk heel verschillend. Tevens hebben ze niet allemaal hetzelfde gedaan. Wel is er een patroon dat wat ze hebben gedaan, mijn vertrouwen heeft doen kelderen.
Ik ben ook heel benieuwd, en heel erg blij dat ik toch ga praten. Ik vind het doodeng, maar ja... zo gaat het ook niet. En als het uiteindelijk niks helpt, heb ik het in elk geval geprobeerd. Toch?
Nou, ik duik lekker mijn bed in met een boek. Ben nog steeds heel moe, dus dat speelt nu even ook mee.
Morgen idd weer een hele nieuwe dag, heerlijk!
Liefs,
Vinyl
zaterdag 27 december 2008 om 23:51
quote:Xenia66 schreef op 27 december 2008 @ 23:45:
Vinyl, ik denk dat de psych niet zozeer ingaat op de foute mannen in je leven, maar jouw aandeel daarin en waarom je op dat ' soort' mannen bent gevallen. Vraag je jezelf dat ook wel af?
Dit is niet beledigend bedoeld hoor! Zoals ik al in eerdere post aangaf, herken ik je dip maar al te goed, maar als het ergste verdriet/boosheid weg was, probeerde ik wel te zien wat ik anders had kunnen doen, had ik sowieso iets kunnen doen etc. Waarom ben ik op deze man gevallen?
Ik heb nu datingpauze ingelast, omdat ik de onrust in met name de pre- en postfases niet gezond voor mezelf meer vind. En merk nu dat ik er anders in moet gaan staan, zie waar mijn fout ligt en leg ik alles niet makkelijk neer bij de man (in 1e instantie natuurlijk wel, t blijven toch mannen he?
En vergeet niet, deze laatste man was/is overspannen, het ligt dus niet aan jou, maar aan zijn omstandigheden.
Maar ik begrijp je gevoel heel goed!!
Dat is het hem nou juist.
In deze 4 mannen zit maar 1 foute man en dat is nummer 3. Die man heeft me zo ontzettend gekwetst, me zo aan mezelf doen twijfelen en me zo expres pijn gedaan, die is echt fout.
Nummer 2 en 4 zijn schatten. En nog steeds. Geen foute mannen, geen players, niks.
Nummer 2: die relatie bleek achteraf dood, op, klaar. Alleen heeft hij er nooit over gepraat. Nooit zijn twijfels geuit en gedeeld met mij. En ineens was hij zomaar weg. Zijn proces doorgemaakt, zonder mij er in te betrekken. Dat er al snel een andere vrouw was, had ook te maken met die achteraf doodgebloedde relatie.
Dat het uit is gegaan heeft me heel goed gedaan en me veel gebracht, maar ook de angst dat iemand zomaar opstapt.
Maar nog steeds is deze man een hele goede. Absoluut geen foute man.
En dat geldt ook voor nummer 4. Hoe het is gelopen is zwaar kut en dit heeft ook mijn vertrouwen in woorden geschaadt. Maar de man zelf is echt de liefste man die ik ooit ben tegengekomen.
Dus dat is het gekke: op de misstap met nummer 3 na heb ik niks met foute mannen. Dat is het juist niet... Er is dus ook geen 'soort' hierin te ontwaren...
Zo'n type als nummer 3 moet ik in elk geval niet meer voor de voeten krijgen
Maar verder kun je niet spreken van 'dit soort mannen'.
Vinyl, ik denk dat de psych niet zozeer ingaat op de foute mannen in je leven, maar jouw aandeel daarin en waarom je op dat ' soort' mannen bent gevallen. Vraag je jezelf dat ook wel af?
Dit is niet beledigend bedoeld hoor! Zoals ik al in eerdere post aangaf, herken ik je dip maar al te goed, maar als het ergste verdriet/boosheid weg was, probeerde ik wel te zien wat ik anders had kunnen doen, had ik sowieso iets kunnen doen etc. Waarom ben ik op deze man gevallen?
Ik heb nu datingpauze ingelast, omdat ik de onrust in met name de pre- en postfases niet gezond voor mezelf meer vind. En merk nu dat ik er anders in moet gaan staan, zie waar mijn fout ligt en leg ik alles niet makkelijk neer bij de man (in 1e instantie natuurlijk wel, t blijven toch mannen he?
