Relaties
alle pijlers
minnaar terug naar zijn vrouw??
woensdag 26 september 2007 om 13:33
Waarschijnlijk zal dit verhaal me niet in dank worden afgenomen maar ik heb gewoon meningen nodig. Heb genoeg mensen om me heen die me steunen maar krijg van hun verschillende reacties en ik wil die van jullie graag weten.
Ik ben namelijk zo'n minnares. 2 jaar lang had ik iets met een man die al een vriendin met 2 kindjes heeft. Ooit had ik al iets met hem gehad en 2 jaar terug kwamen we elkaar weer tegen. Toen we 9 jaar geleden iets hadden (was kort maar heftig) wou ik niet verder met hem omdat ik mezelf te jong vond voor iets vast en hij net uit een relatie kwam en ik hem tijd wou geven. Hij zag dit als een afwijzing en kwam een paar dagen later een ander tegen en kreeg daar iets mee. (niet het type dat alleen kan zijn blijkbaar)
De eerste 5 jaar dat zij samen waren heb ik hem amper gezien of gesproken maar het gevoel is altijd gebleven. Van 2 kanten. Hij zei steeds: Als ik aan jou dacht kreeg ik altijd een big smile op mijn gezicht. Heb ook best moeten slikken toen ik hoorde dat zij zwanger was. Gunde ze alle geluk, absoluut. Maar was toch even schrikken. Zij is de afgelopen jaren bij maar weinig mensen geliefd geweest. (wel bij hem natuurlijk) Hij zit niet krap bij kas en mensen zeiden (al zeggen ze dit natuurlijk altijd) dat het haar vooral daarom ging. En ergens geloof ik dit ook. Hij heeft al vaker met haar willen stoppen maar het steeds niet gekund omdat hij het heel moeilijk vind ivm de kindjes. Terecht ook! Als hij dat niet zou vinden ws het ook niet de man waar ik van hou. 3 weken geleden heeft hij de handdoek in de ring gegooit en het haar verteld. Hij wou met mij verder. Zij kapot van natuurlijk. Logisch. Hij ook. Wij zouden met niks beginnen. We zeiden dan ook dat we niks hadden dat we zouden zien hoe het zou lopen. De afgelopen 3 weken waren een hel. Ik probeerde me aan de zijlijn te houden. Mocht me nergens mee bemoeien. Moest alle kritiek maar laten komen en liet hem zijn keuzes maken. Alles voor hem en voor zijn kindjes dacht ik. En ook voor haar. Is al moeilijk zat voor haar. Ondertussen heeft ze veel ontdekt. Dat we samen op vakantie zijn geweest etc etc. Maar ze wil hem terug en dreigt met de kinderen. Hij mag ze niet meer zien etc. Hij trapt daar in. Terwijl zij geen poot heeft om op te staan. Kinderen zijn toch niet genoeg om je man te houden? Of is dat makkelijk gezegd. Natuurlijk vecht je daarvoor. Dat heeft hij ook absoluut gedaan!! De eerste 1,5 jaar was het gewoon lang leven de lol en wisten we allebei dat het nooit iets zou worden. Later werd het gevoel te heftig. Maar welke vrouw wil nu een man die alleen bij haar is om de kinderen? Want op dat niveau zitten zij nu dus. Hij knapte. Er werd aan hem getrokken en hij had rust nodig. Wie wordt er dan aan de kant gezet? IK! Ja logisch ook weer. Ik denk dat zij het samen weer gaan proberen maar weet dat niet zeker. Hij zegt dat hij niet denkt dat dat nog gaat werken. Maar denk wel dat ze het gaan doen. En hoe egoistisch ook, ik ben er kapot van. Heb me zo laten weg cijferen en nu wordt ik bedankt. (ik hoor jullie denken..) Heb besloten geen contact meer met hem op te nemen omdat hij rust wil. Kan hij krijgen. Maar ben zo bang dat hij ondertussen weer met haar verder gaat. Zij vergeeft hem alles. En ja hoe weet ik eigenlijk wat hij haar allemaal verteld heeft..
Nu wil ik van jullie weten. Denken jullie dat er nog kans van slagen is voor hun? Ze heeft natuurlijk een heerlijk leventje. Niet werken, flink zakgeld, dure auto en mooi huis. Schijnbaar kun je daar mee leven. Maar het moet toch gaan opbreken het idee dat hij bij mij lag en van mij houdt. (weet zeker dat hij van me houdt) En voor hem ook. Zou hij mij zomaar kunnen vergeten? Mensen hier zeggen van niet. Dat het te heftig was en omdat hij de eerste stap gezet heeft waarom de volgende dan niet zodra hij alles op rijtje heeft. Hij woont nu niet thuis.
