Relaties
alle pijlers
Is dit normaal?
donderdag 15 oktober 2009 om 02:19
Nu ik je verhaal serieus heb gelezen: ik denk dat je aan deze sukkel niet veel verliest. Volgens mij zit ie met een hoop issues, want een normaaldenkend persoon stelt zich niet zo op in relaties. Wees blij dat je van hem af bent, ik lees is je berichtjes geen enkel iets wat wel leuk aan hem is of wat hij voor jou deed.
Wil je je spullen niet op werk krijgen (waar ik persoonlijk dan weer geen problemen mee zou hebben) zeg het hem dan en laat hem het spul bij jou thuis brengen. Dat is toch niet zo moeilijk?
Wil je je spullen niet op werk krijgen (waar ik persoonlijk dan weer geen problemen mee zou hebben) zeg het hem dan en laat hem het spul bij jou thuis brengen. Dat is toch niet zo moeilijk?
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
donderdag 15 oktober 2009 om 20:30
Jouw ex liet en laat zich beinvloeden door zijn dochter. Enerzijds ben ik het wel met hem eens. Zijn dochter staat op nr 1. Ik snap wel dat dit niet leuk is om te horen, maar haar belang staat in mijn ogen voorop. Bij elke ouder die gescheiden is zou dat zo moeten zijn. Anderzijds, als hij daardoor geen relatie met iemand zou kunnen aangaan omdat dochter dit niet trekt dan moet hij zich afvragen in hoeverre dochter zijn leven moet bepalen. Waar is hij als man in deze. Want hij is naast ouder toch ook iemand met verlangens en wensen en ik neem aan de behoefte aan liefde van een volwassene. Immers liefde van een kind is van totaal andere orde dan liefde krijgen van een volwassene.
donderdag 15 oktober 2009 om 20:40
quote:Rabbit1 schreef op 15 oktober 2009 @ 19:32:
Vanochtend om half 7 stuurde hij mij een heel grappig mailtje, echt weer als vanouds. Snap er niks van.
En voor die spullen wil hij een dag afspreken om ze te overhandigen. HIj deed vandaag ook echt weer vertrouwelijk tegen me. Hij kreeg nog geld van me voor iets dat hij voor mij had betaald. Toen wilde hij het laten zitten, maar ik heb het hem wel gegeven. Was wel goed bedoeld van hem (echt).
Hij begon ook ineens weer over een fotoboek dat hij nog wil bestellen, van een vakantie van ons samen. Dan is hij blijkbaar toch met mij in zijn hoofd bezig. En hij heeft het maar steeds over een bepaald boek dat ik 'm heb gegeven. Wat wil hij toch?
Zou hij spijt hebben? Hij weet niet hoe het moet qua gevoel, zo moeilijk. En zoals ik al zei, hij is geen slecht mens. Hij heeft alleen een muur om zich heen gebouwd.
Ik weet dat ik afstand moet houden. Maar dat valt niet mee.
Wat wil hij toch?! (Geen idee, misschien heeft ie een vaag schuldgevoel ofzo en probeert ie het zo half goed te maken maar in ieder geval wil ie geen verkering anders had ie dat wel gezegd)
Wat wil jij??
Als je er echt vanaf wil: geen telefoon, geen mail, geen gezeur over fotoboeken en je rekeningnummer heeft ie vast ook nog wel. Zeg m desnoods dat je een tijdje geen/ zo min mogelijk contact wil. Misschien is ie t daar niet mee eens maar hij kan je wens wel respecteren. Als t allemaal n beetje gezakt is, kun je altijd alsnog het contact aanhalen.
Dat is echt niet leuk als je (stiekem) nog van iemand houdt en eigenlijk graag wil dat ie terugkomt. Maar als je weet dat het beter voor je is en het toch niet goedkomt is het makkelijker om even streng tegen jezelf te zijn in plaats van tegen beter weten in te blijven hopen.
Je kunt hem niet veranderen, alleen jezelf.
Vanochtend om half 7 stuurde hij mij een heel grappig mailtje, echt weer als vanouds. Snap er niks van.
En voor die spullen wil hij een dag afspreken om ze te overhandigen. HIj deed vandaag ook echt weer vertrouwelijk tegen me. Hij kreeg nog geld van me voor iets dat hij voor mij had betaald. Toen wilde hij het laten zitten, maar ik heb het hem wel gegeven. Was wel goed bedoeld van hem (echt).
Hij begon ook ineens weer over een fotoboek dat hij nog wil bestellen, van een vakantie van ons samen. Dan is hij blijkbaar toch met mij in zijn hoofd bezig. En hij heeft het maar steeds over een bepaald boek dat ik 'm heb gegeven. Wat wil hij toch?
