Relaties
alle pijlers
Ineens verliefd op een ander... met vrouw en kinderen
maandag 1 februari 2010 om 21:34
Ik heb getwijfeld om dit verhaal op te schrijven, maar ik doe het toch. Misschien is het therapeutisch of helpt het om gedachten wat te ordenen.
Ik werk de laatste tijd veel samen met een mannelijke collega. Het is de laatste tijd druk en we werken ook wel eens over. Ook gaan we wel eens samen naar afspraken toe. Verder hebben we na het werk wel eens een hapje gegeten. We hebben dan meestal leuke en ook vrij persoonlijke gesprekken over van alles en nog wat.
Het is vast niet moeilijk te raden waar dit naar toe gaat; ik begin mijn collega steeds leuker te vinden. 'Verliefd' zou ook een goed woord zijn, maar dat wil ik voor mezelf nog niet toegeven.
Ik merk duidelijk een bepaalde klik. We delen een aantal interesses, we hebben dezelfde hobbies, we spreken dezelfde buitenlandse talen, we kunnen lachen; we staan zo'n beetje op dezelfde manier in het leven.
Ik merk aan alle signalen dat hij mij leuk vindt maar dat hij niet zo goed weet wat hij ermee aan moet. Omgekeerd denkt hij misschien hetzelfde van mij. Hij is acht jaar ouder, is getrouwd en heeft jonge kinderen waar hij heel enthousiast over is. Over zijn vrouw praat hij minder, maar er is nog nooit een serieuze wanklank over haar gevallen. Dus bepaald geen gevalletje 'mijn-vrouw-begrijpt-me-niet'. Zonder het echt recht voor z'n raap uit te spreken heeft hij me laten weten dat hij me heel leuk vindt, maar dat hij er niets mee kan.
Ik woon ook al jaren samen, we hebben af en toe onze ups en downs gehad, de laatste maanden gaat het weer redelijk goed. Maar ik ben er met mijn gedachten soms gewoon ergens anders.
Als mijn collega heel snel toenaderingspogingen had gedaan, had ik hem waarschijnlijk een eikel gevonden. Maar met zijn degelijke family-man pose is hij voor mij onweerstaanbaar. Nu heb ik hem op een voetstuk geplaatst: een warme, sympathieke man die zijn verantwoordelijkheid neemt en uit het juiste hout is gesneden.
De situatie is totaal onmogelijk. Ik droom van iemand, maar ik kan er niets mee. Deze man zal waarschijnlijk nooit zijn gezin in de steek laten en hij heeft groot gelijk. Als ik al een keer kan worden gepromoveerd tot 'scharrel' maakt dat de situatie alleen maar erger : geheimen, bedrog en een heleboel ellende als het uitkomt.
Ik baal van mezelf. Ik weet dat ik hem uit m'n hoofd moet zetten, maar dat gaat niet zo maar, we komen elkaar dagelijks tegen. En het is ook wel verslavend, ik ga fluitend naar m'n werk en maak nooit meer een probleem van overwerk. Mijn laatste beoordelingsgesprek was het beste in jaren.
Iemand nog tips voor deze situatie (iets met geheugen wissen of zo...?)
Ik werk de laatste tijd veel samen met een mannelijke collega. Het is de laatste tijd druk en we werken ook wel eens over. Ook gaan we wel eens samen naar afspraken toe. Verder hebben we na het werk wel eens een hapje gegeten. We hebben dan meestal leuke en ook vrij persoonlijke gesprekken over van alles en nog wat.
Het is vast niet moeilijk te raden waar dit naar toe gaat; ik begin mijn collega steeds leuker te vinden. 'Verliefd' zou ook een goed woord zijn, maar dat wil ik voor mezelf nog niet toegeven.
Ik merk duidelijk een bepaalde klik. We delen een aantal interesses, we hebben dezelfde hobbies, we spreken dezelfde buitenlandse talen, we kunnen lachen; we staan zo'n beetje op dezelfde manier in het leven.
Ik merk aan alle signalen dat hij mij leuk vindt maar dat hij niet zo goed weet wat hij ermee aan moet. Omgekeerd denkt hij misschien hetzelfde van mij. Hij is acht jaar ouder, is getrouwd en heeft jonge kinderen waar hij heel enthousiast over is. Over zijn vrouw praat hij minder, maar er is nog nooit een serieuze wanklank over haar gevallen. Dus bepaald geen gevalletje 'mijn-vrouw-begrijpt-me-niet'. Zonder het echt recht voor z'n raap uit te spreken heeft hij me laten weten dat hij me heel leuk vindt, maar dat hij er niets mee kan.
Ik woon ook al jaren samen, we hebben af en toe onze ups en downs gehad, de laatste maanden gaat het weer redelijk goed. Maar ik ben er met mijn gedachten soms gewoon ergens anders.
