Relaties
alle pijlers
Mijn vader wil een kind!
woensdag 8 april 2009 om 21:41
Gister kwam de vrouw van mijn vader haar hart luchten, ze had een miskraam gehad en het de halve wereld al vertelt en vond dat ik dit ook moest weten.
Ik begrijp dat zij haar hart moest luchten en dit heel aangrijpend voor haar en mijn vader is geweest, maar wacht even... Mijn vader van meer dan dik in de vijftig en zijn vrouw van 44 zijn dus bezig om zwanger te raken?? Het zou zijn derde leg worden en ik zou een broertje of zusje krijgen die bijna drie decenia jonger is, wat moet ik daar nu mee.. Het is hun leven, maar ook ik krijg er een broer of zus bij, waarom zou mijn vader nu weer aan kinderen beginnen, hij had al kleinkinderen kunnen hebben! Zie je het al voor je dat ik over een aantal jaar ook met kindertjes begin en mijn broertje met zijn oom of tante in de zandbak zit of mijn zusje komt oppassen op haar oom of tante...
Ze hadden me op z'n minst even kunnen voorbereiden, dat zij hier mee bezig waren, maar het was nooit een isseu. En natuurlijk heb ik ernaar gevraagd toen mijn vader koos voor een jongere vrouw zonder kinderen, maar nu zij al wat ouder is had ik dit totaal niet meer verwacht. En nu kwam zij dus even vertellen dat ze mijn broertje of zusje door het toilet had gespoelt.
Begrijp mij niet verkeerd als er een kind komt zal ik een zus zijn, een hele grote, zou niet weten hoe. Maar het is ook een kind, één die niet koos voor een zus die eerder gezien zal worden als de moeder van. Één die ook gewoon een zus verdient. De zus die ik nu heb reageerde dat we gezellig naar babybadjes ed gaan kijken, ik weet totaal niet wat ik met dit nieuws moet, ben er in ieder geval niet blij mee.
Ik begrijp dat zij haar hart moest luchten en dit heel aangrijpend voor haar en mijn vader is geweest, maar wacht even... Mijn vader van meer dan dik in de vijftig en zijn vrouw van 44 zijn dus bezig om zwanger te raken?? Het zou zijn derde leg worden en ik zou een broertje of zusje krijgen die bijna drie decenia jonger is, wat moet ik daar nu mee.. Het is hun leven, maar ook ik krijg er een broer of zus bij, waarom zou mijn vader nu weer aan kinderen beginnen, hij had al kleinkinderen kunnen hebben! Zie je het al voor je dat ik over een aantal jaar ook met kindertjes begin en mijn broertje met zijn oom of tante in de zandbak zit of mijn zusje komt oppassen op haar oom of tante...
Ze hadden me op z'n minst even kunnen voorbereiden, dat zij hier mee bezig waren, maar het was nooit een isseu. En natuurlijk heb ik ernaar gevraagd toen mijn vader koos voor een jongere vrouw zonder kinderen, maar nu zij al wat ouder is had ik dit totaal niet meer verwacht. En nu kwam zij dus even vertellen dat ze mijn broertje of zusje door het toilet had gespoelt.
Begrijp mij niet verkeerd als er een kind komt zal ik een zus zijn, een hele grote, zou niet weten hoe. Maar het is ook een kind, één die niet koos voor een zus die eerder gezien zal worden als de moeder van. Één die ook gewoon een zus verdient. De zus die ik nu heb reageerde dat we gezellig naar babybadjes ed gaan kijken, ik weet totaal niet wat ik met dit nieuws moet, ben er in ieder geval niet blij mee.
donderdag 9 april 2009 om 07:28
quote:fleurtje schreef op 08 april 2009 @ 23:12:
Het gaat mij er niet om of ze jong of oud oogt, het gaat mij om de (eventuele) medische kant van het verhaal, maar das veel te veel off topic.Inderdaad, dat is het enige contra-argument voor deze hele situatie. Of het kind wel een goede kans maakt gezond ter wereld te komen en of de ouders wel een goede kans maken nog lang ouders te zijn voor dit kind.
