Relaties
alle pijlers
Mijn date is ziek
donderdag 9 december 2021 om 05:18
Ivm herkenbaarheid schrijf ik dit onder een andere nickname.
Sinds een maand of drie ben ik aan het daten met een ontzettend leuke man (hij is 32, ik ben 28). We kunnen goed praten, heel hard met elkaar lachen en bovendien is hij gewoon echt een lieverd.
Al vrij snel nadat we contact kregen vertelde hij me het verschrikkelijke nieuws: hij heeft kanker. Dit heeft hij vroeger al eens gehad en bij een controle kwam naar voren dat de waardes wat afweken. Het was geen directe reden tot paniek en waarschijnlijk was er weinig aan de hand, maar het moest wel even verder onderzocht worden. Helaas niet met goed nieuws als gevolg: het is kwaadaardig en hij moet door de ziekenhuismolen heen.
Mijn date gaf aan dat hij het lastig vond om dit mij te vertellen omdat hij bang was dat het me af zou schrikken. Zo goed kennen we elkaar immers nog niet. Verder heeft hij dit met niemand gedeeld, want zolang het nog goed te behandelen is, wil hij niemand hiermee belasten… Daar schrok ik nogal van. Dit moet hij toch niet alleen willen doen? Ik heb hem toen aangeboden om mee te gaan naar zijn ziekenhuisafspraken en er voor hem te zijn… dat vond hij enorm lief, maar we hebben het er ook over gehad dat dit misschien niet heel passend is voor de fase waarin we zitten. Maar goed, de situatie is zoals hij is, het voelt tot nu toe heel goed tussen ons, dus hij kon het ook wel erg waarderen dat ik dit voor hem wilde doen.
Helaas moet hij, zoals velen, wachten totdat er met de behandeling gestart kan worden. Het behandelplan moet overigens ook nog opgesteld worden, maar het zal zwaar gaan worden. Ivm herkenbaarheid laat ik de details ook even achterwege.
Ik weet niet zo goed wat ik met deze post wil, even van me afschrijven, maar misschien zijn er hier vrouwen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten. Het is nieuw voor me en ik vind het lastig hoe ik er het beste voor hem kan zijn, los van dat ik hem natuurlijk een luisterend oor bied en hem niet alles alleen laat doen. Ik weet niet wat hem te wachten staat als hij straks kan beginnen met zijn behandeling en het is ook maar de vraag of het te genezen is. Ik ben zoekende naar woorden, maar ik merk dat ik het lastig vind om te bepalen hoe ik mij hierbij voel… Dit gun je niemand, hij is echt een schat en ik hoop echt dat alles goed gaat komen. Het doet me dan ook pijn dat hij het alleen wil doen of denkt dat het mij afschrikt, ik wil hem nog steeds dolgraag beter leren kennen, al heb ik nog geen idee waar ik instap. Al kan ik me natuurlijk heel goed voorstellen waar zijn gedachtes vandaan komen.. ik merk dat ik ook nog niet helemaal besef waar ik aan begin nu ik dit aan het typen ben. Maar ik wil er wel voor gaan.
Ik ga nog maar wat proberen te slapen.. excuses als dit een warrig verhaal is en bedankt voor degenen die het lezen.
Sinds een maand of drie ben ik aan het daten met een ontzettend leuke man (hij is 32, ik ben 28). We kunnen goed praten, heel hard met elkaar lachen en bovendien is hij gewoon echt een lieverd.
Al vrij snel nadat we contact kregen vertelde hij me het verschrikkelijke nieuws: hij heeft kanker. Dit heeft hij vroeger al eens gehad en bij een controle kwam naar voren dat de waardes wat afweken. Het was geen directe reden tot paniek en waarschijnlijk was er weinig aan de hand, maar het moest wel even verder onderzocht worden. Helaas niet met goed nieuws als gevolg: het is kwaadaardig en hij moet door de ziekenhuismolen heen.
Mijn date gaf aan dat hij het lastig vond om dit mij te vertellen omdat hij bang was dat het me af zou schrikken. Zo goed kennen we elkaar immers nog niet. Verder heeft hij dit met niemand gedeeld, want zolang het nog goed te behandelen is, wil hij niemand hiermee belasten… Daar schrok ik nogal van. Dit moet hij toch niet alleen willen doen? Ik heb hem toen aangeboden om mee te gaan naar zijn ziekenhuisafspraken en er voor hem te zijn… dat vond hij enorm lief, maar we hebben het er ook over gehad dat dit misschien niet heel passend is voor de fase waarin we zitten. Maar goed, de situatie is zoals hij is, het voelt tot nu toe heel goed tussen ons, dus hij kon het ook wel erg waarderen dat ik dit voor hem wilde doen.