En vergeet niet, deze laatste man was/is overspannen, het ligt dus niet aan jou, maar aan zijn omstandigheden.
Maar ik begrijp je gevoel heel goed!!
Dat is het hem nou juist.
In deze 4 mannen zit maar 1 foute man en dat is nummer 3. Die man heeft me zo ontzettend gekwetst, me zo aan mezelf doen twijfelen en me zo expres pijn gedaan, die is echt fout.
Nummer 2 en 4 zijn schatten. En nog steeds. Geen foute mannen, geen players, niks.
Nummer 2: die relatie bleek achteraf dood, op, klaar. Alleen heeft hij er nooit over gepraat. Nooit zijn twijfels geuit en gedeeld met mij. En ineens was hij zomaar weg. Zijn proces doorgemaakt, zonder mij er in te betrekken. Dat er al snel een andere vrouw was, had ook te maken met die achteraf doodgebloedde relatie.
Dat het uit is gegaan heeft me heel goed gedaan en me veel gebracht, maar ook de angst dat iemand zomaar opstapt.
Maar nog steeds is deze man een hele goede. Absoluut geen foute man.
En dat geldt ook voor nummer 4. Hoe het is gelopen is zwaar kut en dit heeft ook mijn vertrouwen in woorden geschaadt. Maar de man zelf is echt de liefste man die ik ooit ben tegengekomen.
Dus dat is het gekke: op de misstap met nummer 3 na heb ik niks met foute mannen. Dat is het juist niet... Er is dus ook geen 'soort' hierin te ontwaren...
Zo'n type als nummer 3 moet ik in elk geval niet meer voor de voeten krijgen
Maar verder kun je niet spreken van 'dit soort mannen'.
zaterdag 27 december 2008 om 23:56
Grinnik....
Maar dan nog geldt dat ik ook niet op een 'soort' val.
Sterker nog: zulke mannen zou ik nog steeds heel gelukkig mee kunnen worden.
Pfft... lastig. Ook hier geldt voor: waren het maar allemaal 'type 3' mannen. Dan wist ik wel wat ik moest ontwijken.
Maar ook daar valt dus geen patroon in te ontdekken.
Het waarom en hoe is wel belangrijk. Op nummer 3 na, hebben ze me niet bewust gekwetst of mijn vertrouwen geschaad.
Maar goed, ookal schopt iemand je perongeluk, het doet wel pijn.
En dat is het ook: ookal is het niet expres, kunnen ze er niks aan doen, ik zit wel met de scherven. En dat wil ik idd daar graag bespreken!
HELLEP!
Ga nu echt maar slapen
Maar dan nog geldt dat ik ook niet op een 'soort' val.
Sterker nog: zulke mannen zou ik nog steeds heel gelukkig mee kunnen worden.
Pfft... lastig. Ook hier geldt voor: waren het maar allemaal 'type 3' mannen. Dan wist ik wel wat ik moest ontwijken.
Maar ook daar valt dus geen patroon in te ontdekken.
Het waarom en hoe is wel belangrijk. Op nummer 3 na, hebben ze me niet bewust gekwetst of mijn vertrouwen geschaad.
Maar goed, ookal schopt iemand je perongeluk, het doet wel pijn.
En dat is het ook: ookal is het niet expres, kunnen ze er niks aan doen, ik zit wel met de scherven. En dat wil ik idd daar graag bespreken!
HELLEP!
Ga nu echt maar slapen
zondag 28 december 2008 om 13:05
Hey Vinyl,
Ben een weekje op vakantie geweest dus heb snel even terug gelezen hoe het met je gaat...
Fijn dat je de kerstdagen goed bent doorgekomen! Ik ben ze dit jaar ontvlucht, heb geskied en daardoor bijna niet gemerkt dat het kerst was. Precies mijn bedoeling trouwens.
Kun je een beetje genieten van je vrije dagen? En lees ik goed dat je nachten een beetje wisselend verlopen?
Probeer niet vooraf te bedenken wat de psycholoog voor je in petto heeft. Misschien heel lastig maar laat het maar een beetje over je heen komen. Misschien komt hij wel met iets wat je zelf helemaal niet verwacht hebt, of juist niet. Als het niet voor je werkt heb je dat in ieder geval geprobeerd.
