Relaties
alle pijlers
Man met Geld. Belangrijk of niet?
zaterdag 10 november 2007 om 18:56
Dames (Heren zijn welkom, maar de vraag is voor de dames...),
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
Deze week heb ik een lange discussie gehad met een groep vrienden. Vooral van het mannelijke deel van deze groep kwam de mening dat vrouwen vooral vallen op mannen met geld. Wat iets later afgezwakt werd in de opinie dat substantiele inkomsten van een man misschien niet op nummer 1 stonden in de "wishlist" van de gemiddelde vrouw, maar dat zijn inkomen, danwel bankrekening, toch erg belangrijk was.
Ik heb geprobeerd onze eer te verdedigen, maar het mocht niet baten.
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat ik geld belangrijk vind. Ik woon graag in mijn vrijstaande huis, rijd mijn droomauto en hoef nooit ergens op te beknibbelen... Daarbij wil ik dan wel aantekenen dat mijn vriend en ik samen met niets begonnen zijn en hier jarenlang naar toe gewerkt hebben. Op een 50/50 basis. Voor mij is mijn eigen salaris en daarmee mijn eigen financiele onafhankelijkheid vele malen belangrijker dan het salaris van mijn partner.
Hoe denken jullie hierover? Zijn er nog steeds zoveel vrouwelijke geldwolven? Of hebben mijn vrienden een compleet verkeerd wereldbeeld?
zondag 11 november 2007 om 08:59
Ik vind Whopper stoer. Ze blijft heel dichtbij zichzelf en ik heb absoluut niet het gevoel dat ze dat doet omdat haar man niet wil delen. Het is Whopper die om principiële redenen kiest voor leven zoals zij doet. En ze is er uitermate gelukkig mee ook nog. Ik zie geen redenen daar aan te twijfelen of zo.
Waarom twijfelen anderen daar wel aan? Gewoon benieuwdheid hoor. De keuze voor een ándere manier dan die van jezelf is natuurlijk nog niet een verkeerde keuze, toch?
Ik geniet zelf wel van het geld dat verdient wordt door mijn man. Ik zelf verdien net genoeg om de kinderopvang en mijn ziektekosten te betalen. Dan is er nog de afschrijving van mijn rijlessen en dan is mijn salaris op. Zonder mijn man's inkomen zou ik het niet redden en feitelijk werk ik voor de opvang maar ik werk nu omdat ik het leuk vind en niet meer omdat het moet. En ik geniet weer van het feit dat ik niks hoef al realiseer ik me dondersgoed dat het mijn man is die dat mogelijk maakt. Hij vindt het doodnormaal trouwens.
Waarom twijfelen anderen daar wel aan? Gewoon benieuwdheid hoor. De keuze voor een ándere manier dan die van jezelf is natuurlijk nog niet een verkeerde keuze, toch?
Ik geniet zelf wel van het geld dat verdient wordt door mijn man. Ik zelf verdien net genoeg om de kinderopvang en mijn ziektekosten te betalen. Dan is er nog de afschrijving van mijn rijlessen en dan is mijn salaris op. Zonder mijn man's inkomen zou ik het niet redden en feitelijk werk ik voor de opvang maar ik werk nu omdat ik het leuk vind en niet meer omdat het moet. En ik geniet weer van het feit dat ik niks hoef al realiseer ik me dondersgoed dat het mijn man is die dat mogelijk maakt. Hij vindt het doodnormaal trouwens.
zondag 11 november 2007 om 09:13
Tja.... Het zou niet belangrijk moeten zijn, maar toch... Ik zou niet snel op een man met een uitkering vallen (let wel: vallen! Als zoiets binnen de relatie gebeurt, wordt het voor mij een ander verhaal). Maar als ik iemand leer kennen in de kroeg of via een datingsite die zegt een uitkering te hebben: nee, dank je wel.
zondag 11 november 2007 om 10:42
Whopper,
Ik begrijp ook niet zoveel van jouw verdeling. En volgens mij bedoelt Evidenza met haar opmerking dat jij financieel afhankelijk bent van je man, dat je zonder hem niet in jouw huis zou kunnen wonen en niet de levensstandaard zou kunnen hebben qua praktische dingen ( huis, voedsel, auto, vakantie) als met hem. Althans, zo begrijp ik jouw verhaal ook, dat je een levensstandaard hebt die boven jouw eigen budget ligt, maar dan vervolgens wel zegt "nee, ik koop geen kleding en heb geen geld voor de kroeg".
Of begrijp ik dat verkeerd? Als het wel zo is, dan vind ik dat ook nogal krampachtig en ongelijkwaardig overkomen, dan zie ik de toegevoegde waarde niet zo, want je bent immers al financieel afhankelijk, dan zou ik niet uit een soort principe dan mezelf alles ontzeggen om de schijn van onafhankelijkheid op te houden.
