Relaties
alle pijlers
Lat-relatie met oudere man, maar ik wil meer!
zondag 8 februari 2009 om 15:29
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
zondag 8 februari 2009 om 15:37
quote:kwenie schreef op 08 februari 2009 @ 15:29:
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, KwenieHij wil dus niet.
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, KwenieHij wil dus niet.
zondag 8 februari 2009 om 15:39
zondag 8 februari 2009 om 15:39
Ik zie het probleem ook niet.
Ik ben ook iemand die graag wil blijven latten (als ik een relatie zou hebben) en het werkt bij mij compleet averechts als iemand een druk op me zou leggen om toch proberen om te gaan samenwonen. Dan ga ik me er alleen nog maar meer tegen verzetten.
Is dat je wil samenwonen omdat een LAT-relatie je niet voldoende vertrouwen geeft in de relatie?
Ik ben ook iemand die graag wil blijven latten (als ik een relatie zou hebben) en het werkt bij mij compleet averechts als iemand een druk op me zou leggen om toch proberen om te gaan samenwonen. Dan ga ik me er alleen nog maar meer tegen verzetten.
Is dat je wil samenwonen omdat een LAT-relatie je niet voldoende vertrouwen geeft in de relatie?
zondag 8 februari 2009 om 15:41
Je hebt ook 'n vreemd idee over je aan willen passen aan hem. Als hij zijn vrijheid gewend is dan is het geen oplossing dat jij op je tenen gaat lopen om hem te ontzien. Ik zou mij ook in mijn vrijheid belemmert voelen als er hier fulltime 'n man in huis zou zijn, ook al laat ie mij helemaal mijn gang gaan. Het zou voor mij gewoon ongemakkelijk voelen mijn personal space kwijt te raken en dat zal voor jouw vriend waarschijnlijk ook zo voelen.
Wat is voor jou de reden dat je wil samenwonen? Je bent toch niet broeds zeker?
Wat is voor jou de reden dat je wil samenwonen? Je bent toch niet broeds zeker?
zondag 8 februari 2009 om 15:46
zondag 8 februari 2009 om 15:51
quote:elninjoo schreef op 08 februari 2009 @ 15:41:
Je bent toch niet broeds zeker?
Gut elninjoo, wat breng jij het weer lekker bot!
Ik denk dat TO gewoon heel erg verliefd is en denkt dat ze bergen kan verzetten om de liefde te bereiken. Maar TO: die héb je al. Niet op jouw condities, dat klopt. Maar bedenk eens wat je wél hebt: iemand die van je houdt, jou niet vraagt te veranderen, slechts vraagt hem - en zijn eigenaardigheden - te accepteren.
Ik ben het eens met de anderen die ook al gezegd hebben dat het niet getuigt van respect als je hem wilt veranderen. Je zégt dat jij degene bent die zich wil aanpassen, maar wat je eigenlijk zegt, is dat je wilt dat hij jou maar om zich heen moet velen.
Misschien moet je eens beginnen met blij zijn met wat je hebt, in plaats van te streven naar iets wat je (afgaande op je eigen post) nooit zult hebben.
Je bent toch niet broeds zeker?
Gut elninjoo, wat breng jij het weer lekker bot!
Ik denk dat TO gewoon heel erg verliefd is en denkt dat ze bergen kan verzetten om de liefde te bereiken. Maar TO: die héb je al. Niet op jouw condities, dat klopt. Maar bedenk eens wat je wél hebt: iemand die van je houdt, jou niet vraagt te veranderen, slechts vraagt hem - en zijn eigenaardigheden - te accepteren.
Ik ben het eens met de anderen die ook al gezegd hebben dat het niet getuigt van respect als je hem wilt veranderen. Je zégt dat jij degene bent die zich wil aanpassen, maar wat je eigenlijk zegt, is dat je wilt dat hij jou maar om zich heen moet velen.
Misschien moet je eens beginnen met blij zijn met wat je hebt, in plaats van te streven naar iets wat je (afgaande op je eigen post) nooit zult hebben.
zondag 8 februari 2009 om 16:04
Het is nog niet erg duidelijk hoelang ze een relatie samen hebben. Is dit een beginperiode, is dit een 2jaars-ding?
