Relaties
alle pijlers
Minnaressen in de schaduw
vrijdag 2 mei 2008 om 22:50
Na het lezen van enkele topics ben ik toch wel heel nieuwsgierig. Ben benieuwd naar jullie reacties.
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw. Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Ken je als minnares de vrouw? Vertelt GM over zijn vrouw?
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Iemand anders nog vragen of reacties?
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw. Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Ken je als minnares de vrouw? Vertelt GM over zijn vrouw?
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Iemand anders nog vragen of reacties?
vrijdag 2 mei 2008 om 23:49
Heb het juist terzijde geplaatst omdat het merendeel van minnaressen daar hun verhaal doen en ervaringen delen om steun te zoeken bij elkaar. Vond het niet gepast om het daar tussen te gooien. Ben nieuwsgierig omdat ik het niet begrijp.
Kan ook gelijk veroordelen of kort door de bocht het "algemene" sociale maatschappelijke standpunt innemen.
Omdat ik zoiets nooit zou kunnen betekent het niet dat ik niet kan proberen me te verplaatsen in iemands anders schoenen.
En ja, wanneer ik al die ellende en verdriet hier op de topics lees ben ik nieuwsgierig naar beide kanten. 1 kant is altijd de underdog.
En verder? tja, wat wil je van me weten?
Ben gezond, vrouw, relatie, dieren, werk, lees graag, kijk graag films en leef graag mee.
Kan ook gelijk veroordelen of kort door de bocht het "algemene" sociale maatschappelijke standpunt innemen.
Omdat ik zoiets nooit zou kunnen betekent het niet dat ik niet kan proberen me te verplaatsen in iemands anders schoenen.
En ja, wanneer ik al die ellende en verdriet hier op de topics lees ben ik nieuwsgierig naar beide kanten. 1 kant is altijd de underdog.
En verder? tja, wat wil je van me weten?
Ben gezond, vrouw, relatie, dieren, werk, lees graag, kijk graag films en leef graag mee.
zaterdag 3 mei 2008 om 04:01
hottentot, ik heb ook een tijdje meegelezen op het minnaressenforum, maar ik heb alle antwoorden op jouw vragen voorbij zien komen hoor!
ik ben geen minnares maar kan door het lezen van het minnaressen forum zo antwoord geven op je vragen.
rationeel gezien weten de minnaressen ook wel dat ze in de schaduw staan, dat ze eigenlijk ermee moeten breken.
dat het niet de juiste oplossing is om de vrouw in te lichten, maar dat een man zelf moet kiezen voor zijn minnares.
dat het vreselijk voelt als ze de vrouw ook nog eens kennen van de GM, dat ze ook behoorlijke schuldgevoelens kunnen hebben naar haar toe. dat het geheim en de spanning misschien wel leuk(ahum) kan zijn, maar dat nu juist het meest energieslopende en vermoeiendste is van het hebben van een relatie met een GM...
ja ik kan het wel begrijpen waar minnaressen allemaal mee zitten en waarom ze de keuzes maken die ze maken.
iedereen op het minnaressentopic zal aan iedereen het dwingende advies geven om nooit een minnares te worden, en te stoppen zo lang je er niet midden in zit. bijna niemand daar had voorspeld van te voren dat ze ooit een minnares zouden zijn...
ik ben geen minnares maar kan door het lezen van het minnaressen forum zo antwoord geven op je vragen.
rationeel gezien weten de minnaressen ook wel dat ze in de schaduw staan, dat ze eigenlijk ermee moeten breken.
dat het niet de juiste oplossing is om de vrouw in te lichten, maar dat een man zelf moet kiezen voor zijn minnares.
dat het vreselijk voelt als ze de vrouw ook nog eens kennen van de GM, dat ze ook behoorlijke schuldgevoelens kunnen hebben naar haar toe. dat het geheim en de spanning misschien wel leuk(ahum) kan zijn, maar dat nu juist het meest energieslopende en vermoeiendste is van het hebben van een relatie met een GM...
ja ik kan het wel begrijpen waar minnaressen allemaal mee zitten en waarom ze de keuzes maken die ze maken.
iedereen op het minnaressentopic zal aan iedereen het dwingende advies geven om nooit een minnares te worden, en te stoppen zo lang je er niet midden in zit. bijna niemand daar had voorspeld van te voren dat ze ooit een minnares zouden zijn...
zaterdag 3 mei 2008 om 10:10
Er zijn ook boekenplanken vol geschreven over minnaars en minnaressen, ervaringen en de psychologische benadering. Misschien een tip om daar ook eens in te duiken.
