Relaties
alle pijlers
Langs mensen heen lopen
woensdag 3 juni 2020 23:08
Hoii allemaal!
Ik zit momenteel vaak met een dilemma in mijn hoofd.. Ik heb namelijk al mijn hele leven het gevoel dat ik vaak langs mensen heen leef. En ik ben benieuwd hoe jullie mijn situatie , als 'buitenstaanders' zien.
Al van kinds af aan heb ik niet een mega groot netwerk. Mijn netwerk bestaat uit mijn familie en op dit moment uit een paar vriendinnen. De overige vriendschappen (waren er ook 'maar' 4 extra) zijn verwaterd. Al van kinds af aan heb ik vaak het idee dat ik buiten de rest lig. Alsof ik een beetje afwijk van de rest. Alleen zelf kan ik niet echt iets 'geks' aan mezelf bedenken...
Op dit moment ben ik een meid van 20.
Op de basisschool had in veel vriendinnetjes. Vervolgens ging ik naar een middelbare school waar ik helemaal niemand kende. Dat vond ik eerst niet erg, want ik koos voor de school. Na mijn eerste jaar ging ik ook met mijn familie verhuizen en liet ik de plek waar mijn basisschool stond achter. Eenmaal verhuisd waren al mijn contacten van de basisschool verwaterd (voor de duidelijkheid: De meesten trekken nu nog steeds met elkaar op.. Waar ik naar school ging was een klein dorpje en de meesten blijven daar de rest van hun leven wonen).
Op de middelbare school wandelde ik nogal een vreemd pad. Het was een kleine school waardoor de meeste leerlingen hun hele schooltijd bij elkaar in de klas zaten. Maar ik ben een keer opgestroomd en een keer blijven zitten, waardoor ik steeds in een andere klas terecht kwam. Hoewel ik mijn huidige vriendinnen van de middelbare school ken, trok ik verder niet heel erg met andere mensen op. Ik kon me toen destijds wel goed aanpassen en kon het in feiten met iedereen wel normaal vinden. Maar niet op vriendschappelijk niveau zegmaar. Het was en bleef dan altijd vreselijk oppervlakkig. Ik was op de middelbare school echt enorm ambitieus en werkte hard. Dit was echter niet terug te vinden in mijn resultaten.. maar kon wel als nerdygedrag overkomen![😅]()
... Verder had ik gewoon mijn eigen kledingstijl en deed ik gewoon lekker mijn eigen ding. Ik ging nooit echt mee met de rest van de klas als het ware. Nou was mijn school wel een beetje apart en waren er wel meer mensen met een ietwat andere kledingstijl. Dit werd daar wel gewoon geaccepteerd.
Nadat ik me de laatste jaren niet helemaal thuis had gevoeld op de middelbare school (ik miste vriendschappelijke contacten) ging ik uiteindelijk studeren. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mensen om mij heen had die mij echt namen voor zoals ik was... Maar hoewel mijn klas fantastisch was, was het voor mij niet de juiste studie.
Nu ben ik weer gestart met een studie (hbo). Mijn studie is top maar ook dit jaar mis ik enorm de aansluiting met mijn klasgenoten. Dit heeft er denk ik vooral mee te maken dat de studie mij enorm goed afgaat en veel van mijn medestudenten mij dit op de een of andere manier niet lijken te gunnen. Eenmaal de cijfers bekend werden gemaakt keken ze mij allemaal weer aan zovan: 'die heeft vast wel weer een goed cijfer'... En dan dus niet in een positief opzicht. Nu hebben we al 2,5 maand geen fysiek onderwijs meer, dus nu heb ik daar niet echt last meer van.
Verdere informatie over mezelf: Ik vind mezelf wel een open-minded persoon. Ik vind niks gek. Ik vind niks raar. En ik spreek mijn oordeel over mensen niet zo snel (hardop) uit. Ik draag kleding waar ik me comfortabel in voel en ik wandel altijd mijn eigen pad. Ik ben enthousiast, heb tich hobby's en vind enorm veel dingen leuk, maar ben ook al snel uitgekeken op dingen. Ik ben enorm gedreven en ambitieus en ga altijd door tot het uiterste. Van veel volwassenen krijg ik te horen dat ze me een mooi persoon vinden, maar leeftijdsgenoten zijn vaak wat huiverig. Ik heb als kind zijnde veel meegemaakt, waardoor ik op een vrij jonge leeftijd al echt zelfstandig en volwassen heb moeten worden. De zorgeloze fase van het uitgaan en vriendjes hebben, heb ik dan ook nooit echt meegemaakt. En ken ik eigenlijk ook niet. Wanneer mensen/leeftijfsgenoten zich druk maken over hele kleine dingen (over vriendjes, het niet uit mogen gaan van hun ouders of over het feit ze een huishoudelijke taak moeten uitvoeren waar ze geen zin in hebben) vind ik dat vaak gewoon irritant en reageer ik er nooit heel erg medelevend op. Mijn antwoord is dan al snel: 'boeiend, doe niet zo moeilijk'.. Als ik er al op reageer.