@ TO: Verder vind ik het eerlijk gezegd maat gezeur. Ik kan me er niks bij voorstellen. Gewoon leuk, een broertje of zusje, zo zou dat voor mij voelen.
Dat anderen het maar gecompliceerd zouden vinden dat is pure projectie van jouw eigen gevoelens. Je vindt het zélf raar en zou veel moeite hebben om er aan te wennen. Eerlijk gezegd denk ik dat het anderen vrij weinig boeit. Mensen zijn nog altijd meer met zichzelf dan met anderen bezig. Jij ook, in deze situatie.
De vriendin van je vader heeft goddomme een miskraam gehad, je vader heeft een gewenst kindje verloren.. en wat doe jij: piepen over je eigen positie. Dát vind ik nou wel raar.
Het gaat mij er niet om of ze jong of oud oogt, het gaat mij om de (eventuele) medische kant van het verhaal, maar das veel te veel off topic.Inderdaad, dat is het enige contra-argument voor deze hele situatie. Of het kind wel een goede kans maakt gezond ter wereld te komen en of de ouders wel een goede kans maken nog lang ouders te zijn voor dit kind.
@ TO: Verder vind ik het eerlijk gezegd maat gezeur. Ik kan me er niks bij voorstellen. Gewoon leuk, een broertje of zusje, zo zou dat voor mij voelen.
Dat anderen het maar gecompliceerd zouden vinden dat is pure projectie van jouw eigen gevoelens. Je vindt het zélf raar en zou veel moeite hebben om er aan te wennen. Eerlijk gezegd denk ik dat het anderen vrij weinig boeit. Mensen zijn nog altijd meer met zichzelf dan met anderen bezig. Jij ook, in deze situatie.
De vriendin van je vader heeft goddomme een miskraam gehad, je vader heeft een gewenst kindje verloren.. en wat doe jij: piepen over je eigen positie. Dát vind ik nou wel raar.
donderdag 9 april 2009 om 07:40
quote:fameuze_framboos schreef op 08 april 2009 @ 23:31:
Denk dat als je 44 bent de gedachte dat het anders nooit meer zal kunnen een grote rol speelt en je dan misschien eerder de risico's voor lief neemt. Is toch wel een wonderlijk iets de vrouw.
Toen ik tien jaar geleden schertsend vroeg: wanneer krijg ik een broertje? wilde ze absoluut geen kinderen, de man waarvan zij hield (mijn pa) vond ze te oud om nog vader te laten worden en nachten wakker en poepluiers had ze ook geen zin in...Niets zo veranderlijk als de mens!
Denk dat als je 44 bent de gedachte dat het anders nooit meer zal kunnen een grote rol speelt en je dan misschien eerder de risico's voor lief neemt. Is toch wel een wonderlijk iets de vrouw.
Toen ik tien jaar geleden schertsend vroeg: wanneer krijg ik een broertje? wilde ze absoluut geen kinderen, de man waarvan zij hield (mijn pa) vond ze te oud om nog vader te laten worden en nachten wakker en poepluiers had ze ook geen zin in...Niets zo veranderlijk als de mens!
donderdag 9 april 2009 om 07:40
Ik heb nergens last van hoor met mijn oude ouders. Iedereen kan iets overkomen, mensen kunnen ook op hun 20e sterven.
En een kind van jonge ouders is ook niet persé gezond, een zwangerschap bij een vrouw van 25 hoeft ook niet vlekkeloos.
En een kind van jonge ouders is ook niet persé gezond, een zwangerschap bij een vrouw van 25 hoeft ook niet vlekkeloos.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 9 april 2009 om 08:56
Ik kom zelf uit een familie waar iedere generatie zo'n 20 tot 30 jaar ouder is dan de voorgaande maar eerlijk gezegd denk ik ook dat je er snel aan went. Zeker als je niet meer bij ze in woont. Je zal een soort tantefiguur worden denk ik, dat je niet werkelijk tante bent maakt toch eigenlijk niet uit. Je hoeft toch niet mede op te voeden ofzo?
