Relaties
alle pijlers
Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?
woensdag 30 januari 2008 om 20:05
Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 22:31
quote:lonbonton schreef op 30 januari 2008 @ 22:13:
[...]
Dan ben je een heel gelukkig gemiddeld mens.
Maar dat ligt er maar aan hoe je dat woord interpreteert. Ik vat dat woord anders op dan jij.
Als gemiddeld mens verzet je je niet, het is meer aanpassen.
Is ook een kunst ja.
Voor de levenskunstenaars namelijk niet te doen. ;)Volgens mij kun je als persoon geen gemiddeld mens zijn. Je kunt wel als persoon nastreven en gelukkig worden van, met wat dan toevallig ook het gemiddelde is.
Het gemiddelde kan ook heel goed een individueel doel zijn, zonder je aan te passen. Niet omdat je het gemiddelde nastreeft, maar omdat wat gemiddeld is, jou persoonlijk doel is.
[...]
Dan ben je een heel gelukkig gemiddeld mens.
Maar dat ligt er maar aan hoe je dat woord interpreteert. Ik vat dat woord anders op dan jij.
Als gemiddeld mens verzet je je niet, het is meer aanpassen.
Is ook een kunst ja.
Voor de levenskunstenaars namelijk niet te doen. ;)Volgens mij kun je als persoon geen gemiddeld mens zijn. Je kunt wel als persoon nastreven en gelukkig worden van, met wat dan toevallig ook het gemiddelde is.
Het gemiddelde kan ook heel goed een individueel doel zijn, zonder je aan te passen. Niet omdat je het gemiddelde nastreeft, maar omdat wat gemiddeld is, jou persoonlijk doel is.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 januari 2008 om 22:32
Ik denk dat " gemiddelde " mensen het op heel veel vlakken een stuk gemakkelijker hebben . Oké , ze zullen langer moeten sparen voor hetzelfde levensdoel wat iederéén schijnt te hebben ( een serre was dat toch ? ) , maar de keus uit partners , vrienden , kleding , uitgaansgelegenheden , etc. is een stuk hoger als je erbij hoort . Erbij willen horen en je daarvoor aan moeten passen zal een stuk lastiger zijn , afwijkend zijn en je niet aan kunnen of willen passen helemaal . Iedereen wil toch wel ergens bijhoren ; al is het maar bij een groep andere afwijkerds , of een levenspartner .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
quote:Soundpost schreef op 30 januari 2008 @ 21:26:
[...]
En dat weet je toch niet? Je weet toch niet hoe iemand de wereld om hem heen waarneemt? Welke prikkels binnenkomen en hoe deze verwerkt worden?
Serieus, ook bij deze misschien niet al te toepasselijk quote:
een (groot) schrijver kan van een ogenschijnlijk banale situatie een prachtig verhaal maken. Alleen al door de dingen anders te bekijken dan de gemiddelde mens.
Da's juist exact wat ik bedoel, Soundpost. Een groot schrijver hoeft niet beziggehouden te worden met vaak uit eten gaan, cadeautjes krijgen, aandacht krijgen, et cetera. Het maakt niet uit wat zo iemand doet, z/hij bekijkt de dingen en mensen met aandacht.
Anders gezegd: het gaat niet om de kwaliteit van de prikkels die binnenkomen, het gaat om de kwaliteit van het verwerken ervan. En dat laatste is wat ik in Koios' topic miste.
[...]
En dat weet je toch niet? Je weet toch niet hoe iemand de wereld om hem heen waarneemt? Welke prikkels binnenkomen en hoe deze verwerkt worden?
Serieus, ook bij deze misschien niet al te toepasselijk quote:
een (groot) schrijver kan van een ogenschijnlijk banale situatie een prachtig verhaal maken. Alleen al door de dingen anders te bekijken dan de gemiddelde mens.
Da's juist exact wat ik bedoel, Soundpost. Een groot schrijver hoeft niet beziggehouden te worden met vaak uit eten gaan, cadeautjes krijgen, aandacht krijgen, et cetera. Het maakt niet uit wat zo iemand doet, z/hij bekijkt de dingen en mensen met aandacht.
Anders gezegd: het gaat niet om de kwaliteit van de prikkels die binnenkomen, het gaat om de kwaliteit van het verwerken ervan. En dat laatste is wat ik in Koios' topic miste.
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
Een levenskunstenaar is iemand die geniet van het leven. Of dat nou een middelmatig leven is of niet. En ben je direkt niet middelmatig als je een talent of een passie hebt?
Een middelmatige man in een vinex-huis, hond, vrouw en kids maar met een passie voor postzegels. En die man weet alles van postzegels, verzamelt ze, gaat beurzen af, ontmoet vele mensen hierdoor. Is deze man dan wel of niet middelmatig?
Ik ontdek juist steeds meer dat hele gewone mensen hele grote passies kunnen hebben en heel enthousiast doorover kunnen vertellen. En sommige mensen missen nou eenmaal het talent voor iets. Ben je dan meteen gedoemd tot middelmatigheid. En als je een goede kunstschilder bent, ben je dan meteen niet middelmatig?
