Relaties
alle pijlers
Kiezen tussen gezin en soulmate
donderdag 2 mei 2019 12:13
Hoi,
Ik ben een man van 40 en ben al 12 jaar getrouwd en heb 3 kinderen tussen 6 en 11 jaar. Altijd gelukkig geweest. Ben erg sportief en avontuurlijk. Als vader ben ik er altijd voor de kids, als coach bij het voetballen, als hulp bij school, enz. Ik ben er altijd als ze thuiskomen uit school om hun verhaal te horen. Leg dan alle afleidingen opzij, zoals een telefoon.
Naar mijn vrouw ben ik in het begin heel respectvol en liefdevol geweest. Schreef gedichten, kwam thuis met bloemen, boekte verassing dagen, etc. Ik miste haar ook altijd als ik weg was met bijvoorbeeld wat vrienden. We hebben ook veel gereisd over de gehele wereld.
We wonen fantastisch en we zijn een toonbeeld voor het ideale gezinnetje voor de buitenwereld.
Echter is er wat gebeurd...
Ik ben tijdens onze relatie altijd onderweg zeg maar. Ben ook altijd degene die initiatieven onderneemt. Ik sport heel graag, tot op het extreme toe. Ik kampeer graag en geniet van het buitenleven. Altijd wel met mensen en vrienden. Echter zag ik de laatste jaren dat het ook anders kan. Ik zag stelletjes elkaars passie delen.
Bij toeval (geloof het of niet) heb ik zoiemand ontmoet. We matchen op alle vlakken. Humor, sportief, initiatief, muzieksmaak, opvoeding, avontuurlijk, buitenmens, etc etc. We voelen elkaar zoooo goed aan. We zitten beide in hetzelfde schuitje en zij is zelfs al in scheiding getreden. We kennen elkaar al een jaar nu en zijn nog steeds mega verliefd. We kunnen uren praten, lachen en genieten. Is dit dan mijn soulmate (sorrie voor de term).
Ik heb alles aan mijn vrouw verteld en zij wil ondanks wat er gebeurd is door met ons. Ze is heel lief en vergevingsgezind.
Ik kan haar nu vergelijken met mijn affaire (die ik op pauze heb gezet). Ik heb met mijn vrouw nooit de connectie gehad die ik nu ervaar.
Ik weet niet wat ik moet doen. Kiezen en vechten voor mijn gezin? Ik woon ook fantastisch en heb zelfs een zwembad in de tuin waar de kinderen zomers van genieten. De kinderen zijn mijn alles. Ik zou m’n leven ervoor geven. Zijn ze beter af als ik blijf nu ik deze kenniz heb?
Of moet ik nu kiezen voor mijn nieuwe relatie. En de hele shit ingang zetten om te scheiden. Ik geloof er heilig in dat wij gaan slagen.
Ik voel me ook een verrader en ben respectloos geweest. Maar ik heb niet zo veel aan negatieve reacties. Geloof me, ik zit al op de blaren en ik wens deze situatie niemand toe. Maar ik hoop op een reactie met een heldere kijk.
Bedankt
John
Ik ben een man van 40 en ben al 12 jaar getrouwd en heb 3 kinderen tussen 6 en 11 jaar. Altijd gelukkig geweest. Ben erg sportief en avontuurlijk. Als vader ben ik er altijd voor de kids, als coach bij het voetballen, als hulp bij school, enz. Ik ben er altijd als ze thuiskomen uit school om hun verhaal te horen. Leg dan alle afleidingen opzij, zoals een telefoon.
Naar mijn vrouw ben ik in het begin heel respectvol en liefdevol geweest. Schreef gedichten, kwam thuis met bloemen, boekte verassing dagen, etc. Ik miste haar ook altijd als ik weg was met bijvoorbeeld wat vrienden. We hebben ook veel gereisd over de gehele wereld.
We wonen fantastisch en we zijn een toonbeeld voor het ideale gezinnetje voor de buitenwereld.
Echter is er wat gebeurd...
Ik ben tijdens onze relatie altijd onderweg zeg maar. Ben ook altijd degene die initiatieven onderneemt. Ik sport heel graag, tot op het extreme toe. Ik kampeer graag en geniet van het buitenleven. Altijd wel met mensen en vrienden. Echter zag ik de laatste jaren dat het ook anders kan. Ik zag stelletjes elkaars passie delen.