Ik kan me wel voorstellen dat wanneer je eigenlijk hebt gekozen voor 'geen' en je dan per ongeluk zwanger raakt en een miskraam krijgt, dat dan alle knoppen 180 graden omgaan en je toch heel erg graag een kind wilt, opeens. En als die wens er dan eenmaal is, dan wijkt bijna alles daarvoor. Bij mensen met een kinderwens die zelf ziek zijn, of een slechte genen combi hebben werkt dat ook zo.
Ik kan me wel voorstellen dat wanneer je eigenlijk hebt gekozen voor 'geen' en je dan per ongeluk zwanger raakt en een miskraam krijgt, dat dan alle knoppen 180 graden omgaan en je toch heel erg graag een kind wilt, opeens. En als die wens er dan eenmaal is, dan wijkt bijna alles daarvoor. Bij mensen met een kinderwens die zelf ziek zijn, of een slechte genen combi hebben werkt dat ook zo.
donderdag 9 april 2009 om 09:17
Kan me hier niet in verplaatsen in TO zou er zelf geen probleem mee hebben. Snap het probleem ook niet echt. Je hebt je eigen leven, je vader ook en daarin maakt hij keuzes net als jij. Als ik een broetje of zusje erbij zou krijgen zou ik alleen maar leuk vinden eerlijk gezegd. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar goed ik ben een family mens en kinderen zijn erg geliefd in onze familie, er zijn er dan ook veel en allen op verschillende wijze gemixt En juist een hechte band. Misschien is dit toch meer een westerse issue , problemen maken over dat pa of ma nog een kind gaan krijgen. In andere landen waar ik oa vandaan kom kijkt men daar heel anders tegenaan. Kinderen horen bij het leven, hier is dat vaak toch anders , geen vooroordeel, maar merk vaak wel wat verschillen. Kinderen zijn hier vaak ook projecten er wordt vaak heel bewust voor kinderen gekozen , volgens het geijkte voorwaardenrijtje. Eerst studeren, dan samenwonen met hubbie lol verre reizen maken studies naast het werk 2 autos dat nog mooiere grotere koophuis dan zware ernstige gesprekken met hubbie lol over een kind proberen te krijgen je inlezen op allerlei forums ( is een kind wel prettig in je leven? ) etc.
Als van dat patroon wordt afgeweken ( zoals vader TO en zijn vrouw) is het commentaar niet van de lucht van familie en vrienden. Enfin, zwanger worden op je 44e omdat je ineens bedenkt ja toch maar wel een kind daar heb ik wel mijn bedenkingen over. Maar goed, een jonge moeder kan ook allerlei complicaties krijgen en op je 29e kan je ook onder een bus komen.
Als van dat patroon wordt afgeweken ( zoals vader TO en zijn vrouw) is het commentaar niet van de lucht van familie en vrienden. Enfin, zwanger worden op je 44e omdat je ineens bedenkt ja toch maar wel een kind daar heb ik wel mijn bedenkingen over. Maar goed, een jonge moeder kan ook allerlei complicaties krijgen en op je 29e kan je ook onder een bus komen.
donderdag 9 april 2009 om 09:22
quote:elninjoo schreef op 09 april 2009 @ 05:47:
En ik vind 't sowieso zielig voor de eerste leg als ouders nog nieuwe offspring bij gaan fokken met nieuwe partners, waardoor zij niet meer op de eerste plaats komen.Dat zielige valt wel mee hoor. Maar goed, wat ik al zei: misschien een cultuurverschilletje.
En ik vind 't sowieso zielig voor de eerste leg als ouders nog nieuwe offspring bij gaan fokken met nieuwe partners, waardoor zij niet meer op de eerste plaats komen.Dat zielige valt wel mee hoor. Maar goed, wat ik al zei: misschien een cultuurverschilletje.