Als mijn collega heel snel toenaderingspogingen had gedaan, had ik hem waarschijnlijk een eikel gevonden. Maar met zijn degelijke family-man pose is hij voor mij onweerstaanbaar. Nu heb ik hem op een voetstuk geplaatst: een warme, sympathieke man die zijn verantwoordelijkheid neemt en uit het juiste hout is gesneden.
De situatie is totaal onmogelijk. Ik droom van iemand, maar ik kan er niets mee. Deze man zal waarschijnlijk nooit zijn gezin in de steek laten en hij heeft groot gelijk. Als ik al een keer kan worden gepromoveerd tot 'scharrel' maakt dat de situatie alleen maar erger : geheimen, bedrog en een heleboel ellende als het uitkomt.
Ik baal van mezelf. Ik weet dat ik hem uit m'n hoofd moet zetten, maar dat gaat niet zo maar, we komen elkaar dagelijks tegen. En het is ook wel verslavend, ik ga fluitend naar m'n werk en maak nooit meer een probleem van overwerk. Mijn laatste beoordelingsgesprek was het beste in jaren.
Iemand nog tips voor deze situatie (iets met geheugen wissen of zo...?)
dinsdag 2 februari 2010 om 18:30
Ik herken wat je beschrijft met je collega. Ik heb jaren geleden hetzelfde gehad, alleen had ik toen geen partner. Ik werd verliefd op mijn leidinggevende en hij (getrouwd, jonge kindjes) op mij. Het gevoel is heerlijk, maar het leidt je nergens naar toe. Er kan verschrikkelijke ellende van komen, dat wil echt niemand.
Wees verstandig, en ga aan de slag met je eigen relatie. Dit is een wake up call voor je.
Het liep bij ons met een sisser af, leidinggevende onverwachts overgeplaatst.... op dat moment voelde dat zwaar kl*te, het voelde echt als afkicken, maar nu kan ik zeggen dat dat heel erg goed is geweest. Ieder ging z'n eigen weg.
Ik denk nog wel eens aan hem, met een warm gevoel, het is goed zo.
Verknal het ajb niet, 't is het niet waard, denk aan z'n kindjes.
Wees verstandig, en ga aan de slag met je eigen relatie. Dit is een wake up call voor je.
Het liep bij ons met een sisser af, leidinggevende onverwachts overgeplaatst.... op dat moment voelde dat zwaar kl*te, het voelde echt als afkicken, maar nu kan ik zeggen dat dat heel erg goed is geweest. Ieder ging z'n eigen weg.
Ik denk nog wel eens aan hem, met een warm gevoel, het is goed zo.
Verknal het ajb niet, 't is het niet waard, denk aan z'n kindjes.
dinsdag 2 februari 2010 om 20:08
quote:Digitalis schreef op 02 februari 2010 @ 18:14:
Waarom heeft je collega het dan verteld aan jou? Ik begrijp dat nooit zo, als je er echt niets mee van plan bent dan vertel je dat ook niet.
Vaak zijn het de familiemannen die er op los flirten. Eigenlijk, als je het van een afstandje beschouwt, niet erg aantrekkelijk. Maar als je er midden in zit vaak wel, helaas.
Het gaat inderdaad vanzelf wel over. Alleen wel lastig als je elkaar elke dag ziet. Ik zou het ook niet aan m'n partner vertellen, die kan daar niets mee, behalve zich opvreten van twijfel.
Ik snap je punt. Maar het aantrekkelijke (vind ik) is dat hij er helemaal niet 'op los flirt'. Hij is altijd vriendelijk, voorkomend, kan goed luisteren maar ook leuk vertellen. Hij heeft interesse in wie ik ben en wat ik doe. Hij zegt meer dan eens aardige dingen over mij als persoon, maar hij waagt zich niet op het gladde ijs van toespelingen op uiterlijk, mogelijke avontuurtjes etc. Als dit flirten is, is het on-Nederlands subtiel.
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem. Zijn vrouw is een geluksvogel, en dat zeg ik niet snel.
Ik ben het met je eens om het niet aan m'n partner te vertellen, die kan helemaal niks met mijn emotionele chaos en gaat zich voor niks een heleboel zorgen maken.
Waarom heeft je collega het dan verteld aan jou? Ik begrijp dat nooit zo, als je er echt niets mee van plan bent dan vertel je dat ook niet.
Vaak zijn het de familiemannen die er op los flirten. Eigenlijk, als je het van een afstandje beschouwt, niet erg aantrekkelijk. Maar als je er midden in zit vaak wel, helaas.
Het gaat inderdaad vanzelf wel over. Alleen wel lastig als je elkaar elke dag ziet. Ik zou het ook niet aan m'n partner vertellen, die kan daar niets mee, behalve zich opvreten van twijfel.