Helaas moet hij, zoals velen, wachten totdat er met de behandeling gestart kan worden. Het behandelplan moet overigens ook nog opgesteld worden, maar het zal zwaar gaan worden. Ivm herkenbaarheid laat ik de details ook even achterwege.
Ik weet niet zo goed wat ik met deze post wil, even van me afschrijven, maar misschien zijn er hier vrouwen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten. Het is nieuw voor me en ik vind het lastig hoe ik er het beste voor hem kan zijn, los van dat ik hem natuurlijk een luisterend oor bied en hem niet alles alleen laat doen. Ik weet niet wat hem te wachten staat als hij straks kan beginnen met zijn behandeling en het is ook maar de vraag of het te genezen is. Ik ben zoekende naar woorden, maar ik merk dat ik het lastig vind om te bepalen hoe ik mij hierbij voel… Dit gun je niemand, hij is echt een schat en ik hoop echt dat alles goed gaat komen. Het doet me dan ook pijn dat hij het alleen wil doen of denkt dat het mij afschrikt, ik wil hem nog steeds dolgraag beter leren kennen, al heb ik nog geen idee waar ik instap. Al kan ik me natuurlijk heel goed voorstellen waar zijn gedachtes vandaan komen.. ik merk dat ik ook nog niet helemaal besef waar ik aan begin nu ik dit aan het typen ben. Maar ik wil er wel voor gaan.
Ik ga nog maar wat proberen te slapen.. excuses als dit een warrig verhaal is en bedankt voor degenen die het lezen.
donderdag 9 december 2021 om 14:28
Linksom of rechtsom is dit foute boel. Of het is niet waar (waarschijnlijk) of het is wel waar en dan ga je een relatie aan met iemand die zeer belangrijke zaken verzwijgt voor zijn naasten. En dat wil je toch ook niet.
Hoe dan ook, niet eens meer nadenken over hoe en wat maar afkappen en wegwezen dus.
Hoe dan ook, niet eens meer nadenken over hoe en wat maar afkappen en wegwezen dus.
.
donderdag 9 december 2021 om 14:30
Oh ach? Is de tijdlijn niet in orde?S-Groot schreef: ↑09-12-2021 14:20Hm, apart. Volgens mij liegt in elk geval één van jullie beiden. Je schrijft eerst dit:
''Sinds een maand of drie ben ik aan het daten
Al vrij snel nadat we contact kregen vertelde hij me het verschrikkelijke nieuws: hij heeft kanker. Dit heeft hij vroeger al eens gehad en bij een controle kwam naar voren dat de waardes wat afweken. Het was geen directe reden tot paniek en waarschijnlijk was er weinig aan de hand, maar het moest wel even verder onderzocht worden. Helaas niet met goed nieuws als gevolg: het is kwaadaardig en hij moet door de ziekenhuismolen heen.''
En nu speelt het ineens pas de laatste 2/3 weken?
Iedere dag is gehaktdag
donderdag 9 december 2021 om 14:34
Een relatie is geven en nemen ( beetje kort gezegd ) mocht het zo zijn dat hij het medisch circuit induikt en jij de enige bent die dat letterlijk en figuurlijk op moet vangen dan blijft er voor jou weinig of niks over.
Dat is geen relatie, dat moet je niet willen...
Dat is geen relatie, dat moet je niet willen...
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
donderdag 9 december 2021 om 14:37
Nou dat dusDeSlager schreef: ↑09-12-2021 14:27Wat een bizarre reacties hier. Alsof de ene kanker de andere is en alsof je van elke chemo doodziek zou worden. Er zijn kankersoorten die je kan zien als een chronische ziekte die met medicatie goed in te dammen zijn. Wellicht speelt er zoiets. Dan is er weinig reden tot paniek. Overigens kan ik me ook best redenen bedenken waarom het beter is om ouders niet op de hoogte te houden van gezondsheidsperikelen.