Lastig te lezen dat je inmiddels zo veel moeite hebt mannen te vertrouwen. Ik kan me je gevoel dan maar alleen te blijven en het lekker allemaal zelf te doen goed voorstellen. Ik herken het bij mezelf. Heb hoop dat het weer weggaat maar voorlopig vind ik het wel even prima zo.
Ga je de komende dagen nog wat leuks doen? Heb je plannen voor oud&nieuw?
Ben een weekje op vakantie geweest dus heb snel even terug gelezen hoe het met je gaat...
Fijn dat je de kerstdagen goed bent doorgekomen! Ik ben ze dit jaar ontvlucht, heb geskied en daardoor bijna niet gemerkt dat het kerst was. Precies mijn bedoeling trouwens.
Kun je een beetje genieten van je vrije dagen? En lees ik goed dat je nachten een beetje wisselend verlopen?
Probeer niet vooraf te bedenken wat de psycholoog voor je in petto heeft. Misschien heel lastig maar laat het maar een beetje over je heen komen. Misschien komt hij wel met iets wat je zelf helemaal niet verwacht hebt, of juist niet. Als het niet voor je werkt heb je dat in ieder geval geprobeerd.
Lastig te lezen dat je inmiddels zo veel moeite hebt mannen te vertrouwen. Ik kan me je gevoel dan maar alleen te blijven en het lekker allemaal zelf te doen goed voorstellen. Ik herken het bij mezelf. Heb hoop dat het weer weggaat maar voorlopig vind ik het wel even prima zo.
Ga je de komende dagen nog wat leuks doen? Heb je plannen voor oud&nieuw?
zondag 28 december 2008 om 13:11
quote:Vinyl schreef op 27 december 2008 @ 22:19:
@ Mariannanas: ik weet niet of ik nog zou willen en durven daten. Ik ben gewoon zo bang...
Heeft je broer ook zulke dingen meegemaakt dan?
Zonder in details te willen treden (je weet immers maar nooit wie er meeleest en het verhaal herkent...) heeft mijn broer ervaring met mensen die zomaar weggaan, terwijl hij dat totaal niet aan zag komen. Hij is niet verbitterd, is ook geen man "met een rugzak", maar durft niet echt te vertrouwen in de liefde. Uiteraard heeft hij zeker zijn negatieve kanten, maar wat ik heel zeker weet, is dat als hij voor een vrouw gaat, hij ook écht voor die vrouw gaat. Hij liegt en bedriegt niet, what you see is what you get. Hij heeft een goede baan, ziet er goed uit, is goudeerlijk en beschikt over een enorme dosis humor - er zijn weinig mensen die mij zo aan het lachen kunnen maken als hij. Daarnaast is zijn absoluut meest sterke kant zijn totale loyaliteit, niet alleen aan de vrouw van wie hij houdt, maar aan de mensen die hij in zijn hart sluit. Dat doet-ie niet snel, maar als-ie het doet, dan is het voor altijd en onvoorwaardelijk.
Jezus, het lijkt wel alsof ik 'm in de aanbieding gooi . Maar serieus, ik vind hem een fijne vent en zou 'm zo graag gelukkig willen zien met een vrouw die hém op waarde weet te schatten. Zijn (lange) relatie is onlangs op een heel vervelende manier ten einde gekomen en ik zou 'm zo graag met een leuke vrouw zien....
(Waarschijnlijk zou-ie me villen als-ie wist dat ik dit op een openbaar forum schrijf....)
@ Mariannanas: ik weet niet of ik nog zou willen en durven daten. Ik ben gewoon zo bang...
Heeft je broer ook zulke dingen meegemaakt dan?
Zonder in details te willen treden (je weet immers maar nooit wie er meeleest en het verhaal herkent...) heeft mijn broer ervaring met mensen die zomaar weggaan, terwijl hij dat totaal niet aan zag komen. Hij is niet verbitterd, is ook geen man "met een rugzak", maar durft niet echt te vertrouwen in de liefde. Uiteraard heeft hij zeker zijn negatieve kanten, maar wat ik heel zeker weet, is dat als hij voor een vrouw gaat, hij ook écht voor die vrouw gaat. Hij liegt en bedriegt niet, what you see is what you get. Hij heeft een goede baan, ziet er goed uit, is goudeerlijk en beschikt over een enorme dosis humor - er zijn weinig mensen die mij zo aan het lachen kunnen maken als hij. Daarnaast is zijn absoluut meest sterke kant zijn totale loyaliteit, niet alleen aan de vrouw van wie hij houdt, maar aan de mensen die hij in zijn hart sluit. Dat doet-ie niet snel, maar als-ie het doet, dan is het voor altijd en onvoorwaardelijk.