Anyway, on topic: ik vind geld wel belangrijk geloof ik. Althans, dat concludeer ik uit het feit dat ik nog nooit vaker dan 1 keer heb gedate of een relatie heb gehad met iemand die geen geld had. Ik knap vaak af op dingen die indirect met financiën te maken hebben. Of laat ik het zo zeggen: ik knap meestal af op karaktertrekkken die er indirect voor zorgen dat iemand geen geld heeft. Geen ambitie, weinig lef, kortzichtigheid, dat soort dingen. Overigens vind ik de grootste afknapper bij een man als hij niet gul is, niet zozeer omdat ik vind dat mannen hun geld aan mij moeten uitgeven ( ben nog nooit financieel afhankelijk van een man geweest en heb eigenlijk ook nog nooit dure cadeaus ofzo van een man gekregen), maar omdat ik vind dat iemand die niet gul is met zijn geld dat ook niet met zijn liefde en aandacht is. Dat soort mannen zijn ook niet gul voor zichzelf, ik heb ooit gedate met iemand die nooit iets te eten in huis had en ook achteraf de helft van de benzine terugwilde als we ergens naartoe geweest waren enzo, terwijl hij veel geld had. Dat vond ik een enorme afknapper, en daar heb ik toen ook de amourette om verbroken. De mate waarin hij zichzelf dingen gunde, was een goede indicatie voor hoe hij met zijn naasten omging, die gunde hij eigenlijk ook niks. Viel me ook op dat hij dan bij mij thuis echt een enorme hebberd was, ik nam bijvoorbeeld dan wel eens Ben & Jerry ijs mee als we gingen eten, dan zat hij echt te schransen alsof zijn leven ervan afhing, want stel je voor dat ik meer zou krijgen dan hij. Echt, zoooo'n afknapper.
Mannen met uitkeringen zijn helemaal zwaar onaantrekkelijk.
Ik begrijp ook niet zoveel van jouw verdeling. En volgens mij bedoelt Evidenza met haar opmerking dat jij financieel afhankelijk bent van je man, dat je zonder hem niet in jouw huis zou kunnen wonen en niet de levensstandaard zou kunnen hebben qua praktische dingen ( huis, voedsel, auto, vakantie) als met hem. Althans, zo begrijp ik jouw verhaal ook, dat je een levensstandaard hebt die boven jouw eigen budget ligt, maar dan vervolgens wel zegt "nee, ik koop geen kleding en heb geen geld voor de kroeg".
Of begrijp ik dat verkeerd? Als het wel zo is, dan vind ik dat ook nogal krampachtig en ongelijkwaardig overkomen, dan zie ik de toegevoegde waarde niet zo, want je bent immers al financieel afhankelijk, dan zou ik niet uit een soort principe dan mezelf alles ontzeggen om de schijn van onafhankelijkheid op te houden.
Anyway, on topic: ik vind geld wel belangrijk geloof ik. Althans, dat concludeer ik uit het feit dat ik nog nooit vaker dan 1 keer heb gedate of een relatie heb gehad met iemand die geen geld had. Ik knap vaak af op dingen die indirect met financiën te maken hebben. Of laat ik het zo zeggen: ik knap meestal af op karaktertrekkken die er indirect voor zorgen dat iemand geen geld heeft. Geen ambitie, weinig lef, kortzichtigheid, dat soort dingen. Overigens vind ik de grootste afknapper bij een man als hij niet gul is, niet zozeer omdat ik vind dat mannen hun geld aan mij moeten uitgeven ( ben nog nooit financieel afhankelijk van een man geweest en heb eigenlijk ook nog nooit dure cadeaus ofzo van een man gekregen), maar omdat ik vind dat iemand die niet gul is met zijn geld dat ook niet met zijn liefde en aandacht is. Dat soort mannen zijn ook niet gul voor zichzelf, ik heb ooit gedate met iemand die nooit iets te eten in huis had en ook achteraf de helft van de benzine terugwilde als we ergens naartoe geweest waren enzo, terwijl hij veel geld had. Dat vond ik een enorme afknapper, en daar heb ik toen ook de amourette om verbroken. De mate waarin hij zichzelf dingen gunde, was een goede indicatie voor hoe hij met zijn naasten omging, die gunde hij eigenlijk ook niks. Viel me ook op dat hij dan bij mij thuis echt een enorme hebberd was, ik nam bijvoorbeeld dan wel eens Ben & Jerry ijs mee als we gingen eten, dan zat hij echt te schransen alsof zijn leven ervan afhing, want stel je voor dat ik meer zou krijgen dan hij. Echt, zoooo'n afknapper.
Mannen met uitkeringen zijn helemaal zwaar onaantrekkelijk.
Am Yisrael Chai!
zondag 11 november 2007 om 10:57
Ik ben getrouwd geweest met een man met veel geld. Hij had op zijn 46e al zoveel geld dat hij nooit meer hoeft te werken en zeer riant kan leven. Leuk was dat we de wereld overvlogen, in luxe hotels verbleven, heel vaak luxe uit eten gingen, dure auto's, boten, etc. Niet leuk vond ik alle dames die zich als hoeren op een presenteerblaadje aan hem aanboden.