Al die achterdocht!
donderdag 9 december 2021 om 14:40
Ik zou niet snel denken dat zoiets allemaal gelogen is. Feitelijk komt zo'n vorm van liegen erg weinig voor. Ik ben ook niet iemand die omringd is door familie/vrienden als ik ernstig ziek zou worden. Maar zou daar een date met potentie wel over inlichten. Het alternatief is het verzwijgen en/of het ineens afkappen, wat niet per se veel betere alternatieven zijn. Ik ben dan wel voor open kaart spelen.
Maar je kan net de verkeerde treffen inderdaad.
Maar je kan net de verkeerde treffen inderdaad.
donderdag 9 december 2021 om 14:59
Euh....jouw actie om haar ouders een condeancekaart te sturen vind ik bizar.Kel1980 schreef: ↑09-12-2021 13:50Zo dacht ik er dus ook over. Ik was daar ook echt heel overstuur van op het moment dat ik dacht dat ze was overleden. Vooral omdat ik haar niet direct wilde geloven. Achteraf gezien was mijn onderbuik gevoel toch correct.
Helaas zijn er dus mensen die zo zijn. Maar daardoor ben ik erna wel heel wat voorzichtiger geweest met nieuwe mensen in mijn leven toe te laten en zoek ik overal iets sneller iets achter dan ervoor. Terwijl ik ervoor altijd van het goede van de mens uitging.
Ik hoop van de ene kant dat het in deze topic wel waar is want als het leugens zijn dan weet je niet hoe ver deze persoon wil/kan gaan.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 9 december 2021 om 15:17
Kel1980 schreef: ↑09-12-2021 13:50Zo dacht ik er dus ook over. Ik was daar ook echt heel overstuur van op het moment dat ik dacht dat ze was overleden. Vooral omdat ik haar niet direct wilde geloven. Achteraf gezien was mijn onderbuik gevoel toch correct.
Helaas zijn er dus mensen die zo zijn. Maar daardoor ben ik erna wel heel wat voorzichtiger geweest met nieuwe mensen in mijn leven toe te laten en zoek ik overal iets sneller iets achter dan ervoor. Terwijl ik ervoor altijd van het goede van de mens uitging.
Ik hoop van de ene kant dat het in deze topic wel waar is want als het leugens zijn dan weet je niet hoe ver deze persoon wil/kan gaan.
Na een maand dacht je dat ze overleden was? En dan raak je overstuur en stuurt haar ouders een kaart? Zonder even te bellen of te rectificeren? Hemeltjelief.
donderdag 9 december 2021 om 15:22
DeSlager schreef: ↑09-12-2021 14:27Wat een bizarre reacties hier. Alsof de ene kanker de andere is en alsof je van elke chemo doodziek zou worden. Er zijn kankersoorten die je kan zien als een chronische ziekte die met medicatie goed in te dammen zijn. Wellicht speelt er zoiets. Dan is er weinig reden tot paniek. Overigens kan ik me ook best redenen bedenken waarom het beter is om ouders niet op de hoogte te houden van gezondsheidsperikelen.
Al die achterdocht!
Ja absoluut!
donderdag 9 december 2021 om 15:34
Ik vind het eventueel hebben van kanker nu niet bepaald categorie gezondheidsperikelen eigenlijk.DeSlager schreef: ↑09-12-2021 14:27Wat een bizarre reacties hier. Alsof de ene kanker de andere is en alsof je van elke chemo doodziek zou worden. Er zijn kankersoorten die je kan zien als een chronische ziekte die met medicatie goed in te dammen zijn. Wellicht speelt er zoiets. Dan is er weinig reden tot paniek. Overigens kan ik me ook best redenen bedenken waarom het beter is om ouders niet op de hoogte te houden van gezondsheidsperikelen.
Al die achterdocht!
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
donderdag 9 december 2021 om 16:41
Nou, achterdocht, omdat je chemo niet echt kan verbergen. In de meeste gevallen word je kaal, je energieniveau gaat naar 0, je bent er gewoon ziek van. Daarnaast zitten we midden in een pandemie, dus als hij chemo krijgt, word hij ook nog eens de risicogroep. Dan is hij ook afhankelijk van hulp. Het is niet slim om aan de chemo naar openbare ruimtes te gaan. Door druk op de zorg, word hij hoogstwaarschijnlijk afhankelijk van mantelzorg. Hij heeft een baan neem ik aan? Werken en chemo is geen gouden combinatie. Chemo doe je ook niet even voor 3 weken, maar neemt al snel een halfjaar tot een jaar in beslag.