Het kan zijn dat je hier al je vragen beantwoord krijgt maar ik zou me ook zo voor kunnen stellen dat de minnarettes hier niet zo'n zin hebben om dingen uit te gaan leggen waar ze of een heleboel commentaar over krijgen, of over dingen die ze zelf ook niet zo heel best begrijpen, aangezien ze het idee hebben dat het ze overkomen is en ze weinig grip hebben op de sitatie.
Je wil dingen weten uit nieuwsgierigheid? Niet omdat het jou persoonlijk treft?
Het kan zijn dat je hier al je vragen beantwoord krijgt maar ik zou me ook zo voor kunnen stellen dat de minnarettes hier niet zo'n zin hebben om dingen uit te gaan leggen waar ze of een heleboel commentaar over krijgen, of over dingen die ze zelf ook niet zo heel best begrijpen, aangezien ze het idee hebben dat het ze overkomen is en ze weinig grip hebben op de sitatie.
Je wil dingen weten uit nieuwsgierigheid? Niet omdat het jou persoonlijk treft?
zaterdag 3 mei 2008 om 11:10
Aangezien het bij mij al 'uit de vorige eeuw' stamt wil ik wel wat vertellen.
Met het risico dat ik ook e.e.a. over me heen krijg maar dat kan ik wel hebben. En ook begrijpen, want nu ik terug kijk denk ik ook van 'hoe kon het gebeuren?' en als ik nu verhalen lees van anderen ook denk 'waar ben je mee bezig?'. Soms is het zo ver op de achtergrond dat ik vergeet dat ik er zelf ook mee bezig ben geweest.
Maar waarom? Het is zo fijn om (eindelijk) wat aandacht te krijgen. Iemand die ook naar jou verlangt. En dat laatste klinkt natuurlijk vreemd want blijkbaar niet genoeg naar jou verlangt omdat zijn huwelijk toch belangrijker was. Het was dan ook een groot geheim wat ik me mee droeg.
Daarom soms ook heel zwaar. Continu het maar afwachten, genoegen nemen met de zeldzame momenten, dat hij altijd maar bepaalt wanneer, schuldgevoel, schaamtegevoel. Alle gevoelens zijn voorbij gekomen. Ook boos naar hem toe, maar ook naar mezelf. Waar ben ik mee bezig?
Zo vaak ook er een punt achter gezet. Bijna evenzo vaak ook weer er mee begonnen. Tot het gewoon genoeg was, ik mijn ogen echt opende en dacht, zo kan ik niet mijn hele leven verder gaan. Ik verdien meer, en volledige aandacht. Ook de spanning kon ik niet meer aan.
Het was heel moeilijk om 'af te kicken' maar het is gelukt!
En ik weet dat hij nog steeds bij zijn vrouw is... En toch heeft ie ondanks alles nog een speciaal plekje in mijn hart...
Met het risico dat ik ook e.e.a. over me heen krijg maar dat kan ik wel hebben. En ook begrijpen, want nu ik terug kijk denk ik ook van 'hoe kon het gebeuren?' en als ik nu verhalen lees van anderen ook denk 'waar ben je mee bezig?'. Soms is het zo ver op de achtergrond dat ik vergeet dat ik er zelf ook mee bezig ben geweest.
Maar waarom? Het is zo fijn om (eindelijk) wat aandacht te krijgen. Iemand die ook naar jou verlangt. En dat laatste klinkt natuurlijk vreemd want blijkbaar niet genoeg naar jou verlangt omdat zijn huwelijk toch belangrijker was. Het was dan ook een groot geheim wat ik me mee droeg.
Daarom soms ook heel zwaar. Continu het maar afwachten, genoegen nemen met de zeldzame momenten, dat hij altijd maar bepaalt wanneer, schuldgevoel, schaamtegevoel. Alle gevoelens zijn voorbij gekomen. Ook boos naar hem toe, maar ook naar mezelf. Waar ben ik mee bezig?
Zo vaak ook er een punt achter gezet. Bijna evenzo vaak ook weer er mee begonnen. Tot het gewoon genoeg was, ik mijn ogen echt opende en dacht, zo kan ik niet mijn hele leven verder gaan. Ik verdien meer, en volledige aandacht. Ook de spanning kon ik niet meer aan.
Het was heel moeilijk om 'af te kicken' maar het is gelukt!
