Relaties
alle pijlers
Man met Geld. Belangrijk of niet?
zaterdag 10 november 2007 om 18:56
Dames (Heren zijn welkom, maar de vraag is voor de dames...),
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
zaterdag 10 november 2007 om 20:37
quote:eleonora schreef op 10 november 2007 @ 20:25:
Dus nee, voor mij was geld geen drijfveer, wel het feit dat ik zag dat mijn man zich ontwikkelde, hard werkte, zijn best deed voor zichzelf en voor ons leven samen. Eerst zorgde ik financieel voor hem, straks als ik stop met werken en we naar Drenthe verhuizen dan zorgt hij voor ons alledrie.
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
Dus nee, voor mij was geld geen drijfveer, wel het feit dat ik zag dat mijn man zich ontwikkelde, hard werkte, zijn best deed voor zichzelf en voor ons leven samen. Eerst zorgde ik financieel voor hem, straks als ik stop met werken en we naar Drenthe verhuizen dan zorgt hij voor ons alledrie.
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
zaterdag 10 november 2007 om 20:49
zaterdag 10 november 2007 om 20:49
Ik vind het geld van mijn vriend niet onbelangrijk, het is fijn dat we door zijn salaris een eigen huisje kunnen hebben iig tot ik mijn studie afgerond heb. Maar ik vind veel geld hebben niet belangrijk, geld is fijn maar van geld alleen wordt je niet gelukkig. Ik vind zijn karakter 10000 maal belangrijker dan zijn portomonnee. Je zal maar met een rijke vent getrouwd zijn die niet naar je omkijkt en waar je geen gesprek mee kunt voeren. Geef mij maar een man die hard werkt voor zijn geld en waar hij iig van rond kan komen, verder wens ik alleen maar een lieve intelligente man die oprecht van mij houdt.
zaterdag 10 november 2007 om 21:20
Ik ben 22 en vind geld absoluut niet belangrijk. Waarschijnlijk omdat niemand van mijn leeftijd geld heeft
Verder ben ik gelukkig opgevoed met (en overtuigd van) het idee dat ik als ik rijk wil worden dat uitstekend voor elkaar kan krijgen, op eigen kracht.
Wat ik wél belangrijk vind is dat een man ambitie heeft, een passie. Mijn huidige vriend is een immigrant die alles wat hij heeft zelf voor elkaar gebokst heeft. Ik vind dat niet alleen bewonderenswaardig maar ook aantrekkelijk. Hij heeft pas zijn rijbewijs gehaald hier in Europa (hij is 'al' 25), is bezig met een studie, etc.
Mijn exvriendje heeft zeker weten véél meer geld, zijn familie heeft geld, maar hij heeft na de middelbare school geen fluit meer uitgevoerd. 't Is eigenlijk een beetje een lamzak. Héél onaantrekkelijk.
Nou denk ik dat wanneer iemand écht een passie, een ambitie, een drive heeft, dat hij daar bijna altijd wel geld mee zal verdienen. Ik denk dat geld, mits 't niet van papa en mama is (en dat is héél onaantrekkelijk!) dus een soort aanwijzing is dat een man zichzelf kan redden, slim genoeg is om zijn financieën te regelen en daarnaast vaak ook ambitieus, toekomstgericht en gedreven is. En dát is 't aantrekkelijke (voor mij dan), geld is een indicator dat iemand zo is.
Verder ben ik gelukkig opgevoed met (en overtuigd van) het idee dat ik als ik rijk wil worden dat uitstekend voor elkaar kan krijgen, op eigen kracht.
Wat ik wél belangrijk vind is dat een man ambitie heeft, een passie. Mijn huidige vriend is een immigrant die alles wat hij heeft zelf voor elkaar gebokst heeft. Ik vind dat niet alleen bewonderenswaardig maar ook aantrekkelijk. Hij heeft pas zijn rijbewijs gehaald hier in Europa (hij is 'al' 25), is bezig met een studie, etc.
Mijn exvriendje heeft zeker weten véél meer geld, zijn familie heeft geld, maar hij heeft na de middelbare school geen fluit meer uitgevoerd. 't Is eigenlijk een beetje een lamzak. Héél onaantrekkelijk.