Jezus, het lijkt wel alsof ik 'm in de aanbieding gooi . Maar serieus, ik vind hem een fijne vent en zou 'm zo graag gelukkig willen zien met een vrouw die hém op waarde weet te schatten. Zijn (lange) relatie is onlangs op een heel vervelende manier ten einde gekomen en ik zou 'm zo graag met een leuke vrouw zien....
(Waarschijnlijk zou-ie me villen als-ie wist dat ik dit op een openbaar forum schrijf....)
.
zondag 28 december 2008 om 13:57
quote:Drift schreef op 28 december 2008 @ 13:05:
Hey Vinyl,
Ben een weekje op vakantie geweest dus heb snel even terug gelezen hoe het met je gaat...
Fijn dat je de kerstdagen goed bent doorgekomen! Ik ben ze dit jaar ontvlucht, heb geskied en daardoor bijna niet gemerkt dat het kerst was. Precies mijn bedoeling trouwens.
Kun je een beetje genieten van je vrije dagen? En lees ik goed dat je nachten een beetje wisselend verlopen?
Probeer niet vooraf te bedenken wat de psycholoog voor je in petto heeft. Misschien heel lastig maar laat het maar een beetje over je heen komen. Misschien komt hij wel met iets wat je zelf helemaal niet verwacht hebt, of juist niet. Als het niet voor je werkt heb je dat in ieder geval geprobeerd.
Lastig te lezen dat je inmiddels zo veel moeite hebt mannen te vertrouwen. Ik kan me je gevoel dan maar alleen te blijven en het lekker allemaal zelf te doen goed voorstellen. Ik herken het bij mezelf. Heb hoop dat het weer weggaat maar voorlopig vind ik het wel even prima zo.
Ga je de komende dagen nog wat leuks doen? Heb je plannen voor oud&nieuw?
Ja, de kerstdagen vielen me reuze mee gelukkig!
Wat lekker dat jij ook het naar je zin hebt gehad. Heerlijk om even weg te gaan lijkt me!
Ik ga met oud en nieuw naar familie. Ook echt heerlijk hoor, daar moet niks, en dat is ook wel fijn.
Ik doe het verder rustig aan hier, lekker nog een week vrij. Moet wel met mijn studie aan de slag, maar goed, stukje bij beetje
Hey Vinyl,
Ben een weekje op vakantie geweest dus heb snel even terug gelezen hoe het met je gaat...
Fijn dat je de kerstdagen goed bent doorgekomen! Ik ben ze dit jaar ontvlucht, heb geskied en daardoor bijna niet gemerkt dat het kerst was. Precies mijn bedoeling trouwens.
Kun je een beetje genieten van je vrije dagen? En lees ik goed dat je nachten een beetje wisselend verlopen?
Probeer niet vooraf te bedenken wat de psycholoog voor je in petto heeft. Misschien heel lastig maar laat het maar een beetje over je heen komen. Misschien komt hij wel met iets wat je zelf helemaal niet verwacht hebt, of juist niet. Als het niet voor je werkt heb je dat in ieder geval geprobeerd.
Lastig te lezen dat je inmiddels zo veel moeite hebt mannen te vertrouwen. Ik kan me je gevoel dan maar alleen te blijven en het lekker allemaal zelf te doen goed voorstellen. Ik herken het bij mezelf. Heb hoop dat het weer weggaat maar voorlopig vind ik het wel even prima zo.
Ga je de komende dagen nog wat leuks doen? Heb je plannen voor oud&nieuw?
Ja, de kerstdagen vielen me reuze mee gelukkig!
Wat lekker dat jij ook het naar je zin hebt gehad. Heerlijk om even weg te gaan lijkt me!