Middelmatig klinkt zo negatief terwijl ik denk dat het best wel meevalt. Lijkt me heerlijk om zo lekker middelmatig te zijn maar ik ben bijvoorbeeld bang voor honden en wil maar 1 kind. Daar ga je dan... al mijn kansen op middelmatigheid verdwenen.
Een middelmatige man in een vinex-huis, hond, vrouw en kids maar met een passie voor postzegels. En die man weet alles van postzegels, verzamelt ze, gaat beurzen af, ontmoet vele mensen hierdoor. Is deze man dan wel of niet middelmatig?
Ik ontdek juist steeds meer dat hele gewone mensen hele grote passies kunnen hebben en heel enthousiast doorover kunnen vertellen. En sommige mensen missen nou eenmaal het talent voor iets. Ben je dan meteen gedoemd tot middelmatigheid. En als je een goede kunstschilder bent, ben je dan meteen niet middelmatig?
Middelmatig klinkt zo negatief terwijl ik denk dat het best wel meevalt. Lijkt me heerlijk om zo lekker middelmatig te zijn maar ik ben bijvoorbeeld bang voor honden en wil maar 1 kind. Daar ga je dan... al mijn kansen op middelmatigheid verdwenen.
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
Op de middelbare school speelde dit wel voor mij idd. Toen viel ik meestal buiten de boot omdat ik mijn eigen plan trok en niet met de rest meedeed, en nu nog doe ik het anders dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten, maar dat 'middelbareschoolgevoel' is alláng voorbij. Ik doe wat ik doe, klaar. En ik ken alleen maar mensen die het ook zo doen. Ik kan me níet voorstellen dat iemand dingen doet omdat dat gewoon lekker makkelijk is, ik denk dat mensen die dingen ook echt willen. En misschien willen dan veel mensen dezelfde dingen, dat zal best. Maar ik vind mensen niet bijzonder omdat ze iets ánders willen. En ik bespeur hier dat veel mensen dat wél vinden.
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
Interessant topic FV! Heel toevallig zit ik sinds een tijdje zelf in zo'n soort worsteling. Ik ben, denk ik, kuddedierig opgevoed. Je moet naar school, je doet aan sport, je hebt vrienden en gaat uit. Je gaat naar verjaardagen van familie, soms verplicht, want dat hoort nu eenmaal zo. Doet iedereen die je kent zeg maar. Ik ben ook vrij streberig opgevoed; een 7 was niet echt voldoende of was dat mijn gevoel? Ik heb in ieder geval wel altijd geleerd het maximale uit mezelf te halen. Ergens in mijn begin twintig is er echter het e.e.a. essentieels veranderd bij mij. Ik was er totaal niet gelukkig mee, wilde helemaal niet leren, ik wilde helemaal niet meer met 'vrienden' omgaan, die er in een kutperiode voor mij niet waren, tenzij ze iemand nodig hadden met een eigen auto en ik wilde niet meer naar familie, die altijd en overal een oordeel over hadden en me gekwetst hebben tot op het bot.
En dan begint het gelazer, want het hoort nu eenmaal zo. Ik hoorde verder te leren, want ik was er capabel voor. Ik hoorde vrienden te hebben, omdat je er dan bij hoort en ik hoorde naar bepaalde familieleden te gaan, terwijl ik ze uit kon kotsen, want anders krijg je scheve gezichten. En ga er dan maar eens verandering in aanbrengen. Je stapt buiten het 'normale' en krijgt veel shit op je af. Het heeft me heel veel verdriet opgeleverd en dat levert het me van tijd tot tijd nog steeds op, want ik loop nog steeds niet op het pad zoals 'gewenst' wordt. Maar ik heb nu wel vrienden waar ik op kan bouwen, waar ik iets aan heb, ook al zijn het er weinig. Ik ben nu wel op een hoger werk- en denkniveau gekomen, alleen op een andere manier. En ik ga niet meer naar familie, die me niets doet. En daar word ik gelukkig van.
Maar buiten dat; ben ik volgens mij gewoon een gemiddelde burger en ik voel me daar prima bij. Ik ben een gelukkiger mens nu, ik heb nog niet helemaal bereikt wat ik wil, maar volg mijn weg. En eigenlijk kan het me geen klap schelen hoe een ander daar over denkt, buiten de mensen die mij dierbaar zijn.
Wat ik wel storend vind ik sommige stukken hier, is dat er veel waarde-oordelen gemaakt worden en volgens mij zit het 'm daarin. Een gemiddeld mens is prima zolang hij/zij gelukkig is, een uitblinker idem dito. Wat voor de één gemiddeld is, is voor de ander uitblinkend en andersom. Ik denk, dat er een grote groep mensen is, die zichzelf belangrijker vindt dan menig ander. Zo is er ook een groep mensen, die een mening heeft en ieder anders denkende afschilderd als dom, belachelijk of wat dan ook. En ik denk ook, dat iedereen zich daar wel eens schuldig aan maakt. De één alleen wat meer dan de ander.
