Relaties
alle pijlers
Moeder met borderline
donderdag 11 januari 2018 22:44
Al 19 jaar lang hou ik het vol (ten minste dat probeer ik), elke dag is het opnieuw een raadsel: ‘hoe zou ze zich vandaag voelen?’
Iedereen rondom haar loopt op eieren, we zouden maar eens iets verkeerd kunnen zeggen waardoor de sfeer in huis voor de rest van de dag of misschien wel de rest van de week verpest wordt..
Ik kan dit niet meer, ik weet niet langer hoe ik hiermee moet omgaan want steeds opnieuw wordt het duidelijk dat mijn mama hulp nodig heeft, hulp die ze niet wilt aanzien ‘ze niet gek is’
De ene dag ben ik haar beste vriend, de andere dag ben ik de grootste teleurstelling, de persoon die ervoor zorgt dat het hele gezin ongelukkig is..
Het kleinste ding kan haar helemaal gek maken, ervoor zorgen dat ze voor de rest van de dag niet meer praat en zelfs niet meer mee aan tafel wil komen zitten om te eten.
Ik moet uren nadenken over hoe ik een bepaalde vraag ga stellen, wanneer ik bijvoorbeeld op een gewone schooldag bij een vriendin wil gaan slapen, want de ene keer is dat geen enkel probleem en de andere keer krijg ik mijn bak vol..
het is zo erg geworden, dat ik mijn vriendinnen vaak met een smoesje afwijs om de vraag niet meer te hoeven stellen...
Vaak zegt ze dat ze haar leven niet meer aankan, en dan geeft ze ook mij de schuld, het is allemaal mijn schuld (of die van mijn broers), het enige verschil is dat ik tegen haar woede aanvallen inga, ik ben niet een persoon die aangevallen wordt en dan zelf gaat smeken om vergeven te worden, ik heb meestal echt niets misdaan.. Mijn broers zijn hier anders in, zij laten het over zich heen komen, laten mama een halfuurtje tot zichzelf komen en gaan dan met haar praten om ‘het goed te maken’
Ik vind het zo moeilijk om heel de tijd terug die verzoening aan te gaan, om dan te wachten op het moment waar het weer volledig misgaat..
Ik ben ondertussen 20 jaar en ik heb het gevoel dat ik nog altijd weinig te zeggen heb over mijn eigen leven, ik voel mij enorm beperkt, ik weet niet goed meer wat ik moet doen..
Mijn mama is geen slecht mens, als ze in een goede bui is, kan ze echt lieve dingen doen, en ik weet dat als het moet ze voor mij zou vechten, maar het is zo verwarrend dat het kleinste ding dat ik verkeerd doe ervoor kan zorgen dat haar lieve bui volledig omkeert in een bui van woede..
ik kan hier met niemand over praten, want niemand kan mij echt helpen met dit probleem..
Ik studeer nog, dus ik heb geen geld om alleen te gaan wonen, en ik weet ook dat de dag waarop ik zeg dat ik weg ben, ze dit heel persoonlijk gaat nemen en mij letterlijk ‘op straat gaat zetten’ dat ik niet meer terug moet komen. Ze heeft al vaak laten vallen dat als ik niet met haar regels kan leven, dat ik maar bij iemand anders moet gaan wonen en dat ik niet terug hoef te komen..
Ik wil haar zo graag helpen, maar ik besef dat ik dat alleen niet kan, zeker niet als zij niet wil inzien dat er problemen zijn..
Heeft er iemand van jullie ervaring met een situatie als deze en zouden jullie mij aub kunnen vertellen hoe jullie dit hebben opgelost?
Ik wil niet gewoon nog 2 à 3 jaar wachten tot ik klaar ben met studeren en alleen kan gaan wonen want tot dan hou ik het echt niet meer uit hier..
Iedereen rondom haar loopt op eieren, we zouden maar eens iets verkeerd kunnen zeggen waardoor de sfeer in huis voor de rest van de dag of misschien wel de rest van de week verpest wordt..
Ik kan dit niet meer, ik weet niet langer hoe ik hiermee moet omgaan want steeds opnieuw wordt het duidelijk dat mijn mama hulp nodig heeft, hulp die ze niet wilt aanzien ‘ze niet gek is’
De ene dag ben ik haar beste vriend, de andere dag ben ik de grootste teleurstelling, de persoon die ervoor zorgt dat het hele gezin ongelukkig is..