Ik ga met oud en nieuw naar familie. Ook echt heerlijk hoor, daar moet niks, en dat is ook wel fijn.
Ik doe het verder rustig aan hier, lekker nog een week vrij. Moet wel met mijn studie aan de slag, maar goed, stukje bij beetje
zondag 28 december 2008 om 13:59
quote:Mariannanas schreef op 28 december 2008 @ 13:11:
[...]
Zonder in details te willen treden (je weet immers maar nooit wie er meeleest en het verhaal herkent...) heeft mijn broer ervaring met mensen die zomaar weggaan, terwijl hij dat totaal niet aan zag komen. Hij is niet verbitterd, is ook geen man "met een rugzak", maar durft niet echt te vertrouwen in de liefde. Uiteraard heeft hij zeker zijn negatieve kanten, maar wat ik heel zeker weet, is dat als hij voor een vrouw gaat, hij ook écht voor die vrouw gaat. Hij liegt en bedriegt niet, what you see is what you get. Hij heeft een goede baan, ziet er goed uit, is goudeerlijk en beschikt over een enorme dosis humor - er zijn weinig mensen die mij zo aan het lachen kunnen maken als hij. Daarnaast is zijn absoluut meest sterke kant zijn totale loyaliteit, niet alleen aan de vrouw van wie hij houdt, maar aan de mensen die hij in zijn hart sluit. Dat doet-ie niet snel, maar als-ie het doet, dan is het voor altijd en onvoorwaardelijk.
Jezus, het lijkt wel alsof ik 'm in de aanbieding gooi . Maar serieus, ik vind hem een fijne vent en zou 'm zo graag gelukkig willen zien met een vrouw die hém op waarde weet te schatten. Zijn (lange) relatie is onlangs op een heel vervelende manier ten einde gekomen en ik zou 'm zo graag met een leuke vrouw zien....
(Waarschijnlijk zou-ie me villen als-ie wist dat ik dit op een openbaar forum schrijf....)
Hmmm.. herkenbaar ja... Wel fijn om te lezen, hoe lullig ook voor je broer, dat er meer mensen zijn die het herkennen. Dat is wel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Je broer klinkt als een goed mens, ook dit is fijn om te horen, dat er nog mannen zijn die ook zo denken.
En hij klinkt zeker niet verkeerd, grinnik.
Als ik heel onbeleefd mag zijn: hoe oud is je broer?
PS. je mag je stukje gerust wissen hoor, dan zal ik het ook in mijn quote doen!
[...]
Zonder in details te willen treden (je weet immers maar nooit wie er meeleest en het verhaal herkent...) heeft mijn broer ervaring met mensen die zomaar weggaan, terwijl hij dat totaal niet aan zag komen. Hij is niet verbitterd, is ook geen man "met een rugzak", maar durft niet echt te vertrouwen in de liefde. Uiteraard heeft hij zeker zijn negatieve kanten, maar wat ik heel zeker weet, is dat als hij voor een vrouw gaat, hij ook écht voor die vrouw gaat. Hij liegt en bedriegt niet, what you see is what you get. Hij heeft een goede baan, ziet er goed uit, is goudeerlijk en beschikt over een enorme dosis humor - er zijn weinig mensen die mij zo aan het lachen kunnen maken als hij. Daarnaast is zijn absoluut meest sterke kant zijn totale loyaliteit, niet alleen aan de vrouw van wie hij houdt, maar aan de mensen die hij in zijn hart sluit. Dat doet-ie niet snel, maar als-ie het doet, dan is het voor altijd en onvoorwaardelijk.
Jezus, het lijkt wel alsof ik 'm in de aanbieding gooi . Maar serieus, ik vind hem een fijne vent en zou 'm zo graag gelukkig willen zien met een vrouw die hém op waarde weet te schatten. Zijn (lange) relatie is onlangs op een heel vervelende manier ten einde gekomen en ik zou 'm zo graag met een leuke vrouw zien....
(Waarschijnlijk zou-ie me villen als-ie wist dat ik dit op een openbaar forum schrijf....)
Hmmm.. herkenbaar ja... Wel fijn om te lezen, hoe lullig ook voor je broer, dat er meer mensen zijn die het herkennen. Dat is wel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Je broer klinkt als een goed mens, ook dit is fijn om te horen, dat er nog mannen zijn die ook zo denken.