Ik denk dat het heel veel scheelt als je die druk van de ketel haalt en zoals anderen zeggen blij bent met wat je hebt. Zoals ik het lees hebben jullie het hartstikke leuk samen ondanks dat je niet samenwoont, dat is al heel wat meer als wat sommigen hebben die wel samenwonen.
Laat het rusten, misschien dat hij na een paar jaar wel een beetje aan het idee gaat wennen...
Ik denk dat het heel veel scheelt als je die druk van de ketel haalt en zoals anderen zeggen blij bent met wat je hebt. Zoals ik het lees hebben jullie het hartstikke leuk samen ondanks dat je niet samenwoont, dat is al heel wat meer als wat sommigen hebben die wel samenwonen.
Laat het rusten, misschien dat hij na een paar jaar wel een beetje aan het idee gaat wennen...
zondag 8 februari 2009 om 17:10
Tja, van die kant had ik nog niet bekeken. Ik ben zeker blij met wat ik heb en als het zo kan blijven is het ook goed. Ik voel geen druk van samenwonen ofzo, maar het zou wel leuk zijn. Niet nu, dat zou ik zelf niet willen, maar ik wil niks uitsluiten. En broeds ben ik zeker niet.
Ik wil absoluut niet respectloos overkomen, ook niet naar hem toe. Ik respecteer zijn besluit wel. Maar als hij zelf aangeeft daar spijt van te hebben, maart denkt een relatie niet meer aan te kunnen, dan komt dat erg tegenstrijdig over. Hij wil niet eenzaam dood gaan en mist iemand thuis. Zo duidelijk is hij dan niet vind ik.
Ik wil absoluut niet respectloos overkomen, ook niet naar hem toe. Ik respecteer zijn besluit wel. Maar als hij zelf aangeeft daar spijt van te hebben, maart denkt een relatie niet meer aan te kunnen, dan komt dat erg tegenstrijdig over. Hij wil niet eenzaam dood gaan en mist iemand thuis. Zo duidelijk is hij dan niet vind ik.
zondag 8 februari 2009 om 17:14
owja, dat aanpassen. Ik bedoel niet dat ik me aan alles wat hij wil zal aanpassen, maar ik denk dat jongere mensen daar makkelijker in zijn. Ik kan wel wat hebben en deins niet zo snel terug. Hij zal zeker tegengas van mij kunnen verwachten, maar ik denk dat jongere mensen gewoon wat flexibeler zijn en makkelijker met bepaalde situaties om kunnen gaan.
zondag 8 februari 2009 om 17:14
quote:kwenie schreef op 08 februari 2009 @ 15:29:
Beste allemaal,
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Je aanpassen aan hem houdt in dat je blijft latten, niet dat je van hem verwacht dat híj zich aanpast door samen te gaan wonen, toch?
Beste allemaal,
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Je aanpassen aan hem houdt in dat je blijft latten, niet dat je van hem verwacht dat híj zich aanpast door samen te gaan wonen, toch?
zondag 8 februari 2009 om 17:37
Ach, mijn vorige opmerking slaat eigenlijk nergens op in het licht van het hele verhaal.
Maar ik ben bang dat deze samenwoon-wens ook echt van hemzelf uit moet gaan. Als hij het idee heeft dat hij er veel voor opgeeft (hoe dubbel hij er ook tegen over staat) bestaat het gevaar dat jij je inderdaad teveel gaat aanpassen. Om de lieve vrede te bewaren, om het te laten slagen. Kijk daar voor uit.
Maar ik ben bang dat deze samenwoon-wens ook echt van hemzelf uit moet gaan. Als hij het idee heeft dat hij er veel voor opgeeft (hoe dubbel hij er ook tegen over staat) bestaat het gevaar dat jij je inderdaad teveel gaat aanpassen. Om de lieve vrede te bewaren, om het te laten slagen. Kijk daar voor uit.
zondag 8 februari 2009 om 19:26
quote:kwenie schreef op 08 februari 2009 @ 17:10:
Tja, van die kant had ik nog niet bekeken. Ik ben zeker blij met wat ik heb en als het zo kan blijven is het ook goed. Ik voel geen druk van samenwonen ofzo, maar het zou wel leuk zijn. Niet nu, dat zou ik zelf niet willen, maar ik wil niks uitsluiten. En broeds ben ik zeker niet.