Het kleinste ding kan haar helemaal gek maken, ervoor zorgen dat ze voor de rest van de dag niet meer praat en zelfs niet meer mee aan tafel wil komen zitten om te eten.
Ik moet uren nadenken over hoe ik een bepaalde vraag ga stellen, wanneer ik bijvoorbeeld op een gewone schooldag bij een vriendin wil gaan slapen, want de ene keer is dat geen enkel probleem en de andere keer krijg ik mijn bak vol..
het is zo erg geworden, dat ik mijn vriendinnen vaak met een smoesje afwijs om de vraag niet meer te hoeven stellen...
Vaak zegt ze dat ze haar leven niet meer aankan, en dan geeft ze ook mij de schuld, het is allemaal mijn schuld (of die van mijn broers), het enige verschil is dat ik tegen haar woede aanvallen inga, ik ben niet een persoon die aangevallen wordt en dan zelf gaat smeken om vergeven te worden, ik heb meestal echt niets misdaan.. Mijn broers zijn hier anders in, zij laten het over zich heen komen, laten mama een halfuurtje tot zichzelf komen en gaan dan met haar praten om ‘het goed te maken’
Ik vind het zo moeilijk om heel de tijd terug die verzoening aan te gaan, om dan te wachten op het moment waar het weer volledig misgaat..
Ik ben ondertussen 20 jaar en ik heb het gevoel dat ik nog altijd weinig te zeggen heb over mijn eigen leven, ik voel mij enorm beperkt, ik weet niet goed meer wat ik moet doen..
Mijn mama is geen slecht mens, als ze in een goede bui is, kan ze echt lieve dingen doen, en ik weet dat als het moet ze voor mij zou vechten, maar het is zo verwarrend dat het kleinste ding dat ik verkeerd doe ervoor kan zorgen dat haar lieve bui volledig omkeert in een bui van woede..
ik kan hier met niemand over praten, want niemand kan mij echt helpen met dit probleem..
Ik studeer nog, dus ik heb geen geld om alleen te gaan wonen, en ik weet ook dat de dag waarop ik zeg dat ik weg ben, ze dit heel persoonlijk gaat nemen en mij letterlijk ‘op straat gaat zetten’ dat ik niet meer terug moet komen. Ze heeft al vaak laten vallen dat als ik niet met haar regels kan leven, dat ik maar bij iemand anders moet gaan wonen en dat ik niet terug hoef te komen..
Ik wil haar zo graag helpen, maar ik besef dat ik dat alleen niet kan, zeker niet als zij niet wil inzien dat er problemen zijn..
Heeft er iemand van jullie ervaring met een situatie als deze en zouden jullie mij aub kunnen vertellen hoe jullie dit hebben opgelost?
Ik wil niet gewoon nog 2 à 3 jaar wachten tot ik klaar ben met studeren en alleen kan gaan wonen want tot dan hou ik het echt niet meer uit hier..
donderdag 11 januari 2018 23:45
Ik ben al een aantal keer naar zo van die ‘jeugdhuizen’ gegaan waar je als jongere gratis met een psycholoog kunt gaan praten, maar ik heb mij hierdoor niet echt verder geholpen gevoeld, ik heb wel mijn hart kunnen luchten maar uiteindelijk hebben zij naar mijn gevoel niet echt veel gedaan om mij te helpen.. ik denk er wel over om misschien eens met mijn huisarts te gaan praten aangezien zij mij het beste kent en zij ook mijn moeder haar huisarts is en haar dus ook kent..Lucifermiauww schreef: ↑11-01-2018 23:41Maar je kan eerst kijken of je niet iemand kan vinden waarmee je kan praten, een proffesional. Voor je bij je vriend intrekt.
Die kan ook met je meedenken.
Maar word het te erg, gaan als je echt bij die mensen terecht kan. Je familie komt dan later wel.
donderdag 11 januari 2018 23:46
Je bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je moeder. Jij kan daar ook niet voor zorgen en moet dat ook niet willen.