Bij toeval (geloof het of niet) heb ik zoiemand ontmoet. We matchen op alle vlakken. Humor, sportief, initiatief, muzieksmaak, opvoeding, avontuurlijk, buitenmens, etc etc. We voelen elkaar zoooo goed aan. We zitten beide in hetzelfde schuitje en zij is zelfs al in scheiding getreden. We kennen elkaar al een jaar nu en zijn nog steeds mega verliefd. We kunnen uren praten, lachen en genieten. Is dit dan mijn soulmate (sorrie voor de term).
Ik heb alles aan mijn vrouw verteld en zij wil ondanks wat er gebeurd is door met ons. Ze is heel lief en vergevingsgezind.
Ik kan haar nu vergelijken met mijn affaire (die ik op pauze heb gezet). Ik heb met mijn vrouw nooit de connectie gehad die ik nu ervaar.
Ik weet niet wat ik moet doen. Kiezen en vechten voor mijn gezin? Ik woon ook fantastisch en heb zelfs een zwembad in de tuin waar de kinderen zomers van genieten. De kinderen zijn mijn alles. Ik zou m’n leven ervoor geven. Zijn ze beter af als ik blijf nu ik deze kenniz heb?
Of moet ik nu kiezen voor mijn nieuwe relatie. En de hele shit ingang zetten om te scheiden. Ik geloof er heilig in dat wij gaan slagen.
Ik voel me ook een verrader en ben respectloos geweest. Maar ik heb niet zo veel aan negatieve reacties. Geloof me, ik zit al op de blaren en ik wens deze situatie niemand toe. Maar ik hoop op een reactie met een heldere kijk.
Bedankt
John
donderdag 2 mei 2019 13:32
Ik vind dit wel een hele gekke reactie om eerlijk te zijn. Ik ben zelf nog maar begin 20, nooit getrouwd geweest dus misschien kan ik er wel totaal geen logische uitspraak over doen maar ik vind dit niet helemaal realistisch. Je vindt dus eigenlijk dat, ook al ben je doodongelukkig en houd je niet meer van je partner, dat je voor de kinderen maar in het huwelijk moet blijven? Ook al maak je je partner ongelukkig en hebben je kinderen (waarschijnlijk) ook heus wel door dat jullie niet gelukkig zijn? Je kinderen zien elke dag jullie toneelstukje aan en krijgen intussen ook een vreselijk beeld van de liefde. Ik vind, ondanks dat je kinderen er misschien kapot aan zouden gaan, dat de personen in het huwelijk ook meetellen en dat hun eigen geluk ook belangrijk is toch? Ik vind dit een hele ouderwetse kijk op het leven, de mogelijkheid om te scheiden is er niet voor niets. Ik heb vriendinnen die ouders in een scheiding hebben meegemaakt en zij waren blij dat het over was en dat ze niet meer iedere dag het geruzie aan hoefden te horen.Bonnieux schreef: ↑02-05-2019 12:42Als je kinderen je alles zijn, dan scheid je niet, punt!
Voor kinderen is een scheiding hoe dan ook verschrikkelijk. DOE HET NIET!
Alleen kinderen die worden misbruikt, een verslaafde ouder hebben of waar bij veel conflicten/geweld in huis is, zijn gebaar bij een scheiding. Alle andere kinderen (dwz kind van je ouder en ouder van je kind ben je voor het leven, dus ook niet na 45jaar scheiden) niet.
Scheid je wel, dan ben je een keiharde egoïst.
anoniem_369583 wijzigde dit bericht op 02-05-2019 13:35
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.41% gewijzigd
donderdag 2 mei 2019 13:39
Ik denk TO dat het maken van de keuze niet het moeilijkst is, die heb je al een jaar geleden gemaakt.
Het allermoeilijkste is verder te leven met de keuze die je hebt gemaakt.
Er komt een moment later in de tijd dat bijv. Je kinderen je hierop gaan afrekenen.
