
Lat-relatie met oudere man, maar ik wil meer!
zondag 8 februari 2009 om 15:29
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
maandag 9 februari 2009 om 20:37
Zeker geen vadercomplex hoor haha. Hij is niet iemand die mij aan het opvoeden is en ik zoek geen vaderfiguur. Gek eigenlijk dat mensen daar gelijk aan denken. Ik heb geen "slechte vader" of iets in die richting. We zijn gewoon geen hechte familie en als er zich dan een situatie voordoet, wordt ie dus niet uitgesproken. En ik ben nogal recht-voor-z'n-raap en dat wordt niet op prijs gesteld. Tja, dan toch niet? Dus, dat is in het kort een omschrijving van de band met mijn ouders.
Wat hij wel heeft, is een geweldig karakter en bruist van energie. Heeft geen midlife-crisis ofzo, ik ben uiteindelijk ook op hem afgestapt, maar geniet gewoon van het leven. En na een rothuwelijk (met een 30er die zich als een 80er gedroeg) laat hij mij zien dat het anders kan. Ik leef weer op en doe weer leuke dingen. En dat wil ik nog wel ff blijven doen natuurlijk.
Wat hij wel heeft, is een geweldig karakter en bruist van energie. Heeft geen midlife-crisis ofzo, ik ben uiteindelijk ook op hem afgestapt, maar geniet gewoon van het leven. En na een rothuwelijk (met een 30er die zich als een 80er gedroeg) laat hij mij zien dat het anders kan. Ik leef weer op en doe weer leuke dingen. En dat wil ik nog wel ff blijven doen natuurlijk.
maandag 9 februari 2009 om 21:08
quote:kwenie schreef op 09 februari 2009 @ 20:37:
Zeker geen vadercomplex hoor haha. Hij is niet iemand die mij aan het opvoeden is en ik zoek geen vaderfiguur. Gek eigenlijk dat mensen daar gelijk aan denken. Ik heb geen "slechte vader" of iets in die richting. We zijn gewoon geen hechte familie en als er zich dan een situatie voordoet, wordt ie dus niet uitgesproken. En ik ben nogal recht-voor-z'n-raap en dat wordt niet op prijs gesteld. Tja, dan toch niet? Dus, dat is in het kort een omschrijving van de band met mijn ouders.
Wat hij wel heeft, is een geweldig karakter en bruist van energie. Heeft geen midlife-crisis ofzo, ik ben uiteindelijk ook op hem afgestapt, maar geniet gewoon van het leven. En na een rothuwelijk (met een 30er die zich als een 80er gedroeg) laat hij mij zien dat het anders kan. Ik leef weer op en doe weer leuke dingen. En dat wil ik nog wel ff blijven doen natuurlijk.
Excuses..
Wat fijn dat je na een rothuwelijk nu iemand ontmoet hebt die je gelukkig maakt. Veel geluk!
Zeker geen vadercomplex hoor haha. Hij is niet iemand die mij aan het opvoeden is en ik zoek geen vaderfiguur. Gek eigenlijk dat mensen daar gelijk aan denken. Ik heb geen "slechte vader" of iets in die richting. We zijn gewoon geen hechte familie en als er zich dan een situatie voordoet, wordt ie dus niet uitgesproken. En ik ben nogal recht-voor-z'n-raap en dat wordt niet op prijs gesteld. Tja, dan toch niet? Dus, dat is in het kort een omschrijving van de band met mijn ouders.
Wat hij wel heeft, is een geweldig karakter en bruist van energie. Heeft geen midlife-crisis ofzo, ik ben uiteindelijk ook op hem afgestapt, maar geniet gewoon van het leven. En na een rothuwelijk (met een 30er die zich als een 80er gedroeg) laat hij mij zien dat het anders kan. Ik leef weer op en doe weer leuke dingen. En dat wil ik nog wel ff blijven doen natuurlijk.
Excuses..
Wat fijn dat je na een rothuwelijk nu iemand ontmoet hebt die je gelukkig maakt. Veel geluk!