Relaties
alle pijlers
Man met Geld. Belangrijk of niet?
zaterdag 10 november 2007 om 18:56
Dames (Heren zijn welkom, maar de vraag is voor de dames...),
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
zaterdag 10 november 2007 om 19:02
Absoluut belangrijk, ik ben getrouwd geweest met iemand die op zijn 46e geen dag meer hoefde te werken want bulkte van het geld. De vrouwen waren er niet van af te slaan en dat was echt niet zo geweest als hij een modaal inkomen had gehad. Dus stelling klopt, veel vrouwen vinden dat absoluut heel belangrijk.
zaterdag 10 november 2007 om 19:04
Voor sommige vrouwen wel en voor andere vrouwen niet. Ik vind het wel belangrijk dat een man financieel voor zich zelf kan zorgen, dus dat ik hem niet hoef te onderhouden. Mocht ik een langdurige relatie met hem hebben, dan ben ik wel bereid om hem financieel te steunen indien hij werkloos wordt, maar daar staat wel tegenover dat hij er alles aan moet doen om s.z.m. weer werk te vinden.
zaterdag 10 november 2007 om 19:04
Nou, ik vind geld wel een beetje belangrijk. Maar dan bedoel ik meer dat we allebei evenveel inleggen. Dat hij zijn eigen aandeel kan betalen als we iets nieuws aanschaffen en evenveel bijdragen aan huur, boodschappen e.d. klinkt misschien heel normaal, maar vaak hoor je het ook anders. Ik vind wat geld betreft dus belangrijk dat we gelijk zijn daarin.
zaterdag 10 november 2007 om 19:05
Een man hoeft van mij niet veel geld te hebben maar moet zich wel kunnen bedruipen. Ik had laatst een date met iemand en die kon zijn grof vuil niet weg gaan brengen omdat we waren gaan uit eten. Dat ging me toch net iets te ver, ik hou van leuke dingen doen en wil dat in een relatie ook blijven kunnen doen en dan niet alleen van mijn rekening. Dus als je qua bestedingspatroon ongeveer gelijk zit is wel makkelijk
zaterdag 10 november 2007 om 19:16
Ik ben financieel onafhankelijk en verwacht hetzelfde van mijn partner. Overigens vrees ik dat een aantal vrouwen het nog altijd belangrijk vindt dat hun partner (veel) geld verdient. Dat moet ook wel gezien het feit dat de meeste vrouwen in dit land niet of slechts parttime werken. Iemand zal dan toch voor het inkomen moeten zorgen.
zaterdag 10 november 2007 om 19:18
Mannen vinden het altijd interessant om te suggereren dat vrouwen op geld vallen... Ik zie liever statistieken, al weet ik natuurlijk wel dat er vrouwen zijn die alleen op geld uit zijn...
Ik zou nooit op iemands geld kunnen vallen (Ik verdien mijn eigen geld wel!). Eerder op iemands uiterlijk:-P. Maar uiteindelijk, lijkt mij, hou je het pas echt lang met iemand uit, die je op heel veel gebieden helemaal geweldig vindt. Ik vind dan dingen als humor, intelligentie, sociaal zijn, enz. veel belangrijkere dingen.
Ik zou nooit op iemands geld kunnen vallen (Ik verdien mijn eigen geld wel!). Eerder op iemands uiterlijk:-P. Maar uiteindelijk, lijkt mij, hou je het pas echt lang met iemand uit, die je op heel veel gebieden helemaal geweldig vindt. Ik vind dan dingen als humor, intelligentie, sociaal zijn, enz. veel belangrijkere dingen.
Count your blessings...
zaterdag 10 november 2007 om 19:20
Toen ik mijn man leerde kennen verdienden we even veel geld. We gingen samenwonen in mijn koophuis, daarna kochten we samen een huis maar hebben onze rekeningen niet samengevoegd. We openden een en/of rekening waar we beiden een gelijk bedrag per maand op stortten en daar onze lasten van betaalden. Privéuitgaven deden we van onze eigen rekening.We kregen onze zoon en ik ben minder gaan werken. We hebben een verdeling gemaakt evenredig aan de inkomsten voor de en/of rekening. Sinds ik voor mezelf ben begonnen is deze verdeling bijgesteld en gaan al het geld wat ik verdien naar de en/of en van mijn man zijn geld een deel.