Nou denk ik dat wanneer iemand écht een passie, een ambitie, een drive heeft, dat hij daar bijna altijd wel geld mee zal verdienen. Ik denk dat geld, mits 't niet van papa en mama is (en dat is héél onaantrekkelijk!) dus een soort aanwijzing is dat een man zichzelf kan redden, slim genoeg is om zijn financieën te regelen en daarnaast vaak ook ambitieus, toekomstgericht en gedreven is. En dát is 't aantrekkelijke (voor mij dan), geld is een indicator dat iemand zo is.
zaterdag 10 november 2007 om 21:23
Laat ik dat even herformuleren. Ik vind geld wél belangrijk. Ik hoop later een leven te kunnen leiden waarin ik mij niet druk hoef te maken over geld, waarin ik op vakantie kan gaan als ik daar zin in heb, waarin ik zomaar kan zeggen 'goh, ik heb zin om vanavond naar de bios / een restaurant / het theater / een club te gaan', en dat kan doen zonder eerst na te moeten denken of dat wel in mijn begroting past.
Ik heb alleen totaal NIET het idee dat ik om zoiets voor elkaar te krijgen een man moet hebben. Als je er graag warmpjes bijzit zal je daar toch zelf aan moeten werken denk ik. Een vent die geld heeft is leuk voor even maar in mijn ogen absoluut geen garantie. Zoveel huwelijken gaan kapot (en bij iemand blijven voor de centen.... pfff dan ben ik liever arm en alleen), en daarnaast, zou je je prettig voelen als je altijd zíjn geld uitgeeft...? Ik persoonlijk niet.
Ik twijfel er trouwens helemaal niet aan dat ik dit voor elkaar zal krijgen in de toekomst. Alleen een man heeft daar wat mij betreft helemaal niets mee te maken.
Ik heb alleen totaal NIET het idee dat ik om zoiets voor elkaar te krijgen een man moet hebben. Als je er graag warmpjes bijzit zal je daar toch zelf aan moeten werken denk ik. Een vent die geld heeft is leuk voor even maar in mijn ogen absoluut geen garantie. Zoveel huwelijken gaan kapot (en bij iemand blijven voor de centen.... pfff dan ben ik liever arm en alleen), en daarnaast, zou je je prettig voelen als je altijd zíjn geld uitgeeft...? Ik persoonlijk niet.
Ik twijfel er trouwens helemaal niet aan dat ik dit voor elkaar zal krijgen in de toekomst. Alleen een man heeft daar wat mij betreft helemaal niets mee te maken.
zaterdag 10 november 2007 om 21:39
Ik denk dat je als je alleen met een man (vrouw) bent om zijn (haar) geld, dat is omdat je zelf niets kan.
Anders zorg je zelf wel dat je zoveel geld hebt dat je lekker kan leven, toch?
Whopper, ik heb jouw voorbeeld ook met veel verbazing gelezen? Ik veroordeel je absoluut niet hoor, ieder zijn meug. Kan 't me zelf alleen niet zo goed voorstellen. Mijn vriend en ik schieten altijd bij als de ander krap bij kas zit, en ik heb daar geen problemen mee.
Anders zorg je zelf wel dat je zoveel geld hebt dat je lekker kan leven, toch?
Whopper, ik heb jouw voorbeeld ook met veel verbazing gelezen? Ik veroordeel je absoluut niet hoor, ieder zijn meug. Kan 't me zelf alleen niet zo goed voorstellen. Mijn vriend en ik schieten altijd bij als de ander krap bij kas zit, en ik heb daar geen problemen mee.
zaterdag 10 november 2007 om 22:11
Offtopic mode aan *
Goed. Dan gaan we voor de blondjes onder ons het grapje even uitleggen :
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
(Duuuuh we zitten hier online, weet je nog?)
Offtopic mode uit*
Ontopiç :
Als je voor jezelf kan zorgen kan je een man naar je hart uitzoeken en niet naar je portemonnee oftewel een slimme meid....
Goed. Dan gaan we voor de blondjes onder ons het grapje even uitleggen :
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
(Duuuuh we zitten hier online, weet je nog?)
Offtopic mode uit*
Ontopiç :
Als je voor jezelf kan zorgen kan je een man naar je hart uitzoeken en niet naar je portemonnee oftewel een slimme meid....
zaterdag 10 november 2007 om 22:19
[quote]Bronny schreef op 10 november 2007 @ 22:11:
Offtopic mode aan *
Goed. Dan gaan we voor de blondjes onder ons het grapje even uitleggen :
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
(Duuuuh we zitten hier online, weet je nog?)
Offtopic mode uit*
Ten slotte liggen er onder die hunebedden inmiddels toch ook wat kabeltjes verstopt.... toch????
Offtopic mode aan *
Goed. Dan gaan we voor de blondjes onder ons het grapje even uitleggen :
Verhuizen naar Drenthe???? Dan zien we je hier nooit meer!!!!
(Duuuuh we zitten hier online, weet je nog?)
