Relaties
alle pijlers
Man laatbloeier en jonge kinderen
zaterdag 27 juni 2020 12:57
Hallo
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
Ik zou graag mijn bezorgdheid willen delen en ervaringen willen horen van anderen.
Ik ben 33 jaar en mijn man is 48 bijna 49 jaar. We hebben 4 kinderen van 7/5/3 jaar oud (jongens) en een dochtertje van 6 maanden. We zijn intussen 10 jaar samen. Voor mij is mijn man ook getrouwd geweest, was toen nog niet echt klaar om defintief te settelen, had het gevoel met de verkeerde te zijn getrouwd en is vanwege een ander uit dat huwelijk gestapt. Hij gaf dit eerlijk toe aan het begin van ons contact. Uit dat huwelijk is een kind geboren die intussen een tiener is en die mijn man niet meer ziet. Zijn ex is naar het buitenland vertrokken (haar geboorteland) en heeft alle contact verbroken.
We hebben meerdere malen geprobeerd contact te zoeken omwille van zijn kind maar het is niet gelukt.
Daarna dacht hij niet meer aan settelen en een gezin, gebroken door zijn scheiding, totdat hij mij ontmoette en alsnog een 2e poging deed om een gezin op te bouwen.
Na een paar jaar wilde ik dus een gezin starten en gezien zijn leeftijd op dat moment wilde ik dit niet al te lang uitstellen. Ons leeftijdsverschil is nooit een probleem geweest voor mij, hij ziet er nog steeds goed uit en is erg sportief.
Nu hebben we 4 erg jonge kinderen, waaronder een baby, en hij loopt al tegen de 50 jaar. Op dit moment is hij heel actief met de kinderen, speelt met ze, geeft ze veel aandacht etc. Maar ik maak me zorgen voor de toekomst.
De kinderen gaan nu vroeg naar bed, doen middagdutjes etc waardoor we vrij vroeg de avond voor ons zelf hebben en kunnen opladen. Maar aangezien hij tegen de 50 loopt vraag ik me af wat dit gaat worden als ze ouder worden. Sportclubjes, verjaardagsfeestjes, langer opblijven enz.
Wat kan ik verwachten van een late 50/begin 60´er die straks met tieners en nog een jong kind te maken krijgt?
Hij heeft op dit moment alleen maar vrienden wiens kinderen al bijna het huis uit zullen gaan en op het punt staan weer van hun vrijheid te genieten. Ik ben bang dat hij over een paar jaar jaloers gaat zijn op hun leventje. Dat zij weer de vrijheid hebben om te gaan en staan waar ze willen, maar hij nog vast zit aan allerlei kinder-en tienerverplichtingen.
Hij zegt dat niet het geval zal zijn, maar ik vraag me af in hoeverre een 60 er opgewassen gaat zijn tegen de buien en chaos van 3 tienerzonen en een dochter terwijl zijn vrienden die fase allang achter zich hebben gelaten.
In de beginfase maakte ik me hier geen zorgen over, maar de laatste tijd lees ik hoe de puberteit enorm veel stress kan geven aan ouders, waardoor ik alles ineens anders begon te zien. Ik ben bang dat hij over een paar jaar een parentale burnout gaat krijgen.
Hij wuift al mijn zorgen weg, want hij is nog erg actief en sterk, maar het is wel iets wat me vooral na de laatste bevalling bezig houdt. Ik ben het meest bang dat hij over een paar jaar met afgunst gaat kijken naar het leven van zijn 50/60 jarige vrienden, terwijl hij bv nog in een binnenspeeltuin/ zwemles/pannekoekenhuis etc ´moet` .
Iemand (positieve) ervaring met een huwelijk/relatie met een laatbloeier?
zaterdag 27 juni 2020 14:12
Mijn vader is 62 en ook chauffeur, de laatste paar jaar vind hij dat echt wel zwaarder geworden ja, maar dat zat hem bij hem in de nachtdiensten/onregelmatige werktijden.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:05Hij is (binnenlandse) vrachtwagenchauffeur. Is elke dag thuis. Over 10 jaar, als hij bijna 60 is, ben ik bang dat hij zijn baan veel zwaarder gaat vinden en dat icm een druk gezin met jonge kinderen.
Jij maakt je druk om dingen die je a) veel eerder had moeten bedenken en bespreken met hem, b) waarvan je nu niet kan weten oké het over 10 jaar is.
