Relaties
alle pijlers
Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?
woensdag 30 januari 2008 om 20:05
Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 22:56
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 22:35:
Wat Poezewoes zegt, dus, eigenlijk. Wij begrijpen elkaar!
Ik zie sommige van mijn vriendinnen en denk soms; gut, wat zijn jullie burgertrutten geworden zeg.
Tot ik daar vragen over ga stellen. Want dan blijkt iedere vriendin zo haar eigen redenen te hebben om nu zo te leven als ze doet. Ze hebben allemaal andere keuzes gemaakt, waar ze gelukkig mee zijn geworden. Dat dat als totaal lijkt op wat de gemiddelde mens gelukkig maakt, doet er niet toe. Zij zijn er allemaal, los van elkaar en los van de gemiddelde mens, gelukkiger van geworden, kan ik aan ze zien. Daar is toch niks mis mee?
Wat Poezewoes zegt, dus, eigenlijk. Wij begrijpen elkaar!
Ik zie sommige van mijn vriendinnen en denk soms; gut, wat zijn jullie burgertrutten geworden zeg.
Tot ik daar vragen over ga stellen. Want dan blijkt iedere vriendin zo haar eigen redenen te hebben om nu zo te leven als ze doet. Ze hebben allemaal andere keuzes gemaakt, waar ze gelukkig mee zijn geworden. Dat dat als totaal lijkt op wat de gemiddelde mens gelukkig maakt, doet er niet toe. Zij zijn er allemaal, los van elkaar en los van de gemiddelde mens, gelukkiger van geworden, kan ik aan ze zien. Daar is toch niks mis mee?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 januari 2008 om 22:57
Ik heb mezelf eigenlijk, zoals ik al zei, na mijn middelbareschoolperiode niet meer afgevraagd of ik gemiddeld ben. Ik ben gewoon ik, en ik doe of probeer te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. En als andere mensen dat ook doen vind ik dat prima. Ik snap eigenlijk gewoon je punt niet zo FV.
woensdag 30 januari 2008 om 22:58
Maar terwijl ik op 'send' drukj bedenk ik me dat ik heel veel dingen wel supergoed wil doen. Vooral op m'n werk.
Ik ben geen perfectionist, maar als ik een project aanpak dan zorg ik wel voor dat het een succes wordt. En daar trek ik alles voor uit de kast. Er wordt geen half werk geleverd en eigenlijk denk ik achteraf bijna altijd stiekum 'oké dit was goed, de volgende keer kan het nóg beter'.
Als het niet goed kan dan doe ik het ook niet. Dus ik heb dan geen superbaan, ik haal wel altijd het beste uit mezelf.
Ik ben geen perfectionist, maar als ik een project aanpak dan zorg ik wel voor dat het een succes wordt. En daar trek ik alles voor uit de kast. Er wordt geen half werk geleverd en eigenlijk denk ik achteraf bijna altijd stiekum 'oké dit was goed, de volgende keer kan het nóg beter'.
Als het niet goed kan dan doe ik het ook niet. Dus ik heb dan geen superbaan, ik haal wel altijd het beste uit mezelf.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 30 januari 2008 om 23:00
quote:Margaretha2 schreef op 30 januari 2008 @ 22:44:
Ik zie dat 't nu veranderd is naar buitenbeentjes.
Dat is volgens mij sets héél anders ambitie, buitengewoon talent of 'the sky is the limit'. Ik denk dat je als je ergens in uitblinkt makkelijk bij een groep kan horen en geen buitenbeentje hoeft te zijn!! Dus dat is helemaal niet hetzelfde!!!
Maar iemand die niet gemiddeld is, wordt anders bekeken.
Want een niet-gemiddelde mens die niet anders bekeken wordt en dus opgenomen wordt in een groep past zich toch aan?
Ik zie dat 't nu veranderd is naar buitenbeentjes.
Dat is volgens mij sets héél anders ambitie, buitengewoon talent of 'the sky is the limit'. Ik denk dat je als je ergens in uitblinkt makkelijk bij een groep kan horen en geen buitenbeentje hoeft te zijn!! Dus dat is helemaal niet hetzelfde!!!
Maar iemand die niet gemiddeld is, wordt anders bekeken.
Want een niet-gemiddelde mens die niet anders bekeken wordt en dus opgenomen wordt in een groep past zich toch aan?
woensdag 30 januari 2008 om 23:00
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 21:29:
En ik denk inderdaad niet dat echt geluk uit prestaties komt, want stel dat je die prestaties niet meer zou kunnen leveren door omstandigheden, dan zou je direct ongelukkig worden. Ik denk dat geluk meer te maken heeft met tevreden zijn met wie je bent, jezelf accepteren en kennen en het beste uit jezelf proberen te halen voor de mensen om je heen.
Jouw manier van denken vind ik erg prestatie en ik-gericht, en mijn mens- en levensvisie is nou eenmaal heel anders. Jij wilt bijvoorbeeld van je zoon dat hij van alles leert en moet kunnen, je hebt een bepaald toekomstbeeld voor ogen voor hem.
Ik heb dat niet, misschien ben ik daarin wel simpeler, gewoontjes en waarschijnlijk een stuk minder veeleisend. Ik vind heel andere dingen belangrijk dan prestaties. Zolang je het beste uit jezelf haalt maakt het voor mij niet zoveel uit of dat betekend dat je ergens in uitblinkt of dat je tot de middenmoot behoort. En ik heb het gevoel dat dat voor jou wel uitmaakt.