Sommige mensen zeggen hier dat zij hun ouders niets zouden vertellen, maar zonder wenkbrauwen en dergelijke valt het best wel op. Dus dan je ouders maar maanden achtereen niet zien? Idem met zijn gehele sociale kring? Dus niemand weet het, alleen jij. Dus hij is van plan om 6 maanden tot een jaar als kluizenaar te leven?
En als het zo goed behandelbaar is, waarom dan niet gewoon delen met zijn familie en vrienden? Die hoeven zich toch geen zorgen te maken.
Het klinkt gewoon echt sketchy.
Sommige mensen zeggen hier dat zij hun ouders niets zouden vertellen, maar zonder wenkbrauwen en dergelijke valt het best wel op. Dus dan je ouders maar maanden achtereen niet zien? Idem met zijn gehele sociale kring? Dus niemand weet het, alleen jij. Dus hij is van plan om 6 maanden tot een jaar als kluizenaar te leven?
En als het zo goed behandelbaar is, waarom dan niet gewoon delen met zijn familie en vrienden? Die hoeven zich toch geen zorgen te maken.
Het klinkt gewoon echt sketchy.
donderdag 9 december 2021 om 16:55
vaybinn schreef: ↑09-12-2021 14:27Bedankt voor de reacties, ik reageer vanavond wat uitgebreider.
@S-Groot, hij vertelde al snel dat hij het een aantal jaar terug heeft gehad. Een aantal weken terug kwam het nieuws naar voren dat het weer mis is. Ik wil ook niet het precieze tijdspad benoemen ivm herkenbaarheid. Maar het is erg recent.
Welke herkenbaarheid? Niemand weet ervan..
donderdag 9 december 2021 om 17:42
Er zijn verschillende vormen chemo. Bij niet alle varianten gebeurt wat jij nu schetst.Perkele schreef: ↑09-12-2021 16:41Nou, achterdocht, omdat je chemo niet echt kan verbergen. In de meeste gevallen word je kaal, je energieniveau gaat naar 0, je bent er gewoon ziek van. Daarnaast zitten we midden in een pandemie, dus als hij chemo krijgt, word hij ook nog eens de risicogroep. Dan is hij ook afhankelijk van hulp. Het is niet slim om aan de chemo naar openbare ruimtes te gaan. Door druk op de zorg, word hij hoogstwaarschijnlijk afhankelijk van mantelzorg. Hij heeft een baan neem ik aan? Werken en chemo is geen gouden combinatie. Chemo doe je ook niet even voor 3 weken, maar neemt al snel een halfjaar tot een jaar in beslag.
Sommige mensen zeggen hier dat zij hun ouders niets zouden vertellen, maar zonder wenkbrauwen en dergelijke valt het best wel op. Dus dan je ouders maar maanden achtereen niet zien? Idem met zijn gehele sociale kring? Dus niemand weet het, alleen jij. Dus hij is van plan om 6 maanden tot een jaar als kluizenaar te leven?
En als het zo goed behandelbaar is, waarom dan niet gewoon delen met zijn familie en vrienden? Die hoeven zich toch geen zorgen te maken.
Het klinkt gewoon echt sketchy.
Verder vind ik dierbaren niet inlichten omdat je ze niet ongerust wil maken best plausibel, maar een date van 2 maandagen dan weer wél inlichten is imo een beetje raar.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
donderdag 9 december 2021 om 18:06
donderdag 9 december 2021 om 18:34
Hoi allemaal, bedankt voor het reageren vandaag. Ik zal mijn best doen om op iedereen te reageren. Voor degenen voor wie deze post bekend voorkomt: kan zijn, maar ik was het niet. Ik zou graag alle ins en outs willen delen - ik heb een paar keer benoemd dat ik dat ivm herkenbaarheid niet wil doen. Dat gaat mij er meer om dat je nooit weet wie er van buitenaf meeleest. Ik ben zelf ook een stille meelezer. Vandaar.
Ik was inderdaad niet bij de telefonische afspraak omdat we de date hadden verplaatst naar een andere dag. Dit zal wellicht weer wat ongeloofwaardig overkomen, maar van beide kanten liep de dag een beetje anders dan gepland. Twee chaotische mensen die met elkaar daten
en ja, achteraf had ik er wel bij willen zijn nu ik deze reacties zo lees. Heb ik niet zo 1, 2, 3 bij stilgestaan, omdat de afspraak op locatie met een week is verzet en we al hadden besproken dat ik dan die dag mee zou gaan.