En dan begint het gelazer, want het hoort nu eenmaal zo. Ik hoorde verder te leren, want ik was er capabel voor. Ik hoorde vrienden te hebben, omdat je er dan bij hoort en ik hoorde naar bepaalde familieleden te gaan, terwijl ik ze uit kon kotsen, want anders krijg je scheve gezichten. En ga er dan maar eens verandering in aanbrengen. Je stapt buiten het 'normale' en krijgt veel shit op je af. Het heeft me heel veel verdriet opgeleverd en dat levert het me van tijd tot tijd nog steeds op, want ik loop nog steeds niet op het pad zoals 'gewenst' wordt. Maar ik heb nu wel vrienden waar ik op kan bouwen, waar ik iets aan heb, ook al zijn het er weinig. Ik ben nu wel op een hoger werk- en denkniveau gekomen, alleen op een andere manier. En ik ga niet meer naar familie, die me niets doet. En daar word ik gelukkig van.
Maar buiten dat; ben ik volgens mij gewoon een gemiddelde burger en ik voel me daar prima bij. Ik ben een gelukkiger mens nu, ik heb nog niet helemaal bereikt wat ik wil, maar volg mijn weg. En eigenlijk kan het me geen klap schelen hoe een ander daar over denkt, buiten de mensen die mij dierbaar zijn.
Wat ik wel storend vind ik sommige stukken hier, is dat er veel waarde-oordelen gemaakt worden en volgens mij zit het 'm daarin. Een gemiddeld mens is prima zolang hij/zij gelukkig is, een uitblinker idem dito. Wat voor de één gemiddeld is, is voor de ander uitblinkend en andersom. Ik denk, dat er een grote groep mensen is, die zichzelf belangrijker vindt dan menig ander. Zo is er ook een groep mensen, die een mening heeft en ieder anders denkende afschilderd als dom, belachelijk of wat dan ook. En ik denk ook, dat iedereen zich daar wel eens schuldig aan maakt. De één alleen wat meer dan de ander.
woensdag 30 januari 2008 om 22:33
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 22:29:
Ik ontken het bestaan van buitenbeentjes niet hoor, ik werkte er dagelijks mee. Daarom vind ik mensen niet zo snel een buitenbeentje denk ik. Zolang iemand zich redelijk kan handhaven in onze maatschappij vind ik diegene al onder de noemer 'normaal' vallen.
In mijn vriendenkring zit ook van alles, van muzikanten tot bouwvakkers, kunstenaars, studenten en cassieres, mensen met kinderen, zonder kinderen, mensen die wel kinderen willen, mensen die ze niet willen, mensen die een gewone baan hebben, mensen die daar niet aan moeten denken, mensen die slim zijn en mensen die niet zo slim zijn, die van theater houden en mensen die André van Duin het toppunt van grappig vinden. Ik snap gewoon het hele gedoe niet eigenlijk.Sja, als iemand zich kan handhaven wil niet zeggen dat diegene gelukkig is, of niet ontzettend depressief ofzo. Je kunt ook heel goed doen alsof. Dat je niet in de gevangenis belandt door zoiets, of genoeg brood op de blank krijgt, da's iets heel anders. Ik denk dat mensen die tot de 'kudde' behoren, veel minder snel last krijgen van strubbelingen. En wat die strubbelingen zijn, dat maakt niet zo veel uit. En dat als je een buitenbeentje bent, je een sterk karakter moet hebben om gelukkig met die 'diagnose' te zijn, dat geloof ik nog steeds.
Ik ontken het bestaan van buitenbeentjes niet hoor, ik werkte er dagelijks mee. Daarom vind ik mensen niet zo snel een buitenbeentje denk ik. Zolang iemand zich redelijk kan handhaven in onze maatschappij vind ik diegene al onder de noemer 'normaal' vallen.
In mijn vriendenkring zit ook van alles, van muzikanten tot bouwvakkers, kunstenaars, studenten en cassieres, mensen met kinderen, zonder kinderen, mensen die wel kinderen willen, mensen die ze niet willen, mensen die een gewone baan hebben, mensen die daar niet aan moeten denken, mensen die slim zijn en mensen die niet zo slim zijn, die van theater houden en mensen die André van Duin het toppunt van grappig vinden. Ik snap gewoon het hele gedoe niet eigenlijk.Sja, als iemand zich kan handhaven wil niet zeggen dat diegene gelukkig is, of niet ontzettend depressief ofzo. Je kunt ook heel goed doen alsof. Dat je niet in de gevangenis belandt door zoiets, of genoeg brood op de blank krijgt, da's iets heel anders. Ik denk dat mensen die tot de 'kudde' behoren, veel minder snel last krijgen van strubbelingen. En wat die strubbelingen zijn, dat maakt niet zo veel uit. En dat als je een buitenbeentje bent, je een sterk karakter moet hebben om gelukkig met die 'diagnose' te zijn, dat geloof ik nog steeds.