Daarin verschillen we dan gewoon. Het gaat voor mij niet om de prestatie of 'het doel' maar om de reis er naartoe. Dát vind ik veel belangrijker. Wat leert iemand daarvan, hoe ontwikkeld iemand zich, en niet de uiteindelijke prestatie.
Ik wou hier nog op reageren. Ik begin echt een beetje moe te worden van deze misrepresentatie van mijn toekomstverwachtingen tav mijn zoon. In elke discussie over prestaties komt dat weer naar boven, en in elke discussie moet ik hetzelfde riedeltje weer herhalen, zucht...
Ik heb GEEN (lees dat goed, G E E N ) eisen tav wat mijn zoon zou moeten worden, kunnen, of leuk moet vinden. Hij mag alles worden wat hij wil, of dat nu loodgieter, rocket scientist, vuilnisman, soldaat, prima ballerina of huisman is. Ook heb ik geen eisen voor hem tav seksuele geaardheid, religie, smaak, politieke voorkeur, whatever.
Ik heb wel bepaalde verwachtingen, die ik simpelweg baseer op de omgeving waarin hij opgroeit, de familie waaruit hij komt en meer van dat soort dingen. Zo verwacht ik dat de kans groter is dat hij hetero is dan dat hij homo is, omdat er nu eenmaal meer mensen hetero dan homo zijn. Zo verwacht ik dat hij intelligent zal zijn, omdat iedereen in mijn familie intelligent is en zijn vader niet zo'n randdebiel is dat die de gemiddelde intelligentie van al zijn familieleden ineens met 100 punten doet dalen. Zo verwacht ik dat hij later goed Engels zal spreken, aangezien hij een moeder heeft die volledig tweetalig is en zijn naaste familieleden engelstalig zijn.
Allemaal volkomen logische verwachtingen dus, maar kennelijk in jouw - en andermans - ogen dusdanig méér dan middelmatig, dat die logische verwachtingen kennelijk iets zeggen over mijn moederschap. En kennelijk iets zeggen over mijn persoonlijkheid. Want JIJ kunt gelukkig zijn met simpele dingen, maar in jouw ogen kan ik dat niet. Ik ben veeleisend, omdat jij je niet kunt voorstellen dat de verwachtingen die ik voor mijn zoon heb, in mijn wereld GEMIDDELD zijn.
Dát is précies wat ik met dit topic bedoelde.
En ik denk inderdaad niet dat echt geluk uit prestaties komt, want stel dat je die prestaties niet meer zou kunnen leveren door omstandigheden, dan zou je direct ongelukkig worden. Ik denk dat geluk meer te maken heeft met tevreden zijn met wie je bent, jezelf accepteren en kennen en het beste uit jezelf proberen te halen voor de mensen om je heen.
Jouw manier van denken vind ik erg prestatie en ik-gericht, en mijn mens- en levensvisie is nou eenmaal heel anders. Jij wilt bijvoorbeeld van je zoon dat hij van alles leert en moet kunnen, je hebt een bepaald toekomstbeeld voor ogen voor hem.
Ik heb dat niet, misschien ben ik daarin wel simpeler, gewoontjes en waarschijnlijk een stuk minder veeleisend. Ik vind heel andere dingen belangrijk dan prestaties. Zolang je het beste uit jezelf haalt maakt het voor mij niet zoveel uit of dat betekend dat je ergens in uitblinkt of dat je tot de middenmoot behoort. En ik heb het gevoel dat dat voor jou wel uitmaakt.
Daarin verschillen we dan gewoon. Het gaat voor mij niet om de prestatie of 'het doel' maar om de reis er naartoe. Dát vind ik veel belangrijker. Wat leert iemand daarvan, hoe ontwikkeld iemand zich, en niet de uiteindelijke prestatie.
Ik wou hier nog op reageren. Ik begin echt een beetje moe te worden van deze misrepresentatie van mijn toekomstverwachtingen tav mijn zoon. In elke discussie over prestaties komt dat weer naar boven, en in elke discussie moet ik hetzelfde riedeltje weer herhalen, zucht...
Ik heb GEEN (lees dat goed, G E E N ) eisen tav wat mijn zoon zou moeten worden, kunnen, of leuk moet vinden. Hij mag alles worden wat hij wil, of dat nu loodgieter, rocket scientist, vuilnisman, soldaat, prima ballerina of huisman is. Ook heb ik geen eisen voor hem tav seksuele geaardheid, religie, smaak, politieke voorkeur, whatever.
Ik heb wel bepaalde verwachtingen, die ik simpelweg baseer op de omgeving waarin hij opgroeit, de familie waaruit hij komt en meer van dat soort dingen. Zo verwacht ik dat de kans groter is dat hij hetero is dan dat hij homo is, omdat er nu eenmaal meer mensen hetero dan homo zijn. Zo verwacht ik dat hij intelligent zal zijn, omdat iedereen in mijn familie intelligent is en zijn vader niet zo'n randdebiel is dat die de gemiddelde intelligentie van al zijn familieleden ineens met 100 punten doet dalen. Zo verwacht ik dat hij later goed Engels zal spreken, aangezien hij een moeder heeft die volledig tweetalig is en zijn naaste familieleden engelstalig zijn.