Dan klinkt het misschien een beetje makkelijk en kort door de bocht, maar dan is het probleem nu opgelost
Je wil nu zelf ook niet samenwonen, maar je wil niks uitsluiten. Dat lijkt me dé oplossing in dit verhaal! Hij wil niet samenwonen en jij hoeft (om verschillende redenen) samenwonen niet uit te sluiten.
Hij moet misschien een beetje aan het idee wennen, het gaat misschien wel een beetje vanzelf als jullie steeds vaker op één plek zijn en misschien raak jij wel helemaal in je element op de manier van latten. Alles is mogelijk!
En je bent nog jong, je hebt het samen leuk. Geniet van de dagen dat jullie samen doorbrengen en geniet van de dagen die je voor jezelf hebt. Eigenlijk ben je erg rijk...!
Tja, van die kant had ik nog niet bekeken. Ik ben zeker blij met wat ik heb en als het zo kan blijven is het ook goed. Ik voel geen druk van samenwonen ofzo, maar het zou wel leuk zijn. Niet nu, dat zou ik zelf niet willen, maar ik wil niks uitsluiten. En broeds ben ik zeker niet.
Dan klinkt het misschien een beetje makkelijk en kort door de bocht, maar dan is het probleem nu opgelost
Je wil nu zelf ook niet samenwonen, maar je wil niks uitsluiten. Dat lijkt me dé oplossing in dit verhaal! Hij wil niet samenwonen en jij hoeft (om verschillende redenen) samenwonen niet uit te sluiten.
Hij moet misschien een beetje aan het idee wennen, het gaat misschien wel een beetje vanzelf als jullie steeds vaker op één plek zijn en misschien raak jij wel helemaal in je element op de manier van latten. Alles is mogelijk!
En je bent nog jong, je hebt het samen leuk. Geniet van de dagen dat jullie samen doorbrengen en geniet van de dagen die je voor jezelf hebt. Eigenlijk ben je erg rijk...!
zondag 8 februari 2009 om 19:41
quote:kwenie schreef op 08 februari 2009 @ 15:29:
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
Overtuigen van iemand die niet wil gaat nooit langdurend effect hebben. Hij wil niet, hij kan niet. Het zit er gewoon niet in.
Je hebt het over latten, hij praat over relatie (wil niet, kan niet). Waarom laat je het niet los als deze man je niet dat stukje meer wil/kan geven dat jij wel zoekt?
Beste allemaal,
Ik hoop dat jullie mij op weg kunnen helpen.
Ik heb een lat-relatie met een oudere man. Er zit 21 jaar verschil tussen ons. Ik wil graag meer dan dit. Hij bezit alle kenmerken van een EV (Echte Vent) en het is zo'n ontzettende lieverd, dat ik echt niet op zoek wil naar een man van mijn eigen leeftijd (30). Het boeit mij niet dat hij ouder is. Ik heb hem al gezegd dat hij leeft alsof hij een dertiger is, met alle wijsheid van een oudere man. Mooie combi toch? Maar hij heeft mij geprobeerd uit te leggen waarom een duurzame relatie er niet in zit. Kort samengevat heeft hij gezegd: ik ben al zo lang alleen, ik kan geen relatie meer aan. Ik kan me niet meer aanpassen, rekeninghouden met iemand anders en dat soort dingen om dat ik al zolang alleen leef.
Mijn punt is: ik ben nog jong en kan me WEL aanpassen. En dat wil ik ook. En als hij echt zou willen en we doen het erg rustig aan (we latten nu een jaartje), dan moet het toch mogelijk zijn?
Hij ziet zelf op tegen de eenzaamheid die er aan zit te komen als hij niet meer werkt en heeft aangegeven spijt te hebben van zijn besluit dat hij de rest van zijn leven single wil blijven. Dan lijkt me dit toch een goede gelegenheid om een ommekeer te maken? Het is zo jammer dat hij zichzelf deze beperking op heeft gelegd. Het is echt een wereldvent...
Enig idee hoe ik hem ervan kan overtuigen dat het mogelijk is?