En ik weet dat hij nog steeds bij zijn vrouw is... En toch heeft ie ondanks alles nog een speciaal plekje in mijn hart...
zaterdag 3 mei 2008 om 12:07
Bij stamt het uit het begin van deze eeuw, 8 jaar geleden om precies te zijn, ik kwam uit slechte relatie, ik was jong en werd smoorverliefd, hij had een slecht huwelijk, blah blah, ik slikte het voor zoete koek, ik had de vrouw weleens gezien en vond haar ook niet echt aardig, ik kon het dus goed scheiden, vooral omdat ik altijd negatieve verhalen over haar hoorde, in het begin ben je zo verliefd en het is allemaal zo hartstochtelijk, je kan teren op de zeldzame momenten dat je samen bent, maar na een tijdje trek je dit niet meer, zeker omdat er beloftes worden gedaan dat hij voor jou zal kiezen, maar niet weggaat, en wel constant vanalles met haar onderneemt, ik ging er aan onderdoor, viel 10 kg af en kreeg allerlei klachten, ik heb de relatie verbroken maar hij zal altijd een plekje in mijn hart hebben. Na een tijdje heb ik mijn huidige man ontmoet en daar ben ik nu gelukkig mee getrouwd.
zaterdag 3 mei 2008 om 12:16
Ik wil wel proberen antwoord te geven op je vragen.
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw?
Tja, hij was nu eenmaal de man waar ik verliefd op werd, natuurlijk wil je niet in de schaduw staan, maar die buikvlinders (vrij naar Ambrosia9) wilden zich niet anders laten dresseren.
Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM?
Omdat deze man na een - vooral in het laatste jaar - heel slecht huwelijk mij liet zien dat vrijen wel lekker en fijn is.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Waarom zou ik dat doen? Natuurljik ben ik mij terdege bewust van haar geweest, maar waarom zou ik haar pijn doen? Ja, dat doe ik nu ook (of deed ik, relatie is voorbij) maar door haar in te lichten richt ik mij op haar en ik heb niets met haar, het lijkt dan een soort van wraak en waarom zou ik dat op haar richten, zij heeft mij niets aangedaan - het is eerder andersom.
Ken je als minnares de vrouw?
Nee, alleen wel op een foto gezien en over gehoord.
Vertelt GM over zijn vrouw?
Ja, en zowaar op zich respectvol.
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Nee, niets van dat alles bij mij. Zoals ik al zei, deze man gaf mij weer het gevoel vrouw te zijn, begeerd, bemind te worden.
Het is alleen, zoals ook op het minaressentopic naar voren komt, vreselijk vermoeiend, omdat hij bepaalt en beslist en je altijd inderdaad in de schaduw staat. Ik wilde niet meer de kruimeltjes, ik wilde meer. Dat heb ik nog niet (oftewel, er is nog geen nieuwe meneer Muis in zicht) maar dit is het ook niet. Maar zoals Growing zegt, speciaal plekje in mijn hart....
Waarom neem je als minnares genoegen met een plaats in de schaduw?
Tja, hij was nu eenmaal de man waar ik verliefd op werd, natuurlijk wil je niet in de schaduw staan, maar die buikvlinders (vrij naar Ambrosia9) wilden zich niet anders laten dresseren.
Waarom is het zo moeilijk om te breken met GM?
Omdat deze man na een - vooral in het laatste jaar - heel slecht huwelijk mij liet zien dat vrijen wel lekker en fijn is.
Waarom niet de vrouw inlichten, dan is toch gelijk over?
Waarom zou ik dat doen? Natuurljik ben ik mij terdege bewust van haar geweest, maar waarom zou ik haar pijn doen? Ja, dat doe ik nu ook (of deed ik, relatie is voorbij) maar door haar in te lichten richt ik mij op haar en ik heb niets met haar, het lijkt dan een soort van wraak en waarom zou ik dat op haar richten, zij heeft mij niets aangedaan - het is eerder andersom.
Ken je als minnares de vrouw?
Nee, alleen wel op een foto gezien en over gehoord.
Vertelt GM over zijn vrouw?
Ja, en zowaar op zich respectvol.
Wat doe je met je schuldgevoelens (als je die hebt) of zijn die ondergeschikt aan het geheime/spanning. Is het geheim en de spanning de essentie van de relatie? Bungeejumping effect?
Nee, niets van dat alles bij mij. Zoals ik al zei, deze man gaf mij weer het gevoel vrouw te zijn, begeerd, bemind te worden.
Het is alleen, zoals ook op het minaressentopic naar voren komt, vreselijk vermoeiend, omdat hij bepaalt en beslist en je altijd inderdaad in de schaduw staat. Ik wilde niet meer de kruimeltjes, ik wilde meer. Dat heb ik nog niet (oftewel, er is nog geen nieuwe meneer Muis in zicht) maar dit is het ook niet. Maar zoals Growing zegt, speciaal plekje in mijn hart....
zaterdag 3 mei 2008 om 17:55
Ik zit nog in een relatie met (zoals ik het noem) een nr. 2.