Verder heb ik dus nooit het 'normale' pad bewandeld en ik denk ook niet dat ik dat snel zal doen. Het typische huisje, boompje, beestje situatie heb ik niks mee. Nooit mee gehad ook. Ik wil later alleen een leuke baan en verder veel reizen. Ik zie mezelf later ook nog zeker wel voor een paar jaar emigreren. Vooral arme landen in Afrika hebben mijn hart gestolen. Ook ben ik al wezen backpacken in een paar landen van Azië en daar heb ik echt de tijd van mijn leven gehad. En ook als ik nu al zou moeten nadenken over kinderen krijgen, ben ik daar heel realistisch over. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Ja, ik hou van kinderen en kan goed met ze overweg. Maar nog nooit heb ik in mijn leven echt een grote kinderwens gehad. Sommigen zeggen al op een hele jonge leeftijd dat ze ooit kinderen willen krijgen. Ik heb dat nooit gehad. Ik denk dan vooral aan het feit dat het leven niet altijd een feestje is en het geen garantie is dat jouw kind het leven wel leuk gaat vinden hier op deze aardbodem. Daarnaast vind ik de wereld maar hard en wreed.
En ik weet het. Ik ben pas 20. Maar wanneer ik het met leeftijdsgenoten over mijn toekomstbeeld heb (op studie, maar zelfs met vriendinnen), vinden ze dat vaak maar raar. Over het algemeen willen ze er vaak al niet naar luisteren. 'Wacht maar tot je een relatie en een vaste baan hebt, dan denk je er wel anders over..'
Mijn omgeving vindt daarnaast ook vaak dat ik veel te veel over alles nadenk. Over de wereld. Over de onvrede. Over 'de zin van het leven' en over 'hoe iedereen de wereld wat mooier kan maken'. Ze vinden dat ik dat soort dingen meer los moet laten, maar dit zijn juist de zaken die mij heel erg interesseren. Als ik al over dit soort onderwerpen begin haakt de rest al bij voorbaat af. Die praten dan weer verder over oppervlakkerige dingen zoals Temptation Island... Of over wat die ene buurvrouw nou weer voor een overlast had gezorgd'...
Hoewel ik heel erg achter mijn denkwijze en mijn leefpatroon sta en ik ook echt wel trots op mezelf ben, merk ik wel dat ik het steeds moeilijker vind om me 'anders' te voelen. Ik mis een connectie. Zelfs bij mijn huidige vrienden. Ik mis diepgaande gesprekken. Mensen die net als ik tich hobby's hebben en ook altijd open staan voor alles en iedereen. In mijn omgeving merk ik echt dat mensen heel erg in een bepaald hokje zitten en ik kan daar gewoon slecht mee omgaan. Ik denk steeds vaker.. Waarom nemen mensen me niet gewoon zoals ik ben? Waarom accepteert men mijn denkwijze niet.. En waarom moet dit altijd weer omgebogen worden tot het 'normaal'.
Ben ik dan echt zo abnormaal? Of heb ik gewoon niet de juiste personen in mijn omgeving? Hoe zien jullie dit?
Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik hoop dat mijn punt een beetje duidelijk geworden is...
Ik zit momenteel vaak met een dilemma in mijn hoofd.. Ik heb namelijk al mijn hele leven het gevoel dat ik vaak langs mensen heen leef. En ik ben benieuwd hoe jullie mijn situatie , als 'buitenstaanders' zien.
Al van kinds af aan heb ik niet een mega groot netwerk. Mijn netwerk bestaat uit mijn familie en op dit moment uit een paar vriendinnen. De overige vriendschappen (waren er ook 'maar' 4 extra) zijn verwaterd. Al van kinds af aan heb ik vaak het idee dat ik buiten de rest lig. Alsof ik een beetje afwijk van de rest. Alleen zelf kan ik niet echt iets 'geks' aan mezelf bedenken...
Op dit moment ben ik een meid van 20.
