Relaties
alle pijlers
Man vreemdgegaan, wat nu?
maandag 28 september 2020 21:21
Hoi,
Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.
Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat is de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.
Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.
Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.
Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.
Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?
Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.
En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.
Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.
Ik weet echt even niet wat ik moet doen.
Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.
Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat is de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.
Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.
Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.
Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.
Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?
Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.
En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.
Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.
Ik weet echt even niet wat ik moet doen.
maandag 28 september 2020 21:23
Hoi,
Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.
Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat ik de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend is, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.
Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.
Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.
Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.
Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?
Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.
En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.
Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al leefden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.
Ik weet echt even niet wat ik moet doen.
Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.
Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat ik de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend is, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.
Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.
Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.
Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.
Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?
Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.
En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.
Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al leefden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.
Ik weet echt even niet wat ik moet doen.
vindjedatecht wijzigde dit bericht op 29-09-2020 09:36
0.04% gewijzigd
dinsdag 29 september 2020 09:23
dinsdag 29 september 2020 09:26
Zo te lezen zijn jullie alleen nog bij elkaar voor de kinderen en dat is naar mijn idee nooit een goede en gezonde situatie.
Je kinderen merken heus wel dat de liefde tussen jullie voorbij is en welk voorbeeld geef je ze mee?
Geen idee hoe oud je kinderen zijn, maar ik zou zelf niet willen wachten om te werken aan m'n eigen geluk totdat de kinderen groot zijn. Dat kan nog jaren duren.
En ja, scheiden is pijnlijk. Voor de kinderen en ook voor jullie. Maar je kan ook aan je kinderen laten zien dat het soms nodig is te kiezen voor je eigen geluk en dat er ook een mooi leven kan zijn na de scheiding.
Je kinderen merken heus wel dat de liefde tussen jullie voorbij is en welk voorbeeld geef je ze mee?
Geen idee hoe oud je kinderen zijn, maar ik zou zelf niet willen wachten om te werken aan m'n eigen geluk totdat de kinderen groot zijn. Dat kan nog jaren duren.
En ja, scheiden is pijnlijk. Voor de kinderen en ook voor jullie. Maar je kan ook aan je kinderen laten zien dat het soms nodig is te kiezen voor je eigen geluk en dat er ook een mooi leven kan zijn na de scheiding.
dinsdag 29 september 2020 09:28
Volgens mij is de liefde eruit voor jullie. Zijn jullie alleen nog ouders van toevallig dezelfde kinderen en wonen daarom in een huis. Maar hij is dus al uitgecheckt bij jou. En jij bij hem, alleen heb je nog niet werkelijk om je heen gekeken naar een andere man.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 29 september 2020 09:29
Als hij het een kans wil geven, dan zal hij eerst eerlijk moeten zijn.
Zonder eerlijkheid is er geen verdere toekomstige basis. Zou hem dit ook letterlijk zo aangeven.
Mits jij dit wilt hé. Voor de kinderen bij elkaar blijven vind ik soms echt een dooddoener. Is natuurlijk anders met kinderen en dan ga je zeker wel je best doen om bij elkaar te blijven, maar als het echt op is, dan is het soms op.
Zonder eerlijkheid is er geen verdere toekomstige basis. Zou hem dit ook letterlijk zo aangeven.
Mits jij dit wilt hé. Voor de kinderen bij elkaar blijven vind ik soms echt een dooddoener. Is natuurlijk anders met kinderen en dan ga je zeker wel je best doen om bij elkaar te blijven, maar als het echt op is, dan is het soms op.
dinsdag 29 september 2020 09:29
Hoe bedoel je dit?Vindjedatecht schreef: ↑28-09-2020 21:23.Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.
Been there, done that, got the T-shirt.
dinsdag 29 september 2020 09:30
.Vindjedatecht schreef: ↑28-09-2020 21:23...omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat ik de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
...
En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Wat triest. Eigenlijk schrijf je dat je niet uit liefde en overtuiging bij je man blijft en dat je wachtte je tot hij je een zetje gaf? Maar nu er een directe aanleiding is, wil je op rationele gronden toch samen blijven. Het klinkt allemaal wat passief, alsof je geen eigen keuzes durft te maken. Herken je dat?
dinsdag 29 september 2020 09:38
Er is inderdaad nog weinig andere binding. Maar toch voel ik dat ik nog wel van hem houd. Maar is dat echt als zijn vrouw zijnde? Of meer om het veilige gevoel, van al zolang (meer dan 20 jaar) samenzijn. Ik weet het niet.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑29-09-2020 09:23De hoofdreden dat jullie samen zijn, zijn jullie kinderen?
Zorgwekkend dat er blijkbaar geen andere binding meer is.
Ik denk dat dát wel een onderzoekje waard is.
Hoe wil hij werken aan jullie relatie?
En waarom wil hij niet over het contact praten?
Met de billen bloot lijkt mij stap 1.
Toevoeging: met de billen bloot wil hij niet, want geeft bijna tot geen antwoord op al mij. vragen.
dinsdag 29 september 2020 09:40
Hij zegt nog van mij te houden. Maar dat kan natuurlijk ook verward worden met een gevoel van veiligheid.
