Relaties
alle pijlers
maak nieuwe start, maar
vrijdag 13 februari 2009 om 12:29
Weet niet goed hoe te beginnen...
Heb een moeilijke jeugd gehad met moeder die er nooit voor je kon zijn, doordat ze t zelf te moeilijk had. Ik had wel altijd veel vrienden waardoor ik me toch wel redelijk voelde, maar ook weer niet doordat ik me anders voelde omdat alles thuis anders ging dan bij anderen. Ben later ook sexueel misbruikt een aantal jaren en daardoor ging ik me steeds meer terugtrekken en liet mijn vriendinnen vallen. Wilde t niet zeggen en wilde niet zielig overkomen. Later toch getrouwd en een zoon gekregen. Ben in therapie gegaan want was doodsbang dat iemand mijn zoon pijn zou doen. Mijn man en ik konden nooit samen praten en mijn huwelijk is doordaar denk ik ook stukgelopen. Kreeg een nieuwe vriend die slecht voor mij was, en hij mishandelde me. Toen ik niet meer verder kon en helemaal op was kwam ik "iemand" tegen die lief voor me was maar getrouwd. Helemaal fout natuurlijk, maar door hem ging ik me weer iets waard voelen en durfde ik ook mijn relatie te verbreken. Ik voelde me schuldig en wilde niet dat ik zijn huwelijk zou stukmaken of dat hij zou gaan scheiden maar het lukte ons niet om echt te stoppen. We spraken elkaar telefonisch en ik had steun aan hem. Toen kwam ik mijn huidige vriend tegen, een hele lieve man, en het klikte meteen tussen ons.
Ik zei dat ik een relatie had met getrouwde man dat ik veel steun had aan hem maar wist dat ik hem los moest laten. Zei dat we wilden stoppen, maar dat het steeds maar niet lukte. Beloofde hem ook echt te stoppen en we zouden er samen voor gaan.
Mijn getrouwde vriend, had het er erg moeilijk mee, moest huilen, maar we hadden nog contact. Mijn nieuwe vriend wist dat, en vond vriendschappelijk niet erg. We wilde samen verder,maar het trok toch nog tussen getrouwde vriend en mij en we hebben daarna toch nog sex gehad en bleven elkaar heel soms zien, belde elkaar vaak hoe t met elkaar ging. Voelde me fijn en op mijn gemak bij hem en we hadden samen zoveel meegemaakt uit de tijd dat ik werd mishandeld.
Ik voelde me ook heel fijn bij mijn nieuwe vriend mocht gewoon praten over "getrouwde vriend" en langzaam kreeg ik steeds meer t gevoel echt te moeten en willen stoppen met getrouwde vriend.
Voelde me slecht en dat is t natuurlijk ook. Snap ook niet waarom ik dat niet kon stoppen, vond t ook wel zielig voor hem, hij die zorgde dat ik weer op de rit kwam en was hem er dankbaar voor.
Durfde ook weer niet helemaal voor mijn grenzen op te komen, Wilde vooral tel.contact en steun en we praten ook vaak over hoe t nu ging en dat ik t fijn had met mijn nieuwe vriend.
Heb begin van de week mijn echte vriend gezegd dat ik toch nog sex heb gehad met getrouwde vriend.
Hij reageerde niet boos, was stil en zei later dat hij me toch heel lief vond en met me verder wilde. Vind dat heel fijn maar vind dat ik dit niet verdien. Hij zei we praten er niet meer over, maar ondanks alles vind ik t zo erg dat ik hem pijn heb gedaan en niet eerlijk ben geweest.
Mijn getrouwde vriend heeft t nu erg moeilijk en zegt dat hij in een gat valt, wil hem wel helpen maar niet meer door sex te hebben.
En is t niet beter dat ik helemaal t contact stop, ook telefonisch.
Ik kan hem nu niet zien, wil voorkomen dat t weer foutgaat..
Wil niet weer in valkuilen lopen, snap mezelf zowiezo niet, had jaren geen sex, omdat ik t niet kon, en daarna zo extreem.
Met 2 mannen. Houd echt van mijn vriend, willen jullie me helpen als ik mijn "getrouwde vriend" wil bellen of zien, er niet aan toe te geven. Wil een eerlijk leven en heb t nu eindelijk goed en dan zit ik zo te klooien en lieg tegen de mensen die me lief zijn...