woensdag 30 januari 2008 om 22:37
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 januari 2008 @ 22:32:
Ik denk dat " gemiddelde " mensen het op heel veel vlakken een stuk gemakkelijker hebben . Oké , ze zullen langer moeten sparen voor hetzelfde levensdoel wat iederéén schijnt te hebben ( een serre was dat toch ? ) , maar de keus uit partners , vrienden , kleding , uitgaansgelegenheden , etc. is een stuk hoger als je erbij hoort . Erbij willen horen en je daarvoor aan moeten passen zal een stuk lastiger zijn , afwijkend zijn en je niet aan kunnen of willen passen helemaal . Iedereen wil toch wel ergens bijhoren ; al is het maar bij een groep andere afwijkerds , of een levenspartner .Ja nou, wat BGB zegt dus. Zelfs buitenbeentjes zijn kuddedieren, zij willen namelijk ook een kudde. En zo vreemd is dat niet, we mogen wel een geindividualiseerde samenleving hebben, maar het zit nu eenmaal in ons systeem dat we ergens bij willen horen.
Ik denk dat " gemiddelde " mensen het op heel veel vlakken een stuk gemakkelijker hebben . Oké , ze zullen langer moeten sparen voor hetzelfde levensdoel wat iederéén schijnt te hebben ( een serre was dat toch ? ) , maar de keus uit partners , vrienden , kleding , uitgaansgelegenheden , etc. is een stuk hoger als je erbij hoort . Erbij willen horen en je daarvoor aan moeten passen zal een stuk lastiger zijn , afwijkend zijn en je niet aan kunnen of willen passen helemaal . Iedereen wil toch wel ergens bijhoren ; al is het maar bij een groep andere afwijkerds , of een levenspartner .Ja nou, wat BGB zegt dus. Zelfs buitenbeentjes zijn kuddedieren, zij willen namelijk ook een kudde. En zo vreemd is dat niet, we mogen wel een geindividualiseerde samenleving hebben, maar het zit nu eenmaal in ons systeem dat we ergens bij willen horen.
woensdag 30 januari 2008 om 22:39
quote:lonbonton schreef op 30 januari 2008 @ 20:54:
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
Ben ik 't dan weer niet helemaal mee eens. Ik denk dat de meeste mensen dingen doen omdat ze daar gelukkig van worden of denken gelukkig van te worden. Dat je bv. liever gaat uiteten dan dat je om zes uur aan de piepers zit (heb 't topic nog niet gelezen ) doe je volgens mij niet omdat je alles uit jezelf wilt halen. Meer omdat je dat gewoon leuker vindt? Als je liever thuis piepers eet, doe je dat. Ik vind 't pas jammer als iemand liever wil uiteten, maar omdat zijn buren, ouders, familie of vriendenkring dat overdreven vinden, dan maar thuis aan de piepers gaat!!!
Ik heb een paar jaar in de zorg gewerkt als bijbaantje en was een behoorlijk vreemde eend in de bijt daar. Toch was bijna iedereen altijd superenthousiast en geïnteresseerd. Mensen vroeger door over mijn studie, mijn buitenland plannen etc. Ook mensen die zelf hartstikke gelukkig waren met al vijfentwing jaar hetzelfde werk. En ik vind dat ook niet stom, je moet doen wat jou zelf het leukste lijkt. Of dat dan normaal is of niet doet er niet meer toe.
Niet echt dat het slecht is natuurlijk, maar dat je er niet uithaalt wat er in zit en blijkbaar ook de behoefte niet voelt om dat te doen.
Is toch jammer?
Ben ik 't dan weer niet helemaal mee eens. Ik denk dat de meeste mensen dingen doen omdat ze daar gelukkig van worden of denken gelukkig van te worden. Dat je bv. liever gaat uiteten dan dat je om zes uur aan de piepers zit (heb 't topic nog niet gelezen ) doe je volgens mij niet omdat je alles uit jezelf wilt halen. Meer omdat je dat gewoon leuker vindt? Als je liever thuis piepers eet, doe je dat. Ik vind 't pas jammer als iemand liever wil uiteten, maar omdat zijn buren, ouders, familie of vriendenkring dat overdreven vinden, dan maar thuis aan de piepers gaat!!!
Ik heb een paar jaar in de zorg gewerkt als bijbaantje en was een behoorlijk vreemde eend in de bijt daar. Toch was bijna iedereen altijd superenthousiast en geïnteresseerd. Mensen vroeger door over mijn studie, mijn buitenland plannen etc. Ook mensen die zelf hartstikke gelukkig waren met al vijfentwing jaar hetzelfde werk. En ik vind dat ook niet stom, je moet doen wat jou zelf het leukste lijkt. Of dat dan normaal is of niet doet er niet meer toe.
woensdag 30 januari 2008 om 22:39
Als we deze discussie beperken tot de middelmatigheid van de Nederlandse universiteiten, dan ben ik het er wel mee eens trouwens. Man, wat wordt hier ieder initiatief en talent de kop in gedrukt! Dat is een van de weinige dingen waarvoor ik echt jaloers naar de VS kijk. Als je daar een idee hebt, kom maar doen!
Ik vind de NL universiteiten echt een aanfluiting.
Maar nu moet ik weg, dus ik ga dat lekker niet beargumenteren
Ik vind de NL universiteiten echt een aanfluiting.