Stel dat hij er klaar mee is op zn 60e? Dan .jij het er alsnog mee moeten doen. Je daar nu zo'n zorgen om maken heeft daar geen invloed op.
Mensen die 60 zijn en hun kinderen uitgevlogen, die hebben er ook al heel wat jaren van zorgen opzitten. Dan snap ik dat het fijn is als de kinderen uit huis zijn en je meer eigen tijd hebt. Maar daar groei je naartoe, mijn man krijgt die fase dus pas als hij ouder is. Die jonge kinderen houden hem ook lekker vlot, sportief, jong van geest...hartstikke leuk man. En wat ik heerlijk vind, een man die heeft levenservaring, heeft veel dingen al gedaan voordat wij kinderen kregen. Ik vind het heerlijk rustig en stabiel allemaal. Ik met mijn 37 jaar ben veel onrustiger nog, kan twijfelen over bepaalde keuzes (werk, studie) dat heeft hij allemaal al gehad.
Hij zegt altijd, als hij met pensioen gaat brengt en haalt ie lekker de kinderen naar school, gaat ie veel meer golfen, meer tijd om eten te koken. Hij ziet het helemaal zitten
zaterdag 27 juni 2020 14:15
Joh, ik ben 45 en mijn kinderen zijn aan het uitvliegen. De eerste woont al een jaar op kamers, nummer twee gaat straks studeren en wil na het halen van zijn P ook. Ik ben dus 20 jaar jonger dan jouw man en vind het ook fijn dat ze zelfstandig worden en hun vleugels uit slaan, dat is gewoon de levensfase waarin jij en zij zitten.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:02Ik lees gewoon vaak dat veel ouders van 50/60 jaar blij zijn dat de kinderen zijn uitgevlogen en dat ze weer van hun vrijheid en vrijgekomen ruimte in huis kunnen genieten.
Een gevoel dat het hem over een jaar of tien benauwd, om zich heen kijkt en beseft dat hij bijna 60 is en nog lang niet klaar is met opvoeden (dan zouden ze 17, 15,13 en 10 jaar zijn. Dat er nog steeds een lange weg af te leggen is.
Hij vindt kleine kinderen echt leuk, maar blijft hij dit als 60 jarige nog steeds zo leuk vinden ipv 'gebonden'
Bij mijn dochter van 13 heb ik dat helemaal niet, moet er nog niet aan denken. Bij haar ben ik nog niet uitgezorgd.
En nogmaals, de situatie is nu eenmalig zo, waarom krijg je nu ineens de bibbers en niet toen je met diezelfde oudere man aan kinderen begon?
zaterdag 27 juni 2020 14:18
Wat een onzin dat je man een laatbloeier zou zijn, hij heeft voor jou een huwelijk en een eerder kind achter de rug, het is niet dat je m hebt ontmaagd ofzo he?
En wat betreft de rest: OF jij bent een enorme paniekvogel (en kan beter zelf maar vast gaan oppassen voor een burnout). OF je zoekt een smoes om van m af te komen. Verder slaat het namelijk nergens op om 4 kinderen verder ineens te bedenken dat hij al in de 60 is als ze nog pubers zijn. Oh nou ja, optie 3: je hebt discalculie.
En wat betreft de rest: OF jij bent een enorme paniekvogel (en kan beter zelf maar vast gaan oppassen voor een burnout). OF je zoekt een smoes om van m af te komen. Verder slaat het namelijk nergens op om 4 kinderen verder ineens te bedenken dat hij al in de 60 is als ze nog pubers zijn. Oh nou ja, optie 3: je hebt discalculie.
zaterdag 27 juni 2020 14:19
zaterdag 27 juni 2020 14:20
Dat vind ik dus ook een heel raar stukje.spuit_111 schreef: ↑27-06-2020 14:18Wat een onzin dat je man een laatbloeier zou zijn, hij heeft voor jou een huwelijk en een eerder kind achter de rug, het is niet dat je m hebt ontmaagd ofzo he?
En wat betreft de rest: OF jij bent een enorme paniekvogel (en kan beter zelf maar vast gaan oppassen voor een burnout). OF je zoekt een smoes om van m af te komen. Verder slaat het namelijk nergens op om 4 kinderen verder ineens te bedenken dat hij al in de 60 is als ze nog pubers zijn. Oh nou ja, optie 3: je hebt discalculie.
zaterdag 27 juni 2020 14:20
Oa waarom ik dit denk is omdat ike herinner dat ik mijn eigen vader op 60 jarige leeftijd niet nog met 4 kinderen zag zeulen.