Ik snap je punt. Maar het aantrekkelijke (vind ik) is dat hij er helemaal niet 'op los flirt'. Hij is altijd vriendelijk, voorkomend, kan goed luisteren maar ook leuk vertellen. Hij heeft interesse in wie ik ben en wat ik doe. Hij zegt meer dan eens aardige dingen over mij als persoon, maar hij waagt zich niet op het gladde ijs van toespelingen op uiterlijk, mogelijke avontuurtjes etc. Als dit flirten is, is het on-Nederlands subtiel.
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem. Zijn vrouw is een geluksvogel, en dat zeg ik niet snel.
Ik ben het met je eens om het niet aan m'n partner te vertellen, die kan helemaal niks met mijn emotionele chaos en gaat zich voor niks een heleboel zorgen maken.
dinsdag 2 februari 2010 om 20:20
Wat is dat toch met collega's die roet in relaties gooien??? Ben zelf ook de dupe geworden van zo'n geval: de (in mijn ogen) liefde van mijn leven heeft me voor een collega in de steek gelaten, met de woorden dat ze heel goed weet wat ze allemaal opgeeft (dat ze weet wat ze aan me heeft en zich goed beseft dat ze nog heel veel van me houdt) maar volstrekt niet weet waar ze aan begint en er rekening mee houdt dat ze over twee jaar weer alleen zou kunnen zijn. Maar ondertussen wel een flinke kinderwens, met mij serieus over kinderen gesproken hebben (ik ben er wel klaar voor) en van hem weet ze niet wat hij wil. Hij is wel bijna 7 jaar jonger dan zij...
Maar goed. Dat is een hoop frustratie van mij. Ik ben toch erg benieuwd waarom mensen in relaties zo gevoelig worden voor de charmes van anderen en dan met name collega's. Heeft niemand ooit gehoord van "werkethiek"? Om van "vechten voor je relatie" maar niet te spreken!
De makkelijkste uitweg is zelden de beste...
Maar goed. Dat is een hoop frustratie van mij. Ik ben toch erg benieuwd waarom mensen in relaties zo gevoelig worden voor de charmes van anderen en dan met name collega's. Heeft niemand ooit gehoord van "werkethiek"? Om van "vechten voor je relatie" maar niet te spreken!
De makkelijkste uitweg is zelden de beste...
dinsdag 2 februari 2010 om 20:28
quote:Laura80 schreef op 02 februari 2010 @ 20:08:
[...]
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem.
Als je dat weet, dat je hem interessanter vind als hij "onbereikbaar" is, omdat hij zijn vrouw en kinderen niet in de steek zal laten, waarom blijf je je verliefdheid dan voeden? De Engelsen en Amerikanen hebben daar een goeie uitdrukking voor:
"Get a grip!"
[...]
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem.
Als je dat weet, dat je hem interessanter vind als hij "onbereikbaar" is, omdat hij zijn vrouw en kinderen niet in de steek zal laten, waarom blijf je je verliefdheid dan voeden? De Engelsen en Amerikanen hebben daar een goeie uitdrukking voor:
"Get a grip!"
dinsdag 2 februari 2010 om 20:34
quote:Laura80 schreef op 02 februari 2010 @ 20:08:
[...]
Ik snap je punt. Maar het aantrekkelijke (vind ik) is dat hij er helemaal niet 'op los flirt'. Hij is altijd vriendelijk, voorkomend, kan goed luisteren maar ook leuk vertellen. Hij heeft interesse in wie ik ben en wat ik doe. Hij zegt meer dan eens aardige dingen over mij als persoon, maar hij waagt zich niet op het gladde ijs van toespelingen op uiterlijk, mogelijke avontuurtjes etc. Als dit flirten is, is het on-Nederlands subtiel.
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem. Zijn vrouw is een geluksvogel, en dat zeg ik niet snel.
Ik ben het met je eens om het niet aan m'n partner te vertellen, die kan helemaal niks met mijn emotionele chaos en gaat zich voor niks een heleboel zorgen maken.
Maar dit is ook flirten hoor, de meeste mannen met een noemenswaardig IQ weten dat ze op die manier rete-aantrekkelijk zijn! Niet voor niets zie ik vaak vaders met jonge kinderen een beetje flirten terwijl zij de goede papa uithangen. Het werkt niet bij mij maar kan me voorstellen dat het bij vrouwen die wel iets met kinderen hebben enorm werkt. Wat jij beschrijft zou ook voor mij enorm aantrekkelijk zijn, maar uiteindelijk wordt het dan verstoord door de toch aanwezige wens met je te neuken etcetera. Als de man je leuk vindt zal 'ie altijd indruk op je proberen te maken, en dat lukt 'm goed met z'n terughoudende houding.