Ik ben trouwens altijd gewoon blijven werken. Ik vind en vond mijn baan veel te leuk om op te geven en ik wilde ook absoluut financieel onafhankelijk zijn. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik vanwege de centen bij een man moet blijven (heb ik dus ook niet gedaan). Ik woon in een luxe appartement en heb vooral toen we net gescheiden waren vaak de opmerking gekregen dat ik daar wel niet zou kunnen blijven wonen. Het appartement was van mij en is van mij. Ik kan het ook wel zonder kerel.
Ik wil ook geen man met een uitkering of weinig geld want dat betekent dat je alsmaar op een houtje moet bijten als je uit gaat. Ik ben namelijk niet van plan om een man te onderhouden zoals ik ook niet verwacht dat iemand mij onderhoudt. En krenterigheid is inderdaad een afknapper eerste klas maar dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Ik ben trouwens altijd gewoon blijven werken. Ik vind en vond mijn baan veel te leuk om op te geven en ik wilde ook absoluut financieel onafhankelijk zijn. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik vanwege de centen bij een man moet blijven (heb ik dus ook niet gedaan). Ik woon in een luxe appartement en heb vooral toen we net gescheiden waren vaak de opmerking gekregen dat ik daar wel niet zou kunnen blijven wonen. Het appartement was van mij en is van mij. Ik kan het ook wel zonder kerel.
Ik wil ook geen man met een uitkering of weinig geld want dat betekent dat je alsmaar op een houtje moet bijten als je uit gaat. Ik ben namelijk niet van plan om een man te onderhouden zoals ik ook niet verwacht dat iemand mij onderhoudt. En krenterigheid is inderdaad een afknapper eerste klas maar dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
zondag 11 november 2007 om 11:01
zondag 11 november 2007 om 11:40
Geld vind ik totaal niet belangrijk. Ik vind het wél belangrijk dat iemand gewoon een baan heeft en voor zichzelf kan zorgen. Man en ik hebben elkaar leren kennen toen we 16 en 20 waren, wel of geen geld hebben was toen totaal geen issue. Ik zat op de middelbare school, hij op het HBO en geld hadden we beiden niet.
Nu werken we beiden, maar sinds we bij elkaar zijn hebben we alletwee tijden gehad dat we geen werk hadden. Ik heb een tijd stage gelopen terwijl hij werkte, ik kreeg daar niet voor betaald buiten mijn studiefinanciering en daarnaast nog werken was geen optie, want full-time stage. Ik heb een ook tijdje gewerkt terwijl hij studeerde en voor onze dochter zorgde.
Wij hebben geen gescheiden rekeningen, al het geld dat op onze rekening komt is van ons samen. Het zou misschien een ander verhaal zijn als we ouder waren geweest en er grote verschillen waren in inkomen of spaargeld. Maar die waren er niet.
Geld vind ik totaal niet belangrijk. Zolang we beiden maar plezier hebben in ons werk, gelukkig zijn en rond kunnen komen ben ik dik tevreden. Ik heb liever een man die zijn werk leuk vindt, ook betrokken is bij zijn kinderen en dus ook regelmatig thuis en daarmee misschien wat minder carriere maakt dan een man met een gigantische carriere, bakken met geld maar die werkweken van 60 of 70 uur maakt.
Wij hebben beide geen werkveld gekozen waar veel geld in te verdienen is, en we doen ook niet aan loterijen en dergelijke. Dus de kans dat wij ooit veel geld krijgen is vrijwel nihil. Ben het dan ook niet met FV eens dat geen geld hebben betekend dat je geen ambitie, geen lef hebt en kortzichtig bent. Je kunt ook gewoon hele andere ambities hebben dan veel geld verdienen.
Nu werken we beiden, maar sinds we bij elkaar zijn hebben we alletwee tijden gehad dat we geen werk hadden. Ik heb een tijd stage gelopen terwijl hij werkte, ik kreeg daar niet voor betaald buiten mijn studiefinanciering en daarnaast nog werken was geen optie, want full-time stage. Ik heb een ook tijdje gewerkt terwijl hij studeerde en voor onze dochter zorgde.
Wij hebben geen gescheiden rekeningen, al het geld dat op onze rekening komt is van ons samen. Het zou misschien een ander verhaal zijn als we ouder waren geweest en er grote verschillen waren in inkomen of spaargeld. Maar die waren er niet.
Geld vind ik totaal niet belangrijk. Zolang we beiden maar plezier hebben in ons werk, gelukkig zijn en rond kunnen komen ben ik dik tevreden. Ik heb liever een man die zijn werk leuk vindt, ook betrokken is bij zijn kinderen en dus ook regelmatig thuis en daarmee misschien wat minder carriere maakt dan een man met een gigantische carriere, bakken met geld maar die werkweken van 60 of 70 uur maakt.