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
Ik ben namelijk zo'n minnares. 2 jaar lang had ik iets met een man die al een vriendin met 2 kindjes heeft. Ooit had ik al iets met hem gehad en 2 jaar terug kwamen we elkaar weer tegen. Toen we 9 jaar geleden iets hadden (was kort maar heftig) wou ik niet verder met hem omdat ik mezelf te jong vond voor iets vast en hij net uit een relatie kwam en ik hem tijd wou geven. Hij zag dit als een afwijzing en kwam een paar dagen later een ander tegen en kreeg daar iets mee. (niet het type dat alleen kan zijn blijkbaar)
De eerste 5 jaar dat zij samen waren heb ik hem amper gezien of gesproken maar het gevoel is altijd gebleven. Van 2 kanten. Hij zei steeds: Als ik aan jou dacht kreeg ik altijd een big smile op mijn gezicht. Heb ook best moeten slikken toen ik hoorde dat zij zwanger was. Gunde ze alle geluk, absoluut. Maar was toch even schrikken. Zij is de afgelopen jaren bij maar weinig mensen geliefd geweest. (wel bij hem natuurlijk) Hij zit niet krap bij kas en mensen zeiden (al zeggen ze dit natuurlijk altijd) dat het haar vooral daarom ging. En ergens geloof ik dit ook. Hij heeft al vaker met haar willen stoppen maar het steeds niet gekund omdat hij het heel moeilijk vind ivm de kindjes. Terecht ook! Als hij dat niet zou vinden ws het ook niet de man waar ik van hou. 3 weken geleden heeft hij de handdoek in de ring gegooit en het haar verteld. Hij wou met mij verder. Zij kapot van natuurlijk. Logisch. Hij ook. Wij zouden met niks beginnen. We zeiden dan ook dat we niks hadden dat we zouden zien hoe het zou lopen. De afgelopen 3 weken waren een hel. Ik probeerde me aan de zijlijn te houden. Mocht me nergens mee bemoeien. Moest alle kritiek maar laten komen en liet hem zijn keuzes maken. Alles voor hem en voor zijn kindjes dacht ik. En ook voor haar. Is al moeilijk zat voor haar. Ondertussen heeft ze veel ontdekt. Dat we samen op vakantie zijn geweest etc etc. Maar ze wil hem terug en dreigt met de kinderen. Hij mag ze niet meer zien etc. Hij trapt daar in. Terwijl zij geen poot heeft om op te staan. Kinderen zijn toch niet genoeg om je man te houden? Of is dat makkelijk gezegd. Natuurlijk vecht je daarvoor. Dat heeft hij ook absoluut gedaan!! De eerste 1,5 jaar was het gewoon lang leven de lol en wisten we allebei dat het nooit iets zou worden. Later werd het gevoel te heftig. Maar welke vrouw wil nu een man die alleen bij haar is om de kinderen? Want op dat niveau zitten zij nu dus. Hij knapte. Er werd aan hem getrokken en hij had rust nodig. Wie wordt er dan aan de kant gezet? IK! Ja logisch ook weer. Ik denk dat zij het samen weer gaan proberen maar weet dat niet zeker. Hij zegt dat hij niet denkt dat dat nog gaat werken. Maar denk wel dat ze het gaan doen. En hoe egoistisch ook, ik ben er kapot van. Heb me zo laten weg cijferen en nu wordt ik bedankt. (ik hoor jullie denken..) Heb besloten geen contact meer met hem op te nemen omdat hij rust wil. Kan hij krijgen. Maar ben zo bang dat hij ondertussen weer met haar verder gaat. Zij vergeeft hem alles. En ja hoe weet ik eigenlijk wat hij haar allemaal verteld heeft..
Nu wil ik van jullie weten. Denken jullie dat er nog kans van slagen is voor hun? Ze heeft natuurlijk een heerlijk leventje. Niet werken, flink zakgeld, dure auto en mooi huis. Schijnbaar kun je daar mee leven. Maar het moet toch gaan opbreken het idee dat hij bij mij lag en van mij houdt. (weet zeker dat hij van me houdt) En voor hem ook. Zou hij mij zomaar kunnen vergeten? Mensen hier zeggen van niet. Dat het te heftig was en omdat hij de eerste stap gezet heeft waarom de volgende dan niet zodra hij alles op rijtje heeft. Hij woont nu niet thuis.
Beetje wazig verhaal. Bedankt dat je de moeite nam om het te lezen. Snap dat hier ook negatieve reacties op komen maar ik hoop ook op vrouwen die dit ook hebben meegemaakt. Heb jullie steun nodig. Heb hier echt nooit voor gekozen. Niet netjes van me geweest had eerste keer nee moeten zeggen. Maar ons gevoel is zo sterk en altijd geweest. We waren ervan overtuigd dat wij bij elkaar horen..
dinsdag 2 oktober 2007 om 18:56
quote:laloren schreef op 02 oktober 2007 @ 18:15:
Mis N dat berichtje over dat jij weet dat ze bij haar zit en zij zich afvraagd of hij bij jouw zit komt van mij. Het is een vreselijk gevoel onzekerheid dat ervaar jij nu zelf ook. De tijd zal het leren of ze wel of niet bij elkaar blijven.
Ik heb je verhaal gelezen het is nogal wat. Je kunt aan viva angel mijn mail adres vragen als je dat wilt. Bij mij is het goed gekomen zoals je weet maar ik wil je geen valse hoop geven. Niet iedere situatie is hetzelfde. Afstand nemen is het beste. Ten eerste geeft het jou meer rust en ten tweede zit een man niet te wachten op een vrouw die zich voortdurend aan hem opdringt. Hij heeft genoeg aan zijn hoofd nu dus laat hem. Ik weet het makkelijk gezegd (de momenten die jij nu hebt heb ook zeker gehad) maar uiteindelijk is het voor beide partijen beter.Heb jij toen die tijd afstand genomen, en is dat denk je de reden geweest dat het goed is gekomen? ik zeur nu (vandaag dus niet) alleen maar aan zijn kop, omdat ik hem tegen wil houden.. Ik denk misschien als hij mij lang niet ziet, dan gaat hij er wel achter komen wat hij mist?