Heb een moeilijke jeugd gehad met moeder die er nooit voor je kon zijn, doordat ze t zelf te moeilijk had. Ik had wel altijd veel vrienden waardoor ik me toch wel redelijk voelde, maar ook weer niet doordat ik me anders voelde omdat alles thuis anders ging dan bij anderen. Ben later ook sexueel misbruikt een aantal jaren en daardoor ging ik me steeds meer terugtrekken en liet mijn vriendinnen vallen. Wilde t niet zeggen en wilde niet zielig overkomen. Later toch getrouwd en een zoon gekregen. Ben in therapie gegaan want was doodsbang dat iemand mijn zoon pijn zou doen. Mijn man en ik konden nooit samen praten en mijn huwelijk is doordaar denk ik ook stukgelopen. Kreeg een nieuwe vriend die slecht voor mij was, en hij mishandelde me. Toen ik niet meer verder kon en helemaal op was kwam ik "iemand" tegen die lief voor me was maar getrouwd. Helemaal fout natuurlijk, maar door hem ging ik me weer iets waard voelen en durfde ik ook mijn relatie te verbreken. Ik voelde me schuldig en wilde niet dat ik zijn huwelijk zou stukmaken of dat hij zou gaan scheiden maar het lukte ons niet om echt te stoppen. We spraken elkaar telefonisch en ik had steun aan hem. Toen kwam ik mijn huidige vriend tegen, een hele lieve man, en het klikte meteen tussen ons.
Ik zei dat ik een relatie had met getrouwde man dat ik veel steun had aan hem maar wist dat ik hem los moest laten. Zei dat we wilden stoppen, maar dat het steeds maar niet lukte. Beloofde hem ook echt te stoppen en we zouden er samen voor gaan.
Mijn getrouwde vriend, had het er erg moeilijk mee, moest huilen, maar we hadden nog contact. Mijn nieuwe vriend wist dat, en vond vriendschappelijk niet erg. We wilde samen verder,maar het trok toch nog tussen getrouwde vriend en mij en we hebben daarna toch nog sex gehad en bleven elkaar heel soms zien, belde elkaar vaak hoe t met elkaar ging. Voelde me fijn en op mijn gemak bij hem en we hadden samen zoveel meegemaakt uit de tijd dat ik werd mishandeld.
Ik voelde me ook heel fijn bij mijn nieuwe vriend mocht gewoon praten over "getrouwde vriend" en langzaam kreeg ik steeds meer t gevoel echt te moeten en willen stoppen met getrouwde vriend.
Voelde me slecht en dat is t natuurlijk ook. Snap ook niet waarom ik dat niet kon stoppen, vond t ook wel zielig voor hem, hij die zorgde dat ik weer op de rit kwam en was hem er dankbaar voor.
Durfde ook weer niet helemaal voor mijn grenzen op te komen, Wilde vooral tel.contact en steun en we praten ook vaak over hoe t nu ging en dat ik t fijn had met mijn nieuwe vriend.
Heb begin van de week mijn echte vriend gezegd dat ik toch nog sex heb gehad met getrouwde vriend.
Hij reageerde niet boos, was stil en zei later dat hij me toch heel lief vond en met me verder wilde. Vind dat heel fijn maar vind dat ik dit niet verdien. Hij zei we praten er niet meer over, maar ondanks alles vind ik t zo erg dat ik hem pijn heb gedaan en niet eerlijk ben geweest.
Mijn getrouwde vriend heeft t nu erg moeilijk en zegt dat hij in een gat valt, wil hem wel helpen maar niet meer door sex te hebben.
En is t niet beter dat ik helemaal t contact stop, ook telefonisch.
Ik kan hem nu niet zien, wil voorkomen dat t weer foutgaat..
Wil niet weer in valkuilen lopen, snap mezelf zowiezo niet, had jaren geen sex, omdat ik t niet kon, en daarna zo extreem.