Wij hebben beide geen werkveld gekozen waar veel geld in te verdienen is, en we doen ook niet aan loterijen en dergelijke. Dus de kans dat wij ooit veel geld krijgen is vrijwel nihil. Ben het dan ook niet met FV eens dat geen geld hebben betekend dat je geen ambitie, geen lef hebt en kortzichtig bent. Je kunt ook gewoon hele andere ambities hebben dan veel geld verdienen.
zondag 11 november 2007 om 11:43
quote:malu3 schreef op 11 november 2007 @ 10:57:
Ik wil ook geen man met een uitkering of weinig geld want dat betekent dat je alsmaar op een houtje moet bijten als je uit gaat. Ik ben namelijk niet van plan om een man te onderhouden zoals ik ook niet verwacht dat iemand mij onderhoudt. En krenterigheid is inderdaad een afknapper eerste klas maar dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Helemaal mee eens. Die vent waar ik het net over had had de irritante gewoonte om als we ergens naar toegingen en ik dan bijvoorbeeld zei "anders gaan we hier eten" of als ik iets voorstelde als allereerste te vragen "is het duur?". Ik kende dat totaal niet, hij was de eerste met wie ik uitging na mijn ex, en ik was met hem een heel ander leven gewend. Wij gingen gewoon ergens zitten omdat het er leuk uitzag, en keken nooit naar prijzen. En mijn ex vond dat hij voor lul stond als hij een vrouw liet afrekenen, die was daar nogal ouderwetsch in. De vriendjes die ik voor mijn ex had hadden meer geld dan hij ( ex was ook niet geheel onbemiddeld), dat waren jongens/mannen die ook echt uit rijke gezinnen kwamen enzo. Dus ik had letterlijk nog nooit meegemaakt dat een man verwachtte dat ik meebetaalde, niet omdat ik zelf geen geld had, maar gewoon, ik was dat totaal niet gewend, als we uitgingen of op vakantie gingen was mijn geld voor als ik onverhoopt mijn vriend kwijt zou raken of als we ruzie kregen of als ik eerder weg ging, dat ik dan altijd geld had om een taxi of een ticket naar huis te betalen. Dus de eerste keer dat hij aangaf dat hij heel beledigd was dat hij (notabene de allereerste date) de rekening betaald had, zat ik echt met mijn oren te klapperen.
Als ik geen geld heb om uit te gaan, dan ga ik gewoon niet, ik vind niets zo armoedig als bij moeten houden wat je drinkt of eet of restaurants te selecteren op prijs. Overigens nam ik mijn ex ook heel vaak mee uit eten of trakteerde ik hem op een weekendje weg ofzo, maar dat was dan altijd een verrassing of omdat hij iets te vieren had ofzo, dat had dus altijd wel een speciale reden, want gewoon huis-tuin-en-keuken uitgaan mocht ik van hem nooit betalen.
Ik wil ook geen man met een uitkering of weinig geld want dat betekent dat je alsmaar op een houtje moet bijten als je uit gaat. Ik ben namelijk niet van plan om een man te onderhouden zoals ik ook niet verwacht dat iemand mij onderhoudt. En krenterigheid is inderdaad een afknapper eerste klas maar dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Helemaal mee eens. Die vent waar ik het net over had had de irritante gewoonte om als we ergens naar toegingen en ik dan bijvoorbeeld zei "anders gaan we hier eten" of als ik iets voorstelde als allereerste te vragen "is het duur?". Ik kende dat totaal niet, hij was de eerste met wie ik uitging na mijn ex, en ik was met hem een heel ander leven gewend. Wij gingen gewoon ergens zitten omdat het er leuk uitzag, en keken nooit naar prijzen. En mijn ex vond dat hij voor lul stond als hij een vrouw liet afrekenen, die was daar nogal ouderwetsch in. De vriendjes die ik voor mijn ex had hadden meer geld dan hij ( ex was ook niet geheel onbemiddeld), dat waren jongens/mannen die ook echt uit rijke gezinnen kwamen enzo. Dus ik had letterlijk nog nooit meegemaakt dat een man verwachtte dat ik meebetaalde, niet omdat ik zelf geen geld had, maar gewoon, ik was dat totaal niet gewend, als we uitgingen of op vakantie gingen was mijn geld voor als ik onverhoopt mijn vriend kwijt zou raken of als we ruzie kregen of als ik eerder weg ging, dat ik dan altijd geld had om een taxi of een ticket naar huis te betalen. Dus de eerste keer dat hij aangaf dat hij heel beledigd was dat hij (notabene de allereerste date) de rekening betaald had, zat ik echt met mijn oren te klapperen.
Als ik geen geld heb om uit te gaan, dan ga ik gewoon niet, ik vind niets zo armoedig als bij moeten houden wat je drinkt of eet of restaurants te selecteren op prijs. Overigens nam ik mijn ex ook heel vaak mee uit eten of trakteerde ik hem op een weekendje weg ofzo, maar dat was dan altijd een verrassing of omdat hij iets te vieren had ofzo, dat had dus altijd wel een speciale reden, want gewoon huis-tuin-en-keuken uitgaan mocht ik van hem nooit betalen.