Allemaal volkomen logische verwachtingen dus, maar kennelijk in jouw - en andermans - ogen dusdanig méér dan middelmatig, dat die logische verwachtingen kennelijk iets zeggen over mijn moederschap. En kennelijk iets zeggen over mijn persoonlijkheid. Want JIJ kunt gelukkig zijn met simpele dingen, maar in jouw ogen kan ik dat niet. Ik ben veeleisend, omdat jij je niet kunt voorstellen dat de verwachtingen die ik voor mijn zoon heb, in mijn wereld GEMIDDELD zijn.
Dát is précies wat ik met dit topic bedoelde.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 23:06
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 22:57:
Ik heb mezelf eigenlijk, zoals ik al zei, na mijn middelbareschoolperiode niet meer afgevraagd of ik gemiddeld ben. Ik ben gewoon ik, en ik doe of probeer te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. En als andere mensen dat ook doen vind ik dat prima. Ik snap eigenlijk gewoon je punt niet zo FV.
Mijn punt was dus eigenlijk heel simpel waarom er zo vaak gedaan wordt alsof middelmatig zijn je een BETER mens zou maken dan wanneer je een uitblinker bent.
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Ik heb mezelf eigenlijk, zoals ik al zei, na mijn middelbareschoolperiode niet meer afgevraagd of ik gemiddeld ben. Ik ben gewoon ik, en ik doe of probeer te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. En als andere mensen dat ook doen vind ik dat prima. Ik snap eigenlijk gewoon je punt niet zo FV.
Mijn punt was dus eigenlijk heel simpel waarom er zo vaak gedaan wordt alsof middelmatig zijn je een BETER mens zou maken dan wanneer je een uitblinker bent.
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 23:07
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:00:
[...]
Ik wou hier nog op reageren. Ik begin echt een beetje moe te worden van deze misrepresentatie van mijn toekomstverwachtingen tav mijn zoon. In elke discussie over prestaties komt dat weer naar boven, en in elke discussie moet ik hetzelfde riedeltje weer herhalen, zucht...
Ik heb GEEN (lees dat goed, G E E N ) eisen tav wat mijn zoon zou moeten worden, kunnen, of leuk moet vinden. Hij mag alles worden wat hij wil, of dat nu loodgieter, rocket scientist, vuilnisman, soldaat, prima ballerina of huisman is. Ook heb ik geen eisen voor hem tav seksuele geaardheid, religie, smaak, politieke voorkeur, whatever.
Ik heb wel bepaalde verwachtingen, die ik simpelweg baseer op de omgeving waarin hij opgroeit, de familie waaruit hij komt en meer van dat soort dingen. Zo verwacht ik dat de kans groter is dat hij hetero is dan dat hij homo is, omdat er nu eenmaal meer mensen hetero dan homo zijn. Zo verwacht ik dat hij intelligent zal zijn, omdat iedereen in mijn familie intelligent is en zijn vader niet zo'n randdebiel is dat die de gemiddelde intelligentie van al zijn familieleden ineens met 100 punten doet dalen. Zo verwacht ik dat hij later goed Engels zal spreken, aangezien hij een moeder heeft die volledig tweetalig is en zijn naaste familieleden engelstalig zijn.
Allemaal volkomen logische verwachtingen dus, maar kennelijk in jouw - en andermans - ogen dusdanig méér dan middelmatig, dat die logische verwachtingen kennelijk iets zeggen over mijn moederschap. En kennelijk iets zeggen over mijn persoonlijkheid. Want JIJ kunt gelukkig zijn met simpele dingen, maar in jouw ogen kan ik dat niet. Ik ben veeleisend, omdat jij je niet kunt voorstellen dat de verwachtingen die ik voor mijn zoon heb, in mijn wereld GEMIDDELD zijn.
Dát is précies wat ik met dit topic bedoelde.
Ik weet dat je dat met dit topic bedoelde, want in eerdere discussies heb je het eerder aangehaald, vandaar dat ik je zoon erbij haalde, daar ging het toen over.
Ik zeg niets over je moederschap, behalve dat het gewoon heel anders is dan mijn moederschap. Niet slechter of beter, gewoon anders. Ik vind kennelijk heel andere dingen belangrijk dan jij. Jij maakt ervan dat ik tevreden ben met 'simpele' dingen. Ik vind dat niet simpel.
Al die verwachtingen die jij noemt héb ik gewoon écht niet van mijn kinderen. Ik zie ze meer als onbeschreven bladen en ik ben heel benieuwd hoe ze later zullen zijn en wat ze zullen gaan doen. Bepaalde dingen stimuleer ik wel en ik wil ze graag van alles laten ontdekken, maar ik vind dingen als vriendelijkheid, wijsheid, compassie, mildheid en dergelijke gewoon veel belangrijker dan het feit of ze gaan studeren, 2 talen kunnen enzovoorts.
Ik vind de dingen die jij logisch vindt helemaal niet logisch, maar dat is een verschil in beleving waar we het niet over eens gaan worden. Maar ik vind niet dat jouw streven verkéérd is, ik doe het alleen heel anders, en ik zíet het heel anders. Het valt me alleen wel op dat jij je zo vreselijk aangevallen voelt, steeds als dit onderwerp voorbij komt.
