Relaties
alle pijlers
lastig begrenzen
zondag 16 augustus 2009 om 01:28
Ik zit nu een week of vier in een relatiecrisis. Er is dag na dag zovel gebeurt dat ik het hast niet kan samenvatten.
Het begon eigenlijk al 2 jaar terug , toen met een feest heeft mijn vriend (11 jaar relatie 2 kinderen) gezoend met een vrouw, zat toen midden in andere familieomstandigheden en heeft hij toegegeven en zijn we doorgehobbeld. Nu 2 jaar verder weer met een feest kwam hij haar weer tegen ik reageerde nogal jaloers en dat was juist voor hem reden dat hij erg kwaad werd dat hij nogmaals met haar gezoend heeft. Nooit in de tussentijd haar gezien en dat geloof ik ook wel.
Dag erna gingen we op vakantie toch maar gedaan om tijd te krijgen voor een gesprek en de situatie enigzins te begrijpen. Hij vertelde namelijk dat hij bij me weg wou en voor de kinderen nog wel op vakantie wou. Ik kon hem niet bereiken, snapte er niks van zag hem twijfelen, ik trok enorm aan hem zat in de leeuwinnenrol en hij zij dan steeds vaker de afgelopen weken: ik ga echt bij je weg.
Dialoog was met veel boosheid en verwijten uit de afgelopen relatie, hij vond het niks meer, ik zie de hekele punten wel maar dat het zo erg was.....Tevens passionele avonden met vakantie waardoor ik nog minder van snapte. Eenmaal thuis met zijn roze bril van hem op nam hij steeds meer afstand en vertelde dat hij nog steeds zijn standpunt had en uit elkaar wou. Toen besloten dat hij iets ging zoeken, ander huis zo snel mogelijk want tegen dat gedoe kon ik emotioneel niet meer en het idee dat hij achter me rug die griet nog sprak, sms te of iets dergelijks kon ik niet vedragen.. Maar hij was niet zo snel.
Een week terug zocht hij haar op vertelde dit ook gewoon doodleuk tegen mij, hij moest met haar praten zij hij,
Dit was wat anders voor mij; broodnuchter niks geen slippertje in de kroeg, maar doelbewust haar opzoeken en dan....... kijken eerst of het wat wordt en dan pas vertrekken??. Kwam hij om 4 uur snachts thuis. gunt mij geen dialoog en daar zijn hart luchten. Toen ben ik heel boos geworden al zijn kleren uit de kast gerukt en gezegd dat hij moest vertrekken. Heeft hij toen ook gedaan nadat ik wel heel erg druk moest zetten.
2 dagen erna vertelde hij dat hij zoveel spijt had van zijn daden, dat het voor hem een soort escape was, zo teleurgesteld in de relatie geraakt was en niet meer adequaat hier wat mee kon en zich liet leiden door idealiseren van een ander.
Eindelijk kwam het nu tot dialoog door alle boosheid heen. Kon hij normaal met mij praten over wat scheef is gegroeid in onze relatie dat hij nogal snel negatieve gedachtes invult en ik te grenzeloos ben en alles maar weer dag erna probeer postief te zien en ondertussen niet communiceren of indirect, Kijk daar kan ik iets mee maar die ander ertussen dat kon niet. Hij geeft nu aan dat hij met me verder wil in relatietherapie en haar (3 keer gezien totaal ken haar dus totaal niet) gezegd heeft dat hij misbruik van haar gemaakt heeft.
Hij woont nog wel op andere adres , hebben we ook afgesproken zolang het relatietherapieproces gaande is, goed voor hem maar ook goed voor mij. Hij heeft ip huisje voor half jaar
Maar steeds meer omdat hij nu voor me gaat , is het moeilijk voor mij, wat laat ik toe en waar stel ik me grens, we hebben 2 kinderen en daar komt hier gewoon om dingen met hen te doen, heeft ook 2 keer meegegeten van de week, ik ben wat dat aangaat ook niet bot zolang we deze dialoog hebben. Er zit gewoon ook van beide kanten nog diep, heel veel houden van dat zien zelf de kinderen die snappen er ook niet veel .
Aan andere kant is mijn goedheid en grenzeloosheid mijn valkuil en speelt mee dat doordat ik eindelijk goed kwaad geworden ben en standpunt vast heb gehouden hem duidelijk gemaakt heb dat het voor mij ook menens was zijn agressieve manier van handelen
Hij washier bv vanaf vanmiddag heeft wat met de jongens gedaan, daarna meegegeten en zit hier op de bank film te kijken, ik vind het heerlijk als hij laat blijken dat hij voor me gaat en maar herhaalt dat hij stom is geweest en hij de therapeut gaat bellen enz. Maar wat zouden jullie doen. Verlies ik me daadkracht???? Ik vind het erg lastig.