Offtopic mode uit*
Ten slotte liggen er onder die hunebedden inmiddels toch ook wat kabeltjes verstopt.... toch????
zaterdag 10 november 2007 om 22:43
Niet belangrijk.
Ik heb mijn eigen bedrijf, alleenstaande moeder, kan me amper bedruipen, maar ben gezond en gelukkig.
Mocht er een partner komen met bakken geld, tja, dat is dan mooi. Maar het is zijn geld, niet het mijne. Laat mij maar mijn eigen zaakjes regelen, vind het fijn om echt mijn eigen te hebben.
En zoals Whopper het geregeld heeft, daar zou ik me ook goed in kunnen vinden. Ik zou er echt geen moeite mee hebben. Het is fijn om die buffer te hebben, maar geeft ook veel zelfvoldoening (ookal heb je het zelf dan niet zo breed).
Maar een toekomstige partner zal ik zeker niet beoordelen op zijn portemonnee. Gezonde werklust en hersens zijn wel een voorwaarde!
Ik heb mijn eigen bedrijf, alleenstaande moeder, kan me amper bedruipen, maar ben gezond en gelukkig.
Mocht er een partner komen met bakken geld, tja, dat is dan mooi. Maar het is zijn geld, niet het mijne. Laat mij maar mijn eigen zaakjes regelen, vind het fijn om echt mijn eigen te hebben.
En zoals Whopper het geregeld heeft, daar zou ik me ook goed in kunnen vinden. Ik zou er echt geen moeite mee hebben. Het is fijn om die buffer te hebben, maar geeft ook veel zelfvoldoening (ookal heb je het zelf dan niet zo breed).
Maar een toekomstige partner zal ik zeker niet beoordelen op zijn portemonnee. Gezonde werklust en hersens zijn wel een voorwaarde!
zaterdag 10 november 2007 om 22:46
Ik vind het wel belangrijk dat een man een baan heeft en enigzins verantwoordelijk met zijn geld omgaat omdat dat ook wat over zijn karakter zegt. Maar ik ben verder totaal niet zo van de materieele spullen. En als ik iets wil dan betaal ik dat zelf wel, zou me er ook niet prettig onder voelen als een man alles voor me zou betalen.
zaterdag 10 november 2007 om 22:49
Voor mij persoonlijk niet belangrijk, wel is motivatie belangrijk.
Wanneer een man een baan heeft maar met een laag inkomen of in de ziektewet zit om gegronde redenen, vind ik dat niet iets om over te vallen.
Werkt iemand niet of trekt een uitkering uit gemakzucht dan loop ik daar niet hard voor...dit gaat mij niet zozeer om geld, maar om iemands drive en motivatie.....ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit op zo'n type zou kunnen vallen, mijn exen en huidige vriend hebben een gezonde motivatie en drive.
Wel zijn er zat vrouwen die op geld en vooral status afgaan en niet voor minder willen....wat ik er van heb gezien zijn dat meestal een bepaald slag vrouwen, ik kan ze niet benoemen maar meestal wel aanwijzen...ik zag het vooral bij een vriend bij mijn exvriend, die had een audi tt en gedragingen van sommige vrouwen veranderden naar hem zichtbaar toen ze zagen/doorhadden dat hij zo'n auto had......daar moet ik ook bij zeggen dat hij het er ook om deed en zelf net zo oppervlakkig was als die vrouwen.
Wat dat betreft geloof ik op dit vlak toch wel dat het afhangt waar je zelf op af gaat en op valt, wanneer je zelf iemand bent met diepgang lijkt het me sterk dat je thuis komt met een vrouw die alleen/met name voor je geld gaat....
Wanneer een man een baan heeft maar met een laag inkomen of in de ziektewet zit om gegronde redenen, vind ik dat niet iets om over te vallen.
Werkt iemand niet of trekt een uitkering uit gemakzucht dan loop ik daar niet hard voor...dit gaat mij niet zozeer om geld, maar om iemands drive en motivatie.....ik kan me ook niet voorstellen dat ik ooit op zo'n type zou kunnen vallen, mijn exen en huidige vriend hebben een gezonde motivatie en drive.
Wel zijn er zat vrouwen die op geld en vooral status afgaan en niet voor minder willen....wat ik er van heb gezien zijn dat meestal een bepaald slag vrouwen, ik kan ze niet benoemen maar meestal wel aanwijzen...ik zag het vooral bij een vriend bij mijn exvriend, die had een audi tt en gedragingen van sommige vrouwen veranderden naar hem zichtbaar toen ze zagen/doorhadden dat hij zo'n auto had......daar moet ik ook bij zeggen dat hij het er ook om deed en zelf net zo oppervlakkig was als die vrouwen.