[...]
Ik wou hier nog op reageren. Ik begin echt een beetje moe te worden van deze misrepresentatie van mijn toekomstverwachtingen tav mijn zoon. In elke discussie over prestaties komt dat weer naar boven, en in elke discussie moet ik hetzelfde riedeltje weer herhalen, zucht...
Ik heb GEEN (lees dat goed, G E E N ) eisen tav wat mijn zoon zou moeten worden, kunnen, of leuk moet vinden. Hij mag alles worden wat hij wil, of dat nu loodgieter, rocket scientist, vuilnisman, soldaat, prima ballerina of huisman is. Ook heb ik geen eisen voor hem tav seksuele geaardheid, religie, smaak, politieke voorkeur, whatever.
Ik heb wel bepaalde verwachtingen, die ik simpelweg baseer op de omgeving waarin hij opgroeit, de familie waaruit hij komt en meer van dat soort dingen. Zo verwacht ik dat de kans groter is dat hij hetero is dan dat hij homo is, omdat er nu eenmaal meer mensen hetero dan homo zijn. Zo verwacht ik dat hij intelligent zal zijn, omdat iedereen in mijn familie intelligent is en zijn vader niet zo'n randdebiel is dat die de gemiddelde intelligentie van al zijn familieleden ineens met 100 punten doet dalen. Zo verwacht ik dat hij later goed Engels zal spreken, aangezien hij een moeder heeft die volledig tweetalig is en zijn naaste familieleden engelstalig zijn.
Allemaal volkomen logische verwachtingen dus, maar kennelijk in jouw - en andermans - ogen dusdanig méér dan middelmatig, dat die logische verwachtingen kennelijk iets zeggen over mijn moederschap. En kennelijk iets zeggen over mijn persoonlijkheid. Want JIJ kunt gelukkig zijn met simpele dingen, maar in jouw ogen kan ik dat niet. Ik ben veeleisend, omdat jij je niet kunt voorstellen dat de verwachtingen die ik voor mijn zoon heb, in mijn wereld GEMIDDELD zijn.
Dát is précies wat ik met dit topic bedoelde.
Ik weet dat je dat met dit topic bedoelde, want in eerdere discussies heb je het eerder aangehaald, vandaar dat ik je zoon erbij haalde, daar ging het toen over.
Ik zeg niets over je moederschap, behalve dat het gewoon heel anders is dan mijn moederschap. Niet slechter of beter, gewoon anders. Ik vind kennelijk heel andere dingen belangrijk dan jij. Jij maakt ervan dat ik tevreden ben met 'simpele' dingen. Ik vind dat niet simpel.
Al die verwachtingen die jij noemt héb ik gewoon écht niet van mijn kinderen. Ik zie ze meer als onbeschreven bladen en ik ben heel benieuwd hoe ze later zullen zijn en wat ze zullen gaan doen. Bepaalde dingen stimuleer ik wel en ik wil ze graag van alles laten ontdekken, maar ik vind dingen als vriendelijkheid, wijsheid, compassie, mildheid en dergelijke gewoon veel belangrijker dan het feit of ze gaan studeren, 2 talen kunnen enzovoorts.
Ik vind de dingen die jij logisch vindt helemaal niet logisch, maar dat is een verschil in beleving waar we het niet over eens gaan worden. Maar ik vind niet dat jouw streven verkéérd is, ik doe het alleen heel anders, en ik zíet het heel anders. Het valt me alleen wel op dat jij je zo vreselijk aangevallen voelt, steeds als dit onderwerp voorbij komt.
woensdag 30 januari 2008 om 23:08
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 22:57:
Ik heb mezelf eigenlijk, zoals ik al zei, na mijn middelbareschoolperiode niet meer afgevraagd of ik gemiddeld ben. Ik ben gewoon ik, en ik doe of probeer te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. En als andere mensen dat ook doen vind ik dat prima. Ik snap eigenlijk gewoon je punt niet zo FV.Pcies.
Ik kan we 20 dingen noemen, waarin ik niet gemiddeld ben en wel 10, waar ik bovengemiddeld in ben. En ik kan zeker 3 dingen noemen waar ik meer dan bovengemiddeld in uitblink.
Ik kan ook wel 30 dingen noemen waar ik in ondergemiddeld presteer, maar daar hebben we het hier niet over. Al trekt me dat natuurlijk wel heeel hard naar gemiddeld.
De buitenwereld ziet niks bijzonders aan mij, ziet me als behang, meubilair en als ik mazzel heb als een aanwinst in zijn interieur, in de categorie aparte vaas.
Toch zie ik mezelf als uniek. En ik vind het fijn als anderen mijn kwaliteiten zien. Maar alleen degenen die profijt hebben van die kwaliteiten, zullen die zien, en als ze een scherpe blik hebben, zullen ze zien hoe uniek ik ben daarin.
Voor de rest van de mensen ben ik, hoe uniek ook, gewoon gemiddeld.
Ik heb mezelf eigenlijk, zoals ik al zei, na mijn middelbareschoolperiode niet meer afgevraagd of ik gemiddeld ben. Ik ben gewoon ik, en ik doe of probeer te doen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. En als andere mensen dat ook doen vind ik dat prima. Ik snap eigenlijk gewoon je punt niet zo FV.Pcies.