Met 2 mannen. Houd echt van mijn vriend, willen jullie me helpen als ik mijn "getrouwde vriend" wil bellen of zien, er niet aan toe te geven. Wil een eerlijk leven en heb t nu eindelijk goed en dan zit ik zo te klooien en lieg tegen de mensen die me lief zijn...
vrijdag 13 februari 2009 om 12:46
Jij hebt nog zoveel last van je 'bagage' van vroeger dat het mij, afgaand op je verhaal, raadzaam lijkt daar (nogmaals) professionele hulp bij te zoeken.
Daarnaast: als je werkelijk voor je vriend wil kiezen, werkt dat volgens mij alleen als je alle contact met je getrouwde vriend verbreekt. Écht stoppen, dus ook niet meer bellen.
Daarnaast: als je werkelijk voor je vriend wil kiezen, werkt dat volgens mij alleen als je alle contact met je getrouwde vriend verbreekt. Écht stoppen, dus ook niet meer bellen.
Peas on earth!
vrijdag 13 februari 2009 om 13:15
Wow secondlove...
Wat een verhaal zeg!
Ik ben het eens met prinses op de erwt; hier kom je zelf niet uit. Misschien wel uit je relatievraag: kappen met getrouwde vriend! Helemaal, dus nummer wissen uit je telefoon en uit je hoofd!
Maar je hebt zoveel bagage wat invloed heeft op je gedrag en je keuzes en dus ook op je keuze in relaties! Die bagage moet uit je rugzak, mooi in kistjes gestopt en op de zolder ermee!
Zoek een professional die je daarmee helpt!
Zet 'm op meid! Ik gun het je dat je een gezond en fijn leven hebt!
Wat een verhaal zeg!
Ik ben het eens met prinses op de erwt; hier kom je zelf niet uit. Misschien wel uit je relatievraag: kappen met getrouwde vriend! Helemaal, dus nummer wissen uit je telefoon en uit je hoofd!
Maar je hebt zoveel bagage wat invloed heeft op je gedrag en je keuzes en dus ook op je keuze in relaties! Die bagage moet uit je rugzak, mooi in kistjes gestopt en op de zolder ermee!
Zoek een professional die je daarmee helpt!
Zet 'm op meid! Ik gun het je dat je een gezond en fijn leven hebt!
vrijdag 13 februari 2009 om 13:19
Idd, het zorgen zit in jouw systeem, je moet nu leren voor jezelf te kiezen en goed voor jezelf te zorgen, dat is vaak veel lastiger, omdat je jezelf dan wat waard moet vinden en als ik het zo lees is de eigenwaarde die je qua basis van huis uit hebt meegekregen niet echt veel. Voel je je vaak schuldig als je er niet voor iemand kan zijn die dat wel op een bepaalde manier vraagt? Misschien zou het goed zijn om bij dit stukje hulp te zoeken, zodat je zelf wat lekkerder in jouw basis zit en je niet steeds ''het niet waard'' te hoeven voelen. Jouw vriend kiest ondanks jouw fout niet zomaar voor je, waarschijnlijk ben je een heel leuk en mooi mens! succes!
vrijdag 13 februari 2009 om 15:38
Dank je wel voor jullie reaties,
Ik denk dat ik idd zijn tel.nr. uit mijn telefoon moet halen, krijg net weer een sms'je (terwijl ik dit typ) van "getrouwde vriend".
Zou hem ex vriend gaan noemen want dat is hij nu.
Heb t idee dat t net een soort drugs is, kan toch nog wel 1 keer bellen, sms'en, maar nee ik ga t niet doen.
Ik heb zijn aandacht en liefde gehad, maar ik had het niet mogen toestaan en daardoor is zijn relatie nu ook zwaar bergafwaarts gegaan. Mede door mij, en dat wil ik niet meer.
Lees dat hij me mist, ga zijn berichtjes niet meer openen.
Begin van de middag belde mijn vriend me thuis op, heb vanmiddag vrij en we kletsten even en hij zei toen, ik heb zo'n geluk gehad met jou. Ik werd er stil van. Ik zei ik mag blij zijn met jou, dat je me nog wilt terwijl ik jou pijn heb gedaan.
Zo moet je niet denken, ik ben blij met jou en de rest vergeten we. Hij komt uit zo'n warm gezin, heeft hele lieve warme mensen (en familie) om zich heen. Ze mogen me gelukkig ook en doen ook heel aardig tegen mij.