Je noemt het in de schaduw staan, dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn nr. 2. Wij hebben bewust voor deze "schaduw" gekozen, omdat we beiden getrouwd zijn en beiden niet ons huwelijk willen opgeven. Ik voel het dan ook helemaal niet als in de schaduw staan.
Het is inderdaad die extra aandacht, weer aantrekkelijk gevonden voelen, de spanning van een "nieuwe man en nieuwe sex", jezelf weer volledig vrouw voelen en niet te vergeten weer vlinders van verliefdheid voelen.
Ik ken de naam van de vrouw van mijn nr. 2, weet ongeveer hoe ze eruit ziet, zoals nr. 2 dat van mijn nr. 1 weet. We hebben elkaars nr. 1 nog nooit ontmoet of op een foto gezien, daar hebben we ook beiden geen behoefte aan. We hebben het wel eens over nr. 1, maar dan in algemene zin, geen intieme details, die wil ik ook niet weten. Ook bij ons wordt met heel veel respect over nr. 1 gesproken, nooit kwaadsprekerij.
Schuldgevoelens die heb ik wel tegenover mijn nr. 1, net zoals mijn nr. 2 dat tegenover zijn vrouw heeft. Schuldgevoelens naar zijn vrouw heb ik helemaal niet. Dat heeft denk ik ook alles te maken met het feit dat ik haar niet ken. Ik weet dat de vrouw van mijn nr. 2 altijd voor zal gaan en heb daar geen moeite mee. Mijn nr. 2 en ik wisten voordat we aan onze relatie begonnen dat er een nr. 1 in het spel was.
Mijn nr. 2 is de slagroom op de taart, ik hou heel veel van mijn man en toch zou ik nr. 2 nooit willen missen, hij geeft mij net even dat extra's. Ik hou van allebei, twee liefdes, maar wel heel verschillend.
Het is een geheim waar je heel veel mee bezig bent, maar dat is de consequentie van een GM.
Ook ik zou iedereen een GM afraden, omdat ook ik weet in welke emotionele achtbaan je terechtkomt.
Bij ons is het niet zo dat ik maar op "afroep" beschikbaar ben, we bepalen dat samen, de ene keer komt het bij mij vandaan en de andere keer bij hem.
En ook hier, mijn nr. 2 zal altijd dat hele speciale plekje in mijn hart blijven innemen.
Je noemt het in de schaduw staan, dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn nr. 2. Wij hebben bewust voor deze "schaduw" gekozen, omdat we beiden getrouwd zijn en beiden niet ons huwelijk willen opgeven. Ik voel het dan ook helemaal niet als in de schaduw staan.
Het is inderdaad die extra aandacht, weer aantrekkelijk gevonden voelen, de spanning van een "nieuwe man en nieuwe sex", jezelf weer volledig vrouw voelen en niet te vergeten weer vlinders van verliefdheid voelen.
Ik ken de naam van de vrouw van mijn nr. 2, weet ongeveer hoe ze eruit ziet, zoals nr. 2 dat van mijn nr. 1 weet. We hebben elkaars nr. 1 nog nooit ontmoet of op een foto gezien, daar hebben we ook beiden geen behoefte aan. We hebben het wel eens over nr. 1, maar dan in algemene zin, geen intieme details, die wil ik ook niet weten. Ook bij ons wordt met heel veel respect over nr. 1 gesproken, nooit kwaadsprekerij.
Schuldgevoelens die heb ik wel tegenover mijn nr. 1, net zoals mijn nr. 2 dat tegenover zijn vrouw heeft. Schuldgevoelens naar zijn vrouw heb ik helemaal niet. Dat heeft denk ik ook alles te maken met het feit dat ik haar niet ken. Ik weet dat de vrouw van mijn nr. 2 altijd voor zal gaan en heb daar geen moeite mee. Mijn nr. 2 en ik wisten voordat we aan onze relatie begonnen dat er een nr. 1 in het spel was.
Mijn nr. 2 is de slagroom op de taart, ik hou heel veel van mijn man en toch zou ik nr. 2 nooit willen missen, hij geeft mij net even dat extra's. Ik hou van allebei, twee liefdes, maar wel heel verschillend.
Het is een geheim waar je heel veel mee bezig bent, maar dat is de consequentie van een GM.
Ook ik zou iedereen een GM afraden, omdat ook ik weet in welke emotionele achtbaan je terechtkomt.
Bij ons is het niet zo dat ik maar op "afroep" beschikbaar ben, we bepalen dat samen, de ene keer komt het bij mij vandaan en de andere keer bij hem.