Je hebt een vrouw die je keuze op dit moment nog zoveel mogelijk ongedaan wil maken, ik zou persoonlijk god op je blote knieën danken.
Je gezin inruilen voor een nieuwe liefde is ooit door een Youp van ‘t Hek omschreven als “ doorrijden na aanrijding”
Ik zou stoppen als ik jou was en de schade regelen...
Het allermoeilijkste is verder te leven met de keuze die je hebt gemaakt.
Er komt een moment later in de tijd dat bijv. Je kinderen je hierop gaan afrekenen.
Je hebt een vrouw die je keuze op dit moment nog zoveel mogelijk ongedaan wil maken, ik zou persoonlijk god op je blote knieën danken.
Je gezin inruilen voor een nieuwe liefde is ooit door een Youp van ‘t Hek omschreven als “ doorrijden na aanrijding”
Ik zou stoppen als ik jou was en de schade regelen...
w203 wijzigde dit bericht op 02-05-2019 14:07
0.87% gewijzigd
Thats about all I got to say bout that.
donderdag 2 mei 2019 13:40
John,
Hoe bedoel je dat je de affaire op pauze hebt gezet?
Kunnen jij en jouw vrouw samen nog een passie voor iets ontwikkelen, zodat je iets samen hebt (want dat mis jij nu)?
En kunnen jullie opnieuw een emotionele verbinding aangaan?
Een soulmate bestaat niet: in de projectie op de ander, vind je een stukje van jezelf (terug), waarvan je niet (meer) wist dat het bestond.
Ook de vrouw waarvan je nu denkt fat ze jouw soulmate is, heeft over een paar jaar eigenschappen die minder aantrekkelijk zijn en die je irritant of stom vindt.
Hoe bedoel je dat je de affaire op pauze hebt gezet?
Kunnen jij en jouw vrouw samen nog een passie voor iets ontwikkelen, zodat je iets samen hebt (want dat mis jij nu)?
En kunnen jullie opnieuw een emotionele verbinding aangaan?
Een soulmate bestaat niet: in de projectie op de ander, vind je een stukje van jezelf (terug), waarvan je niet (meer) wist dat het bestond.
Ook de vrouw waarvan je nu denkt fat ze jouw soulmate is, heeft over een paar jaar eigenschappen die minder aantrekkelijk zijn en die je irritant of stom vindt.
donderdag 2 mei 2019 13:40
OMG, daar heb je er weer een! Wat mankeert al die kerels toch die tussen veertig en vijftig na een jarenlang goed huwelijk ineens verliefd worden op een ander en denken hun soulmate te hebben gevonden. Ik heb zelf zo'n vent en sinds afgelopen zomer zijn we uit elkaar na een huwelijk van tegen de 25 jaar. Nooit een vuiltje aan de hand en ineens moet zo'n man zijn hele leven omver gooien.
Beste man, ik kan je vertellen dat het een illusie is waarin je leeft. Een zeepbel die snel uit elkaar spat als je daadwerkelijk alles achter je laat en gaat hokken met je nieuwe liefje. Over twee jaar is je soulmate ook een 'gewone' vrouw geworden die lang niet altijd grappig is en ook veel niet van je begrijpt. Maar daar kom je pas achter als je van je roze wolk bent gedonderd. En dan kijk je achterom en zie je de scherven en besef je je, dat je met je soulmate welliswaar ook een leuk leven kunt hebben, maar niet per se leuker dan dat je het had met je gezin én dat alles een hoge prijs heeft gekost (misschien een verbitterde ex, kinderen die voortaan moeten pendelen tussen twee huizen, vrienden die je bent kwijtgeraakt).
Echt, ik snap al die mannen niet, zucht
donderdag 2 mei 2019 13:41
Er is geen keuze zonder verdriet en zonder ongelukkige mensen. Ook als je voor je minnares kiest, dan nog heb je te maken met je kinderen die het er moeilijk mee hebben, vrienden/familie die hun mening al klaar hebben.
Het lijkt erop dat je wil kiezen voor een optie die geen pijn met zich meebrengt voor wie dan ook, maar dat zit er niet in. En als je voor je gezin kiest, zal het nooit meer worden zoals het was.