Weet dat hij ook qua persoon goed in elkaar steekt, en denk dat een goede basis van huis uit erg veel voordeel heeft.
Hij kan me ook goed positief oppeppen, heeft zelf een goede baan en opleiding maar zal me nooit oplaag halen omdat ik alleen een mbo opleiding heb. Je hebt zoveel kwaliteiten zegt hij dan. En t stomme is ik kan idd andere mensen heel goed helpen omdat ik ze zo goed begrijp en mensen voelen zich bij mij thuis. Ze zeggen dan je kan zo goed praten en luisteren maar ja, er zijn er maar een paar die me echt kennen.
Ben niet meer boos op mijn moeder, ze is zelf in een tehuis opgegroeid omdat haar moeder gestorven is toen ze 6 jaar was.
En daar is ze mishandelt en heeft ze een stoornis opgelopen waardoor ze er niet voor ons kon zijn. Is verschillende keren verplicht opgenomen geweest. Ze weet niet hoe je van iemand kan houden. Ik denk dat daar te twijfel vandaan komt en daar moet ik ook aan werken. Mensen niet pijn willen doen, zoals ze dat wel bij mij deden. Mijn ex vriend die me mishandelde was de eerste die echt naar me luisterde, had wel al een stemmetje die zei, hij is niet goed voor jou maar viel als een blok voor hem omdat er voor t eerst echt iemand belangstelling voor me had.
Niet voor mijn grapjes, en mijn geklets wat meestal in de smaak valt. Maar echt praten, heb wel veel van hem geleerd,
en hoe wrang ook heeft hij toch nog iets goeds gedaan.
Ik ga er nu aan werken om goed voor mezelf zorgen.
Bij vreemde mensen heb ik geen problemen, die laat ik nooit over me heen lopen, maar als ik ze aardig vind...
Juist dan wil ik ze niet teleurstellen en ga dan over mijn grenzen want ik wil natuurlijk ook dat ze me aardig vinden.
Ik zal er idd nog eens over nadenken, om toch opnieuw hulp te zoeken, maar ben wel bang om dingen weer op te graven.
Wil weer echt gelukkig zijn, geen dubbelleven meer.
Mezelf in de spiegel kunnen aankijken en weten dat ik goed bezig ben en laten zien dat mijn vriend me kan vertrouwen.
Ik denk dat ik idd zijn tel.nr. uit mijn telefoon moet halen, krijg net weer een sms'je (terwijl ik dit typ) van "getrouwde vriend".
Zou hem ex vriend gaan noemen want dat is hij nu.
Heb t idee dat t net een soort drugs is, kan toch nog wel 1 keer bellen, sms'en, maar nee ik ga t niet doen.
Ik heb zijn aandacht en liefde gehad, maar ik had het niet mogen toestaan en daardoor is zijn relatie nu ook zwaar bergafwaarts gegaan. Mede door mij, en dat wil ik niet meer.
Lees dat hij me mist, ga zijn berichtjes niet meer openen.
Begin van de middag belde mijn vriend me thuis op, heb vanmiddag vrij en we kletsten even en hij zei toen, ik heb zo'n geluk gehad met jou. Ik werd er stil van. Ik zei ik mag blij zijn met jou, dat je me nog wilt terwijl ik jou pijn heb gedaan.
Zo moet je niet denken, ik ben blij met jou en de rest vergeten we. Hij komt uit zo'n warm gezin, heeft hele lieve warme mensen (en familie) om zich heen. Ze mogen me gelukkig ook en doen ook heel aardig tegen mij.
Weet dat hij ook qua persoon goed in elkaar steekt, en denk dat een goede basis van huis uit erg veel voordeel heeft.
Hij kan me ook goed positief oppeppen, heeft zelf een goede baan en opleiding maar zal me nooit oplaag halen omdat ik alleen een mbo opleiding heb. Je hebt zoveel kwaliteiten zegt hij dan. En t stomme is ik kan idd andere mensen heel goed helpen omdat ik ze zo goed begrijp en mensen voelen zich bij mij thuis. Ze zeggen dan je kan zo goed praten en luisteren maar ja, er zijn er maar een paar die me echt kennen.
Ben niet meer boos op mijn moeder, ze is zelf in een tehuis opgegroeid omdat haar moeder gestorven is toen ze 6 jaar was.