En ook hier, mijn nr. 2 zal altijd dat hele speciale plekje in mijn hart blijven innemen.
zaterdag 3 mei 2008 om 18:50
Dat schuldgevoel, daar was ik nog niet helemaal uit. In die zin dat ik zelf geen relatie had dus wat dat betreft niemand bedroog. Maar hij, als getrouwde man, bedroog dus zijn vrouw wel. Moest ik me ook schuldig voelen naar zijn vrouw toe of was het zijn eigen verantwoordelijkheid?
En maakt het dan iets uit omdat hij zelf de eerste stap heeft gezet?
Ik kende zijn vrouw redelijk goed, dat maakte het toch wel moeilijk. Tegelijkertijd dacht ik ook: hoe kan het dat zij niks merkt? (Het heeft toch een aantal jaren geduurd.)
Ik heb zelf nu dus een relatie en kan me niet voorstellen dat ik in zo'n 'verhaal' als knipoogjes kom. Hij zou het meteen merken!
Misschien niet na 1 keer maar voor langere tijd, nee dat zou hij zeker merken. En ik van hem denk ik ook.
En maakt het dan iets uit omdat hij zelf de eerste stap heeft gezet?
Ik kende zijn vrouw redelijk goed, dat maakte het toch wel moeilijk. Tegelijkertijd dacht ik ook: hoe kan het dat zij niks merkt? (Het heeft toch een aantal jaren geduurd.)
Ik heb zelf nu dus een relatie en kan me niet voorstellen dat ik in zo'n 'verhaal' als knipoogjes kom. Hij zou het meteen merken!
Misschien niet na 1 keer maar voor langere tijd, nee dat zou hij zeker merken. En ik van hem denk ik ook.
zaterdag 3 mei 2008 om 18:58
Dank jullie wel voor jullie reacties. Inderdaad lijkt het me een emotionele achtbaan. Blijf het wel moeilijk vinden om het te begrijpen, die afwachtende houding, die afhankelijkheid, daar heb ik het moeilijk mee. Maar neem aan dat je dat accepteert omdat je zo verliefd bent en het blijkbaar verslavend werkt.
Ikzelf heb geen ervaring ermee en begin er ook niet aan.
Maar zoals sommigen overkwam het hen, ongevraagd.
Ikzelf ben na een decade samenzijn nog steeds verliefd op
mijn eigen mannetje, denk dat daarom ook geen plaats is om verliefd te worden op een ander.
Zou zo graag willen zeggen, kom op meiden, je bent meer waard dan 2e keus zijn, je bent het waard om voor gekozen te worden voor de volle 100%, geluk is een keuze. Alhoewel voor knipoogjes is het duidelijk een andere situatie. Een bewuste keuze, geen ongelijke situatie maar beiden gelijkwaardige partners.
Ikzelf heb geen ervaring ermee en begin er ook niet aan.
Maar zoals sommigen overkwam het hen, ongevraagd.
Ikzelf ben na een decade samenzijn nog steeds verliefd op
mijn eigen mannetje, denk dat daarom ook geen plaats is om verliefd te worden op een ander.
Zou zo graag willen zeggen, kom op meiden, je bent meer waard dan 2e keus zijn, je bent het waard om voor gekozen te worden voor de volle 100%, geluk is een keuze. Alhoewel voor knipoogjes is het duidelijk een andere situatie. Een bewuste keuze, geen ongelijke situatie maar beiden gelijkwaardige partners.
zaterdag 3 mei 2008 om 19:12
quote:hottentot schreef op 03 mei 2008 @ 18:58:
Maar zoals sommigen overkwam het hen, ongevraagd.
Het kan iedereen overkomen om verliefd te worden, al dan niet op een getrouwde man/vrouw. Maar het is daarna je eigen keuze wat je er mee doet. Dat het soms heel moeilijk is weet ik dus uit ervaring maar wil het niet afschuiven op 'overkomen'. Ik was er zelf bij!
Alhoewel voor knipoogjes is het duidelijk een andere situatie. Een bewuste keuze, geen ongelijke situatie maar beiden gelijkwaardige partners. Dat klopt maar het blijft bedriegen, tenminste als de ander er niets vanaf weet.
Maar zoals sommigen overkwam het hen, ongevraagd.
Het kan iedereen overkomen om verliefd te worden, al dan niet op een getrouwde man/vrouw. Maar het is daarna je eigen keuze wat je er mee doet. Dat het soms heel moeilijk is weet ik dus uit ervaring maar wil het niet afschuiven op 'overkomen'. Ik was er zelf bij!