Mis N dat berichtje over dat jij weet dat ze bij haar zit en zij zich afvraagd of hij bij jouw zit komt van mij. Het is een vreselijk gevoel onzekerheid dat ervaar jij nu zelf ook. De tijd zal het leren of ze wel of niet bij elkaar blijven.
Ik heb je verhaal gelezen het is nogal wat. Je kunt aan viva angel mijn mail adres vragen als je dat wilt. Bij mij is het goed gekomen zoals je weet maar ik wil je geen valse hoop geven. Niet iedere situatie is hetzelfde. Afstand nemen is het beste. Ten eerste geeft het jou meer rust en ten tweede zit een man niet te wachten op een vrouw die zich voortdurend aan hem opdringt. Hij heeft genoeg aan zijn hoofd nu dus laat hem. Ik weet het makkelijk gezegd (de momenten die jij nu hebt heb ook zeker gehad) maar uiteindelijk is het voor beide partijen beter.Heb jij toen die tijd afstand genomen, en is dat denk je de reden geweest dat het goed is gekomen? ik zeur nu (vandaag dus niet) alleen maar aan zijn kop, omdat ik hem tegen wil houden.. Ik denk misschien als hij mij lang niet ziet, dan gaat hij er wel achter komen wat hij mist?
dinsdag 2 oktober 2007 om 19:20
quote:missHK schreef op 30 september 2007 @ 17:07:
Bronny bedankt voor je reactie. Je zal wel gelijk hebben. Ik ga hier verder niet meer op reageren. Voel jou frustratie.
Dat is geen frustratie, dat is zelfrespect. En ik lees verderop dat het een soort troost voor je is dat hij met zijn vrouw nooit meer gelukkig zal zijn? Boos en wraakzuchtig omdat je je zin niet kreeg?
Vraag je jezelf eens af waar je bent met Kerstmis.....nog steeds bezig met een vrouw in je hoofd?
Er zijn genoeg leuke vrijgezelle mannen, als je jezelf respecteert zoek je er zo een uit. En dat hij zo leuk is, tja, ik zie het niet hoor, bij een man die twee jaar lang zijn vrouw belazert.
Je doet jezelf ernstig te kort door zo lang op zo iemand te wachten. Geen enkele man is dit soort shit waard.
Bronny bedankt voor je reactie. Je zal wel gelijk hebben. Ik ga hier verder niet meer op reageren. Voel jou frustratie.
Dat is geen frustratie, dat is zelfrespect. En ik lees verderop dat het een soort troost voor je is dat hij met zijn vrouw nooit meer gelukkig zal zijn? Boos en wraakzuchtig omdat je je zin niet kreeg?
Vraag je jezelf eens af waar je bent met Kerstmis.....nog steeds bezig met een vrouw in je hoofd?
Er zijn genoeg leuke vrijgezelle mannen, als je jezelf respecteert zoek je er zo een uit. En dat hij zo leuk is, tja, ik zie het niet hoor, bij een man die twee jaar lang zijn vrouw belazert.
Je doet jezelf ernstig te kort door zo lang op zo iemand te wachten. Geen enkele man is dit soort shit waard.
dinsdag 2 oktober 2007 om 19:29
Eigenlijk is het dus gewoon mijn eigen frustratie.. Heb je gelijk in.
Maar de waarheid is niet altijd leuk. Vind het wel fijn dat ik zulke eerlijke reacties krijg. Heb ik nodig om wakker geschud te worden.
Ik kan het al een beetje loslaten en ik hoop missN dat jou dat ook gaat lukken want ik lees dat jij nog veel verder weg bent. Wat ik hier vooral geleerd heb is dat hij het echt niet waard is. Kies voor jezelf. Hij kiest toch niet voor jou. Jij bent een mooie vlucht. Als jullie bij elkaar horen kom je hem wel weer tegen als alles op een rijtje is. En als hij je nu laat vallen dan zal het het allemaal wel niet waard zijn en voor hem een stuk minder betekenen. Mss kort door de bocht dit maar dit is wat ik hier ook te horen heb gekregen en ik weet dat er een hele grote waarheid in zit. Iedere situatie is anders maar kom op kies voor jezelf en laat hem gaat!
Maar de waarheid is niet altijd leuk. Vind het wel fijn dat ik zulke eerlijke reacties krijg. Heb ik nodig om wakker geschud te worden.