En daar is ze mishandelt en heeft ze een stoornis opgelopen waardoor ze er niet voor ons kon zijn. Is verschillende keren verplicht opgenomen geweest. Ze weet niet hoe je van iemand kan houden. Ik denk dat daar te twijfel vandaan komt en daar moet ik ook aan werken. Mensen niet pijn willen doen, zoals ze dat wel bij mij deden. Mijn ex vriend die me mishandelde was de eerste die echt naar me luisterde, had wel al een stemmetje die zei, hij is niet goed voor jou maar viel als een blok voor hem omdat er voor t eerst echt iemand belangstelling voor me had.
Niet voor mijn grapjes, en mijn geklets wat meestal in de smaak valt. Maar echt praten, heb wel veel van hem geleerd,
en hoe wrang ook heeft hij toch nog iets goeds gedaan.
Ik ga er nu aan werken om goed voor mezelf zorgen.
Bij vreemde mensen heb ik geen problemen, die laat ik nooit over me heen lopen, maar als ik ze aardig vind...
Juist dan wil ik ze niet teleurstellen en ga dan over mijn grenzen want ik wil natuurlijk ook dat ze me aardig vinden.
Ik zal er idd nog eens over nadenken, om toch opnieuw hulp te zoeken, maar ben wel bang om dingen weer op te graven.
Wil weer echt gelukkig zijn, geen dubbelleven meer.
Mezelf in de spiegel kunnen aankijken en weten dat ik goed bezig ben en laten zien dat mijn vriend me kan vertrouwen.
vrijdag 13 februari 2009 om 19:17
Secondlove, je speelt met vuur! Hoe kun je dit doen c.q. gedaan hebben?
Meen je het serieus dat je nieuwe vriend de ware voor je is? Waarom behandel je hem dan zo en heb je onbekende mensen van een forum nodig om je te steunen te breken met je getrouwde vriend?
Je getrouwde vriend is een slappeling, zeggen dat hij jou niet kwijt wil terwijl hij zelf lekker veilig bij zijn vrouw blijft (weet zij van jullie contact af?) Lekker makkelijk. Hij laat ook duidelijk merken dat hij echt om je geeft........ Hij gunt je je nieuwe geluk duidelijk niet!
Dat je nieuwe vriend jouw overspel zo accepteert is op zijn zachst gezegd merkwaardig te noemen. Je hebt al een paar keer overduidelijk aan hem te laten merken dat je niet te vertrouwen bent en hij accepteert dat. Zeer merkwaardig!
Vertrouwen lijkt mij iets wat toch in een liefdesrelatie thuishoort.
Jouw nieuwe vriend heeft het niet getroffen met jou. Tot op heden heb jij overduidelijk aan hem laten zien dat jij niet voor de volle 100% (nog niet eens voor 50%) gaat voor hem en hij verdient duidelijk meer, veel meer.
Voor jou zou het een wijze les zijn om nu eens precies na te gaan waarom jij je zo gedraagt. Naar beide partners laat je nu zien dat je ze alle twee gewoon open en bloot bedriegt. Zoek de oorzaken niet in externe factoren, maar gewoon eens bij jezelf.
Meen je het serieus dat je nieuwe vriend de ware voor je is? Waarom behandel je hem dan zo en heb je onbekende mensen van een forum nodig om je te steunen te breken met je getrouwde vriend?
Je getrouwde vriend is een slappeling, zeggen dat hij jou niet kwijt wil terwijl hij zelf lekker veilig bij zijn vrouw blijft (weet zij van jullie contact af?) Lekker makkelijk. Hij laat ook duidelijk merken dat hij echt om je geeft........ Hij gunt je je nieuwe geluk duidelijk niet!
Dat je nieuwe vriend jouw overspel zo accepteert is op zijn zachst gezegd merkwaardig te noemen. Je hebt al een paar keer overduidelijk aan hem te laten merken dat je niet te vertrouwen bent en hij accepteert dat. Zeer merkwaardig!
Vertrouwen lijkt mij iets wat toch in een liefdesrelatie thuishoort.
Jouw nieuwe vriend heeft het niet getroffen met jou. Tot op heden heb jij overduidelijk aan hem laten zien dat jij niet voor de volle 100% (nog niet eens voor 50%) gaat voor hem en hij verdient duidelijk meer, veel meer.