Op dit moment is er maar een ding belangrijk en dat is dat het goed me jou gaat. Als je daar blijft kan jij niet gelukkig zijn. Dit kan je hele leven invloed op je hebben. Zoek inderdaag hulp via de huisarts. Ze kunnen je ook handvatten geven hoe je kan omgaan met je moeder als jij dat wil.
Ik vind het wel goed dat je niet altijd alles over je heen laat komen. Hou het contact met je moeder kort en ga direkt weg als het vervelend wordt of is. Ook al is dat al na 5 minuten. Zeg dan dat je wel een keer terugkomt als ze wel gezellig kan doen. Consequent volhouden. Kies voor jezelf.
Of je nu bij de ouders van je vriend gaat wonen (lief van ze aangeboden maar best moeilijk om in dit soort omstandigheden zo veel samen met je vriend te zijn) of via de studie een kamer vind of anti-kraak gaat wonen, ga aan jezelf denken. Dit is niet egoistisch, dit heb je nodig om zelf gelukkig te worden.
Misschien kan je huisarts je ook helpen met op jezelf wonen.
Op dit moment is er maar een ding belangrijk en dat is dat het goed me jou gaat. Als je daar blijft kan jij niet gelukkig zijn. Dit kan je hele leven invloed op je hebben. Zoek inderdaag hulp via de huisarts. Ze kunnen je ook handvatten geven hoe je kan omgaan met je moeder als jij dat wil.
Ik vind het wel goed dat je niet altijd alles over je heen laat komen. Hou het contact met je moeder kort en ga direkt weg als het vervelend wordt of is. Ook al is dat al na 5 minuten. Zeg dan dat je wel een keer terugkomt als ze wel gezellig kan doen. Consequent volhouden. Kies voor jezelf.
Of je nu bij de ouders van je vriend gaat wonen (lief van ze aangeboden maar best moeilijk om in dit soort omstandigheden zo veel samen met je vriend te zijn) of via de studie een kamer vind of anti-kraak gaat wonen, ga aan jezelf denken. Dit is niet egoistisch, dit heb je nodig om zelf gelukkig te worden.
Misschien kan je huisarts je ook helpen met op jezelf wonen.
donderdag 11 januari 2018 23:48
Anon199 schreef: ↑11-01-2018 23:42Ja denk wel dat ze ervan weten, ze hebben namelijk een lange tijd zelf in ruzie gelegen met haar...
Maar naast de familiekwestie denk ik ook aan nog vele andere dingen zoals kosten die betaald moeten worden.. als ik het huis verlaat denk ik niet dat mijn moeder nog mijn inschrijvingskosten aan school gaat betalen... ik heb na dit jaar nog 2 jaren te gaan en ik wil mijn studie echt niet opgeven, dat is het enige waarin ik mezelf kan bewijzen dat ik toch ergens goed in ben... klinkt sneu, maar dat is de waarheid
Zie je niet te veel beren op je weg?
https://www.ugent.be/student/nl/adminis ... ale-dienst
Ik zou even googlen en dan op school navragen of meer informatie hebben.
donderdag 11 januari 2018 23:51
Je hebt toch ook nog een vader? Kan hij je studiekosten niet betalen? Waarschijnlijk betaalt je vader nog alimentatie voor je. In Nederland moet een ouder geloof ik nog tot je 23ste financieel voor je zorgen. Als jij niet meer thuis woont kan je vader die alimentatie aan jou overmaken.
Misschien kan je vader je ook financieel nog een beetje ondersteunen. Je zou ook bv 1 a 2 dagen per week bij je vader gaan slapen. Zo ben je niet 24/7 bij je vriend en zijn ouders en geeft dat een beetje lucht.
Misschien kan je vader je ook financieel nog een beetje ondersteunen. Je zou ook bv 1 a 2 dagen per week bij je vader gaan slapen. Zo ben je niet 24/7 bij je vriend en zijn ouders en geeft dat een beetje lucht.
donderdag 11 januari 2018 23:51
Enorm lieve reactie!veensteker schreef: ↑11-01-2018 23:46Je bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je moeder. Jij kan daar ook niet voor zorgen en moet dat ook niet willen.