Dit is mijn beslissing geweest.
Nu is de situatie zo dat ik eigenlijk geen geld voor mezelf kan uitgeven. Kapper, nieuwe kleren, uitjes...het zit er gewoon niet in. Mijn man verdient veel geld en wil dat best met mij delen, maar het wil er bij mij niet in. Hij betaalt al zoveel van onze lasten, en ik verdien momenteel zo weinig dat ik oon erg weinig bijdraag. Daarvan wil ik niet nog eens een deel voor mezelf. Ik heb een spaarpotje maar daar kom ik niet aan. Dat is voor mijn pensioen. Ik maal er niet om dat ik geen geld heb voor mezelf. We wonen in een mooi huis, hebben genoeg te eten en kunnen op vakantie.
Mijn man is inmiddels rijk. Natuurlijk is dat fijn als vangnet. We zullen nooit het huis hoeven verkopen omdat mijn zaken slecht gaan. En als ik geen geld heb om op vakantie te gaan dan gaan we toch want hij betaalt dat dan. Hij heeft een prachtige, veilige auto. Waar ik meer in rijd dan hij (want hij werkt op loopafstand van huis en ik tuf wat af naar groothandels in het land) maar het is niet mijn auto, en dat besef ik me donders goed.
We hebben het erg goed, ons zal niets tekort komen, maar niet dankzij mijn inkomen. We zullen het ook in de toekomst goed hebben, en misschien gaan mijn zaken ook wel goed lopen, maar we zijn in ieder geval door zijn inkomen voorlopig verzekerd van een luxe leventje. Dat ik blut ben lijkt dan moeilijk te rijmen, vooral voor de buitenwereld. Het is lastig uit te leggen dat ik geen geld heb voor de bioscoop als een vriendin vraagt of ik mee ga. Maar ik vertik het mijn man te vragen om geld. Hij zou het me zó geven hoor, daar niet van. En als hij helderziend was dan hoefde ik er niet eens om te vragen, maar zo zit ik dus niet in elkaar.
Mensen zeggen weleens; 'ja maar je bent toch sámen, je hebt toch samen een kind, je hoort toch bij elkaar, waarom dan niet je geld op één hoop?
Jij zorgt toch voor jullie zoon, jij schept toch de mogelijkheden voor hem om carriére te maken? Jij zorgt er toch voor dat alles reilt en zeilt thuis?'
Ja, dat is zo. En dat doe ik graag. Maar ik blijf een individu. Ik blijf mezelf en ik ben altijd onafhankelijk gebleven.
Iemand op dit forum heeft weleens tegen mij gezegd; 'het lijkt me verschrikkelijk om zo te moeten leven'
Maar ik 'moet' niets, en ik zou het niet anders willen. Ik moet er niet aan denken lekker te gaan shoppen van het geld van een ander. De lol is er dan heel snel af.
Ik geniet met volle teugen van ons huis, ons leventje, en dat ik even niets uit kan geven aan mezelf boeit me op dit moment bar weinig.
Ja, ik heb een rijke vent.
Nee, ik profiteer er niet van; ik geniet slechts.
Dit is mijn beslissing geweest.
Nu is de situatie zo dat ik eigenlijk geen geld voor mezelf kan uitgeven. Kapper, nieuwe kleren, uitjes...het zit er gewoon niet in. Mijn man verdient veel geld en wil dat best met mij delen, maar het wil er bij mij niet in. Hij betaalt al zoveel van onze lasten, en ik verdien momenteel zo weinig dat ik oon erg weinig bijdraag. Daarvan wil ik niet nog eens een deel voor mezelf. Ik heb een spaarpotje maar daar kom ik niet aan. Dat is voor mijn pensioen. Ik maal er niet om dat ik geen geld heb voor mezelf. We wonen in een mooi huis, hebben genoeg te eten en kunnen op vakantie.
Mijn man is inmiddels rijk. Natuurlijk is dat fijn als vangnet. We zullen nooit het huis hoeven verkopen omdat mijn zaken slecht gaan. En als ik geen geld heb om op vakantie te gaan dan gaan we toch want hij betaalt dat dan. Hij heeft een prachtige, veilige auto. Waar ik meer in rijd dan hij (want hij werkt op loopafstand van huis en ik tuf wat af naar groothandels in het land) maar het is niet mijn auto, en dat besef ik me donders goed.