Ik kan we 20 dingen noemen, waarin ik niet gemiddeld ben en wel 10, waar ik bovengemiddeld in ben. En ik kan zeker 3 dingen noemen waar ik meer dan bovengemiddeld in uitblink.
Ik kan ook wel 30 dingen noemen waar ik in ondergemiddeld presteer, maar daar hebben we het hier niet over. Al trekt me dat natuurlijk wel heeel hard naar gemiddeld.
De buitenwereld ziet niks bijzonders aan mij, ziet me als behang, meubilair en als ik mazzel heb als een aanwinst in zijn interieur, in de categorie aparte vaas.
Toch zie ik mezelf als uniek. En ik vind het fijn als anderen mijn kwaliteiten zien. Maar alleen degenen die profijt hebben van die kwaliteiten, zullen die zien, en als ze een scherpe blik hebben, zullen ze zien hoe uniek ik ben daarin.
Voor de rest van de mensen ben ik, hoe uniek ook, gewoon gemiddeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 januari 2008 om 23:13
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:06:
[...]
Mijn punt was dus eigenlijk heel simpel waarom er zo vaak gedaan wordt alsof middelmatig zijn je een BETER mens zou maken dan wanneer je een uitblinker bent.
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Omdat het uitblinken als een indirecte aanval wordt gezien. En men vervolgens de behoefte voelt de eigen levenswijze te verdedigen, ook al wordt daar niet om gevraagd.
En waarom uitblinken als aanval wordt gezien: uiteindelijk is het een bedreiging van het zelfbeeld.
[...]
Mijn punt was dus eigenlijk heel simpel waarom er zo vaak gedaan wordt alsof middelmatig zijn je een BETER mens zou maken dan wanneer je een uitblinker bent.
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Omdat het uitblinken als een indirecte aanval wordt gezien. En men vervolgens de behoefte voelt de eigen levenswijze te verdedigen, ook al wordt daar niet om gevraagd.
En waarom uitblinken als aanval wordt gezien: uiteindelijk is het een bedreiging van het zelfbeeld.
woensdag 30 januari 2008 om 23:14
quote:Zuss schreef op 30 januari 2008 @ 22:52:
Dus, roep het maar, ben ik gemiddeld? Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, ik ben beregelukkig. Al jaren. Ook tijdens de kutperiodes. Misschien blink ik daarin wel uit, in m'n vermogen om gelukkig te zijn.En dat, maakt je in mijn ogen een levenskunstenaar.
Niet de mensen die groots en meeslepend leven, maar de mensen die het vermogen hebben, gelukkig te zijn.
Dus, roep het maar, ben ik gemiddeld? Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, ik ben beregelukkig. Al jaren. Ook tijdens de kutperiodes. Misschien blink ik daarin wel uit, in m'n vermogen om gelukkig te zijn.En dat, maakt je in mijn ogen een levenskunstenaar.
Niet de mensen die groots en meeslepend leven, maar de mensen die het vermogen hebben, gelukkig te zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 januari 2008 om 23:14
Eowynn,
Omdat je wel degelijk met waardeoordelen strooit. Ik wil ze wel even reproduceren:
Gelukkig wordt je niet persé van prestaties of uitblinken, en als dat je hoogste doel in het leven is vraag ik me af of je dingen die ertoe doen wel op waarde\] weet te schatten
En uitblinken is prima, afwijken ook, maar mensen die daar prat op gaan zijn meestal niet de prettigste mensen om mee om te gaan.
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak.
Maar het maakt je geen beter mens en ik denk ook niet dat het je gelukkiger maakt.
Werkelijk in élke posting die jij in dit topic hebt gedaan, zat een verkapte sneer naar "uitblinkers" (wie dat dan ook moge zijn) of een waardeoordeel over uitblinkers. Daaruit trek ik de logische conclusie dat jij jezelf een beter mens vindt dan de uitblinkers waar jij op doelt, en daarmee kijk jij dus neer op hén.
Omdat je wel degelijk met waardeoordelen strooit. Ik wil ze wel even reproduceren:
Gelukkig wordt je niet persé van prestaties of uitblinken, en als dat je hoogste doel in het leven is vraag ik me af of je dingen die ertoe doen wel op waarde\] weet te schatten
En uitblinken is prima, afwijken ook, maar mensen die daar prat op gaan zijn meestal niet de prettigste mensen om mee om te gaan.
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak.
Maar het maakt je geen beter mens en ik denk ook niet dat het je gelukkiger maakt.
Werkelijk in élke posting die jij in dit topic hebt gedaan, zat een verkapte sneer naar "uitblinkers" (wie dat dan ook moge zijn) of een waardeoordeel over uitblinkers. Daaruit trek ik de logische conclusie dat jij jezelf een beter mens vindt dan de uitblinkers waar jij op doelt, en daarmee kijk jij dus neer op hén.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 23:17
quote:Poezewoes schreef op 30 januari 2008 @ 23:08:
[...]
Pcies.
Ik kan we 20 dingen noemen, waarin ik niet gemiddeld ben en wel 10, waar ik bovengemiddeld in ben. En ik kan zeker 3 dingen noemen waar ik meer dan bovengemiddeld in uitblink.