Op dit moment is er maar een ding belangrijk en dat is dat het goed me jou gaat. Als je daar blijft kan jij niet gelukkig zijn. Dit kan je hele leven invloed op je hebben. Zoek inderdaag hulp via de huisarts. Ze kunnen je ook handvatten geven hoe je kan omgaan met je moeder als jij dat wil.
Ik vind het wel goed dat je niet altijd alles over je heen laat komen. Hou het contact met je moeder kort en ga direkt weg als het vervelend wordt of is. Ook al is dat al na 5 minuten. Zeg dan dat je wel een keer terugkomt als ze wel gezellig kan doen. Consequent volhouden. Kies voor jezelf.
Of je nu bij de ouders van je vriend gaat wonen (lief van ze aangeboden maar best moeilijk om in dit soort omstandigheden zo veel samen met je vriend te zijn) of via de studie een kamer vind of anti-kraak gaat wonen, ga aan jezelf denken. Dit is niet egoistisch, dit heb je nodig om zelf gelukkig te worden.
Misschien kan je huisarts je ook helpen met op jezelf wonen.
Ik heb er natuurlijk ookal bij stilgestaan dat het niet evident is om bij mn vriend in te trekken.. moest het dan toch nog mislopen tussen ons heb ik helemaal niets meer want dan heb ik de deur van mn eigen huis achter mij toegetrokken en zou ik uiteindelijk (in het slechtste geval) toch met hangende pootjes terug moeten gaan aankloppen..
Ik ga inderdaad eens informeren bij mijn huisarts wat haar het beste lijkt..
donderdag 11 januari 2018 23:52
De toegang tot het hoger onderwijs gaat vaak gepaard met inschrijvingsgeld. De gemeenschappen hebben echter barema's vastgelegd, die niet mogen worden overschreden. Bovendien komen de minst begunstigde studenten onder bepaalde voorwaarden in aanmerking voor een studielening of een studietoelage.
Dit lees ik net.
Dit lees ik net.
donderdag 11 januari 2018 23:53
donderdag 11 januari 2018 23:54
Tot wanneer kinderalimentatie betalen?
De alimentatie blijft in principe verschuldigd zolang het kind zijn opleiding niet heeft voltooid en minstens tot het meerderjarig is. De alimentatieplichtige mag niet stoppen met betalen wanneer het kind 18 is geworden maar wel nog studeert, voor zover de studies een normaal verloop kennen en het kind blijk geeft van voldoende ijver en bekwaamheid. In de praktijk kan dit laatste aanleiding geven tot discussies, waarbij uiteindelijk een rechter het laatste woord heeft. Een aantal principes vloeit evenwel uit de, talrijke, uitspraken, voort:
- de studies moeten een normale voortgang kennen. Tragische familiale omstandigheden of opvoedkundige verwaarlozing kunnen dan weer een verlenging rechtvaardigen;
- de ouderlijke plicht eindigt bij het verwerven van een einddiploma van het hoger onderwijs dat toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Een bijkomende studie valt dus in principe niet meer onder de alimentatieverplichting;
- er moet rekening gehouden worden met de eigen inkomsten van de student;
Er moet rekening gehouden worden met de prioritaire onderhoudsaanspraak van het gehuwde kind t.o.v. zijn echtgenoot;
- de ouders moeten niet bijdragen in niet-noodzakelijke meeruitgaven van de student, zoals bv. de eenzijdige beslissing om op kot te gaan.
Er bestaat geen vast systeem om onderhoudsgeld te berekenen in België. Er bestaan evenwel een aantal formules aan de hand waarvan de alimentatie bij benadering berekend kan worden.
De alimentatie blijft in principe verschuldigd zolang het kind zijn opleiding niet heeft voltooid en minstens tot het meerderjarig is. De alimentatieplichtige mag niet stoppen met betalen wanneer het kind 18 is geworden maar wel nog studeert, voor zover de studies een normaal verloop kennen en het kind blijk geeft van voldoende ijver en bekwaamheid. In de praktijk kan dit laatste aanleiding geven tot discussies, waarbij uiteindelijk een rechter het laatste woord heeft. Een aantal principes vloeit evenwel uit de, talrijke, uitspraken, voort:
- de studies moeten een normale voortgang kennen. Tragische familiale omstandigheden of opvoedkundige verwaarlozing kunnen dan weer een verlenging rechtvaardigen;
- de ouderlijke plicht eindigt bij het verwerven van een einddiploma van het hoger onderwijs dat toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Een bijkomende studie valt dus in principe niet meer onder de alimentatieverplichting;
- er moet rekening gehouden worden met de eigen inkomsten van de student;
Er moet rekening gehouden worden met de prioritaire onderhoudsaanspraak van het gehuwde kind t.o.v. zijn echtgenoot;
- de ouders moeten niet bijdragen in niet-noodzakelijke meeruitgaven van de student, zoals bv. de eenzijdige beslissing om op kot te gaan.