We hebben het erg goed, ons zal niets tekort komen, maar niet dankzij mijn inkomen. We zullen het ook in de toekomst goed hebben, en misschien gaan mijn zaken ook wel goed lopen, maar we zijn in ieder geval door zijn inkomen voorlopig verzekerd van een luxe leventje. Dat ik blut ben lijkt dan moeilijk te rijmen, vooral voor de buitenwereld. Het is lastig uit te leggen dat ik geen geld heb voor de bioscoop als een vriendin vraagt of ik mee ga. Maar ik vertik het mijn man te vragen om geld. Hij zou het me zó geven hoor, daar niet van. En als hij helderziend was dan hoefde ik er niet eens om te vragen, maar zo zit ik dus niet in elkaar.
Mensen zeggen weleens; 'ja maar je bent toch sámen, je hebt toch samen een kind, je hoort toch bij elkaar, waarom dan niet je geld op één hoop?
Jij zorgt toch voor jullie zoon, jij schept toch de mogelijkheden voor hem om carriére te maken? Jij zorgt er toch voor dat alles reilt en zeilt thuis?'
Ja, dat is zo. En dat doe ik graag. Maar ik blijf een individu. Ik blijf mezelf en ik ben altijd onafhankelijk gebleven.
Iemand op dit forum heeft weleens tegen mij gezegd; 'het lijkt me verschrikkelijk om zo te moeten leven'
Maar ik 'moet' niets, en ik zou het niet anders willen. Ik moet er niet aan denken lekker te gaan shoppen van het geld van een ander. De lol is er dan heel snel af.
Ik geniet met volle teugen van ons huis, ons leventje, en dat ik even niets uit kan geven aan mezelf boeit me op dit moment bar weinig.
Ja, ik heb een rijke vent.
Nee, ik profiteer er niet van; ik geniet slechts.
zaterdag 10 november 2007 om 19:25
Afsluitend wil ik nog even zeggen dat ik vooral altijd gevallen ben op mannen met zelfvertrouwen. En met geld komt vaak ook het zelfvertrouwen. Dat wil niet zeggen dat elke man met zelfvertrouwen dat heeft doordat hij geld heeft, maar andersom is dat vaak wel het geval.
Ik heb in het verleden 2 vriendjes gehad die erg veel geld hadden. En erg veel zelfvertrouwen. En het was vooral dat laatste wat me boeide.
Ik heb in het verleden 2 vriendjes gehad die erg veel geld hadden. En erg veel zelfvertrouwen. En het was vooral dat laatste wat me boeide.
zaterdag 10 november 2007 om 19:52
quote:whopper schreef op 10 november 2007 @ 19:20:
....Nu is de situatie zo dat ik eigenlijk geen geld voor mezelf kan uitgeven. Kapper, nieuwe kleren, uitjes...het zit er gewoon niet in. Mijn man verdient veel geld en wil dat best met mij delen, maar het wil er bij mij niet in. Hij betaalt al zoveel van onze lasten, en ik verdien momenteel zo weinig dat ik oon erg weinig bijdraag. Daarvan wil ik niet nog eens een deel voor mezelf. Ik heb een spaarpotje maar daar kom ik niet aan. ...Mijn man is inmiddels rijk. Ik heb met verbazing jouw verhaal gelezen. Jullie zijn getrouwd maar je zegt dat HIJ rijk is. Nee, jullie zijn rijk en in een huwelijk zorg je voor elkaar ook financieel dus. Draai de rollen eens om, zou jij het dan goed vinden dat je man niet naar de kapper kon of geen nieuwe kleren kon kopen terwijl jij dat wel kan. Ik vind het verder ook raar als je spaargeld hebt en daar geen gebruik van wilt maken omdat het voor je pensioen is. Je kan het geld altijd weer terugstorten, dus ik begrijp de redenering niet helemaal en al helemaal niet als je gen geld hebt voor de kapper.