Iemand vroeg ook of ik graag wil redden en helpen. Zo zie ik het zelf niet. Ik ben zorgzaam van aard, maar ik wilde hem vooral ondersteunen omdat ik wil laten merken dat ik er voor hem ben en hem niet zomaar laat vallen. Overigens was hij ook niet voornemens om mij zo snel in de datingfase op de hoogte te stellen van zijn verleden/dit, maar ik merkte zelf dat er wat met hem was en ik heb wellicht iets te veel aangedrongen (maar ik ging er ook niet vanuit dat dit eruit zou komen). Hij heeft meermaals aangegeven dat hij het volledig zou begrijpen als ik voor mijn eigen geluk kies en het daten niet wilt voortzetten.
Hij heeft me afgelopen week gebeld en eigenlijk heel gedetailleerd verteld wat er aan de hand is, waar het zit, hoe het precies zit etc. waardoor ik me moeilijk kan voorstellen dat hij dat allemaal verzint. En dat het dus dmv chemo behandeld moet worden, maar ze weten nog niet wanneer ze daarmee gaan starten. Dat hoort hij dus volgende week.
Overigens heb ik hem inmiddels gesproken en mijn zorgen geuit over het feit dat hij dit allemaal alleen wil doen en dat het een lastig verhaal wordt om het voor zijn naasten verborgen te houden. Hij gaf aan dat hij gewoon nog niet weet hoe het traject eruit komt te zien, hoe hij zich gaat voelen / hoe ziek hij gaat worden etc. dus dat hij het voor nu fijner vindt dat zo min mogelijk mensen het weten. Maar hij wilde het hier nog wel wat uitgebreider met me over hebben, dus hij zou me hier vanavond over bellen om uit te leggen waarom hij ervoor kiest om het op die manier te doen.
Los daarvan is mij wel duidelijk dat ik mezelf inderdaad kritisch de vraag moet stellen of ik dit moet willen, maar ook moet blijven doorvragen bij hem. Al denk ik, nogmaals, niet dat hij hierover liegt, ik kan het me gewoon echt niet voorstellen. Maar misschien ben ik naief.
Ik was inderdaad niet bij de telefonische afspraak omdat we de date hadden verplaatst naar een andere dag. Dit zal wellicht weer wat ongeloofwaardig overkomen, maar van beide kanten liep de dag een beetje anders dan gepland. Twee chaotische mensen die met elkaar daten
en ja, achteraf had ik er wel bij willen zijn nu ik deze reacties zo lees. Heb ik niet zo 1, 2, 3 bij stilgestaan, omdat de afspraak op locatie met een week is verzet en we al hadden besproken dat ik dan die dag mee zou gaan.Iemand vroeg ook of ik graag wil redden en helpen. Zo zie ik het zelf niet. Ik ben zorgzaam van aard, maar ik wilde hem vooral ondersteunen omdat ik wil laten merken dat ik er voor hem ben en hem niet zomaar laat vallen. Overigens was hij ook niet voornemens om mij zo snel in de datingfase op de hoogte te stellen van zijn verleden/dit, maar ik merkte zelf dat er wat met hem was en ik heb wellicht iets te veel aangedrongen (maar ik ging er ook niet vanuit dat dit eruit zou komen). Hij heeft meermaals aangegeven dat hij het volledig zou begrijpen als ik voor mijn eigen geluk kies en het daten niet wilt voortzetten.
Hij heeft me afgelopen week gebeld en eigenlijk heel gedetailleerd verteld wat er aan de hand is, waar het zit, hoe het precies zit etc. waardoor ik me moeilijk kan voorstellen dat hij dat allemaal verzint. En dat het dus dmv chemo behandeld moet worden, maar ze weten nog niet wanneer ze daarmee gaan starten. Dat hoort hij dus volgende week.
Overigens heb ik hem inmiddels gesproken en mijn zorgen geuit over het feit dat hij dit allemaal alleen wil doen en dat het een lastig verhaal wordt om het voor zijn naasten verborgen te houden. Hij gaf aan dat hij gewoon nog niet weet hoe het traject eruit komt te zien, hoe hij zich gaat voelen / hoe ziek hij gaat worden etc. dus dat hij het voor nu fijner vindt dat zo min mogelijk mensen het weten. Maar hij wilde het hier nog wel wat uitgebreider met me over hebben, dus hij zou me hier vanavond over bellen om uit te leggen waarom hij ervoor kiest om het op die manier te doen.