Groetjes, Kwenie
Overtuigen van iemand die niet wil gaat nooit langdurend effect hebben. Hij wil niet, hij kan niet. Het zit er gewoon niet in.
Je hebt het over latten, hij praat over relatie (wil niet, kan niet). Waarom laat je het niet los als deze man je niet dat stukje meer wil/kan geven dat jij wel zoekt?
zondag 8 februari 2009 om 19:52
quote:kwenie schreef op 08 februari 2009 @ 17:14:
owja, dat aanpassen. Ik bedoel niet dat ik me aan alles wat hij wil zal aanpassen, maar ik denk dat jongere mensen daar makkelijker in zijn. Ik kan wel wat hebben en deins niet zo snel terug. Hij zal zeker tegengas van mij kunnen verwachten, maar ik denk dat jongere mensen gewoon wat flexibeler zijn en makkelijker met bepaalde situaties om kunnen gaan.Maar (even vanuit mijzelf geredeneerd) heeft hij misschien juist helemaal geen trek in elke keer tegengas moeten krijgen/geven wat in 'n samenwoonrelatie toch af en toe aan de orde is. Bij latten zie je elkaar zolang 't leuk is en heb je behoefte aan me-time, dan ga je lekker naar je eigen huis zonder dat die ander zich daar in je personal-space bevindt. En hij is toch niet eenzaam zolang ie 'n latrelatie heeft?
owja, dat aanpassen. Ik bedoel niet dat ik me aan alles wat hij wil zal aanpassen, maar ik denk dat jongere mensen daar makkelijker in zijn. Ik kan wel wat hebben en deins niet zo snel terug. Hij zal zeker tegengas van mij kunnen verwachten, maar ik denk dat jongere mensen gewoon wat flexibeler zijn en makkelijker met bepaalde situaties om kunnen gaan.Maar (even vanuit mijzelf geredeneerd) heeft hij misschien juist helemaal geen trek in elke keer tegengas moeten krijgen/geven wat in 'n samenwoonrelatie toch af en toe aan de orde is. Bij latten zie je elkaar zolang 't leuk is en heb je behoefte aan me-time, dan ga je lekker naar je eigen huis zonder dat die ander zich daar in je personal-space bevindt. En hij is toch niet eenzaam zolang ie 'n latrelatie heeft?
maandag 9 februari 2009 om 19:03
Ik wil jullie bedanken voor jullie reacties. Het heeft me geholpen om het ook eens vanuit een andere invalshoek te bekijken.
Zoals jullie al aangaven, als hij niet wil, zit het er niet in. En ook al is hij niet duidelijk, ik heb hem wel duidelijk gezegd dat er voor mij geen gesloten deuren zijn. Dus als het zo kan blijven, dan vind ik het best en als hij van mening veranderd zien we wel verder. En als ik over een tijdje echt een vaste relatie wil en hij echt niet, dan moet ik toch eens verder gaan kijken.
Maar nu nog niet, de lol is er nog lang niet vanaf.
Groetjes!
Zoals jullie al aangaven, als hij niet wil, zit het er niet in. En ook al is hij niet duidelijk, ik heb hem wel duidelijk gezegd dat er voor mij geen gesloten deuren zijn. Dus als het zo kan blijven, dan vind ik het best en als hij van mening veranderd zien we wel verder. En als ik over een tijdje echt een vaste relatie wil en hij echt niet, dan moet ik toch eens verder gaan kijken.
Maar nu nog niet, de lol is er nog lang niet vanaf.
Groetjes!
maandag 9 februari 2009 om 19:04
Ow, Mussk, had even je bericht gemist...
Hij is nog nooit bij mij thuis geweest. Ik wilde dat zelf niet, omdat mijn band met mijn ouders niet zo goed is. Ik heb mijn eigen leventje ver van hun vandaan en dat wil ik graag zo houden. Ze weten van zijn bestaan af en dat is genoeg. Maar dat is weer een ander onderwerp....