Am Yisrael Chai!
zondag 11 november 2007 om 11:51
zondag 11 november 2007 om 11:52
quote:Eowynn_ schreef op 11 november 2007 @ 11:40:Geld vind ik totaal niet belangrijk. Zolang we beiden maar plezier hebben in ons werk, gelukkig zijn en rond kunnen komen ben ik dik tevreden. Ik heb liever een man die zijn werk leuk vindt, ook betrokken is bij zijn kinderen en dus ook regelmatig thuis en daarmee misschien wat minder carriere maakt dan een man met een gigantische carriere, bakken met geld maar die werkweken van 60 of 70 uur maakt.Hier ben ik het voor 100 % mee eens!
zondag 11 november 2007 om 11:55
Eowynn,
ik ben het ook met jou eens.
Ik heb hier meerdere posts voorbij zien komen waarbij ambitie, lef etc. toch met geld gelinkt wordt.
Mijn vrienden vonden mijn keus waarbij ik een tijd geen geld zou hebben, erg van lef getuigen. Ik heb mijn full time baan op gezegd om voor de 2e keer te studeren en een uiteindelijk een baan in het onderwijs te krijgen. Daar verdien je nou ook niet bakken met geld mee. Ambitie om een heel goed in je vak te worden kan daar juist wel.
Ik heb dus mijn ex-met-geld in geruild voor een arme student. Ik weet dat hij later niet veel geld gaat verdienen, door zijn studiekeuze, maar hij weet wel wat hij wil en daar kan hij heel gericht en fanatiek mee bezig zijn. Ook bij hem zie ik veel ambitie en lef en juist heel weinig kortzichtigheid, juist omdat hij voor een richting gekozen heeft waarbij inkomen niet de doorslag heeft gegeven.
ik ben het ook met jou eens.
Ik heb hier meerdere posts voorbij zien komen waarbij ambitie, lef etc. toch met geld gelinkt wordt.
Mijn vrienden vonden mijn keus waarbij ik een tijd geen geld zou hebben, erg van lef getuigen. Ik heb mijn full time baan op gezegd om voor de 2e keer te studeren en een uiteindelijk een baan in het onderwijs te krijgen. Daar verdien je nou ook niet bakken met geld mee. Ambitie om een heel goed in je vak te worden kan daar juist wel.
Ik heb dus mijn ex-met-geld in geruild voor een arme student. Ik weet dat hij later niet veel geld gaat verdienen, door zijn studiekeuze, maar hij weet wel wat hij wil en daar kan hij heel gericht en fanatiek mee bezig zijn. Ook bij hem zie ik veel ambitie en lef en juist heel weinig kortzichtigheid, juist omdat hij voor een richting gekozen heeft waarbij inkomen niet de doorslag heeft gegeven.
zondag 11 november 2007 om 12:02
En ik heb een man die met zijn ambitie en lef en doorzettingsvermogen veel geld verdient. Geld was voor mij absoluut niet belangrijk (zie mijn eerdere posting) maar hij verdient het nu wel. Door zijn eigen inspanningen en inzet. Daar ben ik trots op. Niet eens op de poen, wel op dat hij geld verdient met wat hij leuk vindt om te doen.
Helemaal handig is het dat hij een deel van zijn werk gewoon thuis doet, dus lekker bij mij en onze dochter. Geld verdienen én bij je gezin zijn gaat in sommige gevallen samen. Ook daar kiest hij heel bewust voor.
Helemaal handig is het dat hij een deel van zijn werk gewoon thuis doet, dus lekker bij mij en onze dochter. Geld verdienen én bij je gezin zijn gaat in sommige gevallen samen. Ook daar kiest hij heel bewust voor.
zondag 11 november 2007 om 12:02
Ik heb eigenlijk geen idee of ik het belangrijk vind .......toen ik verkering kreeg met mijn man hadden we beiden zakgeld ( hij meer dan ik en hij betaalde dan ook meer met stappen etc ) en later kreeg ik eerder een baan ( betaalde ik het stappen en toen ik al een auto had maar nog geen rijbewijs heeft hij maanden in mijn auto gereden ) . Toen er kinderen kwamen ben ik een paar jaar gestopt met werken , maar nooit het idee gehad dat het ZIJN geld zou zijn of dat ik profiteerde , nu gaat mijn ( kleine ) salaris gewoon op de grote hoop .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 november 2007 om 12:04
nee ik vind dat niet belangrijk, ik verdien zelfs meer dan mijn vriend. Opzich is het financieel breed hebben lekker maar dat hoeft naar mijn inzien niet van de man te komen. Wat ik belangrijker vind is dat je op dezelfde golflengte zit, en kan genieten van de kleine dingen, en die hoeft wat mij betreft ook niet geld te kosten.
zondag 11 november 2007 om 12:04
quote:fashionvictim schreef op 11 november 2007 @ 10:42:
Whopper,
Ik begrijp ook niet zoveel van jouw verdeling. En volgens mij bedoelt Evidenza met haar opmerking dat jij financieel afhankelijk bent van je man, dat je zonder hem niet in jouw huis zou kunnen wonen en niet de levensstandaard zou kunnen hebben qua praktische dingen ( huis, voedsel, auto, vakantie) als met hem. Althans, zo begrijp ik jouw verhaal ook, dat je een levensstandaard hebt die boven jouw eigen budget ligt, maar dan vervolgens wel zegt "nee, ik koop geen kleding en heb geen geld voor de kroeg".