Wat dat betreft geloof ik op dit vlak toch wel dat het afhangt waar je zelf op af gaat en op valt, wanneer je zelf iemand bent met diepgang lijkt het me sterk dat je thuis komt met een vrouw die alleen/met name voor je geld gaat....
zaterdag 10 november 2007 om 22:54
quote:powerwoman schreef op 10 november 2007 @ 20:14:
[...]
Ja, maar dat is 't hem juist wat ik zorgelijk vind. Jullie hebben het over hij en zij, maar in een huwelijk gaat het om wij. Jullie zijn een team, soulmates en partners. In een huwelijk wil je toch dat de ander het net zo goed heeft als jij.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook heel erg onafhankelijk en heb nooit geld van iemand aan willen nemen. Totdat iemand tegen mij zei dat je in een relatie/huwelijk voor elkaar zorgt (ook financieel). Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als mijn man geen geld van mij aan zou willen nemen terwijl ik rijk ben.
Dit heeft niets met trots te maken vind ik, maar met niet financieel afhankelijk willen zijn van je man, terwijl je dat wel bent. Jullie zijn namelijk door te trouwen financieel afhankelijk van elkaar. Zijn geld is jouw geld en andersom.Met dat zijn geld jouw geld ben ik het toch niet zo eens, ik ben best wel een spaarderig type ontzeg me daar ook best wel is het 1 en ander voor vind niet dat als ik nu een serieuze relatie zou krijgen mijn spaarpotje ook maar automatisch zijn spaarpotje moet worden dat zou ik dan echt bijv voor een eigen autootje houden of zo, en ik zou dat dus ook niet van hem verwachten.
[...]
Ja, maar dat is 't hem juist wat ik zorgelijk vind. Jullie hebben het over hij en zij, maar in een huwelijk gaat het om wij. Jullie zijn een team, soulmates en partners. In een huwelijk wil je toch dat de ander het net zo goed heeft als jij.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook heel erg onafhankelijk en heb nooit geld van iemand aan willen nemen. Totdat iemand tegen mij zei dat je in een relatie/huwelijk voor elkaar zorgt (ook financieel). Ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen als mijn man geen geld van mij aan zou willen nemen terwijl ik rijk ben.
Dit heeft niets met trots te maken vind ik, maar met niet financieel afhankelijk willen zijn van je man, terwijl je dat wel bent. Jullie zijn namelijk door te trouwen financieel afhankelijk van elkaar. Zijn geld is jouw geld en andersom.Met dat zijn geld jouw geld ben ik het toch niet zo eens, ik ben best wel een spaarderig type ontzeg me daar ook best wel is het 1 en ander voor vind niet dat als ik nu een serieuze relatie zou krijgen mijn spaarpotje ook maar automatisch zijn spaarpotje moet worden dat zou ik dan echt bijv voor een eigen autootje houden of zo, en ik zou dat dus ook niet van hem verwachten.
zaterdag 10 november 2007 om 23:00
Ine, ik ben blij dat iemand me begrijpt. Het was mijn keus voor mezelf te beginnen, mijn keus mijn goede baan aan de wilgen te hangen en dus mijn keus mijn inkomen op te geven.
Maar voor iedereen die het niet begrijpt, zeg nu zelf; heb ik het zo slecht dan? Het is niet dat mijn vriend me niets gunt; ik heb er geen behoefte aan. Zelfs het geld wat ik overhou besteed ik nog niet aan mezelf. Ik stuur liever eer vriendin die het moeilijk heeft een kadootje, geef de buuf een bos bloemen dan dat ik naar de kapper ga. Ik heb voor 60 euro mijn nieuwe iwntergarderobe bij elkaar gesprokkeld, en ik moet zeggen; ik zie er kek uit hoor.
Ik krijg de kans om voor onze zoon te zorgen en tegelijkertijd mijn bedrijfje op te starten, ben zelfstandig, woon in een mooi huis, rij een fijne auto, heb voldoende te eten, krijg mooie kadootjes voor mijn verjaardag, krijg bloemen van mijn man, en heb , last but not least, alle liefde van de wereld.
Ik profiteer van zijn geld maar heb me nog nooit een profiteur gevoeld.
Ik denk dat er mensen het slechter hebben dan ik hoor.