Op de basisschool had in veel vriendinnetjes. Vervolgens ging ik naar een middelbare school waar ik helemaal niemand kende. Dat vond ik eerst niet erg, want ik koos voor de school. Na mijn eerste jaar ging ik ook met mijn familie verhuizen en liet ik de plek waar mijn basisschool stond achter. Eenmaal verhuisd waren al mijn contacten van de basisschool verwaterd (voor de duidelijkheid: De meesten trekken nu nog steeds met elkaar op.. Waar ik naar school ging was een klein dorpje en de meesten blijven daar de rest van hun leven wonen).
Op de middelbare school wandelde ik nogal een vreemd pad. Het was een kleine school waardoor de meeste leerlingen hun hele schooltijd bij elkaar in de klas zaten. Maar ik ben een keer opgestroomd en een keer blijven zitten, waardoor ik steeds in een andere klas terecht kwam. Hoewel ik mijn huidige vriendinnen van de middelbare school ken, trok ik verder niet heel erg met andere mensen op. Ik kon me toen destijds wel goed aanpassen en kon het in feiten met iedereen wel normaal vinden. Maar niet op vriendschappelijk niveau zegmaar. Het was en bleef dan altijd vreselijk oppervlakkig. Ik was op de middelbare school echt enorm ambitieus en werkte hard. Dit was echter niet terug te vinden in mijn resultaten.. maar kon wel als nerdygedrag overkomen
... Verder had ik gewoon mijn eigen kledingstijl en deed ik gewoon lekker mijn eigen ding. Ik ging nooit echt mee met de rest van de klas als het ware. Nou was mijn school wel een beetje apart en waren er wel meer mensen met een ietwat andere kledingstijl. Dit werd daar wel gewoon geaccepteerd. Nadat ik me de laatste jaren niet helemaal thuis had gevoeld op de middelbare school (ik miste vriendschappelijke contacten) ging ik uiteindelijk studeren. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mensen om mij heen had die mij echt namen voor zoals ik was... Maar hoewel mijn klas fantastisch was, was het voor mij niet de juiste studie.
Nu ben ik weer gestart met een studie (hbo). Mijn studie is top maar ook dit jaar mis ik enorm de aansluiting met mijn klasgenoten. Dit heeft er denk ik vooral mee te maken dat de studie mij enorm goed afgaat en veel van mijn medestudenten mij dit op de een of andere manier niet lijken te gunnen. Eenmaal de cijfers bekend werden gemaakt keken ze mij allemaal weer aan zovan: 'die heeft vast wel weer een goed cijfer'... En dan dus niet in een positief opzicht. Nu hebben we al 2,5 maand geen fysiek onderwijs meer, dus nu heb ik daar niet echt last meer van.
Verdere informatie over mezelf: Ik vind mezelf wel een open-minded persoon. Ik vind niks gek. Ik vind niks raar. En ik spreek mijn oordeel over mensen niet zo snel (hardop) uit. Ik draag kleding waar ik me comfortabel in voel en ik wandel altijd mijn eigen pad. Ik ben enthousiast, heb tich hobby's en vind enorm veel dingen leuk, maar ben ook al snel uitgekeken op dingen. Ik ben enorm gedreven en ambitieus en ga altijd door tot het uiterste. Van veel volwassenen krijg ik te horen dat ze me een mooi persoon vinden, maar leeftijdsgenoten zijn vaak wat huiverig. Ik heb als kind zijnde veel meegemaakt, waardoor ik op een vrij jonge leeftijd al echt zelfstandig en volwassen heb moeten worden. De zorgeloze fase van het uitgaan en vriendjes hebben, heb ik dan ook nooit echt meegemaakt. En ken ik eigenlijk ook niet. Wanneer mensen/leeftijfsgenoten zich druk maken over hele kleine dingen (over vriendjes, het niet uit mogen gaan van hun ouders of over het feit ze een huishoudelijke taak moeten uitvoeren waar ze geen zin in hebben) vind ik dat vaak gewoon irritant en reageer ik er nooit heel erg medelevend op. Mijn antwoord is dan al snel: 'boeiend, doe niet zo moeilijk'.. Als ik er al op reageer.