Voor jou zou het een wijze les zijn om nu eens precies na te gaan waarom jij je zo gedraagt. Naar beide partners laat je nu zien dat je ze alle twee gewoon open en bloot bedriegt. Zoek de oorzaken niet in externe factoren, maar gewoon eens bij jezelf.
zaterdag 14 februari 2009 om 14:32
Porn, ik weet dat ik dingen fout heb gedaan en dat ik dat niet had mogen doen. Heb dat ook tegen mijn vriend gezegd dat ik nu echt helemaal stop met getrouwde vriend.
Getrouwde vriend zijn vrouw weet niet dat we een relatie hebben gehad. Ik ken haar niet, maar weet dat ze wel vermoed dat er iets speelt. Hij wil t haar niet vertellen en ik ga dat niet doen. Heb nooit hun huwelijk stuk willen maken, ze zijn al lang getrouwd en hoop eigenlijk dat hij zijn huwelijk toch weer op de rit krijgt.
Leerde mijn getrouwde vriend kennen in de tijd dat ik zelf werd mishandeld en t bijna niet meer trok. Hebben toen therapie gehad, waar mijn vriend ook zei dat hij me mishandelde dat hij wilde veranderen alleen gebeurde dat gewoon niet.
Spijt, tranen, me smeken om t opnieuw te proberen, heel vaak hem een kans gegeven tot ik me niks meer wilde.
Niets meer leuk vond, niet meer wilde.
En toen kwam hij, deed lief en we kletsten en we bouwde een band op. Maanden later kregen we pas echt een relatie.
Hij was bang dat t uitkwam, want zijn collega's zagen ook dat we verliefd werden op elkaar. Zeiden dat we moesten stoppen, we probeerde het maar kwamen toch weer bij elkaar uit.
Mijn ex vriend was weg en ik kreeg meer rust en toen kwam ook steeds meer t besef dat ik zo niet verder mocht/wilde gaan.
Ik leerde mijn huidige vriend kennen via een gezamelijke vriend.
Had al veel over hem gehoord, maar hem nooit gezien en hij had ook vaker over me gehoord maar we liepen elkaar altijd mis. Wilde eigenlijk geen relatie maar alleen vriendschappen opbouwen en mezelf weer terugvinden.
Toen we elkaar leerden uiteindelijk toch leerden kennen bij gezamelijke vriend heb ik hem beloofd om te stoppen met getrouwde vriend. Heb hem dat meteen gezegd.(gezamelijke vriend wist dat nl ook niet)
Zei dat ik nog wel gevoelens voor hem had, en mijn vriend zei dat hij wilde dat ik ging uitzoeken wat ik wilde maar dat hij me tijd zou geven. We deden leuke dingen, leerde later zijn kinderen kennen en ook met hen klikte t goed. Dat is wel belangrijk omdat ze deels ook bij hem wonen. Ik praten over mijn gevoel voor getrouwde vriend dat t niet meteen weg was maar dat ik een toekomst samen wel zou willen proberen.
Langzaam is t gevoel voor hem steeds meer gegroeid en wilde hem ook geen pijn doen. Het contact met getrouwde vriend (bijna altijd telefonisch) werd steeds minder, maar het is toch nog fout gegaan en daarom wil ik nu ook echt met alles stoppen. Vond t moeilijk om tegen mijn vriend te zeggen, kon me zelfs voorstellen dat hij t uit zou maken. Dat hij zo reageerde vind ik heel lief en eigenlijk verdien ik dat natuurlijk niet. Hij zei, ik wil aan de mooie dingen tussen ons denken, je hebt ook heel veel goede dingen voor ons gedaan. Wil wel dat als je bij me blijft je ook echt voor me gaat. Wil je niet delen.
Snap dat ook, en wil dat ook.
Vind t alleen moeilijk om getrouwde vriend te zien, dat t hem pijn doet, maar ik kan toch niet twee levens leiden.
Vond t dan weer moeilijk om gesprek met getrouwde vriend af te kappen, hebben samen ook dingen meegemaakt, maar belde hem ook wel op gewoon omdat je dat gewend bent om bij te praten.Wil dat de chemie van dingen met elkaar delen, je schuldig voelen als ander zich rot voelt omdat hij je mist echt over gaat.