Maar voor iedereen die het niet begrijpt, zeg nu zelf; heb ik het zo slecht dan? Het is niet dat mijn vriend me niets gunt; ik heb er geen behoefte aan. Zelfs het geld wat ik overhou besteed ik nog niet aan mezelf. Ik stuur liever eer vriendin die het moeilijk heeft een kadootje, geef de buuf een bos bloemen dan dat ik naar de kapper ga. Ik heb voor 60 euro mijn nieuwe iwntergarderobe bij elkaar gesprokkeld, en ik moet zeggen; ik zie er kek uit hoor.
Ik krijg de kans om voor onze zoon te zorgen en tegelijkertijd mijn bedrijfje op te starten, ben zelfstandig, woon in een mooi huis, rij een fijne auto, heb voldoende te eten, krijg mooie kadootjes voor mijn verjaardag, krijg bloemen van mijn man, en heb , last but not least, alle liefde van de wereld.
Ik profiteer van zijn geld maar heb me nog nooit een profiteur gevoeld.
Ik denk dat er mensen het slechter hebben dan ik hoor.
zaterdag 10 november 2007 om 23:27
Ik ben financieel onafhankelijk en ik wil dat mijn man dat ook is.
Máár: de énige mannen die ik zelf ooit ontmoet heb die vonden dat vrouwen geldwolven waren, waren mannen die het niet konden verdragen als vrouwen onafhankelijk waren!
Zo iemand die bijvoorbeeld altijd vervelende zeikopmerkingen zat te maken over "vrouwtjes" die vooral geïnteresseerd waren in geld, importeerde zelf een doodarm "vrouwtje" uit de Oekraïne. Waarna hij vervolgens weer verder kon klagen dat ze hem zoveel geld kostte..... Maar dat ik een baan heb en mezelf kan onderhouden, dat vond hij maar onvrouwelijk.... Zucht!!
Máár: de énige mannen die ik zelf ooit ontmoet heb die vonden dat vrouwen geldwolven waren, waren mannen die het niet konden verdragen als vrouwen onafhankelijk waren!
Zo iemand die bijvoorbeeld altijd vervelende zeikopmerkingen zat te maken over "vrouwtjes" die vooral geïnteresseerd waren in geld, importeerde zelf een doodarm "vrouwtje" uit de Oekraïne. Waarna hij vervolgens weer verder kon klagen dat ze hem zoveel geld kostte..... Maar dat ik een baan heb en mezelf kan onderhouden, dat vond hij maar onvrouwelijk.... Zucht!!
zaterdag 10 november 2007 om 23:44
quote:whopper schreef op 10 november 2007 @ 23:00:
Maar voor iedereen die het niet begrijpt, zeg nu zelf; heb ik het zo slecht dan? (...)
Ik denk dat er mensen het slechter hebben dan ik hoor.
Dat ik het niet zo goed begrijp / zelf niet zo gauw zo zou doen (denk ik nu) wil niet zeggen dat ik denk dat jij het slecht hebt. Helemaal niet!
Financiele onafhankelijkheid vind ik heel normaal, ik wil zelf financieel onafhankelijk zijn en ik wil dat mijn vriend of man dat ook is.
Op dit moment help ik 'm soms uit de brand als hij aan 't einde van z'n geld een stukje maand overhoudt en datzelfde doet hij bij mij. Als hij iets voor me meeneemt, bv. kleding of sieraden dan ben ik daar blij mee en heb ik er absoluut geen moeite mee dat aan te nemen.
Tegen de tijd dat de relatie zó serieus is dat we samen een huishouden delen en kinderen hebben, kan ik mij niet voorstellen dat één van de twee financieel afhankelijk wordt van de ander, maar tegelijkertijd kan ik mij ook niet voorstellen dat één van de twee rijk is en de ander arm.
Dat wil niet zeggen dat wanneer anderen dat anders regelen dat zij 't dan slecht hebben hoor! Het is gewoon iets wat ik mijzelf niet zo goed voor kan stellen.
Ik heb weleens nagedacht over hoe ik 't wil regelen als we officieel samen een huishouden gaan runnen. Het beste lijkt mij (op dit moment) ieder een percentage van zijn inkomen op de gezamenlijke rekening, of ieder een dusdanig bedrag dat je allebei nog evenveel overhoudt op je 'eigen' rekening. Ik zou 't niet erg of raar vinden als mijn vriend bv. een huis in zijn eigen land op eigen naam heeft staan (maar zou er dan natuurlijk ook niet aan meebetalen). Ik zou 't wel erg vinden als ik bulk van 't geld en mijn vriend gaat niet naar de kapper / stappen met vrienden / de bios omdat hij daar het geld niet voor heeft. Als de relatie eenmaal zó serieus is dat je kinderen hebt samen en daar samen voor zorgt, en een huishouden runt samen, dan kan ik mij gewoon niet voorstellen dat wij niet zorgen dat je allebei genoeg geld hebt om leuke dingen van te doen. Dat een ander dat anders regelt, prima. Ik begrijp jouw redenatie best hoor. Zou er zelf alleen niet gauw voor kiezen.