....Nu is de situatie zo dat ik eigenlijk geen geld voor mezelf kan uitgeven. Kapper, nieuwe kleren, uitjes...het zit er gewoon niet in. Mijn man verdient veel geld en wil dat best met mij delen, maar het wil er bij mij niet in. Hij betaalt al zoveel van onze lasten, en ik verdien momenteel zo weinig dat ik oon erg weinig bijdraag. Daarvan wil ik niet nog eens een deel voor mezelf. Ik heb een spaarpotje maar daar kom ik niet aan. ...Mijn man is inmiddels rijk. Ik heb met verbazing jouw verhaal gelezen. Jullie zijn getrouwd maar je zegt dat HIJ rijk is. Nee, jullie zijn rijk en in een huwelijk zorg je voor elkaar ook financieel dus. Draai de rollen eens om, zou jij het dan goed vinden dat je man niet naar de kapper kon of geen nieuwe kleren kon kopen terwijl jij dat wel kan. Ik vind het verder ook raar als je spaargeld hebt en daar geen gebruik van wilt maken omdat het voor je pensioen is. Je kan het geld altijd weer terugstorten, dus ik begrijp de redenering niet helemaal en al helemaal niet als je gen geld hebt voor de kapper.
zaterdag 10 november 2007 om 19:58
Dat zeg ik; het is lastig uit te leggen aan een ander.
Veel mensen snappen het niet.
Maar ik ben het niet met je eens dat het anders zou zijn als ik het omdraaide. Als ik veel geld zou hebben en hij niet, en hij zou geen geld van me aan willen nemen, dan zou ik dat ook respecteren.
Ik ben het wel eens dat je voor elkaar zorgt, ook financieel. In de basis doet hij dat ook; we komen niets te kort. Maar ik permitteer me dus geen extra'tjes. En dat heeft niets met hem te maken, maar alles met mij.
Ik loop er overigens niet bij als een slons; dat ik niet naar de kapper ga mis ik echt niet hoor.
Veel mensen snappen het niet.
Maar ik ben het niet met je eens dat het anders zou zijn als ik het omdraaide. Als ik veel geld zou hebben en hij niet, en hij zou geen geld van me aan willen nemen, dan zou ik dat ook respecteren.
Ik ben het wel eens dat je voor elkaar zorgt, ook financieel. In de basis doet hij dat ook; we komen niets te kort. Maar ik permitteer me dus geen extra'tjes. En dat heeft niets met hem te maken, maar alles met mij.
Ik loop er overigens niet bij als een slons; dat ik niet naar de kapper ga mis ik echt niet hoor.
zaterdag 10 november 2007 om 20:05
Ik sluit me aan bij Fibi en Wuiles, die beiden stellen dat een man niet rijk hoeft te zijn, maar wel zichzelf moet kunnen bedruipen. Ik verwacht wel van mijn man dat hij werkt en daarmee een fatsoenlijk salaris verdient.
Ik heb zelf altijd keihard gewerkt voor mijn eigen financiele onafhankelijkheid. En dat is me ook prima gelukt, ik breng inmiddels zelfs meer in het laatje als manlief. Dat komt doordat ik erg ambitieus ben en manlief eigenlijk helemaal niet.
De laatste tijd overvalt me door het verschil in inkomen trouwens wel eens een beklemmend gevoel. Het gevoel dat de financiele last vooral op mijn schouders rust en ik zou het wel heel prettig vinden om die verantwoording eens wat minder te voelen. Maar ja, dan had ik wel voor het geld moeten gaan en zo zit ik nu eenmaal niet in elkaar!
Ik heb zelf altijd keihard gewerkt voor mijn eigen financiele onafhankelijkheid. En dat is me ook prima gelukt, ik breng inmiddels zelfs meer in het laatje als manlief. Dat komt doordat ik erg ambitieus ben en manlief eigenlijk helemaal niet.
De laatste tijd overvalt me door het verschil in inkomen trouwens wel eens een beklemmend gevoel. Het gevoel dat de financiele last vooral op mijn schouders rust en ik zou het wel heel prettig vinden om die verantwoording eens wat minder te voelen. Maar ja, dan had ik wel voor het geld moeten gaan en zo zit ik nu eenmaal niet in elkaar!
zaterdag 10 november 2007 om 20:14
quote:whopper schreef op 10 november 2007 @ 19:58:
Ik ben het wel eens dat je voor elkaar zorgt, ook financieel. In de basis doet hij dat ook; we komen niets te kort. Maar ik permitteer me dus geen extra'tjes.
