Relaties
alle pijlers
Man heeft SV, hoe nu verder?
zondag 10 mei 2009 om 13:04
Ik ben al 15 jaar samen met mijn man. We hebben kids en hebben een leuk gezinsleven. We hebben veel met elkaar meegemaakt en gaan voor elkaar door het vuur. De sex is wel altijd een twistpunt geweest. Ik vind er gewoon niks aan, het doet me helemaal niks. Ik kan hier geen reden voor geven: geen nare ervaringen gehad of wat dan ook. Omdat ik veel van mijn man houd hadden we wel heel af en toe sex, ik deed het puur voor hem. Dat leverde ruzies op omdat hij het gevoel had dat ik het alleen voor hem deed en dat was voor hem een afknapper en hoefde het voor hem ook niet meer. Eerder stuurde hij het nog wel eens op sex aan maar al een tijdje niet meer, het is ook geen gespreksonderwerp meer. Ik dacht dat hij het had geaccepteerd maar nu weet ik dat hij een SV heeft. Het is een vrijgezelle dame die geen relatie met hem wil, alleen af en toe sex. Zij mist ook de sex en wil geen one nightstands maar een vaste sexpartner. Die heeft ze nu dus in mijn man. Ze zien elkaar niet vaak, eens per 2 maanden spreken ze af. Het is beiden alleen om de sex te doen, ze hebben geen gevoelens verder voor elkaar en ze hebben daar volgens mijn man ook afspraken over gemaakt. Voor wat dat in de praktijk waard is natuurlijk. Dit blijkt nu al meer dan een half jaar aan de gang te zijn. Ze hebben alleen heel af en toe contact via mailtjes, verder niet. Mijn man zegt nog steeds veel van mij te houden en ik geloof dat ook zeker. Alleen de sex is een strijdpunt en hij wil daar verder geen ruzie meer met me over maken. Maar zonder sex kan hij ook niet en vandaar deze oplossing. Nu weet ik niet wat ik hier verder mee moet. Er is geen geruzie meer over sex, mijn man zit nu veel lekkerder in zijn vel, is meer ontspannen en we hebben het thuis leuker als ooit tevoren. Maar wil ik een man die met een ander sex heeft? Ik weet dat jullie mij geen pasklare antwoorden kunnen geven, maar zou wel graag de mening van een ander horen. Misschien mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.
zondag 10 mei 2009 om 20:14
Ik heb net als Graaggedaan alleen ervaring aan de andere kant, mutsje. In het geval van mijn lover was het alleen wel zo dat er eerst tussen hem en zijn vrouw consensus was over een vrijere relatievorm, en daarna zijn wij elkaar pas tegengekomen. Het werkt prima, we zien elkaar al jaren, soms wat vaker, soms wat minder vaak, en hij neemt afstand op het moment dat er voor mij 'serieuzer materiaal' in zicht is. Geen haar op mijn hoofd die een relatie met hem zou willen en andersom ook niet, we passen absoluut niet bij elkaar en hij zou ook echt niets zijn zonder z'n vrouw, weet ik vrij zeker. Dus er zijn wel ervaringen dat het mogelijk is, ja.
zondag 10 mei 2009 om 20:19
quote:mutsje67 schreef op 10 mei 2009 @ 19:47:
Maar misschien ben ik wel milder in mijn oordeel omdat ik hem iets heb onthouden, iets waar hij toch naar op zoek is gegaan en heeft gevonden.Ja, jij hebt hem iets onthouden wat over het algemeen een logisch, gezond en fijn onderdeel van een goede relatie is (namelijk seks).
Maarrrr: trap niet in de verradelijke val dat jij de verantwoordelijkheid van zijn ontrouw op je neemt. HIJ is verantwoordelijk voor zijn ontrouw.
Jullie hebben er vaak over gepraat, er is niks veranderd, dús daarmee ging hij akkoord met de situatie, ondanks dat hij het vervelend vond. Althans, je mag er redelijkerwijs vanuit gaan dat hij akkoord ging, aangezien hij er niet voor bij je weg ging.
Hij heeft altijd de keuze gehad om te accepeteren of niet en hij is zelf ondanks zijn frustratie wat betreft de seks doorgegaan met jullie relatie.
Het is ZIJN verantwoordelijkheid dat hij vervolgens drastische stappen heeft ondernomen, in oneerlijkheid.
Daar voeg ik aan toe dat ik wel vind dat jullie een gezámenlijke verantwoordelijkheid hebben laten liggen om na verloop van tijd toch echt sámen op zoek te gaan naar een oplossing. Daar had jij natuurlijk wel stappen in kunnen (moeten?) ondernemen.
Maar de verantwoordelijkheid voor ontrouw ligt bij hem, niet bij jou, ondanks dat zijn gedrag wel een beetje uit te leggen valt door jullie situatie.