Maar nu moet ik weg, dus ik ga dat lekker niet beargumenteren
woensdag 30 januari 2008 om 22:40
Ik ben 12 jaar lang gepest, juist omdat ik het buitenbeentje ws, degene die anders was, die er niet bijhoorde. Al die jaren heb ik mijn uiterste best gedaanom geaccepteerd te worden, om onderdeel van de groep te zijn.
Op een dag had ik daar zwaar genoeg van, jaste en veiligheidsspeld in mijn oor, een ring door mijn neus schoor de ene helft van mijn hoofd kaal en verfde de rest van mijn haar groen. toen was ik "apart". nadeel is wel dat je overal altijd wordt aangestaatrd en dat je in winkels behandeld wordt alsof je iets komt stelen ipv kopen. Je hebt al;tijd de bewaking op je gericht en verkoopsters zijn ronduit grof.
Nu woon ik in een rijtjeshuis, heb ik een kantoorbaan en draag ik een pak naar mijn werk, net zoals alle andere mensen met wie ik 's ochtens het OV in stap. Ben ik nu een ander persoon dan toen? Ik vind van niet? ben ik middelmatig en een kuddedier? misschien. In ieder geval kan het me niet zoveel schelen wat anderen van me vinden en dat is een stuk rustiger dan zowel bezig te zijn met anders zijn dan bezig te zijn met opgaan in de kudde.
Op een dag had ik daar zwaar genoeg van, jaste en veiligheidsspeld in mijn oor, een ring door mijn neus schoor de ene helft van mijn hoofd kaal en verfde de rest van mijn haar groen. toen was ik "apart". nadeel is wel dat je overal altijd wordt aangestaatrd en dat je in winkels behandeld wordt alsof je iets komt stelen ipv kopen. Je hebt al;tijd de bewaking op je gericht en verkoopsters zijn ronduit grof.
Nu woon ik in een rijtjeshuis, heb ik een kantoorbaan en draag ik een pak naar mijn werk, net zoals alle andere mensen met wie ik 's ochtens het OV in stap. Ben ik nu een ander persoon dan toen? Ik vind van niet? ben ik middelmatig en een kuddedier? misschien. In ieder geval kan het me niet zoveel schelen wat anderen van me vinden en dat is een stuk rustiger dan zowel bezig te zijn met anders zijn dan bezig te zijn met opgaan in de kudde.
woensdag 30 januari 2008 om 22:44
Gemiddeld is niet slecht of minder belangrijk.
Het is zoals de meesten zijn. Niets mis mee.
Bij een woord als gemiddeld heb je meteen het idee dat er ook bovengemiddeld en ondergemiddeld is. (En dat is er ook, dat is er altijd).
Een 'bovengemiddelde persoonlijkheid ( wat die arts dan de levenskunstenaar noemt) in deze betekenis is niet 'beter' maar 'anders' en minder vaak vóórkomend.
En dat betere bestaat uit het optimaal kunnen ontwikkelen van de persoonlijkheid, het individu.
Een ''gemiddeld mens' doet dat ook maar het écht optimale eruit halen zoals 'de levenskunstenaar' dat kan is niet haalbaar.
Wat ik bedoel is dat je geen gemiddeld mens bént maar een gemiddelde persoonlijkheid hebt.
Het is zoals de meesten zijn. Niets mis mee.
Bij een woord als gemiddeld heb je meteen het idee dat er ook bovengemiddeld en ondergemiddeld is. (En dat is er ook, dat is er altijd).
Een 'bovengemiddelde persoonlijkheid ( wat die arts dan de levenskunstenaar noemt) in deze betekenis is niet 'beter' maar 'anders' en minder vaak vóórkomend.
En dat betere bestaat uit het optimaal kunnen ontwikkelen van de persoonlijkheid, het individu.
Een ''gemiddeld mens' doet dat ook maar het écht optimale eruit halen zoals 'de levenskunstenaar' dat kan is niet haalbaar.
Wat ik bedoel is dat je geen gemiddeld mens bént maar een gemiddelde persoonlijkheid hebt.
woensdag 30 januari 2008 om 22:44
woensdag 30 januari 2008 om 22:45
quote:Poezewoes schreef op 30 januari 2008 @ 22:31:
[...]
Volgens mij kun je als persoon geen gemiddeld mens zijn. Je kunt wel als persoon nastreven en gelukkig worden van, met wat dan toevallig ook het gemiddelde is.
Het gemiddelde kan ook heel goed een individueel doel zijn, zonder je aan te passen. Niet omdat je het gemiddelde nastreeft, maar omdat wat gemiddeld is, jou persoonlijk doel is.En dat is inderdaad het moeilijke van opgroeien en het voordeel van ouder zijn: op een gegeven moment ken je je eigen gemiddelde, kan je de rest van de wereld loslaten en je eigen (gemiddelde ) weg gaan.
[...]
Volgens mij kun je als persoon geen gemiddeld mens zijn. Je kunt wel als persoon nastreven en gelukkig worden van, met wat dan toevallig ook het gemiddelde is.