Zou hij spijt hebben? Hij weet niet hoe het moet qua gevoel, zo moeilijk. En zoals ik al zei, hij is geen slecht mens. Hij heeft alleen een muur om zich heen gebouwd.
Ik weet dat ik afstand moet houden. Maar dat valt niet mee.
Wat wil hij toch?! (Geen idee, misschien heeft ie een vaag schuldgevoel ofzo en probeert ie het zo half goed te maken maar in ieder geval wil ie geen verkering anders had ie dat wel gezegd)
Wat wil jij??
Als je er echt vanaf wil: geen telefoon, geen mail, geen gezeur over fotoboeken en je rekeningnummer heeft ie vast ook nog wel. Zeg m desnoods dat je een tijdje geen/ zo min mogelijk contact wil. Misschien is ie t daar niet mee eens maar hij kan je wens wel respecteren. Als t allemaal n beetje gezakt is, kun je altijd alsnog het contact aanhalen.
Dat is echt niet leuk als je (stiekem) nog van iemand houdt en eigenlijk graag wil dat ie terugkomt. Maar als je weet dat het beter voor je is en het toch niet goedkomt is het makkelijker om even streng tegen jezelf te zijn in plaats van tegen beter weten in te blijven hopen.
Je kunt hem niet veranderen, alleen jezelf.
donderdag 15 oktober 2009 om 20:44
quote:Rabbit1 schreef op 15 oktober 2009 @ 20:38:
Dushi, ik ben het met je eens dat zijn dochter op nr. 1 staat. Dat hoort ook zo. Ik heb ook veel respect voor de manier waarop hij er altijd voor zijn dochter is geweest, hij is zeker geen weekendvader. Tot zover begrijp ik het. Maar zoals je zegt, zij is zijn kind. Hij bespreekt alles met haar, ook zakelijke dingen, zij is een klankbord. Het is echt net een stelletje samen. Nogmaals, ik begrijp de band die ze hebben. Maar daarnaast moet het toch mogelijk zijn een relatie met iemand op te bouwen? Ik ben geen bedreiging voor de relatie die zij hebben, dat zou ik nooit willen. Maar ik krijg zelfs niet de kans erbij te mogen horen.
Dat lijkt me ook behoorlijk vervelend en ook niet echt gezond. Feit is alleen dat JIJ hem niet kan veranderen. Dat kan ie alleen zelf. En als ie dat niet wil dat is dat stom en heel frustrerend voor jou maar daarmee verandert er nog steeds niks.
Echt, probeer het te laten rusten want je maakt jezelf gek met elk signaal wat je opvangt te interpreteren en dan excuses en verklaringen te zoeken.
(Hoop niet dat dit bot overkomt, zo bedoel ik het in ieder geval niet)
Dushi, ik ben het met je eens dat zijn dochter op nr. 1 staat. Dat hoort ook zo. Ik heb ook veel respect voor de manier waarop hij er altijd voor zijn dochter is geweest, hij is zeker geen weekendvader. Tot zover begrijp ik het. Maar zoals je zegt, zij is zijn kind. Hij bespreekt alles met haar, ook zakelijke dingen, zij is een klankbord. Het is echt net een stelletje samen. Nogmaals, ik begrijp de band die ze hebben. Maar daarnaast moet het toch mogelijk zijn een relatie met iemand op te bouwen? Ik ben geen bedreiging voor de relatie die zij hebben, dat zou ik nooit willen. Maar ik krijg zelfs niet de kans erbij te mogen horen.
Dat lijkt me ook behoorlijk vervelend en ook niet echt gezond. Feit is alleen dat JIJ hem niet kan veranderen. Dat kan ie alleen zelf. En als ie dat niet wil dat is dat stom en heel frustrerend voor jou maar daarmee verandert er nog steeds niks.
Echt, probeer het te laten rusten want je maakt jezelf gek met elk signaal wat je opvangt te interpreteren en dan excuses en verklaringen te zoeken.
(Hoop niet dat dit bot overkomt, zo bedoel ik het in ieder geval niet)
donderdag 15 oktober 2009 om 21:01
Om te beginnen met je laatste vraag: ja natuurlijk is het mogelijk om vrienden te blijven. Alleen moet je dan wel wat losser van elkaar zijn en m niet de hele tijd bekijken met een blik van "kwam je maar weer terug"
Als je vrienden wilt zijn is het soms makkelijker om eerst even wat afstand te nemen. (ik kan het weten met 2 'succesvol' verbroken relaties waarbij ik nog vrienden ben met mijn ex )
En je verdedigt hem nog steeds. Das heel mooi van je want je hebt t goed met m voor. Maar hij is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag.