Maar misschien ben ik wel milder in mijn oordeel omdat ik hem iets heb onthouden, iets waar hij toch naar op zoek is gegaan en heeft gevonden.Ja, jij hebt hem iets onthouden wat over het algemeen een logisch, gezond en fijn onderdeel van een goede relatie is (namelijk seks).
Maarrrr: trap niet in de verradelijke val dat jij de verantwoordelijkheid van zijn ontrouw op je neemt. HIJ is verantwoordelijk voor zijn ontrouw.
Jullie hebben er vaak over gepraat, er is niks veranderd, dús daarmee ging hij akkoord met de situatie, ondanks dat hij het vervelend vond. Althans, je mag er redelijkerwijs vanuit gaan dat hij akkoord ging, aangezien hij er niet voor bij je weg ging.
Hij heeft altijd de keuze gehad om te accepeteren of niet en hij is zelf ondanks zijn frustratie wat betreft de seks doorgegaan met jullie relatie.
Het is ZIJN verantwoordelijkheid dat hij vervolgens drastische stappen heeft ondernomen, in oneerlijkheid.
Daar voeg ik aan toe dat ik wel vind dat jullie een gezámenlijke verantwoordelijkheid hebben laten liggen om na verloop van tijd toch echt sámen op zoek te gaan naar een oplossing. Daar had jij natuurlijk wel stappen in kunnen (moeten?) ondernemen.
Maar de verantwoordelijkheid voor ontrouw ligt bij hem, niet bij jou, ondanks dat zijn gedrag wel een beetje uit te leggen valt door jullie situatie.
zondag 10 mei 2009 om 21:54
Mutsje, ik vind het van veel liefde getuigen dat je je man begrijpt.
Ik heb zelf de andere kant meegemaakt: in mijn eerste huwelijk wilde mijn toenmalige man geen of nauwelijks seks meer, vele jaren lang.
Ik vond dat verschrikkelijk, ik miste enorm die vorm van intimiteit en masturberen was zeker geen bevredigende oplossing voor mij.
Dat is iets totaal anders dan seksuele intimiteit hebben met een persoon, je begeerd voelen en iemand begeren.
Ik heb toen ook een tijd een SV-gehad. Ik had ook waardering voor hem, en tederheid, maar het was iemand die totaal niet bij me paste en ik zou nooit een vaste relatie met hem gewild hebben.
Ik had overigens ook maar heel zelden contact met hem, om praktische redenen, misschien ook eens in de twee maanden.
Ook toen ik gescheiden was (om heel andere redenen dan het gebrek aan seks alleen) wilde ik geen vaste relatie met die SV.
Ik heb het toen trouwens snel uitgemaakt met hem, zodat ik vrij was om een échte relatie met iemand te krijgen.
Het kan dus inderdaad, een relatie zoals die van je man met zijn SV. Maar toch sluit ik niet uit dat er zekere gevoelens tussen hen zullen groeien. Een zekere tederheid en vertrouwdheid.
Maar als je man echt van je houdt, en als het waar is wat hij zelf zegt ,dat er alleen een seksuele klik is, en ze niet bij elkaar passen, kan dat geen bedreiging zijn voor zijn liefde voor jou.
Ik heb zelf de andere kant meegemaakt: in mijn eerste huwelijk wilde mijn toenmalige man geen of nauwelijks seks meer, vele jaren lang.
Ik vond dat verschrikkelijk, ik miste enorm die vorm van intimiteit en masturberen was zeker geen bevredigende oplossing voor mij.
Dat is iets totaal anders dan seksuele intimiteit hebben met een persoon, je begeerd voelen en iemand begeren.
Ik heb toen ook een tijd een SV-gehad. Ik had ook waardering voor hem, en tederheid, maar het was iemand die totaal niet bij me paste en ik zou nooit een vaste relatie met hem gewild hebben.
Ik had overigens ook maar heel zelden contact met hem, om praktische redenen, misschien ook eens in de twee maanden.
Ook toen ik gescheiden was (om heel andere redenen dan het gebrek aan seks alleen) wilde ik geen vaste relatie met die SV.
Ik heb het toen trouwens snel uitgemaakt met hem, zodat ik vrij was om een échte relatie met iemand te krijgen.
Het kan dus inderdaad, een relatie zoals die van je man met zijn SV. Maar toch sluit ik niet uit dat er zekere gevoelens tussen hen zullen groeien. Een zekere tederheid en vertrouwdheid.
Maar als je man echt van je houdt, en als het waar is wat hij zelf zegt ,dat er alleen een seksuele klik is, en ze niet bij elkaar passen, kan dat geen bedreiging zijn voor zijn liefde voor jou.