Het lijkt erop dat je wil kiezen voor een optie die geen pijn met zich meebrengt voor wie dan ook, maar dat zit er niet in. En als je voor je gezin kiest, zal het nooit meer worden zoals het was.
donderdag 2 mei 2019 13:42
Mijn vriendin was ook z’on homewrecker, had de beste man van zijn gezin losgeweekt terwijl zijn vrouw zwanger was van de derde. Zijn vrouw kwam erachter en wilde scheiden. Nou bleek mijn vriendin toch niet zo leuk in real life, sterker nog, ze vochten elkaar letterlijk de tent uit! Want mevrouw bliefde zijn kinderen niet. De zoolmeets zijn weer uit elkaar en de man blijft met lege handen achter, want zijn ex heeft ook weer iemand nieuw. Net goed voor die klootzak. En mijn vriendin is mijn vriendin niet meer. Dus kijk maar uit met wat je doet.
donderdag 2 mei 2019 13:42
donderdag 2 mei 2019 13:49
Dit zeker!
Van zeer nabij meegemaakt en ook al dacht ik dat de dochters in kwestie oud genoeg waren om vaders keuze te begrijpen en mettertijd te accepteren werd hun wrok voor de vader en antipathie voor de nieuwe vlam met de maand groter.
De man stierf nog voor zijn 60e aan wat ik een gebroken hart noem.
donderdag 2 mei 2019 13:51
donderdag 2 mei 2019 13:55
Dus, jij woont straks met je soulmate en je kinderen in je droomhuis en je kinderen kunnen daar de helft van de week niet wonen, want je hebt samen met je ex co-ouderschap. Je ex kan haar eigen broek ophouden dus je hoeft geen partner-alimentatie te betalen. Je soulmate kan wonderwel goed overweg met je kinderen en het klikt allemaal geweldig. Je kinderen zijn vrolijk, doen het leuk op school en elke week heb je met een bak koffie een goed gesprek met je ex over de kinderen.
Toch?
Of zou het eerder zo zijn: je ex woont met de kinderen in jouw droomhuis, want je wilt de kinderen naast de scheiding niet ook een verhuizing aandoen. Je kunt namelijk geen co-ouderschap, want je werkt teveel om de dagelijkse zorg goed op je te nemen. De kinderen blijven dus bij je ex en jij ziet ze elke 2 weken een weekend. In een leuk rijtjeshuis, zonder zwembad, want 2 van zulke huizen bekostigen en alimentatie wordt een beetje te duur. Je ex is namelijk minder gaan werken toen de kinderen kwamen zodat jij carrière kon maken en de kinderen rust hadden. Je soulmate en de kinderen klikken ook niet zo lekker, dus ieder weekend dat je kinderen er zijn heb je ruzie met je soulmate, want zij voelt zich opzij geschoven.
Je hebt een vechtscheiding achter de rug, dus goed overleg over de kinderen is er ook niet echt. Je bent er dus niet meer bij als ze uit school komen en wanneer ze naar de dokter zijn geweest ben jij de laatste die het hoort.
Ik zou er schampere grappen over maken als ik geen medelijden met je kinderen zou hebben.
Toch?
Of zou het eerder zo zijn: je ex woont met de kinderen in jouw droomhuis, want je wilt de kinderen naast de scheiding niet ook een verhuizing aandoen. Je kunt namelijk geen co-ouderschap, want je werkt teveel om de dagelijkse zorg goed op je te nemen. De kinderen blijven dus bij je ex en jij ziet ze elke 2 weken een weekend. In een leuk rijtjeshuis, zonder zwembad, want 2 van zulke huizen bekostigen en alimentatie wordt een beetje te duur. Je ex is namelijk minder gaan werken toen de kinderen kwamen zodat jij carrière kon maken en de kinderen rust hadden. Je soulmate en de kinderen klikken ook niet zo lekker, dus ieder weekend dat je kinderen er zijn heb je ruzie met je soulmate, want zij voelt zich opzij geschoven.
Je hebt een vechtscheiding achter de rug, dus goed overleg over de kinderen is er ook niet echt. Je bent er dus niet meer bij als ze uit school komen en wanneer ze naar de dokter zijn geweest ben jij de laatste die het hoort.