Maar voor iedereen die het niet begrijpt, zeg nu zelf; heb ik het zo slecht dan? (...)
Ik denk dat er mensen het slechter hebben dan ik hoor.
Dat ik het niet zo goed begrijp / zelf niet zo gauw zo zou doen (denk ik nu) wil niet zeggen dat ik denk dat jij het slecht hebt. Helemaal niet!
Financiele onafhankelijkheid vind ik heel normaal, ik wil zelf financieel onafhankelijk zijn en ik wil dat mijn vriend of man dat ook is.
Op dit moment help ik 'm soms uit de brand als hij aan 't einde van z'n geld een stukje maand overhoudt en datzelfde doet hij bij mij. Als hij iets voor me meeneemt, bv. kleding of sieraden dan ben ik daar blij mee en heb ik er absoluut geen moeite mee dat aan te nemen.
Tegen de tijd dat de relatie zó serieus is dat we samen een huishouden delen en kinderen hebben, kan ik mij niet voorstellen dat één van de twee financieel afhankelijk wordt van de ander, maar tegelijkertijd kan ik mij ook niet voorstellen dat één van de twee rijk is en de ander arm.
Dat wil niet zeggen dat wanneer anderen dat anders regelen dat zij 't dan slecht hebben hoor! Het is gewoon iets wat ik mijzelf niet zo goed voor kan stellen.
Ik heb weleens nagedacht over hoe ik 't wil regelen als we officieel samen een huishouden gaan runnen. Het beste lijkt mij (op dit moment) ieder een percentage van zijn inkomen op de gezamenlijke rekening, of ieder een dusdanig bedrag dat je allebei nog evenveel overhoudt op je 'eigen' rekening. Ik zou 't niet erg of raar vinden als mijn vriend bv. een huis in zijn eigen land op eigen naam heeft staan (maar zou er dan natuurlijk ook niet aan meebetalen). Ik zou 't wel erg vinden als ik bulk van 't geld en mijn vriend gaat niet naar de kapper / stappen met vrienden / de bios omdat hij daar het geld niet voor heeft. Als de relatie eenmaal zó serieus is dat je kinderen hebt samen en daar samen voor zorgt, en een huishouden runt samen, dan kan ik mij gewoon niet voorstellen dat wij niet zorgen dat je allebei genoeg geld hebt om leuke dingen van te doen. Dat een ander dat anders regelt, prima. Ik begrijp jouw redenatie best hoor. Zou er zelf alleen niet gauw voor kiezen.
zondag 11 november 2007 om 00:10
quote:whopper schreef op 10 november 2007 @ 19:25:
Afsluitend wil ik nog even zeggen dat ik vooral altijd gevallen ben op mannen met zelfvertrouwen. En met geld komt vaak ook het zelfvertrouwen. Dat wil niet zeggen dat elke man met zelfvertrouwen dat heeft doordat hij geld heeft, maar andersom is dat vaak wel het geval.
Met bovenstaande quote ben ik het eens Whopper. Maar je verhaal daaraan voorafgaand doet mijn haren te bergen rijzen. Ik weet het, jouw keuze enzo en het maakt niets uit wat een ander daarvan vindt, maar ik vind het wanhopig vasthouden aan iets wat al niet meer bestaat. Je bént niet financieel onafhankelijk van je man, maar je doet wel een vreemdsoortige principiële poging daartoe.
Wat ik nóg vreemder vind is dat jullie binnen dezelfde relatie, met dezelfde vaststaande waarden ( gelukkig met elkaar, kind, huis, auto etc) een totaal ongelijkwaardige levensstandaard hebben. Jij leidt het leven van een bijstandsmoeder, hij dat van een welgestelde man. Bínnen een relatie!
Ik heb ooit een man gesproken die vele miljoenen had gewonnen. Hij was daar erg blij mee, maar had zijn volledige vriendenkring verloren. Omdat hij door zijn geld een andere levensstandaard kreeg. Hij vertelde me dat hij het anders zou doen als hij het geld nú zou winnen. Hij zou het trakteren en wilde feesten geven achterwege laten en zijn beste vrienden een bedrag schenken waardoor ze zelf méé konden doen.