Het begon eigenlijk al 2 jaar terug , toen met een feest heeft mijn vriend (11 jaar relatie 2 kinderen) gezoend met een vrouw, zat toen midden in andere familieomstandigheden en heeft hij toegegeven en zijn we doorgehobbeld. Nu 2 jaar verder weer met een feest kwam hij haar weer tegen ik reageerde nogal jaloers en dat was juist voor hem reden dat hij erg kwaad werd dat hij nogmaals met haar gezoend heeft. Nooit in de tussentijd haar gezien en dat geloof ik ook wel.
Dag erna gingen we op vakantie toch maar gedaan om tijd te krijgen voor een gesprek en de situatie enigzins te begrijpen. Hij vertelde namelijk dat hij bij me weg wou en voor de kinderen nog wel op vakantie wou. Ik kon hem niet bereiken, snapte er niks van zag hem twijfelen, ik trok enorm aan hem zat in de leeuwinnenrol en hij zij dan steeds vaker de afgelopen weken: ik ga echt bij je weg.
Dialoog was met veel boosheid en verwijten uit de afgelopen relatie, hij vond het niks meer, ik zie de hekele punten wel maar dat het zo erg was.....Tevens passionele avonden met vakantie waardoor ik nog minder van snapte. Eenmaal thuis met zijn roze bril van hem op nam hij steeds meer afstand en vertelde dat hij nog steeds zijn standpunt had en uit elkaar wou. Toen besloten dat hij iets ging zoeken, ander huis zo snel mogelijk want tegen dat gedoe kon ik emotioneel niet meer en het idee dat hij achter me rug die griet nog sprak, sms te of iets dergelijks kon ik niet vedragen.. Maar hij was niet zo snel.
Een week terug zocht hij haar op vertelde dit ook gewoon doodleuk tegen mij, hij moest met haar praten zij hij,
Dit was wat anders voor mij; broodnuchter niks geen slippertje in de kroeg, maar doelbewust haar opzoeken en dan....... kijken eerst of het wat wordt en dan pas vertrekken??. Kwam hij om 4 uur snachts thuis. gunt mij geen dialoog en daar zijn hart luchten. Toen ben ik heel boos geworden al zijn kleren uit de kast gerukt en gezegd dat hij moest vertrekken. Heeft hij toen ook gedaan nadat ik wel heel erg druk moest zetten.
2 dagen erna vertelde hij dat hij zoveel spijt had van zijn daden, dat het voor hem een soort escape was, zo teleurgesteld in de relatie geraakt was en niet meer adequaat hier wat mee kon en zich liet leiden door idealiseren van een ander.
Eindelijk kwam het nu tot dialoog door alle boosheid heen. Kon hij normaal met mij praten over wat scheef is gegroeid in onze relatie dat hij nogal snel negatieve gedachtes invult en ik te grenzeloos ben en alles maar weer dag erna probeer postief te zien en ondertussen niet communiceren of indirect, Kijk daar kan ik iets mee maar die ander ertussen dat kon niet. Hij geeft nu aan dat hij met me verder wil in relatietherapie en haar (3 keer gezien totaal ken haar dus totaal niet) gezegd heeft dat hij misbruik van haar gemaakt heeft.
Hij woont nog wel op andere adres , hebben we ook afgesproken zolang het relatietherapieproces gaande is, goed voor hem maar ook goed voor mij. Hij heeft ip huisje voor half jaar
Maar steeds meer omdat hij nu voor me gaat , is het moeilijk voor mij, wat laat ik toe en waar stel ik me grens, we hebben 2 kinderen en daar komt hier gewoon om dingen met hen te doen, heeft ook 2 keer meegegeten van de week, ik ben wat dat aangaat ook niet bot zolang we deze dialoog hebben. Er zit gewoon ook van beide kanten nog diep, heel veel houden van dat zien zelf de kinderen die snappen er ook niet veel .