Alhoewel voor knipoogjes is het duidelijk een andere situatie. Een bewuste keuze, geen ongelijke situatie maar beiden gelijkwaardige partners. Dat klopt maar het blijft bedriegen, tenminste als de ander er niets vanaf weet.
zaterdag 3 mei 2008 om 19:33
Wat ik niet snap, is dat sommigen zeggen dat het hen is overkomen. Naar mijn mening kies je elke keer dat je contact hebt met je GM bewust en overkomt het je niet. Je kunt namelijk ook nee zeggen, ik snap wel dat nee zeggen soms heel moeilijk is, zeker als je door die roze bril niet alles verstandelijk kunt beredeneren.
Bedriegen en liegen is het inderdaad, dat ben ik me heel goed van bewust. Mocht mijn nr. 1 ooit achter mijn relatie met nr. 2 komen dan heb ik geen excuus. Ik wist heel goed waar ik mee bezig was. Dan ben ik afhankelijk van mijn nr. 1, geeft hij mij nog een kans, wil hij me nog, is mijn nr. 2 dit dan allemaal waard geweest?
Van mezelf had ik nooit gedacht dat ik in deze situatie zou komen te zitten, ik en een GM: nee, dat nooit zou ik anderhalf jaar geleden gezegd hebben. Inmiddels weet ik anders en ben mede daardoor wat milder geworden in mijn mening over een GM.
Regelmatig zeg ik (en dat geldt niet alleen voor deze situatie): "Wees blij dat je het niet snapt, dat betekent dat je zelf nooit in deze situatie hebt gezeten."
Ik begrijp de veroordelingen, de meningen en breng ook niets ter verdediging aan.
Laatst las ik ergens hier op het forum: die minnares wist dat mijn man was getrouwd, zij had zich moeten beheersen, had niet met hem in zee moeten gaan. GM en ik hebben beiden schuld, ik had niet moeten..... en hij had niet moeten... kunnen.... mogen.... Er zijn er twee voor nodig, maar dat is dan ook het enigste wat ik ter verdediging zou kunnen aandragen. Uiteindelijk blijft het toch je eigen keuze. Je hebt verantwoording af te leggen naar je eigen partner, niet die ander.
Bedriegen en liegen is het inderdaad, dat ben ik me heel goed van bewust. Mocht mijn nr. 1 ooit achter mijn relatie met nr. 2 komen dan heb ik geen excuus. Ik wist heel goed waar ik mee bezig was. Dan ben ik afhankelijk van mijn nr. 1, geeft hij mij nog een kans, wil hij me nog, is mijn nr. 2 dit dan allemaal waard geweest?
Van mezelf had ik nooit gedacht dat ik in deze situatie zou komen te zitten, ik en een GM: nee, dat nooit zou ik anderhalf jaar geleden gezegd hebben. Inmiddels weet ik anders en ben mede daardoor wat milder geworden in mijn mening over een GM.
Regelmatig zeg ik (en dat geldt niet alleen voor deze situatie): "Wees blij dat je het niet snapt, dat betekent dat je zelf nooit in deze situatie hebt gezeten."
Ik begrijp de veroordelingen, de meningen en breng ook niets ter verdediging aan.
Laatst las ik ergens hier op het forum: die minnares wist dat mijn man was getrouwd, zij had zich moeten beheersen, had niet met hem in zee moeten gaan. GM en ik hebben beiden schuld, ik had niet moeten..... en hij had niet moeten... kunnen.... mogen.... Er zijn er twee voor nodig, maar dat is dan ook het enigste wat ik ter verdediging zou kunnen aandragen. Uiteindelijk blijft het toch je eigen keuze. Je hebt verantwoording af te leggen naar je eigen partner, niet die ander.
zaterdag 3 mei 2008 om 19:38
Tja, die frase 'het overkomt je', in dat opzicht: waar je ook verliefd op wordt, een vrije vent of een GM, het overkomt je gewoon. Buikvlinders laten zich niet dresseren. Verliefd worden overkomt je, punt. En dan hoe, en ook, gá je verder?
Voor mij waren er meerdere redenen dan alleen het niet meer in de schaduw willen staan. Ik heb ervan genoten, maar ik heb er uiteindelijk wel een eind aan gemaakt. Dat viel me niet mee, als je het minaressentopic leest is loskomen ongelofelijk moeilijk, maar uiteindelijk is het me wel gelukt.