Ik kan het al een beetje loslaten en ik hoop missN dat jou dat ook gaat lukken want ik lees dat jij nog veel verder weg bent. Wat ik hier vooral geleerd heb is dat hij het echt niet waard is. Kies voor jezelf. Hij kiest toch niet voor jou. Jij bent een mooie vlucht. Als jullie bij elkaar horen kom je hem wel weer tegen als alles op een rijtje is. En als hij je nu laat vallen dan zal het het allemaal wel niet waard zijn en voor hem een stuk minder betekenen. Mss kort door de bocht dit maar dit is wat ik hier ook te horen heb gekregen en ik weet dat er een hele grote waarheid in zit. Iedere situatie is anders maar kom op kies voor jezelf en laat hem gaat!
dinsdag 2 oktober 2007 om 19:35
woensdag 3 oktober 2007 om 08:56
Ruth Jacott
ik kan echt zonder jou
't Is voorbij....
het was heel fijn dat afgelopen jaar
maar je moet nu echt weer terug naar haar
zij kan niet zonder jou
zij is je vrouw...
en wat wil je toch met mij...
je lijf ligt hier, maar je hoofd is er niet bij
als ik iets vraag, vraag jij wat ik juist zei....
wel beeld maar geen geluid
ik zet je uit.
Als ik zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij 't afscheid niet. ik bel
sluit de deur. sluit je hart
en geef mij. de sleutels
't is voorbij. ook voor mij.
dat gelieg en draaierij
ik kan echt zonder jou.
't Is te laat...
zeg niet dat ik ongeduldig ben....
je maakt geen keus: 't is of'. in plaats van 'en'
ben je daarvoor te laf.
dank ik je af.....
Als ik zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij 't afscheid niet. ik bel
sluit de deur. sluit je hart
en geef mij. de sleutels
't is voorbij. ook voor mij
dat gelieg en draaierij
ik kan echt zonder jou...
Oh, spaar me je tranen
begrijp me niet verkeerd
zie me als je bizznizz
je hebt verkeerd geïnvesteerd
hier is je jas. je giro-pas. je ring en credit kaart
je hebt gewed. op een vet maar verkeerd paard
je bent niks waard. ohohohohoh
Als ik het zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij het afscheid niet. ik bel.........
ik kan echt zonder jou
't Is voorbij....
het was heel fijn dat afgelopen jaar
maar je moet nu echt weer terug naar haar
zij kan niet zonder jou
zij is je vrouw...
en wat wil je toch met mij...
je lijf ligt hier, maar je hoofd is er niet bij
als ik iets vraag, vraag jij wat ik juist zei....
wel beeld maar geen geluid
ik zet je uit.
Als ik zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij 't afscheid niet. ik bel
sluit de deur. sluit je hart
en geef mij. de sleutels
't is voorbij. ook voor mij.
dat gelieg en draaierij
ik kan echt zonder jou.
't Is te laat...
zeg niet dat ik ongeduldig ben....
je maakt geen keus: 't is of'. in plaats van 'en'
ben je daarvoor te laf.
dank ik je af.....
Als ik zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij 't afscheid niet. ik bel
sluit de deur. sluit je hart
en geef mij. de sleutels
't is voorbij. ook voor mij
dat gelieg en draaierij
ik kan echt zonder jou...
Oh, spaar me je tranen
begrijp me niet verkeerd
zie me als je bizznizz
je hebt verkeerd geïnvesteerd
hier is je jas. je giro-pas. je ring en credit kaart
je hebt gewed. op een vet maar verkeerd paard
je bent niks waard. ohohohohoh
Als ik het zeg: 'Ga'. ga dan snel
zeg bij het afscheid niet. ik bel.........
woensdag 3 oktober 2007 om 09:01
Het is toch te gek voor woorden he,zoveel vrouwen die verdriet hebben om een gebonden leugenaar!
Als ik eerlijk aan mezelf vraag...Deur,denk je dat een relatie met deze man echt zou werken...moet ik tot mijn schrik..NEE antwoorden.
Dus waarom blijf ik dan hangen,hopen,waarom wil ik hem nog steeds voor mezelf...verslaving???
Geen idee.
Zoals hij zijn vrouw voorliegt,waarom zou hij dat straks niet ook bij mij doen??Het is mischien wel te naief om te denken dat dat niet zal gebeuren,dat hij nu alleen zo doet/is omdat ik zijn grote liefde ben...maar als dat zo is,waarom is hij dan niet hier....
Heb weer genoeg om over na te denken,
x
Als ik eerlijk aan mezelf vraag...Deur,denk je dat een relatie met deze man echt zou werken...moet ik tot mijn schrik..NEE antwoorden.
Dus waarom blijf ik dan hangen,hopen,waarom wil ik hem nog steeds voor mezelf...verslaving???
Geen idee.
Zoals hij zijn vrouw voorliegt,waarom zou hij dat straks niet ook bij mij doen??Het is mischien wel te naief om te denken dat dat niet zal gebeuren,dat hij nu alleen zo doet/is omdat ik zijn grote liefde ben...maar als dat zo is,waarom is hij dan niet hier....
Heb weer genoeg om over na te denken,
x
woensdag 3 oktober 2007 om 09:45
quote:deurtje schreef op 03 oktober 2007 @ 09:01:
Het is toch te gek voor woorden he,zoveel vrouwen die verdriet hebben om een gebonden leugenaar!
Als ik eerlijk aan mezelf vraag...Deur,denk je dat een relatie met deze man echt zou werken...moet ik tot mijn schrik..NEE antwoorden.