Aan andere kant is mijn goedheid en grenzeloosheid mijn valkuil en speelt mee dat doordat ik eindelijk goed kwaad geworden ben en standpunt vast heb gehouden hem duidelijk gemaakt heb dat het voor mij ook menens was zijn agressieve manier van handelen
Hij washier bv vanaf vanmiddag heeft wat met de jongens gedaan, daarna meegegeten en zit hier op de bank film te kijken, ik vind het heerlijk als hij laat blijken dat hij voor me gaat en maar herhaalt dat hij stom is geweest en hij de therapeut gaat bellen enz. Maar wat zouden jullie doen. Verlies ik me daadkracht???? Ik vind het erg lastig.
zondag 16 augustus 2009 om 09:23
Moeilijk zeg.
Kennelijk heeft hij zijn ogen eindelijk geopend. Maar helaas was het toen al 'te laat'.
Het feit dat jullie in therapie zijn, zegt toch ook wel wat. Dat doe je niet zomaar.
Wat wil je zelf? Wil je met hem verder? Is het vertrouwen in hem er nog? Wil je vechten voor je relatie? Bedenk wel, het is de vader van je kinderen.
Je geeft ook aan dat jullie nog heel veel van elkaar houden. Dan denk ik, ga ervoor! Maar goed, voor een buitenstaander is dat makkelijk zeggen. Jij moet het doen of niet... Bedenk goed wat je wilt.
Sterkte!
Kennelijk heeft hij zijn ogen eindelijk geopend. Maar helaas was het toen al 'te laat'.
Het feit dat jullie in therapie zijn, zegt toch ook wel wat. Dat doe je niet zomaar.
Wat wil je zelf? Wil je met hem verder? Is het vertrouwen in hem er nog? Wil je vechten voor je relatie? Bedenk wel, het is de vader van je kinderen.
Je geeft ook aan dat jullie nog heel veel van elkaar houden. Dan denk ik, ga ervoor! Maar goed, voor een buitenstaander is dat makkelijk zeggen. Jij moet het doen of niet... Bedenk goed wat je wilt.
Sterkte!
zondag 16 augustus 2009 om 10:03
Bedoel je dat je denkt dat je boos op hem moet blijven? Of lelijker tegen hem moet doen?
Je kunt ook je grenzen aangeven zonder boos te worden etc. Als hij daar dan niet goed op reageert, tja dan moet je misschien wat duidelijker zijn. Maar pas op dat moment.
Dat je nu niet meer zo boos ben hoort erbij. Je wil het tenslotte goed maken. Dat gaat natuurlijk niet lukken als je niet graag wil dat hij lekker bij je op de bank zit en je het liefst gewoon met hem verder zou gaan. Het is wel belangrijk dat je wel echt die therapie gaat doen, en dat hij daarin voldoende initiatief neemt. Anders loop je het risico dat je wel doorgaat maar na een tijd weer tegen hetzelfde aanloopt.
Je kunt ook je grenzen aangeven zonder boos te worden etc. Als hij daar dan niet goed op reageert, tja dan moet je misschien wat duidelijker zijn. Maar pas op dat moment.
Dat je nu niet meer zo boos ben hoort erbij. Je wil het tenslotte goed maken. Dat gaat natuurlijk niet lukken als je niet graag wil dat hij lekker bij je op de bank zit en je het liefst gewoon met hem verder zou gaan. Het is wel belangrijk dat je wel echt die therapie gaat doen, en dat hij daarin voldoende initiatief neemt. Anders loop je het risico dat je wel doorgaat maar na een tijd weer tegen hetzelfde aanloopt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 16 augustus 2009 om 10:21
quote:an68 schreef op 16 augustus 2009 @ 01:28:
Ik zit nu een week of vier in een relatiecrisis. Er is dag na dag zovel gebeurt dat ik het hast niet kan samenvatten.
Het begon eigenlijk al 2 jaar terug , toen met een feest heeft mijn vriend (11 jaar relatie 2 kinderen) gezoend met een vrouw, zat toen midden in andere familieomstandigheden en heeft hij toegegeven en zijn we doorgehobbeld. Nu 2 jaar verder weer met een feest kwam hij haar weer tegen ik reageerde nogal jaloers en dat was juist voor hem reden dat hij erg kwaad werd dat hij nogmaals met haar gezoend heeft. Dus hij ging met haar zoenen om jou te straffen... Nooit in de tussentijd haar gezien en dat geloof ik ook wel.
Dag erna gingen we op vakantie toch maar gedaan om tijd te krijgen voor een gesprek en de situatie enigzins te begrijpen. Hij vertelde namelijk dat hij bij me weg wou en voor de kinderen nog wel op vakantie wou. Ik kon hem niet bereiken, snapte er niks van zag hem twijfelen, ik trok enorm aan hem zat in de leeuwinnenrol en hij zij dan steeds vaker de afgelopen weken: ik ga echt bij je weg.