Voor mij waren er meerdere redenen dan alleen het niet meer in de schaduw willen staan. Ik heb ervan genoten, maar ik heb er uiteindelijk wel een eind aan gemaakt. Dat viel me niet mee, als je het minaressentopic leest is loskomen ongelofelijk moeilijk, maar uiteindelijk is het me wel gelukt.
zaterdag 3 mei 2008 om 19:42
Klopt muis, het verliefd zijn overkomt je, maar wat doe je er mee, dat bedoel ik eigenlijk.
Zelf schrijf ik mee op het topic twee liefdes, ook daar is regelmatig twijfel over hoe nu verder, er zijn er ook een aantal die los willen komen, willen stoppen, gestopt zijn met hun nr. 2. Ai..... wat is dat moeilijk, wat een emoties! Wat een zelfbeheersing moet je hebben om te stoppen met je nr. 2/GM. Ik wil aan die fase nog niet denken......
Ik ben blij voor je dat jet jou wel is gelukt Muis, hug!!!
Als je niet meer in balans bent, als je jezelf niet goed meer voelt bij een GM, is het goed om voor jezelf te kiezen. Maar o....., zo moeilijk!
Zelf schrijf ik mee op het topic twee liefdes, ook daar is regelmatig twijfel over hoe nu verder, er zijn er ook een aantal die los willen komen, willen stoppen, gestopt zijn met hun nr. 2. Ai..... wat is dat moeilijk, wat een emoties! Wat een zelfbeheersing moet je hebben om te stoppen met je nr. 2/GM. Ik wil aan die fase nog niet denken......
Ik ben blij voor je dat jet jou wel is gelukt Muis, hug!!!
Als je niet meer in balans bent, als je jezelf niet goed meer voelt bij een GM, is het goed om voor jezelf te kiezen. Maar o....., zo moeilijk!
zaterdag 3 mei 2008 om 19:57
zaterdag 3 mei 2008 om 21:06
Eigenlijk probeer ik mijn relatie niet op het spel te zetten, ai... als ik deze zin teruglees, is het wel een hele rare. Ik zal het proberen uit te leggen.
Natuurlijk had ik nooit in zee moeten gaan met een nr. 2/GM, want daardoor zet ik mijn relatie op het spel. Maar daarvoor is het nu te laat. Mijn nr. 2 en ik stellen alles in het werk om ervoor te zorgen dan onze nrs. 1 niet achter onze relatie komen, want we willen geen van beiden onze nr. 1 kwijt. Stoppen dan, hoor ik je denken dan. Ja, dat zou de beste keuze zijn. Alleen dat kunnen en willen we niet, zie het als een verslaving, die aandacht, het samenzijn. Ook daarom zou ik iedereen afraden om er ooit een GM op na te houden. Als je te veel met elkaar verweven bent, wordt het steeds moeilijker om te stoppen.
Je schrijft ook dat ik hem iets ontneem. Dat is ook zo moeilijk om uit te leggen. Ik ontneem hem bijna niets, mijn nr. 2 zorgt ervoor dat ik meer vrouw ben, beter in mijn vel zit, hoe raar dat misschien ook klinkt. Mijn nr. 1 heeft gemerkt dat ik beter in mijn vel zit, dat ik meer vrouw ben. Ook hij profiteert hiervan.
Ik begrijp je helemaal als je dit niet snapt hoor. Het is ook niet uit te leggen aan een ander. Wat ik mijn nr. 1 wel ontneem, is de keuze dat hij mij moet delen met een ander, daar heeft hij geen zeggenschap in (gehad).
Natuurlijk had ik nooit in zee moeten gaan met een nr. 2/GM, want daardoor zet ik mijn relatie op het spel. Maar daarvoor is het nu te laat. Mijn nr. 2 en ik stellen alles in het werk om ervoor te zorgen dan onze nrs. 1 niet achter onze relatie komen, want we willen geen van beiden onze nr. 1 kwijt. Stoppen dan, hoor ik je denken dan. Ja, dat zou de beste keuze zijn. Alleen dat kunnen en willen we niet, zie het als een verslaving, die aandacht, het samenzijn. Ook daarom zou ik iedereen afraden om er ooit een GM op na te houden. Als je te veel met elkaar verweven bent, wordt het steeds moeilijker om te stoppen.
Je schrijft ook dat ik hem iets ontneem. Dat is ook zo moeilijk om uit te leggen. Ik ontneem hem bijna niets, mijn nr. 2 zorgt ervoor dat ik meer vrouw ben, beter in mijn vel zit, hoe raar dat misschien ook klinkt. Mijn nr. 1 heeft gemerkt dat ik beter in mijn vel zit, dat ik meer vrouw ben. Ook hij profiteert hiervan.