Of begrijp ik dat verkeerd?
Ik heb geen idee of jij het verkrred begrijpt, je legt het in ieder geval wel anders uit dan dat ik het bedoel.
Feit is dat als we al ons geld op één hoop zouden gooien, ik nog niets voor mezelf zou nemen.
Dan zou er dus niets aan de situatie veranderen, maar dan zou de situatie wel gelijkwaardiger zijn? gewoon omdat er dan precies evenveel geld is als nu, maar het alleen niet op twee, maar op één rekening staat?
Het feit dat ik geen geld uitgeef wat niet van mij is, maakt dat me financieel afhankelijk van mijn man? nogal een krom verhaal.
En omdat ik minder ben gaan verdienen, moeten we dan maar in een kleiner huis gaan wonen? Ik heb een flink kaptiaal in dat huis gestoken, net als mijn man. Dat ik alleen de hypotheek niet kan dragen wil niet zeggen dat het huis van mijn man is, het huis is van ons beiden. Een even groot deel van hem als van mij.
Mochten wij uit elkaar gaan, dan kan ik nog steeds ee eigen huis kopen en kan ik nog steeds eten. Dus jouw verhaal gaat niet helemaal op, zéker niet het verhaal dat ik een levensstandaard heb die boven mijn budget ligt, want dat probeer ik nu juist duidelijk te maken; ik heb een budget, dat gaat op aan huis, eten en algemene kosten zoals verzekeringen enzo, en daarnaast geef ik geen geld uit. Dat is juist budgetteren, mijns inziens.
Ik sta nooit rood, heb geen schulden en heb zelfs een spaarpotje.
Wat nou leven boven mijn budget?
Whopper,
Ik begrijp ook niet zoveel van jouw verdeling. En volgens mij bedoelt Evidenza met haar opmerking dat jij financieel afhankelijk bent van je man, dat je zonder hem niet in jouw huis zou kunnen wonen en niet de levensstandaard zou kunnen hebben qua praktische dingen ( huis, voedsel, auto, vakantie) als met hem. Althans, zo begrijp ik jouw verhaal ook, dat je een levensstandaard hebt die boven jouw eigen budget ligt, maar dan vervolgens wel zegt "nee, ik koop geen kleding en heb geen geld voor de kroeg".
Of begrijp ik dat verkeerd?
Ik heb geen idee of jij het verkrred begrijpt, je legt het in ieder geval wel anders uit dan dat ik het bedoel.
Feit is dat als we al ons geld op één hoop zouden gooien, ik nog niets voor mezelf zou nemen.
Dan zou er dus niets aan de situatie veranderen, maar dan zou de situatie wel gelijkwaardiger zijn? gewoon omdat er dan precies evenveel geld is als nu, maar het alleen niet op twee, maar op één rekening staat?
Het feit dat ik geen geld uitgeef wat niet van mij is, maakt dat me financieel afhankelijk van mijn man? nogal een krom verhaal.
En omdat ik minder ben gaan verdienen, moeten we dan maar in een kleiner huis gaan wonen? Ik heb een flink kaptiaal in dat huis gestoken, net als mijn man. Dat ik alleen de hypotheek niet kan dragen wil niet zeggen dat het huis van mijn man is, het huis is van ons beiden. Een even groot deel van hem als van mij.
Mochten wij uit elkaar gaan, dan kan ik nog steeds ee eigen huis kopen en kan ik nog steeds eten. Dus jouw verhaal gaat niet helemaal op, zéker niet het verhaal dat ik een levensstandaard heb die boven mijn budget ligt, want dat probeer ik nu juist duidelijk te maken; ik heb een budget, dat gaat op aan huis, eten en algemene kosten zoals verzekeringen enzo, en daarnaast geef ik geen geld uit. Dat is juist budgetteren, mijns inziens.
Ik sta nooit rood, heb geen schulden en heb zelfs een spaarpotje.
Wat nou leven boven mijn budget?
zondag 11 november 2007 om 12:06
quote:whopper schreef op 11 november 2007 @ 12:04:
[...]
Ik heb geen idee of jij het verkrred begrijpt, je legt het in ieder geval wel anders uit dan dat ik het bedoel.
Feit is dat als we al ons geld op één hoop zouden gooien, ik nog niets voor mezelf zou nemen.
Dan zou er dus niets aan de situatie veranderen, maar dan zou de situatie wel gelijkwaardiger zijn? gewoon omdat er dan precies evenveel geld is als nu, maar het alleen niet op twee, maar op één rekening staat?
Het feit dat ik geen geld uitgeef wat niet van mij is, maakt dat me financieel afhankelijk van mijn man? nogal een krom verhaal.
En omdat ik minder ben gaan verdienen, moeten we dan maar in een kleiner huis gaan wonen? Ik heb een flink kaptiaal in dat huis gestoken, net als mijn man. Dat ik alleen de hypotheek niet kan dragen wil niet zeggen dat het huis van mijn man is, het huis is van ons beiden. Een even groot deel van hem als van mij.