Verder heb ik dus nooit het 'normale' pad bewandeld en ik denk ook niet dat ik dat snel zal doen. Het typische huisje, boompje, beestje situatie heb ik niks mee. Nooit mee gehad ook. Ik wil later alleen een leuke baan en verder veel reizen. Ik zie mezelf later ook nog zeker wel voor een paar jaar emigreren. Vooral arme landen in Afrika hebben mijn hart gestolen. Ook ben ik al wezen backpacken in een paar landen van Azië en daar heb ik echt de tijd van mijn leven gehad. En ook als ik nu al zou moeten nadenken over kinderen krijgen, ben ik daar heel realistisch over. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Ja, ik hou van kinderen en kan goed met ze overweg. Maar nog nooit heb ik in mijn leven echt een grote kinderwens gehad. Sommigen zeggen al op een hele jonge leeftijd dat ze ooit kinderen willen krijgen. Ik heb dat nooit gehad. Ik denk dan vooral aan het feit dat het leven niet altijd een feestje is en het geen garantie is dat jouw kind het leven wel leuk gaat vinden hier op deze aardbodem. Daarnaast vind ik de wereld maar hard en wreed.
En ik weet het. Ik ben pas 20. Maar wanneer ik het met leeftijdsgenoten over mijn toekomstbeeld heb (op studie, maar zelfs met vriendinnen), vinden ze dat vaak maar raar. Over het algemeen willen ze er vaak al niet naar luisteren. 'Wacht maar tot je een relatie en een vaste baan hebt, dan denk je er wel anders over..'
Mijn omgeving vindt daarnaast ook vaak dat ik veel te veel over alles nadenk. Over de wereld. Over de onvrede. Over 'de zin van het leven' en over 'hoe iedereen de wereld wat mooier kan maken'. Ze vinden dat ik dat soort dingen meer los moet laten, maar dit zijn juist de zaken die mij heel erg interesseren. Als ik al over dit soort onderwerpen begin haakt de rest al bij voorbaat af. Die praten dan weer verder over oppervlakkerige dingen zoals Temptation Island... Of over wat die ene buurvrouw nou weer voor een overlast had gezorgd'...
Hoewel ik heel erg achter mijn denkwijze en mijn leefpatroon sta en ik ook echt wel trots op mezelf ben, merk ik wel dat ik het steeds moeilijker vind om me 'anders' te voelen. Ik mis een connectie. Zelfs bij mijn huidige vrienden. Ik mis diepgaande gesprekken. Mensen die net als ik tich hobby's hebben en ook altijd open staan voor alles en iedereen. In mijn omgeving merk ik echt dat mensen heel erg in een bepaald hokje zitten en ik kan daar gewoon slecht mee omgaan. Ik denk steeds vaker.. Waarom nemen mensen me niet gewoon zoals ik ben? Waarom accepteert men mijn denkwijze niet.. En waarom moet dit altijd weer omgebogen worden tot het 'normaal'.
Ben ik dan echt zo abnormaal? Of heb ik gewoon niet de juiste personen in mijn omgeving? Hoe zien jullie dit?
Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik hoop dat mijn punt een beetje duidelijk geworden is...
donderdag 4 juni 2020 10:17
Je bent wel vol van jezelf zeg. En je kunt slechts een beperkt respect opbrengen voor anderen.
En dan heb je wel een paar vriendinnen waarbij je dat 'gevoel' van connectie wel hebt, maar dan zeg je, als je die even wegdenkt dàn 'voel' je je een vreemde eend.
Er is nog een hele grote wereld, vol met mensen, die allemaal hun eigenaardigheden hebben. Wen d'r maar aan.
En dan heb je wel een paar vriendinnen waarbij je dat 'gevoel' van connectie wel hebt, maar dan zeg je, als je die even wegdenkt dàn 'voel' je je een vreemde eend.
Er is nog een hele grote wereld, vol met mensen, die allemaal hun eigenaardigheden hebben. Wen d'r maar aan.
donderdag 4 juni 2020 10:21
Ik kan prima lezen gezelligerd.Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 10:14Jij leest niet goed. Ik heb heel duidelijk staan dat iedereen zijn of haar mening mag hebben en dat ik die ook respecteer. Ik vraag ook door naar waarom mensen dit dan bijvoorbeeld helemaal niks vinden. En ook dat antwoord respecteer ik van mensen. Ik zeg niet dat iemand zijn of haar mening niet mag uitspreken. En ik zeg óók niet dat iemand het met me eens moet zijn.
Het is meer dat als je steeds een gesprek hebt met iemand.. En alles wat jij zegt steeds tegengesproken wordt en jij steeds moet verantwoorden waarom jij dat wél zo ziet, dat dat gewoon irritant is. En nogmaals, dat staat los van hoe die persoon is en hoe die persoon denkt. Want echt, ik accepteer iedereens mening. Net zoald ik mijn eigen mening respecteer.