Hij is nog nooit bij mij thuis geweest. Ik wilde dat zelf niet, omdat mijn band met mijn ouders niet zo goed is. Ik heb mijn eigen leventje ver van hun vandaan en dat wil ik graag zo houden. Ze weten van zijn bestaan af en dat is genoeg. Maar dat is weer een ander onderwerp....
maandag 9 februari 2009 om 19:33
quote:elninjoo schreef op 08 februari 2009 @ 15:41:
Je hebt ook 'n vreemd idee over je aan willen passen aan hem. Als hij zijn vrijheid gewend is dan is het geen oplossing dat jij op je tenen gaat lopen om hem te ontzien. Ik zou mij ook in mijn vrijheid belemmert voelen als er hier fulltime 'n man in huis zou zijn, ook al laat ie mij helemaal mijn gang gaan. Het zou voor mij gewoon ongemakkelijk voelen mijn personal space kwijt te raken en dat zal voor jouw vriend waarschijnlijk ook zo voelen.
Wat is voor jou de reden dat je wil samenwonen? Je bent toch niet broeds zeker?
Ja, zou ik ook hebben. Ik heb altijd al gezegd: ALS ik zou samenwonen, wil ik mijn eigen kamer met eigen bed, liefst een hele vleugel voor mezelf als dat financieel haalbaar is.
Het lijkt mij persoonlijk lastig om zo'n oudere vriend te hebben, aangezien sja, de statistieken toch al zeggen dat mannen eerder doodgaan en iemand die zoveel jaar ouder is al helemaal.
Ik snap 'm wel. Hij weet gewoon veel meer waarschijnlijk van wat er te koop is in de wereld, en prefereert z'n eigen stekkie. Wat wel kan is dichterbij elkaar gaan wonen, mochten jullie een grote reisafstand hebben.
Misschien ongepast, maar moest erg lachen om de laatste opmerking van Elninjoo
Je hebt ook 'n vreemd idee over je aan willen passen aan hem. Als hij zijn vrijheid gewend is dan is het geen oplossing dat jij op je tenen gaat lopen om hem te ontzien. Ik zou mij ook in mijn vrijheid belemmert voelen als er hier fulltime 'n man in huis zou zijn, ook al laat ie mij helemaal mijn gang gaan. Het zou voor mij gewoon ongemakkelijk voelen mijn personal space kwijt te raken en dat zal voor jouw vriend waarschijnlijk ook zo voelen.
Wat is voor jou de reden dat je wil samenwonen? Je bent toch niet broeds zeker?
Ja, zou ik ook hebben. Ik heb altijd al gezegd: ALS ik zou samenwonen, wil ik mijn eigen kamer met eigen bed, liefst een hele vleugel voor mezelf als dat financieel haalbaar is.
Het lijkt mij persoonlijk lastig om zo'n oudere vriend te hebben, aangezien sja, de statistieken toch al zeggen dat mannen eerder doodgaan en iemand die zoveel jaar ouder is al helemaal.
Ik snap 'm wel. Hij weet gewoon veel meer waarschijnlijk van wat er te koop is in de wereld, en prefereert z'n eigen stekkie. Wat wel kan is dichterbij elkaar gaan wonen, mochten jullie een grote reisafstand hebben.
Misschien ongepast, maar moest erg lachen om de laatste opmerking van Elninjoo
maandag 9 februari 2009 om 20:04
quote:kwenie schreef op 09 februari 2009 @ 19:04:
Ow, Mussk, had even je bericht gemist...
Hij is nog nooit bij mij thuis geweest. Ik wilde dat zelf niet, omdat mijn band met mijn ouders niet zo goed is. Ik heb mijn eigen leventje ver van hun vandaan en dat wil ik graag zo houden. Ze weten van zijn bestaan af en dat is genoeg. Maar dat is weer een ander onderwerp....
Lieve Kweenie,
Net wat ik dacht. Niet schrikken, maar lees hier even wat over "vadercomplex". Het kan nooit kwaad.. vadercomplex
Ow, Mussk, had even je bericht gemist...
Hij is nog nooit bij mij thuis geweest. Ik wilde dat zelf niet, omdat mijn band met mijn ouders niet zo goed is. Ik heb mijn eigen leventje ver van hun vandaan en dat wil ik graag zo houden. Ze weten van zijn bestaan af en dat is genoeg. Maar dat is weer een ander onderwerp....
Lieve Kweenie,
Net wat ik dacht. Niet schrikken, maar lees hier even wat over "vadercomplex". Het kan nooit kwaad.. vadercomplex