Ik kan ook wel 30 dingen noemen waar ik in ondergemiddeld presteer, maar daar hebben we het hier niet over. Al trekt me dat natuurlijk wel heeel hard naar gemiddeld.
De buitenwereld ziet niks bijzonders aan mij, ziet me als behang, meubilair en als ik mazzel heb als een aanwinst in zijn interieur, in de categorie aparte vaas.
Toch zie ik mezelf als uniek. En ik vind het fijn als anderen mijn kwaliteiten zien. Maar alleen degenen die profijt hebben van die kwaliteiten, zullen die zien, en als ze een scherpe blik hebben, zullen ze zien hoe uniek ik ben daarin.
Voor de rest van de mensen ben ik, hoe uniek ook, gewoon gemiddeld. Mag ik me hierbij aansluiten? Je omschrijft het een stuk beter en duidelijker dan ik, zover ben ik nog niet (onder gemiddeld?). Ik kan me goed vinden in deze tekst.
[...]
Pcies.
Ik kan we 20 dingen noemen, waarin ik niet gemiddeld ben en wel 10, waar ik bovengemiddeld in ben. En ik kan zeker 3 dingen noemen waar ik meer dan bovengemiddeld in uitblink.
Ik kan ook wel 30 dingen noemen waar ik in ondergemiddeld presteer, maar daar hebben we het hier niet over. Al trekt me dat natuurlijk wel heeel hard naar gemiddeld.
De buitenwereld ziet niks bijzonders aan mij, ziet me als behang, meubilair en als ik mazzel heb als een aanwinst in zijn interieur, in de categorie aparte vaas.
Toch zie ik mezelf als uniek. En ik vind het fijn als anderen mijn kwaliteiten zien. Maar alleen degenen die profijt hebben van die kwaliteiten, zullen die zien, en als ze een scherpe blik hebben, zullen ze zien hoe uniek ik ben daarin.
Voor de rest van de mensen ben ik, hoe uniek ook, gewoon gemiddeld. Mag ik me hierbij aansluiten? Je omschrijft het een stuk beter en duidelijker dan ik, zover ben ik nog niet (onder gemiddeld?). Ik kan me goed vinden in deze tekst.
woensdag 30 januari 2008 om 23:18
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 23:07:
[...]
Ik weet dat je dat met dit topic bedoelde, want in eerdere discussies heb je het eerder aangehaald, vandaar dat ik je zoon erbij haalde, daar ging het toen over.
Ik zeg niets over je moederschap, behalve dat het gewoon heel anders is dan mijn moederschap. Niet slechter of beter, gewoon anders. Ik vind kennelijk heel andere dingen belangrijk dan jij. Jij maakt ervan dat ik tevreden ben met 'simpele' dingen. Ik vind dat niet simpel.
Al die verwachtingen die jij noemt héb ik gewoon écht niet van mijn kinderen. Ik zie ze meer als onbeschreven bladen en ik ben heel benieuwd hoe ze later zullen zijn en wat ze zullen gaan doen. Bepaalde dingen stimuleer ik wel en ik wil ze graag van alles laten ontdekken, maar ik vind dingen als vriendelijkheid, wijsheid, compassie, mildheid en dergelijke gewoon veel belangrijker dan het feit of ze gaan studeren, 2 talen kunnen enzovoorts.
Ik vind de dingen die jij logisch vindt helemaal niet logisch, maar dat is een verschil in beleving waar we het niet over eens gaan worden. Maar ik vind niet dat jouw streven verkéérd is, ik doe het alleen heel anders, en ik zíet het heel anders. Het valt me alleen wel op dat jij je zo vreselijk aangevallen voelt, steeds als dit onderwerp voorbij komt.
Daar ga je weer. Wie zegt dat ik die dingen niet wil voor mijn kind, dat ik ze niet gewoon als basics zie? Duhuh, natuurlijk wel, ik vind ze zo basic dat ik ze niet ga noemen als toekomstverwachtingen hoor, iedereen heeft als toekomstverwachting dat zijn kind aardig, lief, leuk, vriendelijk, meelevend, beleefd etcetera is.
Maar juist door dat nu weer zo af te zetten tegen "ik verwacht dat mijn kind gaat studeren" impliceer je dus dat iemand die dat verwacht de "belangrijke dingen" zoals je ze al een paar keer genoemd hebt, NIET verwacht. Ergo: stiekem ben jij veel beter dan een moeder die verwacht dat haar kind gaat studeren, want jij weet tenminste waar het leven om draait. En dat is niet om zoiets verwerpelijks als willen dat je kind goed zijn best doet op school. Dát zeg je eigenlijk.
[...]
Ik weet dat je dat met dit topic bedoelde, want in eerdere discussies heb je het eerder aangehaald, vandaar dat ik je zoon erbij haalde, daar ging het toen over.
Ik zeg niets over je moederschap, behalve dat het gewoon heel anders is dan mijn moederschap. Niet slechter of beter, gewoon anders. Ik vind kennelijk heel andere dingen belangrijk dan jij. Jij maakt ervan dat ik tevreden ben met 'simpele' dingen. Ik vind dat niet simpel.