Die was er klaar mee, ging reizen, trok op met vrienden die niet meer gebonden waren aan kinderen in huis.
Mijn vader genoot weer van de vrijheid. Oke af en toe deed hij iets met de andere kleinkinderen, maar 24/7 zou hij (mentaal) niet meer hebben getrokken.
Mijn broer is een eind dertiger met kinderen van basisschool leeftijd en 1 middelbare scholier en hij en zijn vrouw kunnen niet wachten tot ze hun taak erop hebben zitten. Ze houden veel hun kinderen, maar kijken uit naar het moment dat ze zijn uitgevlogen om hun leven als eind 40 ers weer op hun manier in te vullen.
Vandaar ook mijn twijfels
Die was er klaar mee, ging reizen, trok op met vrienden die niet meer gebonden waren aan kinderen in huis.
Mijn vader genoot weer van de vrijheid. Oke af en toe deed hij iets met de andere kleinkinderen, maar 24/7 zou hij (mentaal) niet meer hebben getrokken.
Mijn broer is een eind dertiger met kinderen van basisschool leeftijd en 1 middelbare scholier en hij en zijn vrouw kunnen niet wachten tot ze hun taak erop hebben zitten. Ze houden veel hun kinderen, maar kijken uit naar het moment dat ze zijn uitgevlogen om hun leven als eind 40 ers weer op hun manier in te vullen.
Vandaar ook mijn twijfels
zaterdag 27 juni 2020 14:23
Ook 24/7?
Ik hoop dat je gelijk hebt
zaterdag 27 juni 2020 14:24
Ook 24/7?
Ik hoop dat je gelijk hebt
zaterdag 27 juni 2020 14:26
Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:20Oa waarom ik dit denk is omdat ike herinner dat ik mijn eigen vader op 60 jarige leeftijd niet nog met 4 kinderen zag zeulen.
Die was er klaar mee, ging reizen, trok op met vrienden die niet meer gebonden waren aan kinderen in huis.
Mijn vader genoot weer van de vrijheid. Oke af en toe deed hij iets met de andere kleinkinderen, maar 24/7 zou hij (mentaal) niet meer hebben getrokken.
Mijn broer is een eind dertiger met kinderen van basisschool leeftijd en 1 middelbare scholier en hij en zijn vrouw kunnen niet wachten tot ze hun taak erop hebben zitten. Ze houden veel hun kinderen, maar kijken uit naar het moment dat ze zijn uitgevlogen om hun leven als eind 40 ers weer op hun manier in te vullen.
Vandaar ook mijn twijfels
Ja, dat zal allemaal best, maar je bent nu rijkelijk te laat met die twijfels en je doemscenario.
Hier zul je het mee moeten doen.
Gaan zitten moeilijk doen en miepen zal het niet anders maken en het lijkt me ook niet zo leuk voor je man eerlijk gezegd, zo’n vrouw die aan je twijfelt terwijl er ( nog) helemaal niets aan de hand is.
zaterdag 27 juni 2020 14:31
Ja mijn vader was er dus zo 1 met 4 kinderen. Maar hij deed ook al niets toen we nog jong waren, ja veel fietsen en buitenshuis zijn ivm de drukte.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:20Oa waarom ik dit denk is omdat ike herinner dat ik mijn eigen vader op 60 jarige leeftijd niet nog met 4 kinderen zag zeulen.
Die was er klaar mee, ging reizen, trok op met vrienden die niet meer gebonden waren aan kinderen in huis.
Mijn vader genoot weer van de vrijheid. Oke af en toe deed hij iets met de andere kleinkinderen, maar 24/7 zou hij (mentaal) niet meer hebben getrokken.
Mijn broer is een eind dertiger met kinderen van basisschool leeftijd en 1 middelbare scholier en hij en zijn vrouw kunnen niet wachten tot ze hun taak erop hebben zitten. Ze houden veel hun kinderen, maar kijken uit naar het moment dat ze zijn uitgevlogen om hun leven als eind 40 ers weer op hun manier in te vullen.
Vandaar ook mijn twijfels
Komt heus goed met jouw man!
zaterdag 27 juni 2020 14:31
Over 10 jaar zijn die kinderen toch niet jong meer?'Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:05Hij is (binnenlandse) vrachtwagenchauffeur. Is elke dag thuis. Over 10 jaar, als hij bijna 60 is, ben ik bang dat hij zijn baan veel zwaarder gaat vinden en dat icm een druk gezin met jonge kinderen.
edit: op één na dan.
zaterdag 27 juni 2020 14:32
Ja die kunnen de kinderen in de avond weer inleveren.