Ja, maar dat is 't hem juist wat ik zorgelijk vind. Jullie hebben het over hij en zij, maar in een huwelijk gaat het om wij. Jullie zijn een team, soulmates en partners. In een huwelijk wil je toch dat de ander het net zo goed heeft als jij.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook heel erg onafhankelijk en heb nooit geld van iemand aan willen nemen. Totdat iemand tegen mij zei dat je in een relatie/huwelijk voor elkaar zorgt (ook financieel). Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als mijn man geen geld van mij aan zou willen nemen terwijl ik rijk ben.
Dit heeft niets met trots te maken vind ik, maar met niet financieel afhankelijk willen zijn van je man, terwijl je dat wel bent. Jullie zijn namelijk door te trouwen financieel afhankelijk van elkaar. Zijn geld is jouw geld en andersom.
Ik ben het wel eens dat je voor elkaar zorgt, ook financieel. In de basis doet hij dat ook; we komen niets te kort. Maar ik permitteer me dus geen extra'tjes.
Ja, maar dat is 't hem juist wat ik zorgelijk vind. Jullie hebben het over hij en zij, maar in een huwelijk gaat het om wij. Jullie zijn een team, soulmates en partners. In een huwelijk wil je toch dat de ander het net zo goed heeft als jij.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook heel erg onafhankelijk en heb nooit geld van iemand aan willen nemen. Totdat iemand tegen mij zei dat je in een relatie/huwelijk voor elkaar zorgt (ook financieel). Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als mijn man geen geld van mij aan zou willen nemen terwijl ik rijk ben.
Dit heeft niets met trots te maken vind ik, maar met niet financieel afhankelijk willen zijn van je man, terwijl je dat wel bent. Jullie zijn namelijk door te trouwen financieel afhankelijk van elkaar. Zijn geld is jouw geld en andersom.
zaterdag 10 november 2007 om 20:19
Je hoeft het niet zorgelijk te vinden hoor, dat vind ik nl ook niet.
Ik ben een individu en hij is een individu. We zijn niet getrouwd, maar waren we dat wel dan verandert er niets voor me. Hij zorgt erg goed voor me, het ontbreekt me aan niets. En ik zorg ook goed voor mezelf enwe zorgen beiden voor onze zoon.
Ik heb nooit het probleem gezien; ik ben hier zelf erg tevreden mee. Geld interesseert me geen bal nl, of ik het nu heb of niet.
Weinig mensen begrijpen het, en veel mensen gaan de discussie aan. Het grappige is echter dat de mensen met wie ik de discussie aan ben gegaan negen van de tien keer als koppel ruzie hadden over geld, en dan bedoel ik regelmatig ruzie over geld, regelmatig rood stonden of in de schulden zaten. Wij hebben niets van dat alles. Nooit gezeik over geld. Zo heerlijk rustig!
Ik ben een individu en hij is een individu. We zijn niet getrouwd, maar waren we dat wel dan verandert er niets voor me. Hij zorgt erg goed voor me, het ontbreekt me aan niets. En ik zorg ook goed voor mezelf enwe zorgen beiden voor onze zoon.
Ik heb nooit het probleem gezien; ik ben hier zelf erg tevreden mee. Geld interesseert me geen bal nl, of ik het nu heb of niet.
Weinig mensen begrijpen het, en veel mensen gaan de discussie aan. Het grappige is echter dat de mensen met wie ik de discussie aan ben gegaan negen van de tien keer als koppel ruzie hadden over geld, en dan bedoel ik regelmatig ruzie over geld, regelmatig rood stonden of in de schulden zaten. Wij hebben niets van dat alles. Nooit gezeik over geld. Zo heerlijk rustig!
zaterdag 10 november 2007 om 20:22
Absoluut niet belangrijk!
Voor mij dan
Er zullen geheid dames zijn die het wel belangrijk-er- vinden. Zoveel dames zoveel smaakjes, andere dames vinden humor misschien niet belangrijk...
Ik verdien hardstikke goed en mijn vriend heeft een basis salaris.
Dat maakt hem niet minder leuk en mij ook niet leuker *ahum*. Of belangrijk of interessant
En we doen zat leuke dingen, die hoeven echt geen geld te kosten.