En hij klinkt zeker niet verkeerd, grinnik.
Als ik heel onbeleefd mag zijn: hoe oud is je broer?
PS. je mag je stukje gerust wissen hoor, dan zal ik het ook in mijn quote doen!
zondag 28 december 2008 om 15:41
quote:Vinyl schreef op 28 december 2008 @ 13:57:
[...]
Ja, de kerstdagen vielen me reuze mee gelukkig!
Wat lekker dat jij ook het naar je zin hebt gehad. Heerlijk om even weg te gaan lijkt me!
Ik ga met oud en nieuw naar familie. Ook echt heerlijk hoor, daar moet niks, en dat is ook wel fijn.
Ik doe het verder rustig aan hier, lekker nog een week vrij. Moet wel met mijn studie aan de slag, maar goed, stukje bij beetje
Mijn weekje weg was inderdaad erg fijn, hoofd is even helemaal leeg gewaaid en dat is denk ik sowieso goed af en toe.
Fijn dat je naar je familie gaat met oud en nieuw! En heerlijk dat daar niets hoeft, dan heeft niemand te hoge verwachtingen en valt het tenminste niet tegen... Ik baal er altijd van dat oud en nieuw zo overdreven gezellig zou moeten zijn, kan het in mijn ogen alleen maar tegen vallen.
Heb je trouwens een beetje geslapen afgelopen nacht? Had je nog een pil genomen?
En die studie, ach dat komt wel (zei zij die naar een artikel staart in de hoop dat het zichzelf leest ). Misschien kun je een soort planning maken, waarin je met jezelf afspreekt op welke momenten je aan je studie werkt, dan hoef je op de andere momenten dat je heerlijk niks doet jezelf niet schuldig te voelen?
[...]
Ja, de kerstdagen vielen me reuze mee gelukkig!
Wat lekker dat jij ook het naar je zin hebt gehad. Heerlijk om even weg te gaan lijkt me!
Ik ga met oud en nieuw naar familie. Ook echt heerlijk hoor, daar moet niks, en dat is ook wel fijn.
Ik doe het verder rustig aan hier, lekker nog een week vrij. Moet wel met mijn studie aan de slag, maar goed, stukje bij beetje
Mijn weekje weg was inderdaad erg fijn, hoofd is even helemaal leeg gewaaid en dat is denk ik sowieso goed af en toe.
Fijn dat je naar je familie gaat met oud en nieuw! En heerlijk dat daar niets hoeft, dan heeft niemand te hoge verwachtingen en valt het tenminste niet tegen... Ik baal er altijd van dat oud en nieuw zo overdreven gezellig zou moeten zijn, kan het in mijn ogen alleen maar tegen vallen.
Heb je trouwens een beetje geslapen afgelopen nacht? Had je nog een pil genomen?
En die studie, ach dat komt wel (zei zij die naar een artikel staart in de hoop dat het zichzelf leest ). Misschien kun je een soort planning maken, waarin je met jezelf afspreekt op welke momenten je aan je studie werkt, dan hoef je op de andere momenten dat je heerlijk niks doet jezelf niet schuldig te voelen?
zondag 28 december 2008 om 15:45
Ja, zoiets moet het wel worden ja...
Er moeten gewoon 2 grote en 1 mega opdracht af deze vakantie.
Maar goed, moet ook wel met genoeg energie voor het werk deze vakantie uitkomen, want ik had op het werk gezegd dat ik weer enthousiast wilde beginnen na de vakantie.
Dilemma...
Maar goed, ik doe stukje bij beetje en dan zie ik het wel. Alles wat ik doe, hoeft niet meer, dus zo brokkelt de berg waar ik tegenop zie vanzelf af... hoop ik...
Er moeten gewoon 2 grote en 1 mega opdracht af deze vakantie.
Maar goed, moet ook wel met genoeg energie voor het werk deze vakantie uitkomen, want ik had op het werk gezegd dat ik weer enthousiast wilde beginnen na de vakantie.
Dilemma...
Maar goed, ik doe stukje bij beetje en dan zie ik het wel. Alles wat ik doe, hoeft niet meer, dus zo brokkelt de berg waar ik tegenop zie vanzelf af... hoop ik...
zondag 28 december 2008 om 15:59
Ach Kermitje toch je lijkt mij wel..