Het gemiddelde kan ook heel goed een individueel doel zijn, zonder je aan te passen. Niet omdat je het gemiddelde nastreeft, maar omdat wat gemiddeld is, jou persoonlijk doel is.En dat is inderdaad het moeilijke van opgroeien en het voordeel van ouder zijn: op een gegeven moment ken je je eigen gemiddelde, kan je de rest van de wereld loslaten en je eigen (gemiddelde
) weg gaan.
woensdag 30 januari 2008 om 22:47
Het ging me dan ook helemaal niet om "kijk ons eens fijn buitenbeentjes zijn", het ging me echt om streven naar méér dan middelmatigheid en de waardeoordelen die daarop volgen. Want streven naar mínder dan middelmatigheid, daar valt niemand over, gek genoeg.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 22:47
Weet je wat mij het meest dwarszit van deze discussie? Je kunt niet in iemand hoofd kijken en je weet meestal niet alles van iemands omstandigheden.
Dus wat kun je nou eigenlijk zeggen over die man met die Volvo, Labrador, 1,8 kind en een serre? Eigenlijk niets. Misschien heeft die man zijn hele leven moeten knokken om dat te krijgen, misschien heeft hij niet alle kansen gekregen die hij nodig had om zijn eigenlijke droom te verwezenlijken en misschien wás het zijn droom wel om zo te leven.
Het valt mij wel op dat mensen die keuzes maken die niet de keuze van de meeste mensen is zich wel bovengemiddels snel aangevallen en bekritiseerd voelen, zelfs als dat niet zo is. De meeste mensen die bijvoorbeeld bewust geen kinderen willen bijvoorbeeld schieten enórm in de verdediging zodra het onderwerp kinderen ter sprake komt en voelen zich al bekritiseerd als iemand uit interesse vraagt of ze kinderen willen. Ze wórden lang niet altijd bekritiseerd (al zal ook dat vast voorkomen) maar ze vóelen zich wel heel vaak bekritiseerd. En ik vraag me af of dat niet veel vaker geldt voor mensen die zich een buitenbeentje voelen.
Dus wat kun je nou eigenlijk zeggen over die man met die Volvo, Labrador, 1,8 kind en een serre? Eigenlijk niets. Misschien heeft die man zijn hele leven moeten knokken om dat te krijgen, misschien heeft hij niet alle kansen gekregen die hij nodig had om zijn eigenlijke droom te verwezenlijken en misschien wás het zijn droom wel om zo te leven.
Het valt mij wel op dat mensen die keuzes maken die niet de keuze van de meeste mensen is zich wel bovengemiddels snel aangevallen en bekritiseerd voelen, zelfs als dat niet zo is. De meeste mensen die bijvoorbeeld bewust geen kinderen willen bijvoorbeeld schieten enórm in de verdediging zodra het onderwerp kinderen ter sprake komt en voelen zich al bekritiseerd als iemand uit interesse vraagt of ze kinderen willen. Ze wórden lang niet altijd bekritiseerd (al zal ook dat vast voorkomen) maar ze vóelen zich wel heel vaak bekritiseerd. En ik vraag me af of dat niet veel vaker geldt voor mensen die zich een buitenbeentje voelen.
woensdag 30 januari 2008 om 22:48
quote:Margaretha2 schreef op 30 januari 2008 @ 22:44:
Ik zie dat 't nu veranderd is naar buitenbeentjes.
Dat is volgens mij sets héél anders ambitie, buitengewoon talent of 'the sky is the limit'. Ik denk dat je als je ergens in uitblinkt makkelijk bij een groep kan horen en geen buitenbeentje hoeft te zijn!! Dus dat is helemaal niet hetzelfde!!!Thank god for Margaretha! Maar ja, dat is dan ook iemand die volgens mij naadloos in mijn definitie van een uitblinker past.
Ik zie dat 't nu veranderd is naar buitenbeentjes.
Dat is volgens mij sets héél anders ambitie, buitengewoon talent of 'the sky is the limit'. Ik denk dat je als je ergens in uitblinkt makkelijk bij een groep kan horen en geen buitenbeentje hoeft te zijn!! Dus dat is helemaal niet hetzelfde!!!Thank god for Margaretha! Maar ja, dat is dan ook iemand die volgens mij naadloos in mijn definitie van een uitblinker past.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 22:50
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 22:47:
Weet je wat mij het meest dwarszit van deze discussie? Je kunt niet in iemand hoofd kijken en je weet meestal niet alles van iemands omstandigheden.
Dus wat kun je nou eigenlijk zeggen over die man met die Volvo, Labrador, 1,8 kind en een serre? Eigenlijk niets. Misschien heeft die man zijn hele leven moeten knokken om dat te krijgen, misschien heeft hij niet alle kansen gekregen die hij nodig had om zijn eigenlijke droom te verwezenlijken en misschien wás het zijn droom wel om zo te leven.