Je gebruikt wederom een heleboel woorden voor hetzelfde. Zeggen dat je respect hebt is niet hetzelfde als daadwerkelijk respect hebben.
Iemand mag het prima niet met jou eens zijn en jij hoeft niet te verantwoorden of uit te leggen waarom jij jouw mening hebt. Je hoeft mensen nml niet te overtuigen van jouw mening want die is niet leidend. En ik denk dat daar jouw probleem zit. Die overtuigingsdrang van je.
Dat iemand het niet met je eens is wil nml niet zeggen dat ze je niet begrijpen.
Jij kan dol zijn op stamppot en steeds als wij praten over stamppot blijf ik tegen je ingaan omdat ik stamppot vies vind. Jij vind dat irritant en blijft verantwoorden waarom jij het wel lust. Terwijl ik dat juist irritant vind, eet lekker die stamppot maar val mij er niet mee lastig.
(Vervang stamppot met wat dan ook)
donderdag 4 juni 2020 11:01
Facebook groepen/pagina's. Meet up.Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 10:15Dat is inderdaad ook een goed idee! Maar ik vraag me af waar je zoiets kunt vinden. Bestaan er forums en/of apps waar je zoiets kunt vinden? Ik heb namelijk geen idee, haha.
donderdag 4 juni 2020 11:02
TO wil dan weten waarom jij stamppot niet lekker vindt en moet jij je gaan verantwoorden.stellar schreef: ↑04-06-2020 10:21Ik kan prima lezen gezelligerd.
Je gebruikt wederom een heleboel woorden voor hetzelfde. Zeggen dat je respect hebt is niet hetzelfde als daadwerkelijk respect hebben.
Iemand mag het prima niet met jou eens zijn en jij hoeft niet te verantwoorden of uit te leggen waarom jij jouw mening hebt. Je hoeft mensen nml niet te overtuigen van jouw mening want die is niet leidend. En ik denk dat daar jouw probleem zit. Die overtuigingsdrang van je.
Dat iemand het niet met je eens is wil nml niet zeggen dat ze je niet begrijpen.
Jij kan dol zijn op stamppot en steeds als wij praten over stamppot blijf ik tegen je ingaan omdat ik stamppot vies vind. Jij vind dat irritant en blijft verantwoorden waarom jij het wel lust. Terwijl ik dat juist irritant vind, eet lekker die stamppot maar val mij er niet mee lastig.
(Vervang stamppot met wat dan ook)
donderdag 4 juni 2020 11:05
donderdag 4 juni 2020 11:25
Het is trouwens hoe je het zelf intepreteert hoor.
Ik ga wel eens alleen op vakantie gegaan en ja, veel mensen zeggen idd dat ze dat zelf niet zouden durven of dat het ze eenzaam lijkt. Sommigen mensen vinden daarmee dat ze je raar vinden, terwijl anderen met die opmerking eigenlijk aangeven dat je ze het juist heel knap/leuk vinden dat jij wél durft. Ligt aan de intonatie en mijn eigen humeur.
Maar ga vooral op zoek naar mensen met wie je wel die klik hebt, dat is makkelijker dan verwachten dat anderen veranderen of je blijven storen aan dat ze geen begrip hebben voor jouw ideeën.
Ik ga wel eens alleen op vakantie gegaan en ja, veel mensen zeggen idd dat ze dat zelf niet zouden durven of dat het ze eenzaam lijkt. Sommigen mensen vinden daarmee dat ze je raar vinden, terwijl anderen met die opmerking eigenlijk aangeven dat je ze het juist heel knap/leuk vinden dat jij wél durft. Ligt aan de intonatie en mijn eigen humeur.
Maar ga vooral op zoek naar mensen met wie je wel die klik hebt, dat is makkelijker dan verwachten dat anderen veranderen of je blijven storen aan dat ze geen begrip hebben voor jouw ideeën.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 4 juni 2020 12:03
Het heeft allemaal inderdaad een heel hoog "ik ben heel erg zo iemand die" gehalte
No one gives a fuck. Dat klinkt hard maar het is eigenlijk best bevrijdend. Het betekent dat ze waarschijnlijk niet je vakantiefoto's hoeven zien maar het betekent ook dat ze zo met hun eigen nieuwe hond of tuin bezig zijn dat jij prima een roman kunt gaan zitten schrijven op je laptop in een alternatieve koffietent in Laos en niemand vindt daar heel veel van.