Los daarvan is mij wel duidelijk dat ik mezelf inderdaad kritisch de vraag moet stellen of ik dit moet willen, maar ook moet blijven doorvragen bij hem. Al denk ik, nogmaals, niet dat hij hierover liegt, ik kan het me gewoon echt niet voorstellen. Maar misschien ben ik naief.
donderdag 9 december 2021 om 18:42
donderdag 9 december 2021 om 18:52
Westerpaviljoen schreef: ↑09-12-2021 11:45Ik heb me net verdiept in jouw social media
en ik kom toch echt tot de conclusie dat jij aan Munchhausen by Stockholm leidt.
donderdag 9 december 2021 om 18:54
Dat is inderdaad waar ik dus mee worstel. Want ik wil me niet laten afschrikken door een ziekte, het maakt hem geen minder persoon of zo als je snapt wat ik bedoel. Maar inderdaad, heeft hij de ruimte wel om uberhaupt te daten, blijft dit niet als een donkere grijze wolk boven ons hangen terwijl het allemaal leuk en zorgeloos zou moeten zijn etc. Dat vind ik lastig. Wat ik zeg, de timing is gewoon heel ongelukkig. Hij was er vanaf, en toen we elkaar nog niet zo lang kenden, had hij die controle. Waarbij hij er dus niet vanuit ging dat het mis zou zijn.OohBoy schreef: ↑09-12-2021 18:42Maar al is het waar. Dit is toch geen basis voor een relatie? Als je al een paar maanden echt samen zou zijn is het nog steeds heftig en vroeg in een relatie, maar jullie zijn net aan het daten?
Hij kan hij dat erbij hebben dan? Ik zou het echt nu afhouden, in elk geval als zijnde date/ relatie.
donderdag 9 december 2021 om 19:07
Dat is semantiek. Ik had huidkanker. Vlekje wegsnijden en klaar. Dat kan je niet eens een ‘gezondheisperikel’ noemen.sprokkelientje schreef: ↑09-12-2021 15:34Ik vind het eventueel hebben van kanker nu niet bepaald categorie gezondheidsperikelen eigenlijk.
Iedere dag is gehaktdag
donderdag 9 december 2021 om 19:14
vaybinn schreef: ↑09-12-2021 18:54Dat is inderdaad waar ik dus mee worstel. Want ik wil me niet laten afschrikken door een ziekte, het maakt hem geen minder persoon of zo als je snapt wat ik bedoel. Maar inderdaad, heeft hij de ruimte wel om uberhaupt te daten, blijft dit niet als een donkere grijze wolk boven ons hangen terwijl het allemaal leuk en zorgeloos zou moeten zijn etc. Dat vind ik lastig. Wat ik zeg, de timing is gewoon heel ongelukkig. Hij was er vanaf, en toen we elkaar nog niet zo lang kenden, had hij die controle. Waarbij hij er dus niet vanuit ging dat het mis zou zijn.
Het maakt jou niet een onmens als dit niet is wat je wil hoor. Het is gewoon heel logisch. En ik denk dat ongeveer iedereen daar wel begrip voor zal hebben hoor.
donderdag 9 december 2021 om 19:35
Het spijt me dit te moeten zeggen, maar ik heb dit ook meegemaakt.
NIET CITEREN AJB
Het verschil was dat het geen date was, maar een "goede vriend" die mij als relatiemateriaal zag (ik hem niet) en kanker uit de kast trok om me te manipuleren. Hij had longkanker, toen ineens NET-kanker, toen weer een tumor in z'n hersenen. Lag in het ziekenhuis, was net behandeld met chemospoelingen, maar stond 4 uur later op de stoep gezond en wel. Zijn familie (nicht die zelfs uit England was overgevlogen speciaal voor de behandeling!) had hij zogenaamd in het ziekenhuis achtergelaten. Zijn nicht smste mij via ZIJN telefoon. Ik eiste haar eigen telefoonnummer maar heb er stom genoeg nooit naar gesmst, bang dat hij zo ziek was om hierover te liegen. Hij vroeg mij en mijn ouders destijds met hem mee te gaan naar de arts voor zijn resultaten, de afspraak was om 8:00. Wi kwamen er om 7:45 aan, en zijn gesprek was zogenaamd al geweest. Hij kwam met een brief aan van de arts dat hij "schoon" was, terwijl dit helemaal niet via een brief gaat. Toen mijn ouders naar zijn ouderlijk huis wilden gaan, raakte hij in paniek, zijn familie "mocht er niet mee belast worden". Hij beweerde dat het allemaal zo zwaar was dat zijn moeder uiteindelijk zelfmoord had gepleegd, maar ik kwam zijn moeder maanden later tegen in een winkel. Ik was toen samen met hem in die winkel (die winkel was van zijn vader). Toen ik hem aan de tand voelde beweerde hij dat het haar tweelingzus was (die ze niet had). Ik ben letterlijk weggevlucht en heb hem hierna nooit meer gezien.