Het valt mij wel op dat mensen die keuzes maken die niet de keuze van de meeste mensen is zich wel bovengemiddels snel aangevallen en bekritiseerd voelen, zelfs als dat niet zo is. De meeste mensen die bijvoorbeeld bewust geen kinderen willen bijvoorbeeld schieten enórm in de verdediging zodra het onderwerp kinderen ter sprake komt en voelen zich al bekritiseerd als iemand uit interesse vraagt of ze kinderen willen. Ze wórden lang niet altijd bekritiseerd (al zal ook dat vast voorkomen) maar ze vóelen zich wel heel vaak bekritiseerd. En ik vraag me af of dat niet veel vaker geldt voor mensen die zich een buitenbeentje voelen.Maar nu begin jij weer over die man in de volvo en mensen die zich aangevallen voelen. Blijkbaar lees jij dat heel erg in de reacties hier?
Weet je wat mij het meest dwarszit van deze discussie? Je kunt niet in iemand hoofd kijken en je weet meestal niet alles van iemands omstandigheden.
Dus wat kun je nou eigenlijk zeggen over die man met die Volvo, Labrador, 1,8 kind en een serre? Eigenlijk niets. Misschien heeft die man zijn hele leven moeten knokken om dat te krijgen, misschien heeft hij niet alle kansen gekregen die hij nodig had om zijn eigenlijke droom te verwezenlijken en misschien wás het zijn droom wel om zo te leven.
Het valt mij wel op dat mensen die keuzes maken die niet de keuze van de meeste mensen is zich wel bovengemiddels snel aangevallen en bekritiseerd voelen, zelfs als dat niet zo is. De meeste mensen die bijvoorbeeld bewust geen kinderen willen bijvoorbeeld schieten enórm in de verdediging zodra het onderwerp kinderen ter sprake komt en voelen zich al bekritiseerd als iemand uit interesse vraagt of ze kinderen willen. Ze wórden lang niet altijd bekritiseerd (al zal ook dat vast voorkomen) maar ze vóelen zich wel heel vaak bekritiseerd. En ik vraag me af of dat niet veel vaker geldt voor mensen die zich een buitenbeentje voelen.Maar nu begin jij weer over die man in de volvo en mensen die zich aangevallen voelen. Blijkbaar lees jij dat heel erg in de reacties hier?
woensdag 30 januari 2008 om 22:51
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 22:47:
Het ging me dan ook helemaal niet om "kijk ons eens fijn buitenbeentjes zijn", het ging me echt om streven naar méér dan middelmatigheid en de waardeoordelen die daarop volgen. Want streven naar mínder dan middelmatigheid, daar valt niemand over, gek genoeg.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.
Bwah, ik zie vanalles voor me bij buitenbeentje, ook mensen die bovengemiddeld mooi, succesvol of intelligent zijn. Ik denk dat het komt omdat sommige mensen menen dat er geen 'anders zijn' is, dat iedereen 'anders' is. En dat is gewoon niet zo.
Je haalt wel iets aan wat typisch is: als iemand succesvol is, of bijvoorbeeld erg mooi, dan wordt er vaak gezegd: mja, maar hij is vaak niet thuis met zo'n flit-sen-de carriere, of: ze zal vast een klotekarakter hebben. Je moet je uitblinkerschap wel compenseren met iets wat niet leuk is, lijkt het wel.
Het ging me dan ook helemaal niet om "kijk ons eens fijn buitenbeentjes zijn", het ging me echt om streven naar méér dan middelmatigheid en de waardeoordelen die daarop volgen. Want streven naar mínder dan middelmatigheid, daar valt niemand over, gek genoeg.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.
Bwah, ik zie vanalles voor me bij buitenbeentje, ook mensen die bovengemiddeld mooi, succesvol of intelligent zijn. Ik denk dat het komt omdat sommige mensen menen dat er geen 'anders zijn' is, dat iedereen 'anders' is. En dat is gewoon niet zo.
Je haalt wel iets aan wat typisch is: als iemand succesvol is, of bijvoorbeeld erg mooi, dan wordt er vaak gezegd: mja, maar hij is vaak niet thuis met zo'n flit-sen-de carriere, of: ze zal vast een klotekarakter hebben. Je moet je uitblinkerschap wel compenseren met iets wat niet leuk is, lijkt het wel.
woensdag 30 januari 2008 om 22:52
woensdag 30 januari 2008 om 22:52
Vergeleken met iemand die baanbrekend onderzoek doet naar pak 'm beet borstkanker of met een begaafd musicus oid ben ik geen uitblinker.
Maar vergeleken met de gemiddelde sbs 6 kijker / Telegraaflezer / Verdonks-Wilders stemmer ben ik denk ik ook niet gemiddeld.
Ik heb vergeleken met heel veel andere mensen een megasaai leven, er zijn ook mensen genoeg die vinden dat ik juist een heel druk en leuk leventje heb.
Ik doe m'n werk goed en sommige delen van m'n werk doe ik heel erg goed, maar ik heb geen glamourbaan.
Mijn keuze om geen kids te nemen maakt me in veel kringen ook een buitenbeentje, ik ben geloof ik ook een buitenbeentje in m'n familie.