Mochten wij uit elkaar gaan, dan kan ik nog steeds ee eigen huis kopen en kan ik nog steeds eten. Dus jouw verhaal gaat niet helemaal op, zéker niet het verhaal dat ik een levensstandaard heb die boven mijn budget ligt, want dat probeer ik nu juist duidelijk te maken; ik heb een budget, dat gaat op aan huis, eten en algemene kosten zoals verzekeringen enzo, en daarnaast geef ik geen geld uit. Dat is juist budgetteren, mijns inziens.
Ik sta nooit rood, heb geen schulden en heb zelfs een spaarpotje.
Wat nou leven boven mijn budget?
Ik denk juist dat de stellen die hun geld op één hoop gooien en dan uit elkaar gaan, meer in de problemen zouden komen dan ik. De auto en de vakanties zouden dan misschien even niet kunnen, maar wie kan dat wel als alleenstaande met één inkomen?
[...]
Ik heb geen idee of jij het verkrred begrijpt, je legt het in ieder geval wel anders uit dan dat ik het bedoel.
Feit is dat als we al ons geld op één hoop zouden gooien, ik nog niets voor mezelf zou nemen.
Dan zou er dus niets aan de situatie veranderen, maar dan zou de situatie wel gelijkwaardiger zijn? gewoon omdat er dan precies evenveel geld is als nu, maar het alleen niet op twee, maar op één rekening staat?
Het feit dat ik geen geld uitgeef wat niet van mij is, maakt dat me financieel afhankelijk van mijn man? nogal een krom verhaal.
En omdat ik minder ben gaan verdienen, moeten we dan maar in een kleiner huis gaan wonen? Ik heb een flink kaptiaal in dat huis gestoken, net als mijn man. Dat ik alleen de hypotheek niet kan dragen wil niet zeggen dat het huis van mijn man is, het huis is van ons beiden. Een even groot deel van hem als van mij.
Mochten wij uit elkaar gaan, dan kan ik nog steeds ee eigen huis kopen en kan ik nog steeds eten. Dus jouw verhaal gaat niet helemaal op, zéker niet het verhaal dat ik een levensstandaard heb die boven mijn budget ligt, want dat probeer ik nu juist duidelijk te maken; ik heb een budget, dat gaat op aan huis, eten en algemene kosten zoals verzekeringen enzo, en daarnaast geef ik geen geld uit. Dat is juist budgetteren, mijns inziens.
Ik sta nooit rood, heb geen schulden en heb zelfs een spaarpotje.
Wat nou leven boven mijn budget?
Ik denk juist dat de stellen die hun geld op één hoop gooien en dan uit elkaar gaan, meer in de problemen zouden komen dan ik. De auto en de vakanties zouden dan misschien even niet kunnen, maar wie kan dat wel als alleenstaande met één inkomen?
zondag 11 november 2007 om 12:14
Eleonora, ik heb er ook zo eentje thuis zitten. Hij werkt 4 dagen, op woensdag is hij thuis met onze zoon, en in die 4 dagen doet hij werk wat hij leuk vindt en hij is er toevallig erg goed in. Hij verdient er dan ook veel geld mee. Overigens geeft hij zelf ook weinig uit, daarom is hij rijk. We hebben geloof ik niet zoveel behoefte meer aan méér. We hebben ons huis, niet groot maar héérlijk, en naar onze zin helemaal verbouwd en opgeknapt. We hebben een auto, eentje maar want wat moeten we met twee? We kunnen op vakantie maar we hoeven niet persé. Ik kan me niets voorstellen wat ik nu nog zou willen hebben, op een stabielere gezondheid na misschien, maar we weten allemaal dat dat (helaas) neit te koop is. Overigens had mijn man dat me zó willen geven hoor, een goede gezondheid. Al had het hem tot zijn laatste cent gekost. En dan had ik dat ook met beide handen aangenomen. Dit even om aan te geven dat ik heus weleens iets van hem aan neem, als het maar belangrijk genoeg is...
zondag 11 november 2007 om 12:18
Nee. Vind het wel belangrijk dat ie opleidingen gevolgd heeft, en dat ie werk doet wat ie leuk vindt.Dat ie zich inzet voor zn werk. Dat ie wel ambities heeft. En dat het opleidingsniveau van hem ongeveer overeen komt met dat van jezelf.
En natuurlijk is geld lekker, maar ik vind het belangrijker dat ik mezelf financieel kan onderhouden! Want stel nou dat het een keer mis gaat tussen jou en je vriend/man?
En het állerbelangrijkste vind ik het nog altijd dat je het gewoon leuk hebt samen, dat je enigszins dezelfde interesses hebt, dat je met elkaar kunt lachen, dat je trots bent op elkaar. Veel van mijn vrienden zitten nu net in de situatie dat ze een huis gaan kopen. Al mijn vrienden hebben een leuke baan, maar niemand is mega rijk. Dus 'dure' tijden. En minder geld om te gaan stappen etc. Nou, ze zijn allemaal erg gelukkig samen. Genieten van het huis dat ze aan het opknappen zijn. Samen alles uitzoeken etc. Trots zijn op hun huis dat nog niet helemaal perfect af is ('die badkamer oomt volgens jaar wel, eerst even weer sparen') Volgens mij is dát véél belangrijker dan een grote berg geld.