Er bestaat geen vast systeem om onderhoudsgeld te berekenen in België. Er bestaan evenwel een aantal formules aan de hand waarvan de alimentatie bij benadering berekend kan worden.
donderdag 11 januari 2018 23:54
Ja.. had ook al iets vernomen dat ik mijn eigen kindergeld ook zou kunnen ‘opeisen’. Mijn papa betaald inderdaad nog alimentatie, dus dat kan ook al helpen!veensteker schreef: ↑11-01-2018 23:51Je hebt toch ook nog een vader? Kan hij je studiekosten niet betalen? Waarschijnlijk betaalt je vader nog alimentatie voor je. In Nederland moet een ouder geloof ik nog tot je 23ste financieel voor je zorgen. Als jij niet meer thuis woont kan je vader die alimentatie aan jou overmaken.
Misschien kan je vader je ook financieel nog een beetje ondersteunen. Je zou ook bv 1 a 2 dagen per week bij je vader gaan slapen. Zo ben je niet 24/7 bij je vriend en zijn ouders en geeft dat een beetje lucht.
Het is inderdaad een goed idee om niet enkel mijn vriend en zijn gezin te ‘belasten’, zou uiteindelijk ook niet goed uitdraaien daar heb ik ook al veel over nagedacht!
Bedankt!
donderdag 11 januari 2018 23:54
Ze is Belgische.veensteker schreef: ↑11-01-2018 23:51Je hebt toch ook nog een vader? Kan hij je studiekosten niet betalen? Waarschijnlijk betaalt je vader nog alimentatie voor je. In Nederland moet een ouder geloof ik nog tot je 23ste financieel voor je zorgen. Als jij niet meer thuis woont kan je vader die alimentatie aan jou overmaken.
Misschien kan je vader je ook financieel nog een beetje ondersteunen. Je zou ook bv 1 a 2 dagen per week bij je vader gaan slapen. Zo ben je niet 24/7 bij je vriend en zijn ouders en geeft dat een beetje lucht.
donderdag 11 januari 2018 23:55
Ja ga ik doen! Bedankt!!Lucifermiauww schreef: ↑11-01-2018 23:48Zie je niet te veel beren op je weg?
https://www.ugent.be/student/nl/adminis ... ale-dienst
Ik zou even googlen en dan op school navragen of meer informatie hebben.
donderdag 11 januari 2018 23:56
Kijk dat is idd goede tip. Zie er is lucht en mogelijkheden. Meer dan je denkt.Anon199 schreef: ↑11-01-2018 23:54Ja.. had ook al iets vernomen dat ik mijn eigen kindergeld ook zou kunnen ‘opeisen’. Mijn papa betaald inderdaad nog alimentatie, dus dat kan ook al helpen!
Het is inderdaad een goed idee om niet enkel mijn vriend en zijn gezin te ‘belasten’, zou uiteindelijk ook niet goed uitdraaien daar heb ik ook al veel over nagedacht!
Bedankt!
Rustig aan googlen en op school vragen.
Succes!!!
donderdag 11 januari 2018 23:57
Enorm bedankt voor al het opzoekwerk! Ik neem het zeker mee in de toekomst!veensteker schreef: ↑11-01-2018 23:54Tot wanneer kinderalimentatie betalen?