Ik zou er schampere grappen over maken als ik geen medelijden met je kinderen zou hebben.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 2 mei 2019 13:56
Op die leeftijd zijn het toch echt meestal de mannen.CourtneyTT schreef: ↑02-05-2019 13:54Het is natuurlijk ook nog eens zo dat het andersom nooit gebeurd.
donderdag 2 mei 2019 13:58
Jij verlaat gezin voor een nieuwere en (ongetwijfeld) strakkere variant die zegt alles leuk te vinden, omdat jullie elkaar nog niet elke dag op de lip hebben gezeten.
Ik hoop echt dat jouw huidige vrouw vooral een betere variant op jou vindt.
Ik hoop echt dat jouw huidige vrouw vooral een betere variant op jou vindt.
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
donderdag 2 mei 2019 13:59
Als hij ervoor zorgt dat zijn vrouw en kinderen in het huis met zwembad in de tuin kunnen blijven wonen en financieel niets tekort komen en de aandacht als vader aan zijn kinderen blijft geven zal de pijn misschien wat minder hard aankomen. Vooral als het gras bij de soulmate toch niet zo groen blijkt te zijn en ex een George Clooney look a like aan de haak heeft geslagen
Een man die vreemdgaat kun je toch missen als kiespijn
donderdag 2 mei 2019 14:03
donderdag 2 mei 2019 14:03
Dit dus, alhoewel er zelfs mannen zijn die het wel prima vinden zonder de kinderen, kunnen ze lekker leuke dingen doen, met hun nieuwe snol.ninanoname schreef: ↑02-05-2019 13:55Dus, jij woont straks met je soulmate en je kinderen in je droomhuis en je kinderen kunnen daar de helft van de week niet wonen, want je hebt samen met je ex co-ouderschap. Je ex kan haar eigen broek ophouden dus je hoeft geen partner-alimentatie te betalen. Je soulmate kan wonderwel goed overweg met je kinderen en het klikt allemaal geweldig. Je kinderen zijn vrolijk, doen het leuk op school en elke week heb je met een bak koffie een goed gesprek met je ex over de kinderen.
Toch?
Of zou het eerder zo zijn: je ex woont met de kinderen in jouw droomhuis, want je wilt de kinderen naast de scheiding niet ook een verhuizing aandoen. Je kunt namelijk geen co-ouderschap, want je werkt teveel om de dagelijkse zorg goed op je te nemen. De kinderen blijven dus bij je ex en jij ziet ze elke 2 weken een weekend. In een leuk rijtjeshuis, zonder zwembad, want 2 van zulke huizen bekostigen en alimentatie wordt een beetje te duur. Je ex is namelijk minder gaan werken toen de kinderen kwamen zodat jij carrière kon maken en de kinderen rust hadden. Je soulmate en de kinderen klikken ook niet zo lekker, dus ieder weekend dat je kinderen er zijn heb je ruzie met je soulmate, want zij voelt zich opzij geschoven.
Je hebt een vechtscheiding achter de rug, dus goed overleg over de kinderen is er ook niet echt. Je bent er dus niet meer bij als ze uit school komen en wanneer ze naar de dokter zijn geweest ben jij de laatste die het hoort.
Ik zou er schampere grappen over maken als ik geen medelijden met je kinderen zou hebben.
donderdag 2 mei 2019 14:08
Dank jullie voor de eerlijke en soms pijnlijke reacties. Er zijn hier en daar emmertjes verdiende stront over me heen gegooid. En terecht.
Dat zwembad had te maken met iets ontnemen van de kinderen, waar ze veel plezier van beleven. Dat staat als voorbeeld voor het overige dat ze ontnomen wordt en waar ik verantwoordelijk voor ben.
Egoïst? Misschien wel. Ik denk zelf eerder enthousiast en zo veel mogelijk uit het leven halen. Alleen nu laat ik mijn vrouw in de steek en dan is het egoïstisch.
Er staan heel nuttige reacties tussen. Oja, dit verhaal is echt.
Die eerlijke reacties zijn een smak in m’n gezicht.... een reality check.