Maar ga geen hulpverlenertje spelen. Los van dat het toch niet werkt bij iemand die geen probleem ziet met zn eigen gedrag verlies je inderdaad je eigenwaarde.
Als je vrienden wilt zijn is het soms makkelijker om eerst even wat afstand te nemen. (ik kan het weten met 2 'succesvol' verbroken relaties waarbij ik nog vrienden ben met mijn ex )
En je verdedigt hem nog steeds. Das heel mooi van je want je hebt t goed met m voor. Maar hij is verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag.
Maar ga geen hulpverlenertje spelen. Los van dat het toch niet werkt bij iemand die geen probleem ziet met zn eigen gedrag verlies je inderdaad je eigenwaarde.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:27
quote:Rabbit1 schreef op 15 oktober 2009 @ 21:15:
Hij weet zellf dat ie een probleem heeft. Dat geeft hij wel toe. Ik kan het niet, zegt hij dan. En ooit zei hij dat hij inderdaad beschadigd is. Hij weet ook dat hij niet met zijn gevoel kan omgaan. Als ik dat nu zelf weet, zei hij. Maar weten is niet genoeg, er wat aan doen is veel belangrijker. En iemand toelaten.
Als ie dat wil moet ie dat zeker doen. Maar niet met jou want jij bent veel te persoonlijk betrokken. Liefst met iemand die onafhankelijk naar m kan kijken
Wij kennen elkaar al heel lang, zo'n 15 jaar. We zijn altijd al gek met elkaar, afgezien van de liefdesrelatie. Dat maakt het des te moeilijker. Mischien hebben we dat wel op het spel gezet en hadden we het zo moeten laten. Maar er broeide altijd al iets tussen ons en eindelijk hadden we er aan toegegeven.
Ondertussen had hij dus 2 andere relaties achter de rug, tenminste 1 serieuze, die andere duurde maar een paar weken.
En ja, toen gebeurde het toch. Dan kun je zeggen dom, maar ja gevoel laat zich niet tegenhouden. Daarom kan ik me zo slecht voorstellen dat hij werkelijk niets om me geeft. Dan zou de intuitie van al die jaren dus verkeerd zijn? En die kwam echt van twee kanten. Ach misschien dom maar ook heel begrijpelijk. Meen ik echt. Ik geloof ook best dat ie om je geeft. Maar als ie dat niet om kan zetten in concrete acties dan schiet je er niks mee op behalve dan dat jij degene bent die zich p**p voelt
Zou hem willen zeggen dat ik hem mis, maar ik weet dat ik dat niet moet doen. Maar aan de andere kant: laat je zomaar je geluk weglopen? Hij zei ook dat hij twijfelde, niet dat zijn gevoel voor mij weg was. Maar hij kan er echt niet mee omgaan. Twijfel is geen nee Je hebt toch al heel veel pogingen gedaan en m al heel vaak laten weten dat je er voor hem bent. Je kunt wel bezig blijven
.
Echt, het is heel naar als je van iemand houdt en hij gedraagt zich vervolgens dubbel (eerst wil ie wel, dan wil ie niet enzovoort) maar dat kan jij helaas niet veranderen.
En stel dat ie wel weer wil met jou als "persoonlijke hulpverlener". Is dat dan leuk? Nee toch, je wilt zn vriendin zijn, niet zn psycholoog
Hij weet zellf dat ie een probleem heeft. Dat geeft hij wel toe. Ik kan het niet, zegt hij dan. En ooit zei hij dat hij inderdaad beschadigd is. Hij weet ook dat hij niet met zijn gevoel kan omgaan. Als ik dat nu zelf weet, zei hij. Maar weten is niet genoeg, er wat aan doen is veel belangrijker. En iemand toelaten.
Als ie dat wil moet ie dat zeker doen. Maar niet met jou want jij bent veel te persoonlijk betrokken. Liefst met iemand die onafhankelijk naar m kan kijken
Wij kennen elkaar al heel lang, zo'n 15 jaar. We zijn altijd al gek met elkaar, afgezien van de liefdesrelatie. Dat maakt het des te moeilijker. Mischien hebben we dat wel op het spel gezet en hadden we het zo moeten laten. Maar er broeide altijd al iets tussen ons en eindelijk hadden we er aan toegegeven.
Ondertussen had hij dus 2 andere relaties achter de rug, tenminste 1 serieuze, die andere duurde maar een paar weken.