Maar ik ga saai 2 keer per jaar op zonvakantie en ben dan vaak te bedonderd om verder te kijken dan het strand. En mijn relatie is ook niet groots en meeslepend.
Dus, roep het maar, ben ik gemiddeld? Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, ik ben beregelukkig. Al jaren. Ook tijdens de kutperiodes. Misschien blink ik daarin wel uit, in m'n vermogen om gelukkig te zijn.
Maar vergeleken met de gemiddelde sbs 6 kijker / Telegraaflezer / Verdonks-Wilders stemmer ben ik denk ik ook niet gemiddeld.
Ik heb vergeleken met heel veel andere mensen een megasaai leven, er zijn ook mensen genoeg die vinden dat ik juist een heel druk en leuk leventje heb.
Ik doe m'n werk goed en sommige delen van m'n werk doe ik heel erg goed, maar ik heb geen glamourbaan.
Mijn keuze om geen kids te nemen maakt me in veel kringen ook een buitenbeentje, ik ben geloof ik ook een buitenbeentje in m'n familie.
Maar ik ga saai 2 keer per jaar op zonvakantie en ben dan vaak te bedonderd om verder te kijken dan het strand. En mijn relatie is ook niet groots en meeslepend.
Dus, roep het maar, ben ik gemiddeld? Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, ik ben beregelukkig. Al jaren. Ook tijdens de kutperiodes. Misschien blink ik daarin wel uit, in m'n vermogen om gelukkig te zijn.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 30 januari 2008 om 22:55
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 22:47:
Het ging me dan ook helemaal niet om "kijk ons eens fijn buitenbeentjes zijn", het ging me echt om streven naar méér dan middelmatigheid en de waardeoordelen die daarop volgen. Want streven naar mínder dan middelmatigheid, daar valt niemand over, gek genoeg.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.Dan heb jij een ander beeld bij buitenbeen. Het overlapt elkaar inderdaad niet, een buitenbeen kan een loser of compleet gestoord zijn, dus in die zin is uitblinker een betere term. Had ook idiote maar zeer beroemde kunstenaars en artiesten in gedachten, die wat mij betreft beide zijn.
Het ging me dan ook helemaal niet om "kijk ons eens fijn buitenbeentjes zijn", het ging me echt om streven naar méér dan middelmatigheid en de waardeoordelen die daarop volgen. Want streven naar mínder dan middelmatigheid, daar valt niemand over, gek genoeg.
Ik vind niet dat dat hetzelfde is als een buitenbeentje zijn. Ik vind Johan Cruijff geen buitenbeentje. En Nelson Mandela ook niet. Moeder Theresa, Madonna, of Frans Bauer voor mijn part, dat zijn mensen die voor mij méér dan middelmatig zijn. Bij een buitenbeentje heb ik een ander beeld, daarbij zie ik meer "de zonderling" voor me. Het verbaast me dan ook niet dat sinds de discussie verschoven is van "uitblinkers" naar "buitenbeentjes" de oordelen een stuk milder zijn. Want, daar heb je hem weer, een buitenbeentje kán iemand zijn die weliswaar op bijvoorbeeld intellectueel vlak uitblinkt, maar he gelukkig, sociaal is het weer een loser. Dus dan "mag" het.
Het was dus echter niet wat ik bedoelde toen ik dit topic opende.Dan heb jij een ander beeld bij buitenbeen. Het overlapt elkaar inderdaad niet, een buitenbeen kan een loser of compleet gestoord zijn, dus in die zin is uitblinker een betere term. Had ook idiote maar zeer beroemde kunstenaars en artiesten in gedachten, die wat mij betreft beide zijn.
woensdag 30 januari 2008 om 22:55
Margaretha,
ik vind het ook niet stom als je doet wat je zelf het leukste vindt. Vind ik juist goed.
Het is de vraag wanneer iemand iets doet wat hij zélf het leukste vindt of wanneer iemand iets doet wat hij het leukste vindt bij gebrek aan individualiteit. Gewoon omdat dat hem zo is voorgedaan of omdat het een makkelijke weg is, of omdat het toevallig op zijn pad kwam en dat dat wel leuk leek.
Het gaat denk ik inderdaad om de verwerking vd prikkel, wat ik hiervoor al las. Hoe kom je tot iets, wat doe je ermee? In hoeverre laat je je beinvloeden?
Hoeveel eigenheid zit er in je keuzes? Hoe afhankelijk ben je?
ik vind het ook niet stom als je doet wat je zelf het leukste vindt. Vind ik juist goed.
Het is de vraag wanneer iemand iets doet wat hij zélf het leukste vindt of wanneer iemand iets doet wat hij het leukste vindt bij gebrek aan individualiteit. Gewoon omdat dat hem zo is voorgedaan of omdat het een makkelijke weg is, of omdat het toevallig op zijn pad kwam en dat dat wel leuk leek.
Het gaat denk ik inderdaad om de verwerking vd prikkel, wat ik hiervoor al las. Hoe kom je tot iets, wat doe je ermee? In hoeverre laat je je beinvloeden?
Hoeveel eigenheid zit er in je keuzes? Hoe afhankelijk ben je?