No one gives a fuck. Dat klinkt hard maar het is eigenlijk best bevrijdend. Het betekent dat ze waarschijnlijk niet je vakantiefoto's hoeven zien maar het betekent ook dat ze zo met hun eigen nieuwe hond of tuin bezig zijn dat jij prima een roman kunt gaan zitten schrijven op je laptop in een alternatieve koffietent in Laos en niemand vindt daar heel veel van.
donderdag 4 juni 2020 12:05
Daar heb je ook zeker een punt. Bedankt!dianaf schreef: ↑04-06-2020 11:25Het is trouwens hoe je het zelf intepreteert hoor.
Ik ga wel eens alleen op vakantie gegaan en ja, veel mensen zeggen idd dat ze dat zelf niet zouden durven of dat het ze eenzaam lijkt. Sommigen mensen vinden daarmee dat ze je raar vinden, terwijl anderen met die opmerking eigenlijk aangeven dat je ze het juist heel knap/leuk vinden dat jij wél durft. Ligt aan de intonatie en mijn eigen humeur.
Maar ga vooral op zoek naar mensen met wie je wel die klik hebt, dat is makkelijker dan verwachten dat anderen veranderen of je blijven storen aan dat ze geen begrip hebben voor jouw ideeën.
donderdag 4 juni 2020 12:07
Ik heb een oom en tante die nog steeds zo zijn, vermoeiend! Ze reizen veel en wonen in een klein durp en vinden het heerlijk om de hele tijd te benadrukken dat iedereen in het durp ze toch zo raar vindt omdat ze van die vrijgevochten reizigers zijn die er helemaal niet bijhoren. Volgens mij vinden de dorpelingen ze hooguit irritant omdat ze zoveel over zichzelf praten.
donderdag 4 juni 2020 12:27
Ik vind je weinig invoelend overkomen, je zegt bijvoorbeeld: "Wanneer mensen/leeftijfsgenoten zich druk maken over hele kleine dingen (over vriendjes, het niet uit mogen gaan van hun ouders of over het feit ze een huishoudelijke taak moeten uitvoeren waar ze geen zin in hebben) vind ik dat vaak gewoon irritant en reageer ik er nooit heel erg medelevend op. Mijn antwoord is dan al snel: 'boeiend, doe niet zo moeilijk'.. ". Vind je dat nou heel erg aardig van jezelf? Het leven is geen aaneenschakeling van 'moeilijke' gesprekken over het Grote Wereldleed, maar gaat ook over dat gedoe met vriendjes en ouders.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat je studiegenoten eigenlijk stiekem hetzelfde denken over je Groots En Meeslepend Leven in de jungle van India... Het interesseert ze niet zo. Zoek met je studiegenoten naar dingen die jullie wel gemeen hebben. Je doet immers dezelfde studie als hen, er is geheid een overlap in interesses.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat je studiegenoten eigenlijk stiekem hetzelfde denken over je Groots En Meeslepend Leven in de jungle van India... Het interesseert ze niet zo. Zoek met je studiegenoten naar dingen die jullie wel gemeen hebben. Je doet immers dezelfde studie als hen, er is geheid een overlap in interesses.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
donderdag 4 juni 2020 12:56
Ja als ik mijn vrienden weg denk heb ik ook weinig vrienden. 
Ik denk ook dat je dingen negatiever interpreteert dan nodig. Als iemand het vreselijk lijkt om in de jungle te slapen betekent dat niet dat ze jou en jouw keuze afwijzen. Je hoeft ze ook niet te overtuigen van waarom het wél gaaf is.
Daarnaast is het natuurlijk gewoon fijn om je verbonden te voelen met mensen. Daar zijn al goede tips voor gegeven. Reddit is een groot internationaal (Amerikaans gericht) forum waar je gelijkgestemden van elke denkbare hobby, interesse en levensstijl kunt vinden.
Ik denk ook dat je dingen negatiever interpreteert dan nodig. Als iemand het vreselijk lijkt om in de jungle te slapen betekent dat niet dat ze jou en jouw keuze afwijzen. Je hoeft ze ook niet te overtuigen van waarom het wél gaaf is.
Daarnaast is het natuurlijk gewoon fijn om je verbonden te voelen met mensen. Daar zijn al goede tips voor gegeven. Reddit is een groot internationaal (Amerikaans gericht) forum waar je gelijkgestemden van elke denkbare hobby, interesse en levensstijl kunt vinden.