Totaal niet hetzelfde.
Wij zijn redelijk vroeg ouders geworden. We zijn nu begin 40 en als wij rond de 50 zijn zullen de kinderen waarschijnlijk hun vleugels uitslaan of al weg zijn.
Het is nu niet dat we niet kunnen wachten, we zitten nog vol in de verzorgfase, maar we fantaseren zeker al over 'later'.
Vrienden van ons hebben nu kleintjes, ik moet er niet aan denken, ik ben er zo uitgegroeid.
Voor mijzelf zou ik nooit op mijn 60e nog pubers om mij heen willen hebben. Laten we hopen dat het voor jouw man niet zo geldt.
Maar jullie hebben bewust voor de kids 'gekozen', dus eigenlijk vind ik dit achteraf gepraat een beetje moeilijk.
Natuurlijk snap ik dat jij een mooie leeftijd hebt voor (jonge) kids, maar je had natuurlijk van te voren kunnen bedenken dat jij en man in totaal andere leeftijdsfases zitten. Hij klinkt helemaal niet als laatbloeier, hij heeft er al een half leven met huwelijk en kind op zitten.
zaterdag 27 juni 2020 14:48
Ja zo is het echt, we houden uiteraard veel van onze kinderen, maar we fantaseren ook over straks, dat we gaan reizen, met een camper misschien, het huis verkopen en een mooi appartement kopen. Vrijheid, niet meer om 18.00 u de piepers op tafel ( zoals bij Rachel)
zaterdag 27 juni 2020 15:11
Dit is een proces dat denk ik weinig met leeftijd te maken heeft, maar meer met het natuurlijke "loslaten". Je groeit toe naar het moment dat je kinderen de deur uitgaan, en dan ben je er vanzelf zelf ook aan toe.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:02Ik lees gewoon vaak dat veel ouders van 50/60 jaar blij zijn dat de kinderen zijn uitgevlogen en dat ze weer van hun vrijheid en vrijgekomen ruimte in huis kunnen genieten.
Een gevoel dat het hem over een jaar of tien benauwd, om zich heen kijkt en beseft dat hij bijna 60 is en nog lang niet klaar is met opvoeden (dan zouden ze 17, 15,13 en 10 jaar zijn. Dat er nog steeds een lange weg af te leggen is.
Hij vindt kleine kinderen echt leuk, maar blijft hij dit als 60 jarige nog steeds zo leuk vinden ipv 'gebonden'
zaterdag 27 juni 2020 15:25
Ik snap je. Maar, wat wil je eraan gaan doen? Het is een voldongen feit, je hebt de kinderen, je man is 50, daar kun je helemaal niets meer aan veranderen. Het enige wat je kunt doen is gaan scheiden zodat hij zelf die beslissing niet hoeft te nemen en kans heeft om nu iemand tegen te komen van dezelfde leeftijd, waarmee hij dan na zijn 60e dingen kan gaan doen die andere 60plussers ook doen.Dorienne1234 schreef: ↑27-06-2020 14:05Hij is (binnenlandse) vrachtwagenchauffeur. Is elke dag thuis. Over 10 jaar, als hij bijna 60 is, ben ik bang dat hij zijn baan veel zwaarder gaat vinden en dat icm een druk gezin met jonge kinderen.
Als jij hier namelijk over door blijft zagen bij hem, dan is hij die kinderen niet zat, maar jou. Jij bent een zaadje in zijn brein aan het poten dat hij enkel nog maar aandacht hoeft te geven, tot er opeens een gedachte opplopt dat hij inderdaad hele andere dingen wil dan naar de eindmusical van zijn jongste als hij 62 is.
Je zult hier zelf mee in het reine moeten komen, want het is een zekerheid dat hij op een andere manier in het leven zal staan dan andere 60plussers over 10 jaar. Maar hij is niet willoos, of breinloos, en heeft zelf, met zijn volle verstand gekozen voor jou en die kinderen. Niets daarvan kun je ongedaan maken. Je kunt ook niets doen om de situatie tegen te houden, zonder een misdaad te begaan. Je zult deze zorgen los moeten laten, want het enige dat je ermee berijkt is dat je het gaat bespreken met je man, en dat hij je dan gelijk geeft, en afscheid gaat nemen van jou en jullie kinderen.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