Al die verwachtingen die jij noemt héb ik gewoon écht niet van mijn kinderen. Ik zie ze meer als onbeschreven bladen en ik ben heel benieuwd hoe ze later zullen zijn en wat ze zullen gaan doen. Bepaalde dingen stimuleer ik wel en ik wil ze graag van alles laten ontdekken, maar ik vind dingen als vriendelijkheid, wijsheid, compassie, mildheid en dergelijke gewoon veel belangrijker dan het feit of ze gaan studeren, 2 talen kunnen enzovoorts.
Ik vind de dingen die jij logisch vindt helemaal niet logisch, maar dat is een verschil in beleving waar we het niet over eens gaan worden. Maar ik vind niet dat jouw streven verkéérd is, ik doe het alleen heel anders, en ik zíet het heel anders. Het valt me alleen wel op dat jij je zo vreselijk aangevallen voelt, steeds als dit onderwerp voorbij komt.
Daar ga je weer. Wie zegt dat ik die dingen niet wil voor mijn kind, dat ik ze niet gewoon als basics zie? Duhuh, natuurlijk wel, ik vind ze zo basic dat ik ze niet ga noemen als toekomstverwachtingen hoor, iedereen heeft als toekomstverwachting dat zijn kind aardig, lief, leuk, vriendelijk, meelevend, beleefd etcetera is.
Maar juist door dat nu weer zo af te zetten tegen "ik verwacht dat mijn kind gaat studeren" impliceer je dus dat iemand die dat verwacht de "belangrijke dingen" zoals je ze al een paar keer genoemd hebt, NIET verwacht. Ergo: stiekem ben jij veel beter dan een moeder die verwacht dat haar kind gaat studeren, want jij weet tenminste waar het leven om draait. En dat is niet om zoiets verwerpelijks als willen dat je kind goed zijn best doet op school. Dát zeg je eigenlijk.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 januari 2008 om 23:18
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:06:
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Ik denk omdat het nu eenmaal zo is dat de meesten geen uitblinkers zijn en toch gelukkig zijn.
Als mensen dan meer presteren dan gemiddeld vindt men dat niet nodig. Want ook met minder kun je gelukkig zijn.
Dus waarom al die moeite? Zoiets.
Terwijl de niet-uitblinkers niet beseffen dat 'die moeite' heel gewoon en vanzelfsprekend is voor een uitblinker.
Vandaar de vraag in de topictitel. Grappig genoeg gaat de discussie ook from the get go die richting op. Middelmatig is goed, want dan kun je gelukkig zijn met simpele dingen (want Johan Cruijff geniet niet van een zonsondergang?), is de reis belangrijker dan het doel (want Harry Mulisch geniet niet van het schrijven van het boek, die geniet alleen van het eindresultaat?), dan ben je een prettig mens (want Oprah is een sekreet?) etcetera, etcetera.
Waar komt toch die verheerlijking vandaan?
Ik denk omdat het nu eenmaal zo is dat de meesten geen uitblinkers zijn en toch gelukkig zijn.
Als mensen dan meer presteren dan gemiddeld vindt men dat niet nodig. Want ook met minder kun je gelukkig zijn.
Dus waarom al die moeite? Zoiets.
Terwijl de niet-uitblinkers niet beseffen dat 'die moeite' heel gewoon en vanzelfsprekend is voor een uitblinker.
woensdag 30 januari 2008 om 23:18
En ik denk ook gewoon dat bepaalde gebieden waar je in kunt uitblinken ook gewoon minder gezien en minder gewaardeerd worden dan andere.
Als je bijzonder extravert bent dan wordt dat meer gewaardeerd en valt meer op dan bijzonder zachtaardig zijn. Bijzonder goed zijn als chirurg word meer gewaardeerd dan bijzonder goed zijn als banketbakker Het is maar net welke waarde de maatschappij eraan hangt.
Als je bijzonder extravert bent dan wordt dat meer gewaardeerd en valt meer op dan bijzonder zachtaardig zijn. Bijzonder goed zijn als chirurg word meer gewaardeerd dan bijzonder goed zijn als banketbakker Het is maar net welke waarde de maatschappij eraan hangt.
woensdag 30 januari 2008 om 23:19
Werkelijk in élke posting die jij in dit topic hebt gedaan, zat een verkapte sneer naar "uitblinkers" (wie dat dan ook moge zijn) of een waardeoordeel over uitblinkers. Daaruit trek ik de logische conclusie dat jij jezelf een beter mens vindt dan de uitblinkers waar jij op doelt, en daarmee kijk jij dus neer op hén.[/quote]
Andere logische conclusie zou kunnen zijn dat er toch een mate van afgunst is. Dat ze zélf wel ergens in zou willen uitblinken, zélf boven het maaiveld uit zou willen steken
Andere logische conclusie zou kunnen zijn dat er toch een mate van afgunst is. Dat ze zélf wel ergens in zou willen uitblinken, zélf boven het maaiveld uit zou willen steken
woensdag 30 januari 2008 om 23:20
Thanx PW. Ik denk wel dat het best kan om groots en meeslepend te leven en ook nog eens beregelukkig te zijn. En een leuk mens. En knap.
Ik denk ook dat je midelmatig kunt zijn en een vreselijk naar mens die hartstikke ongelukkig is.