donderdag 9 april 2009 om 09:26
quote:Stoeptegel schreef op 09 april 2009 @ 09:17:
Kan me hier niet in verplaatsen in TO zou er zelf geen probleem mee hebben. Snap het probleem ook niet echt. Je hebt je eigen leven, je vader ook en daarin maakt hij keuzes net als jij. Als ik een broetje of zusje erbij zou krijgen zou ik alleen maar leuk vinden eerlijk gezegd. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar goed ik ben een family mens en kinderen zijn erg geliefd in onze familie, er zijn er dan ook veel en allen op verschillende wijze gemixt En juist een hechte band. Misschien is dit toch meer een westerse issue , problemen maken over dat pa of ma nog een kind gaan krijgen. In andere landen waar ik oa vandaan kom kijkt men daar heel anders tegenaan. Kinderen horen bij het leven, hier is dat vaak toch anders , geen vooroordeel, maar merk vaak wel wat verschillen. Kinderen zijn hier vaak ook projecten er wordt vaak heel bewust voor kinderen gekozen , volgens het geijkte voorwaardenrijtje. Eerst studeren, dan samenwonen met hubbie lol verre reizen maken studies naast het werk 2 autos dat nog mooiere grotere koophuis dan zware ernstige gesprekken met hubbie lol over een kind proberen te krijgen je inlezen op allerlei forums ( is een kind wel prettig in je leven? ) etc.
Als van dat patroon wordt afgeweken ( zoals vader TO en zijn vrouw) is het commentaar niet van de lucht van familie en vrienden. Enfin, zwanger worden op je 44e omdat je ineens bedenkt ja toch maar wel een kind daar heb ik wel mijn bedenkingen over. Maar goed, een jonge moeder kan ook allerlei complicaties krijgen en op je 29e kan je ook onder een bus komen.Met je hele post eens, behalve die laatste zin. Is een beetje een kul-argument. Statistisch gezien heb je vanaf een bepaalde leeftijd meer last van complicaties tijdens een zwangerschap, dus bóvenop die bekkeninstabilteit die een 20-jarige ook kan krijgen.
Kan me hier niet in verplaatsen in TO zou er zelf geen probleem mee hebben. Snap het probleem ook niet echt. Je hebt je eigen leven, je vader ook en daarin maakt hij keuzes net als jij. Als ik een broetje of zusje erbij zou krijgen zou ik alleen maar leuk vinden eerlijk gezegd. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Maar goed ik ben een family mens en kinderen zijn erg geliefd in onze familie, er zijn er dan ook veel en allen op verschillende wijze gemixt En juist een hechte band. Misschien is dit toch meer een westerse issue , problemen maken over dat pa of ma nog een kind gaan krijgen. In andere landen waar ik oa vandaan kom kijkt men daar heel anders tegenaan. Kinderen horen bij het leven, hier is dat vaak toch anders , geen vooroordeel, maar merk vaak wel wat verschillen. Kinderen zijn hier vaak ook projecten er wordt vaak heel bewust voor kinderen gekozen , volgens het geijkte voorwaardenrijtje. Eerst studeren, dan samenwonen met hubbie lol verre reizen maken studies naast het werk 2 autos dat nog mooiere grotere koophuis dan zware ernstige gesprekken met hubbie lol over een kind proberen te krijgen je inlezen op allerlei forums ( is een kind wel prettig in je leven? ) etc.
Als van dat patroon wordt afgeweken ( zoals vader TO en zijn vrouw) is het commentaar niet van de lucht van familie en vrienden. Enfin, zwanger worden op je 44e omdat je ineens bedenkt ja toch maar wel een kind daar heb ik wel mijn bedenkingen over. Maar goed, een jonge moeder kan ook allerlei complicaties krijgen en op je 29e kan je ook onder een bus komen.Met je hele post eens, behalve die laatste zin. Is een beetje een kul-argument. Statistisch gezien heb je vanaf een bepaalde leeftijd meer last van complicaties tijdens een zwangerschap, dus bóvenop die bekkeninstabilteit die een 20-jarige ook kan krijgen.