En ja, toen gebeurde het toch. Dan kun je zeggen dom, maar ja gevoel laat zich niet tegenhouden. Daarom kan ik me zo slecht voorstellen dat hij werkelijk niets om me geeft. Dan zou de intuitie van al die jaren dus verkeerd zijn? En die kwam echt van twee kanten. Ach misschien dom maar ook heel begrijpelijk. Meen ik echt. Ik geloof ook best dat ie om je geeft. Maar als ie dat niet om kan zetten in concrete acties dan schiet je er niks mee op behalve dan dat jij degene bent die zich p**p voelt
Zou hem willen zeggen dat ik hem mis, maar ik weet dat ik dat niet moet doen. Maar aan de andere kant: laat je zomaar je geluk weglopen? Hij zei ook dat hij twijfelde, niet dat zijn gevoel voor mij weg was. Maar hij kan er echt niet mee omgaan. Twijfel is geen nee Je hebt toch al heel veel pogingen gedaan en m al heel vaak laten weten dat je er voor hem bent. Je kunt wel bezig blijven
.
Echt, het is heel naar als je van iemand houdt en hij gedraagt zich vervolgens dubbel (eerst wil ie wel, dan wil ie niet enzovoort) maar dat kan jij helaas niet veranderen.
En stel dat ie wel weer wil met jou als "persoonlijke hulpverlener". Is dat dan leuk? Nee toch, je wilt zn vriendin zijn, niet zn psycholoog
donderdag 15 oktober 2009 om 21:40
quote:Rabbit1 schreef op 15 oktober 2009 @ 20:50:
Ik weet wel dat je het niet bot bedoelt.
Verder denk ik dat, als hij het al zou willen, hij nooit zou zeggen dat hij zich vergist heeft. Dan is hij veel te bang zijn neus te stoten en afgewezen te worden. Niet om hem te verdedigen, maar hij heeft echt heel veel moeite met het uiten van zijn gevoel, vanuit een aantal mislukte relaties en vooral die scheiding dus. Tuurlijk moet hij daar hulp voor zoeken, daar komt hij zelf nooit uit. En uiteindelijk komt hij zichzelf tegen. Dan denk ik: laat mij je helpen, gun het jezelf en gun het ons. Maar hij sluit zich af.
Hoe pak je dat aan, zonder je eigenwaarde in te leveren? Ik heb veel voor hem over, maar moet er natuurlijk niet zelf aan onderdoor gaan.
Is het sowieso mogelijk vrienden te blijven (hebben we wel afgesproken, maar merk ik nog niet echt iets van).Zijn dochter speelt de rol van echtgenote en jij die van zijn moeder. Dit is niet gezond.
Ik weet wel dat je het niet bot bedoelt.
Verder denk ik dat, als hij het al zou willen, hij nooit zou zeggen dat hij zich vergist heeft. Dan is hij veel te bang zijn neus te stoten en afgewezen te worden. Niet om hem te verdedigen, maar hij heeft echt heel veel moeite met het uiten van zijn gevoel, vanuit een aantal mislukte relaties en vooral die scheiding dus. Tuurlijk moet hij daar hulp voor zoeken, daar komt hij zelf nooit uit. En uiteindelijk komt hij zichzelf tegen. Dan denk ik: laat mij je helpen, gun het jezelf en gun het ons. Maar hij sluit zich af.
Hoe pak je dat aan, zonder je eigenwaarde in te leveren? Ik heb veel voor hem over, maar moet er natuurlijk niet zelf aan onderdoor gaan.
Is het sowieso mogelijk vrienden te blijven (hebben we wel afgesproken, maar merk ik nog niet echt iets van).Zijn dochter speelt de rol van echtgenote en jij die van zijn moeder. Dit is niet gezond.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:47
donderdag 15 oktober 2009 om 22:03
Persoonlijk vind ik dat sommige mensen door een tuniek dikker lijken dan ze zijn maar dat is off-topic
Je bent je gevoel inderdaad niet zomaar kwijt en dat hoeft ook helemaal niet. Je mag best verdrietig zijn of boos (nog mooier)
Het gaat er om dat het makkelijker wordt als je wat afstand van m neemt. Anders zak je verder in de prut ipv dat je eruit komt. Wie weet komt het goed, later, ooit, misschien wel nooit. Maar nu ff niet. Dus moet je voor jezelf zorgen en niet voor Meneer-met-Probleem.
Je bent je gevoel inderdaad niet zomaar kwijt en dat hoeft ook helemaal niet. Je mag best verdrietig zijn of boos (nog mooier)
Het gaat er om dat het makkelijker wordt als je wat afstand van m neemt. Anders zak je verder in de prut ipv dat je eruit komt. Wie weet komt het goed, later, ooit, misschien wel nooit. Maar nu ff niet. Dus moet je voor jezelf zorgen en niet voor Meneer-met-Probleem.