En natuurlijk is geld lekker, maar ik vind het belangrijker dat ik mezelf financieel kan onderhouden! Want stel nou dat het een keer mis gaat tussen jou en je vriend/man?
En het állerbelangrijkste vind ik het nog altijd dat je het gewoon leuk hebt samen, dat je enigszins dezelfde interesses hebt, dat je met elkaar kunt lachen, dat je trots bent op elkaar. Veel van mijn vrienden zitten nu net in de situatie dat ze een huis gaan kopen. Al mijn vrienden hebben een leuke baan, maar niemand is mega rijk. Dus 'dure' tijden. En minder geld om te gaan stappen etc. Nou, ze zijn allemaal erg gelukkig samen. Genieten van het huis dat ze aan het opknappen zijn. Samen alles uitzoeken etc. Trots zijn op hun huis dat nog niet helemaal perfect af is ('die badkamer oomt volgens jaar wel, eerst even weer sparen') Volgens mij is dát véél belangrijker dan een grote berg geld.
zondag 11 november 2007 om 12:18
quote:whopper schreef op 11 november 2007 @ 12:14:
Eleonora, ik heb er ook zo eentje thuis zitten. Hij werkt 4 dagen, op woensdag is hij thuis met onze zoon, en in die 4 dagen doet hij werk wat hij leuk vindt en hij is er toevallig erg goed in. Hij verdient er dan ook veel geld mee. Overigens geeft hij zelf ook weinig uit, daarom is hij rijk. We hebben geloof ik niet zoveel behoefte meer aan méér. We hebben ons huis, niet groot maar héérlijk, en naar onze zin helemaal verbouwd en opgeknapt. We hebben een auto, eentje maar want wat moeten we met twee? We kunnen op vakantie maar we hoeven niet persé. Ik kan me niets voorstellen wat ik nu nog zou willen hebben, op een stabielere gezondheid na misschien, maar we weten allemaal dat dat (helaas) neit te koop is. Overigens had mijn man dat me zó willen geven hoor, een goede gezondheid. Al had het hem tot zijn laatste cent gekost. En dan had ik dat ook met beide handen aangenomen. Dit even om aan te geven dat ik heus weleens iets van hem aan neem, als het maar belangrijk genoeg is...Ik snap je echt volkomen.
Eleonora, ik heb er ook zo eentje thuis zitten. Hij werkt 4 dagen, op woensdag is hij thuis met onze zoon, en in die 4 dagen doet hij werk wat hij leuk vindt en hij is er toevallig erg goed in. Hij verdient er dan ook veel geld mee. Overigens geeft hij zelf ook weinig uit, daarom is hij rijk. We hebben geloof ik niet zoveel behoefte meer aan méér. We hebben ons huis, niet groot maar héérlijk, en naar onze zin helemaal verbouwd en opgeknapt. We hebben een auto, eentje maar want wat moeten we met twee? We kunnen op vakantie maar we hoeven niet persé. Ik kan me niets voorstellen wat ik nu nog zou willen hebben, op een stabielere gezondheid na misschien, maar we weten allemaal dat dat (helaas) neit te koop is. Overigens had mijn man dat me zó willen geven hoor, een goede gezondheid. Al had het hem tot zijn laatste cent gekost. En dan had ik dat ook met beide handen aangenomen. Dit even om aan te geven dat ik heus weleens iets van hem aan neem, als het maar belangrijk genoeg is...Ik snap je echt volkomen.
zondag 11 november 2007 om 12:20
quote:badmeester schreef op 11 november 2007 @ 09:37:
een vrouw die op mijn geld valt trap ik de deur uit
Ik heb vorig jaar een man de deur uitgetrapt, die op mijn geld bleek te vallen.
Ik heb zelf een modaal inkomen, maar ook heb ik een niet onbemiddelde familie. Voor sommige mensen is dat gegeven ook erg interessant.
Helaas bestaan geldwolverige kerels dus ook. Het is vreselijk om te moeten constateren, dat je "geliefde" vooral/ook bij jou is om je geld. (Geld dat niet eens van mij is, maar iets is waar mijn pa hard voor gewerkt heeft...mind you. Hoe dom kan iemand zijn. Het is een regelrechte afknapper. Sowieso heb ik helemaal niks met materialistische mensen. )
een vrouw die op mijn geld valt trap ik de deur uit
Ik heb vorig jaar een man de deur uitgetrapt, die op mijn geld bleek te vallen.
Ik heb zelf een modaal inkomen, maar ook heb ik een niet onbemiddelde familie. Voor sommige mensen is dat gegeven ook erg interessant.
Helaas bestaan geldwolverige kerels dus ook. Het is vreselijk om te moeten constateren, dat je "geliefde" vooral/ook bij jou is om je geld. (Geld dat niet eens van mij is, maar iets is waar mijn pa hard voor gewerkt heeft...mind you. Hoe dom kan iemand zijn. Het is een regelrechte afknapper. Sowieso heb ik helemaal niks met materialistische mensen. )