Dialoog was met veel boosheid en verwijten uit de afgelopen relatie, hij vond het niks meer, ik zie de hekele punten wel maar dat het zo erg was.....Tevens passionele avonden met vakantie waardoor ik nog minder van snapte. Eenmaal thuis met zijn roze bril van hem op nam hij steeds meer afstand en vertelde dat hij nog steeds zijn standpunt had en uit elkaar wou. Toen besloten dat hij iets ging zoeken, ander huis zo snel mogelijk want tegen dat gedoe kon ik emotioneel niet meer en het idee dat hij achter me rug die griet nog sprak, sms te of iets dergelijks kon ik niet vedragen.. Maar hij was niet zo snel.
Een week terug zocht hij haar op vertelde dit ook gewoon doodleuk tegen mij, hij moest met haar praten zij hij,
Dit was wat anders voor mij; broodnuchter niks geen slippertje in de kroeg, maar doelbewust haar opzoeken en dan....... kijken eerst of het wat wordt en dan pas vertrekken??. Kwam hij om 4 uur snachts thuis. gunt mij geen dialoog en daar zijn hart luchten. Toen ben ik heel boos geworden al zijn kleren uit de kast gerukt en gezegd dat hij moest vertrekken. Heeft hij toen ook gedaan nadat ik wel heel erg druk moest zetten.
2 dagen erna vertelde hij dat hij zoveel spijt had van zijn daden, dat het voor hem een soort escape was, zo teleurgesteld in de relatie geraakt was en niet meer adequaat hier wat mee kon en zich liet leiden door idealiseren van een ander.
Eindelijk kwam het nu tot dialoog door alle boosheid heen. Kon hij normaal met mij praten over wat scheef is gegroeid in onze relatie dat hij nogal snel negatieve gedachtes invult en ik te grenzeloos ben en alles maar weer dag erna probeer postief te zien en ondertussen niet communiceren of indirect, Kijk daar kan ik iets mee maar die ander ertussen dat kon niet. Hij geeft nu aan dat hij met me verder wil in relatietherapie en haar (3 keer gezien totaal ken haar dus totaal niet) gezegd heeft dat hij misbruik van haar gemaakt heeft.
Hij woont nog wel op andere adres , hebben we ook afgesproken zolang het relatietherapieproces gaande is, goed voor hem maar ook goed voor mij. Hij heeft ip huisje voor half jaar
Maar steeds meer omdat hij nu voor me gaat , is het moeilijk voor mij, wat laat ik toe en waar stel ik me grens, we hebben 2 kinderen en daar komt hier gewoon om dingen met hen te doen, heeft ook 2 keer meegegeten van de week, ik ben wat dat aangaat ook niet bot zolang we deze dialoog hebben. Er zit gewoon ook van beide kanten nog diep, heel veel houden van dat zien zelf de kinderen die snappen er ook niet veel .
Aan andere kant is mijn goedheid en grenzeloosheid mijn valkuil en speelt mee dat doordat ik eindelijk goed kwaad geworden ben en standpunt vast heb gehouden hem duidelijk gemaakt heb dat het voor mij ook menens was zijn agressieve manier van handelen
Hij washier bv vanaf vanmiddag heeft wat met de jongens gedaan, daarna meegegeten en zit hier op de bank film te kijken, ik vind het heerlijk als hij laat blijken dat hij voor me gaat en maar herhaalt dat hij stom is geweest en hij de therapeut gaat bellen enz. En wanneer gaat hij dat dan daadwerkelijk doen? Maar wat zouden jullie doen. Verlies ik me daadkracht???? Ik vind het erg lastig.En wat Korenwolf al zegt: wat bedoel je met grenzeloosheid? Is dat iets wat hij vindt, of vind je dat van jezelf?
Ik zit nu een week of vier in een relatiecrisis. Er is dag na dag zovel gebeurt dat ik het hast niet kan samenvatten.
Het begon eigenlijk al 2 jaar terug , toen met een feest heeft mijn vriend (11 jaar relatie 2 kinderen) gezoend met een vrouw, zat toen midden in andere familieomstandigheden en heeft hij toegegeven en zijn we doorgehobbeld. Nu 2 jaar verder weer met een feest kwam hij haar weer tegen ik reageerde nogal jaloers en dat was juist voor hem reden dat hij erg kwaad werd dat hij nogmaals met haar gezoend heeft. Dus hij ging met haar zoenen om jou te straffen... Nooit in de tussentijd haar gezien en dat geloof ik ook wel.