Dus waarom blijf ik dan hangen,hopen,waarom wil ik hem nog steeds voor mezelf...verslaving???
Geen idee.
Maar Deur, als je heel eerlijk tegen jezelf bent, weet je daar (nav minnaressen-forum en boeken als die van Norwood) de antwoorden toch wel op?
Het is toch te gek voor woorden he,zoveel vrouwen die verdriet hebben om een gebonden leugenaar!
Als ik eerlijk aan mezelf vraag...Deur,denk je dat een relatie met deze man echt zou werken...moet ik tot mijn schrik..NEE antwoorden.
Dus waarom blijf ik dan hangen,hopen,waarom wil ik hem nog steeds voor mezelf...verslaving???
Geen idee.
Maar Deur, als je heel eerlijk tegen jezelf bent, weet je daar (nav minnaressen-forum en boeken als die van Norwood) de antwoorden toch wel op?
woensdag 3 oktober 2007 om 10:28
quote:MissN schreef op 02 oktober 2007 @ 17:55:
Toch fijn om te lezen dat het in sommige gevallen toch wel goed gaat! Bij mij is dit zeker niet het geval! ik weet dat hij deze week gaat praten om het nog een keer opnieuw te proberen. En dus moet ik zelf die keuze maken. Ik heb sinds dat ik gister deze site heb gevonden en alle berichten heb gelezen toch enigsinds troost gevonden, ik vond vooral een berichtje supergoed! "jij weet dat hij bij haar zit, maar zij zal zich altijd afvragen of jullie nog contact hebben". Dat is zeker waar! ze zouden al heel lang gaan scheiden en dat was het kind ook al verteld, ze waren aan het wachten tot de vrouw een huisje voor zichzelf had! Maar nu het allemaal zo dichtbijkomt zit ze zo te zieken en op zijn gevoelens in te spelen m.b.t. het kind. Hij zegt dat niemand zoveel van zijn kind houdt als hij. (nogal rare uitspraak) en dat hij nooit onder zijn kind zou kunnen leven, dat zijn kind veel tekort komt enz.
Natuurlijk kan ik dat begrijpen en snap dat het heel moeilijk is, maar als ik voorstelde om met maatschappelijk werk te gaan praten staat hij daar ook niet voor open, dus zoals ik het zie, wil hij er ook geen moeite voor doen en er een weg in vinden.
Wat hij het liefste wil, is haar inwisselen voor mij omdat hij met mij supergelukkig is, alleen gaat hij voor het geluk van zijn kind ( hij denkt dat het beter is voor haar). ze zegt zelf dat ze haar oren dan wel dicht doet als papa en mama weer eens ruzie maken!
Ik ben zelf van gescheiden ouders, dus kan dit wel begrijpen.
Ben nu supertrots dat ik al een dag (jaja ik tel de uren) niets van me heb laten horen! maar zit wel de hele dag te malen of hij nu daar zou zitten enz...
Weet echt wel dat ik mijzelf daarmee heb, maar kan het niet uit mijn hoofd zetten.
Hoe kan je dan een prive bericht sturen?Aiai, ik dacht dat alleen mijn minnaar zoiets kon zeggen, dat hij dat meende... Weg illusie... Kan toegevoegd worden bij het lijstje van 'smoezen'... Mannen willen alleen maar de gemakkelijkste oplossing blijkbaar. Tamzakken! Heel blij er vanaf te zijn
Toch fijn om te lezen dat het in sommige gevallen toch wel goed gaat! Bij mij is dit zeker niet het geval! ik weet dat hij deze week gaat praten om het nog een keer opnieuw te proberen. En dus moet ik zelf die keuze maken. Ik heb sinds dat ik gister deze site heb gevonden en alle berichten heb gelezen toch enigsinds troost gevonden, ik vond vooral een berichtje supergoed! "jij weet dat hij bij haar zit, maar zij zal zich altijd afvragen of jullie nog contact hebben". Dat is zeker waar! ze zouden al heel lang gaan scheiden en dat was het kind ook al verteld, ze waren aan het wachten tot de vrouw een huisje voor zichzelf had! Maar nu het allemaal zo dichtbijkomt zit ze zo te zieken en op zijn gevoelens in te spelen m.b.t. het kind. Hij zegt dat niemand zoveel van zijn kind houdt als hij. (nogal rare uitspraak) en dat hij nooit onder zijn kind zou kunnen leven, dat zijn kind veel tekort komt enz.
Natuurlijk kan ik dat begrijpen en snap dat het heel moeilijk is, maar als ik voorstelde om met maatschappelijk werk te gaan praten staat hij daar ook niet voor open, dus zoals ik het zie, wil hij er ook geen moeite voor doen en er een weg in vinden.
Wat hij het liefste wil, is haar inwisselen voor mij omdat hij met mij supergelukkig is, alleen gaat hij voor het geluk van zijn kind ( hij denkt dat het beter is voor haar). ze zegt zelf dat ze haar oren dan wel dicht doet als papa en mama weer eens ruzie maken!
Ik ben zelf van gescheiden ouders, dus kan dit wel begrijpen.
Ben nu supertrots dat ik al een dag (jaja ik tel de uren) niets van me heb laten horen! maar zit wel de hele dag te malen of hij nu daar zou zitten enz...