We kunnen een nacht lang in de tuin zitten roken en we hebben verschrikkelijke lol zaaaaalig
Ik heb in een vaag verleden een vriend gehad die goed in de slappe was zat maar dat was geen succes. Ik was stapelverliefd op hem maar onze levens stonden te ver van elkaar af, mijn 'auto' was de tram en meneer had nog nooit in een tram gezeten.
Voor mij dan
Er zullen geheid dames zijn die het wel belangrijk-er- vinden. Zoveel dames zoveel smaakjes, andere dames vinden humor misschien niet belangrijk...
Ik verdien hardstikke goed en mijn vriend heeft een basis salaris.
Dat maakt hem niet minder leuk en mij ook niet leuker *ahum*. Of belangrijk of interessant
En we doen zat leuke dingen, die hoeven echt geen geld te kosten.
We kunnen een nacht lang in de tuin zitten roken en we hebben verschrikkelijke lol zaaaaalig
Ik heb in een vaag verleden een vriend gehad die goed in de slappe was zat maar dat was geen succes. Ik was stapelverliefd op hem maar onze levens stonden te ver van elkaar af, mijn 'auto' was de tram en meneer had nog nooit in een tram gezeten.
zaterdag 10 november 2007 om 20:25
Mijn man was echt arm toen ik hem leerde kennen. Dat wist ik niet want we waren in het begin gewoon internetvriendjes en we hadden het nooit over geld maar het kwam er op neer dat als hij zijn vaste lasten betaald had (gescheiden en hij was in het koophuis blijven wonen en had zijn ex uitgekocht) was er nog ¤ 20,- om van te leven. Per maand! Hij had een redelijk goede baan en een auto van de zaak, dat heeft hem in die tijd gered, anders had hij die ¤ 20,- niet eens gehad bedoel ik.
Toen ik hem wat beter leerde kennen en ook bij hem thuiskwam deed ik regelmatig boodschappen voor hem en vulde zijn koelkast. Niet dat hij dat erg leuk vond maar niemand hielp hem verder dus deed ik het. Na verloop van tijd kregen we een echte relatie en was hij vaker bij mij dan bij hem. Dus hij zette zijn huis te koop en trok hij bij mij in. Het huis was vrij snel verkocht en toen was het feest.
We waren in één klap uit de zorgen (die hadden we al niet echt omdat ik ook gewoon werkte en me prima kon bedruipen financieel) en er was geld om extra dingen te doen. Mijn man ging verder met leren en is vorig jaar voor zichzelf begonnen met veel succes. We kunnen doen wat we willen en als ik stop met werken dan is er nog zat geld. Heerlijk.
We zijn allebei heel arm geweest in verschillende periodes van onze levens en we hebben ontzettend veel lol van het geld wat nu verdiend wordt.
Dus nee, voor mij was geld geen drijfveer, wel het feit dat ik zag dat mijn man zich ontwikkelde, hard werkte, zijn best deed voor zichzelf en voor ons leven samen. Eerst zorgde ik financieel voor hem, straks als ik stop met werken en we naar Drenthe verhuizen dan zorgt hij voor ons alledrie.
Toen ik hem wat beter leerde kennen en ook bij hem thuiskwam deed ik regelmatig boodschappen voor hem en vulde zijn koelkast. Niet dat hij dat erg leuk vond maar niemand hielp hem verder dus deed ik het. Na verloop van tijd kregen we een echte relatie en was hij vaker bij mij dan bij hem. Dus hij zette zijn huis te koop en trok hij bij mij in. Het huis was vrij snel verkocht en toen was het feest.
We waren in één klap uit de zorgen (die hadden we al niet echt omdat ik ook gewoon werkte en me prima kon bedruipen financieel) en er was geld om extra dingen te doen. Mijn man ging verder met leren en is vorig jaar voor zichzelf begonnen met veel succes. We kunnen doen wat we willen en als ik stop met werken dan is er nog zat geld. Heerlijk.
We zijn allebei heel arm geweest in verschillende periodes van onze levens en we hebben ontzettend veel lol van het geld wat nu verdiend wordt.
Dus nee, voor mij was geld geen drijfveer, wel het feit dat ik zag dat mijn man zich ontwikkelde, hard werkte, zijn best deed voor zichzelf en voor ons leven samen. Eerst zorgde ik financieel voor hem, straks als ik stop met werken en we naar Drenthe verhuizen dan zorgt hij voor ons alledrie.