Er lijkt mij niks aan als mijn omgeving een totaal andere levensstandaard zou hebben als ik. Laat staan mijn partner. Ik zou ook verschrikkelijk beledigd zijn als mijn partner mijn geld niet zou willen aannemen/met mij willen delen. Staat mijn geld los van mijn persoon ofzo? Je wil wel mijn liefde, ziel, zaligheid, tijd en leven maar niet mijn geld? Daar moet je dan wel een verdomd goede reden voor hebben, en ik persoonlijk kan hem niet bedenken. Eigenlijk maak je daarmee het geld juist erg overschat en groot in je relatie.
Ik geloof best dat jij gelooft dat dit voor je werkt, maar ik denk persoonlijk dat je op deze manier je zelfwaarde probeert op te krikken. Om je gelijk te willen voelen aan je man. Volgens mij zit dat niet in geld.
Nou ja, lang verhaal
Afsluitend wil ik nog even zeggen dat ik vooral altijd gevallen ben op mannen met zelfvertrouwen. En met geld komt vaak ook het zelfvertrouwen. Dat wil niet zeggen dat elke man met zelfvertrouwen dat heeft doordat hij geld heeft, maar andersom is dat vaak wel het geval.
Met bovenstaande quote ben ik het eens Whopper. Maar je verhaal daaraan voorafgaand doet mijn haren te bergen rijzen. Ik weet het, jouw keuze enzo en het maakt niets uit wat een ander daarvan vindt, maar ik vind het wanhopig vasthouden aan iets wat al niet meer bestaat. Je bént niet financieel onafhankelijk van je man, maar je doet wel een vreemdsoortige principiële poging daartoe.
Wat ik nóg vreemder vind is dat jullie binnen dezelfde relatie, met dezelfde vaststaande waarden ( gelukkig met elkaar, kind, huis, auto etc) een totaal ongelijkwaardige levensstandaard hebben. Jij leidt het leven van een bijstandsmoeder, hij dat van een welgestelde man. Bínnen een relatie!
Ik heb ooit een man gesproken die vele miljoenen had gewonnen. Hij was daar erg blij mee, maar had zijn volledige vriendenkring verloren. Omdat hij door zijn geld een andere levensstandaard kreeg. Hij vertelde me dat hij het anders zou doen als hij het geld nú zou winnen. Hij zou het trakteren en wilde feesten geven achterwege laten en zijn beste vrienden een bedrag schenken waardoor ze zelf méé konden doen.
Er lijkt mij niks aan als mijn omgeving een totaal andere levensstandaard zou hebben als ik. Laat staan mijn partner. Ik zou ook verschrikkelijk beledigd zijn als mijn partner mijn geld niet zou willen aannemen/met mij willen delen. Staat mijn geld los van mijn persoon ofzo? Je wil wel mijn liefde, ziel, zaligheid, tijd en leven maar niet mijn geld? Daar moet je dan wel een verdomd goede reden voor hebben, en ik persoonlijk kan hem niet bedenken. Eigenlijk maak je daarmee het geld juist erg overschat en groot in je relatie.
Ik geloof best dat jij gelooft dat dit voor je werkt, maar ik denk persoonlijk dat je op deze manier je zelfwaarde probeert op te krikken. Om je gelijk te willen voelen aan je man. Volgens mij zit dat niet in geld.
Nou ja, lang verhaal
zondag 11 november 2007 om 08:34
Met bovenstaande quote ben ik het eens Whopper. Maar je verhaal daaraan voorafgaand doet mijn haren te bergen rijzen. Ik weet het, jouw keuze enzo en het maakt niets uit wat een ander daarvan vindt, maar ik vind het wanhopig vasthouden aan iets wat al niet meer bestaat. Je bént niet financieel onafhankelijk van je man, maar je doet wel een vreemdsoortige principiële poging daartoe.[fgcolor=#000000]
Niet mee eens. Ik ben financieel volkomen onafhankelijk van mijn vriend. Waarop baseer jjij dat ik dat niet ben? Mocht zijn inkomen wegvallen, dan kan ik mezelf nog prima bedruipen![/fgcolor]Wat ik nóg vreemder vind is dat jullie binnen dezelfde relatie, met dezelfde vaststaande waarden ( gelukkig met elkaar, kind, huis, auto etc) een totaal ongelijkwaardige levensstandaard hebben. Jij leidt het leven van een bijstandsmoeder, hij dat van een welgestelde man. Bínnen een relatie!