Want heel eerlijk, hoe kan je jaren zo je vrouw bedonderen als je van haar houdt?
dinsdag 29 september 2020 09:41
Deze komt wel binnen bij mij. Zeker het stukje dat hij bij mij uitgecheckt is. Doet toch wel pijn. Maar is ook wel zo, als ik eerlijk ben naar mijzelf.
dinsdag 29 september 2020 09:42
Ongeacht alle redenen die jij voor jezelf hebt om bij hem te blijven, zou dit voor mij een dealbreaker zijn.Vindjedatecht schreef: ↑29-09-2020 09:38
Toevoeging: met de billen bloot wil hij niet, want geeft bijna tot geen antwoord op al mij. vragen.
Als je bewust de bodem van een huwelijk onder de onder haar voeten wegslaat, dan moet je dat wel verantwoorden.
En er valt nergens aan te werken als je de oorzaak niet kunt achterhalen.
dinsdag 29 september 2020 09:43
Zo, dat levenden was even een enorme typfout
. Heb het inmiddels aangepast in mijn OP. Nou, we waren nauwelijks nog intiem. Maar vreemdgaan, dat hadden we aan elkaar beloofd, dat we dat nooit zouden doen. We zouden er nooit een derde tussen laten komen. Wellicht toch in de hoop elkaar ooit weer terug te vinden.
dinsdag 29 september 2020 09:44
omdat jullie al jaren een zooitje van je relatie maaktenVindjedatecht schreef: ↑29-09-2020 09:40Hij zegt nog van mij te houden. Maar dat kan natuurlijk ook verward worden met een gevoel van veiligheid.
Want heel eerlijk, hoe kan je jaren zo je vrouw bedonderen als je van haar houdt?
Hij zocht bij haar aandacht en seks. Dat is wat je krijgt, als je je relatie verkloot.
Hebben jullie samen gedaan. Zijn vreemdgaan is slechts een uitvloeisel van een verziekte situatie
Wees volwassen en ga op een mooie manier uitelkaar
dinsdag 29 september 2020 09:46
Ik herken het tot op zekere hoogte. Ik wil mijn kinderen niet in de steek laten door te scheiden. Ik heb altijd gezegd mijn kinderen niet op te laten groeien als kind van gescheiden ouders. En ook mijn kinderen voor de helft te moeten missen wil ik niet. Maar dat betekent ook dat ik de situatie moet accepteren zoals deze is. Waarbij ik mijn man eigenlijk gevoelsmatig ook een vrijbriefje geef dat hij mij zo mag bedonderen. Dat voelt vernederend.puntillita schreef: ↑29-09-2020 09:30.
Wat triest. Eigenlijk schrijf je dat je niet uit liefde en overtuiging bij je man blijft en dat je wachtte je tot hij je een zetje gaf? Maar nu er een directe aanleiding is, wil je op rationele gronden toch samen blijven. Het klinkt allemaal wat passief, alsof je geen eigen keuzes durft te maken. Herken je dat?
dinsdag 29 september 2020 09:46
Ik sta gelukkig al heel lang ingeschreven. Dus dat is het probleem niet.
Maar toch bedankt voor het meedenken!
dinsdag 29 september 2020 09:46
Je vind elkaar niet terug als er geen gelijkheid in behoeften is. Intimiteit is een onderdeel van geliefden zijn. Dát wat de relatie anders maakt dan wat je met je buren of vrienden hebt.Vindjedatecht schreef: ↑29-09-2020 09:43Zo, dat levenden was even een enorme typfout
Nou, we waren nauwelijks nog intiem. Maar vreemdgaan, dat hadden we aan elkaar beloofd, dat we dat nooit zouden doen. We zouden er nooit een derde tussen laten komen. Wellicht toch in de hoop elkaar ooit weer terug te vinden.
Je kunt niet beloven nooit vreemd te gaan als je de ander intimiteit ontzegt terwijl daar behoefte aan is.
Dat had je man ook best kunnen uitspreken en dan kun je er samen iets aan doen. Tenzij jij het Pentagon speelt als het om seks gaat, dan zou ik ook de hand in eigen boezem steken.
dinsdag 29 september 2020 09:47
Sorry ik snap je man wel.
Als je een platonische relatie heb, het is wel makkelijk voor de kinderen, scheiden is gedoe en ja je geeft om iemand en diegene pijn doen doe je ook niet zomaar.
Maar als je dan iemand tegenkomt die je ineens wel als een seksueel wezen ziet.....
Als je een platonische relatie heb, het is wel makkelijk voor de kinderen, scheiden is gedoe en ja je geeft om iemand en diegene pijn doen doe je ook niet zomaar.
Maar als je dan iemand tegenkomt die je ineens wel als een seksueel wezen ziet.....
Been there, done that, got the T-shirt.
dinsdag 29 september 2020 09:47
dinsdag 29 september 2020 09:47
jij hebt hem ook bedonderd hoor, hij dacht ook een leuke vrouw te trouwen.Vindjedatecht schreef: ↑29-09-2020 09:46Ik herken het tot op zekere hoogte. Ik wil mijn kinderen niet in de steek laten door te scheiden. Ik heb altijd gezegd mijn kinderen niet op te laten groeien als kind van gescheiden ouders. En ook mijn kinderen voor de helft te moeten missen wil ik niet. Maar dat betekent ook dat ik de situatie moet accepteren zoals deze is. Waarbij ik mijn man eigenlijk gevoelsmatig ook een vrijbriefje geef dat hij mij zo mag bedonderen. Dat voelt vernederend.
En in een relatie vol aandacht en intimiteit te stappen.
dinsdag 29 september 2020 09:47