donderdag 9 april 2009 om 09:27
donderdag 9 april 2009 om 09:32
het went zeker en ik vond het ook leuk, heb regelmatig opgepast en ja, dan dachten ze dat ik zijn moeder was. Nou en? Kon ik met trots zeggen dat het mijn halfbroertje was (en vast oefenen). Ikzelf vond het in ieder geval wel leuk, zo'n baby'tje en later peuter. Qua gevoel broer-zus dat had ik niet zo. Met mijn zus wel een sterke band, maar daar ben ik mee opgegroeid, zelfde dingen meegemaakt. Met halfbroertje logischerwijze niet. Wat de meesten schrijven, het voelt als een neefje aan.
donderdag 9 april 2009 om 09:36
Tja, een vriendin van mij heeft ook opeens 2 halfbroertjes erbij van 0 en 2 nu en ik zie dat zij het er toch best lastig mee heeft. Haar leven lijkt voor haar pa opeens minder interessant, alsof zij het nu toch wel allemaal op de rails moet hebben en ze hoeft natuurlijk niet meer van het kinderdagverblijf gehaald te worden. Ook haar broer heeft het er best lastig mee zie ik, die zit nu in de puberteit maar pa heeft het te druk met nieuwe poepluiers.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 9 april 2009 om 09:39
quote:Spijker schreef op 09 april 2009 @ 09:36:
Tja, een vriendin van mij heeft ook opeens 2 halfbroertjes erbij van 0 en 2 nu en ik zie dat zij het er toch best lastig mee heeft. Haar leven lijkt voor haar pa opeens minder interessant, alsof zij het nu toch wel allemaal op de rails moet hebben en ze hoeft natuurlijk niet meer van het kinderdagverblijf gehaald te worden. Ook haar broer heeft het er best lastig mee zie ik, die zit nu in de puberteit maar pa heeft het te druk met nieuwe poepluiers.Dat lijkt mij ook het grootste probleem. Normaal als je volwassen wordt kun je ook volwassen dingen samen met je ouders gaan doen. Als die weer opnieuw beginnen met kleine kinderen, dan groei je zo uit elkaar.
Tja, een vriendin van mij heeft ook opeens 2 halfbroertjes erbij van 0 en 2 nu en ik zie dat zij het er toch best lastig mee heeft. Haar leven lijkt voor haar pa opeens minder interessant, alsof zij het nu toch wel allemaal op de rails moet hebben en ze hoeft natuurlijk niet meer van het kinderdagverblijf gehaald te worden. Ook haar broer heeft het er best lastig mee zie ik, die zit nu in de puberteit maar pa heeft het te druk met nieuwe poepluiers.Dat lijkt mij ook het grootste probleem. Normaal als je volwassen wordt kun je ook volwassen dingen samen met je ouders gaan doen. Als die weer opnieuw beginnen met kleine kinderen, dan groei je zo uit elkaar.
donderdag 9 april 2009 om 09:42
quote:elninjoo schreef op 09 april 2009 @ 09:39:
[...]
Dat lijkt mij ook het grootste probleem. Normaal als je volwassen wordt kun je ook volwassen dingen samen met je ouders gaan doen. Als die weer opnieuw beginnen met kleine kinderen, dan groei je zo uit elkaar.Ja da's echt waar, daar heb ik in mijn omgeving meerdere voorbeelden van. En je kan wel zeggen 'gezellige grote familie' maar soms vindt de ex-vrouw het ook súpermoeilijk dat haar ex opnieuw begint met een ander, dus dan is die hele grote familie helemaal niet gezellig met z'n allen. En dan komt het er meestal toch op neer dat de eerste kinderen hun vader kwijtraken. Want die nieuwe vriendin heeft op haar beurt dan weer vaak niet zo'n zin in die half-volwassen kinderen erbij.
[...]