Ik denk ook dat je midelmatig kunt zijn en een vreselijk naar mens die hartstikke ongelukkig is.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 30 januari 2008 om 23:22
quote:fashionvictim schreef op 30 januari 2008 @ 23:14:
Eowynn,
Omdat je wel degelijk met waardeoordelen strooit. Ik wil ze wel even reproduceren:
Gelukkig wordt je niet persé van prestaties of uitblinken, en als dat je hoogste doel in het leven is vraag ik me af of je dingen die ertoe doen wel op waarde\] weet te schatten
En uitblinken is prima, afwijken ook, maar mensen die daar prat op gaan zijn meestal niet de prettigste mensen om mee om te gaan.
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak.
Maar het maakt je geen beter mens en ik denk ook niet dat het je gelukkiger maakt.
Werkelijk in élke posting die jij in dit topic hebt gedaan, zat een verkapte sneer naar "uitblinkers" (wie dat dan ook moge zijn) of een waardeoordeel over uitblinkers. Daaruit trek ik de logische conclusie dat jij jezelf een beter mens vindt dan de uitblinkers waar jij op doelt, en daarmee kijk jij dus neer op hén.
Ik denk, dat Eowyn hier niet zo zeer waarde-oordelen maakt, maar uitlegt, dat je niet per definitie gelukkiger wordt in je leven als je ergens in uitblinkt.
Dus ook al blink je ergens in uit, bijvoorbeeld sport of muziek of wat dan ook, dit niet bij voorbaat betekent, dat jij gelukkiger bent dan iemand die hier niet in uitblinkt. Of lees ik het verkeerd?
Eowynn,
Omdat je wel degelijk met waardeoordelen strooit. Ik wil ze wel even reproduceren:
Gelukkig wordt je niet persé van prestaties of uitblinken, en als dat je hoogste doel in het leven is vraag ik me af of je dingen die ertoe doen wel op waarde\] weet te schatten
En uitblinken is prima, afwijken ook, maar mensen die daar prat op gaan zijn meestal niet de prettigste mensen om mee om te gaan.
Er is niets mis met uitblinken en willen uitblinken, ambitie vind ik een prachtig iets. Maar tegelijkertijd neerkijken op mensen die hun leven anders invullen vind ik geen goede zaak.
Maar het maakt je geen beter mens en ik denk ook niet dat het je gelukkiger maakt.
Werkelijk in élke posting die jij in dit topic hebt gedaan, zat een verkapte sneer naar "uitblinkers" (wie dat dan ook moge zijn) of een waardeoordeel over uitblinkers. Daaruit trek ik de logische conclusie dat jij jezelf een beter mens vindt dan de uitblinkers waar jij op doelt, en daarmee kijk jij dus neer op hén.
Ik denk, dat Eowyn hier niet zo zeer waarde-oordelen maakt, maar uitlegt, dat je niet per definitie gelukkiger wordt in je leven als je ergens in uitblinkt.
Dus ook al blink je ergens in uit, bijvoorbeeld sport of muziek of wat dan ook, dit niet bij voorbaat betekent, dat jij gelukkiger bent dan iemand die hier niet in uitblinkt. Of lees ik het verkeerd?
woensdag 30 januari 2008 om 23:22
Onderdezon zegt: "Ik denk dat het ook een beetje te maken heeft met de mate waarin mensen zich in anderen kunnen verplaatsen. Veel mensen kunnen ècht niet snappen dat niet iedereen denkt zoals zij. Ze hebben hun eigen set van ideeen over de wereld verheven tot het hoogste goed. "
----------------------
Dit geldt voor misschien wel 75 % van de forummers. Mooi geluld, Onderdezon.
----------------------
Dit geldt voor misschien wel 75 % van de forummers. Mooi geluld, Onderdezon.
woensdag 30 januari 2008 om 23:22
quote:Eowynn_ schreef op 30 januari 2008 @ 23:09:
Ik zeg toch nergens dat middelmatigheid béter is?Nee, niet letterlijk, maar door elke keer te benadrukken dat "jij de dingen die er toe doen tenminste op waarde kan schatten" impliceer je dat wel degelijk. En dat mechanisme zie je in al dit soort discussies. In de discussie over downdaten ook weer: de mensen die daar tegen ageren "hechten tenminste waarde aan vertrouwen en liefde bladiebla" , waarmee ze impliceren dat iemand die een HBO-er wil, dat NIET doet. En sterker nog, in die discussie is het ook tientallen malen gezegd, dat Helmy alleen om status gaf en niet om liefde. Alsof de twee mutually exclusive zijn, net zoals aardig zijn en knap zijn mutually exclusive zijn.
Ik zeg toch nergens dat middelmatigheid béter is?Nee, niet letterlijk, maar door elke keer te benadrukken dat "jij de dingen die er toe doen tenminste op waarde kan schatten" impliceer je dat wel degelijk. En dat mechanisme zie je in al dit soort discussies. In de discussie over downdaten ook weer: de mensen die daar tegen ageren "hechten tenminste waarde aan vertrouwen en liefde bladiebla" , waarmee ze impliceren dat iemand die een HBO-er wil, dat NIET doet. En sterker nog, in die discussie is het ook tientallen malen gezegd, dat Helmy alleen om status gaf en niet om liefde. Alsof de twee mutually exclusive zijn, net zoals aardig zijn en knap zijn mutually exclusive zijn.
Am Yisrael Chai!