Weet echt wel dat ik mijzelf daarmee heb, maar kan het niet uit mijn hoofd zetten.
Hoe kan je dan een prive bericht sturen?Aiai, ik dacht dat alleen mijn minnaar zoiets kon zeggen, dat hij dat meende... Weg illusie... Kan toegevoegd worden bij het lijstje van 'smoezen'... Mannen willen alleen maar de gemakkelijkste oplossing blijkbaar. Tamzakken! Heel blij er vanaf te zijn
woensdag 3 oktober 2007 om 10:57
quote:deurtje schreef op 03 oktober 2007 @ 09:01:
Zoals hij zijn vrouw voorliegt,waarom zou hij dat straks niet ook bij mij doen??Het is mischien wel te naief om te denken dat dat niet zal gebeuren,dat hij nu alleen zo doet/is omdat ik zijn grote liefde ben...maar als dat zo is,waarom is hij dan niet hier....
Heb weer genoeg om over na te denken,
x
Heb je verhaal zo af en toe is gevolgd op het minnaressen topic.
Wat ik soms zo jammer vindt is dat iedereen meteen zijn oordeel klaar heeft ten aanzien van de GM maar ook ten aanzien van de minnares. Iedere situatie is sowieso anders. Ik heb de wijsheid niet in pacht maar reageer even vanuit mijn eigen situatie op hetgeen jij hierboven geschreven hebt.
Ik ken drie situaties. De situatie waarin mijn vader mijn moeder bedroog (uiteindelijk heeft mijn moeder na nog een x proberen de relatie verbroken) mijn vader is na een paar jaar hertrouwd en is zijn huidige vrouw nooit ontrouw geweest (zover ik weet dan) mijn vader is bij zijn huidige vrouw gewoon heel anders (laat ik het zo zeggen ze passen gewoon veel beter bij elkaar dat zag ik toen en dat zie ik nu, inmiddels 25 jaar later nog). Daarnaast ook de bedrogen vrouw geweest (en ja ook ik heb er, nadat we het nog een x geprobeerd hadden een punt achter gezet). En dan de situatie waarin ik de minnares was (ik heb uiteindelijk afstand genomen, hij is het gaan proberen met zijn inmiddels ex-vriendin), uiteindelijk samen besloten (en dit weet ik ook van haar) er mee te stoppen. Zij is inmiddels ook gelukkig met iemand anders en zegt nu zelf ook deze man past beter bij me. De vrienden en familie om ons heen zeggen: jullie samen klopt gewoon. Dus ik denk dat het daarom gaat dat je uiteindelijk het juiste potje op het dekseltje vindt en soms die je daar wat langer over. Ik snap dat een man het moeilijk vindt om bij zijn vrouw weg te gaan (heb ik hierboven al eerder beschreven) vrouwen nemen afscheid tijdens de relatie daar doen ze soms jaren over. Meestal weten een aantal mensen in hun omgeving er van maar meestal komt het voor de rest van de mensen als een donderslag bij heldere hemel terwijl dit niet zo is.
Wat ik je zeggen wil is dit: het hoeft niet zo te zijn dat jouw GM bij jou hetzelfde gedrag gaat vertonen. Maar ik denk wel dat hij nu echt een keuze moet gaan maken. Immers niet kiezen is ook een keuze. Hij kan nu bij jou en bij zijn vrouw terecht, hij gaat hier geen verandering in brengen (dan had hij dat allang gedaan, daar bedoel ik dus niet mee dat hij niet van je houdt. Ik denk namelijk wel dat hij van je houdt (immers hij neemt nu weer het risico om betrapt te worden jij hebt alle troeven in handen 1 telefoontje naar zijn vrouw en hij is weer terug bij af). Waarom zou hij dit risico nemen als hij zoveel van zijn vrouw houdt? Ik denk dat hij de keuze aan 1 van jullie laat zodat hij uiteindelijk kan zeggen: Ik wilde wel verder.............................., maar deurtje of mijn vrouw wilde niet meer. Lekker makkelijk! Helaas gaat het bij de meeste mannen zo.
Zoals hij zijn vrouw voorliegt,waarom zou hij dat straks niet ook bij mij doen??Het is mischien wel te naief om te denken dat dat niet zal gebeuren,dat hij nu alleen zo doet/is omdat ik zijn grote liefde ben...maar als dat zo is,waarom is hij dan niet hier....
Heb weer genoeg om over na te denken,
x
Heb je verhaal zo af en toe is gevolgd op het minnaressen topic.
Wat ik soms zo jammer vindt is dat iedereen meteen zijn oordeel klaar heeft ten aanzien van de GM maar ook ten aanzien van de minnares. Iedere situatie is sowieso anders. Ik heb de wijsheid niet in pacht maar reageer even vanuit mijn eigen situatie op hetgeen jij hierboven geschreven hebt.