Dat lijkt mij ook het grootste probleem. Normaal als je volwassen wordt kun je ook volwassen dingen samen met je ouders gaan doen. Als die weer opnieuw beginnen met kleine kinderen, dan groei je zo uit elkaar.Ja da's echt waar, daar heb ik in mijn omgeving meerdere voorbeelden van. En je kan wel zeggen 'gezellige grote familie' maar soms vindt de ex-vrouw het ook súpermoeilijk dat haar ex opnieuw begint met een ander, dus dan is die hele grote familie helemaal niet gezellig met z'n allen. En dan komt het er meestal toch op neer dat de eerste kinderen hun vader kwijtraken. Want die nieuwe vriendin heeft op haar beurt dan weer vaak niet zo'n zin in die half-volwassen kinderen erbij.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 9 april 2009 om 09:46
donderdag 9 april 2009 om 09:47
quote:fleurtje schreef op 09 april 2009 @ 09:41:
Bang om die ouderliefde te moeten delen ofzo?Nou ja, kwijt te raken dus. Dat is echt niet heel leuk hoor. Misschien ben jij gewend aan zo'n groot gezin, maar als ik naar mn vriendin kijk, die ging van 2 kinderen naar een gebroken gezin met een paar jaar later 6 kinderen in allerlei leeftijden en nieuwe partners die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Bang om die ouderliefde te moeten delen ofzo?Nou ja, kwijt te raken dus. Dat is echt niet heel leuk hoor. Misschien ben jij gewend aan zo'n groot gezin, maar als ik naar mn vriendin kijk, die ging van 2 kinderen naar een gebroken gezin met een paar jaar later 6 kinderen in allerlei leeftijden en nieuwe partners die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 9 april 2009 om 09:50
Spijker, denk je nou werkelijk dat haar vader nu minder van haar houdt?!
Over elkaar het licht niet in de ogen gunnen: het is ook maar hoe je jezelf opstelt. Ik zie dit dus echt niet in mijn omgeving. Maar misschien zijn de mensen in mijn omgeving anders ofzo, minder bang de liefde van de ouder te verliezen, minder eager om de enige te willen zijn, meer bereid te delen.
Over elkaar het licht niet in de ogen gunnen: het is ook maar hoe je jezelf opstelt. Ik zie dit dus echt niet in mijn omgeving. Maar misschien zijn de mensen in mijn omgeving anders ofzo, minder bang de liefde van de ouder te verliezen, minder eager om de enige te willen zijn, meer bereid te delen.
donderdag 9 april 2009 om 09:52
quote:Spijker schreef op 09 april 2009 @ 09:42:
[...]
Ja da's echt waar, daar heb ik in mijn omgeving meerdere voorbeelden van. En je kan wel zeggen 'gezellige grote familie' maar soms vindt de ex-vrouw het ook súpermoeilijk dat haar ex opnieuw begint met een ander, dus dan is die hele grote familie helemaal niet gezellig met z'n allen. En dan komt het er meestal toch op neer dat de eerste kinderen hun vader kwijtraken. Want die nieuwe vriendin heeft op haar beurt dan weer vaak niet zo'n zin in die half-volwassen kinderen erbij.Dit herken ik niet. Mag mezelf gelukkig prijzen geloof ik met mijn grote gezellige familie alles en iedereen hoort gewoon bij elkaar hoor ook de gescheiden stellen etc vanwege de kinderen zal dat altijd zo blijven.
[...]
Ja da's echt waar, daar heb ik in mijn omgeving meerdere voorbeelden van. En je kan wel zeggen 'gezellige grote familie' maar soms vindt de ex-vrouw het ook súpermoeilijk dat haar ex opnieuw begint met een ander, dus dan is die hele grote familie helemaal niet gezellig met z'n allen. En dan komt het er meestal toch op neer dat de eerste kinderen hun vader kwijtraken. Want die nieuwe vriendin heeft op haar beurt dan weer vaak niet zo'n zin in die half-volwassen kinderen erbij.Dit herken ik niet. Mag mezelf gelukkig prijzen geloof ik met mijn grote gezellige familie alles en iedereen hoort gewoon bij elkaar hoor ook de gescheiden stellen etc vanwege de kinderen zal dat altijd zo blijven.
donderdag 9 april 2009 om 10:13
Ook hier ervaring!
