Relaties
alle pijlers
Minnaressen in de schaduw
vrijdag 2 mei 2008 om 22:50
Na het lezen van enkele topics ben ik toch wel heel nieuwsgierig. Ben benieuwd naar jullie reacties.
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw. Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Ken je als minnares de vrouw? Vertelt GM over zijn vrouw?
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Iemand anders nog vragen of reacties?
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw. Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Ken je als minnares de vrouw? Vertelt GM over zijn vrouw?
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Iemand anders nog vragen of reacties?
dinsdag 6 mei 2008 om 09:13
quote:Dibbes1 schreef op 05 mei 2008 @ 18:41:
Reiger, ik probeer hier iets te begrijpen en geef maar aan als ik er helemaal naast zit:
de verliefdheid op jouw man, inclusief fantasie over hem, om bij jouw woorden te blijven, zijn toch ook gebeurd/is je overkomen? Of heb je hem bewust opgezocht?
Hoe moet ik het verbazende dan zien?
Toen ik mijn man ontmoette, was ik net gescheiden en 'smachtte' al heel lang naar liefde (mijn eerste huwelijk was al jaren liefdeloos). Ik vond hem een lieve, zachte man en merkte dat hij over veel zaken hetzelfde dacht als ik. Daarom 'mocht' ik van mezelf op hem verliefd worden. Ik heb mezelf voor hem opengesteld, ben over hem gaan fantaseren. En ja, toen werd ik verliefd
Wat me verbaast, is dat veel mensen kennelijk niet in staat zijn om zich af te sluiten voor veliefdheid.
Ik heb tijdens mijn eerste huwelijk veel contacten gehad met leuke mannen waarop ik vast verliefd had kunnen worden, maar stelde me daar niet voor open (behalve helemaal op het eind, toen heb ik bewust de beslissing genomen om me ervoor open te stellen).
Reiger, ik probeer hier iets te begrijpen en geef maar aan als ik er helemaal naast zit:
de verliefdheid op jouw man, inclusief fantasie over hem, om bij jouw woorden te blijven, zijn toch ook gebeurd/is je overkomen? Of heb je hem bewust opgezocht?
Hoe moet ik het verbazende dan zien?
Toen ik mijn man ontmoette, was ik net gescheiden en 'smachtte' al heel lang naar liefde (mijn eerste huwelijk was al jaren liefdeloos). Ik vond hem een lieve, zachte man en merkte dat hij over veel zaken hetzelfde dacht als ik. Daarom 'mocht' ik van mezelf op hem verliefd worden. Ik heb mezelf voor hem opengesteld, ben over hem gaan fantaseren. En ja, toen werd ik verliefd
Wat me verbaast, is dat veel mensen kennelijk niet in staat zijn om zich af te sluiten voor veliefdheid.
Ik heb tijdens mijn eerste huwelijk veel contacten gehad met leuke mannen waarop ik vast verliefd had kunnen worden, maar stelde me daar niet voor open (behalve helemaal op het eind, toen heb ik bewust de beslissing genomen om me ervoor open te stellen).
dinsdag 6 mei 2008 om 20:06
quote:eleonora schreef op 05 mei 2008 @ 10:32:
Ik ken anders ook geboren minnaressen hoor, die zichzelf helemaal niet laag hebben staan maar die bewust kiezen voor mannen die niet bij hun partner weggaan. Alleen de lusten, niet de lasten e.d. Opvallend in de verhoudingen die ik in die categorie ken is dat de mannen veel afhankelijker zijn dan de vrouwen.
De vrouw in kwestie maakt en breekt zo'n man echt. Ze zeggen gewoon nee als een bezoekje van hun minnaar ze niet uitkomt en uiteindelijk lopen die relaties stuk juist omdat de man zo aan die vrouw gaat hangen, die daar helemaal niet op zit te wachten want ze wil juist géén vaste relatie met die man, ze wil vrij zijn met een vaste lover aan wie ze geen verantwoording hoeft af te leggen.
Ik vind het niet de leukste categorie vrouwenn om mee om te gaan maar ik ken ze wel, vooral in mijn professionele omgeving komen dit soort verhoudingen voor.
Niks laag zelfbeeld dus.
Dan zal ik wel in deze categorie vallen. En heb inderdaad geen laag zelfbeeld.
Een liefdeloze opvoeding ook totaal niet. Maar wellicht is het een vorm van bindingsangst, een vorm van het verliezen van mijn vrijheid. Noem maar iets, maar ik voel mezelf hierbij prettig.
Ik ken anders ook geboren minnaressen hoor, die zichzelf helemaal niet laag hebben staan maar die bewust kiezen voor mannen die niet bij hun partner weggaan. Alleen de lusten, niet de lasten e.d. Opvallend in de verhoudingen die ik in die categorie ken is dat de mannen veel afhankelijker zijn dan de vrouwen.
De vrouw in kwestie maakt en breekt zo'n man echt. Ze zeggen gewoon nee als een bezoekje van hun minnaar ze niet uitkomt en uiteindelijk lopen die relaties stuk juist omdat de man zo aan die vrouw gaat hangen, die daar helemaal niet op zit te wachten want ze wil juist géén vaste relatie met die man, ze wil vrij zijn met een vaste lover aan wie ze geen verantwoording hoeft af te leggen.
Ik vind het niet de leukste categorie vrouwenn om mee om te gaan maar ik ken ze wel, vooral in mijn professionele omgeving komen dit soort verhoudingen voor.
Niks laag zelfbeeld dus.
Dan zal ik wel in deze categorie vallen. En heb inderdaad geen laag zelfbeeld.
Een liefdeloze opvoeding ook totaal niet. Maar wellicht is het een vorm van bindingsangst, een vorm van het verliezen van mijn vrijheid. Noem maar iets, maar ik voel mezelf hierbij prettig.
dinsdag 6 mei 2008 om 22:27
Wat ik merk, nu gm ook vrij is, is dat we veel behoudender zijn geworden met een aantal woorden bijvoorbeeld, die eerst veel makkelijker werden geuit naar elkaar.
Het lijkt wel of we een beetje om elkaar heen lopen te draaien wie de eerste stap zet contact te zoeken en af te spreken. Voor mij voelt het aan alsof we een beetje zoekende zijn om een soort van nieuwe invulling te geven aan het contact. Ook vreemd hoor, eerlijk gezegd.
Maar goed, ik zie wel hoe het loopt/gaat lopen.
Het lijkt wel of we een beetje om elkaar heen lopen te draaien wie de eerste stap zet contact te zoeken en af te spreken. Voor mij voelt het aan alsof we een beetje zoekende zijn om een soort van nieuwe invulling te geven aan het contact. Ook vreemd hoor, eerlijk gezegd.
Maar goed, ik zie wel hoe het loopt/gaat lopen.