Ik begrijp je helemaal als je dit niet snapt hoor. Het is ook niet uit te leggen aan een ander. Wat ik mijn nr. 1 wel ontneem, is de keuze dat hij mij moet delen met een ander, daar heeft hij geen zeggenschap in (gehad).
zaterdag 3 mei 2008 om 21:07
Het blijft bijzonder. Mensen die zeggen nooit een minnaar/minnares te willen en het toch 'overkomt'. Ik hoorde laatst op mijn werk in de rookruimte twee mensen fluisteren (ja, dus toch net iets te hard). Hij was zat van zijn minnares. Ze claimde te veel. Hij ging wel op zoek naar een ander. Volgens mij is het bij mannen toch anders dan bij vrouwen. Mannen lijken het makkelijker om de sex te kunnen doen.
Ben benieuwd waar hij zo snel een ander denkt te 'vinden'. Zo iemand 'vind' je toch niet zomaar? Het is toch net als met verliefdheid, daar loop je toch ook tegen aan?
Ben benieuwd waar hij zo snel een ander denkt te 'vinden'. Zo iemand 'vind' je toch niet zomaar? Het is toch net als met verliefdheid, daar loop je toch ook tegen aan?
zaterdag 3 mei 2008 om 21:48
zaterdag 3 mei 2008 om 23:20
quote:orchidea schreef op 03 mei 2008 @ 21:48:
Toch is het raar dat er altijd gedacht wordt dat de minnares maar wacht en in de schaduw leeft. Sommige minnaressen hebben gewoon een eigen leven en wachten niet gaan gewoon door met leven en hebben zo af en toe een afspraak en zijn daar heel gelukkig mee.
Ja sommigen misschien wel. Maar dat is niet mijn ervaring. En ook dat heb je natuurlijk voor een groot deel zelf in de hand. Maar toch, de GM moest toch maar kijken wanneer er weer een kans is om 'de deur uit te glippen' om naar mij te komen. En als ik wist dat het kon gebeuren dan wilde ik daar natuurlijk wel op wachten, voor thuis blijven. In de hoop dat er weer niks tussen kwam.
En dan ook: ik kon hem natuurlijk niet zomaar gaan bellen. Dus ook dat was weer afwachten. (mobieltjes waren toen nog niet zo modern!)
Als ik dit nu zo terug lees dan denk ik, hoe heb ik dat zo lang kunnen volhouden. Vreselijk als ik dit nu van iemand anders zou horen! Dit is ook de eerste keer dat ik er zo uitgebreid over vertel.
Toch is het raar dat er altijd gedacht wordt dat de minnares maar wacht en in de schaduw leeft. Sommige minnaressen hebben gewoon een eigen leven en wachten niet gaan gewoon door met leven en hebben zo af en toe een afspraak en zijn daar heel gelukkig mee.
Ja sommigen misschien wel. Maar dat is niet mijn ervaring. En ook dat heb je natuurlijk voor een groot deel zelf in de hand. Maar toch, de GM moest toch maar kijken wanneer er weer een kans is om 'de deur uit te glippen' om naar mij te komen. En als ik wist dat het kon gebeuren dan wilde ik daar natuurlijk wel op wachten, voor thuis blijven. In de hoop dat er weer niks tussen kwam.
En dan ook: ik kon hem natuurlijk niet zomaar gaan bellen. Dus ook dat was weer afwachten. (mobieltjes waren toen nog niet zo modern!)
Als ik dit nu zo terug lees dan denk ik, hoe heb ik dat zo lang kunnen volhouden. Vreselijk als ik dit nu van iemand anders zou horen! Dit is ook de eerste keer dat ik er zo uitgebreid over vertel.
zaterdag 3 mei 2008 om 23:45
Oh ja, gelukkig had ik naast mijn GM ook een eigen leven, waar ik druk zat mee was. Ik merkte alleen dat ik geneigd was de boel om te gooien voor de 'gestolen uurtjes' met hem, en mede dat was reden voor mij om een einde te maken aan de affaire. Want ik kon dan wel mijn GM bellen, maar hij was ook altijd bang dat zijn vrouw het zou ontdekken en soms wilden zijn zoons weer van alles met en op zijn mobiel doen en oh jee dan stond er weer een stout berichtje van Muis op.
Uiteindelijk vond ik het allemaal maar erg vermoeiend.....
Ik heb overigens nooit gezegd van het zou me niet overkomen. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit over nagedacht totdat ik verliefd werd op deze man.
Uiteindelijk vond ik het allemaal maar erg vermoeiend.....
Ik heb overigens nooit gezegd van het zou me niet overkomen. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit over nagedacht totdat ik verliefd werd op deze man.