Vandaar dat ik me heb voorgenomen om echt niet meer af te spreken, niet bellen.
Heb t misschien niet verdient maar ben wel blij met mijn kans, en wil dat t ook echt ons leven samen wordt.
Getrouwde vriend zijn vrouw weet niet dat we een relatie hebben gehad. Ik ken haar niet, maar weet dat ze wel vermoed dat er iets speelt. Hij wil t haar niet vertellen en ik ga dat niet doen. Heb nooit hun huwelijk stuk willen maken, ze zijn al lang getrouwd en hoop eigenlijk dat hij zijn huwelijk toch weer op de rit krijgt.
Leerde mijn getrouwde vriend kennen in de tijd dat ik zelf werd mishandeld en t bijna niet meer trok. Hebben toen therapie gehad, waar mijn vriend ook zei dat hij me mishandelde dat hij wilde veranderen alleen gebeurde dat gewoon niet.
Spijt, tranen, me smeken om t opnieuw te proberen, heel vaak hem een kans gegeven tot ik me niks meer wilde.
Niets meer leuk vond, niet meer wilde.
En toen kwam hij, deed lief en we kletsten en we bouwde een band op. Maanden later kregen we pas echt een relatie.
Hij was bang dat t uitkwam, want zijn collega's zagen ook dat we verliefd werden op elkaar. Zeiden dat we moesten stoppen, we probeerde het maar kwamen toch weer bij elkaar uit.
Mijn ex vriend was weg en ik kreeg meer rust en toen kwam ook steeds meer t besef dat ik zo niet verder mocht/wilde gaan.
Ik leerde mijn huidige vriend kennen via een gezamelijke vriend.
Had al veel over hem gehoord, maar hem nooit gezien en hij had ook vaker over me gehoord maar we liepen elkaar altijd mis. Wilde eigenlijk geen relatie maar alleen vriendschappen opbouwen en mezelf weer terugvinden.
Toen we elkaar leerden uiteindelijk toch leerden kennen bij gezamelijke vriend heb ik hem beloofd om te stoppen met getrouwde vriend. Heb hem dat meteen gezegd.(gezamelijke vriend wist dat nl ook niet)
Zei dat ik nog wel gevoelens voor hem had, en mijn vriend zei dat hij wilde dat ik ging uitzoeken wat ik wilde maar dat hij me tijd zou geven. We deden leuke dingen, leerde later zijn kinderen kennen en ook met hen klikte t goed. Dat is wel belangrijk omdat ze deels ook bij hem wonen. Ik praten over mijn gevoel voor getrouwde vriend dat t niet meteen weg was maar dat ik een toekomst samen wel zou willen proberen.
Langzaam is t gevoel voor hem steeds meer gegroeid en wilde hem ook geen pijn doen. Het contact met getrouwde vriend (bijna altijd telefonisch) werd steeds minder, maar het is toch nog fout gegaan en daarom wil ik nu ook echt met alles stoppen. Vond t moeilijk om tegen mijn vriend te zeggen, kon me zelfs voorstellen dat hij t uit zou maken. Dat hij zo reageerde vind ik heel lief en eigenlijk verdien ik dat natuurlijk niet. Hij zei, ik wil aan de mooie dingen tussen ons denken, je hebt ook heel veel goede dingen voor ons gedaan. Wil wel dat als je bij me blijft je ook echt voor me gaat. Wil je niet delen.
Snap dat ook, en wil dat ook.
Vind t alleen moeilijk om getrouwde vriend te zien, dat t hem pijn doet, maar ik kan toch niet twee levens leiden.
Vond t dan weer moeilijk om gesprek met getrouwde vriend af te kappen, hebben samen ook dingen meegemaakt, maar belde hem ook wel op gewoon omdat je dat gewend bent om bij te praten.Wil dat de chemie van dingen met elkaar delen, je schuldig voelen als ander zich rot voelt omdat hij je mist echt over gaat.
Vandaar dat ik me heb voorgenomen om echt niet meer af te spreken, niet bellen.
Heb t misschien niet verdient maar ben wel blij met mijn kans, en wil dat t ook echt ons leven samen wordt.