Niet om enorm kwaad te spreken hoor, hij zal het niet zo hebben uitgekiend maar het is zeker aantrekkelijker dan de zoveelste gladjakker die toespelingen maakt en z'n vrouw bedondert.
[...]
Ik snap je punt. Maar het aantrekkelijke (vind ik) is dat hij er helemaal niet 'op los flirt'. Hij is altijd vriendelijk, voorkomend, kan goed luisteren maar ook leuk vertellen. Hij heeft interesse in wie ik ben en wat ik doe. Hij zegt meer dan eens aardige dingen over mij als persoon, maar hij waagt zich niet op het gladde ijs van toespelingen op uiterlijk, mogelijke avontuurtjes etc. Als dit flirten is, is het on-Nederlands subtiel.
Juist zijn aureool van betrokkenheid, vriendelijkheid maar ook loyaliteit (aan iemand anders) maakt dat ik 's nachts soms wakker lig. Als hij openlijk toespelingen zou maken, zou hij in mijn ogen door de mand zijn gevallen en waarschijnlijk veel van zijn aantrekkingskracht verloren hebben. Wie wil er nou wat met een vent die zijn vrouw en kinderen bedriegt? Maar de aantrekkingskracht is nu juist gegroeid, gewoon omdat hij heeft bewezen dat zijn hart gewoon op de goede plek zit en hij ook duidelijk laat merken hoe belangrijk zijn kinderen zijn voor hem. Zijn vrouw is een geluksvogel, en dat zeg ik niet snel.
Ik ben het met je eens om het niet aan m'n partner te vertellen, die kan helemaal niks met mijn emotionele chaos en gaat zich voor niks een heleboel zorgen maken.
Maar dit is ook flirten hoor, de meeste mannen met een noemenswaardig IQ weten dat ze op die manier rete-aantrekkelijk zijn! Niet voor niets zie ik vaak vaders met jonge kinderen een beetje flirten terwijl zij de goede papa uithangen. Het werkt niet bij mij maar kan me voorstellen dat het bij vrouwen die wel iets met kinderen hebben enorm werkt. Wat jij beschrijft zou ook voor mij enorm aantrekkelijk zijn, maar uiteindelijk wordt het dan verstoord door de toch aanwezige wens met je te neuken etcetera. Als de man je leuk vindt zal 'ie altijd indruk op je proberen te maken, en dat lukt 'm goed met z'n terughoudende houding.
Niet om enorm kwaad te spreken hoor, hij zal het niet zo hebben uitgekiend maar het is zeker aantrekkelijker dan de zoveelste gladjakker die toespelingen maakt en z'n vrouw bedondert.
zaterdag 6 februari 2010 om 21:24
Lijkt mij duidelijk waarom het vaak collega's zijn die verliefd op elkaar worden: je ziet je collega's vaker dan je vrienden! Dus ook vaker dan andere vrijgezelle mensen. En als er dan aantrekkingskracht van beide kanten is en er is iets mis in je relatie, is het volgens mij slechts een kwestie van tijd voordat er iemands verliefd wordt.
Misschien hoeft er niet bij iedereen iets mis te zijn in hun eigen relatie op het eerste gezicht, maar ik denk dat er dan toch iets moet zijn, anders sta je niet open voor een verliefdheid op een ander.
Bekijk eerst je eigen relatie eens goed, je hoeft niet meteen tegen je vriend te vertellen dat je verliefd bent op een ander, maar praat er wel over dat het niet goed gaat. Kijk of je er samen uit komt. Zo niet heb je dat in ieder geval wel geprobeerd. Zonder aan je verliefdheid toe te hebben gegeven.
Die verliefdheid kan heel lang aanhouden. Heb het zelf ook meegemaakt, duurde meer dan een jaar voordat ik een punt achter m'n eigen relatie zette en het daarna pas aan die collega vertelde.
Besef goed wat je je op je hals haalt met een getrouwde man met kids. Dat is de moeilijkste weg die je kan kiezen... I know...
Misschien hoeft er niet bij iedereen iets mis te zijn in hun eigen relatie op het eerste gezicht, maar ik denk dat er dan toch iets moet zijn, anders sta je niet open voor een verliefdheid op een ander.
Bekijk eerst je eigen relatie eens goed, je hoeft niet meteen tegen je vriend te vertellen dat je verliefd bent op een ander, maar praat er wel over dat het niet goed gaat. Kijk of je er samen uit komt. Zo niet heb je dat in ieder geval wel geprobeerd. Zonder aan je verliefdheid toe te hebben gegeven.
Die verliefdheid kan heel lang aanhouden. Heb het zelf ook meegemaakt, duurde meer dan een jaar voordat ik een punt achter m'n eigen relatie zette en het daarna pas aan die collega vertelde.
Besef goed wat je je op je hals haalt met een getrouwde man met kids. Dat is de moeilijkste weg die je kan kiezen... I know...