Ik ken drie situaties. De situatie waarin mijn vader mijn moeder bedroog (uiteindelijk heeft mijn moeder na nog een x proberen de relatie verbroken) mijn vader is na een paar jaar hertrouwd en is zijn huidige vrouw nooit ontrouw geweest (zover ik weet dan) mijn vader is bij zijn huidige vrouw gewoon heel anders (laat ik het zo zeggen ze passen gewoon veel beter bij elkaar dat zag ik toen en dat zie ik nu, inmiddels 25 jaar later nog). Daarnaast ook de bedrogen vrouw geweest (en ja ook ik heb er, nadat we het nog een x geprobeerd hadden een punt achter gezet). En dan de situatie waarin ik de minnares was (ik heb uiteindelijk afstand genomen, hij is het gaan proberen met zijn inmiddels ex-vriendin), uiteindelijk samen besloten (en dit weet ik ook van haar) er mee te stoppen. Zij is inmiddels ook gelukkig met iemand anders en zegt nu zelf ook deze man past beter bij me. De vrienden en familie om ons heen zeggen: jullie samen klopt gewoon. Dus ik denk dat het daarom gaat dat je uiteindelijk het juiste potje op het dekseltje vindt en soms die je daar wat langer over. Ik snap dat een man het moeilijk vindt om bij zijn vrouw weg te gaan (heb ik hierboven al eerder beschreven) vrouwen nemen afscheid tijdens de relatie daar doen ze soms jaren over. Meestal weten een aantal mensen in hun omgeving er van maar meestal komt het voor de rest van de mensen als een donderslag bij heldere hemel terwijl dit niet zo is.
Wat ik je zeggen wil is dit: het hoeft niet zo te zijn dat jouw GM bij jou hetzelfde gedrag gaat vertonen. Maar ik denk wel dat hij nu echt een keuze moet gaan maken. Immers niet kiezen is ook een keuze. Hij kan nu bij jou en bij zijn vrouw terecht, hij gaat hier geen verandering in brengen (dan had hij dat allang gedaan, daar bedoel ik dus niet mee dat hij niet van je houdt. Ik denk namelijk wel dat hij van je houdt (immers hij neemt nu weer het risico om betrapt te worden jij hebt alle troeven in handen 1 telefoontje naar zijn vrouw en hij is weer terug bij af). Waarom zou hij dit risico nemen als hij zoveel van zijn vrouw houdt? Ik denk dat hij de keuze aan 1 van jullie laat zodat hij uiteindelijk kan zeggen: Ik wilde wel verder.............................., maar deurtje of mijn vrouw wilde niet meer. Lekker makkelijk! Helaas gaat het bij de meeste mannen zo.
woensdag 3 oktober 2007 om 11:35
quote:missHK schreef op 01 oktober 2007 @ 22:11:
Neem even tijd voor jezelf. Dat is mij ook verteld en voor mij werkt het al wel een beetje. Veel praten, huilen en slapen. En je bedenken of dit wel is wat je wilt. Ik mis hem nog steeds maar hij heeft die keuze gemaakt en nu is het tijd dat wij zelf eens keuzes gaan maken! Als het goed komt moet er heel wat gebeuren. Ben toch hoop ik wel meer waard. En het idee dat die 2 echt nooit meer eerlijk gelukkig worden samen (ja wel gelukkig op hun manier natuurlijk) is voor mij ergens een troost. Vraag me alleen steeds af, denkt hij aan mij en mist hij mij ook? Kom op meiden!
ps je kunt me toch een prive bericht sturen? zet daarin dan je email.
Ondanks dat ik begrip heb voor je gevoelens vindt ik dat toch een
harde opmerking.Die vrouw heeft er niet voor gekozen om bedrogen te worden.Richt je woede liever op hem.Want hij is de gene die twee harten breekt en niet weet wat hij wil.
Laat hem liever los dan af te vragen of hij je nog mist.
En vindt er een die wel voor je kan gaan.Soms wordt een relatie na een poosje ook beter omdat je samen elkaar weer gaat vinden.
Misschien was alles in een sleur thuis en wordt er nu hard aangewerkt.Al blijft het moeilijk.Voor jouw blijft het gissen je hebt het verhaal maar van een kant gehoord.Dus is het beter om hem los te laten voordat je jaren verder sukkelt in deze ellende.
Neem even tijd voor jezelf. Dat is mij ook verteld en voor mij werkt het al wel een beetje. Veel praten, huilen en slapen. En je bedenken of dit wel is wat je wilt. Ik mis hem nog steeds maar hij heeft die keuze gemaakt en nu is het tijd dat wij zelf eens keuzes gaan maken! Als het goed komt moet er heel wat gebeuren. Ben toch hoop ik wel meer waard. En het idee dat die 2 echt nooit meer eerlijk gelukkig worden samen (ja wel gelukkig op hun manier natuurlijk) is voor mij ergens een troost. Vraag me alleen steeds af, denkt hij aan mij en mist hij mij ook? Kom op meiden!
ps je kunt me toch een prive bericht sturen? zet daarin dan je email.
Ondanks dat ik begrip heb voor je gevoelens vindt ik dat toch een
harde opmerking.Die vrouw heeft er niet voor gekozen om bedrogen te worden.Richt je woede liever op hem.Want hij is de gene die twee harten breekt en niet weet wat hij wil.
Laat hem liever los dan af te vragen of hij je nog mist.
En vindt er een die wel voor je kan gaan.Soms wordt een relatie na een poosje ook beter omdat je samen elkaar weer gaat vinden.