Hij kwam ook een keer met foto's met scans van zijn longen aan en wees her en der wat plekken aan wat kanker zou zijn, en voordat ik goed kon kijken had hij de scans al zodanig verscheurd. dat er niks meer van over was. Waarschijnlijk van internet geplukt, want ik zag nergens zijn naam staan.
We zijn nu 1ruim 10 jaar verder en hij leeft nog steeds. Hij zou binnen een jaar dood zijn, en ik moest hem maar ontmaagden als "laatste wens" en als ik dat niet deed "kreeg ik spijt" (nooit gedaan).
Miraculeus, vind je niet?
NIET CITEREN AJB
Als hij én zijn familie/vrienden niets wil laten weten én je niet mee wil hebben, hou er maar rekening mee dat het nep is. En dat hij binnenkort dingen van je gaat "vragen".
NIET CITEREN AJB
Het verschil was dat het geen date was, maar een "goede vriend" die mij als relatiemateriaal zag (ik hem niet) en kanker uit de kast trok om me te manipuleren. Hij had longkanker, toen ineens NET-kanker, toen weer een tumor in z'n hersenen. Lag in het ziekenhuis, was net behandeld met chemospoelingen, maar stond 4 uur later op de stoep gezond en wel. Zijn familie (nicht die zelfs uit England was overgevlogen speciaal voor de behandeling!) had hij zogenaamd in het ziekenhuis achtergelaten. Zijn nicht smste mij via ZIJN telefoon. Ik eiste haar eigen telefoonnummer maar heb er stom genoeg nooit naar gesmst, bang dat hij zo ziek was om hierover te liegen. Hij vroeg mij en mijn ouders destijds met hem mee te gaan naar de arts voor zijn resultaten, de afspraak was om 8:00. Wi kwamen er om 7:45 aan, en zijn gesprek was zogenaamd al geweest. Hij kwam met een brief aan van de arts dat hij "schoon" was, terwijl dit helemaal niet via een brief gaat. Toen mijn ouders naar zijn ouderlijk huis wilden gaan, raakte hij in paniek, zijn familie "mocht er niet mee belast worden". Hij beweerde dat het allemaal zo zwaar was dat zijn moeder uiteindelijk zelfmoord had gepleegd, maar ik kwam zijn moeder maanden later tegen in een winkel. Ik was toen samen met hem in die winkel (die winkel was van zijn vader). Toen ik hem aan de tand voelde beweerde hij dat het haar tweelingzus was (die ze niet had). Ik ben letterlijk weggevlucht en heb hem hierna nooit meer gezien.
Hij kwam ook een keer met foto's met scans van zijn longen aan en wees her en der wat plekken aan wat kanker zou zijn, en voordat ik goed kon kijken had hij de scans al zodanig verscheurd. dat er niks meer van over was. Waarschijnlijk van internet geplukt, want ik zag nergens zijn naam staan.
We zijn nu 1ruim 10 jaar verder en hij leeft nog steeds. Hij zou binnen een jaar dood zijn, en ik moest hem maar ontmaagden als "laatste wens" en als ik dat niet deed "kreeg ik spijt" (nooit gedaan).
Miraculeus, vind je niet?
NIET CITEREN AJB
Als hij én zijn familie/vrienden niets wil laten weten én je niet mee wil hebben, hou er maar rekening mee dat het nep is. En dat hij binnenkort dingen van je gaat "vragen".
donderdag 9 december 2021 om 19:46
Ik zou me als direct familielid/goede vriend in mijn zak gescheten voelen als iemand niet eens wil delen dat hij ziek is, maar pas na alle behandelingen ofzo. Je bent vrienden/directe familie om er voor elkaar te zijn, in goede en slechte tijden. Dat iemand mijn hulp (nog) niet nodig heeft: prima. Maar het verzwijgen zou ik niet kunnen waarderen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