Mijn vader (50 +) en z'n nieuwe vrouw van ong. dezelfde leeftijd wilden ook graag een kindje. Helaas is dit niet gelukt, maar nu zijn ze bezig met adoptie e.d. en als het goed gaat, dan heb ik in juli een nieuw broertje én zusje van 3 jaar. In het begin moest ik ook heel erg slikken, vond het erg vreemd.. maar achteraf denk ik: waarom zou ik daar over oordelen? Als zij het graag willen en kunnen, waarom dan niet? Mensen oordelen toch altijd wel over anderen. Nu vind ik het opzich wel leuk, is toch weer wat anders. Scheelt ook dat ik niet bij ze woon, dan had ik er misschien toch anders tegenaan gekeken.
Misschien kan je met je vader praten? Zeggen hoe jij je voelt door de situatie en misschien is er dan meer helderheid van beiden kanten uit!
Mijn vader (50 +) en z'n nieuwe vrouw van ong. dezelfde leeftijd wilden ook graag een kindje. Helaas is dit niet gelukt, maar nu zijn ze bezig met adoptie e.d. en als het goed gaat, dan heb ik in juli een nieuw broertje én zusje van 3 jaar. In het begin moest ik ook heel erg slikken, vond het erg vreemd.. maar achteraf denk ik: waarom zou ik daar over oordelen? Als zij het graag willen en kunnen, waarom dan niet? Mensen oordelen toch altijd wel over anderen. Nu vind ik het opzich wel leuk, is toch weer wat anders. Scheelt ook dat ik niet bij ze woon, dan had ik er misschien toch anders tegenaan gekeken.
Misschien kan je met je vader praten? Zeggen hoe jij je voelt door de situatie en misschien is er dan meer helderheid van beiden kanten uit!
donderdag 9 april 2009 om 10:14
Goed ik (en mijn zusje) zijn dus een kinderen uit de 2e leg. Onlangs hoorde ik via via dat mijn vader weer kinderen heeft bij een nieuwe vrouw. Het zijn er 2 een jongen en een meisje in de leeftijd dat ik ze zelf had kunnen hebben (geloof dat ze 4 en 6 zijn) Tenslotte word ik 35. Wat doet het mij? Ten eerste niets, ik heb al eeuwen geen contact met mijn vader, wat hij doet moet hij weten. Emotioneel gezien ben ik er totaal blanco in. En al is hij 61, ik heb niets over zijn nieuwe gezin te zeggen. Ik hoop dat ze gelukkig zijn met zijn vieren en dat de kinderen een goede vader aan hem hebben.
Los hiervan heb ik nog 2 half broers en 2 half zusters, die ik niet ken. Maar mijn moeder weet wel van hun bestaan af omdat mijn vader dat haar vertelt heeft. De kans dat ik al die broers en zusters van mij ontmoet is mogelijk, bedoel zo groot is Nederland en de Antillen nu ook weer niet. Mocht het zo ver komen dan zie ik het wel. Het zou eerder nieuwsgierigheid zijn van mijn kant dan emotionele behoefte om mijn broers en zusters te leren kennen. Maar ik zeg nooit nooit.
Misschien is het zoals Fleur zegt: cultuur verschil. Ik ben half antilliaans en het is niets geks binnen deze cultuur.
TO maak je er niet druk om. Je vader houdt niet minder van je, je krijgt (mochten ze zwanger worden) een grotere familie. Al snap ik dat je hiervan geschrokken bent, zie het als iets positiefs.
Los hiervan heb ik nog 2 half broers en 2 half zusters, die ik niet ken. Maar mijn moeder weet wel van hun bestaan af omdat mijn vader dat haar vertelt heeft. De kans dat ik al die broers en zusters van mij ontmoet is mogelijk, bedoel zo groot is Nederland en de Antillen nu ook weer niet. Mocht het zo ver komen dan zie ik het wel. Het zou eerder nieuwsgierigheid zijn van mijn kant dan emotionele behoefte om mijn broers en zusters te leren kennen. Maar ik zeg nooit nooit.
Misschien is het zoals Fleur zegt: cultuur verschil. Ik ben half antilliaans en het is niets geks binnen deze cultuur.
TO maak je er niet druk om. Je vader houdt niet minder van je, je krijgt (mochten ze zwanger worden) een grotere familie. Al snap ik dat je hiervan geschrokken bent, zie het als iets positiefs.
donderdag 9 april 2009 om 10:21