Het gevoel borrelt heel erg op dat ik een nieuw avontuur aan moet gaan. En dat is vechten voor mijn huwelijk en mijn vrouw weer terug te winnen voor me. Als ik het verdien. Het zal een lange weg zijn, maar een huwelijk en een gezin is inderdaad iets om niet op te geven. Gebeurd veel te veel.
Ik zal ook door het liefdes verdriet heen moeten. Wordt een pittige periode. Maar de moeite om voor te knokken.
En ja... ik zocht ergens ook goedkeuring. Vooral omdat ik dacht dat het al te laat was. Alles verteld aan m’n vrouw; de buitenwereld weet het hier en daar; de verbinding met de andere vrouw is al in ver stadium. Kortom, dan kun je toch niet meer terug? Maar zo te lezen is er altijd wel een weg terug dus.
Dat zwembad had te maken met iets ontnemen van de kinderen, waar ze veel plezier van beleven. Dat staat als voorbeeld voor het overige dat ze ontnomen wordt en waar ik verantwoordelijk voor ben.
Egoïst? Misschien wel. Ik denk zelf eerder enthousiast en zo veel mogelijk uit het leven halen. Alleen nu laat ik mijn vrouw in de steek en dan is het egoïstisch.
Er staan heel nuttige reacties tussen. Oja, dit verhaal is echt.
Die eerlijke reacties zijn een smak in m’n gezicht.... een reality check.
Het gevoel borrelt heel erg op dat ik een nieuw avontuur aan moet gaan. En dat is vechten voor mijn huwelijk en mijn vrouw weer terug te winnen voor me. Als ik het verdien. Het zal een lange weg zijn, maar een huwelijk en een gezin is inderdaad iets om niet op te geven. Gebeurd veel te veel.
Ik zal ook door het liefdes verdriet heen moeten. Wordt een pittige periode. Maar de moeite om voor te knokken.
En ja... ik zocht ergens ook goedkeuring. Vooral omdat ik dacht dat het al te laat was. Alles verteld aan m’n vrouw; de buitenwereld weet het hier en daar; de verbinding met de andere vrouw is al in ver stadium. Kortom, dan kun je toch niet meer terug? Maar zo te lezen is er altijd wel een weg terug dus.
donderdag 2 mei 2019 14:10
Jest schreef: ↑02-05-2019 13:08.
Ik geloof ik wel. Het klinkt alsof TO samen met zijn vrouw een ideaalplaatje van plastic heeft opgetuigd. Mooi huis, zwembad in de tuin, goede baan, lekker sportief, ongetwijfeld drie keurige kinderen die straks allemaal naar het vwo gaan. Het klinkt alsof hij al die jaren aan keeping up appearances heeft gedaan, zonder dat er sprake was van echte liefde voor zijn vrouw. Want anders waren zij nu ook allang zoolmeets geweest.
Zou er ook 'room for a pony' zijn?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 2 mei 2019 14:10
Ik geloof allemaal niet zo in dat soulmate gedoe.
Wat ik echt lullig vindt aan jouw verhaal is dat je jezelf afschildert als een geweldige man en vooral een geweldige vader die alles voor zijn kinderen over heeft.
Vind ik totaal niet. Jij vindt jouw eigen plezier belangrijker dan het geluk van jouw kinderen.
Je had geen slecht huwelijk, alles was ok en toch koos je ervoor om een affaire te beginnen met een ander.
Prima dat je met jouw soulmate verder wil (mooi woord om het woord minnares te verbloemen), maar ga niet van jezelf beweren dat je zo’n geweldige vader bent terwijl je jouw kinderen met opzet dit verdriet aandoet.
Wat ik echt lullig vindt aan jouw verhaal is dat je jezelf afschildert als een geweldige man en vooral een geweldige vader die alles voor zijn kinderen over heeft.
Vind ik totaal niet. Jij vindt jouw eigen plezier belangrijker dan het geluk van jouw kinderen.
Je had geen slecht huwelijk, alles was ok en toch koos je ervoor om een affaire te beginnen met een ander.
Prima dat je met jouw soulmate verder wil (mooi woord om het woord minnares te verbloemen), maar ga niet van jezelf beweren dat je zo’n geweldige vader bent terwijl je jouw kinderen met opzet dit verdriet aandoet.
Cum non tum age