De alimentatie blijft in principe verschuldigd zolang het kind zijn opleiding niet heeft voltooid en minstens tot het meerderjarig is. De alimentatieplichtige mag niet stoppen met betalen wanneer het kind 18 is geworden maar wel nog studeert, voor zover de studies een normaal verloop kennen en het kind blijk geeft van voldoende ijver en bekwaamheid. In de praktijk kan dit laatste aanleiding geven tot discussies, waarbij uiteindelijk een rechter het laatste woord heeft. Een aantal principes vloeit evenwel uit de, talrijke, uitspraken, voort:
- de studies moeten een normale voortgang kennen. Tragische familiale omstandigheden of opvoedkundige verwaarlozing kunnen dan weer een verlenging rechtvaardigen;
- de ouderlijke plicht eindigt bij het verwerven van een einddiploma van het hoger onderwijs dat toegang geeft tot de arbeidsmarkt. Een bijkomende studie valt dus in principe niet meer onder de alimentatieverplichting;
- er moet rekening gehouden worden met de eigen inkomsten van de student;
Er moet rekening gehouden worden met de prioritaire onderhoudsaanspraak van het gehuwde kind t.o.v. zijn echtgenoot;
- de ouders moeten niet bijdragen in niet-noodzakelijke meeruitgaven van de student, zoals bv. de eenzijdige beslissing om op kot te gaan.
Er bestaat geen vast systeem om onderhoudsgeld te berekenen in België. Er bestaan evenwel een aantal formules aan de hand waarvan de alimentatie bij benadering berekend kan worden.
voor jou!
vrijdag 12 januari 2018 00:12
Heb nog niet al je reacties verder gelezen, want wilde nog even reageren op deze:
Of je nou 20 bent of 23 (of 43), ze zal er toch niet normaal mee om kunnen gaan. Het alternatief is voor eeuwig thuis blijven wonen, nou dat is ook geen optie. Dus vroeg of laat moet je toch door die zure appel heen bijten. Aangezien leven met iemand met BPS nogal zwaar is zou ik het niet gek vinden als je daar nu voor kiest. Mooie tijd om te investeren in je eigen leven toch?
vrijdag 12 januari 2018 00:26
.
.
Maar dat is toch ook gewoon de waarheid ?
Niet geschoten is altijd mis
vrijdag 12 januari 2018 00:26
chocolol schreef: ↑12-01-2018 00:12Heb nog niet al je reacties verder gelezen, want wilde nog even reageren op deze:
Of je nou 20 bent of 23 (of 43), ze zal er toch niet normaal mee om kunnen gaan. Het alternatief is voor eeuwig thuis blijven wonen, nou dat is ook geen optie. Dus vroeg of laat moet je toch door die zure appel heen bijten. Aangezien leven met iemand met BPS nogal zwaar is zou ik het niet gek vinden als je daar nu voor kiest. Mooie tijd om te investeren in je eigen leven toch?
Hard, maar mooi gezegd.
vrijdag 12 januari 2018 00:28
Als het aankomt op praktische zaken dan is dat vast wel te regelen. In Nederland kan je inderdaad geld lenen voor je studie, dit doen heel veel mensen. Hoe het is België zit weet ik niet maar hoogstwaarschijnlijk is dat daar ook wel goed geregeld. Ik zou in ieder geval niet afhankelijk blijven van je moeder want die is niet echt betrouwbaar te noemen. Ik zou alles op school bespreken en met je vader. Dit alles mag niet ten koste gaan van jou en van je studie.
En bedenk dat mensen met bordeline wel echt duidelijke grenzen nodig hebben (ookal vinden ze dat vaak niet leuk). Dus wanneer je teveel op je tenen loopt en teveel ruzies uit te weggaat en je keuzes baseert op hoe het voor haar zou zijn, word de situatie alleen maar erger. Dan kent ze geen genezen. Als jij naar je vriend wil moet je dat doen, je bent tenslotte volwassen.
En bedenk dat mensen met bordeline wel echt duidelijke grenzen nodig hebben (ookal vinden ze dat vaak niet leuk). Dus wanneer je teveel op je tenen loopt en teveel ruzies uit te weggaat en je keuzes baseert op hoe het voor haar zou zijn, word de situatie alleen maar erger. Dan kent ze geen genezen. Als jij naar je vriend wil moet je dat doen, je bent tenslotte volwassen.
vrijdag 12 januari 2018 21:49
Bedankt.. door alle reacties die ik hier heb gekregen voel ik me wel al wat zekerder om inderdaad stappen te zetten!