What a nuanced anxiety
donderdag 4 juni 2020 13:23
Linksdraaiende stamppot of rechtsdraaiende stamppot? Je moet wel een kant kiezen hoor!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 4 juni 2020 13:42
Ik denk dat je niet moet hopen/ verwachten dat je een diepere connectie krijgt met mensen die je waar dan ook leert kennen. Tuurlijk is het leuk als een studiegenoot uitgroeit tot een beste vriend waar je net als met je huidige vrienden een hele goede band mee hebt. Maar dat je die band niét krijgt is niet vreemd. Dat maakt jou geen vreemde eend of buitenstaander. Ik denk namelijk dat de meeste mensen een basic contact/ oppervlakkige vriendschap hebben met studiegenoten. Dat ze op school kunnen kletsen, af en toe samen wat ondernemen en that’s it. En dat kan ook leuk zijn, je moet er alleen wel voor openstaan dat het contact daarbij blijft. Als jij alleen maar wilt praten over hele serieuze onderwerpen en je de onderwerpen van studiegenoten afdoet als niet boeiend en onbelangrijk ga je geen enkel contact met ze maken. Je maakt zo juist van jezelf een buitenstaander. Als je het bijvoorbeeld hebt over reizen zullen je studiegenoten daar vast over mee willen en kunnen praten. Maar als zij zeggen dat backpacken hun ding niet is en jij vervolgens blijft hameren dat het wel leuk is en blijft vragen waarom zij het niet leuk vinden creëer je een afstand.
Oftewel: toon interesse in wat zij zeggen, luister naar hun verhalen, toon medeleven bij hun problemen. Een diepere connectie kan je pas krijgen als de basis gevormd is.
Oftewel: toon interesse in wat zij zeggen, luister naar hun verhalen, toon medeleven bij hun problemen. Een diepere connectie kan je pas krijgen als de basis gevormd is.
donderdag 4 juni 2020 14:14
donderdag 4 juni 2020 15:09
Dit klopt. Ik heb tijdens mijn studie keihard gelachen, gepraat, gedanst, gedronken met heel veel mensen met wie ik niet bepaald een diepe connectie of veel overeenkomsten had. Dat hoeft ook helemaal niet als je een leuke tijd wilt hebben. Maar één van die mensen zie ik nu (20 jaar later) nog steeds, zij is een hele goede vriendin mij geworden. Dus sluit je gewoon aan bij wat vrolijke types en wie weet wat daar uit voort komt.Intie schreef: ↑04-06-2020 13:42Ik denk dat je niet moet hopen/ verwachten dat je een diepere connectie krijgt met mensen die je waar dan ook leert kennen. Ik denk namelijk dat de meeste mensen een basic contact/ oppervlakkige vriendschap hebben met studiegenoten. Dat ze op school kunnen kletsen, af en toe samen wat ondernemen en that’s it. En dat kan ook leuk zijn, je moet er alleen wel voor openstaan dat het contact daarbij blijft. Als jij alleen maar wilt praten over hele serieuze onderwerpen en je de onderwerpen van studiegenoten afdoet als niet boeiend en onbelangrijk ga je geen enkel contact met ze maken.
donderdag 4 juni 2020 19:02
Ik wijk ook af van het "normale". Mijn situatie is wat anders dan de jouwe. Ten 1e ben ik geadopteerd en zie er anders uit dan de mensen hier. Dat er bijna geen donkere kinderen zaten op de scholen waar ik zat hielp ook niet mee. Op de basisschool had ik nog veel vriendinnen. Op de middelbare school koos ik een andere richting dan zij en zag hen minder. Buiten school spraken we nog wel af. Tot ik 16/17 was. Toen kwamen de welbekende interesses voor hen: jongens en uitgaan. Bij mij niet, ik was juist erg jong in doen en laten. Als we samen naar het zwembad gingen wilde ik zwemmen en van de duikplank. Zij wilden alleen in het water voor die leuke jongens. Ik stond erbij en keek ernaar, het deed me niks. Ons kleine groepje was intussen uitgebreid met een paar andere meiden, die tegen mij nooit veel zeiden. Mijn vriendinnen gingen erin mee. Ik werd steeds meer genegeerd door hen en kwam buiten de groep te staan.
Dat ik niet hip en cool was maakten me op de middelbare en het MBO ook een buitenbeentje. Ik werd veel gepest. Nergens vond ik aansluiting. Ik wilde wel, maar niet als ik dingen tegen mijn zin moest doen. Zo had ik een eigen kledingstijl. Nogal kleurig. Klasgenoten maakten er vaak nare opmerkingen over. Het was pijnlijk, maar toch bleef ik volhouden. Hoewel soms even niet. Dan hadden mijn ouders kleding voor me gekocht in gangbare kleuren. Onder het mom van: "Pas je op school nou aan en draag thuis wat je leuk vind." Met veel tegenzin deed ik het. Het wende niet. Dit was ik niet. Werd het pesten minder? Nee. Ze pakten me wel op andere dingen. Mijn onhandigheid, traagheid. Het feit ik weinig oogcontact maakte en alles geloofde. Of ze pakten spullen af. Er was altijd wel wat.