Misschien was alles in een sleur thuis en wordt er nu hard aangewerkt.Al blijft het moeilijk.Voor jouw blijft het gissen je hebt het verhaal maar van een kant gehoord.Dus is het beter om hem los te laten voordat je jaren verder sukkelt in deze ellende.
woensdag 3 oktober 2007 om 11:37
Deurtje, je vroeg of het liefde is of verslaving. Een herkenbare vraag.
Volgens mij is het verslaving. Ik heb ook ooit moeite gehad om van iemand (een minnaar, op het eind van mijn eerste huwelijk) afstand te nemen toen hij een vaste vriendin kreeg. Hij wou mij er gewoon bij blijven houden, dus naast zijn vaste vriendin (en zonder dat zij ervan wist). Omdat ik dat niet fair vond tegenover zijn vriendin, wou ik de relatie met mijn minnaar beëindigen maar ik 'kon' het niet. Hij was de enige bij wie ik terecht kon voor knuffels en seks (mijn toenmalige man en ik leefden wel nog in hetzelfde huis en waren voor de wet nog getrouwd, maar er was niets meer tussen ons). Ik vroeg me toen ook af of het liefde was of verslaving. Nu weet ik zeker dat het verslaving was. Ik kan moeilijk uitleggen waarom; ik stel alleen het verschil vast tussen mijn huidige relatie, met mijn huidige man, en de relatie die ik toen had met mijn minnaar. Die zijn op geen enkele manier te vergelijken.
Ik ben nu zo verschrikkelijk blij dat ik die relatie met mijn ex-minnaar verbroken heb!
Volgens mij is het verslaving. Ik heb ook ooit moeite gehad om van iemand (een minnaar, op het eind van mijn eerste huwelijk) afstand te nemen toen hij een vaste vriendin kreeg. Hij wou mij er gewoon bij blijven houden, dus naast zijn vaste vriendin (en zonder dat zij ervan wist). Omdat ik dat niet fair vond tegenover zijn vriendin, wou ik de relatie met mijn minnaar beëindigen maar ik 'kon' het niet. Hij was de enige bij wie ik terecht kon voor knuffels en seks (mijn toenmalige man en ik leefden wel nog in hetzelfde huis en waren voor de wet nog getrouwd, maar er was niets meer tussen ons). Ik vroeg me toen ook af of het liefde was of verslaving. Nu weet ik zeker dat het verslaving was. Ik kan moeilijk uitleggen waarom; ik stel alleen het verschil vast tussen mijn huidige relatie, met mijn huidige man, en de relatie die ik toen had met mijn minnaar. Die zijn op geen enkele manier te vergelijken.
Ik ben nu zo verschrikkelijk blij dat ik die relatie met mijn ex-minnaar verbroken heb!
woensdag 3 oktober 2007 om 11:50
Hallo allemaal, ik ben een getrouwde vrouw met een minnaar. Waarom ik niet bij mijn man weg ga? Ik kan de moed niet op brengen hem in de ogen te kijken en te zeggen dat ik van een ander hou. Ikheb ook geen idee hoe hij daarop zal reageren. En telkens heb ik in mijn achterhoofd wat jij schrijft Laloren, misschien dat hij ook de kans krijgt iemand te ontmoeten die bij hem past zoals mijn minnaar bij mij past als ik hem verlaat. En ik ben blij met het voorbeeld van je vader. Ik ga vreemd omdat ik van mijn minnaar hou, niet om de spanning en niet alleen om de sex. En de liefde die ik voor hem voel, zal ik nooit voor iemand anders voelen, dat weet ik 100% zeker. Mijn echtgenoot is een goede man en ik hou van hem. Ik dacht altijd dat dat het was en dat de liefdesverhalen die je in films ziet en in boeken leest niet echt bestaan. Tot ik mijn minnaar ontmoete en mijn leven op de kop kwam te staan.
MissHK, als hij de moed heeft op gebracht om zijn vrouw over jou te vertellen, hoop ik dat hij daarna voor jou kiest. Als dat nu niet gebeurd, ben ik bang dat het nooit zal gebeuren.
MissHK, als hij de moed heeft op gebracht om zijn vrouw over jou te vertellen, hoop ik dat hij daarna voor jou kiest. Als dat nu niet gebeurd, ben ik bang dat het nooit zal gebeuren.
woensdag 3 oktober 2007 om 12:20
Flamenco
Is jouw minnaar alleen of heeft hij ook een partner? Ik bedoel als hij alleen is dan moet dit voor hem toch ook niet makkelijk zijn? Ik snap dat je nog steeds van je man houdt maar soms is houden van niet genoeg hetgeen ik uit jouw verhaal toch wel kan opmaken. Ga je ooit wel voor je minnaar kiezen en zit je nu in de fase van het juiste moment afwachten? Of ben je voornemens om bij je man te blijven?
Is jouw minnaar alleen of heeft hij ook een partner? Ik bedoel als hij alleen is dan moet dit voor hem toch ook niet makkelijk zijn? Ik snap dat je nog steeds van je man houdt maar soms is houden van niet genoeg hetgeen ik uit jouw verhaal toch wel kan opmaken. Ga je ooit wel voor je minnaar kiezen en zit je nu in de fase van het juiste moment afwachten? Of ben je voornemens om bij je man te blijven?