Na de laatste mislukking 3 jaar geleden heb ik me nog niet weer aan een nieuwe durven wagen.
Ik ben 1 keer een avond uit geweest met een man maar die kende ik goed en ik wist zeker dat hij net als ik niet op een relatie uit was..
Ik ben tevreden in mijn eentje dus ik laat het lekker zo.
Na de laatste mislukking 3 jaar geleden heb ik me nog niet weer aan een nieuwe durven wagen.
Ik ben 1 keer een avond uit geweest met een man maar die kende ik goed en ik wist zeker dat hij net als ik niet op een relatie uit was..
Ik ben tevreden in mijn eentje dus ik laat het lekker zo.
zondag 28 december 2008 om 16:03
zondag 28 december 2008 om 16:04
Dat zijn ook wel erg veel opdrachten voor in de vakantie. Je kunt jezelf ook belonen iedere keer als je iets gedaan hebt waar je tegenop ziet.
En maak je nog niet te druk om je werk. Je bent pas halverwege je vakantie!
Ik ga mezelf even een schop onder mijn kont geven, heb niets eetbaars meer in huis dus even boodschappen doen enzo
En maak je nog niet te druk om je werk. Je bent pas halverwege je vakantie!
Ik ga mezelf even een schop onder mijn kont geven, heb niets eetbaars meer in huis dus even boodschappen doen enzo
zondag 28 december 2008 om 16:06
zondag 28 december 2008 om 16:09
quote:Drift schreef op 28 december 2008 @ 16:04:
Dat zijn ook wel erg veel opdrachten voor in de vakantie. Je kunt jezelf ook belonen iedere keer als je iets gedaan hebt waar je tegenop ziet.
En maak je nog niet te druk om je werk. Je bent pas halverwege je vakantie!
Ik ga mezelf even een schop onder mijn kont geven, heb niets eetbaars meer in huis dus even boodschappen doen enzo
Ja, het is heel veel...
Werk zie ik ook al wel tegenop, want ook dat wordt na de vakantie loeidruk. Maar goed, eerst dit maar even
Dat zijn ook wel erg veel opdrachten voor in de vakantie. Je kunt jezelf ook belonen iedere keer als je iets gedaan hebt waar je tegenop ziet.
En maak je nog niet te druk om je werk. Je bent pas halverwege je vakantie!
Ik ga mezelf even een schop onder mijn kont geven, heb niets eetbaars meer in huis dus even boodschappen doen enzo
Ja, het is heel veel...
Werk zie ik ook al wel tegenop, want ook dat wordt na de vakantie loeidruk. Maar goed, eerst dit maar even
zondag 28 december 2008 om 16:10
quote:Drift schreef op 28 december 2008 @ 16:06:
Het belangrijkste is nu dat jij je weer goed voelt met jezelf (denk ik hoor...). En even geen relatie is ook een heel veilig idee. Niks mis met veilige ideeen!
Als je een vooruitzicht hebt om over te dromen, gewoon doen! Dromen hoeven echt niet altijd te gaan over die ene leuke kerel.
Nee precies, dit soort dingen zijn leuk en maken je niet verdrietig!
Alleen baal ik wel van het feit dat ik steeds een paar jaar moet 'bijkomen' van het relatiegezeik. Dat ik elke keer weer pas na heel lang iets nieuws aandurf. Dan weer een klap krijg en weer een paar jaar verder ben. De jaren gaan dan wel hard...
Het belangrijkste is nu dat jij je weer goed voelt met jezelf (denk ik hoor...). En even geen relatie is ook een heel veilig idee. Niks mis met veilige ideeen!
Als je een vooruitzicht hebt om over te dromen, gewoon doen! Dromen hoeven echt niet altijd te gaan over die ene leuke kerel.
Nee precies, dit soort dingen zijn leuk en maken je niet verdrietig!
Alleen baal ik wel van het feit dat ik steeds een paar jaar moet 'bijkomen' van het relatiegezeik. Dat ik elke keer weer pas na heel lang iets nieuws aandurf. Dan weer een klap krijg en weer een paar jaar verder ben. De jaren gaan dan wel hard...