Sinds ik werk heb ik een paar nieuwe vriendschappen gevonden. Toen ik niet zocht. Maar het zijn er nog steeds heel weinig. Vroeger wel meer gezocht in de vorm van hobby's en clubjes. Daar bleef het heel oppervlakkig. Kom maar zelden mensen tegen met wie ik meer connectie voel. Ook nog geen serieuze relatie gehad mede hierdoor. Ik moet er wel echt iets bij voelen.
Dat ik niet hip en cool was maakten me op de middelbare en het MBO ook een buitenbeentje. Ik werd veel gepest. Nergens vond ik aansluiting. Ik wilde wel, maar niet als ik dingen tegen mijn zin moest doen. Zo had ik een eigen kledingstijl. Nogal kleurig. Klasgenoten maakten er vaak nare opmerkingen over. Het was pijnlijk, maar toch bleef ik volhouden. Hoewel soms even niet. Dan hadden mijn ouders kleding voor me gekocht in gangbare kleuren. Onder het mom van: "Pas je op school nou aan en draag thuis wat je leuk vind." Met veel tegenzin deed ik het. Het wende niet. Dit was ik niet. Werd het pesten minder? Nee. Ze pakten me wel op andere dingen. Mijn onhandigheid, traagheid. Het feit ik weinig oogcontact maakte en alles geloofde. Of ze pakten spullen af. Er was altijd wel wat.
Sinds ik werk heb ik een paar nieuwe vriendschappen gevonden. Toen ik niet zocht. Maar het zijn er nog steeds heel weinig. Vroeger wel meer gezocht in de vorm van hobby's en clubjes. Daar bleef het heel oppervlakkig. Kom maar zelden mensen tegen met wie ik meer connectie voel. Ook nog geen serieuze relatie gehad mede hierdoor. Ik moet er wel echt iets bij voelen.
donderdag 4 juni 2020 19:53
De huisarts? De GGZ??? TO is net puber-af, haar brein is nog niet eens volgroeid. Op die leeftijd vindt het gros zichzelf 'anders' . Op de middelbare school en ook nog wel tijdens de studie is het een strijd om erbij te horen. En wie zegt dat al die vriendschappen tussen de 'cool kids' oprecht zijn?LaverneB schreef: ↑04-06-2020 08:21Als je steeds vastloopt, zoals ook met de studie en problemen ondervindt in de contacten met anderen, is dit een goed moment om contact op te nemen met de huisarts. Ik zou dan vragen om een verwijzing naar onderzoek bij de ggz naar een mogelijke oorzaak en wellicht komt er iets uit waardoor je meer begrip hebt voor jezelf en jouw denkbeelden en kun je met hulp leren om daar minder last van te hebben.
Hoe eerder je inziet dat iedere gek zijn gebrek heeft en dat je jezelf niet zo serieus moet nemen, hoe beter.
donderdag 4 juni 2020 20:13
Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 09:48Haha, Wageningen. Jeetje. Dat is voor mij nog net niet de andere kant van Nederland, haha. Maar verhuizen (naar een andere stad) is inderdaad wel een optie.. Uiteraard is dit wel iets waar ik wat langer over na zal moeten denken.
Oh, dat is ineens te ver weg voor je? Bijzonder.
donderdag 4 juni 2020 21:33
Dat staat er maar je omschrijft gedrag dat tegengesteld is aan wat je zegt.Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 10:14Jij leest niet goed. Ik heb heel duidelijk staan dat iedereen zijn of haar mening mag hebben en dat ik die ook respecteer.
Je geeft mensen het gevoel dat ze zich moeten verantwoorden over hun andere mening. Jij 'ja maart' .Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 10:14Ik vraag ook door naar waarom mensen dit dan bijvoorbeeld helemaal niks vinden.
Dit is wat je kunt veranderen. Nu is het een pot en ketel verhaal.Theepotjeee schreef: ↑04-06-2020 10:14Het is meer dat als je steeds een gesprek hebt met iemand.. En alles wat jij zegt steeds tegengesproken wordt en jij steeds moet verantwoorden waarom jij dat wél zo ziet, dat dat gewoon irritant is.
En jamaaren dat dit niet zo is gaat niet helpen.
..