Dag erna gingen we op vakantie toch maar gedaan om tijd te krijgen voor een gesprek en de situatie enigzins te begrijpen. Hij vertelde namelijk dat hij bij me weg wou en voor de kinderen nog wel op vakantie wou. Ik kon hem niet bereiken, snapte er niks van zag hem twijfelen, ik trok enorm aan hem zat in de leeuwinnenrol en hij zij dan steeds vaker de afgelopen weken: ik ga echt bij je weg.
Dialoog was met veel boosheid en verwijten uit de afgelopen relatie, hij vond het niks meer, ik zie de hekele punten wel maar dat het zo erg was.....Tevens passionele avonden met vakantie waardoor ik nog minder van snapte. Eenmaal thuis met zijn roze bril van hem op nam hij steeds meer afstand en vertelde dat hij nog steeds zijn standpunt had en uit elkaar wou. Toen besloten dat hij iets ging zoeken, ander huis zo snel mogelijk want tegen dat gedoe kon ik emotioneel niet meer en het idee dat hij achter me rug die griet nog sprak, sms te of iets dergelijks kon ik niet vedragen.. Maar hij was niet zo snel.
Een week terug zocht hij haar op vertelde dit ook gewoon doodleuk tegen mij, hij moest met haar praten zij hij,
Dit was wat anders voor mij; broodnuchter niks geen slippertje in de kroeg, maar doelbewust haar opzoeken en dan....... kijken eerst of het wat wordt en dan pas vertrekken??. Kwam hij om 4 uur snachts thuis. gunt mij geen dialoog en daar zijn hart luchten. Toen ben ik heel boos geworden al zijn kleren uit de kast gerukt en gezegd dat hij moest vertrekken. Heeft hij toen ook gedaan nadat ik wel heel erg druk moest zetten.
2 dagen erna vertelde hij dat hij zoveel spijt had van zijn daden, dat het voor hem een soort escape was, zo teleurgesteld in de relatie geraakt was en niet meer adequaat hier wat mee kon en zich liet leiden door idealiseren van een ander.
Eindelijk kwam het nu tot dialoog door alle boosheid heen. Kon hij normaal met mij praten over wat scheef is gegroeid in onze relatie dat hij nogal snel negatieve gedachtes invult en ik te grenzeloos ben en alles maar weer dag erna probeer postief te zien en ondertussen niet communiceren of indirect, Kijk daar kan ik iets mee maar die ander ertussen dat kon niet. Hij geeft nu aan dat hij met me verder wil in relatietherapie en haar (3 keer gezien totaal ken haar dus totaal niet) gezegd heeft dat hij misbruik van haar gemaakt heeft.
Hij woont nog wel op andere adres , hebben we ook afgesproken zolang het relatietherapieproces gaande is, goed voor hem maar ook goed voor mij. Hij heeft ip huisje voor half jaar
Maar steeds meer omdat hij nu voor me gaat , is het moeilijk voor mij, wat laat ik toe en waar stel ik me grens, we hebben 2 kinderen en daar komt hier gewoon om dingen met hen te doen, heeft ook 2 keer meegegeten van de week, ik ben wat dat aangaat ook niet bot zolang we deze dialoog hebben. Er zit gewoon ook van beide kanten nog diep, heel veel houden van dat zien zelf de kinderen die snappen er ook niet veel .
Aan andere kant is mijn goedheid en grenzeloosheid mijn valkuil en speelt mee dat doordat ik eindelijk goed kwaad geworden ben en standpunt vast heb gehouden hem duidelijk gemaakt heb dat het voor mij ook menens was zijn agressieve manier van handelen
Hij washier bv vanaf vanmiddag heeft wat met de jongens gedaan, daarna meegegeten en zit hier op de bank film te kijken, ik vind het heerlijk als hij laat blijken dat hij voor me gaat en maar herhaalt dat hij stom is geweest en hij de therapeut gaat bellen enz. En wanneer gaat hij dat dan daadwerkelijk doen? Maar wat zouden jullie doen. Verlies ik me daadkracht???? Ik vind het erg lastig.En wat Korenwolf al zegt: wat bedoel je met grenzeloosheid? Is dat iets wat hij vindt, of vind je dat van jezelf?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