[fgcolor=#000000]
Nou, zo voel ik dat helemaal niet hoor. Ik leef niet als een bijstandsmoeder, en zéker niet ongelijkwaardig! Ik ben van alle gemakken voorzien. Ik geef alleen geen geld uit wat ik niet heb, en dat is het verschil met vele anderen om mij heen. Ik ben hier volkomen gelukkig mee, we hebben nooit gedonder om geld en mijn vriend geeft mij heus genoeg. Maar ik zal er nooit om vragen.[/fgcolor]
Ik geloof best dat jij gelooft dat dit voor je werkt, maar ik denk persoonlijk dat je op deze manier je zelfwaarde probeert op te krikken. Om je gelijk te willen voelen aan je man. Volgens mij zit dat niet in geld.
[fgcolor=#000000]Ook niet mee eens. Ik hoef mijn zelf waarde voor wat betreft zelfstandigheid en geld niet op te krikken, daarmee zit het wel goed. Ik voel mij volkomen gelijkwaardig aan mijn man, en dat heeft helemnaal niets met geld te maken. Als het al iets met geld te maken heeft, dan zou ik dát pas pure armoede vinden[/fgcolor].
Ik vind het trouwens wel grappig dat er altijd een soort Libelle-Margriet-psychologie wordt losgelaten op dit soort onderwerpen.
Als mensen een levensstijl van een ander niet begrijpen, dan wordt er altijd met tekortkomingen gestrooid. Ik heb in dit stukje al de zinnen; wanhopig vasthouden (wanhopig is een waardeoordeel), ongelijkwaardige levensstandaard, jij gelooft dat dit voor je werkt, zelfwaarde op willen krikken, gelijk willen voelen aan je man. En een zin later zeg je het zelf al; dat zit m niet in geld. Alles behalve. En zo voel ik dat ook. Wat ik grappig vind is dat jij mij probeert te vertellen dat hoe ik het geregeld heb , blijkbaar niet goed is want jij begrijpt er niets van en het voldoet niet aan jouw standaarden. En als het niet aan de algemene norm voldoet, maar wij zijn er toch gelukkig mee, dan zou het niet goed zijn?
[/quote]
Niet mee eens. Ik ben financieel volkomen onafhankelijk van mijn vriend. Waarop baseer jjij dat ik dat niet ben? Mocht zijn inkomen wegvallen, dan kan ik mezelf nog prima bedruipen![/fgcolor]Wat ik nóg vreemder vind is dat jullie binnen dezelfde relatie, met dezelfde vaststaande waarden ( gelukkig met elkaar, kind, huis, auto etc) een totaal ongelijkwaardige levensstandaard hebben. Jij leidt het leven van een bijstandsmoeder, hij dat van een welgestelde man. Bínnen een relatie!
[fgcolor=#000000]
Nou, zo voel ik dat helemaal niet hoor. Ik leef niet als een bijstandsmoeder, en zéker niet ongelijkwaardig! Ik ben van alle gemakken voorzien. Ik geef alleen geen geld uit wat ik niet heb, en dat is het verschil met vele anderen om mij heen. Ik ben hier volkomen gelukkig mee, we hebben nooit gedonder om geld en mijn vriend geeft mij heus genoeg. Maar ik zal er nooit om vragen.[/fgcolor]
Ik geloof best dat jij gelooft dat dit voor je werkt, maar ik denk persoonlijk dat je op deze manier je zelfwaarde probeert op te krikken. Om je gelijk te willen voelen aan je man. Volgens mij zit dat niet in geld.
[fgcolor=#000000]Ook niet mee eens. Ik hoef mijn zelf waarde voor wat betreft zelfstandigheid en geld niet op te krikken, daarmee zit het wel goed. Ik voel mij volkomen gelijkwaardig aan mijn man, en dat heeft helemnaal niets met geld te maken. Als het al iets met geld te maken heeft, dan zou ik dát pas pure armoede vinden[/fgcolor].
Ik vind het trouwens wel grappig dat er altijd een soort Libelle-Margriet-psychologie wordt losgelaten op dit soort onderwerpen.
Als mensen een levensstijl van een ander niet begrijpen, dan wordt er altijd met tekortkomingen gestrooid. Ik heb in dit stukje al de zinnen; wanhopig vasthouden (wanhopig is een waardeoordeel), ongelijkwaardige levensstandaard, jij gelooft dat dit voor je werkt, zelfwaarde op willen krikken, gelijk willen voelen aan je man. En een zin later zeg je het zelf al; dat zit m niet in geld. Alles behalve. En zo voel ik dat ook. Wat ik grappig vind is dat jij mij probeert te vertellen dat hoe ik het geregeld heb , blijkbaar niet goed is want jij begrijpt er niets van en het voldoet niet aan jouw standaarden. En als het niet aan de algemene norm voldoet, maar wij zijn er toch gelukkig mee, dan zou het niet goed zijn?
[/quote]
